Dondariable
არც დემონია, არც ანგელოზი. ეს ის დონეა სადაც ჩვენი ცნობიერება იმყოფება ინკარნაციათა შორის, ანუ გარდაცვალების შემდეგ, ხელახლა დაბადებამდე. ადრე სადღაც ვრცლად მიწერია ამაზე, ახლა მოკლედ ვიტყვი, იმისდა მიხედვით როგორ გავატარებთ ცხოვრებას და რისი გვჯერა, გარდაცვალების შემდეგ ვხვდებით შესაფერ სიტუაციაში, ანუ კარგი ქრისტიანი სამოთხეს ნახავს, ისეთს როგორრიც წარმოუდგენია, ცოდვილი ქრისტიანი - ჯოჯოხეთს.... და ასე უამრავი შესაძლებლობა, ანუ ჩვენ ყველანი თვითონ ვატარებთ სამოთხეს და ჯოჯოხეთს, მოულოდნელად გარაცვლილი ჩინოვნიკი, შეიძლება დიდი ხნის მანძილზე დადიოდეს სამსახურში, მის ირგვლივ არაფერი შეიცვალოს, მაგრამ ეს ყველაფერი ილუზიაა, ჩვენივე ცნობიერების მიერ შექმნილი, მხოლოდ იშვიათები ახერხებენ ამ ილუზორიული ეტაპის გარეშე პირდაპირ სულიერ პლანზე გადასვლას, სადაც თუმცა ყველაფერი არ ვიცით, მაგრამ ახლანდელთან შედარებით უზარმაზარ ინფორმაციასთან გვაქვს შეხება, უმეტეს შემთხვევაში ამ პლანიდან არის ჩვენი სულიერი დამხმარეები, რომლებიც არასდროს არ გვტოვებენ, და რომელთაც მფარველ ანგელოზებს ვეძახით. ასე, რომ უფრო ანგელოზი შეგიძლია უწოდო, თუმცა ის პლანი, სადაც ჩვენი გაგებით ანგელოზები არიან, გაცილებით მაღალი ვიბრაციისა. ეს ასე ვთქვათ უფრო ჩვენივე პლანია.

Dondariable
არც დემონია, არც ანგელოზი. ეს ის დონეა სადაც ჩვენი ცნობიერება იმყოფება ინკარნაციათა შორის, ანუ გარდაცვალების შემდეგ, ხელახლა დაბადებამდე. ადრე სადღაც ვრცლად მიწერია ამაზე, ახლა მოკლედ ვიტყვი, იმისდა მიხედვით როგორ გავატარებთ ცხოვრებას და რისი გვჯერა, გარდაცვალების შემდეგ ვხვდებით შესაფერ სიტუაციაში, ანუ კარგი ქრისტიანი სამოთხეს ნახავს, ისეთს როგორრიც წარმოუდგენია, ცოდვილი ქრისტიანი - ჯოჯოხეთს.... და ასე უამრავი შესაძლებლობა, ანუ ჩვენ ყველანი თვითონ ვატარებთ სამოთხეს და ჯოჯოხეთს, მოულოდნელად გარაცვლილი ჩინოვნიკი, შეიძლება დიდი ხნის მანძილზე დადიოდეს სამსახურში, მის ირგვლივ არაფერი შეიცვალოს, მაგრამ ეს ყველაფერი ილუზიაა, ჩვენივე ცნობიერების მიერ შექმნილი, მხოლოდ იშვიათები ახერხებენ ამ ილუზორიული ეტაპის გარეშე პირდაპირ სულიერ პლანზე გადასვლას, სადაც თუმცა ყველაფერი არ ვიცით, მაგრამ ახლანდელთან შედარებით უზარმაზარ ინფორმაციასთან გვაქვს შეხება, უმეტეს შემთხვევაში ამ პლანიდან არის ჩვენი სულიერი დამხმარეები, რომლებიც არასდროს არ გვტოვებენ, და რომელთაც მფარველ ანგელოზებს ვეძახით. ასე, რომ უფრო ანგელოზი შეგიძლია უწოდო, თუმცა ის პლანი, სადაც ჩვენი გაგებით ანგელოზები არიან, გაცილებით მაღალი ვიბრაციისა. ეს ასე ვთქვათ უფრო ჩვენივე პლანია.

გამარჯობათ!
კოსმიური აკადემიის შექმნის აუცილებლობა კონკრეტული მიზნისკენ სწრაფვამ გადამაწყვეტინა,რაც ენერგეტიკული ჩართვების მექანიზმის მეცნიერულ კვლევას გულისხმობს.ეს ჩართვები კაცობრიობის განვითარების ეპოქალურ ციკლში შესაბამისი ეპოქის შესაბამისად მიმდინარეობდა და იყო განვითარების ბიძგად,როგორც ხელოვნებაში ისევე მეცნიერებაში და რაღა თქმა უნდა რელიგიებში(და ჩვეულებრივ ყოფა–ცხოვრებაშიც).ენერგეტიკუ
ლი ჩართვის ხასიათი მიმღებისგან ინტერპრეტაციით მიმდინარეობდა,რადგან არამეცნიერული ეპოქა არ იძლეოდა რეალური სურათის დანახვის საშუალებას.დიდებული ელენე ბლავატსკაიას ეპოქაც კი იმდენად დიდ ცდომილებებს იძლევა...მაგალითად ბავშვს რომ მოუყვე კომპიუტერის მექანიზმის შესახებ,თან ამუშაო რეალური შედეგის მისაღწევად,მასწავლბლის ხატიც უნდა შეუქმნა და ინსპირაციაც უნდა გამოიწვიო ზარების ხმის ინსცენირების დახმარებით,რომელიც მასთან მყოფ ადამიანებთან ენერგეტიკული ჩართვით ხდებოდა. საიდან?–აი სწორედ ამის და ამდაგვარი მოვლენების საფუძვლების გამოკვლევას დავიწყებთ.მოკლედ რომ ვთქვა ხელთ მაქვს სამყაროს ამოუცნობ მოვლენათა შეცნობის გორგალის ერთი ბოლო და გამოვწევთ თუ არა ერთიანი ძალისხმევით,ჩვენს თვალწინ გამოიშლება მექანიკურად მთელი გორგალი და ეს მომენტალურად შეცვლის მთელ სამყაროს.
ჩვენმა მუშაობამ შედეგი რომ გამოიღოს პირველ რიგში უნდა გწამდეს რომ ამ საქმისთვის ხარ დაბადებული ანუ,უნდა იცოდე, რომ ეს შენი მისიაა.2).არ უნდა იყო რომელიმე ერთი რელიგიუგიური მსოფლმხედველობის ჩარჩოთი შემოფარგლული. 3).არ უნდა ამკვიდრებდე ახალ რელიგიას (მითუმეტეს ისეთს რომლის თავი ისევ ძველია–რადგან ვერაფერს შეცვლი ზევით,ხოლო ტანი მხოლოდ მეცნიერული აქვს ანუ ცხოველის და რელიგია მთლიანობაში კენტავრივით გამოიყურება და არა საუკეთესო შემთხვევაში ადამიანივით), რადგან რა მიმართულებითაც ბირთვი იმუშავებს საყოველთაო ჭეშმარიტებაა და არა რელიგია.
მთელი ამ აკადემიის მუშაობის მოდელი გააზრებული მაქვს.კიდე დავდებ ინფორმა ციას ამასთან დაკავშირებით.

