შრიმად-ბჰაგავატამი |
შრიმად-ბჰაგავატამი |
Jan 4 2011, 11:37 AM
Post
#1
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ამ თემაში შემოგთავაზებთ "შრიმად-ბჰაგავატამის" ა.ჩ. ბჰაკტივედანტა სვამი შრილა პრაბჰუპადას თარგმანს თავისი განმარტებებით. დავიწყებ პირველი სიმღერით. შეძლებისდაგვარად ვეცდები მალ-მალე დავამატო ახალი ტექსტები...
ამ ლინკზე თითქმის მთლიანი ტექსტია (რუსულ ენაზე): http://vyasa.ru/books/ShrimadBhagavatam/ აქ აუდიოწიგნებია შრიმად-ბჰაგავატამზე (ასევე რუსულად): http://www.svirel.com/bhagavata_purana_tales/ დავიწყოთ პირველი სიმღერის ქართული თარგმანით: შრიმად-ბჰაგავატამი სიმღერა პირველი ავტორისაგან ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რაში მდგომარეობს თანამედროვე საზოგადოების მოთხოვნილება. რა სჭირდება მას? გეოგრაფიული საზღვრები უკვე აღარ ყოფს საზოგადოებას გარკვეულ ქვეყნებად ან ერთობებად. ის აღარ არის ისე ჩაკეტილი, როგორც შუა საუკუნეებში იყო და მსოფლიოში ერთიანი ქვეყნის ან ერთიანი საზოგადოების ჩამოყალიბების ტენდენტია შეიმჩნევა. “შრიმად-ბჰაგავატამის” თანახმად, სულიერი კომუნიზმის იდეალები მეტ-ნაკლებად ადამიანთა მთელი საზოგადოების ერთიანობაზე და, უფრო მეტიც, ყოველი ცოცხალი არსების ენერგიის ერთიანობაზეა დამყარებული. დიადი მოაზროვნეები ხვდებიან ამ იდეოლოგიის გავრცელების აუცილებლობას. “შრიმად-ბჰაგავატამს” შეუძლია კაცობრიობის ასეთი მოთხოვნილების დაკმაყოფილება. ამიტომ იგი იწყება ვედანტას ფილოსოფიის აფორიზმით ჯანმადი ასია იატიჰ, რომელიც ერთიანი პირველწყაროს იდეას ამკვიდრებს. დღეისათვის ადამიანთა საზოგადოება აღარ იმყოფება უმეცრების წყვდიადში. მთელ მსოფლიოში სწრაფი პროგრესი იქნა მიღწეული მატერიალური კეთილდღეობის, განათლებისა და ეკონომიკური განვითარების სფეროებში. მაგრამ საზოგადოების სხეულში, სადღაც მცირედი გაღიზიანების წყარო არსებობს, ამიტომ უმნიშვნელო საკითხებზეც კი ფართომასშტაბიან კონფლიქტებს აქვს ადგილი. უნდა მოიძებნოს საერთო საქმით გაერთიანებული კაცობრიობის მშვიდობის, ძმობისა და კეთილდღეობის გზა. “შრიმად-ბჰაგავატამი” დააკმაყოფილებს ამ მოთხოვნილებას, რადგან იგი ადამიანთა მთელი საზოგადოების სულიერი აღორძინების კულტურულ პროგრამას წამოადგენს. ადამიანთა საზოგადოების დემონური სახის შესაცვლელად “შრიმად-ბჰაგავატამის” შესწავლა სკოლებსა და უმაღლეს სასწავლებლებშიც უნდა იქნას შემოღებული, რადგან ამას გვირჩევს დიდი ერთგული მოსწავლე პრაჰლადა მაჰარაჯა. ადამიანთა საზოგადოების დისჰარმონიის მიზეზი უღმერთო ცივილიზაციისათვის დამახასიათებელ უპრინციპობაში მდგომარეობს. არსებობს ღმერთი, ანუ ყოვლისშემძლე პიროვნება, რომლისგანაც ყველაფერი მომდინარეობს, რომელიც ყველაფერს უნარჩუნებს არსებობას და რომელშიც განსასვენებლად ყველაფერი შედის. სამყაროს თავდაპირველი წყაროს აღმოჩენისთვის მატერიალისტური მეცნიერების მიერ გაწეული მცდელობა საკმარისი არ აღმოჩნდა, მაგრამ ფაქტია, რომ არსებობს ყოველივე არსებულის ერთი თავდაპირველი წყარო. ეს თავდაპირველი წყარო ლოგიკურად და ავტორიტეტულად არის განმარტებული მშვენიერ ბჰაგავატამში”, ანუ “შრიმად-ბჰაგავატამში”. “შრიმად-ბჰაგავატამი” ტრანსცენდენტული მეცნიერებაა, რომლითაც შეიძლება არა მხოლოდ ყველაფრის თავდაპირველი წყაროს, არამედ მასთან ჩვენი ურთიერთობის შეცნობაც. იგი გვასწავლის აგრეთვე ჩვენს მოვალეობას, სრულვქმნათ ადამიანთა საზოგადოება ამ სრულყოფილი ცოდნის საფუძველზე. ეს სანსკრიტზე დაწერილი ძლევამოსილი ნაწარმოებია და ამჯერად ზედმიწევნით წარმოდგენილია ინგლისურ ენაზეც, ისე, რომ უბრალოდ მისი კითხვითაც კი მკითხველი იმდენად სრულყოფილად შეიცნობს ღმერთს, რომ საკმარის