როგორ დავამარცხოთ შიში?! Options

[giorgi.milani]

ალბათ ყველას განგიცდიათ ნერვიულობის დროს ან უცებ შეშინების მომენტში კუჭის თავში რაღაც დამწვრობასავით რო უცებ აივლის და ჩაივლის, ზოგჯერ უფრო დიდხანს გრძელდება. ან ფეხების,ხელების,ტუჩების და ა.შ. კანკალი. მოკლედ არ არსებობს ეზოთერიკაში ისეთი რაიმე საშუალება , რომ შიშის გრძნობა საერთოდ გავაქროთ ჩვენი ცხოვრებიდან? მე ვიცი, რომ ბუდისტი ბერები , ტკივილის შეგრძნებას თიშავენ ფსიქოლოგიურად ტვინის დახმარებით და რაც არ უნდა უქნათ არ ტკივათ, ვიდეოები მაქვს ნანახი...

პირველრიგში შიშის გრძნობის თავიდან მოშორება იმიტომ მინდა, რომ ბევრი რამის განცოხრციელებაში და გადალახვაში მიშლის ხელს, მზღუდავს და ა.შ.

მოკლედ გისმენთ

[Teddybear]

earth
ძალიან დიდი ხანია ცვდილობ ამას, არაფერი გამოდის, გარდა იმისა, რომ უფრო ვშინდები, რადგან ვხვდები რომ არაფერია საშიში რეალურად და მე მეშინია.
რამოდენიმე წლის წინ პანიკური შეტევები მქონდა და მაშინ მეშინოდა გარეთ გასვლის (ცუდათ რომ გახდე) ბანაობის (ისევ ცუდათ რომ გახდე და ნუ სასწრაფოს გამოიძახებ ტელეფონი იქვეა, მაგრამ კარებამდე რომ ვერ მიასწრო გასაღებად და ხალხმა რომ ასე გიპოვოს და მსგავსი). პანიკურმა შეტევებმა გადამიარა, მაშინ შიში კონკრეტული იყო და გამოსვლისას და ჩაცმისას ქრებოდა.
ახლა დილით მიმძაფრდება, მერე დღე გადამდის, საღამოს და ღამე (ვიდრე დასაძინებლად წავალ) საერთოდ არ მაქვს. რას ვგრძნობ და გაუცნობიერებელ, ცივ, საშინელ, ამოუხსნელ შიშს და დილით ამ დროს ჩემი სხეული მეუბნება რომ ჩქარა, ჩქარა ადექი და მოწესრიგდი. რამდენჯერ მდომებია ძილის გაგრძელება, მაგრამ ეს ჩქარა, ჩქარა არ მასვენებს, არ ვიცი რა მოხდება ჩაუცმელი და მოუწესრიგებელი რომ დავრჩე იმდენ ხანს, რამდენ ხანსაც მინდა, მაგრამ თითქოს მოქმედებას მთხოვს ჩემი თავი

[White Devil]

earth
ძალიან დიდი ხანია ცვდილობ ამას, არაფერი გამოდის, გარდა იმისა, რომ უფრო ვშინდები, რადგან ვხვდები რომ არაფერია საშიში რეალურად და მე მეშინია.
რამოდენიმე წლის წინ პანიკური შეტევები მქონდა და მაშინ მეშინოდა გარეთ გასვლის (ცუდათ რომ გახდე) ბანაობის (ისევ ცუდათ რომ გახდე და ნუ სასწრაფოს გამოიძახებ ტელეფონი იქვეა, მაგრამ კარებამდე რომ ვერ მიასწრო გასაღებად და ხალხმა რომ ასე გიპოვოს და მსგავსი). პანიკურმა შეტევებმა გადამიარა, მაშინ შიში კონკრეტული იყო და გამოსვლისას და ჩაცმისას ქრებოდა.
ახლა დილით მიმძაფრდება, მერე დღე გადამდის, საღამოს და ღამე (ვიდრე დასაძინებლად წავალ) საერთოდ არ მაქვს. რას ვგრძნობ და გაუცნობიერებელ, ცივ, საშინელ, ამოუხსნელ შიშს და დილით ამ დროს ჩემი სხეული მეუბნება რომ ჩქარა, ჩქარა ადექი და მოწესრიგდი. რამდენჯერ მდომებია ძილის გაგრძელება, მაგრამ ეს ჩქარა, ჩქარა არ მასვენებს, არ ვიცი რა მოხდება ჩაუცმელი და მოუწესრიგებელი რომ დავრჩე იმდენ ხანს, რამდენ ხანსაც მინდა, მაგრამ თითქოს მოქმედებას მთხოვს ჩემი თავი

საინტერესოა დილით მეც შედარებით ასე ვთქვათ ფარფატად ვარ და საღამოსკენ ვძლიერდები,მართალი გითხრა მეც ვერ დავძლიე და მეც მაქვს ეს გაუცნობიერებელი შიში თუ ნერვიულობა და მეც ვეძებ გზებს ამის დასაძლევად,ასე რომ არ ინერვიულო მარტო შენ არ ხარ ასე.

ნუ რამოდენიმე ვარიანტს გეტყვი და სცადე:1.ღრმად ჩაისუნთქე და სუნთქვა შეიკავე თითქმის დახრჩობამდე და ამოისუნთქე,გააკეთე რამდენჯერმე ეს სანამ თავს დამშვიდებულად არ იგრძნობ.
2."რაცა არ გწადდეს იგი ჰქმენ,ნუ სდევ წადილთა ნებასა",თუ იცი რისი გეშინია პანიკურად სწორედ ის გააკეთე რისიც გეშინია,შიში ჩემის აზრით როცა პიკს აღწევს სრულიად იმსხვრევა ანუ მსხვრევადია და ასევე სადაც სიყვარულია იქ არც შიშია "გიყვარდეს მტერი შენი" ანუ თუ ვინმეა პიროვნება რომელიც გაშინებს შეგიძლია ეს გამოიყენო,ცადე.
3.სიძულვილი-ჩემის აზრით მას უდიდესი ძალა აქვს,როცა სიძულვილი გიპყრობს არაფრის არავის არ გეშინია,თუმცა ამის გამოწვევა ხელოვნურად ნამდვილად არ ვიცი
4.ჩემი აზრით გურჯიევი იმიტომ ჩადიოდა ექსტრემალურ ადგილებში რომ ეს შიშები გადაელახა და ასევე თავის მოწაფეებს ავალებდა ისეთ რამეებს რაც რისკთან იყო დაკავშირებული ანუ პანიკურ შიშებთან და ასე ლახავდნენ ისინი შიშს.
5.მიიღე ეს შიში მიიყვანე პიკამდე და ჩემის აზრით ის დაიმსხვრევა,მაგალითს გეტყვი რატომ არ ეშინიათ ომში ჯარისკაცების უმეტესობას?იმიტომ რომ პირველი დარტყმა პიკი უკვე გადალახეს და ვინც ამას ვერ ლახავს მუდამ შიშის ქვეშ რჩება.თუ გეშინია სიბნელის ჩაიკეტე ბნელ ოთახში და ა.შ
იმედია გასაგებად გადმოვეცი ჩემი მოკრძალებული გამოცდილება,როცა საბოლოოდ მასზე ავმაღლდები აუცილებლად მოგწერ.