ყველა ამ სწავლებაში არის ბევრი საერთო - გურჯიევის 'სამუშაო' (work), სხვადასხვა იოგა, ბუდიზმი, ქრისტიასნობა, ისლამი, ა.შ. ბევრიც განხვავებაა, თუმცა ჩემი რწმენით განსხვავებები ძირითადად გამომდინარეობს უფრო ხალხის ინტერპრეტაციიდან ვიდრე სწავლებებიდან. ჩვენ რაც არ უნდა ვიკითხოთ, და რომელი წიგნითაც არ უნდა დავიწყოთ მეტად ამბიციური იქნება, რომ დავიჩემოთ გურჯიევის, იესოს, და ა.შ. გაგება. რომ გაიგო იესოსი უნდა იყო იესოს შემეცნების დონეზე, რაც ძალიან ძალიან რთული მისაღწევია (ფაქტიურად მიუღწეველი).
არ ღირს კამათი, ჭეშმარიტება უბილიკო ყამირია, როგორც კრიშნამურტი ამბობს. ყველამ თავისი გზა უნდა იპოვოს. არც ერთი ამ გზათაგანი არ არის უპირატესი...

მე მართალი რომ გითხრათ ვერ მივედი ბოლომდე... ძალიან ბევრი ცნებაა ყოველგვარი განმარტების და დასაბუთების გარეშე.

დედუქციური შეიძლება არ იყოს ზუსტი სიტყვა, ალბათ უფრო სწორი სიტყვა იქნებოდა "თეორიულად". როგორც ვიცით უბრალოდ გონებით, განჭვრეტით და ა.შ. შეიძლება თეორიის ჩამოყალიბება. მაგრამ ნებისმიერ თეორიას ცდებით სჭირდება განმტკიცება. აი აქ ერხევა სიკვდილის თეორიებს, მათი დამტკიცება ფაქტებით არის შეუძლებელი. მკვდრეთით აღმდგარი მარტო იესო იყო, და ლაზარე. ეგეც დიდი ხნის წინ იყო, და მაგათი მონაყოლი ათასჯერ შეცვალეს.
არის ადამიანები რომლებიც იტყვიან რომ მათ ღმერთმა (ან ღმერთებმა) უთხრეს მედიტაციის ან ხილვების დროს. თუმცა ეს შეიძლება უბრალოდ ამ ადამიანის აშლილი გონების ნაყოფი იყოს. ამიტომ მაგაზე ნდობა საეჭვო პრაქტიკაა. თვითონაც რომ მოგევლინოს ჩვენება და აგიხსნას, ეგეც ან ჭეშმარიტებაა, ან ეშმაკი გაბნევს, ან უბრალოდ მოჩვენებაა)))

ამიტომ მაინც ყველაზე მნიშვნელოვანია აქ ყოფნა.

და რა საჭიროა რომ მუდმივი ვიყოთ? რა არის ამისთანა მნიშვნელოვანი ჩვენში რომ მუდმივობაზე ვიქონიოთ პრეტენზია? ფიზიკურად არაფერი არ ქრება, ის უბრალოდ ფორმას იცვლის. წარმოიდგინეთ რამოდენა მოძრაობაა ამ სამყაროში და ჩვენც ამ მოძრაობის ნაწილი ვართ. ზოგჯერ ასეთი ფორმა გვაქვს, ზოგჯერ სხვაგვარი....

არანირი შანსი არ არსებობს ვინმემ დედუქციური მეთოდით მიხვდეს რა არის სიკვდილი. ამის გაგების ორი ვარიანტია - ან უნდა მოვკვდეთ და თვითონ განვიცადოთ, ან ვინმე უნდა დაბრუნდეს 'იქედან' და მოგვიყვეს. ერთადერთი 'დაბრუნებული' იყო იესო, სხვა არავინ ახსოვს დაზუსტებით ისტორიას. ნუ კიდევ გვყავს დალაი-ლამები, რომლებიც თითქოს რეინკარნაციები არიან ძველი ლამების, თუმცა მაგათი გამოცდილება არაა სანდო იმიტომ, რომ არ ახსოვთ წინა ცხოვრება, და არც ის ახსოვთ რა ხდებოდა წინა და ახალ ცხოვრებას შორის.

ერთი რამ რაც დაზუსტებით შეიძლება ითქვას, არის ის, რომ ადამიანის ორგანიზმი მაქსიმუმ 100-120 წელი არსებობს (დღეს ასეა). ამის შემდეგ ის კვდება.

მართალი რომ გითხრათ არანაირი აზრი არა აქვს იმას რა ხდება სიკვდილის შემდეგ, მთავარია რა ხდება სანამ ცოცხალი ხარ. უმჯობესია იცხოვრო, ვიდრე იფიქრო სიკვდილზე. სიკვდილი აუცილებლად მოვა.

მე დამესიზმრა რომ მაგარ ცუდ დღეში ვიყავი, ომი იყო და სახლში შემოგვივარდენ... მომგრიხეს და უცე ისე მოხდა რომ ხელზე დავიხედე... გავიქირე სიზმარში არა ვარ თქო? ყველაფერი შემიძლია, ეხლა ხელში იარაღი გამიჩნდება... ხოდა გამიჩნდა... ისე მაგრა გამისწორდა რომ გამომეღვიძა ))

კიდევ ხშირად მესიზმრება ხოლმე რომ დავფრინავ, ყველაზე მაგარი შეგრძნებაა. ოღონდ მარტივი არ არის კონტროლი ფრენის... ზოგჯერ ვერ ვიღებ სიმაღლეს... ზოგჯერ პირიქით მაგრა ავდივარ ჰაერში.

ერთადერთი რაც არის უეჭველი და გარდაუვალი ეს არის სიკვდილი.... ყველა წმინდანი, და ყველა დედამიწაზე მოსიარულე 'ღმერთი' კვდება... რა ხდება მერე? არავინ იცის დაზუსტებით... მხოლოდ სიტყვებით, სიტყვები კი არ არის ფაქტი. არ არის სიტყვა ტოლფასი პირადი გამოცდილების... თუ ჩვენ სიტყვებს დავუჯერებთ მაშინ გამოდის რომ ძალიან ზედაპირულ ცოდნას ვკმაყოფილდებით...
ადამიანმა თვითონ უნდა იპოვოს გზა.
რას შეეხება საი-ს.... უნდა ვისწავლოთ მისი სწავლებიდან ის რაც მიგვაჩნია სასარგებლოდ და გავაგრძელოთ ძიება...