გასხივოსნებიდან წმინდანობამდე, ეზოთერული ქრისტიანობა Options

[starscream]

ვფიქრობ რომ გასხივოსნება და წმინდანობა არ არის ერთი და იგივე..
როგორც შტაინტერი ამბობდა არსებობს ღმერთი სახალხო,ღმერთი დაფარული და ღმერთი გაცხადებული.. ვფიქრობ სახალხო ღმერთი ნიშნავს იმ ეთიკურ და მორალურ კანონებს რომელთაც ადამიანი უნდა დაემორჩილოს რომ ცხოველათ არ გადაიქცეს.. აი ღმერთი ფარული ზუსტად არის გასხივოსნებულთათვის რომლებიც გრძნობენ ღმერთს მაგრამ ვერ ხედავენ. წმინდანები კი ხედავენ ღმერთს და "ჭვრეტენ" თავიანთი გონებით მათთვის კი ღმერთი არის გაცხადებული.. რისთვის ლოცულობს ადამიანი?როგორია ქრისტიანული გასხივოსნება ანუ "ცეცხლით ნათლობა" და საკუთარი ხელით შენი სულიერი სხეულის შექმნა. როგორც გურჯიევი ამბობდა ადამიანი მექანიკური არსებაა მას არ ააქვს სული მას ძინავს გააჩნია მხოლოდ ფიზიკური სხეული და სამშვინველი. სწორედ მეორე ცეცხლის ნათლობით ხდება "გასხიოსნება" ადამიანში სულის შთაბერვა და ის დგება ქრისტეს გზაზე მისი სულის და ცნობიერების ნაპერწკალი ღვივდება რაც საბოლოოდ ჩამოყალიბდება იმ სულიერი სხეულში რომელშიც მოთავსდება მისი ცნობიერება და გადავა სამოთხეში.. თავიდან ესეთი ადამიანები იძახიან ან ეძახიან რომ ქრისტე მასში არ ჩვილი შემდეგ როცა ქრისტე მასში ხდება 33 წლის ანუ ქრისტეს ცნობიერება გამოვლინდება მასში სრულად (თუ მან გაიმარჯვა სულიერ ბრძოლებში)ანუ მას შეუძლია იგივე გააკეთოს რასაც ქრისტე აკეთებდა დედამიწაზე მას ააქვს მატერიაზე ძალაუფლება და ის წმინდანია ღმერთის შვილია ღმერთის ძეა როგორც ქრისტე იყო. გასხივოსნებულსაც ანუ ქრისტეს გზაზე დამდგარიც ღმერთის შვილია.. ვიმსჯელოთ რას ფიქრობთ ამ ყველაფერზე კაი ხანია მგონი სერიოზული თემა არ ყოფილა ნამდვილად ეზოთერული. აბა გელოდებით!

[David Monny]

წარმოიდგინე სამყაროს განზომილებები. სიგრძე, სიგანე სიმაღლე და დრო. 3 სივრცითი და 1 დროითი განზომილებები. ეს არის არეალი, სადაც ფუნქციონირებს გონების ინტელექტუალური ნაწილი. ეს არის ეგოს მოქმედების არეალი. მაგრამ იქ, ანუ ნირვანაში, არ არსებობს ეს განზომილებები. თუ აღმოსავლური ტრადიციების მიხედვით ვიმსჯელებთ, 6 ჩაკრა, ეგოს არეალია. აჯნა ჩაკრა. რომელიც წარბებს შორის არის მოტავსებული, არის მეექვსე და ეგოს გაქრობის წინაპირობაა. როდესაც ცნობიერება აღწევს აჯნა ჩაკრას, აქ ეგოისტური აზროვნება, იმდენად დასუსტებულია, რომ გაქრობის პირასაა, თუმცა შეიძლება ასე შესუსტებული დარჩეს მთელი ცხოვრება. როდესაც ეგო განიცდის უნივერსალურ ცნობიერებას, როდესაც ეგო ჭვრეტს შივას, ანუ სიცარიელეს, ასევე ბრაჰმანს, ანუ ქმნადობას, ის აცნობიერებს საკუთარ ილუზორულობას და სუსტდება, მაგრამ მაინც რჩება. ყველაფერი წამის მემილიარდედში წყდება, როდესაც ცნობიერება აღწევს მე-7 ჩაკრას, ანუ საჰასრარას, ამას უწოდებენ გასხივოსნებას, ნირვანას, მოკშას და ა.შ. ეს არის ეგოს სიკვდილი. ადამიანი არ კვდება, ყველაფერი იგივე რჩება, მაგრამ კვდება ეგო. რეოდესაც ეგო კვდება, ის სამუდამოდ კვდება. აქამდე იყო მომენტები, როდესაც ეგო ხან სუსტდებოდა, ხან დროებით ქრებოდა, მაგრამ ისევ ბრუნდებოდა, როგორც კი სოციუმში აღმოჩნდებოდა, მაგრამ გასხივოსნებას, აქვს დასაწყისი, ეს არის წამი, როდესაც ეგო კვდება, ხოლო მას არ აქვს დასასრული. გასხივოსნებას მხოლოდ დასაწყისი აქვს, დასასარული კი არა. როგორ დაასრულებ დაუსრულებელს? ის ვინც ასრულებდა ხოლმე რაღაცეეებს, მკვდარია, მაშინ ვინღა დაასრულებს რაიმეს? გესმის, ეს 1 განზომილებიანი სინგულარული მდგომარეობაა. თავიდან ის 2 განზომილებიანად შეიძლება მოგეჩვენოს. ამ განზომილებებს არ ქვიათ სიგრძე ან სიგანე, არამედ ეს მეტაფიზიკური განზომილებებია და ქვიათ ყოფნა და არ ყოფნა. სინამდვილეშ ორივე ერთია. როცა ხარ, მაშინაც ხარ, როცა არ ხარ, მაშინაც ხარ და როცა არ ხარ, მაშინაც არ ხარ და როცა ხარ, მაშინაც არ ხარ. სხვანაირად ვერ ვიტყვი. ეს არის ერთგანზომილებიანი მდგომარეობა. ყველაფერი მთლიანია.
ბავშვობიდან მაინტერესებდა, რატომ იბადება ადამიანი ერთი? რატომ არ ვარ მე 2 ან მეტი? რატომ ყველა ერთია? ტყუპებიც კი არ არიან ორნი. ისინი ცალკ ცალკე ერთები არიან. ეს არის პასუხი ყველა კითხვაზე. ყველაფერი ერთია.