გამარჯობათ!
კოსმიური აკადემიის შექმნის აუცილებლობა კონკრეტული მიზნისკენ სწრაფვამ გადამაწყვეტინა,რაც ენერგეტიკული ჩართვების მექანიზმის მეცნიერულ კვლევას გულისხმობს.ეს ჩართვები კაცობრიობის განვითარების ეპოქალურ ციკლში შესაბამისი ეპოქის შესაბამისად მიმდინარეობდა და იყო განვითარების ბიძგად,როგორც ხელოვნებაში ისევე მეცნიერებაში და რაღა თქმა უნდა რელიგიებში(და ჩვეულებრივ ყოფა–ცხოვრებაშიც).ენერგეტიკუ
ლი ჩართვის ხასიათი მიმღებისგან ინტერპრეტაციით მიმდინარეობდა,რადგან არამეცნიერული ეპოქა არ იძლეოდა რეალური სურათის დანახვის საშუალებას.დიდებული ელენე ბლავატსკაიას ეპოქაც კი იმდენად დიდ ცდომილებებს იძლევა...მაგალითად ბავშვს რომ მოუყვე კომპიუტერის მექანიზმის შესახებ,თან ამუშაო რეალური შედეგის მისაღწევად,მასწავლბლის ხატიც უნდა შეუქმნა და ინსპირაციაც უნდა გამოიწვიო ზარების ხმის ინსცენირების დახმარებით,რომელიც მასთან მყოფ ადამიანებთან ენერგეტიკული ჩართვით ხდებოდა. საიდან?–აი სწორედ ამის და ამდაგვარი მოვლენების საფუძვლების გამოკვლევას დავიწყებთ.მოკლედ რომ ვთქვა ხელთ მაქვს სამყაროს ამოუცნობ მოვლენათა შეცნობის გორგალის ერთი ბოლო და გამოვწევთ თუ არა ერთიანი ძალისხმევით,ჩვენს თვალწინ გამოიშლება მექანიკურად მთელი გორგალი და ეს მომენტალურად შეცვლის მთელ სამყაროს.
ჩვენმა მუშაობამ შედეგი რომ გამოიღოს პირველ რიგში უნდა გწამდეს რომ ამ საქმისთვის ხარ დაბადებული ანუ,უნდა იცოდე, რომ ეს შენი მისიაა.2).არ უნდა იყო რომელიმე ერთი რელიგიუგიური მსოფლმხედველობის ჩარჩოთი შემოფარგლული. 3).არ უნდა ამკვიდრებდე ახალ რელიგიას (მითუმეტეს ისეთს რომლის თავი ისევ ძველია–რადგან ვერაფერს შეცვლი ზევით,ხოლო ტანი მხოლოდ მეცნიერული აქვს ანუ ცხოველის და რელიგია მთლიანობაში კენტავრივით გამოიყურება და არა საუკეთესო შემთხვევაში ადამიანივით), რადგან რა მიმართულებითაც ბირთვი იმუშავებს საყოველთაო ჭეშმარიტებაა და არა რელიგია.
მთელი ამ აკადემიის მუშაობის მოდელი გააზრებული მაქვს.კიდე დავდებ ინფორმა ციას ამასთან დაკავშირებით.

მინდა ყოველი ჩემი აზრი იმ სისადავიდან იღებდეს სათავეს,როგორიც ჩემი ავატარია,ამ დროს შემიძლია ცვარში დავინახო ზღვა(ხომ გესმით ამ დროს ზღვა არაა საშიში) და ერთი ტალღაც არ შემეშალოს. ისე აქ ბევრი კარგი ავატარია,მაგრამ მე ჩემი მამშვიდებს.საერთოდ, მიყვარს ფლორა და სიმშვიდე. ეს ის გარემოა, სადაც მე არაფრიდან ვქმნი ყველაფერს,რაც მაბადია.

მოკლედ, შემდეგ რაიმე ვფიქრობდი...
ენერგია არ იკარგება....არ ქრება..უბრალოდ სახეს იცვლის...გარდაიქმნება ერთი ფორმიდან მეორეში...მაგალითად მე რომ ვმუშაობ....ეს ენერგია მიკომპენსირდება ფულის სახით. ფული შესაბამისად ენერგიის ერთერთი აკუმულატორია..მასში აკუმულირებულია ენერგია. ფულით მე შემიძლია ვიყიდო ბენზინი და ვიარო მანქანით (ენერგია), შემიძლია დავიქირაო მუშები და ავაშენებიო სახლი (ენერგია) გადავქმნა....

ამასთან აღმოვაჩინე რომ ცოცხალი ორგანიზმი მიდრეკილია მოიპოვოს ენრგია. ადამიანი კი განსაკუთრებით მიდრეკილია, ამასთან ის არ იხვეჭს ენერგიას იმ ოდენობით რა ოდენობითაც აუცილებელია არამედ სულ უფრო და უფრო მეტის მოხვეჭის სურვილიაქვს...ანალოგიურად ცდილობს ნაკლები დახარჯოს...(თუნდაც ამ ელემენტარული ფაქტით აიხსნება თუნდაც სამსახურში საქმის "გადაბარება" ტონკად სხვაზე...ან ისე გადაცემა შესასრულებლად რომ მაქსიმალურად მეტად დაიხარჯოს ის სხვა და მეტი მისი ენერგია დაიხარჯოს და ნაკლები საკუთარი...)

მოკლედ საინტერესო ეს არ არის...საინტერესო შემდეგია... თუ დავუშვათ სახლი რომელიც ავაშენე, ფული რომელიც ვიშოვე, მანქანა რომელიც ვიყიდე არის ენერგიის მატარებელი....რა ხდება მაშინ როცა ვინმე ან რაიმე ანადგურებს ამ ენერგია...აკუმულირებულ ენერგიას.... რა სახით გარდაიქმნება ეს ენერგია....

მაგალითად როცა ფიზიკური ენერგია არის აკუმულირებული და თავისუფლდება ეს მარტივად გადადის სხვა ფორმაში და თვალის მიდევნება შეიძლება...მაგალითად დაკიდებული ნივთი ვარდება, წნევა ბორჯომის ბოთლიდან ზემოთ ამოდის....საწვავი ფეთქდება და სითბოს წარმოქმნის და ა.შ.

მაგრამ აი იგივე ფულში აკუმულირებული, რაიმე ნივთში რომელშიც შრომა ჩავდეთ....ეს ენერგია რად გარდაიქმნება და სად მიდის ვერ გავიგე....

თქვენ რას იტყვით?

ჩემ ავატარზე რას იტყვით ? :?:

ავატარიდან გამომდინარე დამახასიათეთ აბა : ))))) საინტერესოა ვინ რას მეტყვის

სეგიძლია ამაზე მეტი ტქვა და სურატებიც დადო ტუ რა დაგიხატია?

-კოსმოსში განთავსებული სამყაროები, ვარსკვლავები, გალაქტიკები, პლანეტარული სისტემები და მათ შორის დედამიწაც, ბუნების სხვადასხვა კონგლომერატს წარმოადგენს. ამ უსასრულო რაოდენობის მატერიალური ობიექტების არსებობას, ერთი დანიშნულება აქვთ: იარსებონ და მუდმივი სასიცოცხლო თავშესაფარი შექმნან.

რაც არ უნდა უცნაურად და მარტივად მოგეჩვენოთ ეს არის სისტემის დანიშნულება.

უნდა გაიგოთ, რომ სიცოცხლე ვერ განვითარდება, თუ მას არ ექნა სასიცოცხლო არეალი, თავშესაფარი ან ბინა, სადაც სავსე ცხოვრებაა შესაძლებელი. მოკლედ და პირდაპირ რომ ვთქვათ: საცხოვრებელი გარემოსა და ადგილის გარეშე სიცოცხლის შექმნა ყოველგვარ აზრს კარგავს!

სივრცესა და სამყაროს ყველა ელემენტს შორის უახლოესი და უშუალო დამოკიდებულებაა. ისინი, ერთმანეთის გარეშე პრაქტიკულად არც კი არსებობენ. სახეზეა დინამიკური სუბსტანცია, რომელიც თავისუფლად მოქმედებს და მასში არსებულ მარტივ და რთულ სისტემებს გარდაქმნის. სამყაროში არსებული ცოცხალი არეალის შენარჩუნებისთვის ეს გარდაქმნა აუცილებელია.

კოსმოსი, სიცოცხლის გარეშე, სივრცეში უმიზნოდ გამოკიდებულ უსულო ქვის ნატეხს დაემსგავსებოდა!

სიცოცხლის ყველა ფორმა პლანეტის მდგომარეობაზე, კლიმატზე, კონკრეტულ არეალში შესაბამისად რეაგირებს და საერთო ჯამში მთლიანად ევოლუციაზე მოქმედებს.

პლანეტარული ეკოსისტემა ელემენტების ჯგუფია, სადაც თითოეული ელემენტი ზემოქმედებს მეორეზე, მესამეზე, მეოთხეზე და ასე შემდეგ. ეს მთლიანობაში წრეს ქმნის.

იმ შემთხვევაში, როდესაც რომელიმე ცოცხალი არსება ამ დინამიკურ ბალანსს არღვევს და ურთიერთ კომპენსაცია რაღაცით ფერხდება, მაშინ სავალალო რეზულტატს ვიღებთ.

ასეთი შედეგი რა თქმა უნდა ხელისშემშლელი აგენტის განვითარების დონეზეა დამოკიდებული, სისტემას გააჩნია უნარი, დამანგრეველი ფაქტორით გამოწვეული დანაკარგი აღიდგინოს, იგი საშუალებას იძლევა დისბალანსი შეძლებისდაგვარად პირვანდელ სტაბილურ მდგომარეობას დაუბრუნდეს.

უნივერსალურ ეკოსისტემაში, სიცოცხლე რთული და ერთობ მნიშვნელოვანი მექანიზმივით მოქმედებს, იგი თავისთავად გიგანტურ ორგანიზმში მიმდინარე სტრუქტურულ ცვლილებებს ემსახურება. მისი ფუნქციაა, ქვესისტემის ჯგუფს უფლება მისცეს, იქამდე განვითარდეს, სანამ სიცოცხლის ახალ, უფრო მაღალ არეალში გაგრძელების უნარს არ დაამტკიცებს.

ასევე მისი ფუნქციაა, “აღმოაჩინოს” აქვთ თუ არა, რიგით ცოცხალ ორგანიზმებს, გიგანტური ორგანიზმის გამყარების უნარი და საშუალება, რომ ამ ვეებერთელა სისტემასთან ერთად სამყაროს უწყვეტი და მუდმივი არსებობის ღირსნი გახდნენ.

სხვანაირად რომ ვთქვათ, სამყარო, უკვდავების მისაღწევად, სხვადასხვა სისტემების დამოუკიდებელი განვითარებიდან, საუკეთესო, ოპტიმალურ ვარიანტს “ირჩევს”, ერთგვარ “პირად ექსპერიმენტს” ატარებს, რომლის შედეგად, იგი სახიფათო აგენტებს და განვითარების ნეგატიურ ვერსიებს საბოლოოდ უკუაგდებს და აქრობს. ყველა ობიექტს, რომელსაც შეუძლია ევოლუციას ხელი შეუშალოს აუვნებლებს. გამქრალი აგენტების ნაცვლად, გზას სიცოცხლის ახალ ვარიაციებს უთავისუფლებს.

თუ პროცესი, სიცოცხლის ჰარმონიული და გონივრული მიმართულებით განვითარებისკენ წარიმართა, იმ დონემდე მივიდა, სადაც დიდი სისტემის ყველა მოთხოვნის განხორციელება გარანტირებულია, მაშინ ეს სამყარო პრივილეგიას ღებულობს, გაიზარდოს, გაფართოვდეს და უფრო დიდ სისტემაში ჩაერთოს, რათა საერთო კოსმიური ბალანსი განამტკიცოს.

ამ პროცესში დიდი სისტემა, ევოლუციის ყველა ეტაპზე მიღებულ რღვევებს და დანაკარგებს შეძლებისდაგვარად ინაზღაურებს.

სიცოცხლე სხვადასხვა მიმართულებით და განსხვავებული ეკოსისტემური პროექტებით უსასრულოდ ვრცელდება. ზოგ სამყაროს შეუძლია უწყვეტ არსებობას მიაღწიოს და უნივერსალური ეკოსისტემის შემადგენელი უკვდავი ნაწილი გახდეს, თუმცა ზოგიერთს ეს არ ძალუძს.

სამყაროს მოძრაობა, შეიძლება გარკვეულად სკოლას ადამიანი კი მოწაფეს შევადაროთ. როცა მოწაფე, ერთი კლასიდან მეორე უფრო მაღალ კლასში გადადის, სწავლების დონე და შესაბამისად მოთხოვნებიც იზრდება, შემდეგ კლასში უფრო მეტი მოთხოვნა იქნება, მერე უფრო მეტი და ა. შ.

უნდა გაიგოთ, რომ მოაზროვნე არსების წარმოქმნა, პლანეტაზე ეკოსისტემის განვითარების უმნიშვნელოვანესი სტადიაა, მისი არსებობა განსაზღვრავს, ექნება თუ არა ამა თუ იმ პლანეტას და ცივილიზაციას უწყვეტი არსებობის უნარი.

მოაზროვნე არსებები ამ შემთხვევაში გადამწყვეტ როლს თამაშობენ, ადგან ყველაზე მეტად მათ ძალუძთ დადებითი ან უარყოფითი ზეგავლენა მოახდინონ პლანეტის ცივილიზაციის განვითარებაზე.

ქვესისტემის ადეკვატური რეაქციები ევოლუციის სხვადასხვა ეტაპზე, შესაბამისი ნიშანია განვითარების ერთი სტადიის გავლისა და მორიგი ახალი სტადიის დაწყებისა. გახსოვდეთ, რომ ადამიანი ერთადერთია, ვისაც ძალუძს გარემოზე უშუალოდ იმოქმედოს, წინ აღუდგეს ბუნების მკაცრ გამოვლინებებს, მთლიანად შეცვალოს პლანეტარული ეკოსისტემის მოცემული ფორმა და ჩაანაცვლოს იგი სრულიად ახალი, მანამდე არარსებულით, მართოს ბუნების კანონები პლანეტარული ბიოსფეროს ფარგლებში.

ასეთი ცვლილებები სკრუპულოზურად უნდა განხორციელდეს, რადგან საკმარისია ერთი საბედისწერო შეცდომა, რომ დამანგრეველი პროცესი შეუქცევადი გახდეს. ამაზეც უნდა დაფიქრდეთ.

გონიერ არსებებს თავისუფლებისა და დამოუკიდებლობის მოპოვება, მხოლოდ ქვესისტემის საზღვრების გათვალისწინებით შეუძლიათ.

თანდათანობითი განვითარების უმაღლეს სტადიაზე, ცივილიზაცია ეუფლება “უზენაეს ძალაუფლებას” ამ დონის ცივილიზაციას, უკვე ხელეწიფება და აქვს უფლება საკუთარი ევოლუცია მართოს.

