შრიმად-ბჰაგავატამი Options

[Atman]

ამ თემაში შემოგთავაზებთ "შრიმად-ბჰაგავატამის" ა.ჩ. ბჰაკტივედანტა სვამი შრილა პრაბჰუპადას თარგმანს თავისი განმარტებებით. დავიწყებ პირველი სიმღერით. შეძლებისდაგვარად ვეცდები მალ-მალე დავამატო ახალი ტექსტები...



ამ ლინკზე თითქმის მთლიანი ტექსტია (რუსულ ენაზე):

http://vyasa.ru/books/ShrimadBhagavatam/

აქ აუდიოწიგნებია შრიმად-ბჰაგავატამზე (ასევე რუსულად):

http://www.svirel.com/bhagavata_purana_tales/




დავიწყოთ პირველი სიმღერის ქართული თარგმანით:



შრიმად-ბჰაგავატამი
სიმღერა პირველი



ავტორისაგან



ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რაში მდგომარეობს თანამედროვე საზოგადოების მოთხოვნილება. რა სჭირდება მას? გეოგრაფიული საზღვრები უკვე აღარ ყოფს საზოგადოებას გარკვეულ ქვეყნებად ან ერთობებად. ის აღარ არის ისე ჩაკეტილი, როგორც შუა საუკუნეებში იყო და მსოფლიოში ერთიანი ქვეყნის ან ერთიანი საზოგადოების ჩამოყალიბების ტენდენტია შეიმჩნევა. “შრიმად-ბჰაგავატამის” თანახმად, სულიერი კომუნიზმის იდეალები მეტ-ნაკლებად ადამიანთა მთელი საზოგადოების ერთიანობაზე და, უფრო მეტიც, ყოველი ცოცხალი არსების ენერგიის ერთიანობაზეა დამყარებული. დიადი მოაზროვნეები ხვდებიან ამ იდეოლოგიის გავრცელების აუცილებლობას. “შრიმად-ბჰაგავატამს” შეუძლია კაცობრიობის ასეთი მოთხოვნილების დაკმაყოფილება. ამიტომ იგი იწყება ვედანტას ფილოსოფიის აფორიზმით ჯანმადი ასია იატიჰ, რომელიც ერთიანი პირველწყაროს იდეას ამკვიდრებს.

დღეისათვის ადამიანთა საზოგადოება აღარ იმყოფება უმეცრების წყვდიადში. მთელ მსოფლიოში სწრაფი პროგრესი იქნა მიღწეული მატერიალური კეთილდღეობის, განათლებისა და ეკონომიკური განვითარების სფეროებში. მაგრამ საზოგადოების სხეულში, სადღაც მცირედი გაღიზიანების წყარო არსებობს, ამიტომ უმნიშვნელო საკითხებზეც კი ფართომასშტაბიან კონფლიქტებს აქვს ადგილი. უნდა მოიძებნოს საერთო საქმით გაერთიანებული კაცობრიობის მშვიდობის, ძმობისა და კეთილდღეობის გზა. “შრიმად-ბჰაგავატამი” დააკმაყოფილებს ამ მოთხოვნილებას, რადგან იგი ადამიანთა მთელი საზოგადოების სულიერი აღორძინების კულტურულ პროგრამას წამოადგენს.

ადამიანთა საზოგადოების დემონური სახის შესაცვლელად “შრიმად-ბჰაგავატამის” შესწავლა სკოლებსა და უმაღლეს სასწავლებლებშიც უნდა იქნას შემოღებული, რადგან ამას გვირჩევს დიდი ერთგული მოსწავლე პრაჰლადა მაჰარაჯა.

ადამიანთა საზოგადოების დისჰარმონიის მიზეზი უღმერთო ცივილიზაციისათვის დამახასიათებელ უპრინციპობაში მდგომარეობს. არსებობს ღმერთი, ანუ ყოვლისშემძლე პიროვნება, რომლისგანაც ყველაფერი მომდინარეობს, რომელიც ყველაფერს უნარჩუნებს არსებობას და რომელშიც განსასვენებლად ყველაფერი შედის. სამყაროს თავდაპირველი წყაროს აღმოჩენისთვის მატერიალისტური მეცნიერების მიერ გაწეული მცდელობა საკმარისი არ აღმოჩნდა, მაგრამ ფაქტია, რომ არსებობს ყოველივე არსებულის ერთი თავდაპირველი წყარო. ეს თავდაპირველი წყარო ლოგიკურად და ავტორიტეტულად არის განმარტებული მშვენიერ ბჰაგავატამში”, ანუ “შრიმად-ბჰაგავატამში”.

