ეზოთერიული ცოდნის ფორუმი > All posts by a member| Posted on: Jun 23 2009, 05:20 PM | |
|
RED soul  Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929 
|
შოთა იათაშვილი მაიკლ ჯორდანის მიერ ნატყორცნი სამქულიანის შენელებული კადრი. სარეცხის თოკზე ზეწარი რომ გაკიდა, ეზოში მოთამაშე ბავშვებმა ამოიხედეს. ყვავილებს ვრწყავდი. წყალი მომთხოვა და ჩაიდნის ღარიდან დავალევინე. შიშველ სხეულზე ხალათი მოიცვა და იატაკს გვის. მე თმის ღერებს ვაცლი ბალიშს. იატაკზე ტარაკანა გაცოცდა და ძირს დაგდებულ ბიუსტჰალტერს შემოუარა. ძველებური საათის ქანქარა ჩვენს რიტმს აყვა, ჩამორჩა და ბოლოს გაუსწრო. |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19087 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 07:31 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
პს. ქართველებიდან..  |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19049 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 07:31 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
არ მჯერა რო ვინმე ნამყოფი ხართ.. ვყოფილვარ [ 5 ] [35.71%] ხშირად დავდივარ [ 2 ] [14.29%] არ უნდა ამ შვიდი ადამინიდან, რომელიმე პირადა შემხვდეს?  |
| Forum: ეზოთერული განყოფ... · Post Preview: #19048 · Replies: 886 · Views: 393,399 |
| Posted on: Jun 22 2009, 07:21 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
არ ვიცი ეზოთერიკებს რამდენად მოეწონებათ, მაგრამ ჩემთვის უსაყვარლესი და უახლოესი პოეტია... რეზიუმე მოდი, ცხოვრება შევაჯამოთ - თუმცა, არც ისე ადვილია! ხორცი, რომელიც შეიჭამა, სისხლი, რომელიც დაილია, ფეხი, რომელიც წამოვკარით, ხელი, რომელიც ჩავიქნიეთ, გრძნობა, რომელიც ამოვკირეთ, ეჭვი: "არ გვხსოვს"... "არ გვქნია"... ყველა მოშლილი პარაპეტი, ყველა შებღალვა სამარეთა, და არც ნაკლები და არც მეტი - მზერა, რომელიც ავარიდეთ... სიტყვა, რომელიც ვერ დავძარით, ხმალი, ხელიდან განაგდები, ყველა საყდარი და ტაძარი, შეჩვენება და ანათემა. მიწა, რომელიც მივაყარეთ ზეცას, დაცემით შესაშური... ჯვარი, რომელზეც მივაკარით ღმერთი, სახელად იეშუა. მამა, რომლიც აღარც ვიცით... დედა, რომელიც - უანგაროდ! შვილი, რომელიც გავასხვისეთ, ცოლი, რომელიც უარვყავით - სუფთა ფურცელზე ჩამოვწეროთ, უნდა სულ რაღაც ათი წუთი... გამოვითვალოთ ქვეშმიწერით ყველა კუთხე და აზიმუტი, სადაც ცხოვრებამ გადაგვხარა (მაინც დარჩება ფარატინად!) და საუკუნის გასაყარზე, როგორც მეფე და პალადინი, შევდგეთ წარსულის შეჯამებით - თუმცა, არც ისე ადვილია! - ხორცით, რომელიც შეიჭამა, სისხლით, რომელიც დაილია... თბილისი, ღამე, წვიმა გიორგი საჯაია თბილისი... ღამე... წვიმა... გალაკტიონის ხიდი... კისერი... თოკი... ლოდი - რაც შეიძლება დიდი... ახლა რაც უნდა გითხრა, ალბათ შენც კარგად ხვდები - ვიცხოვრე... დავიღალე... კარგად იყავი... ვხტები! ამ ლექსისი გარეშე ხიდზე ვერ გადავდივარ :*:: მთვარე - ძაღლიშვილი, ისე გაიტურა... მთვარე - ძაღლიშვილი, ისე გაიტურა, თითქოს კვალში ედგა ღამის ტარანტული. წასვლა გამიგია, მაგრამ - პოეტურად! არის მიტოვებაც, მაგრამ - გალანტური! ბოლო სიგარეტიც ყავას შევუხამე (სადღაც უნდა მეგდოს კიდევ, ორი ღერი). წერა შემიძლია მხოლოდ შუაღამით... სხვა დროს არ მაცლიან, თორემ - ვინ ოხერი. რაღაც უხეირო სასმელს მიძალებით, გუშინ საღამოდან ვიკლავ მოშიებას. დილით მიპოვნიან, ალბათ, მიცვალებულს... გარეთ ნერვიულად ყეფენ გოშიები. ქალაქს გადავხედე - თვალი ამარიდა ისე მედიდურად, მისთვის დანაბერებს... მთელი დედამიწა, ჩემი ფანჯრებიდან, მოჩანს, დამიჯერე - ბევრი არაფერი... და ეს ლექსიც, თითქოს, სხვათა შორისია - ფიქრიც მიძნელდება... იცი? გეფიცები, ყოფნას და არყოფნას, სადღაც შორისა ვარ, საფლავს მინაწერი წლების დეფისივით (მთვარე - ძაღლიშვილი, ისე გაიტურა...) გიორგი საჯაია მთვარე - ძაღლიშვილი, ისე გაიტურა, თითქოს კვალში ედგა ღამის ტარანტული. წასვლა გამიგია, მაგრამ - პოეტურად! არის მიტოვებაც, მაგრამ - გალანტური! ბოლო სიგარეტიც ყავას შევუხამე (სადღაც უნდა მეგდოს კიდევ, ორი ღერი). წერა შემიძლია მხოლოდ შუაღამით... სხვა დროს არ მაცლიან, თორემ - ვინ ოხერი. რაღაც უხეირო სასმელს მიძალებით, გუშინ საღამოდან ვიკლავ მოშიებას. დილით მიპოვნიან, ალბათ, მიცვალებულს... გარეთ ნერვიულად ყეფენ გოშიები. ქალაქს გადავხედე - თვალი ამარიდა ისე მედიდურად, მისთვის დანაბერებს... მთელი დედამიწა, ჩემი ფანჯრებიდან, მოჩანს, დამიჯერე - ბევრი არაფერი... და ეს ლექსიც, თითქოს, სხვათა შორისია - ფიქრიც მიძნელდება... იცი? გეფიცები, ყოფნას და არყოფნას, სადღაც შორისა ვარ, საფლავს მინაწერი წლების დეფისივით რამდენი აქვს.. ყველას ვერ დავდებ, აჰა თქვენ ლინკი ))http://literatura.ge/forum/index.php?showtopic=1090 |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19047 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 07:01 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