კარგად იცით, რომ როცა ადამიანისორგანიზმს შეუტევენ ვირუსები და ბაქტერიები იგი ამჟღავნებს დამცავ რეაქციას, რათა ავადმყოფობის მაპროვოცირებელი მიზეზი მოსპოს.

შედეგი ორნაირია, ორგანიზმი ან უმკლავდება და ანადგურებს აგრესორს-ინეფქციურ აგენტს და იმარჯვებს მასზე, ან პირიქით ხდება ორგანიზმის დაღუპვა.

მას შემდეგ, რაც ორგანიზმი აგრესორს იცილებს, მისი თავდაცვისუნარიანობა დამანგრეველ აგენტზე იზრდება, მისი წინააღმდეგობის უნარი მატულობს.

ამ გაგებით, ზოგიერთი პლანეტარული ცივილიზაცია, ერები ან ადამიანთა ჯგუფები დიდ სისტემასთან მიმართებაში შეიძლება ბაქტერიებს და ვირუსებს შევადაროთ,

ასეთი დამოკიდებულებები შეიძლება ანალოგიების სახით განვაზოგადოთ როგორც, ადამიანი დედამიწასთან მიმართებაში, დედამიწა-ადამიანთან, ადამიანი-ადამიანთან, ადამიანი-საზოგადოება, ადამიანი-სამყარო, სამყარო-ადამიანი.

სამყარო ცდილობს ადამიანი უნივერსალური ეკოსისტემის დამაბალანსირებელ აგენტად აქციოს, ეს იმას ნიშნავს, რომ მოაზროვნე არსებები გამოყენებულ იქნენ ერთგვარ ”ქვესისტემის გამომცდელებად.” ქვესისტემებია: პლანეტები ადგილობრივი ბიოსფეროთი და ეკოსისტემით, ცივილიზაციები საკუთარი კულტურით, საზოგადოება განვითარების დონით.

ადამიანი, უნდა წარმოვიდგინოთ როგორც, პლანეტარული განვითარებისთვის აუცილებელი ფუნქციონალური პროცესების, მაპროვოცირებელი აგენტი. მისი დახმარებით ირკვევა გეზი, თუ საით უნდა წავიდეს კაცობრიობა, აშკარავდება ის მიზეზები, რაც ხელს უშლის ან პირიქით ხელს უწყობს ბიოლოგიურ, ეკოლოგიურ, სოციალურ, პოლიტიკურ, ფილოსოფიური თუ რელიგიური სისტემების სწორ ფუნქციონირებას.

კერძო ინდივიდები, ადამიანთა ჯგუფები, საზოგადოებები და ერები კონფლიქტურ სიტუაციებს ქმნიან, რაც აუცილებელია გადარჩევის პროცესის დასაჩქარებლად და სისტემის ერთი დაბალი სტადიიდან, მეორე უფრო უკეთეს, ან თუნდაც უარეს სტადიაში გადასასვლელად. მსგავსი კონფლიქტებით ისინი საზოგადოებრივ სისტემებს აიძულებენ განვითარდნენ ცვლილებებისაკენ. ეს პროცესი რა თქმა უნდა არათანმიმდევრული და უწესრიგოა. მოქმედების არეალი ნელა იზრდება, დროში ფართოვდება სხვაზე გადადის და თან გადააქვს თავისი დადებითი და უარყოფითი თვისებები, თუმცა ამ გზაზე ზოგიერთი კარგი ან ცუდი თვისება, შეიძლება გამოხშირული და დაკარგული იქნას.

კაცობრიობის განვითარების ისტორია აჩვენებს მსგავსი გადარჩევის პროცესის მიმდინარეობას, რაღა თქმა უნდა ამ პროცესის მექანიზმებიც არსებობს. იგი განუწყვეტლივ მუშაობს, ზემოქმედებს ყველა ობიექტზე, თუ სუბიექტზე და მიდრეკილია, დიდ სისტემაში არსებული ქვესისტემის დროებითი წონასწორობის შენარჩუნებისაკენ. ყოველ ჯერზე, როცა ცხოველი, ადამიანი, საზოგადოება, ერი, კვდება, მომავალში იქმნება შესაძლებლობა, მათი ადგილი სხვა ახალმა ელემენტმა დაიკავოს.

უნივერსალური სისტემისთვის ეს ის შემთხვევაა, როცა “ექსპერიმენტი” წარუმატებლად მთავრდება. ასეთ შემთხვევაში ადგილი ეთმობა სხვა ვარიანტს.

რეალობაში ასე ხდება მაშინ, როცა კაცობრიობა არასწორი გზით ვითარდება, როცა საზოგადოების პოტენციალი არადანიშნულებისამებრ გამოიყენება. ამ დროს სისტემა, სადაც ასეთი გარემოა, იწყებს დაცვითი ფუნქციის გააქტიურებას, რაც საფრთხის გამომწვევი აგრესორის განადგურებით მთავრდება.
მთლიანობაში დიდი სისტემა და ქვესისტემა გადადიან საერთო მოქმედების რეჟიმში, ისინი ყველა საშუალებით ცდილობენ საერთო სტაბილიზაციის მიღწევას და კოსმოსის ჰარმონიული, უნივერსალური წესრიგისკენ წარმართვას.

უნივერსალურ კანონებს, არანაირი პირადი დაინტერესება, ან ტენდენცია არ გააჩნიათ. უნივერსალური, ანუ დიდი ეკოსისტემა, წააგავს ვეებერთელა ორგანიზმს, რომელიც მუდმივი არსებობის შენარჩუნებას ცდილობს და ამისთვის იმ სიცოცხლის ფორმებს ირჩევს, ვინც ევოლუციის პროცესში სისტემის ბალანსის და ჰარმონიულობის შემანარჩუნებელ ძლიერ ერთეულებად ჩამოყალიბდნენ. მათ კი, ვინც მას უკვდავებისაკენ მოძრაობაში ხელს უშლის აუვნებლებს.

პროცესის სვლა არანაირ ძალას არ ემორჩილება, არც ჩვენ, და არც არანაირ ღვთაებებს.

უსასრულო სამყაროები ისე თანა არსებობენ, რომ ერთმანეთის განვითარებაში არ ერევიან. ის რაც კვდება შეიძლება ისევ აღდგეს. ადამიანში ღრმა ვლინდება მასზე ფიქრის დროს, იმის შემეცნებით თუ როგორია მის მიერ წარმოქმნილი სამყაროები.

ყველაფერი უწყვეტ ტრანსფორმაციას განიცდის, არ არსებობს საგანი, რომელსაც შეუძლია სტატიკურ წონასწორობაში დარჩეს, ნებისმიერი სტატიკურობა ირღვევა განუწყვეტელი ზემოქმედებით მანამ, სანამ იგი ორგანიზებულ დინამიკურ წონასწორობას არ მიაღწევს, ეს მდგომარეობაა ღმერთის საბოლოო მიზანი!

სამყაროში ორი მოცემულობაა: უწყვეტობა და კვდომა. პროცესები ევოლუციური განვითარების კანონთა ჯაჭვით კონტროლდება, თუ ადამიანი, საზოგადოება, ცივილიზაცია, ამ კანონებს ემორჩილება, მაშინ იგი წარმატებას და აღმასვლას აღწევს, თუ არა და მას დეგრადაცია, ქაოსი და კვდომა ელოდება.