“შრიმად-ბჰაგავატამი” ტრანსცენდენტული მეცნიერებაა, რომლითაც შეიძლება არა მხოლოდ ყველაფრის თავდაპირველი წყაროს, არამედ მასთან ჩვენი ურთიერთობის შეცნობაც. იგი გვასწავლის აგრეთვე ჩვენს მოვალეობას, სრულვქმნათ ადამიანთა საზოგადოება ამ სრულყოფილი ცოდნის საფუძველზე. ეს სანსკრიტზე დაწერილი ძლევამოსილი ნაწარმოებია და ამჯერად ზედმიწევნით წარმოდგენილია ინგლისურ ენაზეც, ისე, რომ უბრალოდ მისი კითხვითაც კი მკითხველი იმდენად სრულყოფილად შეიცნობს ღმერთს, რომ საკმარის განათლებას მიიღებს ათეისტების შემოტევებისგან თავდასაცავად. გარდა ამისა, მკითხველი ღმერთის რეალურობაში სხვების დარწმუნებას შეძლებს.

“შრიმად-ბჰაგავატამი” თავდაპირველი წყაროს განმარტებით იწყება. ეს “ვედანტა-სუტრს” ავტორიტეტული კომენტარია, დაწერილი იგივე ავტორის, შრილა ვიასადევას მიერ, იგი თანდათანობით ვითარდება ცხრა სიმღერის სახით, რასაც ადამიანი ღმერთის შემეცნების უმაღლეს საფეხურამდე მიჰყავს. ტრანსცენდენტული ცოდნის ამ დიადი წიგნის შესწავლისათვის საჭიროა მხოლოდ ის, რომ ადამიანმა თანმიმდევრულად, დაკვირვებით იკითხოს და არ გადახტეს ალალბედზე, როგორც უბრალო წიგნის კითხვისას. მისი თავები ერთი მეორის მიყოლებით უნდა იქნას შესწავლილი. წიგნი შედგება სანსკრიტული ორიგინალის ტექსტების, ინგლისური ტრანსლიტერაციის, სიტყვა-სიტყვითი მნიშვნელობების, თარგმანისა და განმარტებებისგან. და იგი ისეა აგებული, რომ პირველი ცხრა სიმღერის დასრულების შემდეგ მკითხველი აუცილებლად შეიცნობს ღმერთს.

მეათე სიმღერა განსხვავდება პირველი ცხრა სიმღერისგან, რადგან იგი უშუალოდ ღმრთეების პიროვნებას, შრი კრშნას ტრანსცენდენტულ საქმიანობებს ეხება. მეათე სიმღერის შინაარსს ვერ გაიგებს ის, ვისაც პირველი ცხრა სიმღერა არ წაუკითხავს. წიგნი შეიცავს თორმეტ სიმღერას, რომელთაგან თვითოეული დამოუკიდებელია, მაგრამ უმჯობესია მისი თანმიმდევრულად, პატარა ნაწილებად კითხვა.

უნდა ვაღიარო, რომ შრიმად-ბჰაგავატამის” წინამდებარე გამოცემას ნაკლოვანებები ახასიათებს, მაგრამ მაინც ვიმედოვნებ, რომ “შრიმად-ბჰაგავატამის” (1.5.11) შემდეგი განცხადების საფუძველზე საზოგადოების მოაზროვნენი და ლიდერები კარგად მიიღებენ მას:

“მეორეს მხრივ, ნაწარმოები, რომელიც უსაზღვრო უზენაესი უფლის სახელის, დიდების, ფორმისა და გართობების ტრანსცენდენტული ქება-დიდებით არის აღსავსე, წარმოადგენს ტრანსცენდენტულ თხზულებას, რომელიც გზააბნეული ცივილიზაციის ბიწიერ ცხოვრებაში გადატრიალების მოსახდენად არის განკუთვნილი. არასწორადაც რომ იყოს შედგენილი, ასეთ ტრანსცენდენტულ ნაწარმოებს ისმენენ, მღერიან და აღიარებენ განსპეტაკებული ადამიანები, რომლებიც სრულიად პატიოსნები არიან.”