TeO მე რო მიყვარს არ ნიშნავს, ყველას თავზე მოვახვიო..  მაგრამ ელხა საჯიას დავდებ... რაც ყველაზე მეტად მიყვარს  აბრამი ვიდრე ღმერთი ბჭობდა და ბაყაყები გუბიდან ხალიჩაზე ხტებოდნენ, ბავშვი დავიბადე და აბრამი დამარქვეს. ენაძვლიანი გამოვდექი, ვერც სიმართლე ვიღაღადე და არც არავის უკითხავს, რატომ სტირიო, მხოლოდ ის მკითხეს, რომ გაიზრდები რას იზამო და იქაურ ქუდს არ დავიხურავ, რა ქვეყანასაც მოველ-მეთქი - ვუპასუხე. დიდხანს ველოდე ობლის კვერის გამოცხობას. ბოლოს, ყველა კაცი სიკვდილის შვილი როდიათქო, ვთქვი, ცივ თონეში გამომცხვარი კვერი ჯიბეში ჩავიდე და სანამ ურემი გადაბრუნდებოდა, გზას დავადექი. ერთი კარგი ცხენი მყავდა - დეზების რტყმით სული ამოვხადე (მისი კვიცი გვარიდან გახტა და მგელი შეჭამა). თხაც მყავდა ერთი... ისიც გავყიდე და უკან ვეღარ ვიყიდე - მღვდლობა მოინდომა, აქაოდა გრძელი წვერი მაქვსო და მგლის თავზე სახარების წასაკითხად გაიქცა, უპატრონო ეკლესია კი, ეშმაკებმაც მიატოვეს. არც ბევრი მდომია და ის ცოტაც დავკარგე, რაც გამაჩნდა. არც ბევრი მცოდნია და მაინც უამრავჯერ შევცდი. სოფლიდან გაძევება ვითხოვე და მამასახლისობა დამაკისრეს, თოფიც მე ვიყავი და მეთოფეც, ერიც მე ვიყავი და ბერიც, მაგრამ რად გინდა?! – ბრმა ვიყავი და თვალხილულები მატყუებდნენ, თვალით ვერ ვხედავდი და ყურით გაგონილს მივსდიე. გზად, ჩემ წინ მიმავალი კაცებისგან გადებული ხიდი შემომხვდა და ვიდრე მე, ჭკვიანი, ხიდზე გადავრბოდი, ვიღაც გიჟი ფიქრობდა: ვინც არ დაიზარა, არც გაიხარაო. მართალიც იყო - უხეირო გამოდგა ხიდი, ჩამიტყდა და მღვრიე წყალში ჩავვარდი, იმედიანი შიმშილი მკლავდა და ერთი თევზიც ვერ დავიჭირე. შველა ვითხოვე და გამგონმაც ვერ გაიგო, მხოლოდ ავმა ძაღლმა მიწილადა უკანასკნელი ლუკმა. დავრდომილი ვიყავი და ვირის გარდა, ყველამ წიხლი დამიშინა. სხვისი ლუკმა უგემურიათქო, ვთქვი, გლახას დასეტყვილი კიტრი მივეცი, წავეკიდე და წყალზე გადამიყვანა. მოუკრეფელში შევედი და თხილნარს ქვა ვესროლე, ერთი კაკალი მადლი ჩამოვარდა, ქვაზე დავდე, ზედ მარილი მოვაყარე და წაღმაღთზე გავაგორე. ქვამ ხავსი მოიკიდა, მადლი კი წინ აღარსად დამხვედრია - ჩემი წილი თხილის გულიც ძმებს შეეჭამათ (არც ძალა აღმოჩნდა ერთობაში), ბოროტებამ ამაშენა და გულკეთილობამ დამაქცია, მშიერი ვიყავი და მაძღრებიც მშივრები მეგონენ, სიკეთე გავეცი და ყველამ დაივიწყა, სანეხვეზეც გადამაგდეს და ბედიც არ მომცეს. გაჭირვებაც ვნახე და გაქცევაშიც ვერ ვივარგე - ვალი კარიდან შემოვიდა და ჭუჭრუტანაში რას გავატევდი... მტრებიც მომრავლდნენ და ჭერიც თავზე ჩამომექცა. ასჯერ გავზომე და ერთხელაც ვერ გავჭერი, ქარიშხალი დავთესე და სიოც კი ვერ მოვიმკე, ხოლო ჭინჭრის ძირზე უეკლო ვარდები ამოვიდნენ. იონჯაც გაწყდა და ორი კურდღლის მადევარმა ორივე დაიჭირა - ვირიც მოკვდა და ვირის პატრონიც. ბოლოს კი, ისე მოხდა, რომ ქვეყანაც ჩალით დაიხურა, ჯოჯოხეთიდან მორიგი მუგუზალი მოევლინა სოფელს და ახალი ცოცხით იმდენი ქვიშა მოიტანა, რომ ძაღლებიც დადუმდნენ გაოცებისგან, ქარავანიც შედგა (ვირის საპალნემ აქლემები წელში გაწყვიტა) და ერთადერთმა მერცხალმა და ერთადერთმა ენძელამ გაზაფხული მოიყვანეს. |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19046 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 10:51 AM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
დაო შეხედე დაო, ესაა ჩემი როიალი, პირწამტვრეული კლავიშებით, უპიუპიტროდ. ეს ჩემი ძაღლია, რომ ყეფს ასე ხმატკბილად. შეხედე დაო, ესაა ჩემი მეზობელი, უძირო ფეხსაცმელებითა და ყურში გოგირდით, მას ყოველ დილით პური ამოაქვს მაღაზიიდან. ეს ჩემი ქუჩაა, ტალახიანი, უემოციო. შეხედე დაო, ესაა ჩემი ავტომობილი, საჭის გარეშე, თითისტოლა მაგნიტოფონით. ეს ჩემი დარგული ხეა, წელში მოხრილი, შენობისთვის საყრდენად შეყენებული. უყურე დაო, აქაა ჩვენი ძმის საფლავი, შემორაგული, რატომ არა ჰგავს სურათის გმირი კუბოში მყოფ უხორცო სხეულს? აქ ჩემი გზაა, ორმოებით, მიწაჩაწეულ, ასფალტაცვენილ ადგილებით გამოკვეთილი. უყურე დაო, ესაა ერნესტო გევარა, ფოტოშოპში გადაკეთებული და სამზეჭაბუკე, არადა მიწით ამოსვრილი და ღიპიანი. ეს კი ტატოა, მისი სიკოჭლე არ ეტყობა ნაცრისფერ სურათს. დაო, ნუ ხუჭავ თვალებს, უყურე დაისს, ეს ჩემი ქალაქის მზეა, ყოველ საღამოს იჩხერს ჰაერის უკმარისობას და დილაობით თავის ლომკებს გადაგვაყოლა. ეს კი მტკვარია, თევზის მაგივრად განავლითაა გავსებული და უხარია. შეხედე დაო, ეს არ არის სულ არაფერი, მხოლოდ ოფლის ორიოდ წვეთი თვალში ჩამდგარი, ეს კი შენი და ჩემი ქომაგი, პოლიციაა, ლურჯ პერანგებში, წითელ ტრუსებში გამოწყობილი.. უყურე დაო, ეს კარლოა კაჭარავა, სახეშეცვლილი, ანაც უბრალოდ საუკუნოდ დავიწყებული.. ეს კი მეფეა, ჩარკვიანი, გაღმიდან ყვირის, ისევ ჰგონია, რომ გადმოცურავს მაზუთიან ზღვას.. ნუ უმზერ დაო საკუთარ ფეხებს თავჩაღუნული, ეს სულ არაა ჯოჯოხეთი რომ შეგეშინდეს, უბრალოდ ხალხს აქ თვალები აქვს ჯოჯოხეთური.. შეხედე დაო, ეს დავითია, აღმაშენებელი, თავის ცხენზე სამჯერ დიდი, უპროპორციო, ეს კი დაო, აი რომ ჩანს და თან ვერ ხედავ, ეს თვითონ ჩვენი ქალაქია, კასტრირებული, ის ტრუსჩახდილი დგას მსოფლიოს გზაჯვარედინზე და ყოველ გამვლელს და გამომვლელს უფასოდ აძლევს.. უყურე დაო, ნუ გრცხვენია თვალების გახსნის, ეს ისტორია ჩვენამდე ბევრად ადრე დაიწყო და არც ჩვენს შემდეგ დააპირებს თავის მოკვლას, უბრალოდ ყოველ დილა-საღამოს, “კურიერამდე”, ტელევიზორში, უნდა უყურო როგორ უყვარს მდიდარს ღარიბი და როგორ ჯობნის სიყვარული გაბოროტებას, უნდა უყურო, გულდასმით და თვალდაწვრილებით და ბოლოს წყნარად შეაფურთხო ნაბიჭვარ ეკრანს, თორემ იქიდან გამოხტება ფარისევლობა და გეტყვის: შეხედე დაო, ესაა ჩემი ურყევი კრედო, მღვრიე და მრუში, გახდი სექტანტი ბუნებრიობის რელიგიის და შენ მიიღებ ორ კილო ფქვილს, შაქარს, პურს და მოწყენილობას..  |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19026 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 10:50 AM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