განათლებას მიიღებს ათეისტების შემოტევებისგან თავდასაცავად. გარდა ამისა, მკითხველი ღმერთის რეალურობაში სხვების დარწმუნებას შეძლებს. “შრიმად-ბჰაგავატამი” თავდაპირველი წყაროს განმარტებით იწყება. ეს “ვედანტა-სუტრს” ავტორიტეტული კომენტარია, დაწერილი იგივე ავტორის, შრილა ვიასადევას მიერ, იგი თანდათანობით ვითარდება ცხრა სიმღერის სახით, რასაც ადამიანი ღმერთის შემეცნების უმაღლეს საფეხურამდე მიჰყავს. ტრანსცენდენტული ცოდნის ამ დიადი წიგნის შესწავლისათვის საჭიროა მხოლოდ ის, რომ ადამიანმა თანმიმდევრულად, დაკვირვებით იკითხოს და არ გადახტეს ალალბედზე, როგორც უბრალო წიგნის კითხვისას. მისი თავები ერთი მეორის მიყოლებით უნდა იქნას შესწავლილი. წიგნი შედგება სანსკრიტული ორიგინალის ტექსტების, ინგლისური ტრანსლიტერაციის, სიტყვა-სიტყვითი მნიშვნელობების, თარგმანისა და განმარტებებისგან. და იგი ისეა აგებული, რომ პირველი ცხრა სიმღერის დასრულების შემდეგ მკითხველი აუცილებლად შეიცნობს ღმერთს. მეათე სიმღერა განსხვავდება პირველი ცხრა სიმღერისგან, რადგან იგი უშუალოდ ღმრთეების პიროვნებას, შრი კრშნას ტრანსცენდენტულ საქმიანობებს ეხება. მეათე სიმღერის შინაარსს ვერ გაიგებს ის, ვისაც პირველი ცხრა სიმღერა არ წაუკითხავს. წიგნი შეიცავს თორმეტ სიმღერას, რომელთაგან თვითოეული დამოუკიდებელია, მაგრამ უმჯობესია მისი თანმიმდევრულად, პატარა ნაწილებად კითხვა. უნდა ვაღიარო, რომ შრიმად-ბჰაგავატამის” წინამდებარე გამოცემას ნაკლოვანებები ახასიათებს, მაგრამ მაინც ვიმედოვნებ, რომ “შრიმად-ბჰაგავატამის” (1.5.11) შემდეგი განცხადების საფუძველზე საზოგადოების მოაზროვნენი და ლიდერები კარგად მიიღებენ მას: “მეორეს მხრივ, ნაწარმოები, რომელიც უსაზღვრო უზენაესი უფლის სახელის, დიდების, ფორმისა და გართობების ტრანსცენდენტული ქება-დიდებით არის აღსავსე, წარმოადგენს ტრანსცენდენტულ თხზულებას, რომელიც გზააბნეული ცივილიზაციის ბიწიერ ცხოვრებაში გადატრიალების მოსახდენად არის განკუთვნილი. არასწორადაც რომ იყოს შედგენილი, ასეთ ტრანსცენდენტულ ნაწარმოებს ისმენენ, მღერიან და აღიარებენ განსპეტაკებული ადამიანები, რომლებიც სრულიად პატიოსნები არიან.” ომ ტატ სატ ა.ჩ. ბჰაკტივედანტა სვამი დელი 1962 წ. 15 დეკემბერი -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 4 2011, 04:44 PM
Post
#2
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
წინასიტყვაობა
“ეს “ბჰაგავატა პურანა” მზესავით ბრწყინავს და იგი ამოვიდა, როგორც კი უფალი კრშნა თავის სავანეში გაემგზავრა რელიგიის, ცოდნისა და სხვათა თანხლებით. კალის ეპოქის წყვდიადის გამო მხედველობაწართმეულნი სინათლეს მიიღებენ ამ პურანისაგან” (“შრიმად-ბჰაგავატამი” 3.43) ინდოეთისმარადიული სიბრძნე წარმოდგენილია ვედებში, ძველ სანსკრიტულ ტექსტებში, რომელშიც ადამიანის ცოდნის ყოველი სფეროა განხილული. თავდაპირველად ვედები სიტყვიერად გადაეცემოდა, ხუთი ათასი წლის წინ კი ისინი პირველად შრილა ვიასადევამ, ღმერთის ლიტერატურულმა ინკარნაციამ ჩაიწერა. ვედების შედგენის შემდეგ ვიასადევამ მათი არსი შეაჯამა აფორიზმებში, რომელთაც “ვედანტა-სუტრები” ეწოდება. “შრიმად-ბჰაგავატამი” (“ბჰაგავატა-პურანა”) ვიასადევას კომენტარია თავისივე “ვედანტა-სუტრებზე”. მან იგი სულიერი სიმწიფის ხანაში ნარადა მუნის, თავისი სულიერი მოძღვრის ხელმძღვანელობით დაწერა. ვედური ლიტერატურის მწიფე ნაყოფად წოდებული “შრიმად-ბჰაგავატამი” ვედური ცოდნის ყველაზე სრულ და ავტორიტეტულ ახსნა-განმარტებას წარმოადგენს. “ბჰაგავატამის” დასრულების შემდეგ ვიასამ იგი მოკლედ მოუთხრო თავის შვილს, შუკადევა გოსვამის. ამის შემდეგ შუკადევა გოსვამიმ მთელი “ბჰაგავატამი” განგის ნაპირას ჰასტინაპურში (დღევანდელ დელიში) სწავლული წმინდანების თავყრილობის წინაშე მაჰარაჯი პარიკშიტს უამბო. მაჰარაჯა პარიკშიტი მსოფლიოს იმპერატორი და დიადი რაჯარში (წმინდანი მეფე) იყო. შეიტყო რა, რომ ერთი კვირის შემდეგ სიკვდილი ელოდა, მან მიატოვა სამეფო და განგის ნაპირს მიაშურა რათა სიკვდილამდე ეშიმშილა და სულიერი განსხივოსნება მიეღო. “ბჰაგავატამი” იწყება იმპერატორ პარიკშიტის მიერ შუკადევა გოსვამისადმი დასმული კეთილგონივრული კითხვით: “შენ დიადი წმინდანებისა და ერთგულების სულიერი მოძღვარი ხარ. ამიტომ გევედრები, მიჩვენე რა არის სრულყოფილების გზა ყველასათვის, განსაკუთრებით კი მისთვის ვინც სიკვდილის პირას არის მისული. გთხოვ, მითხარი, რა უნდა ისმინოს, იგალობოს, მოიგონოს და რას უნდა სცეს თაყვანი ადამიანმა და ისიც მითხარი, თუ რა არ უნდა აკეთოს. გთხოვ, ყოველივე ეს განმიმარტე.” შეკრებილი ბრძენები მეფის სიკვდილამდე შვიდი დღის განმავლობაში გატაცებით უსმენდნენ შუკადევა გოსვამის პასუხებს მაჰარაჯი პარიკშიტის მიერ ამ და მრავალ სხვა კითხვაზე, რომლებიც ეხებოდა ყველაფერს, დაწყებული სულის ბუნებიდან, დამთავრებული სამყაროს წარმოშობით. მოგვიანებით ბრძენმა სუტა გოსვამიმ, რომელიც იმ თავყრილობაზე იმყოფებოდა, რომელზეც შუკადევა გოსვამი პირველად მოყვა “შრიმად-ბჰაგავატამს”, “ბჰაგავატამი” ნაიმიშარანიას ტყეში შეკრებილი ბრძენების წინაშე გაიმეორა. მთელი კაცობრიობის კეთილდღეობით დაინტერესებული ბრძენები შეიკრიბნენ, რათა ახლად დაწყებული კალის ეპოქის გამანადგურებელი გავლენის გასაბათილებლად ხანგრძლივი მსხვერპლშეწირვა ჩაეტარებინათ. ბრძენების თხოვნაზე, მოეთხრო ვედური სიბრძნის არსი, სუტა გოსვამიმ ზეპირად გაიხსენა “შრიმად-ბჰაგავატამის” თვრამეტი ათასი ლექსი, რომლებიც შუკადევა გოსვამიმ მაჰარაჯა პარიკშიტს გადასცა. სუტა გოსვამის მონათხრობით “შრიმად-ბჰაგავატამის” მკითხველი ეცნობა მაჰარაჯა პარიკშიტის კითხვებსა და შუკადევა გოსვამის პასუხებს. გარდა ამისა, ზოგჯერ თავად სუტა გოსვამი პასუხობს შაუნაკა რშის კითხვებს, რომელიც ნაიმიშარანიაში შეკრებილ ბრძენთა პირით ლაპარაკობდა. ამიტომ მკითხველი ერთდროულად ორ დიალოგს ეცნობა: ერთს – განგის ნაპირას, მაჰარაჯა პარიკშიტსა და შუკადევა გოსვამის შორის, მეორეს კი – ნაიმიშარანიაში, სუტა გოსვამისა და ნაიმიშარანიას ტყეში შეკრებილ ბრძენთა შორის, რომელთაც შაუნაკა რში უდგას სათავეში. გარდა ამისა, მეფე პარიკშიტის დამოძღვრისას შუკადევა გოსვამის ხშირად მოჰყავს ისტორიული ამბები და იძლევა ისეთ დიად სულებს შორის მიმდინარე ხანგრძლივი ფილოსოფიური საუბრების შეჯამებას, როგორებიც ნარადა მუნი და ვასუდევა არიან. “ბჰაგავატამის” ისტორიის ასეთი გაგებით მკითხველი ადვილად გაერკვევა სხვადასხვა წყაროებიდან მომდინარე დიალოგებსა და ამბებში. რადგან ფილოსოფიური სიბრძნე ქრონოლოგიურ თანმიმდევრობაზე მნიშვნელოვანია, საჭიროა მხოლოდ ყურადღებით ვიკითხოთ “შრიმად-ბჰაგავატამი”, რათა ღირსეულად შევაფასოთ ამ ნაწარმოების სიღრმე. ამ გამოცემის მთარგმნელები “ბჰაგავატამს” შაქარყინულს ადარებენ. მისი ყოველი ნაწილი ერთნაირად ტკბილია. ამიტომ “ბჰაგავატამის” სიტკბოს გასაგებად მისი დაწყება ნებისმიერი ტომით შეიძლება. მაგრამ გემოს გასინჯვის შემდეგ სერიოზულ მკითხველს რჩევა ეძლევა, დაუბრუნდეს პირველ სიმღერას და “ბჰაგავატამის” კითხვა განაგრძოს სიმღერიდან სიმღერამდე, მისი ბუნებრივი თანმიმდევრობით. “ბჰაგავატამის” ეს გამოცემა ამ მნიშვნელოვანი ნაწარმოების პირველი სრული ინგლისური თარგმანია, რომელსაც დაწვრილებითი კომენტარები აქვს დართული და მისაწვდომია ინგლისურენოვანი ფართო მასებისთვის. პირველი თორმეტი ტომი (პირველი სიმღერიდან მეათე სიმღერის პირველ ნაწილამდე) მისი ღვთაებრივი მოწყალების ა.