ადამიანში არსებული განუვითარებლობა და ეგოიზმი, ჯერ კიდევ არ ნიშნავს რომ იგი ცუდია. თქვენს საზოგადოებას, რეალობის გასარკვევად, ცოდნა, სწორი წარმოდგენები აკლია, თქვენ არ იცით, რომ ყველა არასწორი საქციელი, თქვენვე გაზიანებთ და განგრევთ!

ბოროტება უნდა განვიხილოთ, როგორც უგუნურებით გამოწვეული საქციელი, რომელსაც გაქრობამდე-სიკვდილამდე მიჰყავხართ! ისევ გიმეორებ, ბოროტება და სიკეთე თქვენეული გაგებით არ არსებობს. სიკეთე არასრულფასოვნების, უგუნურების, სიბრიყვის გადალახვაა, რომელსაც სიმწიფემდე მივყავართ და პირიქით ბოროტება-უგუნურება, არცოდნა და განუვითარებლობაა, რომელსაც გადაშენება და კვდომა მოაქვს.

ცხოვრებაში, თქვენ უამრავ სისასტიკეს, ძალადობას, ჩაგვრას აწყდებით, ეს ყველაფერი პრიმიტიული და უგუნური საზოგადოების თვისებაა. თქვენთან ბოროტებას პერსონფიცირებული სახე აქვს, იგი ერთეულ სუბიექტებს, ან მითიურ პერსონაჟებს მიეწერებათ. ასევეა სიკეთეც. ფიქრობთ, რომ ეს ყველაფერი იმ ბოროტი ადამიანების და ავი სულების ბრალია, ვინც ყოველ დღე თქვენზე სანადიროდ დაძრწის. იმ პირების ბრალია, ვინც ძალაუფლებას ფლობს. ისინი მიგაჩნიათ ყველა ბოროტების, თქვენს თავზე არსებული ყველა პრობლემის სათავედ. შემდეგ რა ხდება!? მორწმუნე ხალხი ამ რეალობას უარყოფს, განუდგება, მაგრამ წინააღმდეგობის გაწევას არც ფიქრობს, რადგან მათი რწმენით ყველაფერი ღვთის ნებაა. აი ეს მდგომარეობაა ბოროტება, ეს უშლის ხელს თქვენს განვითარებას და პროგრესისკენ სვლას! თქვენ ხომ თავიდან იხსნით მთელ ვალდებულებას, საკუთარი და თანამოძმის ამ მძიმე ხვედრზე, აბარებთ რა მთელ პასუხისმგებლობას იმ ძალას, რომელსაც უფალს უწოდებთ, რომლის ხელშიც თავი მარიონეტებად წარმოგიდგენიათ.

პოზიცია, რომ წინააღმდეგობის გაწევას აზრი არა აქვს, რომ ყველაფერი ღმერთის ნებით ხდება, თქვენთან ჯერ კიდევ შუა საუკუნეებიდან არსებობს. ამ მოსაზრებიდან გამომდინარე, თქვენს პლანეტაზე უამრავი ადამიანი იქნა ფიზიკურად განადგურებული. მიუხედავად იმისა, რომ მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა, თითქმის არაფერი არ შეცვლილა, თქვენთან ამ აზრზე მაინც ბევრია, მხოლოდ ტექნოლოგიები დაიხვეწა, წარმოების საშუალებები გაიზარდა და ჩაცმულობა გამოიცვალა, დანარჩენი იგივე დარჩა. უფრო მეტიც, ფიზიკურ სიკვდილს, თქვენს რეალობაში სულიერი სიკვდილი დაემატა. ცხოვრების მიმართ შიში გაიზარდა და ცრუმორწმუნეობის ზეგავლენა დღეს თქვენთან გაცილებით მეტია, ვიდრე ეს ოდესმე იყო.

სამყაროში ორი მოცემულობაა: უწყვეტობა და კვდომა. პროცესები ევოლუციური განვითარების კანონთა ჯაჭვით კონტროლდება, თუ ადამიანი, საზოგადოება, ცივილიზაცია, ამ კანონებს ემორჩილება, მაშინ იგი წარმატებას და აღმასვლას აღწევს, თუ არა და მას დეგრადაცია, ქაოსი და კვდომა ელოდება.

ადამიანში არსებული განუვითარებლობა და ეგოიზმი, ჯერ კიდევ არ ნიშნავს რომ იგი ცუდია. თქვენს საზოგადოებას, რეალობის გასარკვევად, ცოდნა, სწორი წარმოდგენები აკლია, თქვენ არ იცით, რომ ყველა არასწორი საქციელი, თქვენვე გაზიანებთ და განგრევთ!

ბოროტება უნდა განვიხილოთ, როგორც უგუნურებით გამოწვეული საქციელი, რომელსაც გაქრობამდე-სიკვდილამდე მიჰყავხართ! ისევ გიმეორებ, ბოროტება და სიკეთე თქვენეული გაგებით არ არსებობს. სიკეთე არასრულფასოვნების, უგუნურების, სიბრიყვის გადალახვაა, რომელსაც სიმწიფემდე მივყავართ და პირიქით ბოროტება-უგუნურება, არცოდნა და განუვითარებლობაა, რომელსაც გადაშენება და კვდომა მოაქვს.

ცხოვრებაში, თქვენ უამრავ სისასტიკეს, ძალადობას, ჩაგვრას აწყდებით, ეს ყველაფერი პრიმიტიული და უგუნური საზოგადოების თვისებაა. თქვენთან ბოროტებას პერსონფიცირებული სახე აქვს, იგი ერთეულ სუბიექტებს, ან მითიურ პერსონაჟებს მიეწერებათ. ასევეა სიკეთეც. ფიქრობთ, რომ ეს ყველაფერი იმ ბოროტი ადამიანების და ავი სულების ბრალია, ვინც ყოველ დღე თქვენზე სანადიროდ დაძრწის. იმ პირების ბრალია, ვინც ძალაუფლებას ფლობს. ისინი მიგაჩნიათ ყველა ბოროტების, თქვენს თავზე არსებული ყველა პრობლემის სათავედ. შემდეგ რა ხდება!? მორწმუნე ხალხი ამ რეალობას უარყოფს, განუდგება, მაგრამ წინააღმდეგობის გაწევას არც ფიქრობს, რადგან მათი რწმენით ყველაფერი ღვთის ნებაა. აი ეს მდგომარეობაა ბოროტება, ეს უშლის ხელს თქვენს განვითარებას და პროგრესისკენ სვლას! თქვენ ხომ თავიდან იხსნით მთელ ვალდებულებას, საკუთარი და თანამოძმის ამ მძიმე ხვედრზე, აბარებთ რა მთელ პასუხისმგებლობას იმ ძალას, რომელსაც უფალს უწოდებთ, რომლის ხელშიც თავი მარიონეტებად წარმოგიდგენიათ.

პოზიცია, რომ წინააღმდეგობის გაწევას აზრი არა აქვს, რომ ყველაფერი ღმერთის ნებით ხდება, თქვენთან ჯერ კიდევ შუა საუკუნეებიდან არსებობს. ამ მოსაზრებიდან გამომდინარე, თქვენს პლანეტაზე უამრავი ადამიანი იქნა ფიზიკურად განადგურებული. მიუხედავად იმისა, რომ მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა, თითქმის არაფერი არ შეცვლილა, თქვენთან ამ აზრზე მაინც ბევრია, მხოლოდ ტექნოლოგიები დაიხვეწა, წარმოების საშუალებები გაიზარდა და ჩაცმულობა გამოიცვალა, დანარჩენი იგივე დარჩა. უფრო მეტიც, ფიზიკურ სიკვდილს, თქვენს რეალობაში სულიერი სიკვდილი დაემატა. ცხოვრების მიმართ შიში გაიზარდა და ცრუმორწმუნეობის ზეგავლენა დღეს თქვენთან გაცილებით მეტია, ვიდრე ეს ოდესმე იყო.