ალლილუია It\\'s not a cry that you hear at night It\\'s not somebody who\\'s seen the light It\\'s a cold and it\\'s a broken hallelujah! Jeff Buckley ჰეი, კრემატორო! სანამ მოწევდე ჩვენს ბილწ სხეულებს, ჩაწყობილებს სიგარეტივით ერთ დიდ კოლოფში, სულ ერთხელ მაინც ასძახე ცას ალილუია! ჩვენ ვისწავლეთ სიყვარულის მლაშე თეორია და ფურცელ-ფურცელ ვახარისხებთ სიცოცხლეს სტამბაში, სადაც გვბეჭდავენ და გვიშვებენ გასაყიდად ტირაჟით 1. მაღაზიებში თაროებზე შემოდებულებს ჩვენ აღარც გვახსოვს სათაურად რა გვაწერია და სარჩევს მხოლოდ დალპობისას თუ აღმოვაჩენთ, მერე კი ვინმე უწიგნურმა თუ არ გვიყიდა, მაკულატურად ვიქცევით და საუკეთესო შემთხვევაში ცეცხლზე დაგვწვავენ, ან უარესი, ტვინგადაკეთებულებს ისევ გვიხმარენ ტუალეტებში და ოდესღაც მისიებით გადატვირთულებს, მხოლოდ უნიტაზს გვაჩუქებენ გარდასაცვლელად.. ეს ჭაობია უნაპირო და ტალღებმორთხმით გაჭიმული ჩვენს სასულეთში, ფსკერისკენ გვითრევს.. ჭაობი, რომელსაც მხოლოდ გვამების შესანახად იყენებენ და ვინმე უცხომ სულ შემთხვევით ფეხი თუ ჩადგა, თხემით ტერფამდე ჩაიყოლებს და ამოავსებს ბინძური წყლით და სისხლისფერი წყალმცენარეებით, ეს ჭაობია, სადაც ვაშენებთ ყოველ დილით ოქროს სასახლეს, სადაც ვყიდით და ისევ ვყიდულობთ საკუთარ ფიქრებს, ჩაყინულები მდუღარე წყალში ნიღბებს ვიკერავთ და პომპეზური, გაპრანჭული მასხარებივით ვირგებთ სახეზე, თან ისე მჭიდროდ რომ არასოდეს არ დაგვჭირდეს მისი დახევა, მერე კი მღვრიე ჭაობიდან თავს რომ ამოვყოფთ, აღარც კი გვახსოვს რომელია ნამდვილი სახე, ბრჭყვიალა, ღიმილშენახმობი და მატყუარა, თუ უხარისხო, სევდის და მტვრის ორნამენტებით.. ეს ჭაობია უნაპირო, სადაც ყოველდღე ბოზდებიან ღვთისმშობლის წილხვედრი ქალიშვილები, სადაც ყოველდღე ჯდებიან წამალზე ქრისტეს მეომრები, ჭაობი, სადაც სისუფთავის ფუტლიარები რუხი შენობების ფანჯრებიდან ძირს გადმოყარეს და ზედ ფეხები შეაწმინდეს ლოკოკინებმა.. ჩვენ ვისწავლეთ წერა ლოცვების და რექვიემების, ვისწავლეთ დღაბნა, საკუთარ ტვინში, საღებავების და მათხოვრებით დამძიმებულ ტროტუარებზე ისევ დავხატეთ ჩვენი სისხლით კრემატორიუმი, შენ კი, კრემატორო, ნურასოდეს მოგერიდება ჩვენი სხეულების ფერფლზე დაფურთხება, რადგან არ გვახსოვდი სიკვდილამდე, განცდებდამჭკნარებს და მხოლოდ ისღა დაგრჩენია, რომ სანამ მოწევ ჩვენს სხეულებს სიგარეტივით, სულ ერთხელ მაინც ასძახო ცას ალილუია! ხვიარა  |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19025 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 10:48 AM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
გოგონა იებით "ხაზების ტუჩებით, ლიკვიდირებული წარსულის ნაგვის ურნებიდან პერანგს ვიღებ.. კბილებით ვღრღნი და ვიფურთხები ნაგლეჯებს, როგორც ჩემს ფილტვებს, დანაწევრებულს.. მუსიკა გლუვია, გოგონა ჩემი ლანდების იქით, ოქროსფერ მზეზე.. მზე მოგზაურობს ყველაზე ჭუჭყიან ბაზარში.. მზის ზურგჩანთაში ატმებია.. თევზის ქვირითივით წითელი ატმები.. ელი, მიმატოვე? ფარდებს მივაკარი მზერა, ცრემლის ლაბირინთებს ვაბამ, დღეს გუბეების ვარ, მჯერა ხვალ მზეს შევუკერავ კაბას.. შენი მაჯისცემა მახრჩობს, ალბათ ქარებია გუშინ, თითზე ავიწერე “მარტო”, გავხდი მთვარესავით მრუში.. რაღაც უსასრულოდ მეწვი, აღარ გაილევა სიცხე, შენი მარტოობა შევსვი და ჩემს სიმარტივეს ვიჩხერ.. რა ხანია ამოგშალე ჩემი ფიქრის რაციონიდან, შუქნიშნები იშლებიან და წითელს მიჩვენებენ სულ.. წითელია ვენერა.. წითელია ხიზილალა.. წითელია დეტისონიკა.. ელი, სად მიგყავარ.. ძალიან მძიმეა შენი ანარეკლი, და მე თვალის ყოველი დახამხამებისას ქუთუთოები მტკივა, რადგან ვეღარც ცრემლს იტევს და ვეღარც შენ.. უსასრულო სიჩუმის აკორდები ჩემს მეხსიერებაში.. მაშინ პატარა ვიყავი, იები წაართვეს.. ის კი გუბეზე დამხობილი ტიროდა.. და მე მეგონა რომ ის გუბე მისი ცრემლებისგან იყო, გოგონა აღარ არსებობს.. მოგონებები თვლემენ და ყოველ დილით მჩუქნიან სისხლისფერ იებს.. ელი.. ამ ბოლო წამებში ტკივილი დამჩემდა, ნისლები დააჩნდათ სტრიქონებს ჭორფლებად, იცი, დღეს ფერების საათი გაჩერდა, იმედი გალეწეს ჰაერში, ხორბლებად იცი მე სულ აღარ ვკითხულობ ტერენტის, თვალები ისედაც ბინდებით დამძიმდა, ნაგავში ვისროლე ცისფერი ბერეტი.. ამ ბოლო წამებში ტკივილი დამჩემდა.. და იცი, მომწყინდა ამდენი კარები, და ბავშვი იებით, სიზმრები გამიქრა, მოდი რა, ამაღამ მე დაგემგზავრები, მოდი და უბრალოდ დუმილი გვეტკინოს.. დღესაც, როგორც გუშინ, მოგონებებს შევყრი მეხსიერების ფარეხში და არასოდეს გავიხსენებ, სანამ არ ამოყვინთავს ცრემლების გუბიდან გოგონა, იებით.. მტკივა.. როგორც ძაღლს ტკივა, როცა სახლიდან აგდებენ.. როცა სრულიად უფუნქციო ხდება და თვალები იწვევენ მუდმივ ზამთარს გადაუღებელი წვიმებით და ყვავილების ქოთნები, რომლებიც ტანზე მაყრის ბატონებივით, და გაბუნდოვანება ჩემი სურვილების, მე მინდა.. მე მინდა.. მე მინდა ოდესმე გამითენდეს ტრივიალური მოგონება, და აღარ იხრჩოლონ სანთლებმა, და ტკივილები და ტკივილები ხელის მუჭში ჩაგროვილი ეროზიებივით გათენდნენ.. და სიბრმავე, ჩემი უძლურებისგან თვალებით გამოწოვილი ისევ აყვირდეს! მე მტკივა საკუთარი მოგონებები, რომლებიც ნატვრის ხესავით იხუნძლებიან და უმიზნო ქარში დასაღუპავად განწირული გემის აფრებივით შრიალებენ.. მე მტკივა საკუთარი თითები, რომელზეც გაურკვეველმა აზრებმა ამოტვიფრეს: “მარტო”.. ელი.. ელი.. ელი, მიმატოვე?  |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19024 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 10:47 AM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