ომ ტატ სატ

ა.ჩ. ბჰაკტივედანტა სვამი

დელი 1962 წ. 15 დეკემბერი

[Atman]

ტექსტი 31

ნა ტე ვიდუჰ სვართჰა-გატიმ ჰი ვიშნუმ
დურაშაია იე ბაჰირ-ართჰა-მანინაჰ
ანდჰა იათჰანდჰაირ უპანიიამანას
ტე 'პიშა-ტანტრიამ ურუ-დამნი ბადდჰაჰ

ნა – არ; ტე – მათ; ვიდუჰ – იციან; სვა-ართჰა-გატიმ – სიცოცხლის საბოლოო მიზანი, ანუ მათი ჭეშმარიტი თვითინტერესი; ჰი – უთუოდ; ვიშნუმ – უფალი ვიშნუ და მისი სავანე; დურაშაიაჰ – ამ მატერიალური სამყაროთი ტკბობა სურთ; იე – ვინც; ბაჰიჰ – გარეგანი გრძნობათა ობიექტები; ართჰა-მანინაჰ – ძვირფასად მიაჩნიათ; ანდჰაჰ – მათ, ვინც ბრმები არიან; იათჰა – სწორედ ისევე, როგორც; ანდჰაიჰ – სხვა ბრმების მიერ; უპანიიამანაჰ – წაყვანილი;
ტე – ისინი; აპი – თუმცა; იშა-ტანტრიამ – მატერიალური ბუნების თოკებს
(კანონებს); ურუ – აქვს ძლიერი; დამნი – ძაფები; ბადდჰაჰ – შებოჭილი.

მატერიალური ცხოვრებით განცხრომის ცნობიერების მქონე პიროვნებები მახეში არიან გაბმულნი და ამის გამო თავიანთ წინამძღოლად ან გურუდ გარეგან გრძნობათა ობიექტებზე მიჯაჭვულ მათსავე მსგავს ბრმას ირჩევენ, მათ არ შესწევთ იმის გაგების უნარი, რომ სიცოცხლის ჭეშმარიტი მიზანი შინ, ღმრთეებასთან დაბრუნება, და უფალი ვიშნუს მსახურებაა. როგორც ბრმა წინამძღოლიანი უსინათლოთა ქარავანი კარგავს სწორ გზას და ორმოში ვარდება, ასევე მატერიალური სურვილებით შეპყრობილი, კარმიული შრომის ძლიერი თოკებით შებოჭილი ადამიანები ასევე ძლიერი მატერიალური მიჯაჭვულობის მქონე წინამძღოლის წყლობით კვლავ და კვლავ განაგრძობენ მატერიალისტურ ცხოვრებას, და თანდათან უფროდაუფრო იტანჯებიან მეტად იტანჯებიან სამმაგი გაჭირვებებით.

