ოკულტიზმი, კარლ ბრანდლერ პრახტი Options

[Mechanical Sheep]

რადგანაც არ მოიპოვება ამ წიგნის ელ. ვერსია ინტერნეტში, გადავწყვიტე დამედო ეზოთერიული ფორუმისთვის. ვგონებ, ძალიან საჭირო და გამოსადეგ ინფორმაციას ინახავს ეს წიგნი.
ყოველდღე დავდებ შეძლებისდაგვარად.

კარლ ბრანდლერ პრახტი - ოკულტიზმი

მთარგმნელები: ლია ხუბაშვილი და ვაჟა ოთარაშვილი
რედაქტორი: ალეკო ანდღულაძე

წ ი ნ ა თ ქ მ ა

ეს წიგნი, ქართულ ენაზე, სერიოზული ოკულტური ლიტერატურის გამოცემის ერთ-ერთი პირველი ცდაა. მასში მოყვანილი ვარჯიშების მიზანი იმაში მდგომარეობს, რომ ასტრალურ სხეულს მივცეთ უფრო მეტი თავისუფლება. ეს სახელმძღვანელო დაეხმარება ადამიანებს, ახსნან საკუთარ სულში თუ სხეულში, აგრეთვე გარემოში არსებული ბევრი იდუმალი მოვლენა, აღზარდონ და განავითარონ მაგიური ძალები, რომლებიც მათში მინავლებული ან სულ ჩამქრალია, და საერთოდ გაიგონ ოკულტიზმის არსი.
წიგნში მოცემული მრავალი სამკურნალო მეთოდი, წარმატებით შეიძლება გამოიყენონ ექსტრასენსებმა, თავიანთი მკურნალობის დროს. მკითხველი პრაქტიკული სავარჯიშოებისა და მაგალითების სახით გაეცნობა აგრეთვე ისეთ საინტერესო საკითხებს, როგორიცაა ფსიქომეტრია, ტელეპათია, გრძნეული სიზმრები, წინასწარჭვრეტა, წინასწარსმენა და სხვ.
ეს სახელმძღვანელო სიკეთით სავსე მაღალი ზნეობის ადამიანებს დაეხმარება საკუთარი სულისა და სხეულის განმტკიცებაში და ნათელი მიზნების შესრულებაში.

შ ე ს ა ვ ა ლ ი

ამ წიგნის მიზანია, ადამიანთა ყურადღება მიაპყროს იმ გამოუყენებელ და იდუმალ ძალებს, რომელთა არსებობა უმრავლესობას აზრადაც არ მოსდის. ჩვენ არც თუ ისე სუსტი არსებანი ვართ: ჩვენში დაფარულია ისეთი ამოუცნობი ძალა, რომელსაც შეუძლია ადამიანი აქციოს მატერიისაგან (შეგრძნებადი სამყაროსაგან) დამოუკიდებლად და აიყვანოს ,,შემოქმედების მწვერვალზე“. საბაზრო რეკლამის მიერ გავრცელებულ ისეთ წიგნებთან, როგორიცაა: ,,ძალა თვით ჩვენშია“, ,,პირადი მაგნეტიზმი“, ,,ჰიპნოზის ძლევამოსილება“ და ა.შ. ნამდვილ ნაშრომს არავითარი საერთო არ გააჩნია. ჩვენი ნაშრომი მიგვიყვანს არა უხეშ, ეგოისტურ ზეადამიანთან, არამედ მაღალი ეთიკური მისწრაფებების მქონე იდეალთან, რომელიც ამ ძალას მთლიანად გამოიყენებს , მხოლოდ ადამიანთა საკეთილდღეოდ. ადამიანი თავისუფალია და იგი ვალდებულია თავისი ნება საქმით დაამტკიცოს. მაგრამ ჰიპნოზის დროს ნება შებოჭილია.
ჩვენ ვცხოვრობთ არა იმისთვის, რომ ვისწრაფოდეთ მხოლოდ დროებითი კეთილდღეობისაკენ, არამედ საჭიროა მივილტვოდეთ სულიერ ფასეულობათა შესაძენად.
ამ წიგნის ავტორი - ადეპტი არ არის, ამ სიტყვის სრული მნიშნველობით. მრავალი წლის განმავლობაში ის იმყოფებოდა ბრძენი და მაღალპატივცემული პიროვნების ხელმძღვანელობის ქვეშ, რომლის წყალობითაც შეიქმნა ეს წიგნი. თუმცა მისი გამოცდილება არ აღწევს ამ წიგნის მესამე განყოფილების დასაწყისს, მაგრამ მან პირადად გამოსცადა ის შესაძლებლობანი, რომელიც მოყვანილია მეორე განყოფილებაში (მე-14 თავის გარდა).
ამ წიგნში მიღებული გადმოცემის მსვლელობა აერთიანებს ,,რაჯა იოგას“ ორ უდიდეს სისტემას, რომელთა შორისაც ერთი ეხება ადამიანის ფიზიოლოგიას, ხოლო მეორე მის ფსიქიკურ განვითარებას.
ორივე სისტემის ჰარმონიული კავშირი საშუალებას გვაძლევს ადვილად გადავლახოთ ყველა დაბრკოლება და მივაღწიოთ განვითარების მაღალ მწვერვალებს. არაფერია, იმაზე უფრო მეტად საშიში, როცა ადამიანი თავისი ნების განვითარებას იწყებს ზნეობრივი პროგრესის სრულყოფის გარეშე.
მხოლოდ ფრთხილ და ჭკვიან ადამიანს უნდა მიეცეს ბასრი იარაღი: რადგან არაკეთილგონიერი დაღუპავს თავისავე ახლობლებს და ბოლოს თავის თავსაც. სწორედ ამაში მდგომარეობს ,,შავი მაგიის“ თავისებურება, რომელიც მძვინვარე ურჩხულს ჰგავს.
ბოროტი ადამიანი, რომელიც ანვითარებს თავის დაფარულ ძალას, იმისათვის რომ აისრულოს მდაბალი გულის წადილი, დაიღუპება მის მიერვე დანთებულ ცეცხლში.
დასასრულს, მინდა ყურადღება გავამახვილო იმაზეც რომ ჩემი სახელმძღვანელო (იგულისხმება ეს წიგნი. მთ) მკითხველს საშუალებას აძლევს, დადგეს ტაძრის შესასვლელში, არა ნახევრად მომზადებული და უკმაყოფილო, არამედ იფრინოს იმ ნათელი სიმაღლეებისაკენ, რაც საერთოდ მისაწვდომია ადამიანისათვის.

კარლ ბრანდლერ პრახი

[Mechanical Sheep]

I განყოფილება
მოწაფე. პირველდაწყებითი საფეხური
1. შესავალი

ვინა ვართ ჩვენ, თუ არა სუსტი არსებანი? უსუსურთ, ცხოვრების ზღვაში სასტიკი ქარიშხალი გვათამაშებს. უმწეონი და ყოველგვარი თავდასხმის მსხვერპლნი, არასაკმარის საშუალებებს ვფლობთ მათ მოსაგერიებლად. ჩვენ გვაქვს თვალები, მაგრამ არ შეგვიძლია წინასწარ დავინახოთ რა შეგვემთხვევა, ან ვინ გვდარაჯობს ავი ზრახვების კლდის უკან, ვერ ვხედავთ თუ რა არის დამალული მომავლის სიღრმეში. ჩვენ მთლიანად დამოკიდებულნი ვართ დროზე და წუთისოფლის მერყეობაზე. ჩვენ გვესმის, მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ჩვენსა და რხევად, ვიბრირებულ სხეულს შორის არ არსებობს მკვრივი ზღუდე ან დიდი მანძილი. ვიღებთ მხოლოდ განსაზღვრული სიხშირის რხევებს, ყველა დანარჩენი კი ე.ი. სხვა სიხშირის რხევები არავითარ ზგავლენას არ ახდენს ჩვენს შეგრძნებებზე.