ჩ. ბჰაკტივედანტა სვამი პრაბჰუპადას, კრშნას ცნობიერების საერთაშორისო საზოგადოების დამაარსებელი-აჩარიასა და ინდური რელიგიისა და ფილოსოფიური აზროვნების მსოფლიოში ყველაზე გამოჩენილი მასწავლებლის მეცნიერული და ღვთის ერთგულებით გაწეულ შრომის ნაყოფს წარმოადგენს. მის მიერ სანსკრიტის სრულყოფილი ცოდნა, ვედურ კულტურასა და აზროვნებაში, აგრეთვე თანამედროვე ცხოვრებაში გათვითცნობიერებასთან ერთად, დასავლეთის მკითხველს შესანიშნავად წარუდგენს ამ მნიშვნელოვან კლასიკურ ნაწარმოებს. 1977 წელს შრილა პრაბჰუპადას წასვლის შემდეგ “შრიმად-ბჰაგავატამის” თარგმნისა და კომენტირების მონუმენტური შრომა გააგრძელეს მისმა მოსწავლეებმა, ჰრდაიანანდა დასა გოსვამიმ და გოპიპარანადჰანა დასამ. ეს ნაშრომი მკითხველისათვის მრავალი თვალსაზრისით არის მნიშვნელოვანი. მათთვის, ვისაც ინდური ცივილიზაციის წყაროები აინტერესებთ, იგი პრაქტიკულად ყოველი ასპექტის შესახებ ვრცელ და დაწვრილებით ინფორმაციას მოიცავს. შედარებითი ფილოსოფიისა და რელიგიის შემსწავლელებს “ბჰაგავატამი” ინდოეთის ღრმა სულიერ მემკვიდრეობაში შეღწევის გზას უხსნის. სოციოლოგებსა და ანტროპოლოგებს “ბჰაგავატამი” უჩვენებს, თუ პრაქტიკულად როგორ მოქმედებდა მშვიდობიანი და მეცნიერულად მოწყობილი ვედური კულტურა, რომლის ერთიანობის საფუძველსაც უაღრესად განვითარებული სულიერი მსოფლმხედველობა წარმოადგენდა. ლიტერატურის შემსწავლელები აღმოაჩენენ, რომ “ბჰაგავატამი” პოეტური შედევრია. მათ, ვინც ფსიქოლოგიას სწავლობენ, ტექსტი აძლევს მნიშვნელოვან წარმოდგენას ცნობიერების ბუნების, ადამიანის საქციელისა და საკუთარი მეობის ფილოსოფიური შესწავლის შესახებ. და ბოლოს, მათთვის, ვინც სულიერი ძიებით არიან დაკავებულნი, “ბჰაგავატამი” წარმოადგენს მარტივ პრაქტიკულ სახელმძღვანელოს უმაღლესი თვითშემეცნებისა და აბსოლუტური ჭეშმარიტების შეცნობისათვის. ვიმედოვნებთ, რომ მრავალტომიანი ნაშრომი, რომელიც გამომცემლობა “ბჰაკტივედანტა ბუქ ტრასტის” მიერ არის გამოქვეყნებული, დიდი ხნის განმავლობაში მნიშვნელოვან ადგილს დაიკავებს თანამედროვე კაცობრიობის ინტელექტუალურ, კულტურულ და სულიერ ცხოვრებაში. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 4 2011, 07:25 PM
Post
#3
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
აქ შეგიძლიათ მოისმინოთ "შრიმად-ბჰაგავატამის" აუდიოწიგნები ინგლისურ ენაზე (სავარაუდოდ განმარტებების გარეშე იქნება): http://www.bhaktibox.net/index.php?option=...2&Itemid=63 -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 4 2011, 07:29 PM
Post
#4
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
შესავალი
ცნება “ღმერთი” [God – ასევე შეიძლება ითარგმნოს როგორც „უფალი“] და ცნება “აბსოლუტური ჭეშმარიტება” ერთი და იგივე არ არის. „შრიმად-ბჰაგავატამის“ მიზანს აბსოლუტური ჭეშმარიტება წარმოადგენს. ცნება „ღმერთი“ [უფალი] შეიცავს განმგებლის იდეას, მაშინ როდესაც ცნება „აბსოლუტური ჭეშმარიტება“ გამოხატავს სუმუმ ბონუმს („უმაღლესი სიკეთე“, პირველწყარო ყოვლისა (მთარგ. შენ.)), ანუ ყოველი ენერგიის თავდაპირველ წყაროს. ორი აზრი არ არსებობს იმის შესახებ, რომ ღმერთი, როგორც განმგებელი, პიროვნებაა, რადგან განმგებელი უპიროვნო ვერ იქნება. ცხადია, თანამედროვე მთავრობა, განსაკუთრებით კი9 დემოკრატიული, გარკვეულწილად უპიროვნოა, მაგრამ საბოლოო ჯამში მთავრონბის ხელმძღვანელი პიროვნებას წარმოადგენს და მთავრობის უპიროვნო ასპექტი პიროვნულს ექვემდებარება. მაშასადამე, უეჭველია, რომ სხვათა განმგებლობაზე საუბრისას პიროვნული ასპექტის არსებობა უნდა ვაღიაროთ. რადგან სხვადასხვა მმართველობითი თანამდებობები სხვადასხვა განმგებლებს