ლურჯო ანგელოზებო.. ------------------------------------------------ ხედავთ, ჩემს ირგვლივ სხვები დაფრინავენ, ფრთები მინდა! ჰაერი იპობა შვიდად და მე ვხედავ წვიმას, მას ჩემთან მოყავს მზე და მზე გადის კედელში.. ჩემი კედლები ინგრევიან, მე ვამტვრევ რქებს და ტოტებით ვამთელებ მდინარეს.. აქ არავინაა ნაცნობი, არავინ მიწვდის ხელს, აქ დადიან შავ ლაბადიანი მამაკაცები, რომლებსაც არ აქვთ ხელები და გველები მათ მაგივრად გამონაზარდი, ჩემს ქვეშ მიწაა, ხედავთ, აქ სხვებიც დაფრინავენ! ეს ქაოსია, ან ჩემი ბავშვობა, მე არ მახსოვს გზა, რომლებსაც გავდიოდი და მტვერი არ მახსოვს, ბურუსია.. საშინლად მცივა.. აქ არავინაა ნაცნობი.. მე მახსენდება თამაზ ბაძაღუა და მეშინია ჩემი სიფხიზლის.. არსად ჩანს ფრთები და მაინც დაფრინავენ ისინი.. და მე ვყვირი: წამიყვანეთ თქვენთან ლურჯო ანგელოზებო! წამიყვანეთ, მალე, ლურჯო ანგელოზებო! წამიყვანეთ მაღლა ლურჯო ანგელოზებო! წამიყვანეთ, მცივა, ლურჯო ანგელოზებო! ნეკა თითიდან სისხლი მომდის, დეეეეეეეე, მტკივა, ჩემი სისხლიანი ხელები მტკივა, სად არის იესო! სადაა იესო, სისხლი მდის, შენ მომიტან თეთრ სახვევებს და სისხლს გამიჩერებ, ხელზე მაკოცებ და ხელს თმებზე მომითათუნებ, მე გამახსენდება მამა, რომელიც არასოდეს მყოლია და შენ დაგიძახებ ასე: იესო მამა.. მაგრამ არ მახსოვს გზა, რომლითაც გელოდი, რომლითაც მოდიოდი ხოლმე ბავშვობაში, შობის ღამეზე, როცა თავს ვიმძინარებდი, რომ საჩუქარი დამხვედროდა და მხვდებოდა მხოლოდ სიტყვები, “გილოცავ, საჩუქარი ხომ არაა მთავარი, მე შენ მიყვარხარ”.. არეულობა.. არეულობა.. აღრეულობა.. ქინქლები დაფანტულად მედებიან თვალის უპეებში, ცრემლი მიგროვდება და ნაგვის ურნას ვეძებ, რომ დავიმალო.. აქ არავინაა ნაცნობი.. მე მახსენდება ანასტასია და ველოდები მეტალის პეპლებს, რომ ნატკენი თითით ჩამოვეკიდო ოქროსფერ მძიმე ფურცლებზე და გავყვე იქ, საიდანაც გავაგონებ ჩემს ძახილს: წამიყვანეთ თქვენთან ლურჯო ანგელოზებო! წამიყოლეთ თქვენთან ლურჯო ანგელოზებო! ამაფრინეთ თქვენთან ლურჯო ანგელოზებო! დამიტოვეთ თქვენთან ლურჯო ანგელოზებო! ალიო? ეს ზეცაა? ზუმერი გაბმულად მიჩვენებს კომურ მდგომარეობას, საიდანღაც ჩნდებიან თეთრხალათიანი მელიები და მწვანე ქვებით აწვებიან ტელეფონის ჯიხურს, რომელშიც წვიმას შევეფარე, მე კი ისევ უდაბნოში ვხვდები.. აქ გველებია? მე მეჯავრება ოაზისები! წყალიც არ მინდა და მხოლოდ მიწა.. მიწა.. მიწა მწამს და ცეცხლი და ცეცხლი და მომენატრა ცეცხლი მე ცეცხლი მე მომენატრა მე ცეცხლი! მე კი ვხვდები რომ ეს საუკუნე შევკარი მხოლოდ ფურცლებით.. და დასტებს წლებისას არ აქვთ ბაწრები გადასაჭერად, მხოლოდ ყულფები.. ყულფები, როგორც თეთრი მთვარეები და მე მახსენდება გიო საჯაია და გავურბივარ ღამის ტარანტულებს.. ჩემი გაქცევაც სხვათაშორისია.. ბილიკები, სადაც ფეხები ეწებებიან მიწას.. აბსურდული კანონიკაა საზოგადოება, და საზოგადო ჭეშმარიტება - აბსურდი! აქ არავინაა ნაცნობი.. ტუჩებს ვეღარ ვიძრობ, ხედავთ ჩემს ირგვლივ სხვები დაფრინავენ, ეს არაა თქვენი დედამიწა.. მგონი გავირინდე.. მგონი მე სახლში ვარ, და დამელოდება?? ზამთარი თოვს და გარშემო სივრცე ჩემსკენ აბრუნებს ნარინჯის თვალებს.. მე მტკივა ლექსი და თოვლი, მგონი მივფრინავ, კივილი მახრჩობს! მე ვარ სარდალი თეთრი ზამთრის და ალექსანდრიის! მე ვარ სარდალი თეთრი ზამთრის და ალექსანდრიის! მე ვარ სარდალი თეთრი ზამთრის და ალექსანდრიის! ადამიანებო, მე ოქროს წვიმას მოვიყვან და თქვენ სამუდამოდ ამოხოცავთ ერთმანეთს და მხოლოდ პოეტებს დატოვებს მამა.. და მხოლოდ პოეტებს დატოვებს დედა.. და მე მახსენდება ნატო ინგოროყვა და ვიხდი და ვიცმევ საკუთარ სხეულს, ვიხდი და ვაცმევ ჰაერს და ხეებს, როგორც კომპასებს, ვლეწავ იმედებს, ვლეწავ ნათურებს, ვაგდებ ბილეთებს და მხოლოდ სისხლის ამოთქმით ვყვირი! წამიყვანეთ თქვენთან ლურჯო ანგელოზებო! მომენატრა თქვენთან ლურჯო ანგელოზებო! ამიტაცეთ თქვენთან ლურჯო ანგელოზებო! დამიტოვეთ თქვენთან ლურჯო ანგელოზებო! კვლავ |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19023 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 10:47 AM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
_ საა.. გძინავს? ჯერ არ დაიძინო რა, სა.. შენთან ლაპარაკი მინდა.. სა, იცი, მე ისევ მაწუხებს სუიციდი, დღეს გიყურებდი და ვერც.. სა, იცი, ისე რთულია გაძვრე უდაბნოში, რომ მე ისევ უწყლოდ ვრჩები.. სიცივემ ხელები დაისერა და სისხლი სულ მე მასვა, მერე კი შენზე მელაპარაკა, სა.. ჩემი თვალები თაღებად ეფარებიან ტკივილს და მე სულ ვსველდები, როცა წვიმს, რადგან შენ მახსენდები და ვტირი.. სა, ვიცი ისევ გაწუხებს სუიციდი.. ვიცი, რწმენამდე გზებია, რომლებზეც შენ ჩაგქოლავენ, სულ 3 გზაა, სა, ტკივილი, სიცივე და სევდა, იცი, მე სულ მინდოდა შენთან ერთად მეფრინა ცაში, სა, მოდი რა, ნუ ვივლით გზებით, უბრალოდ ერთხელაც დავიკიდოთ ეს დედანატირები მიმართულებები: მარჯვნივ, მარცხნივ, წინ და უკან.. მოდი რა, დავიკიდოთ და უბრალოდ ზემოთ წავიდეთ.. შენ ხომ იცი ფრენა? ხომ შემპირდი გასწავლიო, ჰოდა.. სა.. იცი, გუშინ შენი დღიური წავიკითხე, ვიცი.. ვიცი ისევ გაწუხებს წვივების ტკივილი, მე კი სულ მინდა დაგარწმუნო, რომ ჩემთვის არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს იმას, რომ შენ ფეხს მოგაჭრიან.. მე მაშინაც მიყვარდი, როცა მანქანამ დაგარტყა და 3 დღის განმავლობაში, ექიმები მხოლოდ შენს სიკვდილს ვარაუდობდნენ.. სა.. ალბათ დღესაც არაფერი გიჭამია.. იცი, გუშინ ქუდი მოგიქსოვე, მინდა, რომ სულ თავზე გეფაროს, თორემ გამიცივდები.. შენ ხომ ისეთი სუსტი ხარ, რომ სულ ავადმყოფობ.. სა.. მოიხსენი რა ეგ სათვალე, მოიხსენი ეგ შავი სათვალე, არ გიხდება, შენს თავს ვფიცავარ, არ გიხდება.. შეხედე მზეს და იფიქრე.. ჩემზე ნუ იფიქრებ, უბრალოდ, მიხვდი, რომ მარტო არ ხარ და ის ხმელი ჭადარიც, რომელზეც ბავშვობიდან ცდილობ აძვრე, მხოლოდ ილუზიაა, და არანაირი ნატვრის ხე არ არსებობს.. სა.. გამიგონე რა.. მე ისევ ვთოვ და არასოდეს მოგცემ იმის საშუალებას, რომ შენი ახალი პალტო ჩაიცვა, არ გიხდება შავი, სა.. არა.. ვიცი, ყოველ დილით უყრი ბეღურებს შენი საუზმიდან გადარჩენილ ნამცეცებს, არადა ამ ბოლო დროს სულ აღარ ჭამ, ხომ ვიცი.. ვიცი.. ვიცი, სა, მეც გახსოვარ, ვიცი შენ უკვე ისე შეეჩვიე უდაბნოს, რომ აღარც კი გახსოვს ბოლოს როდის იყავი მყინვარზე, მე კი სულ გელოდები.. ჩემი სახლის უკან რომ ქუჩაა, იქ გელოდები.. ქაშუეთის წინ რომ მათხოვარია, იქ გელოდები.. ცაში ნაწვიმარზე გელოდები და ხვალ, მთაწმინდას რომ პანთეონში დაასაფლავებენ, იქაც დაგელოდები.. და ვიცი, მოხვალ, ისევ ისეთი სევდიანი და მკრთალი, ვიცი მოხვალ და თვალებში ჩამაწვეთებ შენს კაპრიზებს, ვიცი.. მოხვალ და ძველებურად მეტყვი: _ სანდრო, მოვედი, გახსოვარ? მე საქართველო ვარ.. და მე გაკოცებ.. ხვიარა |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19022 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 10:47 AM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
Kaspar Hausser აჰა შენ გიძღვნი ამეებს  მეო ........................................ ჩემი ფიქრები ოქროსფერ ლაბირინთებად იქცნენ, რომლებშიც უსასრულოდ დავხეტიალობ და კარს ვერ ვპოულობ.. ჩემი სიტყვები მგლების ყმუილია, გაურკვეველი და უმისამართო, მაგრამ საოცრად მგრძნობიარე.. ჩემი თვალები შენი სარკეა და მათში ყოველდღიურად მილიონი “შენ” ირეკლება, მაგრამ მათგან მხოლოდ სამს სურს “მე”: მზეს, მთვარეს და ნაგვის ურნას... ჩემი შარვლის ჯიბეები ნაგავსაყრელებია, რომლებშიც ინახება მთვარის ფოტოსურათი, ჭუჭყიანი ირემი დახლართული რქებით და სიამაყე.. რად გინდა ლირიკა, როცა ცას ვერ მართავ, ვიცი გამირიყავ, ვიცი გადამმარხავ, რად გინდა ჭაობი, ბგერების მკვლელობა, მე - არარაობა, შენ - მიმზიდველობა.. რად გინდა მორალი ხმლით ამოქარგული, მე - ნამათხოვრალი, შენ - გადაკარგული.. მე მწვავს ცხელი ქარის ნექტრიანი პირი.. მე მწვავს ყინულების ცივი სურნელი.. მე მწვანე ფიფქების სამშობლოში დავიბადე.. მე მწოლიარე ოცნებების ეზოში გავიზარდე.. მე მწუხარე გვირილების ქვეყანაში ვცხოვრობ.. მე უმწიკვლო ვარ, როგორც პოეტი და გახრწნილი, როგორც გალაკტიონი.. შენ კი ადამიანო ჩონჩხებს ეტრფი.. ლორწოვან სხეულებს ემონები.. დუჟჩაქცეული თვალების გჯერა.. გამოდით, დადექით ოცნების საზღვარზე, გამოდით, შეხედეთ ტალახის ქვეყანას, აქ არვინ არ ფიქრობს მომავლის საგზალზე, აქ გვირგვინს ეკლების ტყე შემოეხანა.. გამოდით, ჩახედეთ თვალებში მათხოვრებს, გამოდით, იგემეთ სისხლის კოქტეილი, თქვენგან დღეს სინდისი ფიქრებს ინათხოვრებს, თქვენგან დღეს ჯოჯოხეთს მიუვა წერილი.. ოქროს ოკეანე ასი ათასჯერ ბევრ ვულკანს ინახავს, ვულკანები გრძნობენ ზეწოლას, კრატერები ფართოვდებიან, შიგნით დუღს უსამართლობა.. დუღს ტკივილი.. დუღს სული.. ოკეანეს ეცოდება თავისი შვილები და ერთხელაც გადაწყვეტს რომ გაათავისუფლოს ისინი, ის მოიგლეჯს საკუთარ საშოს და ათასწლეულებით ნადუღარი ლავა თითოეული თქვენგანის ტვინებს გადაეღვრება.. და დაწვავს როგორც დაწვით ბრუნო.. და დაახრჩობს როგორც უამრავ, ქვეყნად მიმობნეულ იუდას ნაწილაკებს.. მე კი მიყვარს იუდა.. რადგან მან აღიარა და შეიყვარა სიკვდილი.. დუმილი მიხეთქავს დანაცრულ ბაგეებს, პირიდან მასკდება მაგმური ცხელება, მალე თქვენ დალეწავთ ჩემს თვალებს - სარკეებს, მალე თქვენი თმები შემომეთელება, ოქროს ვულკანები დახრავენ კიდურებს, დაანაკუწებენ თვალების უპეებს, მე თქვენი ცრემლები ვერ გამაბითურებს, მე უკვე ვუყურებ ცრუ სისხლის გუბეებს.. ჩემი ფიქრები ოქროსფერ ლაბირინთებად იქცნენ, რომლებშიც უსასრულოდ დავხეტიალობ და ვეძებ მინოტავრს... და ვეძებ საკუთარ ანარეკლს.. და გეძებ შენ, მეო... * * * სადაც არ არსებობს დრო.. ჩვენ ვერითმებით სარკეებს და პელევდიკეის არილთა არმია ჩვენი სათაურია.. სადაც არ არსებობს სინათლე.. გახსოვდეს, სიცოცხლის იქით რომ სულთა სამეფოა და იმ სამეფოს იქით რომ კიდევ სიცოცხლე სჩანს ჩვენ იქაც სარკეებს ვემსგავსებით, ერთმანეთში ჩასახულ და არეკლილ სარკეებს, რომლებიც ბადებენ და ითავსებენ სხვებს და იმ სხვებში საკუთარ თავს და რომ არ არსებობს ზღვარი, ეს მხოლოდ ჩვენი ეპიგრაფია.. დღეებს გაღმა ფარდებია, დანალექი იონები.. ხმები წარსულს ბარდებიან, ჩუმი აპპასიონები, მხოლოდ განცდებს ავიწყდებათ გარიყული ღამეები.. ხანდახან რომ წამი წყდება, რატომ სდუმან კამეები? დღეებს გაღმა თვალებია, სევდიანი კელიები, შენი სუნთქვა მყვარებია, როგორც ცისკრის რელიეფი სადღაც არ არსებობს ფიქრი.. გრძნობების იმპერიაში გონება პერსონა ნონ გრატაა, ეს ჩვენი სამყაროა.. შენი და ჩემი.. მხოლოდ თვალების.. ფერების.. ფერების ფერების.. და ფერების ფერებით ჩვენ ვფრინდებით სიძნელეთში.. სადაც მთავარი კანონი სიმარტივეა.. ოდესმე შენი კანისფერი ოკეანეს აღაფრთოვანებს და ის წყალს შეიღებავს, მერე მე გავიცნობ შენი ფიქრისფერ ქალთევზებს, შენი სულისფერ თვალებს გავახელ და სულ შენს გრძნობისფერ სამეფოში ვიცხოვრებ.. და რომ არ არსებობს ფიქრი, ეს მხოლოდ ჩვენი პროლოგია.. სვიებით მოხატულ ნაცრისფერ წარსულში ქარებმა აწამეს ფერადი მთვარე.. იხილეთ ლეგენდა კასანდრას სიმართლის, მე ვერ მოვასწარი რომ დამეთვალე.. მე მხოლოდ ვღებავდი მიწიერ ბიბლიას და ღმერთმა მიამბო ამბავი შენი, გახსოვდეს, სიცოცხლე უსრული ციფრია, ხან წარღვნის მომტანი, ხან დილის მშვენი.. გახსოვდეს, სინათლე ყრუ ლექსის სტროფია, ქარებად შენიღბა ეკლების კიბე, მზის დაავადება უბრალოდ ცოფია.. მე ვერ მოვახერხე, რომ შემეკრიბე.. და ნისლის ქუჩაზე ფიქრების კუთხეში თმაზე ცისარტყელით გიხილე ისევ.. სადაც არ არსებობს დრო.. ჩვენ ვერითმებით ერთმანეთს და ოკეანური სარკეთა დარბაზი ჩვენ რომ გვცემს თაყვანს, ჩვენი სიყვარულის პოემაა, დედა.. ხვიარა |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19019 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 22 2009, 10:42 AM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
