IPB

Welcome Guest ( Log In | Register )

3 Pages V  < 1 2 3  
Reply to this topicStart new topic
> შრიმად-ბჰაგავატამი
Atman
post Feb 26 2011, 11:58 AM
Post #41


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ლექსი 26

ავატარა ჰი ასანქჰიეია ჰარეჰ სატტვა-ნიდჰერ დვიჯაჰ
იათჰავიდასინაჰ კულიაჰ სარასაჰ სიუჰ საჰასრაშაჰ


ო ბრაჰმანებო, უშრეტი წყაროდან მომავალი ნაკადულების მსგავსად ურიცხვია უფლის ინკარნაციებიც.

განმარტება: ღმრთეების პიროვნების ინკარნაციათა ეს სია სრული არ არის. მასში მხოლოდ ნაწილია ჩამოთვლილი. მათ გარდა წარსულ ეპოქებში იყვნენ შრი ჰაიაგრივა, ჰარი, პრშნიგარბჰა, ვიბჰუ, სატიასენა, ვაიკუნთჰა, სარვაბჰაუმა, ვიშვაკსენა, დჰარმასეტუ, სუდჰამა, იოგეშვარა, ბრჰადბჰანუ და სხვები. თავის ლოცვებში შრი პრაჰლადა მაჰარაჯა ამბობს: “ჩემო უფალო, შენ ევლინები სიცოცხლის ყოველ სახეობაში, წყლის ბინადართა, მცენარეთა, ქვეწარმავალთა, ფრინველთა, ცხოველთა, ადამიანთა, ნახევარღმერთთა და სხვ. შორის, მორწმუნეთა დასაცავად და ურწმუნოთა მოსასპობად. შენ ევლინები სხვადასხვა იუგაში, როდესაც ამის საჭიროება დგება. კალი-იუგაში შენიღბული ერთგულის სახით მოხვედი.” კალი იუგაში უფლის ეს ინკარნაცია არის უფალი შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ. უფლის მოვლინება შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუს სახით “ბჰაგავატამშიცა” და სხვა წმინდა წერილებშიც მრავალგან არის გარკვევით მოხსენიებული. “ბრაჰმა-სამჰიტაშიც” ნათქვამია, რომ თუმცა არსებობს უფლის მრავალი ინკარნაცია, როგორებიც არიან რამა, ნრსიმჰა, ვარაჰა, კურმა და მრავალი სხვა, ზოგჯერ უფალი პირადად ევლინება. ამიტომ უფალი კრშნა და უფალი ჩაიტანია ინკარნაციები არ არიან, ისინი ყოველი ინკარნაციის თავდაპირველ წყაროს წარმოადგენენ. ეს ნათლად იქნება განმარტებული შემდეგ შლოკაში. მაშასადამე, უფალი ურიცხვი ინკარნაციის უშრეტი წყაროა, მაგრამ ჩვეულებრივ ყოველი მათგანი არ არის ნახსენები. ასეთი ინკარნაციები გამოირჩევიან განსაკუთრებული საქმეებით, რომელთა შესრულებაც არც ერთ ცოცხალ არსებას არ შეუძლია. ასეთია უფლის უშუალო თუ არაუშუალო ინკარნაციის დადგენის საზოგადო წესი. ზემოხსენებული ზოგიერთი ინკარნაცია თითქმის სრულ ნაწილს წარმოადგენს. მაგალითად, კუმარები ტრანსცენდენტული ცოდნით არიან აღჭურვილნი, შრი ნარადა კი – ერთგული სამსახურით. მაჰარაჯა პრთჰუ აღმსრულებელი ძალით აღჭურვილი ინკარნაცია გახლავთ. ინკარნაცია მატსია უშუალოდ სრული ნაწილია. ამრიგად, მთელ სამყაროში გამუდმებით, შეუჩერებლივ ვლინდება უფლის ურიცხვი ინკარნაცია, როგორც ჩანჩქერიდან გამუდმებით ეცემა წყალი.

ლექსი 27

რშაიო მანავო დევა მანუ-პუტრა მაჰაუჯასაჰ
კალაჰ სარვე ჰარერ ევა საპრაჯაპატაიაჰ სმრტაჰ


ყოველი რში, მანუ, ნახევარღმერთი და მანუს შთამომავალი, რომელიც განსაკუთრებული ძალით გამოირჩევა, უფლის სრული ნაწილი ან სრული ნაწილების ნაწილია. მათ რიცხვში შედიან პრაჯაპატებიც.

განმარტება: შედარებით ნაკლებად ძლიერ ინკარნაციებს ვიბჰუტი ჰქვიათ, მეტად ძლიერებს კი – ავეშა ინკარნაციები.

ლექსი 28

ეტე ჩამშა-კალაჰ პუმსაჰ კრშნას ტუ ბჰაგავან სვაიამ
ინდრარი-ვიაკულამ ლოკამ მრდაიანტი იუგე იუგე


ყოველი ზემოხსენებული ინკარნაცია ან უფლის სრული ნაწილია, ან სრული ნაწილების ნაწილი, მაგრამ უფალი შრი კრშნა ღმრთეების თავდაპირველი პიროვნება გახლავთ. ყოველი მათგანი პლანეტებზე მაშინ ევლინება, როდესაც ათეისტები არეულობას ქმნიან. უფალი თეისტების დასაცავად ჩამოდის..

განმარტება: ამ ლექსში უფალი შრი კრშნა, ღმრთეების პიროვნება, გამორჩეულია დანარჩენი ინკარნაციებისგან. მას ავატარების (ინკარნაციების) რიცხვს მიაკუთვნებენ, რადგან თავისი უმიზეზო წყალობით უფალი თავისი ტრანსცენდენტული სავანიდან ეშვება. ავატარა ნიშნავს “მას, ვინც ეშვება”. უფლის ყოველი ინკარნაცია, თავად უფლის ჩათვლით, მატერიალური სამყაროს სხვადასხვა პლანეტებზე, აგრეთვე სიცოცხლის სხვადასხვა სახეობებში ეშვება განსაკუთრებული მისიის შესასრულებლად. ზოგჯერ იგი თავად მოდის, ზოგჯერ კი მატერიალურ სამყაროში გარკვეული დანიშნულებით მისი სხვადასხვა სრული ნაწილები, სრული ნაწილების ნაწილები ან მის მიერ უშუალოდ ან არაუშუალოდ უფლებამოსილი განცალკევებული ნაწილები მოდიან. თავდაპირველი სახით უფალი აღსავსეა მთელი სიმდიდრით, მთელი სიძლიერით, მთელი სახელმოხვეჭილობით, მთელი სილამაზით, მთელი ცოდნითა და მთელი განდეგილობით. უნდა აღინიშნოს, რომ როდესაც მისი სხვადასხვა ძალები ნაწილობრივ ვლინდება მის სრულ ნაწილებში ან სრული ნაწილების ნაწილებში, ისინი უფლის იმდენი ძალით არიან მოსილნი, რაც ამ საგანგებო დანიშნულებების შესასრულებლად არის საჭირო. როდესაც ოთახში პატარა ნათურა ანთია, ეს იმას ნიშნავს, რომ ელექტროსადგური ნათურების შუქით არის შემოფარგლული. იგივე ელექტროსადგურს შეუძლია დიდი მასშტაბის ინდუსტრიალ ელექტროძრავებს მაღალი ძაბვის დენი მიაწოდოს. ასევე, უფლის ინკარნაციებიც შეზღუდულ ძალას ავლენენ, რადგან ეს საკმარისია კონკრეტული დროისთვის.

მაგალითად, უფალმა პარაშურამამ და უფალმა ნარასიმჰამ არაჩვეულებრივი ძალა გამოავლინეს: პირველმა ოცდაერთჯერ მოკლა ურჩი კშატრიები, მეორემ კი უაღრესად ძლიერი ათეისტი ჰირანიაკაშიპუ გამოასალმა სიცოცხლეს. ჰირანიაკაშიპუ იმდენად ძლიერი იყო, რომ მისი თვალის დახამხამებაზეც კი სხვა პლანეტებზე ნახევარღმერთები გაცილებით აღემატებიან ყველაზე წარმოჩინებულ ადამიანებს – სიცოცხლის ხანგრძლივობით, სილამაზით, სიმდიდრით, ატრიბუტებითა და საერთოდ ნებისმიერი ასპექტით. მიუხედავად ამისა, მათ ჰირანიაკაშიპუსი ეშინოდათ. ასე რომ, შეგვიძლია მხოლოდ წარმოვიდგინოთ, რაოდენ ძლიერი იყო ჰირანიაკაშიპუ მატერიალურ სამყაროში. მაგრამ ჰირანიაკაშიპუც კი ფრჩხილებით დაგლიჯა უფალმა ნარასიმჰამ. ეს იმას ნიშნავს, რომ ვერ ერთი პიროვნება, რაც არ უნდა ძლიერი იყოს მატერიალურად, უფლის ფრჩხილებს ვერ გადაურჩება. ასევე, ჯამადაგნიამაც გამოავლინა უფლის სიძლიერე, როდესაც თავ-თავიანთ სახელმწიფოებში განმტკიცებული ყოველი ურჩი მეფე მოკლა. უფლის უფლებამოსილმა ინკარნაცია ნარადამ და სრულმა ინკარნაცია ვარაჰამ, აგრეთვე არაუშუალოდ უფლებამოსილმა უფალმა ბუდამ ხალხთა მასებს რწმენა ჩაუნერგეს. ინკარნაციებმა რამამ და დჰანვანტარიმ მისი სახელმოხვეჭილობა გამოავლინეს, ბალარამამ, მოჰინიმ და ვამანამ კი – მისი სილამაზე. დატტატრეიამ, მატსიამ, კუმარამ და კაპილამ მისი ტრანსცენდენტული ცოდნა გამოამჟღავნეს, ნარა და ნარაიანა რშიმ კი – მისი განდეგილობა. ამრიგად, უფლის ყოველმა ინკარნაციამ უშუალოდ ან არაუშუალოდ წარმოადგინა სხვადასხვა ასპექტი, მაგრამ უფალმა კრშნამ ყველაზე საოცარი ასპექტი გამოავლინა შინაგანი ენერგიით მენახირე გოგონებთან გართობებში. მისი ყოველი გართობა გოპებთან ტრანსცენდენტული ყოფიერების, ნეტარებისა და ცოდნის გამოვლინებას წარმოადგენს, თუმცა გარეგნულად თითქოს ხორციელი სიყვარულის სახე აქვს. უფლის გოპებთან გართობის განსაკუთრებული მიმზიდველობა არასწორად არ უნდა გავიგოთ. “ბჰაგავატამი” ამ ტრანსცენდენტული გართობების შესახებ მეათე სიმღერაში გვიყვება. გოპებთან უფალი კრშნას გართობების გაგებამდე კი “ბჰაგავატამი” მოსწავლეს თანდათანობით, ცხრა სიმღერის გავლით აღმართავს.

შრილა ჯივა გოსვამის განაცხადის მიხედვით, ავტორიტეტულ წყაროებში დადასტურებულია, რომ უფალი კრშნა ყოველი ინკარნაციის წყაროს წარმოადგენს. არ უნდა გვეგონოს, რომ კრშნას ინკარნაციის რაიმე წყარო გააჩნია. უფალი შრი კრშნას პიროვნებას სრულად ახასიათებს უზენაესი ჭეშმარიტების ყოველი ნიშანი, “ბჰაგავად-გიტაში” კი უფალი ხაზგასმით აცხადებს, რომ არ არსებობს მასზე დიადი ან მისი თანასწორი ჭეშმარიტება. ამ ლექსში განსაკუთრებით არის ნახმარი სიტყვა სვაიამ, იმის დასადასტურებლად, რომ უფალ კრშნას საკუთარი თავის გარდა სხვა წყარო არ გააჩნია. თუმცა თავიანთი საგანგებო დანიშნულებების გამო სხვა ადგილებში ინკარნაციები აღწერილი არიან ბჰაგავანად, არსად არ არის გამოცხადებული, რომ ისინი უზენაეს პიროვნებას წარმოადგენენ. ამ ლექსში სიტყვა სვაიამ უზენაეს ძალაუფლებას განსაზღვრავს როგორც სუმმუმ ბონუმს.

სუმმუმ ბონუმ – კრშნა – ერთადერთი და განუმეორებელია. იგი თავად გავრცელდა სხვადასხვა ექსპანსიებში, ნაწილებსა და ნაწილაკებში, როგორებიც არიან სვაიამ რუპა, სვაიამ-პრაკაშა, ტად-ეკატმა, პრაბჰავა, ვაიბჰავა, ვილასა, ავატარა, ავეშა და ჯივები, რომლებიც თავიანთი პიროვნებებისა და დამახასიათებელი ნიშნებისთვის შესაბამისი ურიცხვი ენერგიებით არიან აღჭურვილნი. ტრანსცენდენტალ საკითხებში განსწავლულმა მეცნიერებმა გულდასმით გააანალიზეს, რომ სუმმუმ ბონუმს – კრშნას – სამოცდაოთხი პირადი ატრიბუტი ახასიათებს. უფლის ყოველი ექსპანსია ანუ კატეგორია ამ ატრიბუტთა მხოლოდ გარკვეულ პროცენტს ფლობს. შრი კრშნა ასი პროცენტით ფლობს მათ, ხოლო მისი პირადი ექსპანსიები, სვაიამ-პრაკაშა და ტად-ეკატმა, ავატარების კატეგორიის ჩათვლით, ამ ტრანსცენდენტული ატრიბუტების 93 %-ს ფლობენ. უფალი შივა, რომელიც არც ავატარა, არც ავეშა და არც მათ შორის მყოფია, ატრიბუტთა 84 %-ს ფლობს. მაგრამ ჯივებს, ანუ სიცოცხლის სხვადასხვა მდგომარეობაში მყოფ ინდივიდუალურ ცოცხალ არსებებს ატრიბუტთა 78 % გააჩნიათ. მატერიალური ყოფიერების განპირობებულ მდგომარეობაში ცოცხალ არსებას უმნიშვნელო რაოდენობით აქვს ეს ატრიბუტები – ეს ცოცხალი არსების ღვთისმოსავ სიცოცხლეზეა დამოკიდებული. ყველაზე სრულყოფილი ცოცხალი არსება არის ბრაჰმა, რომელსაც ერთი სამყაროს მმართველობა ევალება. იგი სრულად ფლობს ატრიბუტთა 78 %-ს. დანარჩენ ნახევარღმერთებს იგივე ატრიბუტები უფრო ცოტა აქვთ, ადამიანებს კი უმცირესი რაოდენობით გააჩნიათ. ადამიანის სრულყოფილების იდეალი ატრიბუტების სამოცდათვრამეტი პროცენტის სრულად განვითარებაში მდგომარეობს. ცოცხალ არსებას არასოდეს ექნება თვისებები ისეთივე სისრულით, როგორც შივას, ვიშნუს ან უფალ კრშნას აქვთ. ცოცხალი არსება შეიძლება ღვთაებრივი გახდეს, თუკი სრულად განივითარებს ტრანსცენდენტალ ატრიბუტთა 78%-ს, მაგრამ ვერასოდეს გახდება შივას, ვიშნუს ან კრშნას მსგავსი ღმერთი. დროთა ვითარებაში მას შეუძლია ბრაჰმა გახდეს. სულიერი ზეცის პლანეტებზე მცხოვრები ღვთისმოსავი ცოცხალი არსებები ღმერთის მარადიული თანამგზავრები არიან, რომელთაც ჰარი-დჰამად და მაჰეშა-დჰამად წოდებულ სხვადასხვა სულიერ პლანეტებზე აქვთ ბინა. ყველა სულიერ პლანეტაზე მაღლა მდებარეობს უფალი კრშნას სავანე, რომელსაც კრშნალოკა, ანუ გოლოკა ვრნდავანა ეწოდება და სრულყოფილ ცოცხალ არსებას, რომელმაც სრულად განივითარა ზემოხსენებული ატრიბუტების 78%, ახლანდელი მატერიალური სხეულის დატოვების შემდეგ პლანეტა კრშნალოკაზე შეღწევა შეუძლიათ.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Feb 27 2011, 10:10 AM
Post #42


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ლექსი 29

ჯანმა გუჰიამ ბჰაგავატო ია ეტატ პრაიატო ნარაჰ
საიამ პრატარ გრნან ბჰაკტია დუჰქჰა-გრამად ვიმუჩიატე


ვინც ყურადღებით, დილას და საღამოს, ერთგულებით კითხულობს მოთხრობებს უფლის იდუმალი მოვლინებების შესახებ, სიცოცხლის ყოველი გაჭირვებისგან თავისუფლდება.

განმარტება: “ბჰაგავად-გიტაში” ღმრთეების პიროვნებამ განაცხადა, რომ ის, ვისაც უფლის ტრანსცენდენტული დაბადებისა და საქმიანობების პრინციპები ესმის, ამ დროებითი მატერიალური სამყოფელიდან თავისნ დაღწევის შემდეგ ღმრთეებას დაუბრუნდება. ასე რომ, მატერიალურ სამყაროში უფლის იდუმალი მოვლენის შესახებ ჭეშმარიტი ცოდნითაც კი ცოცხალი არსება მატერიალური ტყვეობიდან თავისუფლდება. ამიტომ უფლის დაბადება და საქმიანობები, რომლებსაც იგი ხალხის სასიკეთოდ ავლენს, უბრალო მოვლენები არ არის. ისინი იდუმალებითაა მოცული და ეს საიდუმლოება ემხილება მხოლოდ მათ, ვინც სულიერი ერთგულების საშუალებით გულდასმით ცდილობენ საკითხის ჩაწვდომას. ამრიგად ადამიანი მატერიალური ტყვეობიდან თავისუფლდება. ამიტომ უფლის დაბადება და საქმიანობები, რომლებსაც იგი ხალხის სასიკეთოდ ავლენს, უბრალო მოვლენები არ არის. ისინი იდუმალებითაა მოცული და ეს საიდუმლოება ემხილება მხოლოდ მათ, ვინც სულიერი ერთგულების საშუალებით გულდასმით ცდილობენ საკითხის ჩაწვდომას. ამრიგად ადამიანი მატერიალური ტყვეობიდან თავისუფლდება. ამიტომ ნათქვამია, რომ ვინც გულწრფელად და ერთგულებით ჰყვება “ბჰაგავატამის” ამ თავს უფლის სხვადასხვა ინკარნაციების შესახებ, უფლის დაბადებისა და საქმიანობების საიდუმლოებას გაიგებს. თვით სიტყვა მუკტი, ანუ განთავისუფლებაც იმაზე მეტყველებს, რომ უფლის დაბადება და საქმიანობები ტრანსცენდენტულია; სხვაგვარად მხოლოდ მათი გამეორებით კაცი ვერ განთავისუფლდებოდა. ამიტომ ისინი იდუმალებით არის მოცული და მათ, ვინც ერთგული სამსახურის დანაწესებს არ იცავენ, უფლის დაბადებებისა და საქმიანობების საიდუმლოებების გაგების ნება არა აქვთ.

ლექსი 30

ეტად რუპამ ბჰაგავატო ჰი არუპასია ჩიდ-ატმანაჰ
მაია-გუნაირ ვირაჩიტამ მაჰადადიბჰირ ატმანი


კონცეფცია უფლის სამყაროსეული ფორმისა, ვირატ-რუპასი, რომელიც მატერიალურ სამყაროში ვლინდება, წარმოსახვითია. მისი დანიშნულებაა, შეაჩვიოს ნაკლებად გონიერები [ნეოფიტები] იმ აზრს, რომ უფალს ფორმა აქვს. მაგრამ სინამდვილეში უფალს მატერიალური ფორმა არ გააჩნია.

განმარტება: უფლის ვიშვა-რუპად ან ვირატ-რუპად ცნობილი კონცეფცია უფლის ინკარნაციებთან ერთად არ არის ნახსენები, რადგან უფლის ყოველი ზემოხსენებული ინკარნაცია ტრანსცენდენტულია და მათ სხეულებს მატერიისა არაფერი სცხია. მა თარ გააჩნიათ განპირობებული სულისთვის დამახასიათებელი განსხვავება სხეულსა და სულს შორის. ვირატ-რუპა ნეოფიტი თაყვანისმცემლებისთვის არის გამოგონილი. მათთვის წარმოდგენილია მატერიალური ვირატ-რუპა, რაც მეორე სიმღერაში იქნება განმარტებული. ვირატ-რუპაში სხვადასხვა მატერიალური პლანეტები წარმოისახება მის ფეხებად, ხელებად და ა.შ. სინამდვილეში ასეთი აღწერილობები ნეოფიტებისთვის არის განკუთვნილი. ნეოფიტებს მატერიის მიღმა არაფრის წარმოდგენა არ ძალუძთ. უფლის მატერიალური კონცეფცია მისი ჭეშმარიტი ფორმების სიაში არ შედის. პარამატმას, ანუ ზესულის სახით უფალი ყოველ მატერიალურ ფორმაში, მათ შორის ატომებშიც იმყოფება, მაგრამ გარეგანი მატერიალური ფორმა მხოლოდ წარმოსახვის ნაყოფია – როგორც უფლისთვის, ასევე ცოცხალი არსებებისთვისაც. განპირობებულ სულთა ახლანდელი ფორმებიც არ არის რეალური. აქედან გამომდინარეობს დასკვნა, რომ ვირატ, ანუ უფლის მატერიალური კონცეფცია არარეალურია. უფალიც და ცოცხალი არსებებიც ცოცხალი სულები არიან და მათ თავდაპირველი სულიერი სხეულები გააჩნიათ.

ლექსი 31

იათჰა ნაბჰასი მეგჰაუგჰო რენურ ვა პართჰივო ‘ნილე
ევამ დრაშტარი დრშიატვამ აროპიტამ აბუდდჰიბჰიჰ


ჰაერი ღრუბლებსა და მტვერს დაატარებს, მაგრამ ნაკლებად გონიერი ხალხი ამბობს, ცა ღრუბლიანია და ჰაერი – ჭუჭყიანიო. ისინი სულსაც მატერიალურ სხეულისეულ კონცეფციას მიაწერენ.

განმარტება: აქ კვლავ დადასტურებულია, რომ მატერიალური გრძნობებითა და თვალებით შეუძლებელია დანახვა უფლისა, რომელიც მთლიანად სულიერია. ჩვენ ცოცხალი არსების სხეულში მყოფი სულიერი ნაპერწკლის აღმოჩენაც არ ძალგვიძს. ჩვენ ვხედავთ ცოცხალი არსების სხეულის ან ნატიფი ჭკუის სახით წარმოდგენილ გარეგან სამოსელს, მაგრამ სხეულში მყოფ სულიერ ნაპერწკალს ჩვენი მზერა ვერ წვდება. მაშასადამე, ცოცხალი არსების არსებობა მისი უხეში სხეულის არსებობის საფუძველზე უნდა გავიგოთ. ასევე, მათ, ვისაც ახლანდელი მატერიალური თვალებით ან მატერიალური გრძნობებით სურთ უფლის დანახვა, ვირატ-რუპად წოდებულ გიგანტურ გარეგან ასპექტზე მედიტაციას ურჩევენ. მაგალითად, როდესაც რომელიმე ჯელტმენი მიდის მანქანით, რომელიც ადვილი შესამჩნევია, მანქანას მასში მჯდომ ადამიანთან ვაიგივებთ. როდესაც პრეზიდენტი თავისი მანქანით გამოდის ქუჩაში, ჩვენ ვამბობთ: “აი პრეზიდენტი”. ამ დროს მანქანას პრეზიდენტთან ვაიგივებთ. ასევე, ნაკლებად გონიერ ხალხს, რომელსაც საჭირო თვისებების გარეშე უმალვე სურს ღმერთის დანახვა, თავიდან უფლის ფორმის სახით გიგანტურ მატერიალურ კოსმოსს უჩვენებენ, თუმცა უფალი ყველაფრის შიგნითა და გარეთ იმყოფება. ამასთან დაკავშირებით მართებულია ცზე ღრუბლებისა და ცის სილურჯის მაგალითი. თუმცა ცის ლაჟვარდი და თავად ცა განსხვავდება ერთმანეთისგან, გვგონია, რომ ცა ლურჯი ფერისაა. მაგრამ ეს მხოლოდ მატერიალისტებისათვის დამახასიათებელ შეხედულებას წარმოადგენს.

ლექსი 32

ატაჰ პარამ იად ავიაკტამ ავიუდჰა-გუნა-ბრმჰიტამ
ადრშტაშრუტა-ვასტუტვატ სა ჯივო იატ პუნარ-ბჰავაჰ


ფორმის ამ უხეშ კონცეფციის მიღმა არსებობს ფორმის სხვა, ნატიფი კონცეფციაც, რომელსაც გარეგნული მოხაზულობა არ გააჩნია, იგი უხილავი, გაუგონარი და გამოუვლენელია. ცოცხალ არსებას ამ სინატიფის მიღმა არსებული თავისი ფორმა ახასიათებს, სხვაგვარად ხელახლა დაბადებას ვერ შეძლებდა.

განმარტება: როგორც უხეში კოსმიური გამოვლინება უფლის გიგანტურ სხეულად წარმოსახული, ასევე არსებობს უფლის ნატიფი ფორმის კონცეფციაც, რომელიც უბრალოდ, დანახვის, მოსმენის ან გამოვლინების გარეშე შეიცნობა. მაგრამ სინამდვილეში სხეულის შესახებ ეს უხეში და ნატიფი კონცეფციები ცოცხალ არსებებთან არის დაკავშირებული. ცოცხალი არსების სულიერი ფორმა ამ უხეში მატერიალური ან ნატიფი ფსიქიკური ყოფიერების მიღმა არსებობს. ფაქტიურად, იმ შემთხვევაში ვამბობთ, რომ ცოცხალი არსება გარდაიცვალა, თუკი ვხედავთ და არ გვესმის მისი. ცოცხალი არსების ღრმა ძილის დროსაც კი, როდესაც უხეში სხეული არ მოქმედებს, იგი სუნთქავს და ამით ვხვდებით, რომ იგი სხეულში იმყოფება. ასე რომ, ცოცხალი არსების სხეულიდან გამოსვლა იმას არ ნიშნავს, რომ ცხოველი სული არ არსებობს. იგი არსებობს, თუ არა და როგორ იქნებოდა შესაძლებელი განმეორებადი დაბადება და სიკვდილი?

დასკვნა ის გახლავთ, რომ უფალი მარადიულად არსებობს თავის ტრანსცენდენტალ ფორმაში, რომელიც, ცოცხალი არსების ფორმისგან განსხვავებით, არც უხეშია და არც ნატიფი. მისი სხეული არასოდეს არ უნდა შევადაროთ ცოცხალი არსების უხეშ და ნატიფ სხეულებს. ღმერთის სხეულის შესახებ ყოველი ამგვარი შეხედულება წარმოსახვის ნაყოფს წარმოადგენს. ცოცხალ არსებას თავისი მარადიული სულიერი ფორმა აქვს, რომელიც მხოლოდ მატერიალური უწმინდურებითაა განპირობებული.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Mar 6 2011, 05:45 PM
Post #43


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ლექსი 33

იატრემე სად-ასად-რუპე პრატიშიდდჰე სვა-სამვიდა
ავიდიაიატმანი კრტე იტი ტად ბრაჰმა-დარშანამ


როდესაც თვითშემეცნების საფუძველზე პიროვნება გრძნობს, რომ უხეშსა და ნატიფ სხეულებს არაფერი აქვს საერთო წმინდა სულტან, ამ დროს იგი საკუთარ თავსაც ხედავს და უფალსაც.

განმარტება: თვითშემეცნებასა და მატერიალურ ილუზიას შორის განსხვავება იმის ცოდნაში მდგომარეობს, რომ უხეში და ნატიფი სხეულების სახით გამოვლენილი მატერიალური ენერგიეს დროებითი ანუ ილუზორული შრეები სულის ზედაპირული საფარველია. საფარველის არსებობა უმეცრებით არის გამოწვეული. ღმრთეების პიროვნებას არასოდეს გააჩნია ასეთი საფარველი. ამის დარწმუნებით ცოდნას განთავისუფლება ანუ აბსოლუტის დანახვა ეწოდება. ეს იმას ნიშნავს, რომ ღვთისმოსავი, ანუ სულიერი ცხოვრების დაწყებით სრულყოფილი თვითშემეცნების მიღწევა შეიძლება. თვითშემეცნება ნიშნავს იმას, რომ გავხდეთ გულგრილნი უხეში და ნატიფი სხეულების მოთხოვნილებების მიმართ და სერიოზულად მოვეკიდოთ საკუთარი მეობის საქმიანობებს. საქმიანობის შესრულების სტიმულს მეობა იძლევა, მაგრამ ჭეშმარიტი მეობის უცოდინრობის გამო ასეთი საქმიანობები ილუზორული ხდება. უმეცრების გამო ცოცხალი არსება თავის ინტერესებს უხეში და ნატიფი სხეულების მიხედვით განსაზღვრავს, ამიტომ მრავალი ცხოვრების განმავლობაში მთელი მისი საქმიანობა ფუჭად მიმდინარეობს. მაგრამ როდესაც სათანადო განვითარების შედეგად ცოცხალი არსება საკუთარ მეობას მიაგნებს, მაშინ მეობის საქმიანობები იწყება. ამიტომ მეობის საქმიანობებით დაკავებულ ადამიანს ეწოდება ჯივან-მუკტა, ანუ განპირობებულ ყოფიერებაშივე განთავისუფლებული პიროვნება.

თვითშემეცნების ეს სრულყოფილი სტადია მიიღწევა არა ხელოვნურად, არამედ უფლის მუდამ ტრანსცენდენტული ლოტოსის ტერფებისადმი მინდობით. “ბჰაგავად-გიტაში” უფალი ამბობს, რომ იგი ყველას გულში იმყოფება და რომ მხოლოდ მისგან მომდინარეობს მთელი ცოდნა, ხსოვნა ან დავიწყება. როდესაც ცოცხალ არსებას მატერიალური ენერგიით (ილუზორული გამოვლინებით) განცხრომის სურვილები უჩნდება, უფალი მას დავიწყების საიდუმლოთი ფარავს, რის გამოც შეცდომით ხდება უხეში სხეულისა და ნატიფი ჭკუის საკუთარ თავთან გაიგივება. და ტრანსცენდენტული ცოდნის განვითარების შედეგად, როდესაც ცოცხალი არსება უფლისადმი ლოცვას იწყებს და ევედრება, გამოიყვანოს დავიწყების კლანჭებიდან, უფალი თავისი უმიზეზო წყალობით სწევს მის დამფარავ ილუზორულ ფარადს და ისიც საკუთარ მეობას ხვდება. მაშინ კი, თავის მარადიულ კონსტიტუციურ მდგომარეობაში, ცოცხალი არსება უფლის სამსახურს იწყებს, რითაც განპირობებული სიცოცხლიდან თავისუფლდება. ყველაფერ ამას უფალი აკეთებს, თავისი გარეგანი ან უშUალოდ შინაგანი პოტენციით.

ლექსი 34

იადი ეშოპარატა დევი მაია ვაიშარადი მატიჰ
სამპანნა ევეტი ვიდურ მაჰიმნი სვე მაჰიიატე


თუკი ილუზორული ენერგია დაცხრება და უფლის წყალობით ცოცხალი არსება სრულ ცოდნას მიიღებს, მაშინ უმალვე გასხივოსნდება თვითშემეცნებით და საკუთარ დიდებაში განმტკიცდება.

განმარტება: რადგან უფალი აბსოლუტურად ტრანსცენდენტულია, ყოველი მისი ფორმა, სახელი, გართობა, ატრიბუტი, თანამგზავრი და ენერია მისი იდენტური გახლავთ. მისი ტრანსცენდენტული ენერგიეს მოქმედება მისი ყოვლისშემძლეობის შესაბამისად ხდება. მისი ერთი და იგივე ენერგია მოქმედებს გარეგანი, შინაგანი და მოსაზღვრე ენერგიების სახით და თავისი ყოვლისშემძლეობის წყალობით მას ნებისმიერი ზემოხსენებული ენერგიეს საშუალებით ყველაფრის გაკეთება ძალუძს. მას საკუთარი ნებით შეუძლია გარეგანი ენერგიის შინაგანად გადაქცევა. ამიტომ გარეგანი ენერგია, რომელიც ილუზიაში აქცევს ამის მოსურნე ცოცხალ არსებებს, უფლის წყალობით უკან იხევს განპირობებული სულის მონანიებისა და ეპითიმიის შესაბამისად. შემდეგ კი იგივე ენერგია განწმენდილ ცოცხალ არსებას თვითშემეცნების გზაზე წინსვლაში ეხმარება. ამ შემთხვევაში მეტად შესაფერისია ელექტროენერგიის მაგალითი. გამოცდილ ელექტროტექნიკოსს ელექტრული ენერგია შეუძლია გამოიყენოს როგორც გათბობის, ასევე გაცივებისთვის. ამის მსგავსად, გარეგანი ენერგიაც, რომელიც ახლა ცოცხალ არსებას განმეორებადი დაბადებისა და სიკვდილის ილუზიაში აგდებს, უფლის ნებით შინაგან ენერგიად გადაიქცევა, რათა ცოცხალი არსება მარადიულ სიცოცხლემდე მიიყვანოს. როდესაც უფალი ასე წყალობს ცოცხალ არსებას, იგი თავის სწორ კონსტიტუციურ მდგომარეობას უბრუნდება, რათა მარადიული სულიერი სიცოცხლით იბედნიეროს.

ლექსი 35

ევამ ჯანმანი კარმანი ჰი აკარტურ აჯანასია ჩა
ვარნაიანტი სმა კავაიო ვედა-გუჰიანი ჰრტ-პატეჰ


ასე აღწერს სწავლული ხალხი არშობილისა და უმოქმედოს დაბადებებსა და საქმიანობებს, რომელთა აღმოჩენაც ვედურ ლიტერატურაშიც კი არ შეიძლება. იგია გულის უფალი.

განმარტება: უფალიც და უფალიც და ცოცხალი არსებაც ბუნებით სრულიად სულიერები არიან. ამიტომ ორივე მარადიულია და არც ერთ მათგანს არ ახასიათებს დაბადება ან სიკვდილი. განსხვავება იმაში მდგომარეობს, რომ უფლის ე.წ. დაბადებები და გაუჩინარებები არ ჰგავს ცოცხალი არსების დაბადებასა და გაუჩინარებას. ცოცხალი არსებები, რომლებიც იბადებიან და კვლავ კვდებიან, მატერიალური ბუნების კანონებით არიან ხელ-ფეხშეკრულნი. მაგრამ უფლის ე.წ. გამოჩენა და გაუჩინარება არის არა მატერიალური ბუნების ქმედება, არამედ უფლის შინაგანი პოტენციის გამოვლინება. დიადმა ბრძენებმა თვითშემეცნების მიზნით აღწერეს ისინი. “ბჰაგავად-გიტაში” უფალი აცხადებს, რომ მატერიალურ სამყაროში მისი ე.წ. დაბადება და საქმიანობები ტრანსცენდენტული მოვლენაა. უბრალოდ მათზე მედიტაციითაც კი შეიძლება ბრაჰმანის შეცნობა და ამის შედეგად მატერიალური ტყვეობისგან განთავისუფლება. შრუტიში ნათქვამია, რომ არშობილის დაბადება გვეჩვენება. უზენაესს საქმე არაფერი აქვს, მაგრამ რაკი ყოვლისშემძლეა, მის მიერ ყველაფერი ბუნებრივად, თითქოს თავისთავად ხდება. სინამდვილეში, ღმრთეების უზენაესი პიროვნების გამოჩენა და გაუჩინარება და მისი ათასგვარი საქმიანობანი მოცულია საიდუმლოთი, რომლის ახსნაც ვედურ ლიტერატურაშიც კი არ მოიპოვება. მიუხედავად ამისა, უფალი ავლენს მათ, რათა წყალობა მოჰფინოს განპირობებულ სულებს. ჩვენ მუდამ უნდა ვისარგებლოთ უფლის სამქიანობათა შესახებ მოთხრობებით, რომლებიც ყველაზე მოსახერხებელ და სასიამოვნო მედიტაციას წარმოადგენს ბრაჰმანზე.

ლექსი 36

სა ვა იდამ ვიშვამ ამოგჰა-ლილაჰ
სრჯატი ავატი ატტი ნა საჯჯატე ‘სმინ
ბჰუტეშუ ჩანტარჰიტა ატმა-ტანტრაჰ
შად-ვარგიკამ ჯიგჰრატი შად-გუნეშაჰ


უფალი, რომლის საქმიანობებიც ყოველთვის უნაკლოა, ექვსი გრძნობის მბრძანებელია და სრულიად ფლობს ექვს სიდიადეს. იგი გამოვლენილ სამყაროებს ქმნის, არსებობას უნარჩუნებს და ანადგურებს, ისე, რომ ეს ოდნავაც არ მოქმედებს მასზე. იგი ყოველ ცოცხალ არსებაში იმყოფება და ყოველთვის დამოუკიდებელია.