რა სარგებლობა აქვს უფაქიზეს სმენას, თუკი პირფერი მოსაუბრის მოსმენისას არ შეგვიძლია ამოვიცნოთ მისი შავბნელი აზრები?

მერე და რა, თუკი ლამაზი თვალები სიყვარულით გვიმზერენ, ჩვენ ხომ ვერ ვხედავთ მის გულში ჩადებულ ღალატს?

გაუხეშებული შეგრძნებების მქონენი, როგორმე უნდა გამოვძვრეთ ცხოვრებისეული ეკლაინი ჯაგნარიდან.

ადამიანი შემოქმედების გვირგვინია! რა საოცრად ჟღერს ეს ფრაზა, ამ უსუსური სხეულის დანახვაზე.

როცა ზემოთ ვიხედებით, ძირს დაგდებულ ქვას ვერ ვამჩნევთ და ვეცემით. თუ საკუთარ ნაბიჯებს მივაქცევთ ყურადღებას, მაშინ ვერ ვამჩნევთ გამხმარ ხეს, რომელიც საცაა წაიქცევა და ქვეშ მოგვიყოლებს. უმწეონი, ყოველთვის რაიმე ხიფათის წინაშე ვდგავართ.

მაგრამ ვართ კი მართლაც ასეთი უძლურნი?

არა! ბედისწერის ბრძნულმა განჭვრეტამ ხელში მოგვცა შეუდარებელი იარაღი, რომ მოვიგერიოთ ურიცხვი თავდასხმა. ჩვენ დაჯილდოებულნი ვართ გონებით და მისი წყალობით მივაღწიეთ კულტურის განვითარების უმაღლეს საფეხურებს, მაგრამ ამის გამო, შევიძინეთ კიდეც ადამიანური მოდგმის უამრავი ახალი მტერი. მტერი, რომელიც უხილავია, მაგრამ ყოველ ფეხის ნაბიჯზე და ყოველ ამოსუნთქვაზე გვემუქრება.

რა არ ბინადრობს ადამიანის მკერდში და როგორ საშინელ დემონებს არა ჰყავთ იგი შებოჭილი. ასეა, უფლებამოსილი ტირანების ფეხქვეშ მტვერში უხდებათ ხოხვა ტანჯულ მონებს.

თუმცა ცოცხალ არსებებს ამ ბრძოლისთვისაც აქვთ მიცემული მძლავრი იარაღი. ჩვენ კარგად ვიცით თავდაცვის ის საშუალება, რომელსაც ,,ნებისყოფას“ ვეძახით. მაგრამ სამწუხაროდ, არ ძალგვიძს მისი სათანადოდ გამოყენება. ამ მძლავრი იარაღის მახვილი წვერი ჩვენსკენვე გვაქვს მომართული და ბლაგვი კი - მტრისკენ. რა სარგებლობა გვექნება გონებისა და ნებისყოფისაგან, თუკი მათ არასწორად გამოვიყენებთ?

მაგრამ როგორ გამოვიყენოთ ისინი საკუთარი კეთილდღეობისთვის, ვინ გვასწავლის ამას?

მაგრამ როგორ გამოვიყენოთ ისინი საკუთარი კეთილდღეობისათვის, ვინ გვასწავლის ამას?

ამას გვასწავლის ჩვენი სული: ყოვლისმსმენელი, ყოვლისმხედველი და ყოვლისმცოდნე, რომელიც არ არის დაკავშირებული არც დროსთან და არც სივრცესთან, როგორც ჩვენი ინერტული შეგრძნებების მქონე სხეული. ეს სულია, გამუდმებით და ნათლად რომ გვაფრთხილებს, მაგრამ ჩვენ არ ვუსმენთ მას.