ცხოველები და ადამიანები ერთმანეთისგან უნდა განასხვაოთ! ცხოველები ინსტინქტებით მოქმედებენ, მათ ქცევებში არ არის ცუდი და კარგი საქციელი, ისინი თანმიმდევრულად რეაგირებენ ბუნებასთან, და გარემო პირობების შესატყვისად მრავლდებიან. მათგან განსხვავებით, ადამიანი მოაზროვნე არსებაა, იგი აღჭურვილია დამოუკიდებელი გადაწყვეტილების მიღებისა და გარემოსთან გამიჯვნის უნარით. მას ინტელექტის გამოყენებით, საკუთარი მოთხოვნილებების და ქცევების რეგულირება შეუძლია.

თქვენმა პოპულაციამ, ინსტინქტის უგულებელყოფით, შინაგანი ხმის მოსმენის უნარი დაკარგა, რამაც საზოგადოებას სიცოცხლის შენარჩუნების ბუნებრივი საყრდენი გამოაცალა.

ადამიანი თავს მოაზროვნე არსებად კი თვლის, მაგრამ სიბრძნის დაუფლებამდე, იგი ჯერ კიდევ შორსაა, მისი ემოციები, გონიერებაზე უფრო ძლიერია, რაც მასში ერთობ დელიკატურ პრობლემას ქმნის.

თქვენთვის მნიშვნელოვანია, რომ ემოციები და გრძნობები, ერთმანეთში არ აგერიოთ. გრძნობების ერთდროული განცდა, მნიშვნელოვნად განსხვავდება, თქვენში გუნება განწყობის ცვალებადობასთან, ეს ორივე, ერთი და იგივე არ გახლავთ.

ვიმეორებ, ადამიანებმა ინტელექტის განვითარებასთან ერთად მიატოვეს ინსტინქტები და რეალობასთან ურთიერთობაში გონებრივი რესურსების გამოყენება არჩიეს, ცხადია ამან შემეცნების უნარი გაზარდა, ბევრი ცოდნა და გამოცდილება შესძინა.

მაგრამ პარალელურად გაჩნდა საშიშროება, ამ ყველაფრის არადანიშნულებისამებრ გამოყენებისა. ასეთი ცვლილებებით, ადამიანმა დაკარგა საჭირო უნარები, რაც ევოლუციის გზაზე, სწორი გეზის არჩევაში დაეხმარებოდა.

ეს საკმაოდ რთული მდგომარეობაა! მოაზროვნე არსებათა უმრავლესობა ვერ გარკვეულა, როგორ უნდა გაანაწილოს გონების, გრძნობების და ემოციების ფუნქციები ისე, რომ რეალობის ადეკვატური შეფასება შეძლოს, ამის სავალალო შედეგი სახეზე გაქვთ!

უნდა გაიგოთ, რომ ინტუიციას, ან თუნდაც შეგრძნებათა სრულ კომპლექსსაც არ ძალუძთ, დაგაზღვიონ სერიოზულ შეცდომების დაშვებისგან. უნდა მიხვდეთ, რომ როგორც ემოციებისა და გრძნობების, ასევე მათი მოქმედების სფეროც შემოსაზღვრულია.

გონიერი არსებების ქმედება, ზემოთ აღნიშნული ყველა პარამეტრის დაბალანსების ფარგლებში უნდა ხდებოდეს. ქცევა გაანალიზებული და ორგანიზებული უნდა იყოს, რათა საშუალება მოგეცეთ, ადეკვატურად ასახოთ, თქვენი გრძნობები და განცდები. გონების, გრძნობის და ემოციების ბუნებრივი თანმიმდევრობა არ უნდა დაირღვეს.

არ გეგონოთ, რომ ამ შემთხვევაში თქვენ ცივი და უგრძნობი გახდებით, პირიქით, თქვენ შეძლებთ განიცადოთ გრძნობათა კომპლექსის მთელი სპექტრი. უნდა გახსოვდეთ, რომ ეს უნარი მაშინ მიიღწევა, როცა თვით ამ გრძნობების სიღრმეს და არსს ჩასწვდებით.

მდგომარეობა-როცა შეიგრძნობ და თან ამ გრძნობების შესახებ ყველაფერი იცი-საქმის კურსში ხარ, საშუალებას იძლევა გრძნობათა ინტენსიურობა გაზარდო და მათი მოქმედების დრო გაახანგრძლივო. ასეთი ცნობიერების მქონე ადამიანის გრძნობათა ამპლიტუდა, მნიშვნელოვნად მაღალი და დახვეწილია. სწორედ ეს განასხვავებს ადამიანს ცხოველისაგან.

მაგრამ რაოდენ საწყენია, რომ თითქმის ყველა ადამიანი უკუღმა იქცევა, იმართლებს რა თავს ცხოვრების მძიმე პირობებით, სრულად იქვეითებს ბუნებრივ ინსტინქტს, გრძნობათა უნარს სამყაროს რეალური აღქმისა.

დანახვა და შეგრძნება, მარტო ის კი არ არის, ავტომატური რეაქცია მოვახდინოთ შინაგან და გარეგან გამღიზიანებელზე, ან ის, რომ ყველას ვაჩვენოთ როგორი ემოციები გვაქვს; ადამიანი თავის გრძნობებს ხარისხობრივად უყურებს და სხვადასხვა ინტენსიურობით მაღალ ვარიაციებად აღიქვამს, ისეთი გრძნობები როგორიცაა სიახლოვე, სიმპათია, ანტიპათია, სიყვარული, უშუალო და სიღრმისეული უნდა იყოს, ისინი სწორად უნდა იქნან იდენტიფიცირებულნი და შეფასებულნი;

ნებისმიერი არსება, რეალობის ამსახველი, სხვადასხვა ტიპის დეტექტორია, მათ შესაბამისი ხარისხით შეუძლიათ, ინფორმაციის მიღება და მისი ინტერპრეტაცია.

რა დონეზეც არის განვითარებული ცოცხალი არსება, ისეთი სიზუსტით შეუძლია: ბგერებით, მეტყველებით, მოძრაობით ან სხვა ფორმით გადმოცემული ინფორმაციის მიღება, დეკოდირება; ადამიანი, სხვა არსებებისგან განსხვავებით, ამას ყველაზე კარგად ახერხებს, რადგან მას აქვს უნარი, თავის შეგრძნებებს გაემიჯნოს და ისე ასახოს რეალობა, სხვებს ეს უნარი არ გააჩნიათ.

ევოლუციის პროცესი ნელა მიმდინარეობს, ეს რთული გზაა, ყოველ ეტაპზე, ხელისშემშლელ ფაქტორებსაა აქვთ ადგილი, ისინი თითქმის ყველა ქმნილებაშია განაწილებული.

ადამიანი ამ ფაქტორებს კი არ აღმოფხვრის, არამედ ხელოვნურად ცდილობს სხვა ალტერნატიული გარემო შექმნას. ასეთი ხერხით იგი დღემდე თავს არიდებს პასუხისმგებლობას და ასე იადვილებს ცხოვრებას.

უმრავლესობა, ცდილობს მუდმივად რაღაცით იყოს დაკავებული, რათა საკუთარი შინაგანი კონტროლის მექანიზმიდან წამოსული უარყოფითი სიგნალები ვერ გაიგოს. მათი აზრით მძიმე ყოველდღიურობა არ იძლევა იმის საშუალებას, რომ რაიმე ამაღლებულზე იფიქრო.