განმარტება: ძირითადი განსხვავება უფალსა და ცოცხალ არსებებს შორის იმაში მდგომარეობს, რომ უფალი შემოქმედია, ცოცხალი არსებები კი შექმნილები არიან. აქ უფალი წოდებულია ამოგჰა-ლილად, რაც იმაზე მიუთთებს, რომ მის ქმნილებაში არაფერია სადარდებელი. ისინი ვისაც მის მიერ შექმნილ სამყაროში ქაოსი შემოაქვთ, თავად ქაოსში იმყოფებიან. იგი ყოველგვარ მატერიალურ უბედურებაზე მაღლა დგას, რადგან სავსეა ექვსივე სიდიადით, სახელდობრ, სიმდიდრით, ძალით, დიდებით, სილამაზით, ცოდნითა და განდეგილობით. ამიტომ გრძნობათა მბრძანებელია. ამ გამოვლენილ სამყაროებს უფალი იმისთვის ქმნის, რომ მოუხმოს ცოცხალ არსებებს, რომლებიც მათში სამგვარი გაჭირვებებით იტანჯებიან, იგი ასულდგმულებს მათ და თავის დროზე ანადგურებს, ისე, რომ ასეთი მოქმედებები მასზე ვერავითარ ზეგავლენას ვერ ახდენს. იგი მეტად ზედაპირულად არის დაკავშირებული ამ მატერიალურ ქმნილებასთან, ისევე, როგორც ადამიანი იყნოსავს სურნელს მის წყაროსთან კავშირის გარეშე. ამიტომ არაღვთისმოსავი ელემენტები ვერასოდეს შეძლებენ მასთან მიახლოებას, რამდენსაც არ უნდა ეცადონ.

ლექსი 37

ნა ჩასია კაშჩინ ნიპუნენა დჰატურ ავაიტი ჯანტუჰ კუმანიშა უტიჰ
ნამანი რუპანი მანო-ვაჩობჰიჰ სანტანვანტო ნატა-ჩარიამ ივაჯნაჰ


მცირე ცოდნის მქონე სულელს არ შეუძლია უფლის ფორმების, სახელებისა და საქმიანობების ტრანსცენდენტული ბუნების გაგება, რომელიც მსახიობივით თამაშობს სცენაზე. არც მათი გამოხატვა შეუძლიათ მსჯელობებითა თუ სიტყვებით.

განმარტება: არავის ძალუძს აბსოლუტური ჭეშმარიტების ტრანსცენდენტული ბუნების სწორად აღწერა. ამიტომ ნათქვამია, რომ მისი დახასიათება შეუძლებელია ჭკუითა და სიტყვებით. და მაინც, არსებობენ მცირე ცოდნის მქონე ადამიანები, რომლებსაც არასრულყოფილი მსჯელობითა და უფლის საქმიანობების არასწორი აღწერილობით სურთ აბსოლუტური ჭეშმარიტების გაგება. ერისკაცისთვის მისი საქმიანობები, მოვლინება და გაუჩინარება, მისი სახელები, მისი ფორმები, მისი ატრიბუტები, მისი პიროვნება და ყველაფერი, რაც მასთან არის დაკავშირებული, იდუმალებითაა მოცული. არსებობენ ორი კლასის მატერიალისტები, კერძოდ, კარმიული მშრომელები და ემპირიული ფილოსოფოსები. კარმიულ მშრომელებს პრაქტიკულად არავითარი ცნობები არ მოეპოვებათ აბსოლუტური ჭეშმარიტების შესახებ. კარმიულ საქმიანობებში გულის გაცრუების შემდეგ კი სპეკულაციური მოაზროვნეები აბსოლუტური ჭეშმარიტებისკენ ბრუნდებიან და სპეკულაციური აზროვნების საფუძველზე ცდილობენ მის შეცნობას. ამ ხალხისთვის აბსოლუტური ჭეშმარიტება საიდუმლოა, როგორც ბავშვებისთვის არის საიდუმლო ჯადოქრის ილეთები. უზენაესი არსების ოინებით მოტყუებული არაერთგულები, რომლებიც შეიძლება მეტად გაწაფულნიც იყვნენ კარმიულ შრომასა და სპეკულაციურ აზროვნებაში, ყოველთვის უმეცრები არიან. ასეთი შეზღუდული ცოდნით მა თარ შეუძლიათ ტრანსცენდენციის საიდუმლო მხარეში შეღწევა. სპეკულაციური მოაზროვნეები უხეშ მატერიალისტებზე ან კარმიულ მშრომელებზე ოდნავ წინწასულები არიან, მაგრამ რადგან ისინიც ილუზიის მარწუხებში იმყოფებიან, თავისთავად აღიარებენ – ყველაფერი, რასაც ფორმა, სახელი და საქმიანობები ახასიათებს, მატერიალური ენერგიისგან უნდა იყოს წარმოაქმნილიო. მათთვის უზენაესი სული უფორმო, უსახელო და უმოქმედოა. და რადგან ასეთი სპეკულაციური მოაზროვნეები უფლის ტრანსცენდენტალ სახელსა და ფორმას მიწიერ სახელებსა და ფორმას უტოლებენ, ისინი სინამდვილეში უმეცრები არიან. ასეთი შეზღუდული ცოდნით შეუძლებელია უზენაესი არსების ჭეშმარიტი ბუნების გაგება. როგორც “ბჰაგავად-გიტაშია” ნათქვამი, უფალი ყოველთვის ტრანსცენდენტულია, მატერიალურ სამყაროში ყოფნის დროსაც კი. მაგრამ უგუნურები უფალს მსოფლიოს ერთ-ერთ გამოჩენილ პიროვნებად თვლიან, ამიტომაც ილუზორული ენერგიით არიან შეცდომაში შეყვანილნი.

ლექსი 38

სა ვედა დჰატუჰ პადავიმ პარასია
დურანტა-ვირიასია რათჰანგა-პანეჰ
იო მაიაია სანტატაიანუვრტტია
ბჰაჯეტა ტატ-პადა-საროჯა-განდჰამ


მხოლოდ მათ, ვინც უსიტყვოდ, შეუჩერებლად, კეთილგანწყობით ემსახურებიან უფალი კრშნას ლოტოსის ტერფებს, რომელსაც ხელში ეტლის ბორბალი უჭირავს, შეუძლიათ შეიცნონ სამყაროს შემოქმედი მის სრულ დიდებაში, ძალასა და ტრანსცენდენციაში.

განმარტება: მხოლოდ წმინდა ერთგულებს ძალუძთ უფალი კრშნას ტრანსცენდენტული სახელის, ფორმისა და საქმიანობების შეცნობა, რადგან ისინი სრულიად თავისუფალნი არიან კარმიული საქმიანობებისა და სპეკულაციური აზროვნებისაგან. წმინდა ერთგულებს უფლის წმინდა ერთგული სამსახურის სანაცვლოდ არაფრის მიღება არ სურთ. ისინი სპონყტანურად, განუწყვეტლივ, უსიტყვოდ ემსახურებიან უფალს. სამყაროში ყველა უფალს ემსახურება, უშუალოდ ან არაუშუალოდ. არავინ წარმოადგენს გამონაკლისს უფლის ამ კანონიდან. ხოლო ისინი, ვინც უფლის ილუზორული შუამავლის იძულებით არაუშუალოდ ემსახურებიან უფალს, არაკეთილგანწყობით მიაგებენ სამსახურს. ხოლო ისინი, ვინც უშუალოდ ემსახურებიან მას, უფლის საყვარელი შუამავლის დახმარებით, კეთილგანწყობით აკეთებენ ამას. ასეთი კეთილგანწყობილი მსახურები უფლის ერთგულები არიან და უფლის წყალობით მათ ტრანსცენდენციის საიდუმლო მხარეში შეღწევია შეუძლიათ. მაგრამ სპეკულაციური მოაზროვნეები ყოველთვის წყვდიადში იმყოფებიან. როგორც “ბჰაგავად-გიტაშია” ნათქვამი, თავად უფალს მიჰყავს წმინდა ერთგულები შემეცნების გზაზე, რადგან ისინი გამუდმებით უფლის სპონტანური სიყვარულით არიან დაკავებულნი. ასეთია ღმერთის სასუფეველში შესვლის საიდუმლო. კარმიული საქმიანობები და სპეკულაციები არ იძლევა საამისოდ საკმარის კვალიფიკაციას.

ლექსი 39

ათჰეჰა დჰანია ბჰაგავანტა იტთჰამ
იად ვასუდევე ქჰილა-ლოკა-ნათჰე
კურვანტი სარვატმაკამ ატმა-ბჰავამ
ნა იატრა ბჰუიაჰ პარივარტა უგრაჰ


მხოლოდ ასეთი კითხვებით შეიძლება ამ სამყაროში წარმატების მიღწევა და ყველაფრის გაცნობიერება, რადგან ასეთი კითხვები აღვიძებს ტრანსცენდენტალ ექსტაზურ სიყვარულს ღმრთეების პიროვნებისა, რომელსაც ყოველი სამყარო ეკუთვნის და რომელიც საიმედოდ იცავს დაბადებისა და სიკვდილის საშინელი გამეორებისაგან.

განმარტება: ამ ლექსში სუტა გოსვამი აქებს კითხვებს, რომლებიც შაუნაკას თაოსნობით ბრძენებმა დაუსვეს, რადგან ეს კითხვები ბუნებით ტრანსცენდენტულია. უკვე გამოტანილი დასკვნის თანახმად, უფლის მნიშვნელოვანწილად შეცნობა შეუძლიათ მხოლოდ უფლის ერთგულებს და სხვას არავის, რადგან ერთგულები სულიერ ცოდნაში ბოლომდე გათვითცნობიერებულნი არიან. ღმრთეების პიროვნება აბსოლუტური ჭეშმარიტების უმაღლეს გამოვლინებას წარმოადგენს. ღმრთეების პიროვნების შესახებ ცოდნა მოიცავს ცოდნას უპიროვნო ბრაჰმანისა და ლოკალიზებული პარამატმას (ზესულის) შესახებ. ასე რომ, ვინც ღმრთეების პიროვნებას იცნობს, თავისთავად ხვდება ყველაფერს, რაც მასთან არის დაკავშირებული, მის მრავალფეროვან პოტენციებსა დამ ის ექსპანსიებს. ამრიგად, ერთგულებზე ამბობენ, რომ მათ სრულ წარმატებას მიაღწიეს. მთლიანად უფალზე მინდობილი ერთგული დაცულია დაბადება-სიკვდილის მატერიალური საშინელებისაგან.

ლექსი 40

იდამ ბჰაგავატამ ნამა პურანამ ბრაჰმა-სამმიტამ
უტტამა-შლოკა-ჩარიტამ ჩაკარა ბჰაგავან რშიჰ
ნიშრეიასია ლოკასია დჰანიამ სვასტი-აიანამ მაჰატ


ეს “შრიმად-ბჰაგავატამი” ღმერთის ლიტერატურულ ინკარნაციას წარმოადგენს და შრილა ვიასადევას, ღმერთის ინკარნაციის მიერ არის შედგენილი. იგი მთელი ხალხის უმაღლესი სიკეთისთვის არის განკუთვნილი და ყოვლად წარმატებული, ყოვლად ნეტარი და ყოვლად სრულყოფილია.

განმარტება: უფალი შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ აცხადებდა, რომ “შრიმად-ბჰაგავატამი” არის მთელი ვედური ცოდნისა და ისტორიის უნაკლო ბგერითი განსახიერება. არსებობენ რჩეული დიადი ერთგულების ერთეულები, რომლებიც უშუალო კავშირში იმყოფებიან ღმრთეების პიროვნებასთან. “შრიმად-ბჰაგავატამი” უგფალი შრი კრშნას ლიტერატურულ ინკარნაციას წარმოადგენს, ამიტომაც არ განსხვავდება მისგან. “შრიმად-ბჰაგავატამს” ისევე სრულყოფილად უნდა ვემსახუროთ, როგორც უფალს ვემსახურებით. ამ შემთხვევაში, მისი გულდასმითა და მოთმინებით შესწავლის წყალობით უფლის უმაღლეს კურთხევას მივიღებთ. როგორც ღმერთია მთელი სინათლე, მთელი ნეტარება და მთელი სრულყოფილება, ასევეა “შრიმად-ბჰაგავატამიც”. “შრიმად-ბჰაგავატამის” წარმოთქმით უზენაესი ბრაჰმანის, შრი კრშნას მთელ ტრანსცენდენტალ სინათლეს მივიღებთ, თუკი იგი გამჭვირვალე გარემოთი, სულიერი მოძღვრის გზით იქნება გადმოცემული. უფალი ჩაიტანიას პირადი მდივანი შრილა სვარუპა დამოდარა გოსვამი პურიში უფლის სანახავად ყველა ჩასულს ურჩევდა, შეესწავლათ “ბჰაგავატამი” პიროვნება ბჰაგავატამისგან. პიროვნება ბჰაგავატამი თვითშეცნობილი ჭეშმარიტი სულიერი მოძღვარია და სასურველი წარმატების მისაღწევად მხოლოდ მისგან შეიძლება “ბჰაგავატამის” გაგება. “ბჰაგავატამის” შესწავლა იგივე სიკეთის მიღების საშუალებას იძლევა, რომლის მიღებაც უფლის პირადი თანდასწრებით არის შესაძლებელი. იგი ეძლევა უფალი შრი კრიშნას ყოველ ტრანსცენდენტალ კურთხევას, რომელიც მასთან პირადი ურთიერთობით შეიძლება მივიღოთ.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Apr 24 2011, 12:44 PM
Post #44


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ამ ტექსტებს თუ ვინმე კითხულობს მითხრას და გავაგრძელებ, მანამდე აზრს ვერ ვხედავ...


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Apr 25 2011, 11:04 AM
Post #45


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ეს არის მცირე მონაკვეთი პირველი სიმღერის მეხუთე თავიდან - "ნარადას დარიგებანი".

(მხატვრული ლიტერატურის მოყვარულებმა ჯობია არ წაიკითხოთ) biggrin.gif



ლექსი 10

წმინდანები ყვავების მწირობის ადგილებს ადარებენ იმ სიტყვებს, რომლებშიც აღწერილი არ არის დიდება უფლისა, ერთადერთისა, ვისაც მთელი სამყაროს განწმენდა შეუძლია. რადგან ყოვლად სრულყოფილი პიროვნებები ტრანსცენდენტულ სავანეში ცხოვრობენ, ისინი იქ ვერავითარ სიამოვნებას ვერ იღებენ.

განმარტება: განსხვავებული აზროვნების გამო ყვავები და გედები ერთი ჯიშის ფრინველები არ არიან. კარმიული მშრომელები, ანუ ვნებიანი ადამიანები შედარებული არიან ყვავებს, მაშინ როდესაც სრულყოფილი პიროვნებები გედებს ჰგვანან. ყვავებს მოსწონთ ის ადგილები, სადაც ნაგავს ყრიან, ისევე როგორც ვნებიან კარმიულ მშრომელებს სიამოვნებთ ღვინო, ქალები და გრძნობათა უხეში სიამოვნების მისაღები ადგილები. გედებს არ მოსწონთ ის ადგილები, სადაც ყვავები იყრიან თავს შეკრებისა და შეხვედრის გასამართად. ამის ნაცვლად მათ ვხვდებით მშვენიერ ბუნებაში, სადაც ათასფერადი ლოტოსის ყვავილებით მორთული Aნკარა წყალსაცავებია. ამით განსხვავდება ეს ორი სახის ფრინველი.

სხვადასხვა სახეობებზე ბუნების ზეგავლენა იმაში გამოიხატება, რომ მათ სხვადასხვა აზროვნება ახასიათებთ, რის გამოც შეუძლებელია მათი ერთად დაყენება. მსგავსად ამისა, სხვადასხვა აზროვნების მქონე ადამიანებისთვის სხვადასხვა ნაწარმოებები არსებობს. იაფფასიანი ლიტერატურე, რომელიც ყვავების კატეგორიის ხალხს იზიდავს, ძირითადად ავხორცული საკითხების გადაგდებულ ნარჩენებს შეიცავს. საზოგადოდ, იგი უხეშ სხეულსა და ნატიფ ჭკუასთან დაკავშირებული საერო საუბრებისგან შედგება. იგი შეიცავს თემებს, რომელიც გადმოცემულია ხატოვანი ენით და საერო შედარებებითა და მეტაფორებით არის სავსე. მიუხედავად ამისა, მათში უფლის ქება-დიდება არ არის მოცემული. ასეთი პოეზია და პროზა, რა საკითხსაც არ უნდა ეხებოდეს, მკვდარი სხეულის მოსართავად ითვლება. სულიერად დაწინაურებულ ადამიანებს, რომლებსაც გედებს ადარებენ, არ მოსწონთ ასეთი უსიცოცხლო ლიტერატურე, რომელიც მხოლოდ სულიერად მკვდარ ხალხს სიამოვნებს. ვნებისა და უმეცრების მოდუსების ასეთი ნაწარმოებები სხვადასხვა სახელებით არის გავრცელებული, მაგრამ მათ არ შეუძლია ადამიანის სულიერი წყურვილის დაკმაყოფილება, ამიტომ გედისმაგვარ სულიერად დაწინაურებულ ხალხს არაფერი აქვს მათთან საერთო. სულიერად ასე დაწინაურებულ ადამიანებს ჰქვიათ მანასაც, რადგან ისინი მუდამ უფლის ტრანსცენდენტულ ნებაყოფლობით სამსახურს ეწევიან სულიერ საფეხურზე. ეს კი სრულიად გამორიცხავს სხეულის უხეშ გრძნობათა დაკმაყოფილებისთვის განკუთვნილ კარმიულ საქმიანობებს თუ მატერიალური ეგოისტური ჭკუის ნატიფ სპეკულაციებს.

პუბლიცისტები, მეცნიერები, საერო პოეტები, თეორეტიკოსი ფილოსოფოსები და პოლიტიკოსები, რომლებიც სრულიად ჩაფლულნი არიან მატერიალურ გრძნობათა სიამოვნების განვითარებაში, სათამაშოებს წარმოადგენენ მატერიალური ენერგიის ხელში. ისინი ტკბებიან იქ, სადაც უარყოფილი თემების ნარჩენებს ყრიან. სვამი შრიდჰარას სიტყვებით, ეს მსუბუქი ყოფაქცევის ქალების მადევართა სიამოვნებაა.

მაგრამ პარამაჰამსები, რომლებიც ადამიანის საქმიანობათა არსს მიხვდნენ, ტკბებიან ნაწარმოებებით, რომლებშიც უფლის დიდებაა აღწერილი.

ლექსი 11

მაგრამ უსაზღვრო უზენაესი უფლის სახელის, დიდების, ფორმების, გართობებისა და სხვ. ტრანსცენდენტული სიდიადის აღწერილობით სავსე ნაწარმოები არის ტრანსცენდენტული სიტყვებით აღსავსე სხვადასხვაგვარი თხზულება, რომლის მიზანსაც მსოფლიოს შეცდომაში შეყვანილი ცივილიზაციის ბიწიერ სიცოცხლეში გადატრიალების მოხდენა წარმოადგენს. ასეთ ტრანსცენდენტულ ნაწარმოებებს, არასრულყოფილადაც რომ იყოს შედგენილი, ისმენენ, მღერიან და აღიარებენ განწმენდილი ადამიანები, რომლებიც ყოვლად პატიოსნები არიან.

განმარტება: დიდი მოაზროვნეების დამახასიათებელ თვისებას ყველაზე ცუდიდან საუკეთესო რამის ამორჩევა წარმოადგენს. ნათქვამია, რომ გონიერმა ადამიანმა ნექტარი შხამიდანაც უნდა ამოიღოს, ოქრო ბინძური ადგილიდანაც ამოარჩიოს, კარგი და ღირსეული ცოლი საეჭვო ოჯახიდანაც მიიღოს და ჭკუა ხელშეუხებელთა მოდგმიდან მომავალი ადამიანის ან მასწავლებლისგან ისწავლოს. აი, ზოგიერთი ეთიკური დარიგება, რომელიც გამონაკლისის გარეშე ყველას, ყველგან ეხება. მაგრამ წმინდანი უბრალო ადამიანზე გაცილებით მაღლა დგას. იგი ყოველთვის უზენაესი უფლის ქება-დიდებით არის დაკავებული, რადგან უზენაესი უფლის წმინდა სახელისა და დიდების გავრცელება შეცვლის მსოფლიოს დაბინძურებულ ატმოსფეროს და “შრიმად-ბჰაგავატამის” მსგავსი ტრანსცენდენტული ნაწარმოებების გავრცელების შედეგად ადამიანებს შორის ურთიერთობა ჯანსაღდება. ამ კონკრეტული ლექსის კომენტარის წერისას ჩვენს თვალწინ კრიზისული მდგომარეობაა შექმნილი. ჩვენმა მეზობელმა ჩინეთმა ინდოეთის საზღვრებს საომარი განზრახვით შემოუტია. ჩვენ პრაქტიკულად არაფერი გვესაქმება პოლიტიკასთან, მაგრამ ვხედავთ, რომ უწინ ჩინეთიცა და ინდოეთიც საუკუნეების მანძილზე მშვიდობიანად, მტრობის გარეშე ცხოვრობდა. ამის მიზეზი ის გახლდათ, რომ მაშინ ღმერთის ცნობიერების ატმოსფერო სუფევდა და დედამიწის ზურგზე არსებული ყოველი ქვეყანა ღვთისმოშიში, გულწრფელი და უბრალო იყო; ადგილი არ ჰქონდა პოლიტიკურ დიპლომატიას. რატომ უნდა გაიმართოს ომი ჩინეთსა და ინდოეთს შორის იმ მიწის გამო, რომელიც საცხოვრებლად არ ვარგა? უდავოა, რომ ამის გამო ომი არ ღირს. მაგრამ კალის, ჩხუბის ეპოქის გამო, რომელიც უკვე განვიხილეთ, მცირე პროვოკაციასაც კი ყოველთვის კონფლიქტის წამოჭრის საშიშროება მოჰყვება. ამის მიზეზი არის არა სადავო საკითხი, არამედ ეპოქის უწმინდური ატმოსფერო: ადამიანთა გარკვეული ჯგუფი სისტემატურად პროპაგანდას ეწევა და ხალხს მოუწოდებს, შეწყვიტონ უზენაესი უფლის სახელისა და სიდიადის ქება-დიდება. ამიტომ “შრიმად-ბჰაგავატამის” ეპისტოლეს მთელ მსოფლიოში გავრცელება უაღრესად საჭიროა. ყოველი პასუხისმგებლობის მქონე ინდოელის ვალია, მთელს მსოფლიოში გაავრცელოს “შრიმად-ბჰაგავატამის” ტრანსცენდენტული ეპისტოლე, რათა უდიდესი სიკეთე მოუტანოს ყველას, აგრეთვე სანატრელი მშვიდობა დაამყაროს ქვეყნად. რადგან ინდოეთი არ ასრულებს ამ საპასუხისმგებლო მოვალეობას, მსოფლიოში ამდენ ჩხუბსა და უსიამოვნებას აქვს ადგილი. ჩვენ დარწმუნებულნი ვართ, რომ თუკი “შრიმად-ბჰაგავატამის” ეპისტოლეს მსოფლიოს თუნდაც მხოლოდ წამყვანი ადამიანები მიიღებენ, მათი გული უდავოდ შეიცვლება და ბუნებრივია, ხალხის უმრავლესობა გაჰყვება მათ მაგალითს. როგორც წესი, ხალხის მასები სათამაშოები არიან თანამედროვე პოლიტიკოსებისა და ლიდერების ხელში. თუკი მსოფლიოში ლიდერების გულები შეიცვლება, მსოფლიოს ატმოსფეროც აუცილებლად სხვაგვარი გახდება. ჩვენ ვიცით, რომ ხალხში ღმერთის ცნობიერების გამოცოცხლებისა და მსოფლიოს ატმოსფეროს სულიერი აღორძინებისათვის ტრანსცენდენტული ეპისტოლეს მომცველი ამ დიდი ნაწარმოების წარმოდგენის ჩვენი გულწრფელი მცდელობა მრავალ სირთულესთან არის დაკავშირებული. ცხადია, ძალიან გაგვიძნელდება ამ საკითხის შესაფერისი წარმოდგენა, განსაკუთრებით კი ინგლისურ ენაზე, და, გულწრფელი მცდელობის მიუხედავად, ჩვენს ნაშრომს მრავალი ლიტერატურული ნაკლი ექნება. მაგრამ გვჯერა, რომ ამასთან დაკავშირებულ ყოველ ნაკლთან ერთად მკითხველი გაითვალისწინებს საკითხის სერიოზულობასაც და საზოგადოების ლიდერები მაინც აღიარებენ მას, რამეთუ იგი ყოვლისშემძლე ღმერთის ქება-დიდების ჩვენი გულწრფელი მცდელობა გახლავთ. როდესაც სახლში ხანძარია, მაცხოვრებლები გარეთ გამოდიან მეზობლების დასახმარებლად და ხანგრძლის მსხვერპლნი ენის ცოდნის გარეშეც გამოხატავენ თავიანთ სიტყვებს. მეზობლებსაც ესმით, რისი გაკეთებაა საჭირო, მათ ენაზეც რომ არ იყოს ნათქვამი. თანამშრომლობის იგივე სულისკვეთება გვმართებს მსოფლიოს უსუფთაო ატმოსფეროში “შრიმად-ბჰაგავატამის” ტრანსცენდენტული ეპისტოლეს გავრცელებისათვის. ბოლოს და ბოლოს, ეს არის მეცნიერება სულიერი ფასეულობის მიღწევის შესახებ, ამიტომაც მეთოდიკა გვაინტერესებს და არა ენა. თუკი მსოფლიოს ხალხი გაიგებს ამ დიდი ნაწარმოების მეთოდიკას, წარმატება გარანტირებული იქნება.

როდესაც მთელ მსოფლიოში ხალხი მეტისმეტად არის დაკავებული მატერიალისტური საქმიანობებით, არ არის გასაკვირი, რომ ადამიანი ან ეროვნება მეორე ადამიანს ან ეროვნებას უტევს ოდნავი საბაბის მიცემის შემთხვევაშIც კი. ასეთია კალის, ანუ ჩხუბის ამ ეპოქის წესი. მისი ატმოსფერო უკვე გაბინძურებულია ათასგვარი გარყვნილობით და ყველამ მშვენივრად იცის ეს. არსებობს უამრავი არასასურველი ნაწარმოები, რომელიც გრძნობათა დაკმაყოფილების მატერიალისტური იდეებითაა სავსე. მრავალ ქვეყანაში სახელმწიფოს მიერ შექმნილია ორგანოები უხამსი ლიტერატურის აღმოჩენისა და ცენზურისთვის. ეს იმას ნიშნავს, რომ არც მთავრობასა და არც საზოგადოების პასუხისმგებელ ლიდერებს არ სურთ ასეთი ლიტერატურე, მაგრამ ისინი მაინც გვხვდება დახლებზე, რადგან ხალხს იგი გრძნობათა დაკმაყოფილებისათვის უნდა. ადამიანებს კითხვა სურთ (ეს ბუნებრივი ინსტინქტია), მაგრამ მათი ჭკუა გაბინძურებულია, ამიტომ ასეთი ლიტერატურე იზიდავთ. ამ პირობებში “შრიმად-ბჰაგავატამის” მსგავსი ტრანსცენდენტული ლიტერატურა არა მხოლოდ დააცხრობს ხალხთა გარყვნილ ჭკუას, არამედ საინტერესო ნაწარმოებების კითხვის სურვილსაც დაუკმაყოფილებს. დასაწყისში კაცს შეიძლება არ მოეწონოს ეს , როგორც სიყვითლით დაავადებულს არ სურს შაქარყინულის ჭამა, მაგრამ უნდა გვესმოდეს, რომ შაქარყინული სიყვითლის ერთადერთი წამალია. ამის მსგავსად, დაე არ წყდებოდეს “ბჰაგავად-გიტასა” და შრიმად-ბჰაგავატამის” კითხვის პროპაგანდა, რაც გრძნობათა დაკმაყოფილების სიყვითლისმაგვარ მდგომარეობაზე შაქარყინულივით იმოქმედებს. როდესაც ადამიანები გაიგებენ ამ ლიტერატურის გემოს, თავისთავად გაწყდება ლიტერატურე, რომელიც საზოგადოებას წამლავს.

ამიტომ დარწმუნებულნი ვართ, რომ ამ გამოცემის ნაკლოვანებების მიუხედავად, ადამიანთა საზოგადოების ყოველი წევრი სიხარულით შეხვდება “შრიმად-ბჰაგავატამს”, რადგან მას გვირჩევს შრი ნარადა, რომელიც მოწყალედ გამოჩნდა ამ თავში.

ლექსი 12

ცოდნა თვითშემეცნების შესახებ, ყოველგვარ მატერიალურ ელფერსაც რომ იყოს მოკლებული, მიმზიდველი არ არის შეუცდომელის [ღმერთის] კონცეფციის გარეშე. მაშ, რა აზრი აქვს კარმიულ შრომას, რომელსაც თავიდანვე ტკივილი მოაქვს და ბუნებით წარმავალია, თუი უფლის ერთგულ სამსახურში არ გამოიყენება?

განმარტება: ზემოთ მოყვანილი სიტყვებით გაკიცხულია არა მხოლოდ ჩვეულებრივი ლიტერატურე, რომელიც უფლის ტრანსცენდენტულ ქება-დიდებას არ მოიცავს, არამედ ვედური ნაწარმოებებიც და უპიროვნო ბრაჰმანზე მსჯელობებიც, რომლებიც ერთგულ სამსახურს არის მოკლებული. თუკი ზემოხსენებული მიზეზების გამო დაგმობილია მსჯელობები უპიროვნო ბრაჰმანზე, რაღა გვეთქმის ჩვეულებრივ კარმიულ შრომაზე, რომელიც ერთგული სამსახურისკენ არ არის მიმართული. ასეთი სპეკულაციური ცოდნითა და კარმიული შრომით ადამიანი სრულყოფილების მიზანს ვერ მიაღწევს. კარმიული შრომა, რომელსაც თითქმის მთელი ხალხი ეწევა, აუტანელია, თავშIც და ბოლოშიც. იგი კარგ ნაყოფებს მხოლოდ მაშინ გამოიღებს, როდესაც უფლის ერთგულ სამსახურს დაექვემდებარება. “ბჰაგავად-გიტაშიც” ნათქვამია, რომ კარმიული შრომის შედეგები უფალს უნდა შევთავაზოთ, წინააღმდეგ შემთხვევაში იგი მატერიალური ტყვეობის მიზეზი გახდება. კარმიული შრომის ნაყოფები სინამდვილეში ღმრთეების პიროვნების განცხრომისთვისაა განკუთვნილი, ამიტომ, როდესაც ცოცხალი არსებები თავიანთი გრძნობების დასაკმაყოფილებლად იყენებენ მათ, ამას დიდი უსიამოვნება მოაქვს.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Aug 20 2011, 12:05 PM
Post #46


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



Шримад Бхагаватам 3.3

Глава 27. Постижение материальной природы


ТЕКСТ 21

шри-бхагаван увача
анимитта-нимиттена
сва-дхарменамалатмана
тиврайа майи бхактйа ча
шрута-самбхритайа чирам


шри-бхагаван увача - Господь, Верховная Личность Бога, сказал; анимитта-нимиттена - не испытывая желания получить плоды своего труда; сва-дхармена - выполняя предписанные ему обязанности; амала-атмана - с чистым умом; тиврайа - серьезно; майи - Мне; бхактйа - занимаясь преданным служением; ча - и; шрута - слушая; самбхритайа - наделенный; чирам - долгое время.

Господь, Верховная Личность Бога, сказал: Человек обретет освобождение, если будет серьезно заниматься преданным служением и в течение долгого времени слушать повествования обо Мне или внимать Моим речам. Тот, кто таким образом выполняет предписанные обязанности, освободится от кармических последствий своей деятельности и очистится от материальной скверны.

КОММЕНТАРИЙ: Комментируя данный стих, Шридхара Свами поясняет, что соприкосновение с материальной природой само по себе еще не делает живое существо обусловленным. Обусловленное существование начинается тогда, когда живое существо попадает под влияние гун материальной природы. Если человек имеет какие-то контакты с полицией, это еще не значит, что он преступник. Человек не подлежит наказанию до тех пор, пока не совершит преступления, хотя полиция существует и до этого. Аналогичным образом, освобожденная душа, даже если она находится в царстве материальной природы, не испытывает на себе ее влияния. Сам Господь, нисходя в материальный мир, соприкасается с материальной природой, но не испытывает на Себе ее влияния. Мы должны действовать таким образом, чтобы избежать оскверняющего влияния материальной природы, даже находясь в ее царстве. Хотя лотос растет в воде, он не соприкасается с ней. Именно так человек должен жить в этом мире, о чем говорит здесь Сам Верховный Господь, Капиладева (анимитта-нимиттена сва-дхарменамалатмана).
Чтобы избавиться от всех несчастий и неприятностей, достаточно серьезно заняться преданным служением Господу. Здесь говорится о том, как, вступив на путь преданного служения, человек постепенно достигает духовной зрелости. Вначале он должен очистить ум и в чистом сознании исполнять предписанные ему обязанности. Чистое сознание - это сознание Кришны. Таким образом, предписанные обязанности нужно исполнять в сознании Кришны. Нет никакой необходимости менять род своей деятельности, достаточно просто действовать в сознании Кришны. Выполняя свои обязанности в сознании Кришны, человек должен определить, приносит ли его профессиональная деятельность удовлетворение Кришне, Верховной Личности Бога. В другом стихе «Бхагаватам» сказано: свануштхитасйа дхармасйа самсиддхир хари-тошанам - у каждого человека есть обязанности, которые ему надлежит выполнять, но его деятельность станет совершенной только тогда, когда она будет угодна Верховной Личности Бога, Хари. Так, обязанностью Арджуны было сражаться, и критерием того, насколько совершенно он исполнял свои обязанности, было удовлетворение Кришны. Кришна хотел, чтобы он участвовал в битве, и, сражаясь ради удовлетворения Господа, Арджуна совершенным образом исполнил свой профессиональный и религиозный долг. И наоборот, когда, вопреки желанию Кришны, Арджуна отказался сражаться, его действия были далеки от совершенства.

Тот, кто хочет сделать свою жизнь совершенной, должен исполнять предписанные ему обязанности ради того, чтобы удовлетворить Кришну. Человек должен действовать в сознании Кришны, потому что такая деятельность не влечет за собой кармических последствий (анимитта-нимиттена). Это подтверждается также в «Бхагавад-гите»: йаджнартхат кармано 'нйатра - все, что мы делаем, мы должны делать во имя Ягьи, то есть ради удовлетворения Вишну. Действия, которые не приносят удовлетворения Вишну, или Ягье, порабощают живое существо, и в этом стихе Капила Муни также говорит о том, что освободиться из материального плена можно, действуя в сознании Кришны, то есть серьезно занимаясь преданным служением Господу. Серьезное отношение к преданному служению появляется у того, кто в течение долгого времени слушает повествования о Господе. Преданное служение начинается с повторения и слушания. Необходимо общаться с преданными и слушать, как они рассказывают о трансцендентном явлении Господа, Его деяниях, уходе, наставлениях и так далее.

Есть два вида шрути, или священных писаний. Одни из них поведаны Самим Господом, а другие повествуют о Господе и Его преданных. К числу первых относится «Бхагавад-гита», а к числу вторых - «Шримад-Бхагаватам». Чтобы развить в себе серьезное отношение к преданному служению, необходимо снова и снова слушать эти писания в изложении компетентных людей. Тот, кто таким образом служит Господу, избавляется от оскверняющего влияния майи. В «Шримад-Бхагаватам» сказано, что слушание повествований о Верховном Господе очищает сердце человека от всей скверны, накопившейся в нем под влиянием трех гун материальной природы. Регулярно слушая эти священные писания, человек избавляется от последствий оскверняющего влияния вожделения и алчности, которое проявляется в стремлении наслаждаться материальной природой и господствовать над ней, а тот, кто избавился от вожделения и жадности, утверждается в гуне благости и достигает уровня осознания Брахмана, или духовного самоосознания. Таким образом человек поднимается на трансцендентный уровень. А достичь трансцендентного уровня - значит освободиться из материального плена...



ТЕКСТ 24

бхукта-бхога паритйакта
дришта-доша ча нитйашах
нешварасйашубхам дхатте
све махимни стхитасйа ча


бхукта - то, чем наслаждается; бхога - наслаждение; паритйакта - отказавшись; дришта - осознав; доша - порочность; ча - и; нитйашах - всегда; на - не; ишварасйа - независимого; ашубхам - вред; дхатте - оно причиняет; све махимни - в своем величии; стхитасйа - утверждается; ча - и.