ყოვლადკეთილმა საწყისმა დაგვაჯილდოვა ერთი განსაკუთრებული გრზნობით, რომელსაც სულის ენით ატყობინებს ჩვენს შეგრძნებას, ჩვენ კი გონებითა და უკუღმართად გამოყენებული ნებისყოფით ეს გრძნობა გავაუქმეთ.

ჩვენ ვაღიარებთ მხოლოდ ფიზიკური სხეულის უხეშ შეგრძნებებს. თავს ვთვლით ძალიან გონიერ და ბრძენ არსებებად და ვფიქრობთ, რომ ამ გრძნობათა ორგანოების შესწავლით ამოვხსენით ბუნების უდიდესი საიდუმლო.

ყველაზე უზენაესი გრძნობა, ეს არის ე.წ. ,,ფსიქიკური შეგრძნება“, რომელსაც განუსაზღვრელი მოქმედების შედეგად შეუძლია ადამიანი აქციოს ნახევარღმერთად. ჩვენ კი ეს გრძნობა უარვყავით.

თანამედროვე მეცნიერება ,,ფსიქიკურ გრძნობას“, ,,ცრურწმენას“ ეძახის. რამდენ რამეს კი გააკეთებდა მეცნერებისათვის, ეს არაერთხელ საცინლად აგდებული მეექვსე გრძნობა.

მაშინ, იქნება მეცნიერების ავტორიტეტებს უკეთ აეხსნათ ,,სამყაროს გამოცანები“, და უფრო გონივრულად ემსჯელათ ,,ძალასა და მატერიაზე“. მათი ფსიქიკური გრძნობა რომ ცოტა ფხიზელ მდგომარეობაში ყოფილიყო, ასეთ უნივერსალურ მნიშვნელობას აღარ მიანიჭებდნენ ტვინის უჯრედებს.

ფსიქიკური გრძნობის არსებობა შეინიშნება მათ მიერ, ვინც ოკულტურ მეცნიერებაში ერკვევა.

მოწაფე დარწმუნებული უნდა იყოს იმ არამატერიალური პიროვნების, სულიერი ,,მეს’’ არსებობაში, რომელსაც დავარქვით ,,სული“. ასევე მან უნდა იცოდეს, რომ წიგნში მოყვანილი ლიტერატურის საშუალებით შესაძლებლობა ეძლევა დარწმუნდეს იმაში, რომ უხეში მატერიალური სხეულის გარდა მას გააჩნია უფაქიზესი ოდიური ასტრალური სხეული. მან საერთოდ უნდა იცოდეს, რომ მატერია არსებობს ყოფიერების სხვადასხვაგვარ ფორმებში.

თუ ჭეშმარიტებას, რომელიც შინაგან არსებას ეხება, მოწაფე გაითავისებს, მაშინ მხოლოდ ამის შემდეგ გახდება გასაგები, რომ ფსიქიკურ გრძნობას, გამოწვეულს ვარჯიშის გზით, შეუძლია იგი დააჯილდოოს გაუთვალისწინებელი, მოულოდნელი იდუმალი ძალებით, რომელიც თურმე მასში ლატენტურ (მთვლემარე) მდგომარეობაში იმყოფებოდა.

ამ ძალებს ისევე, როგორც ჩაფლულ განძს, რომელიც დღის სინათლეზე გამოიტანეს, შეუძლია მფლობელი უეცრად აქციოს ბედნიერ კაცად. მხოლოდ, განძის მძებნელს უნდა გააჩნდეს მოთმინება, თუნდაც ოფლი ღვარად ჩამოსდიოდეს შუბლზე, რადგან ბარის ყოველი დარტყმა აახლოებს სანუკვარ მიზან.