Kaspar Hausser არა დადე, მაგრამ სხვებსაც ნუ დაივიწყებ ალექსა  ვარდისფერი აბსურდი 1 მუშტების მაგივრად, ბუშტები ვურტყათ ერთმანეთს და ვიცინოთ ბევრი. ეს არის ცხოვრების ერთადერთი აზრი. ალბათ. ცხოვრება ხომ ვარდისფერი ბუშტია ცაში. ცხოვრება ხომ შენ ხარ და მე ვარ. ცხოვრება ხომ კოსმიური ვეილს კონცენტრაციაა. ცხოვრება ხომ ბავშვია, ნაყინს რომ ლოკავს. ცხოვრება ხომ ვარდისფერი აბსურდია. ცხოვრება ხომ კატაა, წინ რომ გადაგირბენს. ყველაფერი მარტივია, როგორც ჰაიკუ. ეს წუთიც ჰაიკუა წვი- მის წვეთებზე, ჩემს პოზაზე, გალუმპულ ბეღურაზე, ნაცნობი ადამიანის სიარულის მანერაზე, გაკრულ ნაწერზე. დრო თითქ- მის არასდოს არ ჩერდება. კოსმოსში მილიონობით ბოთლი დაცურავს, რომელშიც წერილებია: “მიშველეთ, მარტო ვარ დედამიწაზე . . .” ჩემი ყოფნის ჩემეული კონცეფცია კი იმდენად ალოგიკურია, რომ მეც მეშინია მარტოობის. ეგოისტი ვარ? ალ- ბათ ყველაზე ნაკლებად. იდიოტი, გიჟი? ეგ კიდევ შეიძლება ფანჯრის ქვეშ ვზივარ და ძალიან მიყვარს ამ სიმღერის და- საწყისი, “სარკალური ნირვანა” რომ ჰქვია. ნოსტალგია მაქვს. ვფიქრობ რომ ყველაფერ მაღალფარდოვანს აზრი ეკარგება, როცა შენზე ვფიქრობ და მინდა დავწერო ეს: “მე გავურითმავ ტუჩებს, შენს ნაკვთებს. . . ” რაში გვარგია სრულყოფილება? როცა აღარაფერი მაინტერესებს და მხოლოდ ფურცლეზე ვხ- ატავ კეთილი სახის, პატარა კაცუნებს. დეპრესიაში ვარ. უცნობმა გოგომ მითხრა, თუ დეპრესია გაქვს, საკუთარ თავს ჩაუღრმავდიო. ვერ მივხვდი როგორ. ალბათ გავმარტივდი ძალიან უბრალოდ მეოცნებე ვარ. გავნსხვავდები სხვებისგან. დიდი ხანია თავში ამივარდა და აცილდა კიდეც ჩემს სხეულს. ავა- რდა სადღაც ვარდისფერი პლანეტისკენ, რომელიც გულზე მკიდია და ხელში მიჭირავს. არაფერი არ ვიცი. გაფრენა მინდა! არ მინდა ვიყო ამ სამხედრო მანქანის ნაწილი. არ მინდა ვიყო მზრუნველი მამა, მოსიყვარულე ქმარი და სიყვარული მხოლოდ ხანმოკლე სიზმარი იყოს ჩემთვის. სიყვარული ჩემი ცხოვრების წესია და მე ვიცი რასაც ვამბობ. მე მეოცნებე ვარ. ადამიანების უმრავლესობა კი გავს დამსკდარ ასფალტზე, კატაფალკიდან გადმოვარდნილ ყვავილს, ისევ კატაფალკას რომ მისდევს. მომბეზრდა ამდენი უაზრო პასუხისმგებლობა. გამოზომილი, გათვლილი, დაგეგმილი კვირეები უნდა გავცვალო ერთ ლამაზ დღეზე, როცა გაიქცევი იქ, სადაც ცხოვრობენ შენი ოცნებები . . . 2. მზე გავიდა და ღამე ისე მოიჯახუნა, რომ ძაღლები აყეფდნენ. წვიმაც წავიდა და დატოვა მხოლოდ მოწყენილება, გუბეები და ელექტროსადენებზე, სკამებზე, ფოთლებზე მოსრიალე წვეთები, რომელთაც სიბნელეში ვეღარ ხედავ. ლუდი მომინდა ან რამე უფრო მაგარი სიკვდილი? 3. მე მისანი ვარ, საიდუმლოს გაგანდობთ: არსებობს წიგნი და ეს წიგნი კოსმიური სივრცეა. ჩვენი გალაქტიკა იმ დამწერლობის ერთი ასოა, რომლითაც ეს წიგნი იწერება. თითოეული ადამიანი ერთი წინადადებაა ამ წიგნიდან. წინადადების ყოველი სიტყვა მტრედის სიზმარია. მტრედი – ვარდისფერი ნათებაა. მტრედის სიზმარი – სიტუაციებია, რომელთაც ადამიანი ან ქმნის ან ვერ ქმნის. მტრედი წიგნია დიდი, ვარდისფერი აბსურდის არსი. ყოველი მომენტი ცხოვრების, წიგნის ერთი თავია. დაბადება და სიკვდილი, მხოლოდ გზაა – არარსებული. ყოველი დღე ჩვენთვის ტალღაა სიცარიელიდან. ბუნების კანონები – სისულელეა. სიცარიელე – ვარდისფერი აბსურდია. ვარდისფერი აბსურდი – “ოქროს უსასრულობა” 4. გავაღე კარი. ორპირმა ქარმა ფარდა ააფრიალა. მომინდა ორივე ხელის გაშლა და გაფრენა. თვალები დავხუჭე. კარი ქარმა მია- ჯახუნა. ხმაური აღვიქვი, როგორც სამუდამოდ მიტოვებულის ფიქრები ამოხვნეშა. ფიქრები გაფრინდნენ სადღაც შორს, თუმცა ჩემგან არც წასულან, სიკვდილთან ერთად დაიწყეს სეირნობა და აუტა- ნელი ხმით ძახილი ამიტეხეს. ფანჯარაში დავდექი, ქარიშხალი ვაჩუქე სხეულს. მთვარე დავინახე უზარმაზარი და კიდევ ერთი შორეული ვარსკვლავი მომეჩვენა, რომ შენ მომეჩვენე, როგორც კადრი დაუვიწყარი: ხიდი ზღვისკენ მიმავალი და კიბეები. შენი ფეხები, თმები, ზურგი. შენი ხმა და სირბილი ზღვისკენ. შენ ერთადერთი გესმის ჩემი და ზღვის. ველოდებით ჩასვლას მზის. გვეჩქარება ღამეში. გვეჩქარება ჩვენს ვარდისფერ ოთახში, საიდა- ნაც არასოდეს გამოვდივართ. ჩვენი ოთახი – ზღვის სანაპიროა, ჩვენი ოთახი – სკამია, მიტოვებულ ბაღში. ჩვენი ოთახი – კიბეებია, ძველი ბიბლიოთეკის. ჩვენი ოთახი – ერთმანეთის ტუჩებია . . . გახსოვს? გითხარი: ეს ბავშვი, ჩვენი შვილი რომ იყოს. შენ შემომხედე და გვირილებს მოკიდე ხელი. გახსოვს? გაიღვიძე და გამიღიმე. დალიე ჩაი, ჩამეხუტე. მე გაკოცე. გახსოვს? წყალი მთხოვე და დამემალე. სულელო, მე მოვალ შენთან მალე გახსოვს? ერთად ვიჯექით და ვფიქრობდით სახლზე, ტბის პირას ტყეში. ნაწვიმარ ტყეში შეპარული მზის სხივები. ტოტიდან ტოტზე სხ- ლტებიან წვეთები. ჩიტები. ტბა ლივლივებს, ირეკლავს ხეებს და სახლს. ნავი ტბაში, ჰგავს მოწყენილ სახლს, რომელიც გველო- დება. სახლი ჰგავს შენს სევდიან თვალებს . . . შენი თვალები არ მინახავს, უკვე მეორე კვირაა. უფრო ხშირად ვფიქრობ შენზე. 5. “ რას შვები ვარდისფერო ბაბუაწვერავ? მე ვარდისფერმა ციცინათელებმა მთვარეზე ამიყვანეს და გამჭირვალე პეპლებს ვეთამაშები. მოციმციმე ვარსკვლავებს კი შენზე ვეჭორავები. მაგრამ რომ მცივა, რა ვქნაა?” 