IPB

Welcome Guest ( Log In | Register )

6 Pages V  « < 4 5 6  
Reply to this topicStart new topic
> მშვიდობიანი მეომრის გზა, დენ მილმენი
Atm@n
post Jul 16 2014, 07:23 PM
Post #101


GREEN soul
Group Icon

Group: Members
Posts: 1,579
Joined: 5-June 12
Member No.: 6,820

ნიკის ჩასმა პოსტში
მონიშნულის ციტატაში ჩასმა



მონაკვეთი დენ მილმენის მესამე წიგნიდან - "სოკრატესის მოგზაურობა"


გავიდა რამდენიმე კვირა, და ერთ-ერთი ვარჯიშის დროს, როცა სერგეი ვარჯიშის წინ ხურდებოდა, სერაფიმემ უეცრად მუშტი გამოუქანა სახეში. სერგეისთვის ეს დარტყმა მოულოდნელი იყო, მაგრამ მაინც აიცილა - წარსულმა ვარჯიშებმა ნაყოფი გამოიღო. სერაფიმეს შემდგომი დარტყმა, წრიული სვინგი, სერგეიმ მანევრით ესეც აიცილა.
— ბუნებრივად იმოძრავე, — თქვა ბერმა. მხრებში მოკიდა ხელები და წინ და უკან ჯანჯღარი დაუწყო. - ეცადე იმოძრაო არა როგორც ჯარისკაცმა, არამედ როგორც ბავშვმა. ძალიან დაჭიმული ხარ. მოძრაობის დროსაც კი მოდუნდი... ყოველთვის მოდუნდი.
— მე ისედაც მოდუნებული ვარ.
— ეს შენ გეჩვენება ასე, — უთხრა სერაფიმემ. — კი არ უნდა გეჩვენებოდეს, ასე უნდა იყოს. თანაც ყოველთვის.
— მაშინაც კი, თუ შეტაკება სასიკვდილოა?
— მითუმეტეს, — უპასუხა მან. — ადამიანები საკუთარი თავის მოკვლის ნებას იმიტომ კი არ აძლევენ, რომ მომზადება აკლიათ, არამედ უფრო ხშირად იმიტომ, რომ უაზროდ ფლანგავენ ძალებს. მხოლოდ მაშინ, როცა ისწავლი მოდუნებას ყველაზე სასტიკი შეტევის დროსაც კი, უფრო დიდხანს იბრძოლებ და უფრო დიდხანს იცოცხლებ. ამიტომ ივარჯიშე მოდუნებაში ყველგან, სადაც არ უნდა იყო, და ყველაფერში, რასაც არ უნდა აკეთებდე. რომ შენ მიჰყვებოდე მოძრაობას, და არა მოძრაობა შენ, გაიგე? - სერაფიმე გაჩუმდა, და უცებ ღიმილით დაამატა: — მოთმინებით აღიჭურვე, სერიოჟა. ძველ ჩვევებს მომეტებული სიცოცხლისუნარიანობა აქვთ, რასაც ვერ იტყვი მებრძოლებზე, რომლებმაც მოდუნება არ იციან.

მთელი მომდევნო კვირა სერგეი იმეორებდა სიტყვას „ვდუნდები“ სუნთქვასთან ერთად, დღეში მრავალი ასეული რაოდენობით, აკეთებდა ჩასუნთქვას და ამოსუნთქვის დროს ყველა უსარგებლო დაძაბულობას იშორებდა, განსაკუთრებით მაშინ, როცა ფიზიკურად შრომობდა ან ვარჯიშობდა.
— გახსოვდეს, შენი ვარჯიში — არაა უბრალოდ ხელებით და ფეხებით დარტყმები, — უმეორებდა სერაფიმე. — ვარჯიში შეიძლება გახდეს ყველაფერი, რისი კეთებაც გიწევს. ამიტომ არ დაგავიწყდეს: ყველგან და ყოველთვის - სუნთქვა და მოდუნება - ბრძოლაში და ცხოვრებაში.
სერგეი უფრო შებორკილად გრძნობდა თავს, ამიტომ გაღიზიანება ვერ შეიკავა და თქვა:
— გთხოვთ, სერაფიმე, საკმარისია შეხსენება, რომ უნდა ვისუნთქო და მოვდუნდე. გავიგე, რაც უნდა გავაკეთო!
— გაგება — ნიშნავს კეთებას, — უპასუხა სერაფიმემ.
კუნძულის ბილიკებზე სეირნობისას, სერაფიმე ასწავლიდა სერგეის, რომ ნაბიჯების თვლაზე ესუნთქა. ბოლოს და ბოლოს სერგეიმ შეძო, რომ ოც ნაბიჯზე ჩაესუნთქა და ამდენივეზე ამოესუნთქა. სერაფიმე კი ათი თვლით უფრო ხანგრძლივად სუნთქავდა - თიოთქოს ფილტვები კი არა მჭედლის საბერველები ჰქონდა.