შინა-არსი: ვინაიდან დემონებსა და ერთგულებს შორის აზრთა სხვადასხვაობა ყოველთვის იარსებებს, როდესაც მისმა შვილმა პრაჰლადა მაჰარაჯამ გაკიცხა, ჰირანიაკაშიპუს არ უნდა გაჰკვირვებოდა, რომ პრაჰლადა მაჰარაჯას ცხოვრებაზე მისგან განსხვავებული შეხედულება ჰქონდა. მაგრამ ამის ნაცვლად ჰირანიაკაშიპუ ძლიერ განრისხდა და სურდა ესაყვედურა მისი შვილისათვის, რომ მან აბუჩად აიგდო მისი მასწავლებელი ან სულიერი მოძღვარი, რომელიც დიდი აჩარიას, შუკრაჩარიას ბრაჰმანის ოჯახში იყო შობილი. სიტყვა შუკრა ნიშნავს "თესლს”, ხოლო აჩარია – მასწავლებელს ან გურუს. შთამომავლობით გურუებს, ანუ სულიერ მოძღვრებს უხსოვარი დროიდან ყველგან ღებულობდნენ, მაგრამ პრაჰლადა მაჰარაჯამ უარი თქვა ასეთ თესლით გურუზე ან მის დარიგებებზეც. ნამდვილი გურუ გახლავთ შროტრიია, ის, ვინც პარამპარას, მოწაფეობრივი თანმიმდევრობის მეშვეობით სრულყოფილი ცოდნა მოისმინა ან მიიღო. ამიტომ პრაჰლადა მაჰარაჯამ თესლით სულიერი მოძღვარი არ აღიარა. ასეთ სულიერ მოძღვრებს ვიშნუსადმი არავითარი ინტერესი არ გააჩნიათ. უფრო მეტიც, ისინი მატერიალური წარმატების მიღწევისკენ მიისწრაფვიან (ბაჰირ-ართჰა-მანინაჰ). სიტყვა ბაჰიჰ ნიშნავს "გარეგანს”, ართჰა – "ინტერესს”, ხოლო მანინა – "სერიოზულად მიღებას”. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ფაქტიურად ყველა სულიერი სამყაროს შესახებ ცნობებს მოკლებულია. მატერიალისტების ცოდნა შეზღუდულია ამ მატერიალური სამყაროს ოთხ მილიარდ მილის საზღვრებით, რომელიც მთელი სამყაროს ბნელი ნაწილია; მათ არ იციან, რომ მატერიალური სამყაროს მიღმა არსებობს სულიერი სამყარო. თუკი პიროვნება უფლის ერთგული არ არის, იგი სულიერი სამყაროს არსებობას ვერ გაიგებს. გურუები, მასწავლებლები, რომელთაც უბრალოდ მატერიალური სამყარო აინტერესებთ, ამ ლექსში ერთი სიტყვით არიან აღწერილნი. ესაა სიტყვა ანდჰა, ბრმა. ასეთი ბრმა ხალხი შეიძლება მრავალ სხვა ბრმა მიმდევარს გაუძღვეს, რომელთაც მატერიალური პირობების შესახებ ჭეშმარიტი ცოდნა არ მოეპოვებათ, მაგრამ პრაჰლადა მაჰარაჯას მსგავსი ერთგულები მათ არ აღიარებენ. რადგან ასეთ ბრმა მასწავლებლებს გარეგანი, მატერიალური სამყარო აინტერესებთ და ყოველთვის მატერიალური ბუნების ძლიერი თოკებით არიან შებოჭილნი.

ტექსტი 32

ნაიშამ მატის ტავად ურუკრამანგჰრიმ
სპრიშატი ანართჰაპაგამო იად-ართჰაჰ
მაჰიიასამ პადა-რაჯო-'ბჰიშეკამ
ნიშკინჩანანამ ნა ვრინიტა იავატ

ნა – არ; ეშამ – ესენი; მატიჰ – ცნობიერება; ტავატ – აქამდე; ურუკრამა-ანგჰრიმ – ლოტოსის ტერფები ღმრთეების უზენაესი პიროვნებისა, ვინც უჩვეულო საქმეებითაა ცნობილი; სპრიშატი – შეხება; ანართჰა – არასასურველი რამეების; აპაგამაჰ – გაქრობა; იატ – რისი; ართჰაჰ – დანიშნულება; მაჰიიასამ – დიადი სულების (მაჰატმების, ანუ ერთგულების); პადა-რაჯაჰ – ლოტოსის ტერფების მტვრით; აბჰიშეკამ – განსპეტაკება; ნიშკინჩანანამ – ერთგულების, ვისაც ამ მატერიალურ სამყაროში არაფერი საქმე არა აქვთ; ნა – არ; ვრინიტა – შეიძლება მიიღონ; იავატ – სანამ.

თუკი თავიანთ სხეულებზე მატერიალური უწმინდურობისაგან მთლიანად თავისუფალი ვაიშნავის ლოტოსის ტერფების მტვერს არ წაიცხებენ, მატერიალისტური ცხოვრებით ძლიერ დაკავებული პიროვნებები უფლის ლოტოსის ტერფებს ვერ მიეჯაჭვებიან. ვერ ეზიარებიან მას, ვინც მისი უჩვეულო საქმეებითაა ცნობილი. თუკი კრიშნას ცნობიერი გახდა და უფლის ლოტოსის ტერფებს შეაფარა თავი, მხოლოდ ამით შეუძლიათ მათ მატერიალური სიბილწისაგან თავის დახსნა.