6. არაფერი არ არის მნიშვნელოვანი და ყველაფერს თავისი მნიშვნელობა აქვს. ყოველი დღე გვაახლოებს დასასრულს, დასასრულს, რომელიც არ არსებობს. მატარებელი სადგურისკენ მიდის, ავარია გარდაუვალია როცა დაინახავ როგორ ხტება შავი მინებით შემინული ბიზ- ნესცენტრის სახურავიდან შენი ოცნების ქალი, შიშველი და აპათიური. როცა მიახლოვდები მის გვამს და სისხლის გუბეში დაინახავ შენს ანარეკლს, მიხვდები რომ ერთადერთი რაც შე- გიძლია სიყვარულია . . . და რომ სიყვარული უკვდავება არ არის, მას შეუძლია მხოლოდ განაპირობოს დანაპირების უნაპირობა. დანაპირების რომელსაც ყოველწამს ვაძლევთ თავს, მაგრამ არ ვიცით ამის შესახებ. როცა მთელი ღამე წვიმა არ წყდება, დილას აღებ ფანჯარას და ხედავ ხეზე დაკიდებულ სველ, დაწყვეტლ გულებს . . . ხედავ მიწას მიმოფანტულს დაჭმუჭნული ქაღალდებით, ორქიდეებით და დახოცილი მტრედებით, მუზების მუზეუმის ექსპონანტებს რომ ჰგვანან. ხვდები, რომ ცხოვრება წყვეტილია. როცა დაინახავ შაქრის გზას, რომლითაც მიყვები გოგონას რომელიც ბრუნდება მაღაზიიდან სახლში გახვეული ცელოფ- ნით იგრძნობ რომ საოცრად კეთილი, ჭკვიანი და ზარმაცი ჭიანჭველა ხარ. წადი ვარდებით უფსკრულისკენ! საკრალურია, ნაკვალევი რომ მიდის ცისკენ, რომელიც წითელი ფრინველებით არის დაფარული. გაჩერდი უფსკრულთან ! გაჩერდი მზის სხივებით ფარდამსხვრეული ფარაონივით, გაჩერდი ბრმა ბალერინასავით, გაჩერდი უსახლკარო ლოკოკინასავით და თქვი: მე მინდა გაფრენა ! მე ვიფარფატებ, პეპელად რომ გადავიქცევი. გვირილებით მორ- თული ციდან კი დაეშვება ვარდისფერი ანგელოზი და შეეცდება ჩემს დაჭერას . . . 7. ვუყურებ ზღვას და ზღვაში მზეს, მზეში ვარდს და ვარდში შენ. ვუყურებ ცას და ცაში მტრედს, მტრედში ბავშვს და ბავშვში შენ. გიყურებ შენ და შენში . . . 8. მინდორი. გვირილები. ვარდისფერი ბაბუაწვერა. მოწყენილი ვარდისფერი ბეკეკა. 9. საიდუმლო მეორე: მე ვბაძავ ჯეკ კერუაკს, იმიტომ რომ ისიც მომბაძავდა, ჩემს შემდეგ რომ ეცხოვრა. 10. და ბოლოს, როგორც ჩემი მეგობარი ქრისტე იტყოდა: გიყვარდეთ ერთმანეთი . . . (ზეპირად უნდა ისწავლოთ ყველამ ) |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #19018 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 20 2009, 01:33 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
Zet ვაა.. არ ველოდი რო წავიკითხე მართლა ქონდა ეფექტი ნეტავ სად იბადები მშვენიერებავ ლურჯი ზეცა გაქვს სათავედ თუ შავი ქვესკნელი შენი მზერიდან თითქოს გულში ღვინო გვეღვრება ღვინო სიკეთის და სიავის ერთად მთესველი.. ალიონია შენ თვალებში, თანაც დაისი.. აფრქვევ სურნელებს, ვით საღამო ამოდ მშფოთვარი ყრმა განადიდე, ტიტანი კი მუხლზე დაისვი, ოდეს იგემეს ბაგე შენი, ხიბლის მთხოვარი.. უფსკრულით მოხვალ თუ ვარსკვლავთა მხრიდან ეშვები- ფინიასავით გდევს იღბალი, ქალურო კალთავ.. უბედურებას და სიხარულს აბნევ პეშვებით, პასუხს არ აგებ არაფერზე, ყოველს კი მართავ.. მკვდარ სხეულებზე დააბიჯებ, ღიმმორეული, შიშიც ხიბლია თუ დაჰკიდებ შენს სამკაულებს, და თვით მკვლელობა, სამშვენისი შენი რჩეული, მაგ ზვიად ფაშვზე სატრფიალო როკვას ასრულებს.. შენსკენ სანთელო, ბრმა ფარვანა მოექანება, იხრუკება და ამბობს: "ვლოცოთ ეს ჩირაღდანი".. ჰგავს იმ მომაკვდავს , თავის საფლავს რომ ეტმასნება, სატრფოს გარშემო მოფარფატე მიჯნურის ტანი.. ან რა აზრი აქვს - ცით მოდიხარ, თუ ჯოჯოხეთით.. მშვენიერებავ, საზარელო, ჩვილო ურჩხულო! თუკი მაგ სახის , მაგ ღიმილის, მაგ ტერფთა ხედვით, ვხედავ უსაზღვროს, რას ვერ ვხსნი და რითაც ვსულდგმულობ.. ჰო, რა აზრი აქვს, ო, ფერიავ ხავერდისთვალა, სერაფიმი გშობს, სირინოზი, ღმერთი თუ ეშმა, თუ გქმნის, სურნელო, რიტმო, ელვავ,ჩემს დედოფალად, და მწედ - ვითმინო წუთისოფლის უღელქვეშ შებმა... ბოდლერი. |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #18978 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 20 2009, 02:37 AM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
Kaspar Hausser ნუ შეგვჭამე კაცო ამ ხვიარათი, ისედაც ყველას გვიყვარს ვახ.. მოგვბეზრდება იცოდე "ხშირად შევევა გულცივობის არის მიზეზი" აი ჩემი სყვარელი ლექსი რილკე პატარა ბიჭო, თვალები გაქვს ისეთი დიდი, ღამით აჩრდილებს უნდა ხედავდე, მოჩვენებანი მოჰყვებიან ბინდის სიგრილეს და ფიქალივით თეთრ ხელებში გათენებამდე აელვარებენ სიზმარეულ წითელ გვირგვინებს. მერე კი,დღისით,თითქოს თვალზე ლიბრი გედება, დღიურ ყოფასთან სული შენი აღარ მიგიშვებს, და იმდაგვარი სურვილები დაგებედება რომელთაც სხვანი მიგითვლიან სნება-სიგიჟედ. ვგრძნობ ფართო თვალებს მალე შენსავ სულში მიაქცევ და ამაოთა ხმამაღლობას განერიდები, ამაყი სევდით გაეცლები ქვეყნის ღრიანცელს და ამ ცხოვრებას, უმძიმესი ტყვიიის თითებით ნაზად მოვერცხლილი შენი სულის სიმს რომ აწვალებს და ცდილობს მასზე წარმავალი ჰანგი დაუკრას, მდუმარ ღამეზე გასცვლი,იქნებ კიდეც გასცვალე და ჩვეულებრივ სურვილებსაც ბაგეს აუკრავ იზეიმებენ ღამის ტევრში შენს დაბრუნებას კენწეროები, გამოკრთება შორი ნუგეშიც, შენი სხეულის გააშიშვლებ ჩუმ საგალობლებს და იმათ ბრწყინვას წაიკითხავ მთვარის გუბეში. |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #18966 · Replies: 298 · Views: 193,529 |
| Posted on: Jun 19 2009, 10:44 AM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
