არანაირად არ გედავები მაგაში რომ ღმერთი ჩვენშია და ისევ საკუთარი თავიდან გამომდინარე შეიძლება "ხსნა" ვიპოვოთ, უბრალოდ ისე ხისტად გაავლე ხაზი ქრისტეს რომ ნამდვილად მეგონა ქრისტიანობის ქომაგი იყავი 😅🤣.

არ ვამბობ იმას რომ ადამიანი სულ დალხენილი და ბედნიერი უნდა იყოს , უბრალოდ ცოტაც და სამყარო თავზე დაგვემხობა..

ვერ ვტვირთავ სამწუხაროდ ფოტოს, დეკანოზი ბასილი გაიძახის პატრიარქი უფალმა ღმერთად დაადგინაო.

მოდი ახლა იმას ნუ იტყვი რომ მხოლოდ ქრისტიანები გადარჩებიან და იი ხსნა ქრისტიანობაშია.. ღმერთად რო აცხადებენ თავს ეგ ხსნა კიარა უკუნითი სიბნელეა.

მაგას ვფიქრობ მეც.. ძალიან ცუდ მდგომარეობაში ვართ ყველანაირად.. და უკან უკან მივდივართ

სალამი. ილია 2 ამბობს ღმერთი ვარო, შიმშილთან ერთად კოვიდით მილიონობით ადამიანი იღუპება, თალიბანი ავღანეთის სათავაშე ჩადგა და საქართველოს მოსახლეობის დაქნეული 50% იმას იძახის რა მაგარია თალიბანის კანონებიო, რუსეთი ნელ-ნელა საზღვრებს ამაგრებს და წევს ყველაფერთან ერთად საქართველომ(სუს-მა) ბელორუსთან ხელშეკრულებას მოაწერა ხელი , კვირაში ერთხელ მაინც სადღაც ბუნებრივი (ეკოლოგიური) კატასტროფა ხდება, სულიერება 0 მდეა დასული (თუ დარტყმულ ფანატიკოსებს არ ჩავთვლით). მაგია, ეზოთერიკა იმას მოიცავს რომ სულიერ განვითარებაასთან ერთად ადამიანმა სამყაროსთან ჰარმონიული "ურთიერთობა" ისწავლოს, ხოდა რომელ სულიერებაზე ჰარმონიაზე და განვითარებაზეა საუბარი. ყველა მხრივ ყოფა გვაქვს ნატირები. ხოდა ამ ყველაფრის ფონზე შეიძლება რამე გვეშველოს?

პლუს ჩემივე არჩევანის ნეგატიურ შედეგებს ვიმკი. უბრალოდ შემაწუხებელია და დამღლელია მსგავსი რაღაცები, არ ვიცი ვის შეიძლება მოსწონდეს მსგავსი მდგომარეობა და თან კმაყოფილი იყოს.

სალამი. ვერ ვიტყვი ვერანაირად იმას რომ რომ სამყარო მებრძვის, პირიქით. ძალიან ბევრი კარგი და დადებითი რაღაც ხდება არ ვიცი ამას რამდენად ვიმსახურებ თუმცა მადლიერი ვარ. სამყაროს ნეგატიურად ვერ გავრევ აქ ჯერ მხოლოდ იმიტომ რომ ძალიან ბევრი საშუალება და შესაძლებლობება მომცა რომ გამეაზრებინა თუნდაც ის რომ ხშირად დესტრუქციული ვარ. ბრძოლას რაც შეეხება არ ვებრძვი ამ თვისებას ერთხელ ვცადე და უარესი მოხდა მივიღე კიდეც მაგრამ აი გაცნობიერებას რაც შეეხება ბოლომდე ვერ ვაცნობიერებ და ეგაა ჩემი პრობლემა. ნებისმიერი დესტრუქციული ქმედების ახსნა შემიძლია აი ეს იმიტომ გავაკეთე რომ ეს რაღაც დავიკმაყოფილო თუმცა არ ვიცი თავი როგორ ავარიდო ან როგორ შევცვალო ის რომ მსგავსს სიტუაციაში იგივე არ გავაკეთო.

🤣🤣 ცოტა გამეცინა

კი საკმაოდ საინტერესო გამოცდილება მივიღე..

სალამი თუ სისტემატურად ყოველ ჯერზე რაღაცა მიგათრევს იქით-აქეთ, ჩემი მოკრძალებული აზრით დაბალვიბრაციულ გასვლებთან გაქვს საქმე..