დადგა ზამთარი და დაიწყო მათი ერთობლივი ვარჯიშების ახალი წელი. ისინი უფრო ნაკლებად გასაგებნი ხდებოდნენ და უფრო მეტი იმედგაცრუება მოჰქონდათ, ვიდრე წარმატება. სერაფიმე არ იღლებოდა შენიშვნების მიცემისგან:
— შენ უწინდებურად შებოჭილი ხარ, სოკრატეს, ეჭიდები ტექნიკებს, რომლებიც შეისწავლე და მექანიკურად ათასჯერ დაამუშავე. მაგრამ არ შეგიძია წინასწარ გათვალო ყველაფერი. ნამდვილი ბრძოლა - ყოველთვის რაღაც სიურპრიზია.
ვარჯიშების ამ ეტაპზე სერაფიმე ყველაზე მოულოდნელ მომენტებშჳ ესხმოდა თავს. მოხუც ბერს შეეძლო ნებისმიერ დროს დაერტყა, დღისითაც და ღამითაც, იმ დროს, როცა ყველაზე ნაკლებად ელოდა, - როცა სერგეი დავალებით მიდიოდა მონასტერში მოლიპულ და უსწორმასწორო ბილიკზე, ტბასთან ან ტყეში, და ხანდახან კორიდორებშიც. ოდესღაც ასე რაზინიც უკეთებდა. სერგეი კვლავ გახდა ბიჭუნა, რომელსაც ურტყამდნენ.
მაგრამ რაზინისგან განსხვავებით მოხუცმა ბერმა თავისი ტაქტიკისგან გამოცანა არ შექმნა.
— ყოველი სიტუაცია განუმეორებელია, სოკრატეს, — განმარტა მან. — შენ ხომ არ იცი, როგორ მოიქცევა შენი მოწინააღმდეგე. მაგრამ მანაც არ უნდა იცოდეს, როგორ დაიცავ თავს. რეალურ შეტაკებაში ყველაფერი გამოდგება, რაც მუშაობს, — მნიშვნელობა არ აქვს, წესების დაცვით ხდება ეს თუ არა. მთავარი — მოულოდნელობაა. ნებისმიერ რამეს შეიძლება ელოდო. როგორც წესი მოულოდნელობის გარეშე არ ხდება: შენს მოწინააღმდეგეს შესაძოა იარაღი ჰქონდეს დამალული, ან მეგობრები ყავდეს ჩასაფრებული და ალყაში მოგაქციონ. უყურებ და თითქოს მთვრალია, არადა უცებ შენზე ფხიზელი აღმოჩნდება. ან ყველაზე მოულოდნელ მომენტში აღმოჩნდება, რომ შენზე სწრაფად მოძრაობს და ამასთან ფიზიკურადადც უფრო ძლიერია, არადა პირველი შეხედვით პირიქით ჩანდა. არ უნდა გქონდეს არანაირი პირველი განწყობა, არანაირი საშინაო მომზადება, გაიგე? არასოდეს გამოიცნო წინასწარ, ვინ და როგორ მოიქცევა. უბრალოდ ყურადღებით იყავი და ბუნებრივად მოახდინე რეაგირება ყველაფერზე, რასაც შემოგთავაზებს ორთაბრძოლის ნებისმიერი მომენტი.
— თქვენ გინდათ თქვათ, რომ ფიქრის გარეშე უნდა ვიმოძრაო? საერთოდ არ უნდა ვიფიქრო?
— ბრძოლაში ფიქრის დრო არაა. წინასწარ რატომაც არ უნდა წარმოიდგინო, რა და როგორ შეიძება მოხდეს. მაგრამ გახსოვდეს: ყოველგვარი გეგმა, მხოლოდ მონახაზია იმისა, რაც სინამდვილეში შეიძლება მოხდეს, არ დაკარგო მოქნილობა და შეიტანე ცვლილებები საჭირო მომენტებში. რაც არ უნდა იყოს, ერთი რამ ცხადია - ყველაფერი ისე ვერ იქნება, როგორც წინასწარ ელოდი. ასე რომ არაფერს ელოდო წინასწარ, ყველაფრისთვის მზად იყავი. მოდუნდი და საკუთარი სხეულის სიბრძნეს მიენდე. მას ყველაფერზე აქვს თავისი პასუხი.
— ვფიქრობ, უკვე განვიცადე მსგავსი რამ... რაზინთან.
სერაფიმემ დასტურის ნიშნად თავი დაუქნია.