თვითმკვლელობა ჩემი აზრით ძალიან მაგარი რამეა თუ გააზრებული გაქვს რას აკეთებ..  შეყვარებულმა მიატოვა და უფულობის, უსმსახურობის, მძიმე ცხოვრების და მასეთი იდიტობების გამო თვითმკველობას არ ვგულისხმობ ეგ ბანძობაა..  ცოდვას რაც შეეხება ეგ რთული საკითხია, ცალკე თემაა და წერაც მეზარება.. საერთოდ რაღაცას რომ აკეთებ იმის გამო, რომ სიკვდილის მერე ღმერთი დაგსჯის ეგ სისულელედ მიმაჩნია, რაც გულით გინდა ის უნდა აკეთო  QUOTE მისი დროებითი მკვირდები იყვნენ ადამიანები რომელთაც გადაწყვეტილი ჰქონდათ თავის მოკვლა, და სურდათ სიცოცხლის უკანასკნელი დღეები "თავისნაირებთან" გაეტარებიათ... მე მანდ არ მივიდოდი.. მერე რა არომ სხვასაც უდნა თავის მოკვა, ეგ არ ნიშნავს რომ ჩემთან რაიმე საერთო აქვს, ჩემ ახლობლებთნა ვიქნებოდი  ესეც ჩვეულებრივი მოკვდავის პოსტი და არა ეზოთერიკის  |
| Forum: ჯანმრთელობა და სუ... · Post Preview: #18923 · Replies: 32 · Views: 37,158 |
| Posted on: Jun 1 2009, 04:16 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
gagigiat vinmes shashkarna karneli?  mgoni ubralod fulis maxea, magram mainc sintereso iqnea mosmena.. |
| Forum: ეზოთერული განყოფ... · Post Preview: #18372 · Replies: 872 · Views: 318,338 |
| Posted on: May 31 2009, 05:08 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
გუშინ მთელი მულფილმი (ანიმე) დამესიზმრა.. და ძლიან საინტერესოც იყო, გამოვშტრედი აშკარად არ მქონდა ნანახი რაიმე მსგავსი ეხლა შინაარსი აღარ მახსოვს მაგრამ, გამოსი რეჟისორული ნიჭი მაქვს? ჩემს ქვეცნობიერში თუ მსგავსი რამ წარმოიქმნა.. |
| Forum: სიზმართხილვა · Post Preview: #18357 · Replies: 1804 · Views: 513,556 |
| Posted on: May 31 2009, 04:46 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
ამას წინათ მოვდიოდი და გათხლეშილი ვირთხა თუ ზაზუნა იყო დატყეპებული მიწაზე, ლამის ხუდად გავხდი.. თან მანქანმ ომ გადუარა უკვე რამდნჯერმე ისეთი  |
| Forum: ფლორა და ფაუნა · Post Preview: #18356 · Replies: 166 · Views: 111,049 |
| Posted on: May 31 2009, 04:45 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
QUOTE(teo- @ Apr 26 2009, 04:51 PM)  ხო სამწუხაროდ ძაღლი რო იმას უყურებს რაც ვიდეოშო ნათლად ჩანს მერე ადამიანების მიმართ დნობა გაუქრება, თუმცა იშვიადათ არიან ისეთი თბილი ცუგოები ლამის სახლამდე გამოგყვნენ მარა მე გამომყოლიან |
| Forum: ფლორა და ფაუნა · Post Preview: #18355 · Replies: 166 · Views: 111,049 |
| Posted on: May 31 2009, 04:41 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
ყვ�#8221;ლაზ�#8221; რთული საკუთარ თავთან ბრძოლა კი არ არის რთული ის არის რომ მიხვ�#8220;�#8221; საკუთარი თავთან ბრძოლა საჭირო არ არის - �#8220;რაკულას ბიძაშვილი ჩ�#8221;მი მ�#8221;გობრის ბრძნული აზრია da mere xSirad vsaubrob sxvebTan am temebze magram bolos aRmoCdebaxolme rom me rasac vfiqrobdi bolos im azramde mivdivar.. ravici ravici |
| Forum: გამონათქვამების ... · Post Preview: #18354 · Replies: 32 · Views: 44,538 |
| Posted on: May 31 2009, 04:24 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
st peter QUOTE აი წარმოიდგინეთ ადამიანი რომელსაც წარმოდგენა არ აქ რეინკარნაციაზე. არ გაუგია უბრალდ. და აი თქვენ რო აკეთებს ხოლმე ჰოლოტროპკებს და წინა ცხოვრებში გადადიხართ(მგონი), ეგ რომ გააკეთებინოთ რა მოხდება გადავა მაინც წინა ცხოვრებაში? ანუ მე უბრალოდ იმის თქმა მინდა რომ წინა ცხოვრებაში შეჭყეტა მე ვარ დაახლოებით მასეთი, გადამიყვანეთ წინა ცხოვრებაში თანახმა ვარ მარა არ მგონია ვინმე მართლა რამეს აკეთებდეთ აქ (მე მაპატიეთ ურწმუნოებისთვის, მაგრამ ნაკლებად მჯერა ) თუ ხართ კიდევ სიამოვნებით შეგხვდებოდით პირადად |
| Forum: ეზოთერული განყოფ... · Post Preview: #18353 · Replies: 872 · Views: 318,338 |
| Posted on: May 25 2009, 09:20 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
QUOTE(TeO @ May 12 2009, 02:21 PM) ვაცხადებ მოსწავლეეების მირებას 1.ვასწავლი უპირობო სიყვარულს 2.ადამიანების გაიდეალებას 3.სხვა ადამიანისთვი თქვენი საყვარელი ადამიანის შეყვარებას  არა თეო?  |
| Forum: ოჯახი - პლანეტა დე... · Post Preview: #18139 · Replies: 664 · Views: 176,250 |
| Posted on: May 15 2009, 06:05 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
სირცხვილი სირცხვილი და სირცხვილი!!!  სულით და გულით მინდა ტანკებით გადაურარონ მაგ კარვებს.. მაგრამ ხალხი ერთობა ისე მაგათ რას ვერჩი, უცნობია მოსაკლავი ან არ ვიცი ვინ.. ყოველშემთხვევაში ეს რომ საძიძრრი მარაზმია და ამაზე უარესი რა იყოს ჩვენი ქვეყნის "განვითარების" შემდეგი საფეხური არ ვიცი   |
| Forum: თავისუფალი განყო... · Post Preview: #17695 · Replies: 53 · Views: 55,167 |
| Posted on: May 15 2009, 06:03 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
TeO შენ ხო იცი მე რორგორი სიყვარული შემიძლიაააააა.. მაგრამ დავიღალე აღარავავინაც აღარ მინდა, მეყვარება ჩემი თავი ვოტ  |
| Forum: ოჯახი - პლანეტა დე... · Post Preview: #17694 · Replies: 664 · Views: 176,250 |
| Posted on: May 15 2009, 05:58 PM | |
|
RED soul Group: Members Posts: 193 Joined: 13-March 09 From: tbilisi,tbilisi... Member No.: 5,929
|
Smith ბევრ რაღაცაში გეთანხმები, მაგრამ ილუზიები რომ არ გვქონდეს ვერ ვიცხოვრებდით.. გარშემო ტყუილი რომ არ იყოს უბრალოდ გაგიჟდებოდა ადამიანი |
| Forum: ეზოთერული განყოფ... · Post Preview: #17691 · Replies: 113 · Views: 115,855 |
 New Replies No New Replies Hot Topic (New) Hot Topic (No New) |
 Poll (New) Poll (No New) Locked Topic Moved Topic |
| Lo-Fi Version | Time is now: 28th April 2024 - 01:16 AM |