მასის ძირითადი მიზანია, დროის გატარება და გართობა, რაც ცხოვრების ერთფეროვნებისგან გაქცევის საუკეთესო თავდაცვითი საშუალებაა.

სიცოცხლე თქვენი აზრით იმისთვის არსებობს, რომ შრომაში და გარჯაში დაიხარჯო, და ასე მუშაობაში გალიო დღენი!?

ასეთი ყოფა გამართლებული ხდება, თქვენთან არსებული სახელმწიფოებრივი მოთხოვნებით, და იმაზე არავინ არ ფიქრობს რომ ცხოვრების ეს წესი არასოდეს არ მოგცემთ შანსს ღმერთის და სიცოცხლის არსის შემეცნებისას, არ მოგცემთ საკუთარი შესაძლებლობების, პოტენციალის გამოვლინების საშუალებას.

იმისთვის რომ შემოქმედი შეიმეცნოთ, შეისწავლოთ მისი მიზნები და მექანიზმები, რომლითაც ეს ძალა ვლინდება, ხელოვნური თვით შეზღუდვები უნდა მოიხსნათ.

ევოლუციის პროცესში აუცილებელია საზოგადოების სწორი ორიენტაცია. მიზანმიმართული და თანამიმდევრული გარდაქმნები სასიცოცხლო და მნიშვნელოვანი მომენტია ცივილიზაციის განვითარებისთვის.

განვითარებული საზოგადოება რეაქციას მოახდენს თითოეულ ინდივიდზე და მასში კონსტუქციული და ჰარმონიული ცნობიერების ჩამოყალიბებას ხელს შეუწყობს!

რა თქმა უნდა ადვილია მოსახერხებელ სიტუაციაში ყოფნა, მარტივია ისეთ გარემოში ყოფნა სადაც ყველასთვის მისაღები პრინციპებით იცხოვრებ, ადვილია ასე იარო გაკვალული ბილიკებით, ვიდრე ჭეშმარიტების ძიების რთულ და სახიფათო გზას დაადგე, ცხოვრების მძიმე პირობებით გაჭირვებული ადამიანისთვის, კი ძალზედ ძნელია, კარგად შენიღბული და ათასი ილუზიებით დევალვირებული ჭეშმარიტების ძიება.

სიყვარულის უნარი, პატივისცემა, შემოქმედება, ვალდებულების გრძნობა, ამ თვისებებით ცხოვრება, არც თუ ისე ადვილია, ეს ყველაფერი სიკეთეა, იგი თქვენშია და არა სადმე წიგნებში ან კულტურულ გადმოცემებში. შინაგანი პოტენციალის რეალიზაციის გზაზე ეს გრძნობები თანდათანობით გაიხსნება თქვენში.

ეს ერთგვარი დიალოგია შინაგან და გარე სამყაროსთან, სიძნელეების გადალახვის გზაა, ურთიერთგაგების და აღმოჩენის გზაა, იმ კოსმიური პიროვნების აღმოჩენისა, რომელიც სამყაროს ეგზისტენციაში ძევს და თავისი არსით სრულყოფილებასა და საყოველთაო ჰარმონიას წარმოადგენს.

ეს პროცესი ცნობიერი აქტია, რომელიც მაშინ მიიღწევა, როცა ადამიანის სულიერება მის ცოდნასა და გონიერებზე იქნება დავანებული, სიბრძნეზე იქნება ორიენტირებული, როცა საკუთარ თავზე აიღებ მთელ პასუხისმგებლობას სიმართლის დაცვაში, აკეთებ იმ საქმეს, რომელიც ბევრ სიკეთეს გაშორებს. ამ გზაზე თქვენ სხვა ცოდნას შეიძენთ, არა ისეთს, რომლის სისწორეშიც ადრე ეჭვი გეპარებოდათ, და რომელიც დრო და დრო გატყუებდათ, ამ მდგომარეობაში თქვენ ერთი უნივერსალური ჭეშმარიტების მფლობელი ხდებით!

თუ კაცობრიობა განუდგება, საერთო, საზოგადოებრივ, სოციალურ, და კულტურულ განვითარების კანონებს, მაშინ ვერც ცალკეული ინდივიდი და ვერც მთელი პოპულაცია ამ მდგომარეობას ვერ მიაღწევს.
ერთადერთი რეალური და სწორი ნაბიჯი ევოლუციის გზაზე თქვენი ცნობიერების გარდაქმნა, თვალსაწიერის გაფართოვებაა, რათა თქვენი არსებული მენტალიტეტი, მაღალ, უნივერსალურ ცნობიერებაში გადავიდეს. ამით თქვენ მოგეცემათ საშუალება ღრმად შეიცნოთ და იგრძნოთ სიცოცხლის არსი და მისი ჭეშმარიტი გამოვლინება. ეს ცოდნა მოგეცემათ, იმისთვის, რათა მომავალში სხვასაც გადასცეთ. თქვენი გამოცდილება და სიხარული სხვებსაც გაუნაწილოთ. დაეხმაროთ, მსგავსი უნარების, საკუთარ თავში აღმოჩენაში. ხელი უნდა გაუმართოთ იმ ხალხს, ვინც თქვენსავით დაინტერესებულია სამყაროსეული საიდუმლოების შეცნობაში, რათა ამ გზით ჭეშმარიტ თავისუფლებას ეზიაროს!

გიგანტურმა ეკრანმა ისევ მიიქცია ჩემი ყურადღება, მაგრამ ის უკვე გამორთული იყო, მთელი დარბაზი თითქოს გოდარის საუბრისგან ვიბრირებდა, რამდენი შეცდომები აქვს კაცობრიობას დაშვებული, როგორ უნდა მოიქცეს დედამიწის ცივილიზაცია, რომ ამ მძიმე სიტუაციიდან გამოვიდეს!? გავიფიქრე ჩემთვის, თუმცა გოდარის ნაამბობიდან, უკვე შემეძლო პასუხის გაცემაც, მაგრამ პასუხი არა ერთმნიშვნელოვანია, და ადამიანთა უმეტესობა მას ვერც გაიგებს, მათ ხომ დაქვეითებული აქვთ რეალობის ადეკვატური აღქმის უნარი და შედეგად მათი წარმოდგენები ისევ იმ საბაზისო პარადიგმებით იქნება განმტკიცებული, რაც დღემდე არსებობს მათ წარმოდგენებში, თუმცა ზოგიერთმა შეიძლება ინტუიციურად მიაგნოს კიდეც სწორ გზას, შეიმეცნოს ჭეშმარიტების ის ნაწილი, რომელიც მიახვედრებს ამ პრობლემის გადაჭრის ხერხს, მაგრამ ერთეული პირებისთვის ეს გლობალური პრობლემა, არც თუ ისე ადვილად გადასაწყვეტი იქნება.

იგი მთლიანობაში, უნდა განვიხილოთ, როგორც ადამიანთა სიმრავლის ევოლუცია, როცა ჩვენი სული და გონება მწიფობის მისაღწევად მიზანმიმართულად იქნება გამოყენებული, როცა ადამიანთა ჯგუფები დაუკავშირდებიან ერთურთს და მზად იქნებიან ახალი ცნობიერების მისაღებად, აი სწორედ მაშინ დავუბრუნდებით იმ გზას, რომლიდანაც გადავუხვიეთ. აზროვნების უნარი და სულიერება მოგვცემს “სასწაულის”, დედამიწაზე უნივერსალური სიცოცხლის შექმნის საშუალებას.