Осознав порочность своего желания господствовать над материальной природой и отказавшись от него, живое существо обретает независимость и предстает во всем своем величии.

КОММЕНТАРИЙ: Поскольку живое существо не может реально наслаждаться материальными ресурсами, все его попытки утвердить свое господство над материальной природой в конечном счете заканчиваются неудачей. Крушение его надежд приводит к тому, что у него появляется желание стать более могущественным, чем обыкновенное живое существо, и потому его начинает привлекать перспектива слияния с бытием верховного наслаждающегося. Так в его уме созревает план, сулящий ему еще больше удовольствий.

На самом деле живое существо обретает подлинную независимость только тогда, когда достигает уровня чистого преданного служения Господу. Недалекие люди не могут понять, что значит быть вечным слугой Господа. Слово «слуга» приводит их в замешательство; они не понимают, что служение Господу не имеет ничего общего со служением в материальном мире. Стать слугой Господа - значит достичь самого высокого положения. Тот, кто сумел понять это и вернуться в свое изначальное положение вечного слуги Господа, обретает полную независимость. Соприкасаясь с материей, живое существо утрачивает свою независимость. В духовном мире все живые существа наделены полной независимостью, поэтому там на них никак не влияют три гуны материальной природы. Преданный достигает этого положения и, осознав порочность своего стремления к материальным удовольствиям, избавляется от материальных желаний.

Разница между преданным и имперсоналистом заключается в том, что имперсоналист пытается слиться со Всевышним, для того чтобы беспрепятственно наслаждаться, тогда как преданный отвергает саму мысль о наслаждении и занимается трансцендентным любовным служением Господу. Это естественное состояние каждого живого существа, возвращаясь в которое оно обретает свое утраченное величие. Вернувшись в это состояние, оно становится ишварой, полностью независимым. Истинным ишварой (ишварах парамах), или верховным ишварой, то есть существом, которое обладает высшей независимостью, является Кришна. Живое же существо является ишварой только тогда, когда служит Господу. Иначе говоря, трансцендентное удовольствие, которое приносит преданному любовное служение Господу, делает его по-настоящему независимым.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Aug 20 2011, 12:10 PM
Post #47


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ТЕКСТЫ 28-29

мад-бхактах пратибуддхартхо
мат-прасадена бхуйаса
нихшрейасам сва-самстханам
каивалйакхйам мад-ашрайам

прапнотиханджаса дхирах
сва-дриша ччхинна-самшайах
йад гатва на нивартета
йоги лингад виниргаме


мат-бхактах - Мой преданный; пратибуддха-артхах - осознавший себя; мат-прасадена - по Моей беспричинной милости; бхуйаса - безграничной; нихшрейасам - высшая цель и совершенство; сва-самстханам - его обитель; каивалйа-акхйам - которую называют каивалья; мат-ашрайам - под Моим покровительством; прапноти - достигает; иха - в этой жизни; анджаса - поистине; дхирах - твердость; сва-дриша - постигнув свою истинную сущность; чхинна-самшайах - лишившись сомнений; йат - в эту обитель; гатва - отправившись; на - никогда; нивартета - возвращается назад; йоги - мистик-преданный; лингат - тонкое и грубое материальное тело; виниргаме - оставив.

По Моей беспричинной милости, которая не знает границ, Мой преданный осознает себя и, избавившись от всех сомнений, уверенно приближается к уготованной ему обители, которая находится под непосредственным покровительством Моей духовной энергии, энергии чистого блаженства. Это высшая цель и высшее совершенство, к которому должно стремиться каждое живое существо. Оставив материальное тело, мистик-преданный попадает в трансцендентную обитель и больше никогда не возвращается в материальный мир.

КОММЕНТАРИЙ: Осознать себя - значит стать чистым преданным Господа. Существование преданного подразумевает деятельность в преданном служении и наличие объекта преданности. В конечном счете, обрести самоосознание - значит постичь Личность Бога и живые существа. Подлинное самоосознание предполагает постижение природы индивидуальной души и отношений любовного служения, которые связывают Верховную Личность Бога и живое существо. Такое самоосознание недоступно ни имперсоналистам, ни другим трансценденталистам, которые не способны постичь науку преданного служения. Преданное служение открывается только чистому преданному по беспричинной милости Господа, которая не знает границ. Здесь Господь подчеркивает эту мысль, говоря: мат-прасадена - «по Моей особой милости». Это подтверждается и в «Бхагавад-гите». Только тот, кто с любовью и верой занимается преданным служением Господу, получает от Верховной Личности Бога разум, необходимый для того, чтобы со временем достичь обители Господа.

Нихшрейаса значит «высшая обитель». Слово сва-самстхана указывает на то, что имперсоналисты не имеют пристанища. Имперсоналисты жертвуют своей индивидуальностью ради того, чтобы духовная искра могла погрузиться в безличное сияние, исходящее от трансцендентного тела Господа. Но преданным уготована особая обитель. Планеты плавают в лучах солнечного света, но у самого солнечного света нет определенного места пребывания. Душа может обрести пристанище, только достигнув какой-либо планеты. Духовное небо (каивалйа) - это просто исполненный блаженства свет, заливающий весь духовный мир. Этот свет исходит от Верховной Личности Бога. В «Бхагавад-гите» (14.27) сказано: брахмано хи пратиштхахам - безличное сияние Брахмана исходит от тела Верховной Личности Бога. Иными словами, каивальей, или безличным Брахманом, называется сияние тела Верховной Личности Бога. В этом безличном сиянии плавают духовные планеты, которые называются Вайкунтхами, и главной среди них является Кришналока. Одни преданные поднимаются на планеты Вайкунтхи, а другие достигают Кришналоки. В зависимости от своего желания преданный попадает на ту или иную планету духовного мира, которую называют сва-самстхана, что значит «желанная обитель». По милости Господа преданный, который осознал себя и занимается преданным служением, даже находясь в материальном теле знает о том, какая планета духовного мира уготована ему. Поэтому он уверенно, без сомнений и колебаний, исполняет свои обязанности в преданном служении, а покинув материальное тело, переносится на ту планету, к жизни на которой готовил себя. Достигнув этой обители, он больше никогда не возвращается в материальный мир.

Употребленные в этом стихе слова лингад виниргаме означают «оставив два вида материальных тел, тонкое и грубое». Тонкое тело состоит из ума, интеллекта, ложного эго и оскверненного сознания, а грубое тело - из пяти элементов: земли, воды, огня, воздуха и эфира. Отправляясь в духовный мир, живое существо оставляет как тонкое, так и грубое материальное тело. Оно вступает в духовный мир в чистом, духовном теле и находит пристанище на одной из духовных планет. Хотя имперсоналисты, оставляя тонкое и грубое тело, также достигают духовного неба, они не попадают на духовные планеты. Исполняя их желание, Господь позволяет им погрузиться в духовное сияние, исходящее от Его трансцендентного тела. Особого внимания заслуживает также употребленное в этом стихе слово сва-самстханам. Живое существо всегда попадает в ту обитель, куда готовится попасть. Имперсоналисты получают возможность погрузиться в сияние безличного Брахмана, а те, кто хочет общаться с Верховной Личностью Бога в образе Нараяны, трансцендентного повелителя планет Вайкунтхи, или с Кришной на Кришналоке, попадают в эти обители и никогда не возвращаются назад, в материальный мир.




--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Aug 21 2011, 07:18 AM
Post #48


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



სიმღერა მეშვიდე - თავი მეხუთე
პრაჰლადა მაჰარაჯა, ჰირანიაკაშიპუს წმინდანი შვილი


(მოკლე შინაარსი)

პრაჰლადა მაჰარაჯა თავისი მასწავლებლების განკარგულებებს არ ასრულებდა,
რადგან იგი ყოველთვის უფალი ვიშნუს თაყვანისცემით იყო დაკავებული. როგორც ამ თავშია აღწერილი, ჰირანიაკაშიპუ ცდილობდა პრაჰლადა მაჰარაჯა მოეკლა, მან გველს აკბენინა მისთვის და სპილოების ფეხებქვეშაც ჩააგდო, მაგრამ მაინც არაფერი გამოუვიდა.

ჰირანიაკაშიპუს სულიერ მოძღვარს, შუკრაჩარიას, ორი შვილი ჰყავდა, სახელად შანდა და ამარკა. პრაჰლადა მაჰარაჯა განათლების მისაღებად მათთან იყო
მიბარებული. თუმცა მასწავლებლები პრაჰლადასათვის პოლიტიკის, ეკონომიკისა და სხვა მატერიალური საქმიანობის სწავლებას ცდილობდნენ, იგი მათ დარიგებებს ყურად არ იღებდა. ამის ნაცვლად, იგი წმინდა ერთგულად რჩებოდა. პრაჰლადა მაჰარაჯას არასოდეს მოსწონდა მეგობრებსა და მტრებს შორის განსხვავების გატარება. ვინაიდან იგი მაღალ სულიერ საფეხურზე იდგა, იგი ყველას თანასწორად ეპყრობოდა.

ერთხელ, ჰირანიაკაშიპუმ თავის შვილს ჰკითხა რა იყო საუკეთესო, რაც მან მისი მასწავლებლებისაგან ისწავლა. პრაჰლადა მაჰარაჯამ უპასუხა, რომ კაცმა, რომელიც გაორების მატერიალურ ცნობიერებაშია ჩაფლული და ფიქრობს: "ეს ჩემია, და ეს კი ჩემს მტერს ეკუთვნის” – ოჯახურ ცხოვრებას თავი უნდა ანებოს და წავიდეს ტყეში, რათა უზენაეს უფალს თაყვანი სცეს.

როდესაც ჰირანიაკაშიპუმ მისი შვილისაგან ერთგული სამსახურის შესახებ მოისმინა, დაასკვნა, რომ ეს ბიჭი სკოლაში ვიღაც მეგობარს გაეფუჭებინა. ამიტომ მასწავლებლებს ურჩია ისე მიეხედათ ბიჭისათვის, რომ იგი კრიშნას ცნობიერი ერთგული არ დამდგარიყო. მაგრამ როდესაც მასწავლებლებმა პრაჰლადა მაჰარაჯას ჰკითხეს რატომ ეწინააღმდეგებოდა მათ სწავლებებს, პრაჰლადა მაჰარაჯამ მასწავლებლებს ასწავლა, რომ მესაკუთრეობის ცნობიერება ყალბია და ამიტომაც იგი უფალი ვიშნუს წმინდა ერთგულად გახდომას ამჯობინებდა. ამ პასუხმა ძლიერ გააბრაზა მასწავლებლები და მათ არაერთი საშიში სასჯელით დასაჯეს და დააშინეს ბიჭი. მათ რაც შეძლეს ასწავლეს მას და შემდეგ მამამისს მიუყვანეს.

ჰირანიაკაშიპუმ პრაჰლადა სიყვარულით ჩაისვა კალთაში და შემდეგ ჰკითხა, თუ რა იყო ყველაზე უკეთესი, რაც მისი მასწავლებლებისაგან შეესწავლა. როგორც სჩვეოდა, პრაჰლადა მაჰარაჯამ ერთგული სამსახურის ცხრა პროცესის ქება დაიწყო (როგორიცაა შრავანამ და კირტანამ). განრისხებულმა დემონების მეფემ, ჰირანიაკაშიპუმ, მასწავლებლები, შანდა და ამარკა დასაჯა იმისათვის, რომ მათ პრაჰლადა მაჰარაჯა არასწორად აღეზარდათ. ეგრეთ წოდებულმა მასწავლებლებმა მეფეს ამცნეს, რომ პრაჰლადა მაჰარაჯა თავისთავად გამხდარიყო ერთგული და მათ დარიგებებს არ უსმენდა. როდესაც მათ თავიანთი უდანაშაულობა დაამტკიცეს, ჰირანიაკაშიპუმ პრაჰლადას ჰკითხა საიდან შეესწავლა ვიშნუ-ბჰაკტი. პრაჰლადა მაჰარაჯამ უპასუხა, რომ მათ, ვინც ოჯახურ ცხოვრებას მიჯაჭვულნი არიან, არ ძალუძთ კრიშნას ცნობიერების განვითარება, არც პირადად და არც ჯგუფურად. ამის ნაცვლად, ისინი ამ მატერიალურ სამყაროში განმეორებადი დაბადება-სიკვდილით იტანჯებიან და კვლავ დაღეჭილის ღეჭვას განაგრძობენ. პრაჰლადამ განმარტა, რომ ყოველი ადამიანის ვალია თავი შეაფაროს წმინდა ერთგულს და ამ გზით კრიშნას ცნობიერების გაგება შეძლოს.

ამ პასუხით განრისხებულმა, ჰირანიაკაშიპუმ პრაჰლადა კალთიდან ჩამოაგდო, ვინაიდან პრაჰლადა მოღალატე გამხდარიყო იმით, რომ ვიშნუს ერთგულ სამსახურს მისცა თავი. ვიშნუმ კი მისი ბიძა ჰირანიაკშა მოკლა, ჰირანიაკაშიპუმ თავის მსახურებს მისი მოკვლა უბრძანა. ჰირანიაკაშიპუს მსახურები პრაჰლადას ბასრ იარაღებს ურჭობდნენ, სპილოების ფეხებქვეშ აგდებდნენ, ჯოჯოხეთურ პირობებში ამყოფებდნენ, მთის მწვერვალიდან აგდებდნენ და კიდევ ათასგვარად ცდილობდნენ მის მოკვლას, მაგრამ არაფერი გამოსდიოდათ. ამიტომ ჰირანიაკაშიპუს უფრო და უფრო ეზრდებოდა საკუთარი შვილი პრაჰლადა მაჰარაჯას შიში და მან დააპატიმრა იგი. ჰირანიაკაშიპუს სულიერი მოძღვრის, შუკრაჩარიას, შვილებმა პრაჰლადა მაჰარაჯას მათებურად სწავლება დაუწყეს, მაგრამ პრაჰლადა მაჰარაჯა მათ სწავლებებს არ ღებულობდა. სანამ მასწავლებლები საკლასო ოთახიდან გასულები იყვნენ, პრაჰლადა მაჰარაჯამ სკოლაში კრიშნას ცნობიერების სწავლება დაიწყო, და მისი დარიგებების გამო, ყველა მისი თანაკლასელი, დემონების შვილები, მისნაირი ერთგულები გახდნენ.





ტექსტი 1

შრი-ნარადა უვაჩა
პაუროჰიტიაია ბჰაგავანვრიტაჰ კავიაჰ კილასურაიჰ
შანდამარკაუ სუტაუ ტასიადაიტია-რაჯა-გრიჰანტიკე


შრი-ნარადაჰ უვაჩა – დიადმა ბრძენმა ნარადამ თქვა; პაუროჰიტიაია – ქურუმის საქმის შესასრულებლად; ბჰაგავან – უძლიერესი; ვრიტაჰ – ამოირჩიეს; კავიაჰ – შუკრაჩარია; კილა – მართლაც; ასურაიჰ – დემონებმა; შანდა-ამარკაუ – შანდა და ამარკა; სუტაუ – შვილები; ტასია – მისი; დაიტია-რაჯა – დემონების მეფის, ჰირანიაკაშიპუს; გრიჰა-ანტიკე – საცხოვრებელთან ახლოს.

დიდმა წმინდანმა ნარადა მუნიმ თქვა: დემონებმა, რომელთაც ჰირანიაკაშიპუ მეთაურობდა, შუკრაჩარია რიტუალური ცერემონიებისათვის თავიანთ ქურუმად აირჩიეს. შუკრაჩარიას ორი შვილი, შანდა და ამარკა, ჰირანიაკაშიპუს სასახლის მახლობლად ცხოვრობდნენ.

შინა-არსი: პრაჰლადას ამბავი ასე იწყება. შუკრაჩარია ათეისტების, განსაკუთრებით კი ჰირანიაკაშიპუს ქურუმი იყო, და ამდენად, მისი ორი შვილი, შანდა და ამარკა, ჰირანიაკაშიპუს საცხოვრებლის ახლოს ცხოვრობდა. შუკრაჩარია ჰირანიაკაშიპუს ქურუმი არ უნდა გამხდარიყო, რადგან ჰირანიაკაშიპუ და მისი მიმდევრები ათეისტები გახლდნენ. ბრაჰმანი მხოლოდ იმის ქურუმი უნდა გახდეს, ვისაც სულიერი წინსვლა აინტერესებს. მაგრამ თავად სახელი შუკრაჩარია მიუთითებს მისსავე ბუნებაზე. ის აღნიშნავს მას, ვისაც მისი შვილებისა და შთამომავლებისათვის მოგების მიღების მეტი არაფერი აინტერესებს. ჭეშმარიტი ბრაჰმანი უღმერთოთა ქურუმი არ გახდებოდა.

ტექსტი 2

ტაუ რაჯნა პრაპიტამ ბალამპრაჰლადამ ნაია-კოვიდამ
პათჰაიამ ასატუჰ პათჰიანანიამშ ჩასურა-ბალაკან


ტაუ – ამ ორმა (შანდამ და ამარკამ); რაჯნა – მეფემ; პრაპიტამ – გაგზავნა; ბალამ – ბავშვი; პრაჰლადამ – სახელად პრაჰლადა; ნაია-კოვიდამ – ვისაც ზნეობრივი პრინციპები ესმოდა; პათჰაიამ ასატუჰ – დამოძღვრეს; პათჰიან – მატერიალური ცოდნის მომცველი წიგნები; ანიან – სხვა; ჩა – აგრეთვე; ასურა-ბალაკან – ასურების შვილები.

პრაჰლადა მაჰარაჯა უკვე განსწავლული იყო ღვთის ერთგულებაში, მაგრამ როდესაც მამამისმა განათლების მისაღებად იგი შუკრაჩარიას ამ ორ შვილთან
გაგზავნა, მათ თავიანთ სკოლაში მიიღეს იგი, ასურების სხვა შვილებთან ერთად.


ტექსტი 3

იატ ტატრა გურუნა პროკტამშუშრუვე 'ნუპაპათჰა ჩა
ნა სადჰუ მანასა მენესვა-პარასად-გრაჰაშრაიამ


იატ – რაც; ტატრა – სადაც (სკოლაში); გურუნა – მასწავლებლების მიერ; პროკტამ – ასწავლიდნენ; შუშრუვე – მოსმენილი; ანუპაპათჰა – გამეორებული; ჩა – და; ნა – არ; სადჰუ – კარგი; მანასა – ჭკუით; მენე – თვლიდა;
სვა – საკუთარი თავის; პარა – და სხვების; ასატ-გრაჰა – ცუდ ფილოსოფიაზე; აშრაიამ – დამყარებული.

პრაჰლადა ისმენდა და ჰყვებოდა მასწავლებლების მიერ ნასწავლ საკითხებს პოლიტიკისა და ეკონომიკის შესახებ, მაგრამ ესმოდა, რომ პოლიტიური
ფილოსოფია ერთის მეგობრად ჩათვლას და მეორის მტრად ჩათვლას ქადაგებდა, და ამიტომ არ მოსწონდა იგი.


შინა-არსი: პოლიტიკა მოითხოვს იმას, რომ ადამიანთა ერთი ჯგუფი მტრებად მიიჩნიო, ხოლო მეორე – მეგობრებად. პოლიტიკაში ყველაფერი ამ ფილოსოფიაზეა დამყარებული, და მთელი მსოფლიო, განსაკუთრებით კი დღეს, მასშია ჩაფლული. ხალხი მეგობრულად განწყობილ ჯგუფებსა და ქვეყნებზე ან მტერ ქვეყნებსა და მტრულად განწყობილ ხალხთა ჯგუფებზე ფიქრობს, მაგრამ როგორც "ბჰაგავად-გიტაშია” ნათქვამი, სწავლული პიროვნება მეგობრებსა და მტრებს არ იქმნის. ერთგული ხედავს, რომ ყოველი ცოცხალი არსება კრიშნას განუყოფელი ნაწილია (მამაივამშო ჯივა-ბჰუტაჰ). ამიტომ ერთგული მტრებსა და მეგობრებს თანაბრად ეპყრობა, და ამ მიზნით ცდილობს ორივეს კრიშნას ცნობიერება ასწავლოს. ცხადია, ათეისტები წმინდა ერთგულთა დარიგებებს არ მიჰყვებიან, პირიქით, ერთგულს თავიანთ მტრად მიიჩნევენ. მაგრამ ერთგული მეგობრულ და მტრულ სიტუაციას არასოდეს ქმნის. პრაჰლადა მაჰარაჯა იძულებული იყო შანდასა და ამარკას დარიგებები ესმინა, მათი მეგობრებისა და მტრების ფილოსოფია, რომელიც პოლიტიკის საფუძველია, მას სრულიად არ მოსწონდა. ეს ფილოსოფია მას არ იზიდავდა.

ტექსტი 4

ეკადასურა-რა‡ პუტრამანკამ აროპია პანდავა
პაპრაჩჩჰა კათჰიატამ ვატსამანიატე სადჰუ იად ბჰავან


ეკადა – ერთხელ; ასურა-რა‡ – ასურების მეფეთ მეფე; პუტრამ – მისი შვილი; ანკამ – კალთაში; აროპია – ჩაისვა; პანდავა – ო მაჰარაჯა იუდჰიშთჰირა; პაპრაჩჩჰა – ჰკითხა; კათჰიატამ – მითხარი; ვატსა – ჩემო საყვარელო შვილო; მანიატე – თვლი; სადჰუ – საუკეთესო; იატ – ის რაც; ბჰავან – შენ, ძვირფასო.

ჩემო ძვირფასო მეფე იუდჰიშთჰირა, ერთხელ დემონების მეფემ,
ჰირანიაკაშიპუმ, მისი შვილი პრაჰლადა კალთაში ჩაისვა და სიყვარულით ჰკითხა: ჩემო საყვარელო შვილო, გთხოვ მითხრა, რა მიგაჩნია საუკეთესოდ მათ შორის, რაც შენი მასწავლებლებისაგან შეისწავლე.


შინა-არსი: ჰირანიაკაშიპუს ისეთი რამ არ უკითხავს, რაზედაც მის შვილს პასუხის გაცემა გაუჭირდებოდა; ამის ნაცვლად, მან ბავშვს საშუალება მისცა დაუფარავად ეთქვა თუ რა მიაჩნდა საუკეთესოდ პატარას. მაგრამ რადგან პრაჰლადა მაჰარაჯა სრულყოფილი ერთგული იყო, მან, ცხადია, ყველაფერი იცოდა და შეეძლო ეთქვა, რა არის სიცოცხლის საუკეთესო ნაწილი. ვედებში ნათქვამია: იასმინ ვიჯნატე სარვამ ევამ ვიჯნატამ ბჰავატი – თუკი პიროვნებას ღმერთი სწორად ესმის, მას ნებისმიერი საკითხის კარგად გაგება შეუძლია. ზოგჯერ ჩვენ დიდი მეცნიერებისა და ფილოსოფოსების გამოწვევა გვიწევს, მაგრამ კრიშნას წყალობით გამარჯვებულნი გამოვდივართ. პრაქტიკულად რომ ვიმსჯელოთ, ვერც ერთი უბრალო ადამიანი ვერ შეძლებდა მეცნიერების ან ფილოსოფოსების ჭეშმარიტი ცოდნის თაობაზე გამოწვევას, მაგრამ ერთგულს მათი გამოწვევა შეუძლია, ვინაიდან კრიშნას წყალობით ერთგულისათვის საუკეთესო რამ ცნობილია. როგორც "ბჰაგავად-გიტაშია” დადასტურებული (10.11):

ტეშამ ევანუკამპართჰამაჰამ აჯნანა-ჯამ ტამაჰ
ნაშაიამი ატმა-ბჰავა-სთჰოჯნანა-დიპენა ბჰასვატა


კრიშნა, რომელიც ყველას გულში ზესულის სახით იმყოფება, ერთგულის გულიდან მთელ უმეცრებას ფანტავს. განსაკუთრებული წყალობის სახით, იგი ერთგულის წინაშე ცოდნის ჩირაღდანს ანთებს და მთელი ცოდნით ასხივოსნებს მას. ამიტომ პრაჰლადა მაჰარაჯა საუკეთესო ცოდნას ფლობდა, და როდესაც მამამისმა გამოჰკითხა, პრაჰლადამ ეს ცოდნა მასაც გაუზიარა. თავისი მაღალი კრიშნას ცნობიერების წყალობით, პრაჰლადა მაჰარაჯას ურთულესი პრობლემების ამოხსნა შეეძლო. ამიტომ მან ასეთი პასუხი გასცა.

ტექსტი 5

შრი-პრაჰლადა უვაჩა
ტატ სადჰუ მანიე 'სურა-ვარია დეჰინამ
სადა სამუდვიგნა-დჰიიამ ასად-გრაჰატ
ჰიტვატმა-პატამ გრიჰამ ანდჰა-კუპამ
ვანამ გატო იად დჰარიმ აშრაიეტა


შრი-პრაჰლადაჰ უვაჩა – პრაჰლადა მაჰარაჯამ უპასუხა; ტატ – ეს; სადჰუ – ძალიან კარგი, ან ცხოვრების საუკეთესო ნაწილი; მანიე – მე ვთვლი; ასურა-ვარია – ო ასურთა მეფეო; დეჰინამ – მათი, ვინც მატერიალური სხეული მიიღეს; სადა – ყოველთვის; სამუდვიგნა – მღელვარებით სავსე; დჰიიამ – ვისი გონება; ასატ-გრაჰატ – წარმავალი სხეულის ან სხეულის ნათესავების ჭეშმარიტებად მიჩნევის გამო (იმის ფიქრი, რომ "მე ეს სხეული ვარ, და ყველაფერი, რაც ამ სხეულს ეკუთვნის, ჩემია”); ჰიტვა – მიტოვება; ატმა-პატამ – ადგილი, სადაც სულიერი განვითარება ან თვითშემეცნება შეწყვეტილია; გრიჰამ – სიცოცხლეზე სხეულისეული შეხედულება, ან მეოჯახის ცხოვრება; ანდჰა-კუპამ – რაც ბნელი ჭაა და მეტი არაფერი (სადაც წყალი არ არის, მაგრამ კაცი იქ მაინც წყალს ეძებს); ვანამ – ტყეში; გატაჰ – წასვლა; იატ – რაც; ჰარიმ – ღმრთეების
უზენაეს პიროვნებას; აშრაიეტა – თავი შეაფაროს.

პრაჰლადა მაჰარაჯამ უპასუხა: ო საუკეთესოვ ასურთა შორის, დემონთა მეფეო, ჩემი სულიერი მოძღვრისაგან ვისწავლე, რომ ნებისმიერი პიროვნება, რომელიც წარმავალი სხეული და წარმავალი ოჯახური ცხოვრება მიიღო, უთუოდ მღელვარებით არის გატანჯული, ვინაიდან ეს უკანასკნელი ისეთ ბნელ ჭაშია ჩავარდნილი, რომელიც წყლით კი არა, მხოლოდ ტანჯვითაა სავსე. კაცმა უნდა მიატოვოს ეს ყოველივე და ტყეში [ვანა] წავიდეს. უფრო ნათლად თუ ვიტყვი, იგი უნდა წავიდეს ვრინდავანში, სადაც მხოლოდ კრიშნას ცნობიერება ჭარბობს, და ამით ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას შეაფაროს თავი.

შინა-არსი: ჰირანიაკაშიპუს ეგონა, რომ რადგან პრაჰლადა ერთი პატარა ბიჭი იყო, რომელსაც სრულიბით არ ჰქონდა გამოცდილება, მას შეეძლო სასიამოვნო
სიტყვები ეთქვა, მაგრამ არა ისეთი რამ, რასაც რაიმე მნიშვნელობა ექნებოდა. მაგრამ ვინაიდან პრაჰლადა მაჰარაჯა ამაღლებული ერთგული გახლდათ, მას ცოდნის ყველა ღირსება ჰქონდა განვითარებული.

იასიასტი ბჰაკტირ ბჰაგავატი აკინჩანა
სარვაირ გუნაის ტატრა სამასატე სურაჰ
ჰარავ აბჰაკტასია კუტო მაჰად-გუნა
მანორათჰენასატი დჰავატო ბაჰიჰ დ – დ


“მას, ვისაც კრიშნას ურყევი რწმენა აქვს, გამუდმებით კრიშნასა და ნახევარღმერთის ყველა კარგ თვისებას ავლენს. მაგრამ ის, ვისაც არავითარი ერთგულება არა აქვს ღმრთეების უზენაესი პიროვნებისადმი, არავითარი ღირსება არ გააჩნია, ვინაიდან მისი ჭკუის მიერ შექმნილი იდეების გამო მატერიალურ ყოფიერებაში ჩაფლულა, რაც უფლის გარეგანი ასპექტი გახლავთ.” (ბჰაგ. 5.18.12) ეგრეთ წოდებულ განათლებულ ფილოსოფოსებსა და მეცნიერებს იმის გარჩევის უნარი არ შესწევთ, თუ რა არის ჭეშმარიტად სატ, მარადიული, და რა არის ასატ, წარმავალი. ვედები გვასწავლის: ასატო მა ჯიოტირ გამა – ყველამ უნდა მიატოვოს წარმავალი ყოფიერების სიბრტყე და მარადიულ სიბრტყეზე ამაღლდეს. სული მარადიულია, და საკითხები, რომლებიც მარადიულ სულთანაა დაკავშირებული, ჭეშმარიტ ცოდნას შეადგენს. კიედვ ერთგან ნათქვამია: აპაშიატამ ატმა-ტატტვამ გრიჰეშუ გრიჰა-მედჰინამ – ისინი, ვინც სიცოცხლეზე სხეულისეულ შეხედულებას არიან მიჯაჭვულნი და ვინც გრიჰასთჰას, ანუ მეოჯახის ცხოვრებას ვერ ელევა, მატერიალური გრძნობათა დაკმაყოფილების საფეხურზე დგანან, ვერ ხედავენ, თუ რა მოუტანს სულს ჭეშმარიტ სიკეთეს. პრაჰლადა მაჰარაჯამ დაადასტურა ეს, როცა თქვა, რომ თუკი ვინმეს ცხოვრვებაში წარმატების მიღწევა სურს, მან ავტორიტეტული წყაროებიდან სასწრაფოდ უნდა ისწავლოს რა არის მისთვის ჭეშმარიტად სასიკეთო და როგორ უნდა მოაწყოს სიცოცხლე სულიერ ცნობიერებაში. პიროვნებამ უნდა გაიგოს ის, რომ იგი კრიშნას განუყოფელი ნაწილია და ამის შემდეგ მთლიანად მის ლოტოსის ტერფებს თავი შეაფაროს, რათა განაღდებული ჰქონდეს სულიერი წარმატება. მატერიალურ სამყაროში ყველა სხეულისეული შეხედულებით ხელმძღვანელობს, ეწევა არსებობისათვის მძაფრ ბრძოლას, რაც მრავალ ცხოვრებაში გრძელდება. ამიტომ პრაჰლადა მაჰარაჯა გვირჩევს, რომ განმეორებადი დაბადება-სიკვდილის მატერიალური ციკლის შესაწყვეტად, საჭიროა ტყეში (ვანა) წასვლა.

ვარნაშრამას სისტემაში პირველად ადამიანი ბრაჰმაჩარი ხდება, შემდეგ გრიჰასთჰა, ვანაპრასთჰა და ბოლოს, სანნიასი. ტყეში წასვლა ვანაპრასთჰას ცხოვრების დაწყებას გულისხმობს, რაც გრიჰასთჰასა და სანნიასას შორის არსებული ცხოვრების პერიოდია. როგორც "ვიშნუ პურანაშია” დადასტურებული (3.8.9): ვარნაშრამაჩარავატა პურუშენა პარაჰ პუმან ვიშნურ არადჰიატე – ვარნასა და აშრამას საზოგადოებრივი წესის მიღებით, იოლად შეიძლება ვიშნუს, ღმრთეების უზენაესი პიროვნების თაყვანისცემის საფეხურზე ამაღლება. წინააღმდეგ შემთხვევაში, თუკი პიროვნება სხეულისეული შეხედულებების სიბრტყეზე რჩება, მას მატერიალურ სამყაროში ლპობა მოუწევს და მისი ცხოვრება მარცხით დამთავრდება. საზოგადოება დაყოფილი უნდა იყოს ბრაჰმანებად, კშარტიიებად, ვაიშიებად და შურდებად, ხოლო სულიერი განვითარებისათვის პიროვნებამ თანდათანობით უნდა გაიაროს ბრაჰმაჩარის, გრიჰასთჰას, ვანაპრასთჰასა და სანნიასის საფეხურები. პრაჰლადა მაჰარაჯამ ურჩია, მამამისს რომ ვანაპრასთჰას ცხოვრებას შედგომოდა, რადგან როგორც გრიჰასთჰა სხეულზე მიჯაჭვულობის გამო იგი სულ უფრო და უფრო დემონური ხდებოდა. პრაჰლადამ მამამისს ურჩია, რომ მისთვის ვანაპრასთჰას მიღება აჯობებდა, ვიდრე გრაჰამ ანდჰა-კუპამ, როგორც გრიჰასთჰა სულ უფრო და უფრო ღრმად ჩავარდებოდა სიცოცხლის ბნელ ჭაში. ამიტომ კრიშნას ცნობიერების ჩვენს მოძრაობაში ჩვენ მსოფლიოს ყველა ასაკოვან ხალხს ვიწვევთ ჩამოვიდნენ ვრინდავანში და ვანაპრასთჰას ცხოვრება გაატარონ იქ, რითაც სულიერ ცნობიერებაში, ანუ კრიშნას ცნობიერებაში წარმატებას
მიაღწევენ.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Aug 21 2011, 07:36 AM
Post #49


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ტექსტი 6

შრი-ნარადა უვაჩა
შრუტვა პუტრა-გირო დაიტიაჰპარა-პაკშა-სამაჰიტაჰ
ჯაჰასა ბუდდჰირ ბალანამბჰიდიატე პარა-ბუდდჰიბჰიჰ


შრი-ნარადაჰ უვაჩა – შრი ნარადა მუნიმ თქვა; შრუტვა – მოისმინა; პუტრა-გირაჰ – მისი შვილის დამრიგებლური სიტყვები; დაიტიაჰ – ჰირანიაკაშიპუმ; პარა-პაკშა – მტრის მხარეზე; სამაჰიტაჰ – რწმენით სავსე; ჯაჰასა – გაიცინა; ბუდდჰიჰ – გონება; ბალანამ – პატარა ბიჭების; ბჰიდიატე – გაბინძურებულია;
პარა-ბუდდჰიბჰიჰ – მტრის ბანაკიდან მიღებული დარიგებებით.

ნარადა მუნი განაგრძობდა: როდესაც პრაჰლადა მაჰარაჯამ ერთგულ სამსახურში თვითშემეცნების გზის შესახებ ისაუბრა, რითაც მამამისი მტრის ბანაკისადმი ერთგულება გამოხატა, ჰირანიაკაშიპუმ, დემონების მეფემ, პრაჰლადას სიტყვები მოისმინა და სიცილით თქვა: "ასე აფუჭებს მტრის სიტყვები ბავშვების გონებას”.

შინა-არსი: რადგან ჰირანიაკაშიპუ დემონი იყო, უფალ ვიშნუსა და მის ერთგულებს ყოველთვის თავის მტრებად მიიჩნევდა. ამიტომ აქ ნახმარია სიტყვა პარა-პაკშა ("მტრის მხარეს”). ჰირანიაკაშიპუ არასოდეს ეთანხმებოდა ვიშნუს, ანუ კრიშნას სიტყვებს. პირიქით, ვაიშნავის გონება არისხებდა მას. უფალი ვიშნუ, უფალი კრიშნა ამბობს: სარვა-დჰარმან პარიტიაჯია მამ ეკამ შარანამ ვრაჯა – "მიატოვე ყველა სხვა მოვალეობა და მე მომენდე” მაგრამ დემონები, როგორიცაა ჰირანიაკაშიპუ, არასოდეს თანხმდებიან ამაზე. ამიტომ კრიშნა ამბობს:

ნა მამ დუშკრიტინო მუდჰაჰპრაპადიანტე ნარადჰამაჰ
მაიაიაპარჰრიტა-ჯნანაასურამ ბჰავამ აშრიტაჰ

“ის არამზადები, ვინც უკიდურესად ბრიყვნი და უმდაბლესნი არიან კაცთა შორის, ვისი ცოდნაც ილუზიასა აქვს მოტაცებული, და ვინც დემონების უღმერთო ბუნებას იზიარებენ, არასოდეს მომენდობიან მე.” (ბ.გ. 7.15) ჰირანიაკაშიპუ უშუალოდ განასახიერებს ასურა-ბჰავა, ათეისტურ ბუნებას. ასეთი პიროვნებები არასოდეს აღიარებენ ვიშნუს უზენაესად და არ ენდობიან მას, რადგან მუდჰები და ნარადჰამები – სულელები და არამზადები არიან. ჰირანიაკაშიპუს ბუნებრივად დაეუფლა მხისხანება იმის გამო, რომ მისი შვილი მტრის ბანაკის გავლენის ქვეშ მოქცეულიყო. ამიტომ მან მოითხოვა, რომ ნარადას მსგავსი წმინდა პიროვნებები მისი შვილის საცხოვრებელში არ შეეშვათ, რადგან პრაჰლადა ვაიშნავის დარიგებებით კიდევ უფრო წახდებოდა.