უკავიათ, არსებობს მრავალი პატარა ღმერთიც. “ბჰაგავად-გიტას” თანახმად, ნებისმიერ განმგებელს, რომელიც გარკვეულ არაჩვეულებრივ ძალას ფლობს, ვიბჰუტიმატ სატტვა, ანუ უფლის მიერ ძალით აღჭურვილი განმგებელი ეწოდება. არსებობს გარკვეული ძალებით აღჭურვილი მრავალი ვიბჰუტიმატ სატტვა, განმგებელი ანუ ღმერთი, მაგრამ აბსოლუტური ჭეშმარიტება ერთია და განუმეორებელი. “შრიმად-ბჰაგავატამში” აბსოლუტური ჭეშმარიტება, ანუ სუმუმ ბონუმ განსაზღვრულია როგორც პარამ სატიამ. „შრიმად-ბჰაგავატამის“ ავტორი, შრილა ვიასადევა, უპირველეს ყოვლისა, მოწიწებით უხრის ქედს პარამ სატიამს (აბსოლუტურ ჭეშმარიტებას). რადგან პარამ სატიამ ყოველი ენერგიის თავდაპირველი წყაროა, იგი უზენაეს პიროვნებას წარმოადგენს. ღმერთები, ანუ განმგებლები უდავოდ პიროვნებები არიან, მაგრამ პარამ სატიამ, ვისგანაც ღმერთები ძალებს ღებულობენ, უზენაესი პიროვნება გახლავთ. სანსკრიტული სიტყვა იშვარა (განმგებელი) ღმერთის მნიშვნელობას გამოხატავს, უზენაეს პიროვნებას კი პარამეშვარა, უზენაესი იშვარა ეწოდება. უზენაესი პიროვნება, პარამეშვარა უზენაესი ცნობიერი პიროვნება გახლავთ და რადგან არც ერთი სხვა წყაროდან არ ღებულობს ძალას, იგი უზენაესი დამოუკიდებელი პიროვნებაა. ვედური ლიტერატურე მოგვითხრობს, რომ ბრაჰმა არის უმაღლესი ღმერთი, იგი სათავეში უდგას ყველა დანარჩენ ღმერთებს, როგორებიც არიან ინდრა, ჩანდრა და ვარუნა, მაგრამ “შრიმად-ბჰაგავატამი” ამტკიცებს, რომ ძალისა და ცოდნის მხრივ ბრაჰმაც კი არ არის დამოუკიდებელი. მან ყოველი ცოცხალი არსების გულში მყოფი უზენაესი პიროვნებისგან მიიღო ცოდნა ვედების სახით. ამ უზენაესმა პიროვნებამ უშუალოდ თუ არაუშუალოდ ყველაფერი იცის. ინდივიდუალურმა უმცირესმა პიროვნებებმა შეიძლება უშუალოდ და არაუშუალოდ ყველაფერი იცოდნენ თავიანთი სხეულების, ანუ გარეგანი სახის შესახებ, მაგრამ უზენაესმა პიროვნებამ ყველაფერი იცის თავისი გარეგანი და შინაგანი ასპექტების შესახებ. სიტყვები “ჯანმადი ასია” ნიშნავს იმას, რომ ყოველივეს შექმნის, არსებობის, შენარჩუნებისა თუ განადგურების წყაროს ერთი და იგივე უზენაესი ცნობიერების მქონე პიროვნება წარმოადგენს. ჩვენი ყოველდღიური გამოცდილებითაც ვიცით, რომ მკვდარი მატერიისგან აღარაფერი იქმნება, არამედ მკვდარ მატერიას ცოცხალი არსება ქმნის. მაგალითად ცოცხალ არსებასთან კავშირის გამო მატერიალური სხეული მომუშავე მექანიზმად იქცევა. მცირე ცოდნის მქონე ხალხს სხეულის მექანიზმი შეცდომით ცოცხალ არსებად მიაჩნია, მაგრამ ფაქტია, რომ სხეულის მექანიზმის საფუძველს ცოცხალი არსება წარმოადგენს. როგორც კი ცოცხალი ნაპერწკალი სხეულის მექანიზმს ტოვებს, ეს უკანასკნელი უსარგებლო ხდება. ასევე მთელი მატერიალური ენერგიის თავდაპირველი წყარო უზენაესი პიროვნება გახლავთ. ეს ფაქტი ასახულია მთელ ვედურ ლიტერატურაში და სულიერი მეცნიერების ყოველი კომენტატორი აღიარებს ამ ჭეშმარიტებას. ცოცხალ ძალას ეწოდება ბრაჰმანი და ერთ-ერთი უდიდესი აჩარია, სახელდობრ შრიპადა შანკარაჩარია ქადაგებდა, რომ ბრაჰმანი სუბსტანციას წარმოადგენს, კოსმიური სამყარო კი – კატეგორიას. მთელი ენერგიების თავდაპირველი წყარო ცოცხალი ძალაა და იგი ლოგიკურად არის აღიარებული უზენაეს პიროვნებად. ამიტომ მან ყველაფერი იცის წარსულის, აწმყოსა და მომავლის, აგრეთვე თავის მატერიალურ და სულიერ გამოვლინებათა ყოველი კუთხე-კუნჭულის შესახებ. არასრულყოფილმა ცოცხალმა არსებამ ისიც კი არ იცის, მის სხეულში რა ხდება. იგი ჭამს, მაგრამ არ ესმის, როგორ გარდაიქმნება საჭმელი ენერგიად და როგორ ასაზრდოებს სხეულს. როდესაც ცოცხალი არსება სრულყოფილებას აღწევს, მას ესმის ყველაფერი რაც ხდება და რადგანაც უზენაესი პიროვნება ყოვლად