მოწაფემ უნდა გაითვალისწინოს ისიც, რომ არანაკლები ბრძოლა და ძალდატანება მოუწევს საკუთარ თავთან! ამასთან ერთად, აუცილებელია სიმამაცეც: სიმამაცე ეგოისტურ მატერიალურ სამყაროსთან ბრძოლაში. რადგანაც, სწორედ ეს განცხრომას დახარბებული, ძუნწი მატერია - გაუმაძღარი ურჩხული, სდარაჯობს იმ განძს, რომელიც მოწაფემ უნდა მოიპოვოს. ამ დრაკონზე გამარჯვება კი ძალიან ძნელია. ნამდვილი სახელმძღვანელო ისეა შედგენილი, რომ მასში შესული რჩევა-დარიგებები დიდ სარგებლობას მოუტანს მათ, ვისაც საკუთარ თავთან ბრძოლის ეშინია. (იგულისხმება აღნიშნული წიგნი. - მთ.)

ამ წიგნის პირველი ნაწილი, რომელიც განკუთვნილია მოწაფესათვის, ბევრს დააკმაყოფილებს, რადგან, მისი გულისყურით შესწავლის შედეგად მიიღწევა ამაღლება ყოფილთან შედარებით.

ახალბედა განცვიფრებითა და სიხარულით შენიშნავს, თუ რა ძალა აქვს მის ფიქრებს და მიხვდება, რომ აღარ არის დამცირებული, მხდალი ადამიანი, რომელსაც ბედი აქეთ-იქით ათამაშებს. იგი გონს მოეგება და დაიწყებს ბრძოლას არსებობისათვის, შეიარაღებული და დაცული.

სწავლების ბოლოს, ის უკვე ისეთი ძალების მფლობელი იქნება, რომლის სწორი გამოყენების შედეგად მისი ცხოვრება გახდება თავისუფალი და ბედნიერი, (ე.ი. მოწაფე) დაცული იქნება ყოველგვარი უბედურების, ავადმყოფობისა და ტანჯვისაგან.

მოწაფე დარწმუნდება, რომ ადამიანი არც თუ ისე უსუსურია, არამედ, უხვადაა დაჯილდოებული იმ ძალებით, რომელთა საშუალებითაც ყოველგვარი საშიშროებისაგან თავს დაიცავს. დაინახავს, რომ ვერანაირი მიწიერი უსიამოვნებანი მას ვეღარაფერს ავნებს.

ის, ვინც გრძნობს, რომ დადგა ჟამი წინსვლისა, არ დაკმაყოფილდება მის მიერ შეძენილი უნარით და მოისურვებს დაიწყოს ბრძოლა თავის ეგოისტურ ბუნებასთან. სწორედ ამისათვისაა დაწერილი ამ სახელმძღვანელოს მეორე განყოფილება. მოწაფეს ახლა უკვე შეუძლია შევიდეს ტაძარში და იქ შეისმინოს ზეშთაგონება.
როგორც სადღესასწაულო სახლში, ასევე მოწაფე უნდა განიწმინდოს ყოველგვარი მიწიერი უწმინდურობისაგან და გამოეწყოს ,,ახალ სამოსელში“ კურთხევის წინ. მას შემდეგ, როცა აღსრულდება კურთხევა, ის საკუთარ თავს ხედავს ამაღლებულს სამყაროს ყოველგვარი ამაოებისაგან და გრძნობს, რომ მისი ძალები უფრო და უფრო იზრდება. იგი თანდათანობით იმსჭვალება უმაღლესი ძლევამოსილებით.

აი, ასეთი უნდა იყოს ნამდვილი ადამიანი - გათავისუფლებული ყოველგვარი მდაბიო ვნებებისაგან, იმ ბავშვური ჩვევებისაგან, როცა ფლანგავდა ძვირფას დროს და არყევდა საკუთარ ჯამრთელობას. იგი საკუთარი თავის და მთლიანი სამყაროს სრული ბატონ-პატრონი იქნება.