ტექსტი 7

სამიაგ ვიდჰარიატამ ბალოგურუ-გეჰე დვი-ჯატიბჰიჰ
ვიშნუ-პაკშაიჰ პრატიჩჩჰანნაირნა ბჰიდიეტასია დჰირ იათჰა


სამიაკ – მთლიანად; ვიდჰარიატამ – დაიცავით; ბალაჰ – პატარა ასაკის ეს ბიჭი; გურუ-გეჰე – გურუ-კულაში, იქ, სადაც ბავშვებს გურუსაგან განათლების მისაღებად გზავნიან; დვი-ჯატიბჰიჰ – ბრაჰმანების მიერ; ვიშნუ-პაკშაიჰ – ვინც ვიშნუს მხარეზე არიან; პრატიჩჩჰანნაიჰ – სხვადასხვა სამოსში გადაცმული; ნა
ბჰიდიეტა – გავლენა არ იქონიონ; ასია – მის; დჰიჰ – გონებაზე; იათჰა – რათა.

ჰირანიაკაშიპუმ თავის თანაშემწეებს ურჩია: ჩემო ძვირფასო დემონებო, ყოველმხრივ დაიცავით ეს ბიჭი გურუ-კულაში, სადაც იგი სწავლებას გადის,
რათა ვაიშნავებმა, რომლებიც იქ გადაცმულნი შეიძლება მივიდნენ, მის გონებაზე მეტი გავლენა აღარ იქონიონ.


შინა-არსი: კრიშნას ცნობიერების ჩვენს მოძრაობაში, უბრალო კარმიდ ჩაცმის ტაქტიკა აუცილებელია, რადგან დემონურ სამყაროში ყველა ვაიშნავთა სწავლების წინააღმდეგია. დღევანდელობის დემონებს სრულიად არ მოსწონთ კრიშნას ცნობიერება. როგორც კი ისინი ზაფრანისფერ სამოსში გამოწყობილ ვაიშნავს დაინახავენ, რომელსაც კისერზე მძივები ჰკიდია და შუბლზე ტილაკა უსვია, ისინი უმალვე ღიზიანდებიან. ისინი ვაიშნავებს აკრიტიკებენ, რისთვისაც დამცინავად ჰარე კრიშნას იმეორებენ, ზოგიერთები კი ჰარე კრიშნას გულწრფელად წარმოთქვამენ. ვინაიდან ჰარე კრიშნა აბსოლუტურია, ორივე შემთხვევაში, ხუმრობით თუ გულწრფელად მისი წარმოთქმის დროს, იგი თავის გავლენას მაინც ახდენს. ვაიშნავებს უხარიათ, როდესაც დემონები ჰარე კრიშნას ამბობენ, ვინაიდან ეს იმის მაჩვენებელია, რომ ჰარე კრიშნას მოძრაობა ფესვს იდგამს. უფრო დიდი დემონები, როგორიცაა ჰირანიაკაშიპუ, ყოველთვის მზად არიან დასაჯონ ვაიშნავები, და ისეთი საქციელის ჩადენას ცდილობენ, რომ ხელი შეუშალონ მათ, მაგალითად, ისინი ცდილობენ, რომ ვაიშნავებმა აღარ გაყიდონ წიგნები და კრიშნას ცნობიერება არ იქადაგონ. ასე რომ, ის, რასაც ჰირანიაკაშიპუ დიდი ხნის წინათ აკეთებდა, ახლაც კეთდება. ასეთია მატერიალისტური ცხოვრება. დემონებს ან მატერიალისტებს სრულიად არ მოსწონთ მსოფლიოში კრიშნას ცნობიერების განვითარება, და ისინი ათასგვარ დაბრკოლებას ქმნიან. მიუხედავად ამისა, კრიშნას ცნობიერების მქადაგებლები უნდა გამოვიდნენ – ვაიშნავურ სამოსში თუ სხვა ტანსაცმელში – და იქადაგონ. ჩანაკია პანდიტი ამბობს, რომ თუკი პატიოსან კაცს დიდ მატყუარასთანა აქვს საქმე, აუცილებელი იქნება, რომ ისიც მატყუარა გახდეს, მოტყუებისათვის კი არა, არამედ იმისათვის, რომ მისი ქადაგება წარმატებით დასრულდეს.

ტექსტი 8

გრიჰამ ანიტამ აჰუიაპრაჰრადამ დაიტია-იაჯაკაჰ
პრაშასია შლაკშნაია ვაჩასამაპრიჩჩჰანტა სამაბჰიჰ


გრიჰამ – მასწავლებლების (შანდასა და ამარკას) ადგილას; ანიტამ – მოიყვანეს; აჰუია – დაუძახეს; პრაჰრადამ – პრაჰლადას; დაიტია-იაჯაკაჰ – დემონ ჰირანიაკაშიპუს ქურუმებმა; პრაშასია – დაწყნარებით; შლაკშნაია – ნაზი; ვაჩა – ხმით; სამაპრიჩჩჰანტა – ჰკითხეს; სამაბჰიჰ – სასიამოვნო სიტყვებით.

როდესაც ჰირანიაკაშიპუს მსახურებმა ბავშვი პრაჰლადა გურუ-კულაში [იმ ადგილას, სადაც ბრაჰმანები ბავშვებს ასწავლიან] მოიყვანეს, დემონების ქურუმებმა, შანდამ და ამარკამ, დააწყნარეს იგი. ნაზი ხმებითა და მოსიყვარულე სიტყვებით, მათ ასეთი რამ ჰკითხეს მას.

შინა-არსი: შანდასა და ამარკას, დემონების ქურუმებს, პრაჰლადა მაჰარაჯასაგან იმის გაგება სურდათ, თუ რომელიც ვაიშნავები მოსუილყვნენ მასთან კრიშნას ცნობიერების მისთვის სასწავლებლად. მათ ამ ვაიშნავების სახელების გაგება ჰქონდათ ჩაფიქრებული. თავიდან მათ ბავშვი არ დააშინეს, რათა დაშინების შემდეგ შესაძლოა პატარა დამნაშავეები აღარ დაესახელებინა. ამიტომ მათ ნაზად და მშვიდად ასეთი რამ ჰკითხეს ბავშვს.

ტექსტი 9

ვატსა პრაჰრადა ბჰადრამ ტესატიამ კათჰაია მა მრიშა
ბალან ატი კუტას ტუბჰიამეშა ბუდდჰი-ვიპარიაიაჰ


ვატსა – ო საყვარელო შვილო; პრაჰრადა – პრაჰლადა; ბჰადრამ ტე – დაგვილოცნიხარ; სატიამ – სიმართლე; კათჰაია – თქვი; მა – ნუ; მრიშა – ტყუილი; ბალან ატი – სხვა დემონ ბიჭებმა გადასვლა; კუტაჰ – საიდან; ტუბჰიამ – შენ; ეშაჰ – ეს; ბუდდჰი – გონების; ვიპარიაიაჰ – გაბინძურება.

საყვარელო შვილო პრაჰლადა, დაგვილოცნიხარ. გთხოვ სიცრუეს ნუ იტყვი; მხოლოდ სიმართლე გვითხარი. ეს ბავშვები, რომლებსაც შენ ხედავ, შენნაირები
არ არიან, რადგან სიმრუდეს არ ამბობენ. როგორ ისწავლე ეს დარიგებები? ასე როგორ გაბინძურდა შენი გონება?


შინა-არსი: პრაჰლადა მაჰარაჯა ჯერ კიდევ ბავშვი იყო, და ამიტომ მისმა მასწავლებლებმა იფიქრეს, რომ თუკი დაამშვიდებდნენ, ბავშვი უმალვე იმართლეს ეტყოდათ და საიდუმლოს გაანდობდათ, თუ როგორ მოვიდნენ მასთან ვაიშნავები, რათა ერთგული სამსახურის შესახებ ესწავლებინათ მისთვის. ცხადია, გასაკვირი იყო, რომ იმავე სკოლაში დაიტიების სხვა ბიჭები "გონებაგადაბრუნებულები” არ ყოფილან; მხოლოდ პრაჰლადა მაჰარაჯა იყო ვაიშნავების დარიგებებით ვითომდა დაბინძურებული. მასწავლებლების განზრახვა ის იყო, რომ გაეგოთ ვინ იყვნენ ის ვაიშნავები, რომლებიც პრაჰლადას დასამოძღვრად მოვიდნენ და გონება წაუხდინეს მას.

ტექსტი 10

ბუდდჰი-ბჰედაჰ პარა-კრიტაუტაჰო ტე სვატო 'ბჰავატ
ბჰანიატამ შროტუ-კამანამგურუნამ კულა-ნანდანა


ბუდდჰი-ბჰედაჰ – გონების გაბინძურება; პარა-კრიტაჰ – მტრის მიერ შესრულებული; უტაჰო – ან; ტე – შენი; სვატაჰ – თვითონ; აბჰავატ – იყო; ბჰანიატამ – გვითხარი; შროტუ-კამანამ – ჩვენ, ვისაც ამის შესახებ მოსმენა გვწადია; გურუნამ – ყველა შენი მასწავლებლები; კულა-ნანდანა – ო, საუკეთესოვ შენ ოჯახში.

ო, საუკეთესოვ შენ ოჯახში, შენ თვითონ წაიბილწე გონება თუ მტრებმა მოახერხეს ეს? ჩვენ შენი მასწავლებლები ვართ და ამის შესახებ მოსმენა გვწადია. გთხოვ, სიმართლე გვითხარი.

შინა-არსი: პრაჰლადა მაჰარაჯას მასწავლებლები გაკვირვებულნი დარჩნენ, რომ ასეთ პატარა ბავშვს ამგვარი ამაღლებული ვაიშნავური ფილოსოფიის შესახებ შეეძლო საუბარი. ამიტომ იმ ვაიშნავების შესახებ იკითხეს, რომლებმაც მალულად შეასწავლეს მას ეს, რათა ეს ვაიშნავები დაეჭირათ და პრაჰლადას მამის, ჰირანიაკაშიპუს თვალწინ მოეკლათ.

ტექსტი 11

შრი-პრაჰრადა უვაჩა
პარაჰ სვაშ ჩეტი ასად-გრაჰაჰპუმსამ იან-მაიაია კრიტაჰ
ვიმოჰიტა-დჰიიამ დრიშ‡ასტასმაი ბჰაგავატე ნამაჰ


შრი-პრაჰრადაჰ უვაჩა – პრაჰლადა მაჰარაჯამ უპასუხა; პარაჰ – მტერი; სვაჰ – ნათესავი ან მეგობარი; ჩა – აგრეთვე; იტი – ასე; ასატ-გრაჰაჰ – სიცოცხლეზე მატერიალური შეხედულება; პუმსამ – პიროვნებების; იატ – ვისი; მაიაია – გარეგანი ენერგიით; კრიტაჰ – შექმნილი; ვიმოჰიტა – მოტყუებული; დჰიიამ – მათი, ვისი გონებაც; დრიშ‡აჰ – პრაქტიკულაც აღქმული; ტასმაი – მას;
ბჰაგავატე – ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას; ნამაჰ – ჩემი მოწიწებული
თაყვანისცემა.

პრაჰლადა მაჰარაჯამ უპასუხა: მე მოწიწებით თაყვანს ვცემ ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას, რომლის გარეგანმა ენერგიამაც გონება აურია ხალხს და შექმნა ისეთი განსხვავებები როგორიცაა "ჩემი მეგობარი” და "ჩემი მტერი”. ის კი არა, მე ახლა თავადვე გამოვცადე ეს, თუმცა აქამდე სანდო წყაროებიდან მსმენოდა ამის შესახებ.

შინა-არსი: როგორც "ბჰაგავად-გიტაშია” ნათქვამი (5.18):

ვიდია-ვინაია-სამპანნებრაჰმანე გავი ჰასტინი
შუნი ჩაივა შვაპაკე ჩაპანდიტაჰ სამა-დარშინაჰ


“ჭეშმარიტი ცოდნის წყალობით, მორჩილი ბრძენი ერთნაირი ხედვით ხედავს სწავლულ და კეთილშობილ ბრაჰმანს, ძროხას, სპილოს, ძაღლსა და ძაღლისმჭამელს [უკასტოს].” პანდიტაჰ, ისინი, ვინც მართლა სწავლულები არიან – გაწონასწორებული, ამაღლებული ერთგულები, რომელთაც სრული ცოდნა აქვთ ყველაფერის შესახებ – არც ერთ ცოცხალ არსებას არ მიიჩნევენ თავიანთ მტრად ან მეგობრად. ამის ნაცვლად, ფართო ხედვით, ისინი ყველას კრიშნას ნაწილებად ხედავენ, როგორც ამას შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ ადასტურებს (ჯივერა 'სვარუპა' ჰაია კრიშნერა 'ნიტია-დასა'). რადგან ყოველი ცოცხალი არსება უზენაესი უფლის ნაწილია, იგი უფლის მსახურებისათვის არსებობს, ისევე როგორც სხეულის ყოველი ნაწილის დანიშნულება მთელი სხეულის მსახურებაა.

როგორც უზენაესი უფლის მსახურები, ყველა ცოცხალი არსება თანაბარია, მაგრამ ვაიშნავი, მისი ბუნებრივი მორჩილების გამო, ყოველ სხვა ცოცხალ არსებას როგორც პრაბჰუს ისე მიმართავს. ვაიშნავი სხვა მსახურებს იმდენად ამაღლებულებად ხედავს, რომ მათგან ბევრ რამეს სწავლობს. ამდენად უფლის ყველა სხვა მსახურს იგი პრაბჰუდ, ბატონებად აღიარებს. თუმცა ყველა უფლის მსახურია, ერთი ვაიშნავი მსახური, მორჩილების გამო, მეორე მსახურს თავის ბატონად ხედავს. ბატონის გაგება სულიერი მოძღვრის ცნების აღქმით იწყება.

იასია პრასადად ბჰაგავატ-პრასადო
იასიაპრასადან ნა გატიჰ კუტო 'პი


“სულიერი მოძღვრის წყალობით პიროვნება კრიშნას კურთხევას ღებულობს.
სულიერი მოძღვრის წყალობის გარეშე, ყოველგვარი წინსვლა შეუძლებელია.”

საკშად-დჰარიტვენა სამასტა-შასტრაირ
უკტას ტათჰა ბჰავიატა ევა სადბჰიჰ
კინტუ პრაბჰორ იაჰ პრიია ევა ტასია
ვანდე გუროჰ შრი-ჩარანარავინდამ


“სულიერ მოძღვარს ისეთივე პატივისცემით უნდა მოვეპყროთ, როგორც უზენაეს უფალს, ვინაიდან იგი ყველაზე ახლო მსახურია უფლისა. ამას აღიარებს ყველა განდობილი წერილი და ამასვე მიჰყვება ყველა ავტორიტეტული პირი. ამიტომ მე მოწიწებით თაყვანს ვცემ იმ სულიერი მოძღვრის ლოტოსის ტერფებს, რომელიც შრი ჰარის [კრიშნას] ჭეშმარიტი წარმომადგენელია.”

სულიერი მოძღვარი, ღმერთის მსახურია, ის უფლის ყველაზე საკრალურ მსახურებას ასრულებს, სახელდობრ მისი მისიაა ყველა განპირობებული სული მაიას კლანჭებიდან დახსნა. მაიას კლანჭებში მყოფი განპირობებული სული ასე ფიქრობს: "ეს პიროვნება ჩემი მტერია, და ეს კი – ჩემი მეგობარი”. სინამდვილეში, ღმრთეების უზენაესი პიროვნებაა ყველა ცოცხალი არსების მეგობარი, ხოლო ყველა ცოცხალი არსება უზენაესი უფლის მარადიული მსახურია. ერთიანობის მიღწევა მხოლოდ ამგვარი აზროვნებითაა შესაძლებელი, და არა ხელოვნურად იმის ფიქრით, რომ ყოველი ჩვენგანი ღმერთი ან ღმერთის თანასწორი. ადამიანი სწორად აზროვნებს მაშინ, როდესაც ფიქრობს, რომ ღმერთი უზენაესი ბატონია და რომ ყოველი ჩვენგანი უზენაესი უფლის მსახურები ვართ, ამიტომ ყველას თანაბარი მდგომარეობა აქვს. ეს პრაჰლადა მაჰარაჯასათვის უკვე ესწავლებინა მის სულიერ მოძღვარს, ნარადას, მაგრამ პრაჰლადა მაინც განცვიფრებული დარჩა, როცა იხილა თუ როგორ ფიქრობს დაბნეული სული, რომ ერთი პიროვნება მისი მეგობარია, მეორე კი მისი მტერი.

სანამ პიროვნება გაორების მსოფლმხედველობის ტყვეობაშია და თვლის, რომ ერთი პიროვნება მისი მეგობარია, ხოლო მეორე მისი მტერი, უნდა ვიცოდეთ, რომ იგი მაიას კლანჭებში იმყოფება. მაიავადი ფილოსოფოსები, რომლებიც თვლიან, რომ ყველა ცოცხალი არსება ღმერთია და ამიტომ ერთნი არიან, ასევე მცდარია. არავინაა ღმერთის თანასწორი. მსახური ბატონის თანასწორი ვერ იქნება. ვაიშნავური ფილოსოფიის თანახმად, ბატონი ერთია, და მსახურებიც ერთნი არიან, მაგრამ განსხვავება ბატონსა და მსახურს შორის თვით განთავისუფლებულ სიბრტყეზეც კი გრძელდება. განპირობებულ საფეხურზე, ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ზოგი ცოცხალი არსება ჩვენი მეგობარია, მაშინ როცა სხვები ჩვენი მტრები არიან, და ამით გაორებულ მდგომარეობაში ვიმყოფებით. მაგრამ განთავისუფლებულ მდგომარეობაში, ჩვენ გვესმის, რომ ღმერთი ბატონია, ხოლო ყველა ცოცხალი არსება, როგორც ღმერთის მსახურნი, თანასწორნი არიან.

ტექსტი 12

სა იადანუვრატაჰ პუმსამპაშუ-ბუდდჰირ ვიბჰიდიატე
ანია ეშა ტათჰანიო 'ჰამიტი ბჰედა-გატასატი


საჰ – ეს ღმრთეების უზენაესი პიროვნება; იადა – როდესაც; ანუვრატაჰ – კეთილგანწყობილი ან კმაყოფილი; პუმსამ – განპირობებული სულების; პაშუ-ბუდდჰიჰ – სიცოცხლეზე ცხოველური შეხედულება ("მე ვარ უზენაესი, და ყველა ღმერთია”); ვიბჰიდიატე – ქრება; ანიაჰ – სხვა; ეშაჰ – ეს; ტათჰა – აგრეთვე; ანიაჰ – სხვა; აჰამ – მე; იტი – ასე; ბჰედა – განსხვავება; გატა – აქვს; ასატი – რასაც გაჭირვება მოაქვს.

როდესაც ღმრთეების უზენაესი პიროვნება კმაყოფილია ცოცხალი არსების მისი ერთგული სამსახურის გამო, ეს ცოცხალი არსება პანდიტა ხდება და განსხვავებას აღარ ხედავს მტრებს, მეგობრებსა და საკუთარ თავს შორის. შემდეგ იგი გონივრულად ფიქრობს: "ყოველი ჩვეგნაი ღმერთის მარადიული მსახურები ვართ, და ამიტომ ჩვენ არ განვსხვავდებით ერთმანეთისაგან”.

შინა-არსი: როდესაც პრაჰლადა მაჰარაჯას მასწავლებლებმა და დემონმა მამამ ჰკითხეს მას როგორ შებღალა მისი გონება, პრაჰლადა მაჰარაჯამ უპასუხა: "რა
შემეხება მე, ჩემი გონება როდი შეიბღალა. პირიქით, ჩემი სულიერი მოძღვრისა და უფლის, კრიშნას, მადლით, მე ახლა ვისწავლე, რომ არავინაა ჩემი მტერი და არავინაა ჩემი მეგობარი. სინამდვილეში ჩვენ ყველა კრიშნას მარადიული მსახურები ვართ, მაგრამ გარეგანი ენერგის გავლენით, ვფიქრობთ, რომ ღმრთეების უზენაესი პიროვნებისაგან განცალკევებულად ვარსებობთ და ერთმანეთის მტრები და მეგობრები ვართ. ახლა ეს მცდარი აზრი გამიქრა, და ამიტომ, უბრალო ადამიანებისაგან განსხვავებით, აღარ ვთვლი, რომ მე ღმერთი ვარ და რომ სხვები ჩემი მეგობრები თუ მტრები არიან. ახლა მე სწორად ვფიქრობ, რომ ყველა ღმერთის მარადიული მსახურია და რომ ჩვენი ვალია უზენაეს ბატონს ვემსახუროთ, რადგან მაშინ, როგორც მსახურები, ერთიანობის სიბრტყეზე დავდგებით.”

დემონებს ყველა მეგობრად ან მტრად მიაჩნიათ, მაგრამ ვაიშნავები ამბობენ, რომ რადგან ყველა უფლის მსახურია, ყველა ერთსა და იმავე საფეხურზე იმყოფება. ამიტომ ვაიშნავი არც ერთ ცოცხალ არსებას არ ექცევა არც მეგობრულად და არც მტრულად, იგი ცდილობს კრიშნას ცნობიერება გაავრცელოს, ასწავლოს ყველას, რომ ჩვენ ყველანი ერთნი ვართ როგორც უზენაესი უფლის მსახურები, მაგრამ ძვირფას სიცოცხლეებს ტყუილუბრალოდ ვფლანგავთ იმაში, რომ ვქმნით ეროვნებებს, საზოგადოებებს და მეგობრებისა და მტრების სხვადასხვა დაჯგუფებებს. ყველა კრიშნას ცნობიერების საფეხურამდე უნდა ამაღლდეს და ამით თითოეულმა როგორც უფლის მსახურმა, ერთიანობა იგრძნოს. მიუხედავად იმისა, რომ 8 400 000 სახეობა არსებობს, ვაიშნავი ამ ერთიანობას მაინც გრძნობს. "იშოპანიშადი” გვირჩევს: ეკატვამ ანუპაშიატაჰ. ერთგული უნდა ხედავდეს, რომ ღმრთეების უზენაესი პიროვნება ყველას გულში იმყოფება და მას მტკიცედ უნდა სწამდეს, რომ ყოველი ცოცხალი არსება უფლის მარადიული მსახურია. ამ ხედვას ჰქვია ეკატვამ, ერთიანობა. თუმცა ბატონისა და მსახურის დამოკიდებულება არსებობს, ბატონიცა და მსახურიც, მათი ჭეშმარიტი სულიერი ვინაობის გამო, ერთიანი არიან. ესეც ეკატვამ გახლავთ. ამრიგად, ვაიშნავს ეკატვამ განსხვავებულად ესმის, ვიდრე მაიავადის.

ჰირანიაკაშიპუმ პრაჰლადა მაჰარაჯას ჰკითხა, თუ როგორ გახდა იგი თავისივე ოჯახის მოწინააღმდეგე. როდესაც მტერი ოჯახის წევრს კლავს, ოჯახის ყველა
წევრი ბუნებრივად მკვლელის მტერი ხდება, მაგრამ ჰირანიაკაშიპუმ შეიტყო, რომ პრაჰლადა მისი ძმის მკვლელს დამეგობრებოდა. ამიტომ მან იკითხა: "ვინ მოგცა ასეთი გონება? შენ თვითონ განივითარე ასეთი ცნობიერება, თუ სხვისი დახმარებით? შენ პატარა ბავშვი ხარ, ამიტომ ასეთი აზროვნება სხვას უნდა ესწავლებინა შენთვის.” პრაჰლადა მაჰარაჯას სურდა ეპასუხა, რომ ვიშნუსადმი გულთბილი დამოკიდებულება შეიძლება მაშინ განივითარო, როდესაც შენდამი თვით უფალია კეთილგანწყობილი (სა იადანუვრატაჰ). როგორც "ბჰაგავად-გიტაშია” ნათქვამი, კრიშნა ყველას მეგობარია (სუჰრიდამ სარვა-ბჰუტანამ ჯნატვა მამ შანტიმ რიჩჩჰატი). უფალი არასოდეს ხდება არც ერთი მილიონობით ცოცხალი არსების მტერი, არამედ ყოვეთვის ყველას მეგობარია. ეს გახლავთ მართებული გაგება. თუკი ვინმე თვლის, რომ უფალი მტერია, მისი გონება პაშუ-ბუდდჰი, ცხოველის გონების მსგავსია. იგი შეცდომით ფიქრობს: "მე ჩემი მტრისაგან განვსხვავდები, ხოლო ჩემი მტერი კი – ჩემგან. მტერმა ჩაიდინა რაღაც, და ამიტომ ჩემი ვალია მოვკლა იგი.” ეს მცდარი შეხედულება ამ ლექსში აღწერილია როგორც ბჰედა-გატასატი. ჭეშმარიტი ფაქტი ის გახლავთ, რომ ყველა უფლის მსახურია, როგორც ამას "ჩაიტანია-ჩარიტამრიტაში” შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ ადასტურებს (ჯივერა 'სვარუპა' ჰაია კრიშნერა 'ნიტია-დასა'). როგორც უფლის მსახურები, ჩვენ ერთნი ვართ, და მტრობასა ან მეგობრობაზე ლაპარაკიც არ შეიძლება. თუკი ჭეშმარიტად გავიგებთ, რომ ყველა ჩვენგანი უფლის მსახური ვართ, მაშინ მტრისა და მეგობრის ცნებები დაკარგავს თავის მნიშვნელობას?

ყველა კეთილად უნდა იყოს უფლის სამსახურისადმი განწყობილი. ყველა უნდა აქებდეს, თუ როგორ ემსახურებიან სხვები უფალს და საკუთარი სამსახურით არ
მოჰქონდეს თავი. აი, ასეთია ვაიშნავური, ვაიკუნთჰას აზროვნება. მსახურების შესრულებისას მსახურებს შორის გარეგნულად შეიძლება პაექრობასა და მეტოქეობას ჰქონდეს ადგილი, მაგრამ ვაიკუნთჰა პლანეტებზე სხვა მსახურის სამსახურს აქებენ და არასოდეს კიცხავენ. ეს ვაიკუნთჰასეული პაექრობაა. მსახურებს შორის მტრობას ადგილი არცა აქვს. ყველას უნდა მიეცეს იმის უფლება, რომ სულითა და გულით ემსახუროს უფალს, და ყველამ უნდა დააფასოს სხვის მიერ შესრულებული სამსახური. ასეთი საქმიანობაა გაჩაღებული ვაიკუნთჰაზე. ვინაიდან ყველა მსახურია, ყველა ერთ საფეხურზე იმყოფება და უფლება ეძლევა საუკეთესო უნარის მიხედვით ემსახუროს უფალს. როგორც "ბჰაგავად-გიტაშია” (15.15) დადასტურებული: სარვასია ჩაჰამ ჰრიდი სანნივიშტო მატტაჰ სმრიტირ ჯნანამ აპოჰანამ ჩა – უფალი ყველას გულში იმყოფება და მსახურის დამოკიდებულების შესაბამისად იძლევა მითითებებს. მაგრამ არაერთგულებსა და ერთგულებს უფალი სხვადასხვა მითითებებს აძლევს. არაერთგულები უფლის აღმატებულებას უარყოფენ, და ამიტომ უფალი ისე კარნახობს მათ, რომ არაერთგულებმა ყოველ ცხოვრებაში უფლის მსახურება დაივიწყონ, და ბუნების კანონებით დაისაჯონ. მაგრამ როდესაც ერთგულს გულწრფელად სურს უფლის მსახურება, უფალი მას სულ სხვა რამეს კარნახობს. როგორც უფალი ამბობს "ბჰაგავად-გიტაში” (10.10):

ტეშამ სატატა-იუკტანამ ბჰაჯატამ პრიტი-პურვაკამ
დადამი ბუდდჰი-იოგამ ტამიენა მამ უპაიანტი ტე


“მათ, ვინც გამუდმებით ჩემი ერთგულები არიან და სიყვარულით თაყვანს მცემენ, მე ისეთ ცნობიერებას ვაძლევ, რომლის წყალობითაც ისინი ჩემთან დაბრუნებას შეძლებენ.” სინამდვილეში, ყველა მსახურია, არავინაა მეგობარი ან მტერი, თითოეული არსება სხვადასხვა მითითებებით მოქმედებს უფლისაგან, რომელიც ყოველ ცოცხალ არსებას მისი დამოკიდებულების შესაბამისად წარმართავს.

ტექსტი 13

სა ეშა ატმა სვა-პარეტი აბუდდჰიბჰირ
დურატიაიანუკრამანო ნირუპიატე
მუჰიანტი იად-ვარტმანი ვედა-ვადინო
ბრაჰმადაიო ჰი ეშა ბჰინატტი მე მატიმ


საჰ – იგი; ეშაჰ – ეს; ატმა – ზესული, რომელიც ყველას გულში იმყოფება; სვა-პარა – ეს ჩემი საქმეა, და ეს სხვისი საქმეა; იტი – ასე; აბუდდჰიბჰიჰ – მათ მიერ, ვისაც ასეთი ცუდი გონება აქვთ; დურატიაია – ძნელია გაყოლა; ანუკრამანაჰ – ვისი ერთგული სამსახურიც; ნირუპიატე – დადგენილია (წმინდა წერილებით ან სულიერი მოძღვრის მითითებებით); მუჰიანტი – მოტყუებულნი; იატ – ვის; ვარტმანი – გზაზე; ვედა-ვადინაჰ – ვედური დარიგებების მიმდევრები;
ბრაჰმა-ადაიაჰ – ნახევარღმერთები, დაწყებული უფალი ბრაჰმათი; ჰი – უთუოდ; ეშაჰ – ეს ერთი; ბჰინატტი – ცვლის; მე – ჩემს; მატიმ – გონებას.

მათ, ვინც ყოველთვის ისეთი ცნებებით აზროვნებენ, როგორიცაა "მტერი” და "მეგობარი”, არ შეუძლია საკუთარ თავში ზესულის არსებობის დადგენა. მათზე რომ არაფერი ვთქვათ, ზოგჯერ ერთგული სამსახურის პრინციპების დაცვის მხრივ ისეთი ამაღლებული პიროვნებებიც კი იბნევიან, როგორიც უფალი ბრაჰმაა. სწორედ ამგვარი ვითარების შემქმნელმა ღმრთეების უზენაესმა პიროვნებამ მომცა მე გონება, რომ თქვენი ეგრეთ წოდებული მტრის მხარე დავიჭირო.

შინა-არსი: პრაჰლადა მაჰარაჯა გულახდილად აღიარებს: "ჩემო ძვირფასო
მასწავლებლებო, თქვენ ცდებით, როცა ფიქრობთ, რომ უფალი ვიშნუ თქვენი მტერია, მაგრამ ვინაიდან იგი კეთილადაა ჩემს მიმართ განწყობილი, მე მესმის, რომ იგი ყველას მეგობარია. თქვენ შეიძლება იფიქროთ, რომ მე თქვენი მტრის მხარე დავიკავე, მაგრამ სინადმვილეში მან მე დიდი წყალობა მომფინა.”

ტექსტი 14
იათჰა ბჰრამიატი აიო ბრაჰმანსვაიამ აკარშა-სანნიდჰაუ
ტათჰა მე ბჰიდიატე ჩეტაშჩაკრა-პანერ იადრიჩჩჰაია


იათჰა – ისევე როგორც; ბჰრამიატი – მოძრაობს; აიაჰ – რკინა; ბრაჰმან – ო ბრაჰმანებო; სვაიამ – თავად; აკარშა – მაგნიტის; სანნიდჰაუ – ახლოს ყოფნით; ტათჰა – სწორედ ასევე; მე – ჩემი; ბჰიდიატე – იცვლება; ჩეტაჰ – ცნობიერება; ჩაკრა-პანეჰ – უფალი ვიშნუსი, ვისაც ხელში დისკო უჭირავს;
იადრიჩჩჰაია – უბრალოდ მისი ნებით.

ო, ბრაჰმანებო [მასწავლებლებო], როგორც მაგნიტი იზიდავს და თავის ნებაზე ათამაშებს რკინას, ჩემი ცნობიერებაც იმ რკინასავით მიელტვის დისკოს მპყრობელი უფალი ვიშნუსაკენ. მისი ნებით შეიცვალა ჩემი ცნობიერება. ამრიგად, მე დამოუკიდებელი არა ვარ.

შინა-არსი: ბუნებრივია, რომ მაგნიტმა რკინა მიიზიდოს. სწორედ ასევე, ბუნებრივია, რომ ყველა ცოცხალ არსებას კრიშნა იზიდავს, და ამიტომ უფლის ჭეშმარიტი სახელია კრიშნა, რაც ნიშნავს მას, ვინც ყველასა და ყველაფერს იზიდავს. ასეთი მიზიდულობის მშვენიერ მაგალითებს ვრინდავანში ვხვდებით, ყველა და ყველაფერი კრიშნასაკენ მიილტვის. იგი ყველას ხიბლავს: უფროსებს, როგორებიც არიან ნანდა მაჰარაჯა და იაშოდადევი, მეგობრებს, როგორებიც არიან შრიდამა, სუდამა და დანარჩენი მენახირე ბიჭები, გოპებს, როგორებიც არიან შრიმატი რადჰარანი და მისი თანამგზავრები, და თვით ფრინველებს, ცხოველებს, ძროხებსა და ხბორებსაც. კრიშნა იზიდავს ყვავილებსა და ხილს ბაღებში, იამუნას ტალღებს, მიწას, ცას, ხეებს, მცენარეებს, ცხოველებსა და ყველა დანარჩენ ცოცხალ არსებას. ეს ვრინდავანისთვის დამახასიათებელი მდგომარეობაა.

ვრინდავანის საქმეთა სრული საწინააღმდეგო პროცესი ახასიათებს მატერიალურ სამყაროს, სადაც არავის აქვს კრიშნასადმი მიზიდულობა და ყველა მაიას დაუპყრია. ესაა განსხვავება სულიერ და მატერიალურ სამყაროებს შორის. ჰირანიაკაშიპუს, რომელიც მატერიალურ სამყაროში იმყოფება, ქალები და ფული ხიბლავდა, მაშინ როცა პრაჰლადა მაჰარაჯას კრიშნა იზიდავდა, რადგან იგი თავის ბუნებრივ მდგომარეობაში იმყოფებოდა. ჰირანიაკაშიპუს კითხვაზე პასუხად, თუ რატომ ჰქონდა პრაჰლადა მაჰარაჯას მოღალატის შეხედულება, პრაჰლადამ მიუგო, რომ მისი შეხედულება მოღალატისა არ იყო, რადგან ბუნებით ყველას კრიშნა უნდა იზიდავდეს. ჰირანიაკაშიპუს ასეთი თვალთახედვა მოღალატებრივი იმიტომ ეგონა, რომ კრიშნასადმი მიზიდულობა არ გააჩნდა, თქვა პრაჰლადამ. ამიტომ ჰირანიაკაშიპუს განწმენდა სჭირდებოდა.