— განიცადე, ვხედავ ამას. მაგრამ ახლა სრულად უნდა დაეუფლო ამ უნარს. თანაც მიუხედავად იმისა, როგორ გრძნობ თავს მოცემულ მომენტში — დაჭრილი ხარ, ძალებისგან დაიცალე, თუ უბრალოდ უიღბლო დღე გაქვს. ეს ნიშნავს, რომ უნდა მოიშორო ყველანაირი წინასწარ შექმნილი წარმოდგენა შენს მოწინააღმდეგეზე, იმაზე, თუ ვინაა იგი და რას წარმოადგენს. რაც არ უნდა გემუქრებოდეს: მუშტი, ხმალი თუ ცხენი, რომელიც გალოპით შენსკენ მოფრინავს, შენს წინ შემხვედრი ძალაა, შენ კი — შენ მოძრაობ, სუნთქავ, და ყოველ სიტუაციაში შენი სხეული თავად მიიღებს გადაწყვეტილებას.
— სათქმელად ადვილია, — თავი გააქნია სერგეიმ.
სერაფიმეს გაეღიმა:
— შენ უკვე დაიწყე გაგება...
ერთხელ სერაფიმემ მუშტისხელა ქვა აიღო და სერგეისგან დაახლოებით სამ მეტრში მდგარმა წამოიძახა:
— დაიჭირე!
და ისეთი ძალით ისროლა, რომ კინაღამ ხელისგული გაუნგრია სერგეის.
— დაიმახსოვრე ეს ტკივილი, — თქვა მან. — მისი სახელია — წინააღმდეგობა. ცხოვრებაშჳ სტრესი მაშინ ხდება, როცა ეწინააღმდეგები. იგივე ეხება ბრძოლასაც. მნიშვნელობა არ აქვს, რა მოფრინავს შენსკენ, — თუ უხეშ (в жесткой) პოზიციაში ხარ, ტკივილს გრძნობ. არასოდეს უპასუხო ძალით ძალას. ამის ნაცვლად შეისრუტე იგი და გამოიყენე. ახლა შეგიძლია ისწავლო, თუ როგორ შეიძლება დაგეხმაროს უკან დახევა შენზე აღმატებულ ძალაზე გამარჯვებაში.
სერაფიმემ იმით დაიწყო, რომ მსუბუქად და გაფრთხილების გარეშე ესროდა მუშტის ზომის ქვებს, და პირდაპირ გულ-მკერდში უმიზნებდა.
— გვერდზე გაიწიე და რბილად დაიჭირე ქვები, — თქვა მან. — შეუფარდე ხელის მოძრაობა ქვის სისწრაფეს, ისე რომ საერთოდ არ ისმოდეს ქვის ხელისგულთან შეხების ხმა...
შემდეგ ბერმა მძიმე მუხის კვერთხი მოიტანა და გვერდიდან შემოსცხო სერგეის. ჯერ უბრძანა, რომ მყარი დგომის პოზიცია მიეღო, მსგავსად უძრავი კედლისა, და დაემახსოვრებინა, რას წარმოადგენდა დარტყმისგან მიღებული ტკივილი. ამის შემდეგ სერაფიმემ უბრძანა სერგეის უბრძანა მისთვის მოექნია კვერთხი და აჩვენა, უკანასკნელ მომენტში როგორ მიიღო დარტყმა, ისევე როგორც სერგეი ახშობდა ქვების ძალას თავისი ხელისგულით, და როგორ შეამცირა დარტყმის ძალა ნახევარზე მეტჯერ.
— კარგია, თუ ვინმე კვერთხს მოგიქნევს, მაგრამ თუ ხმალი იქნება? — თქვა სერგეიმ. — მე ხომ ვერ მივიღებ ბასრი ხმლის დარტყმას?
სერაფიმემ წვერზე ჩამოისვა ხელი, თითქოს ჩაფიქრდაო, და მაშინვე უპასუხა.
— ვინ იცის, როგორ უნდა მოიქცე მაგ დროს... იქნებ საერთოდ არაა საჭირო, რომ დაუდგე? — და გაეცინა. — უბრალოდ დარტყმის აცილება... როგორ ფიქრობ, შესაძლებელია,თუ არა?..


--------------------
Пойди туда - не знаю куда, принеси то - не знаю что!

Go to the top of the page
 
+Quote Post

6 Pages V  « < 4 5 6
Reply to this topicStart new topic
2 User(s) are reading this topic (2 Guests and 0 Anonymous Users)
0 Members:

 



Lo-Fi Version Time is now: 28th March 2024 - 08:07 PM