welcome!!!, welcome Options

[tamriko_faso]

მე სულ ახლახანს შემოგიერთდით, აქ ბევრი საინტერესო აზრები თუ მოსაზრებები წავიკითხე და მიხარია რომ არსებობს ეს საიტი, წლებია მაწუხებს ერთი კათხვა, იქნებ დამეხმაროთ?. ყოველთვის, ბავშობიდან ვიცი რომ სხვებისგან განვსხვავდები, თუმცა ახლა უკვე ვისწავლე როგორ შევნიღბო ჩემი თავი, მხოლოდ იმიტომ რომ გიჯად არავინ შემრაცხოს.გარკვეული დროის წინ, ჩემს ოფისში შემოვიდა ორი მამაკაცი, ერთერთს ბევრი არ უფიქრია პირდაპირ მოვიდა ჩემთან და მითხრა რომ მაქვს განცხვავებულად დიდი ენერგია რასაც ვერ ვიყენებ და აუცილებელია ჩემთვისაც და ჩემს გარშემო მყოფი ადამიანებისთვის ამ ანერგიის გამოყენება. ეს ყველაფერი ცემთვის გაუგებარი იყო. მან რაგაც ხელსაწოთი გაზომა რაღაც ჩემი, ესც ვერ გავიგე. მაგრამ ყველაზე გასაკვირი ის იყო რომ მე ვემორჩილებოდი მის მითითებებს, სამწუხაროდ ამ მამაკაცის სახელი არ მახსოვს. მითხრა რომ აუცილებელია ჩემი ჩაკრების გასუფთავება, თვალები დამახუჭინა და რაღაც რეზონანსულ ხმებს გამოსცემდა. ახლაც მახსოვს ის ფერები თვითოეული ჩაკრის გაწმენდის დროს რომ ვხედავდი, მახსოვს როგორ გავიდა ჩემი ფეხების თითებიდან რაგაც ძალიან დიდი სითბო. შეიძლება ვცდები მაგრამ ხანდახან მგონია რომ ის რაც მაშინ იმ კაცმა გააკეთა არ უნდა გამეკეთებინა. სულ ვეძებ რაღაც ამდაგვარს, მაგრამ ვერ ვიპოვე. არადა ეს აზრი სულ. მაწუხებს.

[tamriko_faso]

როდესაც რაღაც განსხვავებულს ვუყვები გინდაც იმ ადამიანს რომელსაც ახლოს იცნობ და ვერ გიგებს, ერთადერთ სიტყვას იგებ, "ვერ გავიგე" ან მგონი გაგიჯდი. ამიტომ ინიღბები და ედზებ იმ ადამიანს ვინც გაგიგებს. რაც შეეხება ენერგიას. არის მომენტები როდესაც რაღაცას ვყვები, მაშინ მგონია რომ ეს ჩემი ფანტაზიაა, მაგრამ შემდეგ ეს ყველაფერი რეალური ხდება. მაგ: ჩემს ახლო ბეგობარს ვუთხარი რამოდენიმე წლის წინ , რომ ის გახდებოდა ძალიან დიდი თამამდებობია ადამიანი, (თუმცა მაშინ ეს შეუძლებლად ეჩვენებოდა). დღეს ის მართლაც ძალიან დიდ თამამდებობაზეა.ასეთივე თუ სხვა ბევრი მაგალითები შემიძლია მოვიყვანო. მე ვწერ, ვარ ლიტერატორი, ჩემი ერთერთი რომანი სრული ფანტაზიის ნაყოფია, ყოველშემთხვევაში აქამდე მე ასე მეგონა. რამდენიმე თვის წინ გავიგე რომ რომანში ჩემივე მოგონილი გვირაბი, რომელიც დიდ მღვიმეს უერთდება, მართლა არსებობს, მაგრამ სამწუხაროდ მღვიმის ადგილი ჩანგრეულია. ისე გასაკვირია და რომანიც ასე მთავრდება. იმ ადგილს ვერასოდეს ვერავინ ნახავს, ჩემი რომანის გმირების გარდა. უფრო სწორედ კი ჩემს გარდა. მე როდესაც ვწერდი ამ რომანს შემიძლია დავიფიცო რომ მე იქ ვიყავი.ამდენი დამთცვევა არ სეიძლება, ეს არალოგიკურია. დაემთხვა გვირაბის სიგრძე, იქ მოცემული სიმბოლოები (რომლებიც მეგონა რომ მე მოვიგონე) ყველა აღმოჩნდა რეალური სიმბოლოები, მე როგორც თამრიკომ იმ სიმბოლოების მნიშვნელობა არ ვიცოდი.მადლობა რომ გამომეხმაურე.