როგორც კი პიროვნება მატერიალური სიბილწისაგან განიწმინდება, მას კვლავ კრიშნა იზიდავს (სარვოპადჰი-ვინირმუკტამ ტატ-პარატვენა ნირმალამ). მატერიალურ სამყაროში, ყველა გრძნობათა დაკმაყოფილებითაა წაბილწული და სხვადასხვა დასახელების შესაბამისად მოქმედებს, ზოგჯერ ადამიანად, ზოგჯერ ცხოველად, ზოგჯერ ნახევარღმერთად ან ხედ, და ა.შ. ყველა ამ დასახელებისაგან განწმენდაა საჭირო. მაშინ კრიშნასადმი ბუნებრივი მიზიდულობა გაჩნდება. ბჰაკტის პროცესი ცოცხალ არსებას ყოველგვარი არაბუნებრივი მიზიდულობისაგან წმენდს. განწმენდის შემდეგ, პიროვნებას კრიშნასადმი მიზიდულობა უჩნდება და მაიას მსახურების ნაცვლად, იგი
კრიშნას მსახურას იწყებს. ესაა მისი ბუნებრივი მდგომარეობა. ერთგულს კრიშნა იზიდავს, არაერთგულს კი – არა, რადგან იგი მატერიალური განცხრომის სიბილწეშია ჩაფლული. ამას "ბჰაგავად-გიტაში” (7.28) უფალი ადასტურებს:

იეშამ ტვ ანტა-გატამ პაპამჯანანამ პუნია-კარმანამ
ტე დვანდვა-მოჰა-ნირმუკტაბჰაჯანტე მამ დრიდჰა-ვრატაჰ


“ისინი, ვინც ღვთისმოსავ საქმიანობას ეწეოდნენ წინა ცხოვრებებში და ამ ცხოვრებაში, ვისი ცოდვილი ქმედებებიც სრულიად აღმოიფხვრა და დაბნეულობისა თუ გაორებისაგან თავისუფალნი არიან, მიზანდასახულად იწყებენ ჩემს მსახურებას.” საჭიროა მატერიალური ყოფიერების მთელი ცოდვილი ჭუჭყისაგან განწმენდა. მატერიალურ სამყაროში ყველა მატერიალური სურვილითაა წაბილწული. სანამ პიროვნება ყველა მატერიალური სურვილისაგან არ განთავისუფლდება (ანიაბჰილაშიტა-შუნიამ), მას კრიშნასადმი მიზიდულობა არ გაუჩნდება.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Aug 29 2011, 12:28 PM
Post #50


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ტექსტი 15

შრი-ნარადა უვაჩა
ეტავად ბრაჰმანაიოკტვავირარამა მაჰა-მატიჰ
ტამ სანნიბჰარტსია კუპიტაჰსუდინო რაჯა-სევაკაჰ


შრი-ნარადაჰ უვაჩა – ნარადა მუნიმ თქვა; ეტავატ – ამდენი; ბრაჰმანაია – ბრაჰმანებს, შუკრაჩარიას შვილებს; უკტვა – თქვა; ვირარამა – გაჩუმდა; მაჰა-მატიჰ – პრაჰლადა მაჰარაჯა, ვინც დიდ გონებას ფლობს; ტამ – მას (პრაჰლადა მაჰარაჯას); სანნიბჰარტსია – მკაცრად დასაჯეს; კუპიტაჰ – გაბრაზდნენ; სუ-დინაჰ – საბრალოდ მოაზროვნე, ან ძლიერ დაღონებულნი; რაჯა-სევაკაჰ – მეფე ჰირანიაკაშიპუს მსახურები.

დიადი ბრძენი ნარადა მუნი განაგრძობდა: მას შემდეგ, რაც თავის მასწავლებლებს, შანდასა და ამარკას, შუკრაჩარიას თესლით შვილებს ეს უთხრა, პრაჰლადა მაჰარაჯა გაჩუმდა. ეს ეგრეთ წოდებული ბრაჰმანები გაბრაზდნენ მასზე. ვინაიდან ისინი ჰირანიაკაშიპუს მსახურები იყვნენ, ისინი მწუხარებამ შეიპყრო, და პრაჰლადა მაჰარაჯას დასასჯელად ასეთი რამ თქვეს.

შინა-არსი: სიტყვა შუკრა ნიშნავს "თესლს”. შუკრაჩარიას შვილები დაბადებით იყვნენ ბრაჰმანები, მაგრამ ნამდვილი ბრაჰმანი ისაა, ვინც ბრაჰმანულ თვისებებს ფლობს. ბრაჰმანები შანდა და ამარკა შუკრაჩარიას თესლით შვილები იყვნენ, მაგრამ მათ ნამდვილი ბრაჰმანული თვისებები არ ჰქონიათ, ვინაიდან ჰირანიაკაშიპუს მსახურები იყვნენ. ჭეშმარიტ ბრაჰმანს ძლიერ უხარია, როცა ვინმე, მოწაფეზე რომ არაფერი ვთქვათ, უფალი კრიშნას ერთგული ხდება. ბრაჰმანების დანიშნულება ხომ უზენაესი ბატონის დაკმაყოფილებაა. ბრაჰმანს მკაცრად ეკრძალება სხვისი მსახური გახდეს, რადგან ეს ძაღლებისა და შუდრების საქმეა. ძაღლმა თავისი პატრონი უნდა დააკმაყოფილოს, მაგრამ ბრაჰმანს არავის დაკმაყოფილება არ მოეთხოვება; მისი ვალია უბრალოდ კრიშნა დააკმაყოფილოს (ანუკულიენა კრიშნანუშილანამ). ესაა ბრაჰმანის ჭეშმარიტი ნიშანი. ვინაიდან შანდა და ამარკა თესლით იყვნენ ბრაჰმანები და ისეთი ბატონის მსახურები გამხდარიყვნენ, როგორიც ჰირანიაკაშიპუ გახლდათ, მათ უმიზეზოდ პრაჰლადა მაჰარაჯას დასჯაც მოისურვეს.

ტექსტი 16

ანიიატამ არე ვეტრამასმაკამ აიაშასკარაჰ
კულანგარასია დურბუდდჰეშჩატურთჰო 'სიოდიტო დამაჰ


ანიიატამ – მოგვიტანეთ; არე – ოჰ; ვეტრამ – ჯოხი; ასმაკამ – ჩვენ; აიაშასკარაჰ – ვინც არცხვენს; კულა-ანგარასია – მისი, ვინც დინასტიაში ნაცარივითაა; დურბუდდჰეჰ – ცუდი გონება აქვს; ჩატურთჰაჰ – მეოთხე; ასია – მისთვის; უდიტაჰ – გამოცხადება; დამაჰ – სასჯელი (ჯოხი, არგუმენტუმ ად ბაქულუმ).

ოჰ, გთხოვ ჯოხი მომიტანეთ! ეს პრაჰლადა ჩვენს სახელსა და დიდებას არცხვენს. მისი მდაბალი აზრების გამო, იგი დემონთა დინასტიაში ნაცარივით იქცა. ახლა მას პოლიტიკური დიპლომატიის მეოთხე წესით მოპყრობა მოუხდება.

შინა-არსი: როდესაც პოლიტიკურ სფეროში ვინმე ურჩად მთავრობას წინ აღუდგება მთავრობას, მისი წინააღმდეგობის ჩასახშობად ოთხი პრინციპი გამოიყენება – კანონიერი განკარგულებები, დაწყნარება, ადგილის შეთავაზება და, ბოლოს, იარაღი. როდესაც არც ერთი არგუმენტი აღარ ჭრის, მას სჯიან. ლოგიკაში, ამას ეწოდება არგუმენტუმ ად ბაქულუმ. როდესაც ორმა თესლით ბრაჰმანმა შანდამ და ამარკამ პრაჰლადა მაჰარაჯას მამისაგან განსხვავებული შეხედულების არსებობის მიზეზი ვერ დასტყუა პლაჰლადას, მათ ჯოხი მოითხოვეს, რათა მათი ბატონის, ჰირანიაკაშიპუს დასაკმაყოფილებლად, დაესაჯათ პრაჰლადა. ვინაიდან პრაჰლადა ერთგული გამხდარიყო, მათ ჩათვალეს, რომ მისი გონება მდაბალი აზრებით გაბილწულიყო და დემონთა ოჯახის ყველაზე ცუდი შთამომავალი გამხდარიყო. სწორედ იმ ანდაზის მსგავსად, რომელშიც ნათქვამია: სადაც უმეცრება ნეტარებად მიაჩნიათ, იქ ბრძენად ყოფნა უგუნურებააო. ისეთ საზოგადოებაში ან ოჯახში, სადაც ყველა დემონია, ვინმე რომ ვაიშნავი გახდეს, უთუოდ უგუნურებად ჩაითვლება. ამდენად პრაჰლადა მაჰარაჯას ცილი დასწამეს, ვინაიდან მის ირგვლივ დემონები იყვნენ, მათ შორის მისი მასწავლებლებიც, რომლებიც ბრაჰმანობაზე თავს სდებდნენ.

კრიშნას ცნობიერების ჩვენი მოძრაობის წევრები პრაჰლადა მაჰარაჯას მსგავს მდგომარეობაში იმყოფებიან. მთელ მსოფლიოში, ხალხის თხმოცდაცხრამეტი პროცენტი უღმერთო დემონები არიან, და ამიტომ კრიშნას ცნობიერების ჩვენს ქადაგებას, რომელიც პრაჰლადა მაჰარაჯას კვალს მიჰვება, ყოველთვის მრავალი დაბრკოლება ხვდება წინ. ამერიკელ ბიჭებს, რომლებმაც ყველაფერი კრიშნას ცნობიერების ქადაგებას შესწირეს და რომელთა ერთადერთი დანაშაულიც ისაა, რომ ისინი კრიშნას ერთგულნი გახდნენ, ცრუ-ს წევრობას აბრალებენ. უფრო მეტიც, ინდოეთში თესლით ბრაჰმანები აცხადებენ, რომ ბრაჰმანი მხოლოდ ის შეიძლება გახდეს, ვინც ბრაჰმანის ოჯახშია დაბადებული. ისინი ინდური რელიგიის წებილწვას გვაბრალებენ. რა თქმა უნდა, პიროვნება ბრაჰმანად თავისი ღირსებების მიხედვით უნდა ჩამოყალიბდეს. ვინაიდან ჩვენ ევროპელებსა და ამერიკელებს ამ ღირსებების განვითარებას ვასწავლით და ბრაჰმანულ სტატუსს ვანიჭებთ, ინდური რელიგიის შერყვნას გვდებენ ბრალდებად. მიუხედავად ათასგვარი წინააღმდეგობისა, ჩვენ დიდი შეუპოვრობით უნდა გავავრცელოთ კრიშნას ცნობიერების მოძრაობა, ისევე როგორც პრაჰლადა მაჰარაჯა აკეთებდა ამას. მიუხედავად იმისა, რომ იგი დემონ ჰირანიაკაშიპუს შვილი იყო, პრაჰლადას არასდროს შეშინებია დემონი მამის თესლით შვილი ბრაჰმანებისაგან სასჯელის მიღებისა.

ტექსტი 17

დაიტეია-ჩანდანა-ვანეჯატო 'იამ კან‡აკა-დრუმაჰ
იან-მულონმულა-პარაშორვიშნორ ნალაიიტო 'რბჰაკაჰ


დაიტეია – დემონური ოჯახის; ჩანდანა-ვანე – სანდალის ხის ტყეში; ჯატაჰ – შობილი; აიამ – ეს; კან‡აკა-დრუმაჰ – ეკლის ხე; იატ – რაც; მულა – ფესვების; უნმულა – მოსაჭრელად; პარაშოჰ – ვინც ნაჯახს ჰგავს; ვიშნოჰ – უფალი ვიშნუს; ნალაიიტაჰ – ტარი; არბჰაკაჰ – ბიჭი.

ეს არამზადა პრაჰლადა ეკლის ხესავით წამოიმართა სანდალის ხის ტყეში. სანდალის ხის მოსაჭრელად, ნაჯახია საჭირო, ეკლის ხე კი ასეთი ნაჯახის ტარად გამოდგება. უფალი ვიშნუ დემონთა ოჯახის სანდალის ტყის გასაჩეხად შესაფერისი ნაჯახია, პრაჰლადა კი ამ ნაჯახისა ტარია.

შინა-არსი: ეკლის ხეები ჩვეულებრივ უდაბნოშივე იზრდება, და არა სანდალის ხის ტყეში, მაგრამ თესლით ბრაჰმანებმა შანდამ და ამარკამ დაიტია ჰირანიაკაშიპუს დინასტია სანდალის ტყეს შეადარეს, ხოლო პრაჰლადა მაჰარაჯა – მაგარ, უხეშ ეკლის ხეს, რომელიც ასეთი ნაჯახის ტარად გამოდგებოდა. უფალ ვიშნუს ისინი ნაჯახს ადარებდნენ; ნაჯახს ტარი სჭირდება, რომელიც შეიძლება ეკლის ხისაგან დამზადდეს. ამდენად, დემონური ცივილიზაციის ეკლის ხე შეიძლება ვიშნუ-ბჰაკტის, უფალი კრიშნას ერთგული სამსახურის საშუალებით გაიჩეხოს. დემონური ცივილიზაციის ზოგიერთი წევრები, როგორიცაა პრაჰლადა მაჰარაჯა, შეიძლება ამ ნაჯახის ტარი გახდეს, რათა უფალ ვიშნუს დაეხმაროს, და ამრიგად დემონური ცივილიზაციის მთელი ტყე მთლიანად აიჩეხება.

ტექსტი 18

იტი ტამ ვივიდჰოპაიაირბჰიშაიამს ტარჯანადიბჰიჰ
პრაჰრადამ გრაჰაიამ ასატრი-ვარგასიოპაპადანამ


იტი – ასე; ტამ – იგი (პრაჰლადა მაჰარაჯა); ვივიდჰა-უპაიაიჰ – სხვადასხვა საშუალებით; ბჰიშაიან – დააშინეს; ტარჯანა-ადიბჰიჰ – სასჯელით, დამუქრებით და სხვ.; პრაჰრადამ – პრაჰლადა მაჰარაჯას; გრაჰაიამ ასა – ასწავლიდნენ; ტრი-ვარგასია – სიცოცხლის სამი მიზანი (რელიგიის, ეკონომიკური განვითარებისა და გრძნობათა დაკმაყოფილების გზები); უპაპადანამ – წერილები, რომლებშიც ესენია წარმოდგენილი.

შანდამ და ამარკამ, პრაჰლადა მაჰარაჯას მასწავლებლებმა, ათასგვარად დასაჯეს მათი მოწაფე და რელიგიის, ეკონომიკური განვითარებისა და გრძნობათა დაკმაყოფილების გზების სწავლება დაუწყეს. ასე აძლევდნენ ისინი მას განათლებას.

შინა-არსი: ამ ლექსში მეტად მნიშვნელოვანია სიტყვები პრაჰრადამ გრაჰაიამ ასა. სიტყვები გრაჰაიამ ასა პირდაპირი მნიშვნელობით ნიშნავს, რომ ისინი პრაჰლადა მაჰარაჯასათვის დჰარმას, ართჰასა და კამას (რელიგიის, ეკონომიკური განვითარებისა და გრძნობათა დაკმაყოფილების) გზების სწავლებას ცდილობდნენ. ხალხი ჩვეულებრივ ამ სამი რამითაა აინტერესებული, ისე რომ სრულიად არ აფიქრებთ განთავისუფლება. ჰირანიაკაშიპუს, პრაჰლადა მაჰარაჯას მამას, უბრალოდ ოქრო და გრძნობათა დაკმაყოფილება იზიდავდა. სიტყვა ჰირანია ნიშნავს "ოქროს”, ხოლო კაშიპუ ნიშნავს რბილ საწოლს, სადაც ხალხი გრძნობათა დაკმაყოფილებას ეძლევა. მაგრამ სიტყვა პრაჰლადა ნიშნავს მას, ვინც ყოველთვის სიხარულითაა აღსავსე ბრაჰმანის შემეცნების გამო (ბრაჰმა-ბჰუტაჰ პრასანნატმა). პრაჰლადა ნიშნავს პრასანნატმას, ყოველთვის სიხარულით სავსეს. პრაჰლადა ყოველთვის სიხარულით ეთაყვანებოდა უფალს, მაგრამ ჰირანიაკაშიპუს მითითებათა თანახმად, მასწავლებლები მას მატერიალურ საგნებს ასწავლიდნენ. მატერიალისტებს ჰგონიათ, რომ რელიგიის გზა მათი მატერიალური მდგომარეობის გაუმჯობესებად ისახავს მიზნად. მატერიალისტი სხვადასხვა სახის ნახევარღმერთებს ეთაყვანება, რათა მატერიალური ცხოვრების გასაუმჯობესებელი კურთხევა მიიღოს. იგი მიდის სადჰუსთან ან ეგრეთ წოდებულ სვამისთან, რათა მატერიალური სიმდიდრის მოპოვების ხელშესაწყობი გზა ნახოს. რელიგიის სახელით, ეგრეთ წოდებული სადჰუები მატერიალისტების გრძნობათა დაკმაყოფილებას ცდილობენ, რისთვისაც მატერიალური სიმდიდრის მოპოვების მოკლე გზებს უჩვენებენ მათ. ზოგჯერ ისინი რაღაც თილისმას ან კურთხევას იძლევიან. ზოგჯერ ისინი ოქროს ქმნიან და ამით იზიდავენ მატერიალისტებს. შემდეგ კი საკუთარ თავს ღმერთად აცხადებენ, და სულელი მატერიალისტებიც ეკონომიკური განვითარების მიზნით იხიბლებიან ამგვარი პირობებებით. ამ თვალთმაქცობის შედეგად, სხვებს რელიგიური პროცესის მიღების სურვილი ეკარგებათ, და ამის ნაცვლად ისინი ხალხს მატერიალური განვითარებისათვის შრომას ურჩევენ. ასეთი აგიტაცია არა მხოლოდ ახლა, არამედ უხსოვარი დროიდან მიმდინარეობს მთელ მსოფლიოში. არავის აინტერესებს მოკშა, განთავისუფლება. არსებობს ოთხი პრინციპი – დჰარმა (რელიგია), ართჰა (ეკონომიკური განვითარება), კამა (გრძნობათა დაკმაყოფილება) და მოკშა (განთავისუფლება). ხალხი იმიტომ ღებულობს რელიგიას, რომ მდიდარი გახდეს. და რა საჭიროა მატერიალური სიმდიდრე? ის გრძნობათა დაკმაყოფილებისათვის არის საჭირო. ამდენად, ხალხს ეს სამი მარგა, მატერიალისტური ცხოვრების გზა ურჩევნია. არავის
აინტერესებს განთავისუფლება, ხოლო ბჰაგავატა-ბჰაკტი, უფლის ერთგული სამსახური, თვით განთავისუფლებაზეც კი მაღლა დგას. ამიტომ ერთგული სამსახურის, კრიშნას ცნობიერების პროცესი, უაღრესად ძნელი გასაგებია. ამას პრაჰლადა მაჰარაჯა მოგვიანებით განმარტავს. მასწავლებლები შანდა და ამარკა ცდილობდნენ აეძულებინათ პრაჰლადა მაჰარაჯა მატერიალისტური ცხოვრების წესი მიეღო, მაგრამ საბოლოოდ მათი მცდელობისაგან არაფერი გამოვიდა.

ტექსტი 19

ტატა ენამ გურურ ჯნატვაჯნატა-ჯნეია-ჩატუშ‡აიამ
დაიტიენდრამ დარშაიამ ასამატრი-მრიშ‡ამ ალანკრიტამ


ტატაჰ – ამის შემდეგ; ენამ – მას (პრაჰლადა მაჰარაჯას); გურუჰ – მისი მასწავლებლები; ჯნატვა – ცოდნა; ჯნატა – ცნობილი; ჯნეია – რაც უნდა იქნას შეცნობილი; ჩატუშ‡აიამ – ოთხი დიპლომატუი პრინციპი (სამა, დაწყნარების პრინციპი; დანა, ფულის მიცემის პრინციპი, ბჰედა, დაყოფის პრინციპი; და დანდა, დასჯის პრინციპი); დაიტია-ინდრამ – ჰირანიაკაშიპუს, დაიტიების მეფეს; დარშაიამ ასა – წარუდგინა; მატრი-მრიშ‡ამ – დედის მიერ დაბანილი; ალანკრიტამ – მოსართავებით მორთული.

გარკვეული ხნის შემდეგ, მასწავლებლებმა შანდამ და ამარკამ იფიქრეს, რომ პრაჰლადა მაჰარაჯა საკმარისად ჰქონდა შესწავლილი ისეთი დიპლომატური პრინციპები, როგორიცაა ხალხის წინამძღოლების დაწყნარება, სარფიანი თანამდებობის შეთავაზებით მათი დაკმაყოფილება, დაყოფა და ბატონობა მათ შორის, ურჩობის შემთხვევაში მათი დასჯა. ერთ მშვენიერ დღესაც, მას შემდეგ, რაც პრაჰლადას დედამ თავად დაბანა იგი და ლამაზად მორთო, მათ იგი მამას წარუდგინეს.

შინა-არსი: იმ მოწაფემ, რომელიც მმართველად ან მეფედ გახდომას აპირებს, აუცილებლად უნდა ისწავლოს ოთხი დიპლომატიური პრინციპი. მეფესა და მის მოქალაქეებს შორის ყოველთვის არსებობს უთანხმოება. ამიტომ, როდესაც რომელიმე მოქალაქე ხალხს მეფის წინააღმდეგ აჯანყებს, მეფის ვალია მოუწოდოს მათ და ტკბილი სიტყვებით შეეცადოს მათ დაწყნარებას: "შენ ასეთი მნიშვნელოვანი პირი ხარ ამ ქვეყანაში. რატომ უნდა ააფორიაქო ხალხი და მღელვარების ახალი მიზეზი იპოვო?” თუკი მოქალაქე არ დაწყნარდა, შემდეგ მეფემ მთავრობაში რომელიმე სარფიანი ადგილი უნდა შესთავაზოს მას, როგორიცაა გუბერნატორის ან მინისტრისა – ნებისმიერი ადგილი, რომელიც დიდი გასამრჯელოთი ანაზღაურება – რათა იგი დათანხმდეს. თუკი მტერი მაინც აგრძელებს ხალხის წაქეზებას, მეფემ მტრის ბანაკში გარკვეული უთანხმოება უნდა ჩამოაგდოს, მაგრამ თუკი მოწინააღმდეგე მაინც არ ჩერდება, მეფე უნდა გამოიყენოს არგუმენტუმ ად ბაქულუმ – მკაცრი სასჯელი, რისთვისაც ციხეში უნდა ჩასვას ან დამსჯელი რაზმის წინაშე დააყენოს იგი. ჰირანიაკაშიპუს მიერ დანიშნულმა მასწავლებლებმა პრაჰლადა მაჰარაჯას ასწავლეს, თუ როგორი უნდა ყოფილიყო დიპლომატი, რათა მას მოქალაქეების კარგად მართვა შესძლებოდა.

ტექსტი 20

პადაიოჰ პატიტამ ბალამპრატინანდიაშიშასურაჰ
პარიშვაჯია ჩირამ დორბჰიამპარამამ აპა ნირვრიტიმ


პადაიოჰ – ტერფებთან; პატიტამ – დაეცა; ბალამ – ბიჭი (პრაჰლადა მაჰარაჯა); პრატინანდია – ამხნევებდა; აშიშა – კურთხევით ("ჩემო საყვარელო შვილო, დიდხანს ბედნიერად იცოცხლე”); ასურაჰ – დემონი ჰირანიაკაშიპუ; პარიშვაჯია – ეხვეოდა; ჩირამ – სიყვარულის გამო დიდი ხნის მანძილზე; დორბჰიამ – ორივე ხელით; პარამამ – დიდი; აპა – მიიღო; ნირვრიტიმ – სიხარული.

როდესაც ჰირანიაკაშიპუმ იხილა, რომ მისი შვილი მის ტერფებთან დაეცა და თაყვანი სცა მას, როგორც მოსიყვარულე მამამ, მან უმალვე კურთხევით აავსო
ბავშვი და ორივე ხელით მოეხვია. მამა ბუნებრივად უხარია შვილის ალერსი და ჰირანიაკაშიპუც ბედნიერი იყო იმ დროს.


ტექსტი 21

აროპიანკამ ავაგჰრაიამურდჰანი აშრუ-კალამბუბჰიჰ
ასინჩან ვიკასად-ვაკტრამიდამ აჰა იუდჰიშთჰირა


აროპია – მოითავსა; ანკამ – კალთაში; ავაგჰრაია მურდჰანი – თავზე ყნოსავდა; აშრუ – ცრემლების; კალა-ამბუბჰიჰ – წვეთებით; ასინჩან – დაასველა; ვიკასატ-ვაკტრამ – მისი მოღიმარი სახე; იდამ – ეს; აჰა – თქვა;
იუდჰიშთჰირა – ო მაჰარაჯა იუდჰიშთჰირა.

ნარადა მუნი განაგრძობდა: ჩემო ძვირფასო მეფეო იუდჰიშთჰირა, ჰირანიაკაშიპუმ კალთაში ჩაისვა პრაჰლადა მაჰარაჯა და მისი თავის ყნოსვა დაიწყო. თვალებიდან სიყვარულის ცრემლები სცვიოდა და ბავშვის მოღიმარ სახეს ეცემოდა; ამ დროს მან ასეთი რამ უთხრა თავის შვილს.

შინა-არსი: თუკი შვილი ან მოწაფე მამის ან სულიერი მოძღვრის ტერფებთან ეცემა, ეს უკანასკნელი მას იმით პასუხობს, რომ როგორც, თავის ქვეშევრდომს, თავს უყნოსავს.

ტექსტი 22

ჰირანიაკაშიპურ უვაჩა
პრაჰრადანუჩიატამ ტატასვადჰიტამ კინჩიდ უტტამამ
კალენაიტავატაიუშმანიად აშიკშად გურორ ბჰავან


ჰირანიაკაშიპუჰ უვაჩა – მეფე ჰირანიაკაშიპუმ თქვა; პრაჰრადა – ჩემო ძვირფასო პრაჰლადა; ანუჩიატამ – მითხარი; ტატა – ჩემო საყვარელო შვილო; სვადჰიტამ – ნასწავლი; კინჩიტ – რაღაც; უტტამამ – მშვენივრად; კალენა ეტავატა – ამდენი ხნის განმავლოაში; აიუშმან – ო დღეგრძელო; იატ – რაც; აშიკშატ – ისწავლე; გუროჰ – შენი მასწავლებლებისაგან; ბჰავან – შენ თვითონ.

ჰირანიაკაშიპუმ მიმართა: ჩემო საყვარულო პრაჰლადა, ჩემო ძვირფასო და დღეგრძელო შვილო, ამდენი ხნის მანძილზე შენ მრავალი რამ გსმენია შენი მასწავლებლებისაგან. ახლა კი გთხოვ გამიმეორო ის, რაც საუკეთესოდ მიგაჩნია მთელი ამ ცოდნიდან.

შინა-არსი: ამ ლექსში, ჰირანიაკაშიპუ თავის შვილს ეკითხება, თუ რა ისწავლა მან მისი გურუსაგან. პრაჰლადა მაჰარაჯას გურუები ორი სახის გახლდნენ – შანდა და ამარკა, შუკრაჩარიას შვილები თესლით მოწაფეობრივ თანმიმდევრობაში, მისი მამის მიერ დანიშნულებ მასწავლებლები იყვნენ, ხოლო მისი მეორე გურუ იყო ნარადა მუნი, ვინც პრაჰლადა მაშინ დამოძღვრა, როცა ბავშვი ჯერ კიდევ დედის საშოში იყო. მამის კითხვას პრაჰლადა მაჰარაჯამ თავისი სულიერი მოძღვრის, ნარადასგან მიღებული დარიგებებით გასცა პასუხი. ამრიგად, კვლავ აზრთა სხვადასხვაობამ იჩინა თავი, რადგან პრაჰლადა მაჰარაჯას სურდა საუკეთესო ცოდნა გამოემჟღავნებინა, ის რაც თავისი სულიერი მოძღვრისაგან შეეთვისებინა, ჰირანიაკაშიპუ კი ელოდა, რომ მისი ვაჟი პოლიტიკისა და დიპლომატიის შესახებ ესაუბრებოდა. ეს საკითხები პრაჰლადას შანდასა და ამარკასაგან ჰქონდა ნასწავლი. მამასა და შვილს შორის განხეთქილებამ უფრო მეტად იჩინა თავი, როცა პრაჰლადა მაჰარაჯამ მას თავისი გურუს, ნარადა მუნისაგან ნასწავლი სიბრძნე უჩვენა.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Sep 3 2011, 10:45 AM
Post #51


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ტექსტები 23-24

შრი-პრაჰრადა უვაჩა
შრავანამ კირტანამ ვიშნოჰ სმარანამ პადა-სევანამ
არჩანამ ვანდანამ დასიამ საქჰიამ ატმა-ნივედანამ

იტი პუმსარპიტა ვიშნაუბჰაკტიშ ჩენ ნავა-ლაკშანა
კრიიეტა ბჰაგავატი ადდჰატან მანიე 'დჰიტამ უტტამამ


შრი-პრაჰრადაჰ უვაჩა – პრაჰლადა მაჰარაჯამ თქვა; შრავანამ – მოსმენა; კირტანამ – გალობა; ვიშნოჰ – უფალი ვიშნუს (და არა სხვა ვინმეს შესახებ); სმარანამ – მოგონება; პადა-სევანამ – ტერფების მსახურება; არჩანამ – თაყვანისცემა (შოდაშოპაჩარათი, თექვსმეტი სახის ატრიბუტებით); ვანდანამ – ლოცვების აღვლენა; დასიამ – მსახურად გახდომა; საქჰიამ – საუკეთესო მეგობრად გახდომა; ატმა-ნივედანამ – ყველაფრის მინდობა, რაც კი გაგაჩნია; იტი – ასე; პუმსა არპიტა – შეთავაზებული ერთგულის მიერ; ვიშნაუ – უფალ ვიშნუ (და არა სხვას); ბჰაკტიჰ – ერთგული სამსახური; ჩეტ – თუკი; ნავა-ლაკშანა – ფლობს ცხრა სხვადასხვა პროცესს; კრიიეტა – უნდა შეასრულოს; ბჰაგავატი – ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას; ადდჰა – პირდაპირ ან მთლიანად; ტატ – ამას; მანიე – მე ვთვლი; ადჰიტამ – სწავლება; უტტამამ – უმაღლესი.

პრაჰლადა მაჰარაჯამ თქვა: უფალი ვიშნუს ტრანსცენდენტური წმინდა სახელის, მისი ფორმის, თვისებების, ატრიბუტებისა და გართობების შესახებ მოსმენა და გალობა, მათი მოგონება, უფლის ლოტოსის ტერფების მსახურება, უფლისათვის მოწიწებით თაყვანისცემა თექვსმეტი სახის ატრიბუტებით, უფლისადმი ლოცვების აღვლენა, მის მსახურად გახდომა, უფლის საუკეთესო მეგობრად ჩათვლა, და მისთვის ყველაფრის მინდობა (სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, სხეულით, ჭკუითა და სიტყვებით მისი მსახურება) – ეს ცხრა პროცესი წმინდა ერთგულ სამსახურადაა ცნობილი. უნდა ჩაითვალოს, რომ ის, ვინც ამ ცხრა მეთოდის საშუალებით თავისი სიცოცხლე კრიშნას მსახურებას მიუძღვნა, ყველაზე სწავლული პიროვნებაა, რადგან მან ამ გზით სრული ცოდნა შეიძინა.

შინა-არსი: როდესაც მამამ პრაჰლადა მაჰარაჯას სთხოვა რომელიმე მის მიერ უკვე შესწავლილ საკითხზე ესაუბრა მასთან, პრაჰლადამ ჩათვალა, რომ საუკეთესო სწავლება ის კი არ იყო, რომელიც მას თავისმა მატერიალურმა მასწავლებლებმა, შანდამ და ამარკამ დიპლომატიის შესახებ ასწავლეს, არამედ ის მოძღვრება, რომელიც მას თავისი სულიერი მოძღვრისაგან მიეღო. ბჰაკტიჰ პარეშანუბჰავო ვირაკტირ ანიატრა ჩა (ბჰაგ. 11.2.42). ეს წმინდა ერთგული მსახურების ნიშანია. წმინდა ერთგულს მხოლოდ ერთგული სამსახური აინტერესებს, და არა მატერიალური საქმიანობა. ერთგული სამსახურის შესასრულებლად, პიროვნებამ ყოველთვის კრიშნას, ანუ უფალი ვიშნუს შესახებ უნდა ისმინოს და იგალობოს. ტაძარში თაყვანისცემის პროცესს არჩანა ჰქვია. ის თუ როგორ უნდა შესრულდეს არჩანა, აქ იქნება განმარტებული. საჭიროა, რომ ადამიანს კრიშნას სიტყვებისადმი სრული რწმენა ჰქონედს, ვინც ამბობს, რომ იგი ყველას საუკეთესო კეთილისმსურველი მეგობარია (სუჰრიდამ სარვა-ბჰუტანამ). და თან ერთგული კრიშნას ერთადერთ მეგობრად თვლის. ამას საქჰიამ ეწოდება. პუმსარპიტა ვიშნაუ. სიტყვა პუმსა ნიშნავს "ყველა ცოცხალი არსების მიერ”. არ არსებობს ისეთი შეზღუდვები, რომ მხოლოდ მამაკაცს ან მხოლოდ ბრაჰმანს შეეძლოს უფლისადმი ერთგული სამსახურის შესრულება. ამის უფლება ყველას აქვს. როგორც "ბჰაგავად-გიტაშია” დადასტურებული (9.32): სტრიიო ვაიშიას ტათჰა შუდრას ტე 'პი იანტი პარამ გატიმ – მიუხედავად იმისა, რომ ქალები, ვაიშიები და შუდრები გონებაშეზღუდულებად ითვლებიან, მათაც შეუძლიათ ერთგულები გახდნენ და შინ, ღმრთეებასთან დაბრუნდნენ.

მსხვერპლშეწირვების შესრულების შემდეგ, ზოგჯერ კარმიული საქმიანობით დაკავებული პიროვნება თავისი საქმიანობის ნაყოფს ჩვეულებისამებრ ვიშნუს სთავაზობს. მაგრამ აქ ნათქვამია: ბჰაგავატი ადდჰა – ყველაფერი უშუალოდ ვიშნუსათვის უნდა იქნეს შეთავაზებული. ამას ეწოდება სანნიასა (არ უბრალოდ ნიასა). ტრიდანდი-სანნიასი სამ დანდას ატარებს, რომლებიც განასახიერებს კაია-მანო-ვაკია – სხეულს, ჭკუასა და სიტყვებს. ყოველივე ეს ვიშნუს უნდა შევთავაზოთ, ხოლო შემდეგ ერთგული სამსახურის დაწყებაც შეიძლება. კარმიული მშრომელები ჯერ გარკვეულ ღვთისმოსავ საქმიანობას ასრულებენ, შემდეგ ფორმალურად ან ოფიციალურად თავისი საქმიანობის შედეგებს ვიშნუს გადასცემენ. მაგრამ ჭეშმარიტი ერთგული თავიდანვე მიენდობა კრიშნას სხეულით, ჭკუითა და სიტყვით, ხოლო შემდეგ თავის სხეულს, ჭკუასა და სიტყვებს ისე იყენებს კრიშნას მსახურებაში, როგორც ეს კრიშნას სურს.

შრილა ბჰაკტისიდდჰანტა სარასვატი თჰაკურა თავის "ტათჰიაში” ასეთ განმარტებას იძლევა. სიტყვა შრავანა ნიშნავს წმინდა სახელის, აგრეთვე "შრიმად-ბჰაგავატამში”, "ბჰაგავად-გიტასა” და მსგავს ავტორიტეტულ ლიტერატურაში აღწერილი უფლის ფორმის, თვისებების, გარემოცვისა და გართობებისათვის სმენითი აღქმის დათმობას. ეპისტოლეთა სმენითი აღქმის შემდეგ საჭიროა ამ ბგერების დამახსოვრება და გამეორება (კირტანამ). სმარანამ კი უზენაესი უფლის შესახებ სულ უფრო და უფრო მეტის გაგების მცდელობას, ხოლო პადა-სევანამ ნიშნავს დროისა და ვითარების შესაბამისად უფლის ლოტოსის ტერფების მსახურებაში დასაქმებას. არჩანამ ნიშნავს უფალი ვიშნუს თაყვანისცემას, და ამას ტაძარში ასრულებენ, ხოლო ვანდანამ მოწიწებით ქედის მოხრის აღმნიშვნელია. მან-მანა ბჰავა მად-ბჰაკტო მად-იაჯი მამ ნამასკურუ. ვანდანამ ნიშნავს ნამასკურუს – ქედის მოხრას ან ლოცვების აღვლენაზე მიგვითითებს. საკუთარი თავის ნიტია-კრიშნა-დასად, მარად კრიშნას მსახურად ჩათვლას, დასიამ ეწოდება, ხოლო საქჰიამ ეწოდება კრიშნას კეთილისმსურველად ყოფნას. კრიშნას სურს, რომ ყველა მას მიენდოს, ვინაიდან თავისი ბუნებით ყველა მისი მსახურია. ამიტომ, როგორც კრიშნას გულწრფელმა მეგობარმა, ადამიანმა ეს ფილოსოფია უნდა იქადაგოს და ყველას თხოვოს კრიშნას მიენდოს. ატმა-ნივედანამ ნიშნავს კრიშნასათვის ყველაფრის, საკუთარი სხეულის თუ ჭკუის მინდობას.