სრულყოფილია, ბუნებრივია, მან ყველაფერი დაწვრილებით იცის. ამიტომ “შრიმად-ბჰაგავატამში” სრულყოფილ პიროვნებას უწოდებენ ვასუდევას, რაც ნიშნავს მას, ვინც ყველგან სრული ცნობიერებით სუფევს და სრულად ფლობს თავის სრულ ენერგიას. ყოველივე ეს გარკვევით არის განმარტებული “შრიმად-ბჰაგავატამში” და მკითხველს მისი კრიტიკულად შესწავლის ფართო შესაძლებლობა ეძლევა. თანამედროვე ეპოქაში უფალი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ საკუთარი მაგალითით ქადაგებდა „შრიმად-ბჰაგავატამს”. შრი ჩაიტანიას უმიზეზო წყალობით მის არსში ჩაწვდომა გაცილებით ადვილი ხდება. ამიტომ მკითხველისთვის „შრიმად-ბჰაგავატამის” ჭეშმარიტი ღირსების გაგების გაადვილებისათვის აქ მოცემულია მოკლე ნარკვევი მისი ცხოვრებისა და დარიგებების შესახებ. „შრიმად-ბჰაგავატამის“ შესწავლის აუცილებელ პირობას წარმოადგენს მისი ბჰაგავატამ პიროვნებისგან მიღება. პიროვნება ბჰაგავატამი არის ის, ვისი სიცოცხლეც ხორცშესხმულ “შრიმად-ბჰაგავატამს” წარმოადგენს. რადგან შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ ღმრთეების აბსოლუტური პიროვნებაა, იგია ბჰაგავანიცა და ბჰაგავატამიც პიროვნებასა და ბგერაში. ამიტომ „შრიმად-ბჰაგავატამისადმი” მიდგომის მისი გზა მსოფლიოს ყოველი ხალხისთვის მისაღებია. სწორედ მას სურდა, რომ ინდოეთში დაბადებულებს მსოფლიოს ყოველ კუთხე კუნჭულში ექადაგათ „შრიმად-ბჰაგავატამი”. „შრიმად-ბჰაგავატამი“ წარმოადგენს მეცნიერებას კრშნას, ღმრთეების აბსოლუტური პიროვნების შესახებ, ვისზედაც საწყის ცნობებს „ბჰაგავად-გიტა“ გვაძლევს. შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ ამბობდა, რომ ვისაც კარგად ესმის მეცნიერება კრშნას შესახებ („შრიმად-ბჰაგავატამი” და “ბჰაგავად-გიტა”) შეიძლება გახდეს კრშნას მეცნიერების უფლებამოსილი მქადაგებელი ან მოძღვარი. ტანჯული კაცობრიობისთვის აუცილებლობას წარმოადგენს მეცნიერება კრშნას შესახებ და ჩვენ უბრალოდ ვთხოვთ ყოველი ერის ლიდერებს, მოჰკიდონ ხელი კრშნას მეცნიერებას თავიანთი, საზოგადოებისა და მთელი მსოფლიოს ადამიანთა საკეთილდღეოდ. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 5 2011, 06:30 PM
Post
#5
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
მოკლე ნარკვევი უფალი ჩაიტანიას, “შრიმად-ბჰაგავატამის” მქადაგებლის ცხოვრებისა და მოძღვრების შესახებ
უფალი შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ, ღმერთის სიყვარულის უდიდესი მოციქული და უფლის წმინდა სახელის ერთობლივი გალობის სულისჩამდგმელი, მოევლინა ქვეყანას შრიდჰამა მაიაპურში, ბენგალიის ქალაქ ნავადვიპის ერთ-ერთ ნაწილში, შაკაბდას 1407წ. ფჰალგუნი პურნიმას საღამოს (რაც ქრისტიანული კალენდრის 1486წ. თებერვალს შეესაბამება). მამამისი შრი ჯაგანათჰა მიშრა, სილეთელი სწავლული ბრაჰმანი, ცოდნის შესაძენად ჩამოვიდა ნავადვიპაში, რადგან იმ დროისათვის ნავადვიპა განათლებისა და კულტურის ცენტრად ითვლებოდა. მან ცოლად შEირთო დიდი ნავადვიპელი მეცნიერის, შრილა ნილამბარა ჩაკრავარტის ქალიშვილი შრიმატი შაჩიდევი და განგის ნაპირას დასახლდა. ჯაგანათჰა მიშრასა და შრიმატი შაჩიდევის რამდენიმე ქალიშვილი შეეძინათ, მაგრამ ყოველი მათგანი ადრეულ ასაკში გარდაიცვალა. მათი სიყვარული მიმართულ იქნა ორ დარჩენილ ვაჟიშვილზე , შრი ვიშვარუპასა და ვიშვამბჰარაზე. მეათე ყველაზე უმცროს ვაჟიშვილს, ვიშვამბჰარას მოგვიანებით ნიმაი პანდიტი შეარქვეს შემდეგ იგი უფალი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუს სახელით გახდა ცნობილი. უფალი შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ ორმოცდარვა წლის განმავლობაში ავლენდა თავის ტრანსცენდენტულ საქმიანობებს და შაკაბდას 1455წ. პურიში