შინა-არსი: კრიშნას ცნობიერად გახდომას ანართჰა-აპაგამაჰ, ყველა ანართჰის, გაჭირვებული მდგომარეობის გაქრობა მოჰყვება ხოლმე. მდგომარეობისა, რომელიც ტყუილუბრალოდ გვაქვს თავსმოხვეული. მატერიალური სხეული ამ არასასურველ მატერიალურ პირობებში არსებობის აუცილებელი პირობაა. მთელი ვედური ცივილიზაციის დანიშნულება ისაა, რომ ამ არასასურველი გაჭირვებებისაგან იხსნას პიროვნება, მაგრამ ბუნების კანონებით შებოჭილმა ხალხმა ცხოვრების დანიშნულება არ იცის. როგორც წინა ლექსში იყო განმარტებული: იშა-ტანტრიამ ურუ-დამნი ბადდჰაჰ – ისინი მატერიალური ბუნების სამი ძლიერი მოდუსით არიან შემოფარგლულნი. განათლებას, რომელიც განპირობებულ სულს ყოველ ცხოვრებაში ხელფეხს უბორკავს – მატერიალისტური განათლება ეწოდება. შრილა ბჰაკტივინოდა თჰაკურამ განმარტა, რომ ეს მატერიალისტური განათლება ზრდის მაიას ზეგავლენას. ასეთი განათლება განპირობებულ სულს აიძულებს სულ უფრო და შესაბამისად უფრო მეტად მიიზოდს მატერიალისტურმა ცხოვრებამ და სულ უფრო და უფრო
დაშორდებს არასასურველი გაჭირვებებისაგან განთავისუფლების გზას.

ვინმეს შეიძლება დაებადოს კითხვა: თუ რატომ არ ღებულობს მაღალი განათლების მქონე ხალხი კრიშნას ცნობიერებას? ამის მიზეზი ამ ლექსშია განმარტებული. თუკი პიროვნება ჭეშმარიტ, მთლიანად კრიშნას ცნობიერ სულიერ მოძღვარს არ შეაფარებს თავს, მისთვის კრიშნას გაგება გამორიცხულია. განმანათლებლებს, სწავლულებსა და დიდ პოლიტიკურ ლიდერებს, რომელთაც მილიონობით ადამიანი სცემს თაყვანს, არ შეუძლიათ სიცოცხლის ჭეშმარიტი მიზნის გაგება და კრიშნას ცნობიერების მიღება, ვინაიდან მათ არ ჰყოლიათ ჭეშმარიტი სულიერი მოძღვარი და არ ცნობენ ვედებს. ამიტომ "მუნდაკა უპანიშადში” (3.2.3) ნათქვამია: ნაიამ ატმა პრავაჩანენა ლაბჰიო ნა მედჰაია ნა ბაჰუნა შრუტენა – თვითშემეცნების მიღწევა შეუძლებელია უბრალოდ აკადემიური განათლებით, ერუდირებული ლექციების კითხვით (პრავაჩანენა ლაბჰიაჰ), ან გონიერ მეცნიერად ჩამოყალიბებით, რომელიც მრავალ საოცარ აღმოჩენას ჩაუყრის საფუძველს. კრიშნას გაგება შეუძლებელია, სანამ თვით კრიშნა არ მოიღებს წყალობას პიროვნებაზე. მხოლოდ მას, ვინც კრიშნას წმინდა ერთგულს მიენდო და მისი ლოტოსის ტერფების მტვერს ეზიარა, შეუძლია კრიშნას ჩაწვდომა. უპირველეს ყოვლისა, აუცილებელია იმის განსაზღვრა, თუ როგორ დავაღწიოთ თავი მაიას კლანჭებს. ამის განხორციელება მხოლოდ კრიშნას ცნობიერად გახდომის გზით არის შესაძლებელი. ხოლო იმისათვის, რომ იოლად მიაღწიო კრიშნას ცნობიერებას, ამისათვის თავი უნდა მიანდო რეალიზებულ სულს – მაჰატს, ანუ მაჰატმას – რომლის ერთადერთი ინტერესიც უზენაესი უფლის მსახურებაა. როგორც უფალი ამბობს "ბჰაგავად-გიტაში” (9.13):

მაჰატმანას ტუ მამ პართჰადაივიმ პრაკრიტიმ აშრიტაჰ
ბჰაჯანტი ანანია-მანასოჯნატვა ბჰუტადიმ ავიაიამ

“ო პრითჰას შვილო, დიადი სულები, რომლებიც არასოდეს არიან დაბნეულნი, ღვთაებრივი ბუნების მფარველობის ქვეშ იმყოფებიან. ისინი მთლიანად ერთგული სამსახურით არიან დაკავებულნი, ვინაიდან ისინი მე, როგორც ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას, თავდაპირველსა და უშრეტს მიცნობენ.” ამიტომ ცხოვრების ამ არასასურველი გაჭირვებებისათვის ბოლოს მოსაღებად, ერთგულად გახდომაა საჭირო.

