არასოდეს არ ვიცი და ვერასოდეს ვხედავ..

_
მე, პეპელა.
მყუდროდ კი ვიყავი, მაგრამ უკვე შემაწუხებელი იყო აქ ყოფნა, თითქოს სიბნელეც დამაბრმავებლად მოქმედებდა ჩემს თვალებზე, სურვილიც იმხელა გამხდარიყო, მენახა სამყარო რომელიც იქით იყო რასაც ახლა ჩემი ერქვა, რომ ბევრი აღარ მიფიქრია, მთელი ძალების დაძაბვით მივატოვე ჩემი სამყოფელი, გამოვძვერი ჭუპპიდან რომელშიც ვცხოვრობდი. კი იყო სინანული, მაგრამ ისეთი სასწაული გადაიშალა ჩემს ირგვლივ, უზარმაზარი სამყარო, ჩემთვის შეუცნობელი და გრანდიოზული, სადღაც შიშიც კი ვიგრძენი, მაგრამ დაბადების ბედნიერება ბევრად უცნაურ და სასიამოვნო ბრძნობას ბადებდა სულში. ჩემი აღნაგობა, როგორც შევძელი შევათვალიერე, ბუსუსებით დაფარული ჩემი სხეული და უამრავი პაწაწინა ფეხები მუცელზე თუ მკერდზე, ყვითელ ზურგზე რამდენიმე შავი ხალიც შევნიშნე, ალბათ ლამაზი ვარ გავიფიქრე და საკუთარი სხეულით კამაყოფილება ვიგრძენი
ფეხის გადადგმა ცოტა გამიჭირდა, ერთმანეთში ამებლანდა უამრავი ფეხი, მაგრამ გავბედე და სწორადაც გავიარე, ხეზე რომელზედაც ვცხოვრობდი მივატოვე და დავიწყე მოგზაურობა შეუცნობელ გრანდიოზულ სამყაროში.
მალე მივეჩვიე სიარულს თუ ხოხვას, მგონი ჩემს გადაადგილებას ხოხვა უფრო ერქვა ვიდრე სიარული. ადვილად ავდიოდი ბალახის ღეროზო, ხის მერქანზე, ხანდახან ისე სწრაფად ვექცეოდი ლერწმის წვეროზე, რომ მე თვითონ მიკვირდა ჩემი სისწრაფის. ლერწმის წვეროდან ულამაზესი იყო ყველაფერი. ფერადი ყვავილებით დაფარული მდელო, შორს ლამის ცას ებჯინებოდა მწვანე ხეების რიგები. ვოცნებობდი ერთერთი ხის წვეროდან გადმომეხედა და უფრო მეტი მენახა ვიდრე, ლერწმის თავიდან დანახული მდელო იყო. სადღაც გულის სიღრმეში მჯეროდა რომ მე ამას შევძლებდი, უფრო მეტიც, ჩემში ვიღაც მეორე, ამბობდა, რომ ასე იქნებოდა. უცებ, ჩემს გვერდით უცნაური მწერი დასკუპდა და ასევე უცნაურად დამიწყო მზერა.
-ფუ რას გავხარ, ვინ ხარ?-მკითხა და პასუხის მოლოდინში ფრთების წმენდას თუ დალაგებას შეუდგა არ გავბრაზებულვარ, უბრალოდ გამიკვირდა, რას ნიშნავდა რას გავხარ ან ფუ?
-მე? მე მუხლუხო ვარ და რა არ მოგწონთ ჩემს აღნაგობაში?-ვკითხე და კიდევ ერთხელ შევათვალიერე ჩემი სხეული, რომელიც აქამდე ლამაზი მეგონა
-შემხედე მე, ხედავ რა ლამაზი ვარ, წითელ ფრთებზე შავი წინწკლებით, თან მე ფრენა შემიძლია, შენ კი ხოხვის მეტი არაფერი იცი-ჩაიქირქილა მან და ლამაზად გაფრინდა.
მაშინ პირველად გავიგე რა იყო ფრენა, ძალიან მომინდა რომ მეც შემძლებოდა, დიდ სიმაღლეზე ასულს ზემოდან მენახა ის სამყარო, რომელიც უკვე ჩემი იყო და მე მისი ნაწილი ვიყავი.