პიროვნების ერთგული სამსახურის ამ ცხრა პროცესის შესრულების გულწრფელ მცდელობას ტერმინოლოგიურად ბჰაკტი ეწოდება. სიტყვა ადდჰა ნიშნავს "უშუალოდ”. კაცი არ უნდა დაემსგავსოს კარმებს, რომლებიც ღვთისმოსავ საქმეებს ასრულებენ, შემდეგ კი შედეგებს კი კრიშნას აძლევენ. ეს კარმა-კანდაა. პიროვნება ღვთისმოსავი საქმიანობის შედეგებს არ უნდა ესწრაფოდეს, არამედ საკუთარი თავი უმწიკვლოდ მთლიანად უნდა მიუძღვნას უფალს და მხოლოდ ამის შემდეგ იმოქმედოს ღვთისმოსავად. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, კაცმა ვიშნუს დაკმაყოფილებისათვის უნდა იმოქმედოს, და არა საკუთარი გრძნობების დაკმაყოფილებისათვის. ასეთია მნიშვნელობა სიტყვისა ადდჰას, "უშუალოდ” მნიშვნელობა.

ანიაბჰილაშიტა-შუნიამჯნანა-კარმადი-ანავრიტამ
ანუკულიენა კრიშნანუ-შილანამ ბჰაკტირ უტტამა


“უზენაესი უფალი კრიშნას ტრანსცენდენტური სასიყვარულო სამსახური კეთილგანწყობილებით, და კარმიული საქმიანობისა თუ ფილოსოფიური მსჯელობებით რაიმე მატერიალური მოგებისა ან სარგებლის სურვილის გარეშე უნდა შესრულდეს. ამას წმინდა ერთგული სამსახური ეწოდება.” მხოლოდ კრიშნას დაკმაყოფილებაა საჭირო, ისე რომ ამ დროს საკუთარი განცხრომისათვის განკუთვნილმა ცოდნამ ან კარმიულმა საქმიანობამ გავლენა არ იქონიოს.

"გოპალა-ტაპანი უპანიშადი” ამბობს, რომ სიტყვა ბჰაკტი ღმრთეების უზენაესი პიროვნების, და ვინმე სხვის, ერთგულ სამსახურში დასაქმებას ნიშნავს. უპანიშადებში აღწერილია, რომ ბჰაკტი ღმრთეების უზენაესი პიროვნებისადმი ერთგული სამსახური გახლავთ. ერთგული სამსახურის შესასრულებლად, პიროვნება სიცოცხლეზე სხეულისეული შეხედულებებისაგან და მაღალ პლანეტარულ სისტემებზე ამაღლებით ბედნიერების მოპოვების ისწრაფებისაგან უნდა განთავისუფლდეს. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, უბრალოდ უზენაესი უფლის დასაკმაყოფილებლად, მატერიალური სარგებლის ყოველგვარი სურვილების გარეშე შესრულებულ შრომას, ბჰაკტი ეწოდება. ბჰაკტი არის აგრეთვე ნიშკარმა, ანუ კარმიული საქმიანობის შედეგებისაგან განთავისუფლება. ბჰაკტის და ნიშკარმას ერთი და იმავე საფეხური უჭირავს, თუმცა ერთგული სამსახური და კარმიული საქმიანობა ერთი შეხედვით ერთი და იგივე ჩანს.

შეიძლება ისე მოხდეს, რომ პრაჰლადა მაჰარაჯას მიერ გამოცხადებული ცხრავე პროცესი, რომლებიც მან ნარადა მუნისაგან შეისწავლა, ერთგული სამსახურის შესასრულებლად საჭირო არ იყოს; თუკი ერთგული ამ ცხრიდან მხოლოდ ერთს ასრულებს განუხრელად, მას შეუძლია ღმრთეების უზენაესი პიროვნების წყალობის მოპოვება. ზოგჯერ ისეც არის, რომ როდესაც პიროვნება ამ პროცესთაგან ერთს ასრულებს, დანარჩენი პროცესები შერეულია მასში. ამაში ერთგულისათვის ცუდი არაფერია. როდესაც ერთგული ცხრიდან ნებისმიერ პროცესს ასრულებს (ნავა-ლაკშანა), ეს სავსებით საკმარისია და რვა დანარჩენ პროცესსაც მოიცავს. ახლა კი ცალ-ცალკე განხივიხოთ ეს ცხრა პროცესი.

1) შრავანამ, ანუ უფლის წმინდა სახელის მოსმენა (შრავანამ) ერთგული სამსახურის დასაწყისია. თუმცა ამ ცხრა პროცესიდან თითოეულის შესრულება
შეიძლება საკმარისი იყოს, მაგრამ ქრონოლოგიური თანმიმდევრობით უფლის წმინდა სახელის გალობა დასაწყისი გახლავთ. უფრო მეტიც, იგი არსებითია. როგორც უფალმა შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუმ განაცხადა: ჩეტო-დარპანა-მარჯანამ – უფლის წმინდა სახელის გალობით პიროვნება სიცოცხლეზე მატერიალური შეხედულებისაგან იწმინდება, რაც მატერიალური ბუნების ბილწი მოდუსებითაა აღმოცენებული. როდესაც გულის სიღრმიდან ეს სიბილწე იწმინდება, პიროვნებას შეუძლია ღმრთეების უზენაესი პიროვნების ფორმა შეიცნოს – იშვარაჰ პარამაჰ კრიშნაჰ საჩ-ჩიდ-ანანდა-ვიგრჰაჰაჰ. ამდენად, უფლის წმინდა სახელის მოსმენით, პიროვნება უფლის პიროვნული ფორმის გაგების სიბრტყემდე აღწევს. უფლის ფორმის შეცნობის შემდეგ, მას შეუძლია მისი ტრანსცენდენტური თვისებებიც შეიცნოს, და ამის შემდეგ მას უფლის თანამგზავრების გაგება შეუძლია. ამგვარად ერთგული სულ უფრო და უფრო მაღლა მიწევს უფლის სრულ გაგებამდე, როცა იგი უფლის წმინდა სახელის, ტრანსცენდენტური ფორმისა და თვისებების შეცნობით იღვიძებს. ამიტომ პროცესი ქრონოლოგიურად ასეთია: შრავანამ კირტანამ ვიშნოჰ. ქრონოლოგიური გაგების იგივე პროცესსა აქვს ადგილი გალობისა და მოგონების შემთხვევაში. როდესაც წმინდა სახელის, ფორმის, თვისებებისა და ატრიბუტების შესახებ გალობა წმინდა ერთგულის ბაგეებიდან მოისმის, მისი მოსმენა და გალობა ფრიად სასიამოვნოა. შრილა სანატანა გოსვამიმ ჩვენ თვალთმაქცი ერთგულის ან არაერთგულის გალობის მოსმენა აგვიკრძალა.

"შრიმად-ბჰაგავატამის” მოსმენა მოსმენის ყველაზე მნიშვნელოვან პროცესად ითვლება. "შრიმად-ბჰაგავატამი” წმინდა სახელის ტრანსცენდენტური გალობითაა
გაჯერებული, და ამიტომ "შრიმად-ბჰაგავატამის” გალობა და მოსმენა ტრანსცენდენტურ ნექტარსაც მოიცავს. უფლის ტრანსცენდენტური წმინდა სახელის მოსმენა და გალობა ერთგულის მიზიდულობის მიხედვით შეიძლება მოხდეს. პიროვნებას შეუძლია იგალობოს უფალი კრიშნას წმინდა სახელი, ან უფალი რამას ან ნრისიმჰადევას წმინდა სახელი (რამადი-მურტიშუ კალა-ნიიამენა ტიშთჰან). უფალს ურიცხვი ფორმა და სახელი აქვს, და ერთგულებს შეუძლიათ თავიანთი მიზიდულობის მიხედვით, გარკვეულ ფორმაზე მოახდინონ მედიტაცია და ასე იგალობონ წმინდა სახელი. საუკეთესოა, როცა წმინდა სახელს, ფორმას და სხვ. ისეთი წმინდა ერთგულისაგან ისმენ, რომელიც მსმენელის დონისაა. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ის, ვინც კრიშნაზეა მიჯაჭვული, უნდა გალობდეს და ისმენდეს ისეთი წმინდა ერთგულების მეთვალყურეობის ქვეშ, რომლებსაც ასევე იზიდავთ უფალი კრიშნა. იგივე პრინციპი ეხება იმ ერთგულებს, რომელთაც უფალი რამა, უფალი ნრისიმჰა და უფლის სხვა ფორმები ხიბლავთ. ვინაიდან კრიშნა უფლის უმაღლესი ფორმაა (კრიშნას ტუ ბჰაგავან სვაიამ), უმჯობესია უფალი კრიშნას სახელის, ფორმისა და გართობების შესახებ ისეთი რეალიზებული ერთგულისაგან ვისმინოთ, ვისაც განსაკუთრებით იზიდავს უფალი კრიშნას ფორმა. "შრიმად-ბჰაგავატამში”, დიადმა ერთგულებმა, როგორიცაა შუკადევა გოსვამი, ყველაფერ უფრო დაწვრილებით კრიშნას წმინდა სახელი, ფორმა და თვისებები აღწერეს. თუკი პიროვნება უფლის წმინდა სახელის, ფორმისა და გართობების შესახებ არ ისმენს, იგი ერთგული სამსახურის დანარჩენ პროცესებს სწორად ვერ გაიგებს. ამიტომ შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ კრიშნას სახელის გალობას გვირჩევს. პარამ ვიჯაიატე შრი-კრიშნა-სანკირტანამ. თუკი კაცს ბედი ისე გაუღიმებს, რომ რეალიზებული ერთგულებისაგან მოისმენს გალობას, მაშინ იგი იოლად მიაღწევს წარმატებას ერთგული მსახურების გზაზე. ამიტომ უფლის წმინდა სახელის, ფორმისა და გართობების შესახებ მოსმენას არსებითი მნიშვნელობა ენიჭება.

"შრიმად-ბჰაგავატამში” (1.5.11) ასეთი ლექსი არსებობს:

ტად-ვაგ-ვისარგო ჯანატაგჰა-ვიპლავო
იასმინ პრატი-შლოკამ აბადდჰავატი აპი
ნამანი ანანტასია იაშო-'ნკიტანი იატ
შრინვანტი გაიანტი გრინანტი სადჰავაჰ


“ლექსებს, რომლებიც ანანტადევას, უსაზღვრო უზენაესი უფლის სახელს,
ფორმასა და თვისებებს აღწერს, შეუძლია მთელი სამყაროს ყველა ცოდვითი რეაქცია გააქარწყლოს. ამიტომ ეს ლექსები არასწორადაც რომ იყოს შედგენილი, ერთგულები ისმენენ, აღწერენ და ჭეშმარიტად და სარწმუნოდ აღიარებენ მათ.” ამასთან დაკავშირებით, შრიდჰარა სვამიმ აღნიშნა, რომ წმინდა ერთგული სარგებლობს სხვა წმინდა ერთგულთან ურთიერთობის შესაძლებლობით და ცდილობს მისგან უფლის წმინდა სახელის, ფორმისა და თვისებების შესახებ მოისმინოს. თუკი ასეთი შესაძლებლობა არ ექნა, იგი მარტო იგალობებს და მოისმენს უფლის სახელს.

2) კირტანამ. ზემოთ აღწერილი იყო წმინდა სახელის მოსმენის შესახებ. ახლა კი შევეცადოთ წმინდა სახელის გალობის არსის გაგებას. თანმიმდევრულ სიაში ეს ცნება მეორე მუხლი გახლავთ. მოწოდებულია, რომ ასეთი გალობა ხმამაღლა უნდა შესრულდეს. "შრიმად-ბჰაგავატამში”, ნარადა მუნი ამბობს, რომ მოურიდებლად შეუდგა მთელ მსოფლიოში მოგზაურობას და თან უფლის წმინდა სახელს გალობდა. სწორედ ასევე შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუმ გვირჩია:

ტრინად აპი სუნიჩენატარორ აპი საჰიშნუნა
ამანინა მანადენაკირტანიიაჰ სადა ჰარიჰ


ერთგული მშვიდად შეძლებს უფლის წმინდა სახელის გალობას, თუკი ბალახზე დაბალი, ხეზე მომთმენი ყველას პატივსმცემელი იქნა. ისე, რომ სხვისაგან პატივისცემის მოლოდინით ჭკუა არ დაკარგოს. ასეთი ღირსებები აადვილებს უფლის წმინდა სახელის გალობას. ტრანსცენდენტური გალობა ყველას იოლად შეუძლია შეასრულოს. მიუხედავად იმისა, ფიზიკურად დავრდომილია ადამიანი თუ არა, დაბალი სტატუსი უკავია, მატერიალური თვალსაზრისით არავითარი ღირსება არ გააჩნია, ან ძალიან ცოტა ღვთისმოსავი საქმიანობა აქვს შესრულებული, წმინდა სახელის გალობა მას მაინც სიკეთეს მოუტანს. არისტოკრატიულ ოჯახში დაბადება, მაღალი განათლება, ლამაზი სხეულის გარეგნობა, სიმდიდრე და ღვთისმოსავი საქმიანობა სრულიად არაა საჭირო სულიერ ცხოვრებაში წინსვლისათვის, ვინაიდან აქ საკმარისია წმინდა სახელის გალობა და ამ გზით იოლად შეიძლება წინსვლა. ავტორიტეტული წყაროდან – ვედური ლიტერატურიდან ვგებულობთ, რომ განსაკუთრებით ამ ეპოქაში – კალი-იუგაში, ხალხი ჩვეულებრივ ცოტა ხანს ცოცხლობს, უაღერსად ცუდი ჩვევები აქვს, რაც ერთგული სამსახურის არავტორიტეტული მეთოდების მიღებისკენ მიესწრაფვის. უფრო მეტიც, ისინი ყოველთვის შეწუხებულნი არიან მატერიალური პირობების გამო და უბედურნი არიან. ასეთ პირობებში, სრულიად შეუძლებელია ისეთი პროცესების შესრულება, როგორიცაა იაჯნა, დანა, ტაპაჰ და კრიია – მსხვერპლშეწირვება, ქველმოქმედება და სხვ. ამიტომ გვეძლევა რჩევა:

ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევანასტი ევაგატირ ანიათჰა


“ჩხუბისა და პირმოთნეობის ამ ეპოქაში, განთავისუფლების ერთადერთი გზა უფლის წმინდა სახელის გალობაა. არ არსებობს სხვა გზა. არ არსებობს სხვა გზა. არ არსებობს სხვა გზა.” უბრალოდ უფლის წმინდა სახელის გალობით სრულყოფილად შეიძლება სულიერ ცხოვრებაში წინსვლა. დანარჩენ ეპოქებში, წმინდა სახელის გალობა ასეთივე ძალისაა, მაგრამ იგი განსაკუთრებით ძლიერია ამ ეპოქაში, კალი-იუგაში. კირტანად ევა კრიშნასია მუკტა-სანგაჰ პარამ ვრაჯეტ: უბრალოდ კრიშნას წმინდა სახელის გალობით, პიროვნება თავისუფლდება და შინ, ღმრთეებასთან ბრუნდება. ამიტომ, თუკი პიროვნება ერთგული სამსახურის სხვა პროცესებს იყენებს, მან წმინდა სახელის გალობა სულიერ ცხოვრებაში წინსვლის მთავარ მეთოდად უნდა გაიხადოს. იაჯნაიჰ სანკირტანა-პრაიაირ იაჯანტი ჰი სუმედჰასაჰ: მათ, ვისაც მახვილი გონება აქვთ, უფლის წმინდა სახელთა გალობის ამ პროცესს უნდა მისდიონ. მაგრამ არ შეიძლება გალობის სხვადასხვა სახეების გამოგონება. ერთგული სერიოზულად უნდა შეუდგეს წმინდა სახელის გალობას ისე, როგორც ეს წმინდა წერილებშია რეკომენდირებული: ჰარე კრიშნა, ჰარე კრიშნა, კრიშნა კრიშნა, ჰარე ჰარე/ ჰარე რამა, ჰარე რამა, რამა რამა, ჰარე ჰარე.

უფლის წმინდა სახელის გალობისას, საჭიროა ათი სახის შეურაცხყოფის თავიდან არიდება. სანატ-კუმარასაგან ვგებულობთ, რომ თუნდაც პიროვნება, რომ მრავალი სასტიკი შეურაცხყოფას ჩაიდინოს, იგი შეურაცხყოფებით სავსე სიცოცხლისაგან განთავისუფლდება, თუკი უფლის წმინდა სახელს თავს შეაფარებს. უფრო მეტიც, თუკი ადამიანი არაფრით განსხვავდება ორფეხა ცხოველისაგან, ისიც განთავისუფლდება, თუკი უფლის წმინდა სახელის თავის შეფარების გზით. ამიტომ დიდი სიფრთხილეა საჭირო, რომ უფლის წმინდა სახელის ლოტოსის ტერფებს შეურაცხყოფა არ მივაყენოთ. შეურაცხყოფები რამდენიმე სახისაა: ა) დაგმო ერთგული, განსაკუთრებით კი ის ერთგული, ვინც წმინდა სახელის დიდების გავრცელებითაა დაკავებული, ბ) უფალი შივას ან ნებისმიერი სხვა ნახევარღმერთის სახელი ისევე ძლიერად ჩათვალო, როგორიცა ღმრთეების უზენაესი პიროვნების წმინდა სახელია (არავინაა ღმრთეების უზენაესი პიროვნების თანასწორი და არც არავინაა მასზე მაღალი), გ) სულიერი მოძღვრის მითითებებს არ დაემორჩილო, დ) დაგმო ვედური ლიტერატურა და ის ლიტერატურა, რომელიც ვედური ნაწარმოებების მიხედვითაა შედგენილი, ე) იმის თქმა, რომ უფლის წმინდა სახელის დიდება გადაჭარბებაა, ვ) წმინდა სახელისათვის განსხვავებული განმარტების მიცემა, ზ) წმინდა სახელის გალობის ძალის იმედით ცოდვილი საქმიანობის ჩადენა, თ) წმინდა სახელის გალობის ღვთისმოსავ საქმიანობასთან შედარება, ი) წმინდა სახელის დიდების სწავლება მისთვის, ვისაც წმინდა სახელის გალობა არ ესმის, კ) არ გამოიღვიძოს წმინდა სახელის გალობისადმი ტრანსცენდენტურმა მიჯაჭვულობამ, ამდენი სულიერი მითითების მოსმენის შემდეგაც კი.

არც ერთი ამ შეურაცხყოფის მონანიება არ შეიძლება. ამიტომ გვირჩევენ, რომ წმინდა სახელის ტერფთა შეურაცხმყოფელმა დღეში ოცდაოთხივე საათის
განმავლობაში განუწყვეტლივ იგალობოს წმინდა სახელი. წმინდა სახელის მუდმივი გალობა მას შეურაცხყოფებისაგან გაანთავისუფლებს, და შემდეგ იგი თანდათანობით ამაღლდება ტრანსცენდენტურ საფეხურზე, სადაც წმინდა სახელის წმინდად გალობას შეძლებს და ამით ღმრთეების უზენაესი პიროვნების მოყვარული გახდება.

რენომენდირებულია, რომ შეურაცხმყოფელმა მაინც უნდა განაგრძოს წმინდა სახელის გალობა. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, წმინდა სახელის გალობა კაცს
შეურაცხყოფებისაგან ათავისუფლებს. წიგნში, რომელსა "ნამა-კაუმუდი” ჰქვია, რეკომენდირებულია, რომ თუკი პიროვნება ვაიშნავის ლოტოსის ტერფებს შეურაცხყოფას აყენებს, იგი ამ ვაიშნავს უნდა დაემორჩილოს და პატიება სთხოვოს; ამის მსგავსად, თუკი ვინმე წმინდა სახელის გალობისას შეურაცხყოფებს ჩადის, იგი წმინდა სახელს უნდა დაემორჩილოს და ამით მისი შეურაცხყოფებისაგან განთავისუფლდება. ამასთან დაკავშირებით, დაკშამ უფალ შივას ასე მიმართა: "მე არ ვიცოდი შენი დიდება, და ამიტომ შენ ლოტოსის ტერფებს საჯაროდ შეურაცხყოფა მივაყენე. მაგრამ შენ იმდენად კეთილი ხარ, რომ ჩემს მიერ მოყენებული შეურაცხყოფა ყურად არ იღე. ამის ნაცვლად, როცა შენთვის ბრალდების გამო ვეცემოდი, შენ შენი მოწყალე მზერით გადამარჩინე. შენ ყველაზიე დიადი ხარ. გთხოვ მაპატიო და შენივე ამაღლებული თვისებებით იყავ კმაყოფილი.”

ერთგული მეტად მორჩილი და თავმდაბალი უნდა იყოს, გულწრფელად უნდა გამოხატოს თავისი სურვილები და წმინდა სახელის სადიდებელი ლოცვები იგალობოს, როგორიცაა აიი მუკტა-კულაირ უპასია მანამ და ნივრიტტა-ტარშაირ უპაგიიამანად. ერთგულმა ეს ლოცვები უნდა იგალობოს, რათა წმინდა სახელის ლოტოსის ტერფების შეურაცხყოფებისაგან განთავისუფლდეს.

3) სმარანამ. მოსმენისა და გალობის პროცესების რეგულარულად შესრულების შემდეგ, და მას მერე, როცა ერთგულის გული განიწმინდება, მოწოდებულია სმარანამ, მოგონება. "შრიმად-ბჰაგავატამში” (2.1.11) შუკადევა გოსვამი მაჰარაჯა პარიკშიტს ეუბნება:

ეტან ნირვიდიამანანამიჩჩჰატამ აკუტო-ბჰაიამ
იოგინამ ნრიპა ნირნიტამჰარერ ნამანუკირტანამ


“ო, მეფეო, დიადმა იოგებმა, რომელთაც სრულიად განუდგნენ ყოველგვარ მატერიალურ კავშირებს, მათ, ვისაც ყოველი მატერიალური განცხრომა სურთ და მათ, ვინც ტრანსცენდენტური ცოდნის წყალობით თვითკმაყოფილნი არიან, უფლის წმინდა სახელი მუდამ უნდა იგალობონ.” ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას სხვადასხვა დამოკიდებულების მიხედვით, არსებობს სხვადასხვა სახის ნამანუკირტანმ, წმინდა სახელის გალობა. ამრიგად, სხვადასხვა დამოკიდებულებასა და გემოვნებას, ხუთი სახის მოგონება შეესაბამება. ესენია: ა) უფლის გარკვეული ფორმის თაყვანისცემის გამოკვლევა, ბ) ჭკუის ერთ საგანზე კონცენტრაცია და ყველა დანარჩენი საგნიდან ჭკუის ქმედებების: ფიქრის, გრძნობისა და ნებელობის ჩამოცილება, გ) უფლის კონკრეტულ ფორმაზე კონცენტრაცია (ამას მედიტაცია ეწოდება), დ) გამუდმებით უფლის ფორმაზე კონცენტრაცია (ამას დჰრუვანუსმრიტი, ანუ სრულყოფილი მედიტაცია ეწოდება), და ე) გარკვეულ ფორმაზე კონცენტრაციის სასიამოვნო სურვილის გამოღვიძება (ამას სამადჰი, ანუ ტრანსი ჰქვია). გარკვეულ პირობებში უფლის გარკვეულ გართობებზე ჭკუის კონცენტრაციას მოგონება ჰქვია. ამიტომ პიროვნების დამოკიდებულების შესაბამისად, სამადჰი, ანუ ტრანში ხუთი სხვადასხვა სახით შეიძლება განხორციელდეს. კონკრეტულად, ნეიტრალულ საფეხურზე მყოფი ერთგულების ტრანსს ჭკუის კონცენტრაცია ეწოდება.

4) პადა-სევანამ. ერთგულის გემოსა და ძალის შესაბამისად, მოსმენას, გალობასა და მოგონებას პადა-სევანამ შეიძლება მოჰყვეს. მოგონების სრულყოფილება მაშინ მიიღწევა, როცა ერთგული გამუდმებით უფლის ლოტოსის ტერფებზე ფიქრობს. უფლის ლოტოსის ტერფებზე ფიქრისადმი ძლიერ მიჯაჭვულობას პადა-სევანამ ეწოდება. როდესაც ერთგული განსაკუთრებით პროცეს პადა-სევანამს მიჰყება, ეს პროცესი თანდათანობით სხვა პროცესებსაც მოიცავს, როგორიცაა უფლის ფორმის ნახვა, უფლის ფორმის შეხება, უფლის ფორმის ან ტაძრის გარშემოვლა, უფლის ფორმების სანახავად და განგას ან იამუნაში განსაბანად ისეთი ადგილების მოვლა, როგორიცაა ჯაგანნათჰა პური, დვარაკა და მათჰურა. განგანში განბანასა და წმინდა ვაიშნავის მსახურებას აგრეთვე ტადიია-უპასანამ ეწოდება. ესეც პადა-სევანაა. სიტყვა ტადიია "უფალთან დაკავშირებულს” ნიშნავს. ვაიშნავის, ტულასის, განგანსა და იამუნას მსახურება პადა-სევანამს მიეკუთვნება. პადა-სევანამის ყველა ეს პროცესი სულიერ ცხოვრებაში სწრაფ წინსვლას უწყობს ხელს.

5) არჩანამ. პადა-სევანამის შემდეგ მოდის არჩანამ, რაც ღვთაების თაყვანისცემას ნიშნავს. თუკი ვინმეს არჩანამ აინტერესებს, მან ჭეშმარიტი სულიერი მოძღვარის ზედამხედველობით უნდა შეისწავლოს ეს პროცესი. არჩანას თაობაზე მრავალი წიგნი არსებობს, განსაკუთრებით კი "ნარადა-პანჩარატრა”. ამ ეპოქაში, არჩანას, ღვთაების თაყვანისცემისათვის განსაკუთრებით "ნარადა-პანჩარატრას” სისტემაა მოწოდებული. არსებობს არჩანას ორი სისტემა – 1) ბჰაგავატა სისტემა და 2) პანჩარატრიკი სისტემა. "შრიმად-ბჰაგავატამში” პანჩარატრიკის რეკომენდაციას ვერ ვხვდებით, ვინაიდან ამ კალი-იუგაში, ღვთაების თაყვანისცემის გარეშეც კი, უბრალოდ მოსმენით, გალობით, უფლის ლოტოსის ტერფების მოგონებითა და თაყვანისცემითაც კი ყველაფერი სრულყოფილად შეიძლება განხორციელდეს. რუპა გოსვამი ამბობს:

შრი-ვიშნოჰ შრავანე პარიკშიდ აბჰავად ვაიიასაკიჰ კირტანე
პრაჰლადაჰ სმარანე ტად-ანგჰრი-ბჰაჯანე ლაკშმიჰ პრითჰუჰ პუჯანე
აკრურას ტვ აბჰივანდანე კაპი-პატირ დასიე 'თჰა საქჰიე 'რჯუნაჰ
სარვასვატმა-ნივედანე ბალირ აბჰუტ კრიშნაპტირ ეშამ პარამ


“მაჰარაჯა პარიკშიტმა ხსნას უბრალოდ მოსმენით მიაღწია, ხოლო შუკადევა გოსვამიმ ხსნა ოდენ გალობის შედეგად მოიპოვა, პრაჰლადა მაჰარაჯამ ხსნას უფლის მოგონებით მოიპოვა. ბედის ქალღმერთმა, ლაკშმიდევიმ, სრულყოფილებას უფლის ლოტოსის ტერფების თაყვანისცემით მიაღწია. პრითჰუ მაჰარაჯამ ხსნას უფლის ღვთაების თაყვანისცემით წყალობით მიაღწია. აკრურამ ხსნას ლოცვების აღვლენით მიაღწია, ჰანუმანმა – მსახურებით, არჯუნამ – უფალთან დამეგობრებით, ხოლო ბალი მაჰარაჯამ ყველაფრის უფლის სამსახურისათვის გაღებით მიაწიეს.” უფლის ყველა ეს ერთგული ერთ-ერთი პროცესით ემსახურებოდა უფალს, მაგრამ ყოველმა მათგანმა ხსნას მიაღწია და შინ, ღმრთეებასთან დაბრუნდა. ეს "შრიმად-ბჰაგავატამშია” განმარტებული.

ამიტომ რეკომენდირებულია, რომ ინიცირებულმა ერთგულებმა ტაძარში ღვთაებას თაყვანი სცენ და ამით "ნარადა-პანჩარატრას” პრინციპები დაიცვან. ღვთაების თაყვანისცემა განსაკუთრებით რეკომენდირებულია მეოჯახე ერთგულებისათვის, ვისაც მატერიალური სიმდიდრე აქვთ. მდიდარ მეოჯახე ერთგულს, რომელიც თავისსავე ოფლით ნაშოვნ ფულს უფლის სამსახურში არ იყენებს, ძუნწი ჰქვია. ღვთაების თაყვანისცემისათვის დაქირავებული ბრაჰმანების დასაქმება არ შეიძლება. თუკი პირვონება პირადად არ სცემს თაყვანს ღვთაებას, და დაქირავებულ მსახურებს იყენებს, მას ზარმაცი ჰქვია, და ღვთაებისადმი მისი თაყვანისცემა ხელოვნურია. მდიდარ მეოჯახეს ღვთაების თაყვანისცემისათვის მდიდრული საგნების შეძენა შეუძლია, და ამიტომ მეოჯახე ერთგულებისათვის ღვთაების თაყვანისცემა აბსოლუტურად აუცილებელი რამ გახლავთ. კრიშნას ცნობიერების ჩვენს მოძრაობაში არიან ბრაჰმაჩარები, გრიჰასთჰები, ვანაპრასთჰები და სანნიასები, მაგრამ ტაძარში ღვთაების თაყვანისცემას განსაკურთებით მეოჯახეები ასრულებენ. ბრაჰმაჩარებს შეუძლიათ სანნიასებს საქადაგოდ გაჰყვნენ, ხოლო ვანაპრასთჰები შემდეგი საფეხურის, განდეგილის ცხოვრების წესის, სანნიასასათვის უნდა მოემზადონ. მაგრამ გრიჰასთჰა ერთგულები ჩვეულებრივ მატერიალური საქმიანობით არიან დაკავებულნი, და ამიტომ თუკი ისინი ღვთაების თაყვანისცემით არ იქნენ დაკავებულნი, დაცემა განაღდებული აქვთ. ღვთაების თაყვანისცემა წესების ზუსტად შესრულებას ნიშნავს. ეს ერთგულ სამსახურში სიმტკიცეს მიანიჭებს ერთგულს. ჩვეულებრივ მეოჯახეებს შვილები ჰყავთ, მაშინ მეოჯახეთა ცოლებმა შვილებს უნდა მოუარონ, ისევე როგორც გამზრდელი ქალები უვლიან ბავშვებს საბავშვო ბაღში.

გრიჰასთჰა ერთგულებმა სულიერი მოძღვრის მიერ მოცემული შესაფერისი ზომებისა და მითითების თანახმად უნდა შეასრულონ არჩანა-ვიდჰი, ანუ ღვთაების თაყვანისცემა. მათ შესახებ, ვისაც ტაძარში ღვთაების თაყვანისცემა არ შეუძლიათ, "აგნი პურანაში” შემდეგი სიტყვებია ნათქვამი. ნებისმიერმა მეოჯახე ერთგულმა, რომელსაც ღვთაების თაყვანისცემა არ შეუძლია, ღვთაების თაყვანისცემას მაინც უნდა ხედავდეს, და ამგვარად მანაც შეიძლება გარკვეულ წარმატებას მიაღწიოს. ღვთაების თაყვანისცემის განსაკუთრებული დანიშნულება ისაა, რომ პიროვნება ყოველთვის წმინდა და სუფთა ამყოფოს. გრიჰასთჰა ერთგულები სიწმინდის ნამდვილი მაგალითები უნდა იყვნენ.

ღვთაების თაყვანისცემა მოსმენასა და გალობასთან ერთად უნდა მიმდინარეობდეს. ამიტომ ყოველ მანტრას წინ სიტყვა ნამაჰ უძღვის. ყველა მანტრაში განსაკუთრებული პოტენციაა ჩაქსოვილი, რომლითაც გრიჰასთჰა ერთგულებმა უნდა ისარგებლონ. არსებობს მრავალი მანტრა, რომელთაც სიტყვა ნამაჰ უსწრებს წინ, მაგრამ თუკი პიროვნება უფლის წმინდა სახელს გალობს, იგი მრავალჯერ მიიღებს ნამაჰ გალობის შედეგებს. უფლის წმინდა სახელის გალობით, ღმრთეების სიყვარულის საფეხურის მიღწევა შეიძლება. შეიძლება ვინმემ იკითხოს, მაშინ რა აზრი აქვს ინიციაციის მიღებას? პასუხი ისაა, რომ თუმცა წმინდა სახელის გალობს საკმარისია იმისათვის, რომ სულიერ ცხოვრებაში ღმრთეების სიყვარულის საფეხურამდე აღმართოს ერთგული, მატერიალური სხეულის გამო მაინც უწმინდურებისადმი მიდრეკილია. ამიტომაც, არჩანა-ვიდჰის განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება. ამ მიზნით აუცილებელია რეგულარულად ვისარგებლოთ როგორც ბჰაგავატა პროცესით, ასევე პანჩარატრიკი პროცესით.

ღვთაების თაყვანისცემას ორი განაყოფი აქვს, სახელდობრ წმინდა და კარმიულ საქმიანობას შერეული. მისთვის, ვინც სიმტკიცეს მიაღწია, ღვთაების თაყვანისცემა აუცილებელია. ღვთაების თაყვანისცემის პროცესში შედის აგრეთვე სხვადასხვა დღესასწაულების დაცვა, როგორიცაა შრი ჯანმაშ‡ამი, რამა-ნავამი და ნრისიმჰა-ჩატურდაში. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მეოჯახე ერთგულებისათვის ასეთი დღესასწაულების დაცვა აუცილებელია.

ახლა მოდით ღვთაების თაყვანისცემის შეურაცხყოფათა სახეები განვიხილოთ: ა) ტაძარში ფეხსაცმლით ან ტახტრევანზე დამჯდარი შესვლა, ბ) არ დაიცვა დაწესეული დღესასწაულები, გ)ღვთაების წინაშე ქედის მოხრისაგან თავის არიდება, დ) ლოცვების აღვლენა უწმინდურ მდგომარეობაში, როგორიცაა ჭამის შემდეგ ხელ-პირის დაუბანლობა, ე) ცალი ხელით ქედის მოხრა, ვ) პირდაპირ ღვთაების წინაშე დატრიალება, ე) ღვთაების მიმართულებით ფეხის გაშვერა, ვ) ღვთაების წინაშე ჯდომისას ხელებით იდაყვების დაჭერა, ზ) ღვთაების წინაშე წოლა, თ) ღვთაების წინაშე ჭამა, ი) ღვთაების წინაშე სიცრუე, კ) ღვთაების წინაშე ვინმესადმი ხმამაღლა მიმართვა, ლ) ღვთაების წინაშე უაზრო თემაზე საუბარი, მ) ღვთაების წინაშე ყვირილი, ნ) ღვთაების წინაშე კამათი, ო) ღვთაების წინაშე ვინმეს გაკიცხვა, პ) ღვთაების წინაშე ვინმეს მიმართ წყალობის გამოჩენა, ჟ) ღვთაების წინაშე უხეში სიტყვებით ლაპარაკი, რ) ღვთაების წინაშე შალის მოსასხამის ტარება, ს) ღვთაების წინაშე ვინმესათვის შეურაცხყოფის მიყენება, ტ) ღვთაების წინაშე სხვა ვინმეს თაყვანისცემა, უ) ღვთაების წინაშე ქუჩური ენით ლაპარაკი, ფ) ღვთაების წინაშე ჰაერის გაფუჭება, ქ) შესაძლებელობის მიუხედავად, ღვთაების მდიდრული თაყვანისცემის თავიდან არიდება, ღ) იმის ჭამა, რაც ღვთაებისათვის არ იყო შეთავაზებული, ყ) შეურაცხყოფაა ისიც, როცა წელიწადის დროის მიხედვით ახალ ხილს არ შესთავაზებ ღვთაებას, შ) ღვთაებისათვის უკვე გამოყენებული ან ვინმეს ნაჭამი საჭმლის მირთმევა (სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, სანამ საჭმელს ღვთაებას არ შეთავაზებენ, იგი არავინ არ უნდა გასინჯოს), ჩ) ღვთაებასთან ზურგით ჯდომა, ც) ღვთაების წინაშე სხვათათვის ქედის მოხრა, ძ) სათანადო ლოცვები წარმოუთქმელობა სულიერი მოძღვრისათვის ქედის მოხრისას, წ) ღვთაების წინაშე საკუთარი თავის შექება, და ჭ) ნახევარღმერთების შეურაცხყოფა. ღვთაების თაყვანისცემისას აუცილებელია, ამ ოცდათორმეტი შეურაცხყოფის თავიდან არიდება.