იასიასტი ბჰაკტირ ბჰაგავატი აკინჩანა
სარვაირ გუნაის ტატრა სამასატე სურაჰ

“ვისაც კრიშნასადმი ურყევი ერთგული რწმენა აქვს, იგი გამუდმებით კრიშნასა და ყველა ნახევარღმერთისათვის დამახასიათებელი სათნო თვისებას ავლენს.”
(ბჰაგ. 5.18.12)

იასია დევა პარა ბჰაკტირიათჰა დევე ტათჰა გურაუ
ტასიაიტე კათჰიტა ჰი ართჰაჰპრაკაშანტე მაჰატმანაჰ

“ვედური ცოდნის საგანძურის კარი თავისთავად მხოლოდ უფლისა და სულიერი მოძღვრის უსიტყვო რწმენის მქონე დიადი სულების წინაშე იხსნება.” ("შვეტაშვატარა უპანიშადი” 6.23)

იამ ევაიშა ვრინუტე ტენა ლაბჰიას
ტასიაიშა ატმა ვივრინუტე ტანუმ სვამ

“უფალს მხოლოდ ის მოიპოვებს, ვისაც თავად უფალი ირჩევს. ასეთი
პიროვნებას იგი თავის საკუთარ ფორმასაც ანდობს” ("მუნდაკა უპანიშაიდი” 3.2.3).

ეს ვედური დანაწესებია. ჩვენ თვითშეცნობილ სულიერ მოძღვარს უნდა მივანდოთ თავი, და არა მატერიალურად განათლებულ სწავლულს ან პოლიტიკოსს. საჭიროა ნიშკინჩანას, ერთგული სამსახურით დაკავებულ და მატერიალური სიბილწისაგან თავისუფალ პიროვნების მოძებნა. ესაა შინ, ღმრთეებასთან დაბრუნების ერთადერთი გზა.

ტექსტი 33

იტი უკტვოპარატამ პუტრამჰირანიაკაშიპუ რუშა
ანდჰიკრიტატმა სვოტსანგანნირასიატა მაჰი-ტალე

იტი – ასე; უკტვა – თქვა; უპარატამ – შეჩერდა; პუტრამ – შვილი; ჰირანიაკაშიპუჰ – ჰირანიაკაშიპუმ; რუშა – რისხვით; ანდჰიკრიტა-ატმა – თვითშემეცნების მიმართ დაბრმავებული; სვა-უტსანგატ – მისი კალთიდან; ნირასიატა – ისროლა; მაჰი-ტალე – მიწაზე.

ამ სიტყვების შემდეგ, პრაჰლადა მაჰარაჯა დადუმდა. ჰირანიაკაშიპუმ, რომელიც ბრაზს სულმთლად დაებრმავებინა, კალთიდან ჩამოაგდო იგი და მიწაზე დაანარცხა.

ტექსტი 34

აჰამარშა-რუშავიშ‡აჰკაშაიი-ბჰუტა-ლოჩანაჰ
ვადჰიატამ აშვ აიამ ვადჰიონიჰსარაიატა ნაირრიტაჰ

აჰა – მან თქვა; ამარშა – აღშფოთება; რუშა – და რისხვით; ავიშ‡აჰ – შეპყრობილი; კაშაიი-ბჰუტა – წავარვარებული სპილენძივით გაუხდა; ლოჩანაჰ – თვალები; ვადჰიატამ – მოკალით; აშუ – უმალვე; აიამ – ეს; ვადჰიაჰ – ვინც სიკვდილს იმსახურებს; ნიჰსარაიატა – წაიყვანეთ; ნაირრიტაჰ – ო, დემონებო.