მისი ნებისყოფის ძალა განვითარდა და უკვე იცის რა ზემოქმედების მოხდენა შეუძლია ამ ძალის საშუალებით. მოწაფის ხელთაა ძლევამოსილება, მაგრამ მას ბოროტად არ გამოიყენებს, რამეთუ ამის გაკეთება არც შეუძლია, რადგან ნებიჯი უკან - შეუძლებელია. ამგვარი ძლიერების მიღწევა დასაშვებია იმ პირობით, თუ იგი შესაბამისი ზნეობის სიმაღლეზე ავა.

მან აიარა მთის ნაწილი და მისი აღტაცებული მზერის წინ გადაიშალა აყვავილებული მხარის ფართო პანორამა. აქამდე ის იმყოფებოდა ველზე და რაოდენ შემოსაზღვრული იყო მისი მხედველობის არე, რაოდენ პატარა და ვიწრო იყო მის წარმოდგენაში სამყარო.

სამაგიეროდ, რამდენად ვრცელი და უზარმაზარია ეხლა ის, მისი ამაღლებული თვალთახედვით. ბევრი ამით დაკმაყოფილდება. მიღწეული წარმატებებით გაბედნიერებულნი სხვებსაც მიეშველებიან მთაზე ასვლაში და რკინისებური სიმტკიცით გამოიყენებენ შეძენილ ძალებს, რათა დაეხმარონ თავის ახლობლებს. ზოგიერთებს კი - და დარწმუნებული ვარ, ძალიან ცოტას, შინაგანი ხმა უბრძანებს: ,,მოემზადე შემდგომი ასვლისათვის! მთა, რომელიც შენს წინაშეა, უფრო მაღალია და მიუვალი, ვიდრე ის, რომელზეც ახვედი. მაგრამ ნუ შეგეშინდება: შენ მიაღწევ მის მწვერვალს, რადგან ამის ძლიერი სურვილი გაგაჩნია!“ და ნელნელა მაგრამ სწორად მიიწევენ ზემოთ. სულ უფრო თავისუფლად იწევს მაღლა მათი მკერდი, უფრო მეტად იშლება და ფართობდება მათი თვალსაწიერი და მეტად მძლავრდება შინაგანი ძალა.

ძალიან ცოტას, რომელთაც მწვერვალს მიაღწიეს (ქურუმებს) აქვთ უფლება შევიდნენ ტაძარში. მათმა სულიერმა ,,მე“_მ მიაღწია უსაზღვრო ძლიერებას - სხეულის გარსი მათთვის აღარაფერს წარმოადგენს. მათ თვალში ის მხოლოდ გარდაუვალი სიბოროტეა. ქურუმებმა არ იციან დარდი და მიწიერი ტანჯვა. აი, ნამდვილად თავისუფალი ზეადამიანები!

ვისაც სურს სრულად განავითაროს თავისი სულიერი ძალები, უნდა დაივიწყოს ეგოისტური ინტერესები. ფუჭად იშრომებს, ვინც ვარჯიშს დაიწყებს სიმდიდრის შესაძენად. სავსებით დასაშვებია გამოღვიძებული იდუმალი ძალების გამოყენება თავდაჭერილად, რათა ვიმყოფებოდეთ ნორმალურ ადამიანურ პირობებში და შევიმსუბუქოთ სხეულებრივი არსებობა. საკუთარი სხეულის საჭიროებაზე ზრუნვა ჩვენი ვალია და ამაში არავითარი ეგოიზმი არ არის.