ისიც კიარ ვიცი შივა ვინ არის 😵

😮 მე კიდე საკმაოდ იშვიათად ვუსმენ მანტრებს და ვერც იმას ვიტყვი რომ მომწონს ვერც იმას რომ არ მომწონს. თავისებურად ყველა კარგია

შეუძლებელი არც არაფერი ამ ქვეყნად. თვითგადარჩენის ინსტიქტი თუ დაკარგა ადამიანმა, ძალიან ჩვეულებრივად მაქსიმუმ 1 თვეში სხვა ადამიანები "შეჭამენ", პლუს არ ექნება იმის განცდა რომ მძიმე სიტუაციაში როცა იქნება დააღწიოს თავი. არანაირად არ ვარ ძალადობის მომხრე და ვფიქრობ რომ თავიდან თავის შეკავება შეიძლება ძალადობაზე(ამასაც გააჩნია რა სახის) და შემდგომ რამოდენიმე ვარიანტი რჩება- შეეგუო გაიქცე ან დაუბრუნო პასუხი. ძალადობა, ადრე თუ გვიან, უკუშედეგის სახით, ყოველთვის შობს ძალადობას. უბრალოდ გიყვარდეს ადამიანები პირადად ჩემთვის არ ნიშნავს იმას რომ იდგე და სამჯერ რო გაგარტყავენ ლოყაში მეოთხედაც მიუშვირო ლოყა- მიდი გიჟო მიმბეგვეს თემაში. ეგ უკვე სიდებილეა. თუმცა იმაში გეთანხმები რომ გაცნობიერებით მიიღწევა ეგ მდგომარეობა, ერთიანობის და უანგარო სიყვარულის მდგომარეობა. რაც რა თქმა უნდა საკმაოდ ძნელად მისაღწევია, განსაკუთრებით დღევანდელ რეალობაში.

ბევრი რელიგია თუ ადამიანი ამბობს რომ ჭეშმარიტება უანგარო სიყვარულია. როდესაც გულიდან იყურები, ნებისმიერი ადამიანის სულიერებას წვდები. მაგრამ და ისევ მაგრამ. ყველას ძალიან კარგად მოგეხსენებათ რომ ჩვენ პლანეტაზე ცხოვრებისთვის და სოციუმში საკუთარი თავის დამკვიდრებისთვის ბრძოლა გვიწევს. ყველა ადამიანშია ცხოველური ინსტიქტები, ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი და ძირეული თვითგადარჩენის ინსტიქტია. მაგალითისთვის, ადამიანი გირტყავს მთელი ძალით, ცოტაც და ხვდები რომ შეიძლება მოკვდე. ამ დროს არცერთი არ ახედავთ იმას ვინც გირტყავთ და არ ეტყვით, აი მე იცი უანგაროდ მიყვარხარ, მიდი მცემე მაინც მეყვარები და გაპატიებ. სრული ნონსენსია ასეთი მდგომარეობა, რომელიც მსხვერპლის როლში გადადის! ჩემი მოკრძალებული აზრით შეიძლება სამყარო გიყვარდეს და მასში შემავალი თითოეული ნაწილაკი ან არსება ან ადამიანი, ისე რომ მათგან არაფერს ელოდე და მოითხოვდე. მაგრამ ნორმის ფარგლებში, ისე რომ ამ სიყვარულით არ დაზიანდე.

What do u think about it? 🤔

ინდრას მანტრა არაა. ტაძარში არც მქონია გასვლა, სახლში იყვნენ ჩემთან. jai shiv omkara - ასე ქვია მანტრას, რომელიც მესმის.

არცერთ კონკრეტულ რელიგიას არ მივყვები. ყველა რელიგიას ვაღიარებ და პატივს ვცემ. თითქმის ყველა რელიგია მსგავს რაღაცებს მოიცავს და გვასწავლის, უბრალოდ კოგნიტური პროცესებიდან გამომდინარე აძლევენ ადამიანები სხვადასხვა ინტერპრეტაციას.
შეიძლება ბუდისტებიც იყვნენ, ერთი კონკრეტული ინდური მანტრა მესმის. აქამდე არ მომისმენია და საკმაოდ ბევრი ვეძებე რომ მეპოვა.

ასტრალური გასვლა მქონდა, სადაც თავგადაპარსული ბერები ვნახე სტაფილოსფერი სამოსით და ბრტყელი ჯოხის მსგავსი რაღაც მომცეს. მაგის მერე, დაახლოებით 2 კვირის განმავლობაში, მომენტებში მანტრა მესმის და რამე კარგს ველოდო თუ ყურმილი დავიჭირო ფსიქიატრის ნომრით ხელში?😃

[quote name='Lama Norbu' date='Mar 18 2021, 04:32 AM' post='130208']

თვითდაკვირვება კარგია, მაგრამ საკუთარი თავის მოტყუების ხარჯზე ზედმეტად დიდ პრობლემებს გამოიწვევს. ეგრე იქმნება შინაგანი კომფლიქტები ამიტომ ვცდილობ რომ თავი კიარ მოვიტყუო და ნელნელა ვეცადო რაღაცების შეცვლას არამედ გავაცნობიერო მდგომარეობა. ეს ის მდგომარეობაა რის შემდეგაც იგივე ძალიანაც რომ მოგინდეს ვეღარ ხარ მაგრამ ეგ არის პრობლემა რომ გაცნობიერებამდე არ ვიცი როგორ მივიდე.