"ვარაჰა პურანაში” შემდეგი ცოდვებია ჩამოთვლილი: ა) მდიდარი კაცის სახლში ჭამა, ბ) ღვთაების ოთახში სიბნელეში შესვლა, გ) ღვთაების თაყვანისცემა მარეგულირებელი წესების დაცვის გარეშე, დ) ტაძარში ხმის ამოუღებლად შესვლა, ე) იმ პროდუქტების შეგროვნება, რომლებიც ძაღლმა იხილა, ვ) ღვთაების თაყვანისცემისას სიჩუმის დარღვევა, ზ) ღვთაების თაყვანისცემისას საპირფარეშოში წასვლა, თ) ჩინარის შეთავაზება ყვავილის გარეშე, ი) აკრძალული ყვავილებით ღვთაების თაყვანისცემა, კ) თაყვანისცემის დაწყება კბილების გაუწმენდად, ლ) სქესობრივი აქტის შემდეგ თაყვანისცემის დაწყება, მ) ლამპარის, გვამის ან მენსტრუალურ პერიოდში ქალის შეხება, წითელი ან მოლურჯო, გაურეცხავი ტანსაცმლის, სხვისი ან ლაქიანი ტანსაცმლის ჩაცმა. დანარჩენი სახის შეურაცხყოფებია გვამის ნახვის შემდეგ ღვთაების თაყვანისცემა, ღვთაების წინაშე ჰაერის გაფუჭება, ღვთაების წინაშე განრისხება, კრემატორიუმიდან დაბრუნებისთანავე ღვთაების შეხება. ჭამის შემდეგ, ღვთაების თაყვანისცემა არ შეიძლება, მანამ, სანამ საჭმელი მონელებული არ იქნა, ღვთაების შეხება ან რაიმე სახის ღვთაების თაყვანისცემა არ არის დაშვებული საფლორის* ზეთის ან ასაფეტიდას ჭამის შემდეგაც.

*ჩარტჰამუს ტინქტორიუს, ბალახი, რომლის თესლებისგან მიღებული ზეთიც გამოიყენება დ მედიცინაში, ქსოვილების შესაღებად და სხვ. (მთარგ. შენ.)

სხვაგან, შემდეგი სახის შეურაცხყოფებია ჩამოთვლილი: ა) ვედური ლიტერატურის დანაწესების წინააღმდეგ ყოფნა ან თუნდაც გულში "შრიმად-ბჰაგავატამისადმი” უპატივცემულო დამოკიდებულება, ხოლო გარეგნულად მისი პრინციპების ყალბად აღიარება, ბ) განსხვავებული აზრის მქონე შასტრების შემოღება, გ) ღვთაების წინაშე ბეთელის ფოთლის და ნაყოფის ღეჭვა, დ) ღვთაებისათვის შესათავაზებელი ყვავილების ფოთოლზე სასაქმელები ზეთის შენახვა, ე) ღვთაების თაყვანისცემა შუადღისას, ვ) ღვთაების თაყვანისცემისათვის საკურთხეველზე ან იატაკზე (დასაფენის გარეშე) ჯდომა, ზ) ღვთაების დაბანისას მარცხენა ხელით შეხება, თ) გამხმარი ან ნახმარი ყვავილებით ღვთაების თაყვანისცემა, ი) ღვთაების თაყვანისცემისას გადაფურთხება, კ) ღვთაების თაყვანისცემის დროს საკუთარი თავის განდიდება, ლ) არასწორი ხაზებით შუბლზე ტილაკის წასმა, მ) ტაძარში ფეხის დაუბანლად შესვლა, ნ) არაინიცირებული პიროვნების მიერ მომზადებული საჭმლის შეთავაზება ღვთაებისათვის, ო) ღვთაების თაყვანისცემა და მისთვის ბჰოგას შეთავაზება ისე, რომ ამას არაინიცირებული პიროვნება ან არა-ვაიშნავი ხედავდეს, პ) ღვთაებისათვის თაყვანისცემის შეთავაზება ვაიკუნთჰას ღვთაებების, მაგალითად, განეშას თაყვანისცემის გარეშე, ჟ) ოფლდენისას ღვთაების თაყვანისცემა, რ) ღვთაებისადმი შეთავაზებულ ყვავილებზე უარის თქმა, ს) უფლის წმინდა სახელზე აღთქმის ან ფიცის დადება.

თუკი რომელიმე ადამიანი ერთ-ერთ ამ შეურაცხყოფას მაინც ჩადის, მან "ბჰაგავად-გიტას” თუნდაც ერთი თავი უნდა წაიკითხოს. ეს დადასტურებულია "სკანდა-პურანაში”, "ავანტი-ქჰანდაში”. ამის მსგავსად, არსებობს სხვა გამონათქვამიც, რომ თუკი ვინმე ვიშნუს ათას სახელს კითხულობს, იგი შეიძლება ყველა შეურაცხყოფისაგან განთავისუფლდეს. იმავე "სკანდა-პურანაში”, "რევი-ქჰანდაში” ნათქვამია, რომ ის, ვინც ტულასის ლოცვებს უკითხავს ან ტულასის თესლს თესავს, ასევე ყველა შეურაცხყოფისაგან თავისუფლდება. ამის მსგავსად, შალაგრამა-შილას თაყვანისმცემელიც თავისუფლდება შეურაცხყოფებისაგან. "ბრაჰმანდა პურანაში” ნათქვამია, რომ მან, ვინც თაყვანს სცემს უფალ ვიშნუს, რომელსაც ოთხ ხელში ნიჟარა, დისკო, ლოტოსის ყვავილი და კვერთხი უჭირავს, შეიძლება თავი დააღწიოს ზემოხსენებულ შეურაცხყოფებს. "ადი-ვარაპა პურანაში” ნათქვამია, რომ თაყვანისცემელს, რომელმაც შეურაცხყოფები ჩაიდინა, შეუძლია შაუკარავად ცნობილ წმინდა ადგილას ერთი დღე იმარხულოს და შემდეგ განგაში განიბანოს.

ღვთაების თაყვანისცემის პროცესში, ზოგჯერ ღვთაების ჭკუაში თაყვანისცემაა დაწესებული. "პადმა პურანაში”, "უტტარა-ქჰანდაში” ნათქვამია: "ყველა პიროვნებას შეუძლია თაყვანისცემა ჭკუაში მოახდინოს”. "გაუტამიია ტანტრა” აცხადებს: იმ " სანნიასისათვის, რომელსაც სახლი არა აქვს, რეკომენდირებულია ღვთაების თაყვანისცემა ჭკუაში”. "ნარადა-პანჩარატრაში” უფალი ნარაიანა აცხადებს, რომ ჭკუაში ღვთაების თაყვანისცემას მანასა-პუჯა ეწოდება. ამ ხერხით ოთხი სახის გაჭირვებისაგან განთავისუფლება შეიძლება. ზოგჯერ ჭკუაში თაყვანისცემა შეიძლება დამოუკიდებლად სრულდებოდეს. ავირჰოტრა მუნის, ერთ-ერთი ნავა-იოგენდრას მითითებით, რომელიც "შრიმად-ბჰაგავატამშია” მოცემული, ღვთაების თაყვანისცემა შეიძლება ყველა მანტრის გალობით მოხდეს. შასტრებში რვა სახის ღვთაებაა ნახსენები, და მათ რიცხვში ჭკუაში ღვთაებაც შედის. ამასთან დაკავშირებით, "ბრაჰმა-ვაივარტა პურანა” შემდეგ ამბავს გვიყვება.

დიდი ხნის წინ, ქალაქ პრატიშთჰანა-პურაში, ცხოვრობდა ერთი ბრაჰმანი, რომელიც ღარიბი, მაგრამ გულახდილი ადამიანი იყო. მიუხედავად სიღარიბისა, იგი ბედს მაინც არ უჩიოდა. ერთხელ, ბრაჰმანების წრეში, მან მოისმინა, თუ როგორ ხდება ღვთაების თაყვანისცემა ტაძარში. ამავე კრებაზე, მან შეიტყო, რომ ღვთაების თაყვანისცემა ჭკუაშიც შეიძლება განახორციელოს კაცმა. ამ დღიდან, ბრაჰმანი მდინარე გოდავარიში განიბანა და ჭკუაში ღვთაების თაყვანისცემას მიჰყო ხელი. იგი თავის გონებაში აწკრიალებდა ტაძარს, და შემდეგ წარმოსახვით ოქროს და ვერცხლის ქოთნებით ყველა წმინდა მდინარიდან წყალი მოჰქონდა. იგი თაყვანისცემის ყოველგვარ ძვირფას საგანს აგროვებდა, და ღვთაებას მდიდრულად ეთაყვანებოდა, ყველაფერს ასრულებდა: ღვთაების განბანიდან და არატის ჩატარებამდე. ეს მას დიდ სიხარულს ანიჭებდა. ასე გაატარა მან მრავალი წელი, და ერთხელაც ღვთაების თაყვანისცემისათვის მან საკუთარ ჭკუაში ერბოთი ტკბილი ბრინჯი მოამზადა. მან ტკბილი ბრინჯი ოქროს ლანგარზე მოათავსა და უფალ კრიშნას შეთავაზა, მაგრამ იგრძნო, რომ ტკბილი ბრინჯი ძალიან ცხელი იყო, და ამიტომ თითით შეეხო მას. ტკბილმა ბრინჯმა მყისვე თითი დაწვა და შეწუხდა. სანამ ბრაჰმანი ტკივილს განიცდიდა, ვაიკუნთჰაზე უფალ ვიშნუს სიცილი წასკდა, ბედის ქალღმერთმა კი ჰკითხა თუ რატომ იცინოდა. მაშინ უფალმა ვიშნუმ თავის მხლებლებს იმ ბრაჰმანის ვაიკუნთჰაზე მოყვანა უბრძანა. ასე მიაღწია ბრაჰმანმა განთავისუფლება სამიპიას, ღმრთეების უზენაეს პიროვნებასთან ახლოს ცხოვრების საშუალებას.

6) ვანდანამ. ლოცვები ღვთაების თაყვანისცემის ნაწილს შეადგენს, ამიტომ ისინი შეიძლება დამოუკიდებლად განვიხილოთ ისეთი მუხლებისაგან, როგორიცაა
მოსმენა და გალობა, და ამიტომ აქ მის შესახებ ცალკეა საუბარი. უფალს სასრულო ტრანსცენდენტური თვისებები და დიდებულება აქვს, ადამიანი, რომელზეც სხვადასხვა საქმეებში გამოვლენილი უფლის თვისებები ზეგავლენას ახდენს, ლოცვებს აღუვლენს უფალს. ამით იგი წარმატებას აღწევს. ამასთან დაკავშირებით, შემდეგ შეურაცხყოფათა თავიდან არიდებაა საჭირო: ა) ცალი ხელით ქედის მოხრა, ბ) დაფარული სხეულით ქედის მოხრა, გ) ღვთაებისათვის ზურგის ჩვენება, დ) ღვთაებისადმი მარცხენა მხრიდან ქედის მოხრა, ე) ღვაებასთან ძალიან ახლოს ქედის მოხრა.

7) დასიამ. იმასთან დაკავშირებით, რომ ერთგული უფლის დამხმარედ იქცევა, შემდეგი აზრია გამოთქმული. მრავალზე მრავალი დაბადების შემდეგ იმის გაცნობიერების შემდეგ, რომ მე კრიშნას მარადიული მსახური ვარ, პიროვნებას ამ სამყაროდან სხვების განთავისუფლებაც შეუძლია. თუკი პიროვნება უბრალოდ აგრძელებს ფიქრს იმაზე, რომ იგი კრიშნას მარადიული მსახურია, მას სრული წარმატების მიღწევა შეუძლია, რადგან უბრალოდ ამ სულისკვეთებით მას ერთგული სამსახურის ცხრავე პროცესის შესრულება შეუძლია.

8) საქჰიამ. მეგობარივით უფლის თაყვანისცემასთან დაკავშირებით, "აგასტია-სამჰიტაში” ნათქვამია, რომ ერთგულს, რომელიც შრავანამ და კირტანამის
საშუალებით ერთგულ სამსახურას ასრულებს, ზოგჯერ სურს პირადად იხილოს უფალი, ამ მიზნით იგი ტაძარში სახლდება. კიდევ ერთგან, ასეთ გამონათქვამს ვხვდებით: "ო ჩემო უფალო, უზენაესო პიროვნებავ და მარადიულო მეგობარო, შენ ნეტარებითა და ცოდნით სავსე ხარ, მაგრამ შენ განსაკუთრებით ვრინდავანის მცხოვრებლების მეგობარი გახდი. რა იღბლიანები არიან ეს ერთგულები!” ამ ნათქვამში განსაკუთრებითაა ნახმარი სიტყვა "მეგობარი”, რათა გამოხატოს ძლიერი სიყვარული. ამიტომ მეგობრობა მსახურებაზე უკეთესია. დასია-რასაზე მაღალ საფეხურზებზე, ერთგული ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას მეგობრად მიიჩნევს. ეს სრულიად არ არის გასაკვირი, რადგან როდესაც ერთგულს გული იწმინდება, ღმრთეების პიროვნებისადმი სპონტანური სიყვარულის გამოვლინებასთან ერთად თანდათან კლებულობს მისი სწრაფვა ღვთაების თაყვანისცემის სიმდიდრისადმი. ამასთან დაკავშირებით, შრიდჰარა სვამი ახსენებს შრილამა ვიპრას, რომელმაც მადლიერების მისი გრძნობა ამ სიტყვებით გამოხატა: "დაე, ყოველ სიცოცხლეში, კრიშნასთან ამ მეგობრული დამოკიდებულებით ვიყო დაკავშირებული”.

9) ატმა-ნივედანამ. სიტყვა ატმა-ნივედანამ ნიშნავს იმ საფეხურს, როცა ის, ვისაც უფლის მსახურების გარდა სხვა მოტივი არ ამოძრავებს, ყველაფერს უფალს მიანდობს და მის საქმეებს მხოლოდ ღმრთეების უზენაესი პიროვნების დასაკმაყოფილებლად ასრულებს. ასეთი ერთგული ჰგავს ძროხას, რომელსაც პატრონი უვლის. როდესაც პატრონის მზურნველობის ქვეშაა, ძროხა საკუთარი თავის რჩენაზე სრულიად არ ღელავს. ასეთი ძროხა ყოველთვის მისი პატრონის ერთგულია, და დამოუკიდებლად არასდროს მოქმედებს, იგი მუდამ პატრონის სასიკეთოდ იქცევა. ამიტომ ზოგიერთი ერთგული უფლისათვის საკუთარი სხეულის მიძღვნას ატმა-ნივედანამს უწოდებენ, და როგორც "ბჰაკტი-ვივეკას” სახელით ცნობილ წიგნშია ნათქვამი, ზოგჯერ უფლისათვის სულის მიძღვნას ატმა-ნივედანამ ეწოდება. ატმა-ნივედანამის საუკეთესო მაგალითებს ბალი მაჰარაჯასა და ამბარიშა მაჰარაჯაში ვხვდებით. ატმა-ნივედანამ ზოგჯერ დვარაკაში რუკმინიდევის საქციელშიც შეიმჩნევა.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Sep 10 2011, 09:07 AM
Post #52


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ტექსტი 25

ნიშამიაიტატ სუტა-ვაჩოჰირანიაკაშიპუს ტადა
გურუ-პუტრამ უვაჩედამრუშა პრასფჰურიტადჰარაჰ


ნიშამია – მოისმინა; ეტატ – ეს; სუტა-ვაჩაჰ – მისი შვილის საუბარი; ჰირანიაკაშიპუჰ – ჰირანიაკაშიპუმ; ტადა – ამ დროს; გურუ-პუტრამ – შუკრაჩარიას, მისი სულიერი მოძღვრის შვილს; უვაჩა – უთხრა; იდამ – ეს; რუშა – ბრაზით; პრასფჰურიტა – აკანკალებული; ადჰარაჰ – ვისი ტუჩებიც.

თავისი შვილის პრაჰლადას ბაგეთაგან ერთგული სამსახურის შესახებ ამ სიტყვების მოსმენისას, ჰირანიაკაშიპუ ძლიერ განრისხდა. მრისხანებისაგანმ მას ბაგეებიც კი უკანკალებდა. მან ასე მიმართა თავისი გურუს შუკრაჩარიას შვილს, შანდას:

ტექსტი 26

ბრაჰმა-ბანდჰო კიმ ეტატ ტევიპაკშამ შრაიატასატა
ასარამ გრაჰიტო ბალომამ ანადრიტია დურმატე


ბრაჰმა-ბანდჰო – ო ბრაჰმანის უღირსო შვილო; კიმ ეტატ – რა არის ეს; ტე – შენს მიერ; ვიპაკშამ – ჩემი მტრის მხარეს; შრაიატა – თავი შეგიფარებია; ასატა – უსაძაგლესი; ასარამ – სისულელე; გრაჰიტაჰ – ასწავლე; ბალაჰ – ამ ბიჭს; მამ – მე; ანადრიტია – არად ჩამაგდე; დურმატე – ო სულელო მასწავლებელო.

ო, უღირსო, ბრაჰმანის უსაძაგლესო შვილო, შენ ჩემ ბრძანებას არ დაემორჩილე და ჩემი მტრის მხარეს შეაფარე თავი. შენ ამ ბიჭს ერთგული სამსახური ასწავლე! ვაი, შე უგუნურო!

შინა-არსი: ამ ლექსში მნიშვნელოვანი გახლავთ სიტყვა სარამ, რაც "არაარსებითს” ნიშნავს. დემონისათვის ერთგული სამსახურის პროცესში არსებითი არაფერია, მაგრამ ერთგულისათვის ერთგული სამსახური სიცოცხლეში ერთადერთი არსებითი მიზანია. ვინაიდან ჰირანიაკაშიპუს ერთგული სამსახური, სიცოცხლის არსი, არ მოსწონდა, მან პრაჰლადა მაჰარაჯას მასწავლებლები უხეში სიტყვებით გაკიცხა.

ტექსტი 27

სანტი ჰი ასადჰავო ლოკედურმაიტრაშ ჩჰადმა-ვეშინაჰ
ტეშამ უდეტი აგჰამ კალეროგაჰ პატაკინამ ივა


სანტი – არიან; ჰი – უთუოდ; ასადჰავაჰ – უნამუსო პიროვნებები; ლოკე – ამ სამყაროში; დურმაიტრაჰ – მატყუარა მეგობრები; ჩჰადმა-ვეშინაჰ – ყალბ ნიღბებს ატარებენ; ტეშამ – ყველა მათი; უდეტი – ამოდის; აგჰამ – ცოდვების შედეგი; კალე – დროთა ვითარებაში; როგაჰ – ავადმყოფობა; პატაკინამ – ცოდვილი ხალხისა; ივა – მსგავსად.

დროთა ვითარებაში, ცოდვილებს ათასგვარი ავადმყოფობა უჩნდებათ. ამის მსგავსად, ამ სამყაროში ყალბ ნიღაბში გამოწყობილი ბევრი მატყუარა მეგობარია, მაგრამ საბოლოოდ, მათი ყაბლი ქცევის გამო, ჭეშმარიტი მტრობა მაინც თავს იჩენს.

შინა-არსი: რადგან ჰირანიაკაშიპუს თავისი შვილის პრაჰლადას განათლება აღელვებდა, ამ ამბის შემდეგ იგი მეტად უკმაყოფილო დარჩა. როდესაც
პრაჰლადამ ერთგული სამსახურის შესახებ დარიგებების მოცემა დაეწყო, ჰირანიაკაშიპუმ მასწავლებლები უმალვე მეგობრებად გადაცმულ მტრებად მიიჩნია. ამ ლექსში სიტყვები როგაჰ პატაკინამ ივა გულისხმობს ავადმყოფობას, რომელიც ყველა ცოდვილი და მატერიალური ცხოვრების ტანჯული მდგომარეობის აღსანიშნადაა ნახმარი (ჯანმა-მრიტიუ-ჯარა-ვიადჰი). ავადმყოფობა ცოდვილი კაცის სხეულის თვალსაჩინო ნიშანია. სმრიტი-შასტრებში ნათქვამია:

ბრაჰმა-ჰა კშაია-როგი სიატსურაპაჰ შიავადანტაკაჰ
სვარნა-ჰარი ტუ კუნაქჰიდუშჩარმა გურუ-ტალპაგაჰ


ბრაჰმანების მკვლელებს მოგვიანებით ჭლექი იპყრობთ, ლოთები უკბილონიხდებიან, ოქროს ქურდებს დაავადებული ფრჩხილები აქვთ, ხოლო იმ ცოდვილ ხალხს, ვისაც უფროსის ცოლთან სქესობრივი კავშირი დაუმყარებიათ, კეთრი და მსგავსი კანის სნეულებები ეყრებათ.

ტექსტი 28

შრი-გურუ-პუტრა უვაჩა
ნა მატ-პრანიტამ ნა პარა-პრანიტამ
სუტო ვადატი ეშა ტავენდრა-შატრო
ნაისარგიკიიამ მატირ ასია რაჯან
ნიიაჩჩჰა მანიუმ კად ადაჰ სმა მა ნაჰ


შრი-გურუ-პუტრაჰ უვაჩა – შუკრაჩარიას, ჰირანიაკაშიპუს სულიერი მოძღვრის შვილმა თქვა; ნა – არ; მატ-პრანიტამ – მე მისწავლებია; ნა – არ; პარა-პრანიტამ – ვინმე სხვას უსწავლებია; სუტაჰ – შვილი (პრაჰლადა); ვადატი – ამბობს; ეშაჰ – ამას; ტავა – შენი; ინდრა-შატრო – ო მეფე ინდრას მტერო; ნაისარგიკი – ბუნებრივი; იიამ – ეს; მატიჰ – მიდრეკილება; ასია – მისი; რაჯან – ო მეფეო; ნიიაჩჩჰა – განიგდე; მანიუმ – შენი ბრაზი; კატ – შეცდომა;
ადაჰ – მოგვაწერ; სმა – მართლაც; მა – ნუ; ნაჰ – ჩვენ.

შუკრაჩარიას, ჰირანიაკაშიპუს სულიერი მოძღვრის, შვილმა თქვა: ო მეფე ინდრას მტერო, ო მეფეო! რაც შენმა შვილმა პრაჰლადამ თქვა, არც მე მისწავლებია მისთვის და არც ვინმე სხვას. მისი თავისთავადი ერთგული სამსახური ბუნებრივად განვითარდა მასში. ამიტომ, გთხოვ განიგდე შენი ბრაზი და ტყუილუბრალოდ ნუ გვადანაშაულებ ჩვენ. ბრაჰმანის ასე შეურაცხყოფა არ არის მართებული.

ტექსტი 29

შრი-ნარადა უვაჩა
გურუნაივამ პრატიპროკტობჰუია აჰასურაჰ სუტამ
ნა ჩედ გურუ-მუქჰიიამ ტეკუტო 'ბჰადრასატი მატიჰ


შრი-ნარადაჰ უვაჩა – ნარადა მუნიმ თქვა;
გურუნა – მასწავლებლის მიერ; ევამ – ასეთი; პრატიპროკტაჰ – პასუხი;
ბჰუიაჰ – კვლავ; აჰა – უთრხა; ასურაჰ – დიდმა დემონმა, ჰირანიაკაშიპუმ; სუტამ – შვილს; ნა – არ; ჩეტ – თუკი; გურუ-მუქჰი – შენი მასწავლებლის პირიდან ამოსული; იიამ – ეს; ტე – შენი; კუტაჰ – საიდან; აბჰადრა – ო უკეთურო; ასატი – ცუდი; მატიჰ – მიდრეკილება.

შრი ნარადა მუნი განაგრძობდა: როდესაც ჰირანიაკაშიპუმ მასწავლებლისაგან ასეთი პასუხი მიიღო, მან კვლავ თავის შვილს პრაჰლადას მიმართა. ჰირანიაკაშიპუმ თქვა: შე არამზადავ და ჩვენს ოჯახში ყველაზე დაცემულო, თუკი ეს განათლება შენი მასწავლებლებისაგან არ მიგიღია, მაშ საიდან შეიძინე იგი?

შინა-არსი: შრილა ვიშვანათჰა ჩაკრავარტი თჰაკურა აღნიშნავს, რომ ერთგული სამსახური სინამდვილეში ბჰადრა სატია, და არა აბჰადრა ასატი. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ერთგული სამსახურის ცოდნა არ შეიძლება არასასიკეთო ან ეტიკეტის საწინააღმდეგო იყოს. ერთგული სამსახურის სწავლა ყველას ვალია. ამიტომ პრაჰლადა მაჰარაჯას თავისთავადი განათლება გამართლებულია როგორც სასიკეთო და სრულყოფილი.

ტექსტი 30

შრი-პრაჰრადა უვაჩა
მატირ ნა კრიშნე პარატაჰ სვატო ვა
მითჰო 'ბჰიპადიეტა გრიჰა-ვრატანამ
ადანტა-გობჰირ ვიშატამ ტამისრამ
პუნაჰ პუნაშ ჩარვიტა-ჩარვანანამ


შრი-პრაჰრადაჰ უვაჩა – პრაჰლადა მაჰარაჯამ თქვა; მატიჰ – მიდრეკილება; ნა – არასდროს; კრიშნე – უფალი კრიშნას მიმართ; პარატაჰ – სხვებისაგან მიღებული დარიგებით; სვატაჰ – თავისი გაგებით; ვა – ან; მითჰაჰ – გაერთიანებული მცდელობით; აბჰიპადიეტა – ვითარდება; გრიჰა-ვრატანამ – მათი, ვინც სიცოცხლეზე მატერიალისტურ, სხეულისეულ შეხედულებას
არიან მიჯაჭვულნი; ადანტა – უმართავი; გობჰიჰ – გრძნობებით; ვიშატამ – შედიან; ტამისრამ – ჯოჯოხეთურ სიცოცხლეში; პუნაჰ – კვლავ; პუნაჰ – კვლავ; ჩარვიტა – უკვე დაღეჭილს; ჩარვანანამ – ვინც ღეჭავენ.

პრაჰლადა მაჰარაჯამ უპასუხა: მათი უმართავი გრძნობების გამო, მატერიალისტურ ცხოვრებას მეტისმეტად მიჯაჭვული ხალხი ჯოჯოხეთური პირობებისაკენ მიიწევს და ხელახლა მოეხდებათ იმის დაღეჭვა, რაც ერთხელ უკვე დაღეჭეს. მათში არასოდეს გაიღვიძებს კრიშნასადმი ლტოლვა. ეს არ მოხდება არც სხვების დარიგებით, არც თავიანთი მცდელობით, და არც ამ ორივეს შეერთებით.

შინა-არსი: ამ ლექსში სიტყვები მატირ ნა კრიშნე კრიშნასადმი შესრულებულ ერთგულ სამსახურს აღნიშნავს. ეგრეთ წოდებული პოლიტიკოსები, განათლებული სწავლულები და ფილოსოფოსები, რომლებიც "ბჰაგავად-გიტას” კითხულობენ, ისეთი დასკვნების გამოწურვას ცდილობენ, რომელიც კიდევ ერთხელ ნათელყოფს მათ მათ მატერიალურ განზრახვებს, მაგრამ კრიშნას შესახებ მათი მცდარი შეხედულება ვერავითარ ნაყოფს ვერ გამოიღებს. ვინაიდან ასეთი პოლიტიკოსები, ფილოსოფოსები და სწავლულები "ბჰაგავად-გიტას” მატერიალური საქმეების მოსაგვარებლად იყენებენ, მათთვის კრიშნაზე გამუდმებით ფიქრი, ანუ კრიშნას ცნობიერება მათი ბუნებისთვის შეუთავსებელია (მატირ ნა კრიშნე). როგორც "ბჰაგავად-გიტაშია” (18.55) ნათქვამი: ბჰაკტია მამ აბჰიჯანატი – კრიშნას ჭეშმარიტი სახით გაგება მხოლოდ ერთგული სამსახურის მეშვეობით შეიძლება. ეგრეთ წოდებულ პოლიტიკოსებსა და მეცნიერებს კრიშნა არარსებული ჰგონიათ. ერთი პოლიტიკოსი აღნიშნავდა, რომ მისი კრიშნა "ბჰაგავად-გიტაში” წარმოდგენილი კრიშნასაგან განსხვავდება. და მიუხედავად იმისა, რომ იგი კრიშნასა და რამას უზენაესად აღიარებს, იგი თვლის, რომ კრიშნა და რამა უპიროვნონი არიან, ვინაიდან კრიშნას მსახურების შესახებ მას წარმოდგენა არა აქვს. ამრიგად მისი ერთადერთი საქმეა პუნაჰ პუნაშ ჩარვიტა-ჩარვანანამ – მრავალჯერ დაღეჭილის კვლავ და კვლავ, დაუსრულებლად ღეჭვაა. ასეთი პოლიტიკოსებისა და აკადემიური სწავლულების მიზანი ისაა, რომ მათი გრძნობებით მთელი მატერიალური სამყაროთი დატკბნენ. ამიტომ აქ გარკვევითაა ნათქვამი, რომ გრიჰა-ვრატებს, ანუ მათ, ვისი ერთადერთი მიზანიც ამ სხეულით მატერიალურ სამყაროში კეთილმოწყობილად ცხოვრებაა, არ შესწევთ კრიშნას გაგების უნარი. ორი გამოთქმა გრიჰა-ვრატა და ჩარვიტა-ჩარვანანამ მიუთითებს, რომ მატერიალისტურად მოაზროვნე პიროვნება სხვადასხვა სახეობის სხეულებში, არაერთი ცხოვრების მანძილზე ცდილობს გრძნობათა დაკმაყოფილებას, მაგრამ საბოლოოდ ის მაინც დაუკმაყოფილებელია. პერსონალიზმის, ამ იზმისა და იმ იზმის სახელით, ასეთი ხალხი ყოველთვის ცხოვრების მატერიალისტურ წესზეა მიჯაჭვული. როგორც "ბჰაგავად-გიტაშია” (2.44) ნათქვამი:

ბჰოგაიშვარია-პრასაკტანამტაიაპაჰრიტა-ჩეტასამ
ვიავასაიატმიკა ბუდდჰიჰსამადჰაუ ნა ვიდჰიიატე


“უზენაესი უფლის ერთგული სამსახურის მტკიცე გადაწყვეტილება არასდროს იჩენს თავს მათ ჭკუაში, ვინც გრძნობათა დაკმაყოფილებასა და მატერიალურ სიმდიდრეზეა მეტისმეტად მიჯაჭვული, და ვისაც ამგვარი სურვილებით აქვს გონება არეული.” ისინი, ვინც მატერიალურ განცხრომას არიან მიჯაჭვულნი, მტკიცედ ვერ ჩადგებიან უფლის ერთგულ სამსახურში. მათ არ შესწევთ ბჰაგავანის, კრიშნას, ან მისი დარიგების, "ბჰაგავად-გიტას” ჩაღრმავების უნარი. ადანტა-გობჰირ ვიშატამ ტამისრამ: მათ გზას ისინი სინამდვილეში ჯოჯოხეთური ცხოვრებისაკენ მიჰყავს.

როგორც რიშაბჰადევა ადასტურებს, მაჰატ-სევამ დვარამ აჰურ ვიმუკტეჰ – კრიშნას გასაგებად ერთგულის მსახურებაა საჭირო. სიტყვა მაჰატ ერთგულს
ნიშნავს.

მაჰატმანას ტუ მამ პართჰადაივიმ პრაკრიტიმ აშრიტაჰ
ბჰაჯანტი ანანია-მანასოჯნატვა ბჰუტადიმ ავიაიამ


“ო პრითჰას შვილო, დიადი სულები, რომლებიც არასოდეს იბნევიან, ღვთაებრივი ბუნების მფარველობის ქვეშ იმყოფებიან. ისინი მთლიანად ერთგული სამსახურით არიან დაკავებულნი, ვინაიდან ისინი მე როგორც ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას, თავდაპირველსა და უშრეტს მიცნობენ” (ბ.გ. 9.13). მაჰატმა ისაა, ვინც განუწყვეტლივ, ოცდაოთხი საათის განმავლობაში ერთგული სამსახურითაა დაკავებული. როგორც მომდევნო ლექსებში იქნება აღნიშნული, ვინც ასეთ დიად პიროვნებას არ გაჰყვება, ის ვერ შეიცნობს კრიშნას. ჰირანიაკაშიპუ იმის გაგება სურდა, თუ საიდან შეიძინა პრაჰლადამ კრიშნას ცნობიერება. ვინ ასწავლა მას ყოველივე? პრაჰლადამ სარკასტულად მიუგო: "ჩემო ძვირფასო მამა, შენისთანა ხალხი კრიშნას ვერასოდეს ჩაწვდება. კრიშნას გაგება შეიძლება მხოლოდ მაჰატის, დიადი სულის მსახურებით. ამბობენ, რომ მათ, ვინც მატერიალური პირობების გაუმჯობესებას ცდილობენ, უკვე ბევრჯერ დაღეჭილს ღეჭავენ. მატერიალური პირობების გაუმჯობესება ვერავინ შეძლო, მაგრამ სიცოცხლიდან სიცოცხლეში, თაობიდან თაობაში, ხალხია ცდილობს ამას, თუმცა ერთ მარცხს უშედეგოდ ცვლის მეორე. თუკი პიროვნება მაჰატის Å მაჰატმას, ანუ უფლის შეუბღალავი ერთგულის მიერ არ გაიწვრთნა, გამორიცხულია, რომ მან კრიშნა და მისი ერთგული სამსახური გაიგოს.”


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Sep 13 2011, 06:43 PM
Post #53


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ტექსტი 31

ნა ტე ვიდუჰ სვართჰა-გატიმ ჰი ვიშნუმ
დურაშაია იე ბაჰირ-ართჰა-მანინაჰ
ანდჰა იათჰანდჰაირ უპანიიამანას
ტე 'პიშა-ტანტრიამ ურუ-დამნი ბადდჰაჰ


ნა – არ; ტე – მათ; ვიდუჰ – იციან; სვა-ართჰა-გატიმ – სიცოცხლის საბოლოო მიზანი, ანუ მათი ჭეშმარიტი თვითინტერესი; ჰი – უთუოდ; ვიშნუმ – უფალი ვიშნუ და მისი სავანე; დურაშაიაჰ – ამ მატერიალური სამყაროთი ტკბობა სურთ; იე – ვინც; ბაჰიჰ – გარეგანი გრძნობათა ობიექტები; ართჰა-მანინაჰ – ძვირფასად მიაჩნიათ; ანდჰაჰ – მათ, ვინც ბრმები არიან; იათჰა – სწორედ ისევე, როგორც; ანდჰაიჰ – სხვა ბრმების მიერ; უპანიიამანაჰ – წაყვანილი;
ტე – ისინი; აპი – თუმცა; იშა-ტანტრიამ – მატერიალური ბუნების თოკებს
(კანონებს); ურუ – აქვს ძლიერი; დამნი – ძაფები; ბადდჰაჰ – შებოჭილი.

მატერიალური ცხოვრებით განცხრომის ცნობიერების მქონე პიროვნებები მახეში არიან გაბმულნი და ამის გამო თავიანთ წინამძღოლად ან გურუდ გარეგან გრძნობათა ობიექტებზე მიჯაჭვულ მათსავე მსგავს ბრმას ირჩევენ, მათ არ შესწევთ იმის გაგების უნარი, რომ სიცოცხლის ჭეშმარიტი მიზანი შინ, ღმრთეებასთან დაბრუნება, და უფალი ვიშნუს მსახურებაა. როგორც ბრმა წინამძღოლიანი უსინათლოთა ქარავანი კარგავს სწორ გზას და ორმოში ვარდება, ასევე მატერიალური სურვილებით შეპყრობილი, კარმიული შრომის ძლიერი თოკებით შებოჭილი ადამიანები ასევე ძლიერი მატერიალური მიჯაჭვულობის მქონე წინამძღოლის წყლობით კვლავ და კვლავ განაგრძობენ მატერიალისტურ ცხოვრებას, და თანდათან უფროდაუფრო იტანჯებიან მეტად იტანჯებიან სამმაგი გაჭირვებებით.