მაგრამ, უსარგებლო და უაზრო დროის ხარჯვა იქნებოდა, თუ ვინმე ნების ძალას გამოიყენებდა იმისათვის, რომ მაგალითად, მოეგო ლატარიის ბილეთით. ასეთი მიზნებისაკენ მიმართული ვარჯიში არა მარტო უშედეგო იქნება, არამედ ძალიან დიდ ზიანსაც კი მიაყენებს იმ პირს, ვინც ჩაატარებს ამგვარ ცდებს, ვინაიდან გადაუხვევს ჭეშმარიტი მიზნისაგან და მისი ყოველგვარი შემდგომი წარმატება საეჭვო გახდება.

ასევე გაკიცხვას იმსახურებს, გარშემომყოფებზე სულიერი ზემოქმედება: მატერიალური გამორჩევის მიზნით დაიმორჩილო და დაჩაგრო შენი ახლობლები.

საზოგადებისათვის საშიშია საკუთარი მიზნების მისაღწევად, ადამიანთა ნების დათრგუნვა. ფსიქიკური ძალები მივიღეთ არა იმიტომ, რომ ბოლოს ერთმანეთი დავღუპოთ, როგორც ეს ცივილიზებულმა კაცობრიობამ ჩაიდინა, არამედ ამ ძალებმა უნდა მოგვიტანოს ბედნიერება, შეგვიმსუბუქოს ტვირთი და კაცობრიობა აიყვანოს ეთიკური განვითარების უფრო მაღალ საფეხურზე. ამით, გონებრივი პროგრესი, ალბათ არ დაზარალდება, ვინაიდან ფსიქიკური ძალების განვითარებასთან ერთად გაიზრდება გონებრივი შესაძლებლობანი: ხელოვნება, წარმოება და მეცნიერება მიაღწევს განვითარების უმაღლეს მწვერვალს.

მეცადინეობის დაწყებამდე მე კიდევ ერთხელ მინდა შეგახსენოთ, რომ თქვენი წარმატება მთლიანად არის დამოკიდებული მოთმინებაზე, რომელიც საჭიროა ნამდვილი საქმისათვის. ,,რომი ერთ დღეში არ აშენებულა!“ მოწაფე უნდა გარდაიქმნას ახალ ადამიანად, მან თავის თავში უნდა განავითაროს ის ძლევამოსილი და მოქმედი ძალა, რომელზეც ადრე არავითარი წარმოდგენა არ გააჩნდა. მასში უნდა გამოჩნდეს ახალი, ამაღლებული გრძნობა, - გაბატონებული ჩვენს გაგებაში დროსა და სივრცეზე, რომელთანაც დაკავშირებულნი ვართ ჩვენი სხეულებრივი არსებობით. ესაა - ნაბიჯი ღმერთისაკენ!

შესაძლებელი კი არის ამის გაკეთება ჩვენს ნერვულ საუკუნეში, რომელიც სამარეს უთხრის ფსიქიკურ გრძნობებს?

ვინც გადაწყვიტა, დაანგრიოს საკუთარი სულის საპყრობილე და დაწყვიტოს ხლართები, რომლითაც საცოდავი სული მიჯაჭვულია გრძნობადთან, უნდა შეიარაღდეს მოთმინებითა და ჟინით. მყარად უნდა დადოს ქვა ქვაზე და ნელ-ნელა აღიმართება დიდებული შენობა.

ამის გარდა, საჭიროა სხვა თვისებაც - პუნქტუალობა. მასზე დიდად არის დამოკიდებული საქმის წარმატება. მეცადინეობას აუცილებლად უნდა დაეთმოს ის დრო, რომელიც მისთვისაა განკუთვნილი. დაუშვებელია ყოველგვარი შესვენებები; გამონაკლისია მხოლოდ მძიმე ავადმყოფობის შემთხვევა, როცა ვარჯიში შეიძლება დროებით შეწყდეს. ეს ეხება მხოლოდ პირველი განყოფილების ვარჯიშებს. იმ პირებმა, რომლებიც გადავლენ შემდგომ ვარჯიშებზე, უნდა გაითვალისწინონ აგრეთვე სხვა შენიშვნებიც.