თვითდესტრუქციაზე და მსგავს აზრებზე იყო აქ საუბარი, არათუ იმაზე რომ სიკვდილი მინდა. ის კიდე რომ ვიღაცა შენზე კარგად ან ცუდად ცხოვრობს მაგას საერთოდ არ აქვს მნიშვნელობა, აქ სუბიექტურ აღქმაზე უფრო მეტადაა დამოკიდებული. ნებისმიერ მოვლენას ადამიანი სუბიექტური სტანდარტებით ახარისხებს - კარგია თუ ცუდი. არავინ არ ცხოვრობს სხვაზე ცუდად ან კარგად. აფსურდულია ნებისმიერი ადამიანისა და საკუთარი ცხოვრების შედარება და ბედმა ეს გარგუნა და ბედნიერი იყავი ეგეც სისულელეა, შეიძლება რაღაც კონკრეტულ სიტუაციაში მოგიწია დაბადება, ვერ ირჩევ ვერც მშობლებს და ვერც სხვა პირობებს, მაგრამ დროთა განმავლობაში თვითონ ადამიანი ქმის თავის პირობებსა და მდგომარეობებს.

სალამი. დიდი ხანია აქაურობას თვალს ვადევნებ და ბოლოს, გადავწყვიტე მეც დამეწერა რაღაც. მადლიერი ვიქნები ნებისმიერი თქვენი რჩევისთვის.
როცა დესტრუქციას, საკუთარი თავის დაზიანებას, ეხება საქმე, მაგაში მგონია პირველი ვარ. გეგონება მარათონში ვიღებ მონაწილეობას და აბა დღეს რამდენად "შორს გაირბენ". ალბათ ყველამ იცით, რომ მსხვერპლის როლი და დესტრუქცია ახლო ნათესაური კავშირით გამოირჩევიან. ღრმა წარსულში მსხვერპლიც ვიყავი და მსხვერპლიც, რო მივიწებე ეგ როლი სანამ არ გავაცნობიერე მთელი ჩემი მდგომარეობა და არ დამიტრიალდა ყველაფერი, მაქამდე ვერ მოვიცილე დაჩაგრული ცხვარის როლი. თუმცა რაც არ უნდა მძიმე იყოს მე და კიდევ ერთი ჩემი დესტრუქციული მე ხელი ხელჩაკიდებული დავდივართ ხოლმე.
1. როცა ადამიანი ჩემთვის ძვირფასია ან სისტემატური კონტაქტი მაქვს მაგის ნეგატიურ ენერგიას ან პარაზიტებს ვიკრავ მაგნიტივით, გეგონება ვითხოვდე(არადა არაა ეგრე).
2. ძალიან ხალისიანი, პოზიტიური, აქტიური და კომუნიკაბელური ადამიანი ვარ, სიცოცხლე მიხარია და ბედნიერიც ვარ, მაგრამ და ისევ და ისევ მაგრამ შეიძლება უცებ წამომეჭიმოს სუიციდური აზრები რომ ჰოპ - მოდი თავი მოიკალი რას კარგავ?. არადა რეალურად არც არაფერი მაქვს დასაკარგი, უბრალოდ მერე იმაზე მეფიქრება ჩემი ახლობლები როგორ იგრძნობენ თავს და ეგ მაჩერებს (ჯერ სხვები და მერე მე, ეს ჩემი ყველაზე დიდი მინუსია. როცა ვიცი რომ ყველაფრის თავი და თავი მე ვარ, დედამიწის ჭიპიც ვარ და ღერძიც, ამის გაცნობიერებამდე კიდე ბევრი მიკლია).
3. დავდგები და უცებ ვიღაც დრამატული ადამიანი გამოჩნდება და ასე იტყვის ხოლმე ჩემი თავი მოდი ამასთან დაიწყე ურთიერთობა მაგარი ტოკსიკური ჩანს უარესად დაინგრევ თავს და მერე მეც მიდი მოვდივარ ხოლმე.😃
ხოდა იქნებ იცოდეთ ან რჩევა გქონდეთ ვინმეს რამე, რა მოვუხერხო ამ ყოველივეს ანუ როგორ ან რითი დავიწყო მდგომარეობის გამოსწორება.
დავამატებ რომ sad არ ვარ, უბრალოდ ზღაპარი მიყვარს მოწყენილ მთვარეზე. 🌝