ბრაზისაგან გავარვარებული სპილენძივით თვალებგაწითლებულმა გონებადაკარგულმა ჰირანიაკაშიპუმ თავის მსახურებს უბრძანა: ო, დემონებო, მომაშორეთ ეს ბიჭი! იგი სიკვდილს იმსახურებს და ახლავე აღასრულეთ ეს განაჩენი!

ტექსტი 35

აიამ მე ბჰრატრი-ჰა სო 'იამჰიტვა სვან სუჰრიდო 'დჰამაჰ
პიტრივია-ჰანტუჰ პადაუ იოვიშნორ დასავად არჩატი

აიამ – ეს; მე – ჩემი; ბჰრატრი-ჰა – ძმის მკვლელი; საჰ – იგი; აიამ – ეს; ჰიტვა – მიატოვა; სვან – საკუთარი; სუჰრიდაჰ – კეთილისმსურველები; ადჰამაჰ – დაბალი; პიტრივია-ჰანტუჰ – ის, ვინც მისი ბიძა ჰირანიაკშა მოკლა; პადაუ – ორ ტერფთან; იაჰ – ის ვინც; ვიშნოჰ – უფალი ვიშნუს; დასა-ვატ – მსახურივით; არჩატი – ემსახურება.

ეს ბიჭი პრაჰლადა ჩემი ძმის მკვლელია, რადგან მან თავისი ოჯახი მიატოვა, ისე ჩადგა მტრის, უფალი ვიშნუს ერთგულ სამსახურში, თითქოსდა უბრალო მოსამსახურე ყოფილიყო.

შინა-არსი: ჰირანიაკაშიპუს მისი შვილი პრაჰლადა მაჰარაჯა მისი ძმის მკვლელად მიაჩნდა, ვინაიდან პრაჰლადა მაჰარაჯას უფალი ვიშნუს ერთგული სამსახური აერჩია. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, პრაჰლადა მაჰარაჯა სარუპია განთავისუფლებამდე ამაღლდებოდა და ამ თვალსაზრისით, უფალ ვიშნუს დაემსგავსებოდა. ამიტომ ჰირანიაკაშიპუმ პრაჰლადას მოკვლა განიზრახა. ერთგულები, ვაიშნავები სარუპია, სალოკია, სარშ‡ი და სამიპია განთავისუფლებას აღწევენ, მაშინ როცა მაიავადები, თავის მხრივ, საიუჯია განთავისუფლებას აღწევენ. მაგრამ საიუჯია-მუკტი არ არის საიმედო, სარუპია-მუკტი, სალოკია-მუკტი და სამიპია-მუკტი კი სრულიად საიმედოა. მიუხედავად იმისა, რომ ვაიკუნთჰა პლანეტებზე უფალი ვიშნუს, ნარაიანას მსახურები უფალთან თანასწორ მდგომარეობაში იმყოფებიან, ერთგულებმა მშვენივრად იციან, რომ უფალი ბატონია, ხოლო ისინი – მსახურები.

ტექსტი 36

ვიშნორ ვა სადჰვ ასაუ კიმ ნუკარიშიატი ასამანჯასაჰ
საუჰრიდამ დუსტიაჯამ პიტრორაჰად იაჰ პანჩა-ჰაიანაჰ

ვიშნოჰ – ვიშნუს; ვა – არც; სადჰუ – კარგი; ასაუ – ეს; კიმ – ნუთუ; ნუ – უთუოდ; კარიშიატი – გააკეთებს; ასამანჯასაჰ – არასანდო; საუჰრიდამ – სასიყვარულო დამოკიდებულება; დუსტიაჯამ – ძნელი მისატოვებელი; პიტროჰ – მამისა და დედის; აჰატ – მიატოვა; იაჰ – ის ვინც; პანჩა-ჰაიანაჰ – მხოლოდ ხუთი წლის.

თუმცა პრაჰლადა მხოლოდ ხუთი წლის იყო, მან ჯერ კიდევ ყრმობის ასაკში გაწყვიტა სასიყვარულო დამოკიდებულება მამასთან და დედასთან. ამიტომ მამამისის აზრით იგი საეჭვო პიროვნება გახლდათ. უფრო მეტიც, ამის შემდეგ როგორღა შეიძლება, რომ იგი ვიშნუსაც კარგად მოექცეს?