დატოვა ქვეყანა. თავისი სიცოცხლის პირველი ოცდაოთხი წლის განმავლობაში იგი ცხოვრობდა ნავადვიპაში, როგორც მოსწავლე და მეოჯახე. მისი პირველი მეუღლე გახლდათ შრიმატი ლაკშმიპრია. იგი ადრეულ ასაკში გარდაიცვალა, როდესაც უფალი სახლიდან იყო წასული. აღმოსავლეთ ბენგალიიდან დაბრუნებულს დედამისმა სთხოვა, კვლავ ცოლი შეერთო, რაზედაც უფალი დათანხმდა. მისი მეორე მეუღლე იყო შრიმატი ვიშნუპრია დევი, რომელიც მთელი სიცოცხლის მანძილზე უფალთან განშორების სევდას ატარებდა გულში, რადგან უფალმა ოცდაოთხი წლის ასაკში მიიღო სანნიასას ცხოვრების წესი და ამ დროს შრიმატი ვიშნუპრიას თექვსმეტი წელიც არ შესრულებოდა. სანნიასას მიღების შემდეგ დედამისის, შრიმატი შაჩიდევის თხოვნით უფალი ჯაგანათჰა პურიში დასახლდა. მან პურიში ოცდაოთხი წელი დაჰყო. აქედან ექვსი წლის განმავლობაში იგი განუწყვეტლივ მოგზაურობდა მთელს ინდოეთში (განსაკუთრებით კი სამხრეთ ინდოეთში) და ქადაგებდა “შრიმატ-ბჰაგავატამს”. უფალი ჩაიტანია არა მხოლოდ ქადაგებდა “შრიმად-ბჰაგავატამს”, იგი პრაქტიკულადაც ასწავლიდა “ბჰაგავად-გიტას” მოძღვრებას. “ბჰაგავად-გიტაში” უფალი შრი კრშნა აღწერილია როგორც ღმრთეების აბსულუტური პიროვნება და მისი საბოლოო სწავლება ტრანსცენდენტული ცოდნის ამ დიად წიგნში ის გახლავთ, რომ ადამიანმა უნდა მიატოვოს ყოველგვარი რელიგიური საქმიანობა და ერთადერთ სათაყვანებელ უფლად იგი (უფალი კრშნა) აღიაროს. შემდეგ უფალი გვპირდება, რომ ყველა მისი ერთგული დაცული იქნება ყოველგვარი ცოდვითი საქმიანობისაგან და რომ მათ სადარდებელი არაფერი ექნებათ. სამწუხაროდ, უფალი შრი კრშნას უშუალო განკარგულებისა და “ბჰაგავად-გიტას” სწავლების მიუხედავად, ნაკლებად გონიერ ხალხს შეცდომით მიაჩნია, რომ იგი მხოლოდ დიდი ისტორიული პირია, ამიტომაც ვერ აღიარებენ მას ღმრთეების თავდაპირველ პიროვნებად. მცირე ცოდნის მქონე ასეთი ხალხი უამრავ არაერთგულს შეჰყავს შეცდომაში. ამრიგად, “ბჰაგავად-გიტას” მოძღვრებას დიდმა მეცნიერებმაც კი არასწორი ინტერპრეტაცია მისცეს. უფალი შრი კრშნას წასვლის შემდეგ მეცნიერებმა ასობით კომენტარი დაწერეს “ბჰაგავად-გიტაზე” და თითქმის ყოველი მათგანი ეგოისტური ინტერესით იყო განპირობებული. უფალი შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ იგივე უფალი შრი კრშნაა. მაგრამ ამჯერად იგი უფლის დიადი ერთგულის სახით მოევლინა, რათა მთელი ხალხისთვის, კერძოდ, რელიგიური მოღვაწეებისა და ფილოსოფოსებისთვის აეხსნა შრი კრშნას, თავდაპირველი უფლისა და ყოველ მიზეზთა მიზეზის ტრანსცენდენტული მდგომარეობა. მისი ქადაგების არსს წარმოადგენს ის, რომ უფალი შრი კრშნა, რომელიც ვრაჯას მეფის (ნანდა მაჰარაჯას) შვილის სახით მოევლინა ვრაჯაბჰუმიში (ვრნდავანში), არის ღმრთეების უზენაესი პიროვნება და ამიტომაც ყველგან თაყვანისცემის ღირსია. ვრნდავანა-დჰამა არ განსხვავდება უფლისგან, რადგან სახელი, დიდება, ფორმა და ადგილი, სადაც უფალი თავს ავლენს, მისი იდენტურია, რამეთუ იგი აბსოლუტურ ცოდნას წარმოადგენს. ამიტომ ვრნდავანა დჰამა იმდენადვე სათაყვანებელია, რამდენადაც უფალი. უფლის წმინდა სიყვარულის სახით ვრაჯაბჰუმის გოგონებმა მისი უმაღლესი ტრანსცენდენტული სიყვარულის მაგალითი გვიჩვენეს და უფალი შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ გვირჩევს ამ გზას როგორც თაყვანისცემის უბრწყინვალეს სახეს. იგი აღიარებს, რომ “შრიმად-ბჰაგავატამი” უფლის შეცნობისთვის განკუთვნილი უნაკლო ნაწარმოებია და ქადაგებს, რომ ყოველი ადამიანის სიცოცხლის უმაღლეს მიზანს პრემა, ანუ ღმერთის სიყვარულის მიღწევა წარმოადგენს. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 6 2011, 11:09 AM
Post
#6
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