იმ დღიდან ძალიან შევიცვალე, სულ ვცდილობდი რაც შეიძლება მაღლა ავცოცებულიყავი და მეტი მენახა, დიდხანს ვუყურებდი აღფრთოვანებული თუ როგორ დაფრინავდნენ ლამაზი მწერები ფერად ყვავილებზე. ყველაზე მეტად ერთი სახის მწერი მომწონდა. მათ ყურებას არაფერი მერჩია, ისინი ყვავილიდან ყვალილზე ისეთი გრაციოზული ფრენით გადადიოდნენ, ისეთი ლამაზი და მრავალხატულა ფრთები ქონდათ, შემდებ გავიგე ხოჭოსგან ამ მწერს პეპელა ერქვა. რაც უფრო დიდხანს ვუმზერდი მათ, მით უფრო მიძნელდებოდა ჩემი მოუხეშავი ტანის თრევა, მაგრამ ის ვიღაც მეორე ჩემში, მაიმედებდა და ბევრად ლამაზ სიცოცხლეს მპირდებოდა. Gული საშინლად მტკიოდა, ფრენა მინდოდა და არ შემეძლო. ჭამას თავი დავანებე, ხის ერთ პატარა ტოტის ქვეშ შევძვერი და ჩემს ირგვლივ, ჩემივე ნერწყვიდან სახლი ავაშენე, ჩავიკეტე. ისევ დაბნელდა ჩემს ირგვლივ. დიდი დრო მქონდა ფიქრისთვის, ვიჯექი ჩემს პატარა სახლში და მესიზმრებოდა, რომ ვიყავი პეპელა, დავფრინავდი ულამაზესი ყვავილებით მოქარგულ მდელოზე და ჩემს ფრთებს, რომელსაც ასე ვნატრობდი, ნაზად ეფერებოდა შორიდან მონაბერი ნიავი. ერთი კია ის მეორე ჩემში, სულ მიმტკიცებდა რომ ეს სიზმარი არ იყო, რომ მე პეპელა ვიყავი, როგორ მინდოდა ეს სიმართლე ყოფილიყო.ბოლოს უკვე მთხოვდა, გამებედა და ისევ მიმეტოვებინა სახლი, მარწმუნებდა რომ დიდი სურპრიზი მელოდა. აღარ მინდოდა მტკენოდა გული, მაგრამ ვცადე და დაუჯერე მას.დავტოვე ჭუპრი და ისევ გამოვვერი.
თვალები დიდხანს არ გამიხელია. იმ მეორეს სჯეროდა რომ პეპელა ვიყავი, მე კი მეშინოდა, რომ თვალის გახელასთან ერთად გაქრებოდა, ლამაზი სიზმარი. ფეხების განძრევა ვცადე, რაღაც უცნაურად შეინძრნენ ისინი, ვიგრძენი რომ ბევრი პატარა ფეხი სადრაც გამქრალიყო. გული ბედნიერებისაგან შემეკუმშა, ნუთუ მართლა პეპელა ვარ?- და უცებ გავახილე თვალი. საოცარი იყო ახალი სხეულის შეგრძნება, ფრთები დაჭმუჭნულივით მელაგა გვერდებზე, მოვახერხე და გავშალე ისინი. ღმერთო, რა ლამაზად მოგიხატავს ჩემი ფრთები, ღმერთო, მე ლამაზი პეპელა ვარ.
მადლობა ღმერთოო!!! გავძახე უსასრულობას და ავფრინდი.

tamriko_faso რა თბილი და ლამაზი მოთხრობაა, ვისია?

ჩემი, ახალი ჩანახატია,მადლობა თეო.

ამ ბოლო დროს პეპელა შემიყვარდა ძალიან და რამდენიმე ჩანახატი დავწერე, თუმცა ერთი ჩანახატი უბრალოდ შელამაზებულად დაწერილი ჩემი სიზმარია.

Ever
რა ლამაზი ნახატია

Ever გგავს?

წამების შემდეგ

პროსტა მომწონს ზედა ორი ფოტო მე არ ვარ ))

//[/img]

ამ თემაში მხოლოდ ფოტოები, ჭორაობის გარეშე
ვასუფთავებ თემას