ვარჯიშის დროს უნდა მოიხსნან ყველანაირი საზრუნავი, როგორც ოჯახის, ისე საკუთარი თავის წინაშე. როცა დადგება ვარჯიშის დრო, არანაირმა ადამიანურმა პრობლემამ და არავითარმა ღმერთის წინაშე სამსახურმა არ უნდა შეაჩეროს მეცადინეობა. უნდა დავრჩეთ მარტონი საკუთარი თავის წინაშე და არაფერმა არ უნდა შეძლოს ჩვენი შეშფოთება. რაც არ უნდა მოხდეს ვარჯიშის დროს ჩვენს სახლში, ჩვენ არ უნდა გვეხებოდეს. საჭიროა ასე მოქცევა. წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩვენც და ჩვენს ოჯახსაც მოელის უბედურება!

ამრიგად, ვარჯიშის დროს, შეიძლება ითქვას, სამყარო კვდება ჩვენთვის; ვარსებობთ მხოლოდ ჩვენ და ჩვენი მიზანი, დანარჩენი კი ყველაფერი ქრება აზროვნებიდან. გონიერი სამყაროს განჭვრეტა ძალზედ გვიმსუბუქებს ამ მძიმე სამუშაოს. ადამიანს გამუდმებით უნდა ახსოვდეს, რომ მთავარი ფასეულობა, სულიერ საწყისში მდგომარებს და არა სხეულის გარსში. ეს უკანასკნელი არარაობაა, ის - მხოლოდ ადამიანის სულის სუსტი გამოსახულებაა. ეს სულიერი საწყისი ესწრაფვის სხეულის მეშვეობით მიაღწიოს უმაღლეს ზნეობრივ განვითარებას.

იმისათვის, რომ შინაგანმა არსებამ (ე.ი. სულმა) შეძლოს თავისუფალი განვითარება, ადამიანი მოვალეა დაიმორჩილოს უხეში მატერია, მისი ნებისყოფა იმდენად უნდა განვითარდეს და განმტკიცდეს, რომ გახდეს სრულიად თავისუფალი და დამოუკიდებელი შეგრძნებადი ზემოქმედებისაგან.

რამდენადაც მეტად გააძლიერებს ადამიანი თავის ნებისყოფას, მით მეტად აიძულებს შინაგან ღვთიურ შუქს, გაავრცელოს ყველგან მაცოცხლებელი სხივები.

მისი წყალობით ადამიანი შეძლებს ზემოქმედება იქონიოს მატერიალურ საგნებზე, რაც გაუნათლებელ კაცს სასწაულებრივ მოვლენად მოეჩვენება.

ეს ხომ მზე აგზავნის თავის ნათელ სხივებს ღრუბლებიდან, რომლებშიც აქამდე იმალებოდა!

ჩვენი ამოცანა იმაში მდგომარეობს, რომ გავფანტოთ ეს ღრუბლები.

მას, ვისაც ძალიან უყვარს თავისი სხეული და მონურ მორილებაში იმყოფება საკუთარ გრძნობებთან, ამ წიგნს გადადებს გვერდზე და გულიანად გაიცინებს მის ,,ახირებულ“ ავტორზე. ასეთი ადამიანებისათვის ჯერ არ დამდგარა საკუთარი თავის შემეცნების დრო და ჟამი, მათთვის, ისევე როგორც თხუნელასთვის, წარმოუდგენელია იმის გაგება, რომ არსებობს არსება, რომელიც დაფრინავს!

მაგრამ ბევრია ისეთიც, რომლებიც დაუოკებლად ისწრაფვიან თავისუფლებისაკენ, რათა ჩამოიცილონ მიწიერ სიამეთა გამომწვევი შეგრძნებები.

მათთვის დადგა ჟამი! ამ წიგნის სახით, ისინი იპოვიან იმ სახელმძღვანელოს, რომელიც ასე სჭირდებათ.