შინა-არსი: ვინაიდან დემონებსა და ერთგულებს შორის აზრთა სხვადასხვაობა ყოველთვის იარსებებს, როდესაც მისმა შვილმა პრაჰლადა მაჰარაჯამ გაკიცხა, ჰირანიაკაშიპუს არ უნდა გაჰკვირვებოდა, რომ პრაჰლადა მაჰარაჯას ცხოვრებაზე მისგან განსხვავებული შეხედულება ჰქონდა. მაგრამ ამის ნაცვლად ჰირანიაკაშიპუ ძლიერ განრისხდა და სურდა ესაყვედურა მისი შვილისათვის, რომ მან აბუჩად აიგდო მისი მასწავლებელი ან სულიერი მოძღვარი, რომელიც დიდი აჩარიას, შუკრაჩარიას ბრაჰმანის ოჯახში იყო შობილი. სიტყვა შუკრა ნიშნავს "თესლს”, ხოლო აჩარია – მასწავლებელს ან გურუს. შთამომავლობით გურუებს, ანუ სულიერ მოძღვრებს უხსოვარი დროიდან ყველგან ღებულობდნენ, მაგრამ პრაჰლადა მაჰარაჯამ უარი თქვა ასეთ თესლით გურუზე ან მის დარიგებებზეც. ნამდვილი გურუ გახლავთ შროტრიია, ის, ვინც პარამპარას, მოწაფეობრივი თანმიმდევრობის მეშვეობით სრულყოფილი ცოდნა მოისმინა ან მიიღო. ამიტომ პრაჰლადა მაჰარაჯამ თესლით სულიერი მოძღვარი არ აღიარა. ასეთ სულიერ მოძღვრებს ვიშნუსადმი არავითარი ინტერესი არ გააჩნიათ. უფრო მეტიც, ისინი მატერიალური წარმატების მიღწევისკენ მიისწრაფვიან (ბაჰირ-ართჰა-მანინაჰ). სიტყვა ბაჰიჰ ნიშნავს "გარეგანს”, ართჰა – "ინტერესს”, ხოლო მანინა – "სერიოზულად მიღებას”. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ფაქტიურად ყველა სულიერი სამყაროს შესახებ ცნობებს მოკლებულია. მატერიალისტების ცოდნა შეზღუდულია ამ მატერიალური სამყაროს ოთხ მილიარდ მილის საზღვრებით, რომელიც მთელი სამყაროს ბნელი ნაწილია; მათ არ იციან, რომ მატერიალური სამყაროს მიღმა არსებობს სულიერი სამყარო. თუკი პიროვნება უფლის ერთგული არ არის, იგი სულიერი სამყაროს არსებობას ვერ გაიგებს. გურუები, მასწავლებლები, რომელთაც უბრალოდ მატერიალური სამყარო აინტერესებთ, ამ ლექსში ერთი სიტყვით არიან აღწერილნი. ესაა სიტყვა ანდჰა, ბრმა. ასეთი ბრმა ხალხი შეიძლება მრავალ სხვა ბრმა მიმდევარს გაუძღვეს, რომელთაც მატერიალური პირობების შესახებ ჭეშმარიტი ცოდნა არ მოეპოვებათ, მაგრამ პრაჰლადა მაჰარაჯას მსგავსი ერთგულები მათ არ აღიარებენ. რადგან ასეთ ბრმა მასწავლებლებს გარეგანი, მატერიალური სამყარო აინტერესებთ და ყოველთვის მატერიალური ბუნების ძლიერი თოკებით არიან შებოჭილნი.

ტექსტი 32

ნაიშამ მატის ტავად ურუკრამანგჰრიმ
სპრიშატი ანართჰაპაგამო იად-ართჰაჰ
მაჰიიასამ პადა-რაჯო-'ბჰიშეკამ
ნიშკინჩანანამ ნა ვრინიტა იავატ


ნა – არ; ეშამ – ესენი; მატიჰ – ცნობიერება; ტავატ – აქამდე; ურუკრამა-ანგჰრიმ – ლოტოსის ტერფები ღმრთეების უზენაესი პიროვნებისა, ვინც უჩვეულო საქმეებითაა ცნობილი; სპრიშატი – შეხება; ანართჰა – არასასურველი რამეების; აპაგამაჰ – გაქრობა; იატ – რისი; ართჰაჰ – დანიშნულება; მაჰიიასამ – დიადი სულების (მაჰატმების, ანუ ერთგულების); პადა-რაჯაჰ – ლოტოსის ტერფების მტვრით; აბჰიშეკამ – განსპეტაკება; ნიშკინჩანანამ – ერთგულების, ვისაც ამ მატერიალურ სამყაროში არაფერი საქმე არა აქვთ; ნა – არ; ვრინიტა – შეიძლება მიიღონ; იავატ – სანამ.

თუკი თავიანთ სხეულებზე მატერიალური უწმინდურობისაგან მთლიანად თავისუფალი ვაიშნავის ლოტოსის ტერფების მტვერს არ წაიცხებენ, მატერიალისტური ცხოვრებით ძლიერ დაკავებული პიროვნებები უფლის ლოტოსის ტერფებს ვერ მიეჯაჭვებიან. ვერ ეზიარებიან მას, ვინც მისი უჩვეულო საქმეებითაა ცნობილი. თუკი კრიშნას ცნობიერი გახდა და უფლის ლოტოსის ტერფებს შეაფარა თავი, მხოლოდ ამით შეუძლიათ მათ მატერიალური სიბილწისაგან თავის დახსნა.

შინა-არსი: კრიშნას ცნობიერად გახდომას ანართჰა-აპაგამაჰ, ყველა ანართჰის, გაჭირვებული მდგომარეობის გაქრობა მოჰყვება ხოლმე. მდგომარეობისა, რომელიც ტყუილუბრალოდ გვაქვს თავსმოხვეული. მატერიალური სხეული ამ არასასურველ მატერიალურ პირობებში არსებობის აუცილებელი პირობაა. მთელი ვედური ცივილიზაციის დანიშნულება ისაა, რომ ამ არასასურველი გაჭირვებებისაგან იხსნას პიროვნება, მაგრამ ბუნების კანონებით შებოჭილმა ხალხმა ცხოვრების დანიშნულება არ იცის. როგორც წინა ლექსში იყო განმარტებული: იშა-ტანტრიამ ურუ-დამნი ბადდჰაჰ – ისინი მატერიალური ბუნების სამი ძლიერი მოდუსით არიან შემოფარგლულნი. განათლებას, რომელიც განპირობებულ სულს ყოველ ცხოვრებაში ხელფეხს უბორკავს – მატერიალისტური განათლება ეწოდება. შრილა ბჰაკტივინოდა თჰაკურამ განმარტა, რომ ეს მატერიალისტური განათლება ზრდის მაიას ზეგავლენას. ასეთი განათლება განპირობებულ სულს აიძულებს სულ უფრო და შესაბამისად უფრო მეტად მიიზოდს მატერიალისტურმა ცხოვრებამ და სულ უფრო და უფრო
დაშორდებს არასასურველი გაჭირვებებისაგან განთავისუფლების გზას.

ვინმეს შეიძლება დაებადოს კითხვა: თუ რატომ არ ღებულობს მაღალი განათლების მქონე ხალხი კრიშნას ცნობიერებას? ამის მიზეზი ამ ლექსშია განმარტებული. თუკი პიროვნება ჭეშმარიტ, მთლიანად კრიშნას ცნობიერ სულიერ მოძღვარს არ შეაფარებს თავს, მისთვის კრიშნას გაგება გამორიცხულია. განმანათლებლებს, სწავლულებსა და დიდ პოლიტიკურ ლიდერებს, რომელთაც მილიონობით ადამიანი სცემს თაყვანს, არ შეუძლიათ სიცოცხლის ჭეშმარიტი მიზნის გაგება და კრიშნას ცნობიერების მიღება, ვინაიდან მათ არ ჰყოლიათ ჭეშმარიტი სულიერი მოძღვარი და არ ცნობენ ვედებს. ამიტომ "მუნდაკა უპანიშადში” (3.2.3) ნათქვამია: ნაიამ ატმა პრავაჩანენა ლაბჰიო ნა მედჰაია ნა ბაჰუნა შრუტენა – თვითშემეცნების მიღწევა შეუძლებელია უბრალოდ აკადემიური განათლებით, ერუდირებული ლექციების კითხვით (პრავაჩანენა ლაბჰიაჰ), ან გონიერ მეცნიერად ჩამოყალიბებით, რომელიც მრავალ საოცარ აღმოჩენას ჩაუყრის საფუძველს. კრიშნას გაგება შეუძლებელია, სანამ თვით კრიშნა არ მოიღებს წყალობას პიროვნებაზე. მხოლოდ მას, ვინც კრიშნას წმინდა ერთგულს მიენდო და მისი ლოტოსის ტერფების მტვერს ეზიარა, შეუძლია კრიშნას ჩაწვდომა. უპირველეს ყოვლისა, აუცილებელია იმის განსაზღვრა, თუ როგორ დავაღწიოთ თავი მაიას კლანჭებს. ამის განხორციელება მხოლოდ კრიშნას ცნობიერად გახდომის გზით არის შესაძლებელი. ხოლო იმისათვის, რომ იოლად მიაღწიო კრიშნას ცნობიერებას, ამისათვის თავი უნდა მიანდო რეალიზებულ სულს – მაჰატს, ანუ მაჰატმას – რომლის ერთადერთი ინტერესიც უზენაესი უფლის მსახურებაა. როგორც უფალი ამბობს "ბჰაგავად-გიტაში” (9.13):

მაჰატმანას ტუ მამ პართჰადაივიმ პრაკრიტიმ აშრიტაჰ
ბჰაჯანტი ანანია-მანასოჯნატვა ბჰუტადიმ ავიაიამ


“ო პრითჰას შვილო, დიადი სულები, რომლებიც არასოდეს არიან დაბნეულნი, ღვთაებრივი ბუნების მფარველობის ქვეშ იმყოფებიან. ისინი მთლიანად ერთგული სამსახურით არიან დაკავებულნი, ვინაიდან ისინი მე, როგორც ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას, თავდაპირველსა და უშრეტს მიცნობენ.” ამიტომ ცხოვრების ამ არასასურველი გაჭირვებებისათვის ბოლოს მოსაღებად, ერთგულად გახდომაა საჭირო.

იასიასტი ბჰაკტირ ბჰაგავატი აკინჩანა
სარვაირ გუნაის ტატრა სამასატე სურაჰ


“ვისაც კრიშნასადმი ურყევი ერთგული რწმენა აქვს, იგი გამუდმებით კრიშნასა და ყველა ნახევარღმერთისათვის დამახასიათებელი სათნო თვისებას ავლენს.”
(ბჰაგ. 5.18.12)

იასია დევა პარა ბჰაკტირიათჰა დევე ტათჰა გურაუ
ტასიაიტე კათჰიტა ჰი ართჰაჰპრაკაშანტე მაჰატმანაჰ


“ვედური ცოდნის საგანძურის კარი თავისთავად მხოლოდ უფლისა და სულიერი მოძღვრის უსიტყვო რწმენის მქონე დიადი სულების წინაშე იხსნება.” ("შვეტაშვატარა უპანიშადი” 6.23)

იამ ევაიშა ვრინუტე ტენა ლაბჰიას
ტასიაიშა ატმა ვივრინუტე ტანუმ სვამ


“უფალს მხოლოდ ის მოიპოვებს, ვისაც თავად უფალი ირჩევს. ასეთი
პიროვნებას იგი თავის საკუთარ ფორმასაც ანდობს” ("მუნდაკა უპანიშაიდი” 3.2.3).

ეს ვედური დანაწესებია. ჩვენ თვითშეცნობილ სულიერ მოძღვარს უნდა მივანდოთ თავი, და არა მატერიალურად განათლებულ სწავლულს ან პოლიტიკოსს. საჭიროა ნიშკინჩანას, ერთგული სამსახურით დაკავებულ და მატერიალური სიბილწისაგან თავისუფალ პიროვნების მოძებნა. ესაა შინ, ღმრთეებასთან დაბრუნების ერთადერთი გზა.

ტექსტი 33

იტი უკტვოპარატამ პუტრამჰირანიაკაშიპუ რუშა
ანდჰიკრიტატმა სვოტსანგანნირასიატა მაჰი-ტალე


იტი – ასე; უკტვა – თქვა; უპარატამ – შეჩერდა; პუტრამ – შვილი; ჰირანიაკაშიპუჰ – ჰირანიაკაშიპუმ; რუშა – რისხვით; ანდჰიკრიტა-ატმა – თვითშემეცნების მიმართ დაბრმავებული; სვა-უტსანგატ – მისი კალთიდან; ნირასიატა – ისროლა; მაჰი-ტალე – მიწაზე.

ამ სიტყვების შემდეგ, პრაჰლადა მაჰარაჯა დადუმდა. ჰირანიაკაშიპუმ, რომელიც ბრაზს სულმთლად დაებრმავებინა, კალთიდან ჩამოაგდო იგი და მიწაზე დაანარცხა.

ტექსტი 34

აჰამარშა-რუშავიშ‡აჰკაშაიი-ბჰუტა-ლოჩანაჰ
ვადჰიატამ აშვ აიამ ვადჰიონიჰსარაიატა ნაირრიტაჰ


აჰა – მან თქვა; ამარშა – აღშფოთება; რუშა – და რისხვით; ავიშ‡აჰ – შეპყრობილი; კაშაიი-ბჰუტა – წავარვარებული სპილენძივით გაუხდა; ლოჩანაჰ – თვალები; ვადჰიატამ – მოკალით; აშუ – უმალვე; აიამ – ეს; ვადჰიაჰ – ვინც სიკვდილს იმსახურებს; ნიჰსარაიატა – წაიყვანეთ; ნაირრიტაჰ – ო, დემონებო.

ბრაზისაგან გავარვარებული სპილენძივით თვალებგაწითლებულმა გონებადაკარგულმა ჰირანიაკაშიპუმ თავის მსახურებს უბრძანა: ო, დემონებო, მომაშორეთ ეს ბიჭი! იგი სიკვდილს იმსახურებს და ახლავე აღასრულეთ ეს განაჩენი!

ტექსტი 35

აიამ მე ბჰრატრი-ჰა სო 'იამჰიტვა სვან სუჰრიდო 'დჰამაჰ
პიტრივია-ჰანტუჰ პადაუ იოვიშნორ დასავად არჩატი


აიამ – ეს; მე – ჩემი; ბჰრატრი-ჰა – ძმის მკვლელი; საჰ – იგი; აიამ – ეს; ჰიტვა – მიატოვა; სვან – საკუთარი; სუჰრიდაჰ – კეთილისმსურველები; ადჰამაჰ – დაბალი; პიტრივია-ჰანტუჰ – ის, ვინც მისი ბიძა ჰირანიაკშა მოკლა; პადაუ – ორ ტერფთან; იაჰ – ის ვინც; ვიშნოჰ – უფალი ვიშნუს; დასა-ვატ – მსახურივით; არჩატი – ემსახურება.

ეს ბიჭი პრაჰლადა ჩემი ძმის მკვლელია, რადგან მან თავისი ოჯახი მიატოვა, ისე ჩადგა მტრის, უფალი ვიშნუს ერთგულ სამსახურში, თითქოსდა უბრალო მოსამსახურე ყოფილიყო.

შინა-არსი: ჰირანიაკაშიპუს მისი შვილი პრაჰლადა მაჰარაჯა მისი ძმის მკვლელად მიაჩნდა, ვინაიდან პრაჰლადა მაჰარაჯას უფალი ვიშნუს ერთგული სამსახური აერჩია. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, პრაჰლადა მაჰარაჯა სარუპია განთავისუფლებამდე ამაღლდებოდა და ამ თვალსაზრისით, უფალ ვიშნუს დაემსგავსებოდა. ამიტომ ჰირანიაკაშიპუმ პრაჰლადას მოკვლა განიზრახა. ერთგულები, ვაიშნავები სარუპია, სალოკია, სარშ‡ი და სამიპია განთავისუფლებას აღწევენ, მაშინ როცა მაიავადები, თავის მხრივ, საიუჯია განთავისუფლებას აღწევენ. მაგრამ საიუჯია-მუკტი არ არის საიმედო, სარუპია-მუკტი, სალოკია-მუკტი და სამიპია-მუკტი კი სრულიად საიმედოა. მიუხედავად იმისა, რომ ვაიკუნთჰა პლანეტებზე უფალი ვიშნუს, ნარაიანას მსახურები უფალთან თანასწორ მდგომარეობაში იმყოფებიან, ერთგულებმა მშვენივრად იციან, რომ უფალი ბატონია, ხოლო ისინი – მსახურები.

ტექსტი 36

ვიშნორ ვა სადჰვ ასაუ კიმ ნუკარიშიატი ასამანჯასაჰ
საუჰრიდამ დუსტიაჯამ პიტრორაჰად იაჰ პანჩა-ჰაიანაჰ


ვიშნოჰ – ვიშნუს; ვა – არც; სადჰუ – კარგი; ასაუ – ეს; კიმ – ნუთუ; ნუ – უთუოდ; კარიშიატი – გააკეთებს; ასამანჯასაჰ – არასანდო; საუჰრიდამ – სასიყვარულო დამოკიდებულება; დუსტიაჯამ – ძნელი მისატოვებელი; პიტროჰ – მამისა და დედის; აჰატ – მიატოვა; იაჰ – ის ვინც; პანჩა-ჰაიანაჰ – მხოლოდ ხუთი წლის.

თუმცა პრაჰლადა მხოლოდ ხუთი წლის იყო, მან ჯერ კიდევ ყრმობის ასაკში გაწყვიტა სასიყვარულო დამოკიდებულება მამასთან და დედასთან. ამიტომ მამამისის აზრით იგი საეჭვო პიროვნება გახლდათ. უფრო მეტიც, ამის შემდეგ როგორღა შეიძლება, რომ იგი ვიშნუსაც კარგად მოექცეს?


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Oct 5 2011, 04:48 PM
Post #54


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



ტექსტი 37

პარო 'პი აპატიამ ჰიტა-კრიდ იათჰაუშადჰამ
სვა-დეჰაჯო 'პი ამაიავატ სუტო 'ჰიტაჰ
ჩჰინდიატ ტად ანგამ იად უტატმანო 'ჰიტამ
შეშამ სუქჰამ ჯივატი იად-ვივარჯანატ


პარაჰ – იგივე ჯგუფს ან ოჯახს არ მიეკუთვნება; აპი – თუმცა; აპატიამ – ბავშვი; ჰიტა-კრიტ – ვინც სიკეთის მომტანია; იათჰა – ისევე როგორც; აუშადჰამ – სამკურნალო ბალახი; სვა-დეჰა-ჯაჰ – მისი საკუთარი სხეულიდან შობილი; აპი – თუმცა; ამაია-ვატ – ავადმყოფობის მსგავსი; სუტაჰ – შვილი; აჰიტაჰ – ვინც
კეთილისმსურველი არ არის; ჩჰინდიატ – უნდა ჩამოიჭრას; ტატ – ეს; ანგამ – სხეულის ნაწილი; იატ – რაც; უტა – უთუოდ; ატმანაჰ – სხეულისათვის; აჰიტამ – არ არის სასიკეთო; შეშამ – წონასწორობა; სუქჰამ – ბედნიერად; ჯივატი – ცხოვრობს; იატ – რომელშიც; ვივარჯანატ – ჩამოჭრით.

სამკურნალო ბალახი ადამიანთა ოჯახს როდი მიეკუთვნება, იგი ტყეშია შობილი, მაგრამ როცა ის სასიკეთოა, მას ფრთხილად ინახავენ. ამის მსგავსად, თუკი გარეშე პირი კეთილადაა განწყობილი ოჯახის მიმართ, ამ ოჯახის წევრებმა იგი შვილივით უნდა დაიცვან. მეორეს მხრივ, თუკი საკუთარი სხეულის რომელიმე კიდური დასნებოვნებულია, იგი მოკვეთილ უნდა იქნეს, რათა მომავალში მთელმა სხეულმა უშფოთველად იცხოვროს. ამის მსგავსად, საკუთარი შვილიც კი, თუკი ის უვარგისია, უნდა მოიკვეთოს ოჯახიდან, მიუხედავად იმისა, რომ საკუთარი სისხლი და ხორცია.

შინა-არსი: შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ უფლის ყველა ერთგულს ასწავლიდა ბალახზე თავმდაბალნი და ხეებზე მომთმენნი ყოფილიყვნენ; წინააღმდეგ შემთხვევაში, მათ ერთგულ სამსახურში ყოველთვის უსიამოვნებები შეხვდებოდათ. აქ ნათელი მაგალითია იმისა თუ როგორ უსიამოვნებას აყენებს არაერთგული ერთგულს, თუმცა არაერთგული მოსიყვარულე მამაა. მატერიალური სამყარო ისეთია, რომ მოსიყვარულე მამა ერთგული შვილის მტერი ხდება. როცა საკუთარ შვილის მოკვლა გადაწყვიტა, ჰირანიაკაშიპუმ მაგალითად მოიყვანა სხეულის დაზიანებული კიდურის მოკვეთა, რომელიც დაჩირქებულია და ამიტომ მთელ სხეულს საშიშროებას უქადდა. ცხადია, ეს მაგალითი არაერთგულებსაც ეხება. ჩანაკია პანდიტი გვირჩევს: ტიაჯა დურჯანა-სამსარგამ ბჰაჯა სადჰუ-სამაგამამ. ერთგულებმა, რომელთაც სერიოზულად სურთ წინსვლა სულიერ ცხოვრებაში, არაერთგულთა წრე უნდა მიატოვონ და ყოველთვის ერთგულებთან იქონიონ ურთიერთობა. მატერიალურ ყოფიერებაზე მიჯაჭვულობა უმეცრებაა, ვინაიდან მატერიალური ყოფიერება დროებითია და გაჭირვებით აღსავსე. ამიტომ ერთგულებმა, რომლეთაც საკუთარი "მეს” შესაცნობად ტაპასიას (ეპითიმიებისა და ასკეტიზმის) შესრულება მტკიცედა აქვთ გადაწყვეტილი, უნდა გაწყვიტონ უღმერთო არაერთგულების წრე. პრაჰლადა მაჰარაჯა მამამისის, ჰირანიაკაშიპუს ფილოსოფოსიას სრულიად არ უჭერდა მხარს, მაგრამ მაინც მომთმენი და თავმდაბალი იყო. ხოლო რადგან ჰირანიაკაშიპუ არაერთგული გახლდათ, იგი იმდენად წაბილწული გონების პატრონი იყო, რომ საკუთარი შვილიც კი სასიკვდილოდ გასწირა. ეს მან ამპუტაციის ლოგიკის მოშველიებით გაამართლა.

ტექსტი 38

სარვაირ უპაიაირ ჰანტავიაჰსამბჰოჯა-შაიანასანაიჰ
სუჰრილ-ლინგა-დჰარაჰ შატრურმუნერ დუშ‡ამ ივენდრიიამ


სარვაიჰ – ყველა; უპაიაიჰ – ხერხით; ჰანტავიაჰ – უნდა მოიკლას; სამბჰოჯა – ჭამისას; შაიანა – წოლისას; ასანაიჰ – ჯდომისას; სუჰრიტ-ლინგა-დჰარაჰ – ვინც მეგობრის სახე მიიღო; შატრუჰ – მტერი; მუნეჰ – დიდი ბრძენის; დუშ‡ამ – უმართავი; ივა – მსგავსად; ინდრიიამ – გრძნობების.

სწორედ ისევე, როგორც უმართავი გრძნობები სულიერ ცხოვრებაში წინსვლით დაკავებული ყოველგვარი იოგის მტრებია, პრაჰლადა, რომელიც მეგობრად გვეჩვენება, მტერია, ვინაიდან მე მისი მართვის უნარი არ შემწევს. ამიტომ არა აქვს მნიშვნელობა რას აკეთებს ეს მტერი: ჭამს, ზის, თუ სძინავს, ყოველი საშუალებით უნდა განადგურდეს.

შინა-არსი: ჰირანიაკაშიპუმ აქტიურად წარმოიწყო პრაჰლადა მაჰარაჯას მოსაკლავ საშუალებათა მთელი ციკლი. ის შეეცდება მისი შვილის მოკვლას იმით, რომ ჭამისას საწამლავს მისცემს მას, ადუღებულ ზეთში ჩაადგებს, ან მწოლიარეს სპილოების ფეხებქვეშ ისვრის. ამრიგად, ჰირანიაკაშიპუმ უმანკო, მხოლოდ ხუთი წლის ბავშვის მოკვლა გადაწყვიტა, მხოლოდ იმიტომ, რომ ბავშვი უფლის ერთგული გახდა. ასეთი დამოკიდებულება აქვთ არაერთგულებს ერთგულების მიმართ.

ტექსტები 39-40

ნაირრიტას ტე სამადიშ‡აბჰარტრა ვაი შულა-პანაიაჰ
ტიგმა-დამშ‡რა-კარალასიასტამრა-შმაშრუ-შირორუჰაჰ

ნადანტო ბჰაირავამ ნადამჩჰინდჰი ბჰინდჰიტი ვადინაჰ
ასინამ ჩაჰანან შულაიჰპრაჰრადამ სარვა-მარმასუ


ნაირრიტაჰ – დემონები; ტე – მათ; სამადიშ‡აჰ – დარიგება მიიღეს; ბჰარტრა – მათი ბატონისაგან; ვაი – უთუოდ; შულა-პანაიაჰ – ხელებში სამკაპები ეჭირათ; ტიგმა – ბასრი; დამშ‡რა – კბილები; კარალა – და საშიში; ასიაჰ – სახეები; ტამრა-შმაშრუ – სპილენძისფერი ულვაშები; შირორუჰაჰ – და თმები თავზე; ნადანტაჰ – გამოსცემდნენ; ბჰაირავამ – საშიშ; ნადამ – ხმას; ჩჰინდჰი – აკუწეთ; ბჰინდჰი – ნაწილებად; იტი – ასე; ვადინაჰ – ამბობდა; ასინამ – ვინც უხმოდ იჯდა; ჩა – და; აჰანან – თავს დაესხნენ; შულაიჰ – მათი სამკაპებით; პრაჰრადამ – პრაჰლადა მაჰარაჯას; სარვა-მარმასუ – სხეულის ნაზ ნაწილებზე.

დემონებმა [რაკშასებმა], ჰირანიაკაშიპუს მსახურებმა, მათი სამკაპებით პრაჰლადა მაჰარაჯას სხეულის ნაზი ნაწილების ცემა დაიწყეს. დემონებს საშიში სახეები, ბასრი კბილები მოწითალო, სპილენძისფერი წვერები და თმები ჰქონდათ, და ისინი უდიდეს შიშს აღძრავდნენ. გამოსცემდნენ საზარელ ხმას, და ყვიროდნენ: "აკუწეთ! განგმირეთ!”, მათ ცემა დაუწყეს პრაჰლადა მაჰარაჯას, ის კი უხმოდ იჯდა და მედიტაციას ახდენდა ღმრთეების უზენაეს პიროვნებაზე.

ტექსტი 41

პარე ბრაჰმანი ანირდეშიებჰაგავატი აქჰილატმანი
იუკტატმანი აფჰალა ასანნაპუნიასიევა სატ-კრიიაჰ


პარე – უზენაესში; ბრაჰმანი – აბსოლუტური; ანირდეშიე – ვინც გრძნობებით არ აღიქმევა; ბჰაგავატი – ღმრთეების უზენაესი პიროვნება; აქჰილა-ატმანი – ყველას ზესული; იუკტა-ატმანი – მასზე, ვისი ჭკუაც დაკავებული იყო (პრაჰლადა); აფჰალაჰ – უშედეგოდ; ასან – იყო; აპუნიასია – მისი, ვისაც ღვთისმოსავ საქმეთა მარაგი არ გააჩნია; ივა – მსგავსად; სატ-კრიიაჰ – კარმი საქმეები (მსხვერპლშეწირვების შესრულების ან ასკეტიზმის მაგვარი რამ).

თუმცა ის პიროვნება, რომელსაც არავითარი ღვთისმოსავი საქმის მარაგი არა აქვს, კარგს საქმეს ასრულებს, ამას კარგი შედეგი არ მოჰყვება. ამდენად, დემონების იარაღებმა ვერაფერი დააკლეს პრაჰლადა მაჰარაჯას, ვინაიდან იგი ისეთი ერთგული იყო, რომ მატერიალურ პირობებს წონასწორობიდან ვერ გამოჰყავდა და მიუხედავად წამებისა, მთლიანად ღმრთეების უზენაეს პიროვნებაზე მედიტაციასა და მის მსახურებაში იყო ჩაფლული. მასთან იყო ის, ვინც უცვლელია, ვისი შეცნობაც მატერიალური გრძნობებით შეუძლებელია და ვინც მთელი სამყაროს სულია.

შინა-არსი: პრაჰლადა მაჰარაჯა განუწყვეტლივ და მთლიანად ღმრთეების უზენაეს პიროვნებაზე ფიქრით იყო დაკავებული. როგორც ნათქვამია: გოვინდა-პარირამბჰიტაჰ. პრაჰლადა მაჰარაჯა ყოველთვის მედიტაციით იყო დაკავებული და ამდენად, გოვინდა იცავდა მას. ისევე როგორც მამის ან დედის კალთაში მყოფი პატარა ბავშვი ყოველთვის დაცულია, ერთგულს ყოველ ვითარებაში იცავს უზენაესი უფალი. ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ როდესაც პრაჰლადა მაჰარაჯას დემონები, რაკშასები თავს დაესხნენ, დემონები გოვინდასაც ესხმოდნენ თავს? ეს შეუძლებელია. დემონებს ბევრჯერ უცდიათ ღმრთეების უზენაესი პიროვნების ვნება ან მოკვლა, მაგრამ მას ვერავითარი მატერიალური საშუალება ვერ ავნებს, ვინაიდან იგი ყოველთვის ტრანსცენდენტურ მდგომარეობაშია. ამიტომ აქ ნახმარია სიტყვები პარე ბრაჰმანი. დემონებს, რაკშასებს, უზენაესი უფლის არც დანახვა და არც შეხება არ შეუძლიათ, თუმცა შეცდომით ფიქრობენ, თითქოს უფლის ტრანსცენდენტურ სხეულს თავიანთ მატერიალურ იარაღებს სცემენ. ამ ლექსში ღმრთეების უზენაესი პიროვნება აღწერილია როგორც ანირდეშიე. ჩვენ არ შეგვიძლია წარმოვიდგინოთ, თუ როგორ იმყოფება ის ერთ გარკვეულ ადგილას, ვინაიდან იგი ყოვლისგამჭოლია. უფრო მეტიც, იგია აქჰილატმა, აქტიური პრინციპი ყოვლისა, თვით მატერიალური იარაღებისაც კი. ისინი, ვისაც უფლის დგომარეობის გაგება არ ძალუძს, უიღბლონი არიან. მათ შეუძლიათ იფიქრონ, რომ ღმრთეების უზენაესი პიროვნებისა და მისი ერთგულის მოკვლა შეუძლიათ, მაგრამ მათი ყველა მცდელობა ფუჭია. უფალმა იცის როგორ უნდა მოექცეს მათ.

ტექსტი 42

პრაიასე 'პაჰატე ტასმინდაიტიენდრაჰ პარიშანკიტაჰ
ჩაკარა ტად-ვადჰოპაიანნირბანდჰენა იუდჰიშთჰირა


პრაიასე – როდესაც მცდელობა; აპაჰატე – ფუჭი; ტასმინ – ეს; დაიტია-ინდრაჰ – დემონების მეფე, ჰირანიაკაშიპუ; პარიშანკიტაჰ – ძლიერ შეშინდა (ფიქრობდა რა იმაზე, თუ როგორ იყო ბიჭი დაცული); ჩაკარა – შეასრულა; ტატ-ვადჰა-უპაიან – მისი მოკვლის სხვადასხვა ხერხები; ნირბანდჰენა – შეუპოვრად; იუდჰიშთჰირა – ო მეფეო იუდჰიშთჰირა.

ჩემო ძვირფასო მეფე იუდჰიშთჰირა, როდესაც დემონების პრაჰლადა
მაჰარაჯას მოსაკლავად მიმართული ყველა მცდელობა ფუჭი აღმოჩნდა, დემონების მეფემ, ჰირანიაკაშიპუმ, რომელიც ძლიერ შეშინდა, მისი მოკვლის სხვა ხერხების მოგონება დაიწყო.


ტექსტები 43-44

დიგ-გაჯაირ დანდაშუკენდრაირაბჰიჩარავაპ
ტანაიჰ
მაიაბჰიჰ სანნიროდჰაიშ ჩაგარა-დანაირ აბჰოჯანაიჰ


ჰიმა-ვაივ-აგნი-სალილაიჰპარვატაკრამანაირ აპი
ნა შაშაკა იადა ჰანტუმაპაპამ ასურაჰ სუტამ
ჩინტამ დირგჰატამამ პრაპტასტატ-კარტუმ ნაბჰიაპადიატა


დიკ-გაჯაიჰ – დიდი სპილოების მიერ, რომლებიც ისე იყვნენ გაწვრთნილნი, რომ ფეხქვეშ ყველაფერს თელავდნენ; დანდა-შუკა-ინდრაიჰ – მეფის
შხამიანი გველების ნაკბენებით; აბჰიჩარა – გამანადგურებელი ჯადოებით; ავაპატანაიჰ – მთის წვეროდან გადმოგდებით; მაიაბჰიჰ – ოინების ჩვენებით; სანნიროდჰაიჰ – დაპატიმრებით; ჩა – აგრეთვე; გარა-დანაიჰ – მოწამვლით; აბჰოჯანაიჰ – შიმშილობით; ჰიმა – სიცივით; ვაიუ – ქარი; აგნი – ცეცხლი; სალილაიჰ – და წყალი; პარვატა-აკრამანაიჰ – დიდი ლოდებითა და გორებით ჩაქოლვით; აპი – და აგრეთვე; ნა შაშაკა – ვერ შეძლეს; იადა – როდესაც; ჰანტუმ – მოკვლა; აპაპამ – ვინც სრულიად არ იყო ცოდვილი; ასურაჰ – დემონი (ჰირანიაკაშიპუ); სუტამ – მისი შვილი; ჩინტამ – მღელვარება; დირგჰა-ტამამ – ხანგრძლივი; პრაპტაჰ – მოიპოვა; ტატ-კარტუმ – ამის გაკეთება; ნა – არ; აბჰიაპადიატა – მიაღწია.

ჰირანიაკაშიპუმ თავისი შვილი ვერ მოკლა ვერც დიდი სპილოების ფეხქვეშ დაგდებით, ვერც უზარმაზარ, საშიშ გველებთან ჩაგდებით, გამანადგურებელი ჯადოების გამოყენებით, თუ მთის მწვერვალიდან გადმოგდებით, მაგიური ოინების ჩვენებით, მოწამვლით, შიმშილობით, მკაცრ სიცივეში, ქარში, ცეცხლსა და წყალში წამებითა თუ დიდი ლოდებით ჩაქოლვით. როდესაც ჰირანიაკაშიპუმ იხილა, რომ უმწიკვლო პრაჰლადას ვერანაირ ზიანს ვერ აყენებდა, იგი დიდმა მღელვარებამ შეიპყრო და აღარ იცოდა რა ექნა.

ტექსტი 45

ეშა მე ბაჰვ-ასადჰუკტოვადჰოპაიაშ ჩა ნირმიტაჰ
ტაის ტაირ დროჰაირ ასად-დჰარმაირმუკტაჰ სვენაივა ტეჯასა


ეშაჰ – ეს; მე – ჩემი; ბაჰუ – მრავალი; ასადჰუ-უკტაჰ – ცუდი სახელი; ვადჰა-უპაიაჰ – მისი მოკვლის სხვადასხვა ხერხები; ჩა – და; ნირმიტაჰ – გამოვიგონე; ტაიჰ – ამით; ტაიჰ – ამით; დროჰაიჰ – მოღალატეობა; ასატ-დჰარმაიჰ – საძაგელი საქმენი; მუკტაჰ – განთავისუფლებული; სვენა – მისი საკუთარი; ევა – უთუოდ; ტეჯასა – ძალით.

ჰირანიაკაშიპუმ იფიქრა: მე მრავალი სალანძღავი სიტყვა ვუწოდე ამ ბიჭს და მრავალი ხერხიც გამოვიგონე მის მოსაკლავად, მაგრამ ყველა ჩემი მცდელობის მიუხედავად, მისი მოკვლა ვერ მოხერხდა. მან საკუთარი ძალებით გადაირჩინა თავი, ისე რომ ეს საძაგელი საქმეები სრულიად არ შეხებია მას.


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Atman
post Oct 10 2011, 07:28 AM
Post #55


VIOLET soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 3,007
Joined: 29-October 09
Member No.: 6,058

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



აუდიოწიგნები შრიმად-ბჰაგავატამზე:

http://www.svirel.com/bhagavata_purana_tales/


--------------------
ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა



«კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა»
Go to the top of the page
 
+Quote Post

3 Pages V  < 1 2 3
Reply to this topicStart new topic
1 User(s) are reading this topic (1 Guests and 0 Anonymous Users)
0 Members:

 



Lo-Fi Version Time is now: 28th March 2024 - 06:46 PM