გოდარის სიტყვები გამახსენდა: “თქვენ ადამიანებს მათი გარეგნობის მიხედვით აფასებთ, ყურადღებას მხოლოდ აშკარა რეალობაზე ამახვილებთ-აქცენტს აკეთებთ მის მატერიალურ მხარეზე. ადამიანის გარჩევის უნარიანობის ასეთი დონე ძალიან დაბალია.

იმის მაგივრად, რომ ცნობიერების არეალი გაიფართოვოთ და კოსმოსი უკეთესად შეიმეცნოთ, თქვენ ძალიან ვიწრო თვალსაწიერით ოპერირებთ, თქვენი ყურადღება, მხოლოდ რეალობის ხილულ ნაწილზეა კონცენტრირებული”.

რას წარმოადგენს სინამდვილეში ადამიანი, რომელსაც საკუთარი პოტენციალი, როგორც აღმშენებლობის, ასევე ნგრევისთვისაც შეუძლია გამოიყენოს. დიდ რბილ სავარძელში ამ ფიქრებში გართული ვიჯექი და კითხვებზე პასუხებს ვეძებდი.

გოდარი თითქოს ჩემს ფიქრებს კითხულობსო, საუბარში ჩაერთო:

- სამყაროს საიდუმლო, რომ უკეთესად შეიცნო, ჯერ მისი აგებულება უნდა გააცნობიერო, იგი ერთი, მთლიანი, რთული ორგანიზმია. მისი თითოეული ნაწილი, ასევე ამ ორგანიზმის დეტალია. ყველაფერ ამას, ჩვენ ”უნივერსალურ ეკოსისტემას” ვუწოდებთ.

ეს ადგილია, სადაც სიცოცხლე ვითარდება, ორგანიზმები იბადებიან, ვითარდებიან, გარემოსთან შეთავსებას, ადაპტირებას ცდილობენ და პარალელურად იმავე გარემოს გარდაქმნაშიც მონაწილეობენ, სადაც ცხოვრობენ.

კოსმოსში არსებული უამრავი პლანეტა ერთმანეთისგან ფლორითა და ფაუნით განსხვავდება, ამ სხვაობას არსებული შინაგანი და გარეგანი ფაქტორები განაპირობებენ, სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ პლანეტაზე არსებული სიცოცხლის სხვადასხვაობა გამოწვეულია მასზე მაცხოვრებელი ცოცხალი ორგანიზმების განსხვავებული ცხოვრების წესით და პლანეტის გარემოს ჩამოყალიბებაში მონაწილეობით. რაც იმას ნიშნავს, რომ ყველა ცივილიზაცია თავის კონტროლის ქვეშ აქცევს პლანეტის ეკოსისტემის განვითარებას. ფლორისა და ფაუნის წარმომადგენლებთან ერთად აკონტროლებს პლანეტის მეტაბოლიზმს, რაც ზემოქმედებას ახდენს მასზე და ერთ გიგანტურ თვით შემნახავ სისტემად გარდაქმნის.

თქვენს მეცნიერებს, უკვე დიდი დრო აღარ დასჭირდებათ იმის აღმოსაჩენად, რომ ჟანგბადი, რომელიც სიცოცხლის აუცილებელ კომპონენტს წარმოადგენს, ორი მილიარდი წლის წინათ თქვენს პლანეტაზე ჯერ კიდევ არ არსებობდა, მისი წარმოქმნა პირველი მცენარეების გაჩენამ გამოიწვია, მცენარეთა სამყარო ფოტოსინთეზის რეაქციის შედეგად აკონტროლებს ატმოსფეროში არსებულ აირებს, ტემპერატურას, ტენიანობას, ზემოქმედებს კლიმატის შექმნაზე და მის სტაბილიზაცია, შენარჩუნებაზე. ტყეების გაჩეხვამ, ზღვებისა და ოკეანეების დაბინძურებამ, მიწის გამოშრობამ და ეროზიამ, თქვენს პლანეტაზე შეიძლება ბუნებრივი კატაკლიზმები გამოიწვიოს, რაც ადამიანისთვის უბედურების მომტანია.

- მცენარე არა არის ის ერთადერთი წყარო, რითაც დედამიწის ატმოსფერო ჟანგბადით მდიდრდება. ზღვაში და ოკეანეში ბინადრობს მიკროსკოპული ორგანიზმი, რომელსაც თქვენი მეცნიერები პლანქტონს ეძახიან.

პლანქტონი, დედამიწაზე ჟანგბადის წარმოქმნის ერთერთი მთავარი გენერატორია. პლანქტონების სხვა სახეობებიც არსებობენ, რომლებიც ჰაერში აორთქლების შემდეგ ქიმიურ ელემენტებად გარდაიქმნებიან და ღრუბლების სიმკვრივის კორექტირებაში მონაწილეობას ღებულობენ.

სიცოცხლის ნებისმიერი ფორმა, როგორც უზარმაზარი ორგანიზმის რიგითი ელემენტი, თავის როლს ასრულებს ადგილობრივი ეკოსისტემის შენარჩუნებაში. სამყაროში ზედმეტი არაფერია, ყველაფერს, რაც არსებობს, თავის აზრი და დანიშნულება გააჩნია..

ყველაფერი მომართულია ერთი განსაზღვრული მიზნისკენ.

თითოეული მათგანი, თავის როლს ასრულებს სრულყოფილი ბალანსის ჩამოყალიბებაში. თუ ამ მიმართულებისაკენ სვლაში შეფერხებები ჩნდება, მაშინ პროცესის რეფორმირება იწყება.

პლანეტარული ორგანიზმი ბალანსის დამრღვევ აგენტზე რეაგირებას ამჟღავნებს, მსგავსად იმისა, როგორც ცოცხალი ორგანიზმი ვირუსზე ან ბაქტერიაზე რეაგირებას იწყებს, და ამ შემაფერხებელ აგენტს ანადგურებს.

ადამიანი, იმის მაგივრად რომ ამ პროცესში საერთო პლანეტარულ ორგანიზმთან თანამშრომლობდეს, პლანეტის ეკოსისტემას იცავდეს და ამით საკუთარ სიცოცხლესაც ინარჩუნებდეს, როგორ იქცევა?

პლანეტის სიმდიდრეს, მის ბუნებრივ რესურსებს უყაირათოდ ხარჯავს, გარემოს ეკო სტრუქტურაზე დამანგრეველად მოქმედებს. თუ ასე გაგრძელდა და არ მოხდა პლანეტის გამოჯანსაღება, ეს მდგომარეობა კატასტროფულ შედეგს მოიტანს, ბუნებაში ჟანგბადის რაოდენობა დაიკლებს და სუნთქვის პროცესი გართულდება.

ამასთან ერთად ეს ატმოსფეროს შემადგენლობაზეც იმოქმედებს და მის დამცავ შრეს მწყობრიდან გამოიყვანს, რადიაციული გამოსხივება გაიზრდება, რაც ადამიანის გენეტიკაზე იმოქმედებს, მუტაციები გახშირდება.

ენერგეტიკული რესურსის უმისამართოდ ხარჯვით, მისი მარაგი დედამიწაზე ამოიწურება, მიწის უშველებელი მასივები, მოსავლის მისაღებად გამოუსადეგარი გახდება. ჯაჭვური რეაქცია დაიწყება, რაც მთელი დედამიწის ეკონომიურ კრიზისს გამოიწვევს. ამას სოციალური ქაოსი მოჰყვება, რაც მომავალში სავალალო შედეგებს მოიტანს.