უფლის მოვლენისა და მთვარის დაბნელების დამთხვევა უფლის განსაკუთრებულ მისიაზე მეტყველებდა. ეს მისია იყო კალის (ჩხუბის) ამ ეპოქაში უფლის წმინდა სახელთა გალობის მნიშვნელობის ქადაგება. ამ ეპოქაში კონფლიქტები წვრილმანების გამოც კი ხდება, ამიტომ მისთვის შასტრებში მოწოდებულია შემეცნების საყოველთაო პროცესი, სახელდობრ უფლის წმინდა სახელთა გალობა. ხალხს შეუძლია შეიკრიბოს და მშობლიურ ენაზე, მელოდიური სიმღერებით ადიდოს უფალი და თუკი ასეთი რამ შეურაცხყოფის გარეშე შესრულდება, ამ გალობის მონაწილენი თანდათანობით უდავოდ მიაღწევენ სულიერ სრულყოფილებას, მკაცრი წესების დაცვის გარეშეც კი. ასეთ შეკრებებზე ყველას – სწავლულსა და სულსლს, მდიდარსა და ღარიბს, ინდუსსა და მუსულმანს, ინგლისელსა და ინდოელს, ჩანდალასა და ბრაჰმანს ტრანსცენდენტული ბგერების მოსმენა და გულის სარკიდან მატერიალური ურთიერთობის მტვრის გადაწმენდა შეუძლია. უფლის მისიის ჭეშმარიტების დასამტკიცებლად მსოფლიოს ყველა ხალხი მიიღებს უფლის წმინდა სახელს, როგორც კაცობრიობის უნივერსლური რელიგიის საყოველთაო საფუძველს. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, წმინდა სახელის მოვლინება უფალი შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუს მოვლინებასთან ერთად მოხდა.
დედის კალთაში მყოფი უფალი უმალვე წყვეტდა ტირილს, როგორც კი მის ირგვლივ მდგომი ქალები წმინდა სახელთა გალობასა და ტაშის დაკვრას იწყებდნენ. მეზობლები ამ არაჩვეულებრივ მოვლენას რიდითა და მოკრძალებით შეჰყურებდნენ. ზოგჯერ გოგონები იმით ერთობოდნენ, რომ ატირებდნენ უფალს და შემდეგ წმინდა სახელის გალობით აწყნარებდნენ მას. ასე რომ, უფალმა ბავშვობიდანვე დაიწყო წმინდა სახელის მნიშვნელობის ქადაგება. ადრეულ ასაკში უფალ შრი ჩაიტანიას ნიმაი ერქვა. ეს სახელი მას საყვარელმა დედამ შეარქვა, რადგან უფალი თავისი მშობლების სახლის ეზოში მდგომი ხე ნიმბას ძირას დაიბადა. ერთხელ, ექვსი თვის ასაკში, ანნა-პრაშანას ცერემონიის დროს, როდესაც უფალს მაგარი საჭმელი მიართვეს, მან ისეთი რამ მოიმოქმედა, რაც მის მომავალზე მეტყველებდა. ჩვეულების თანახმად, ამ ცერემონიის დროს ბავშვს სთავაზობდნენ ფულსა და წიგნებს, რათა სცოდნოდათ, რა მიდრეკილებებს გამოამჟღავნებდა იგი მომავალში. უფალს ერთი მხრივ ფული, მეორეს მხრივ კი “შრიმად-ბჰაგავატამი” შესთავაზეს. მონეტებს უფალმა “ბჰაგავატამი” არჩია. ერთხელ, როცა იგი პატარა იყო და ეზოში დაბობღავდა, გველი მოვიდა და უფალმა თამაში დაიწყო მასთან. ოჯახის წევრები ძლიერმა შიშმა შეიპყრო, მაგრამ ცოტა ხნის შემდეგ გველი გასრიალდა და დედამ ბავშვი წაიყვანა. ერთხელ იგი მოიტაცა ქურდმა, რომელსაც მისი სამკაულების მოპარვა სურდა, მაგრამ უფალმა მშვენივრად ისეირნა დაბნეული ქურდის კისერზე, რომელიც განმარტოებულ ადგილს ეძებდა ბავშვის გასაძარცვად. ისე მოხდა, რომ აქეთ-იქით ხეტიალის შემდეგ ქურდი ჯაგანნათჰა მიშრას სახლთან აღმოჩნდა და შეშინებულმა უმალ მიაგდო ბავშვი. რა თქმა უნდა, შეშფოთებულ მშობლებსა და ნათესავებს ძალიან გაუხარდათ დაკარგული ბავშვის გამოჩენა. ერთხელ ჯაგანნათჰა მიშრას მწირი ბრაჰმანი ესტუმრა. როდესაც იგი ღმრთეებას საჭმელს სთავაზობდა, უფალი მივიდა და გასინჯა კერძი. რადგან საჭმელს ბავშვი შეეხო, მისი შეთავაზება აღარ შეიძლებოდა, ამიტომ ბრაჰმანს ხელახლა მოუხდა კერძის მომზადება. ამჯერადაც იგივე განმეორდა. და როდესაც ეს მესამეჯერ მოხდა, ბავშვი დააძინეს. დაახლოებით ღამის თორმეტი საათისთვის, როდესაც ჩაკეტილ ოთახებში ოჯახის წევრები ღრმა ძილს მისცემოდნენ, მწირი ბრაჰმანი თავის საგანგებო საჭმელს სთავაზობდა ღვთაებას და ბავშვი ამჯერადაც მივიდა და ჩაშალა შეთავაზება. მაშინ ბრაჰმანმა ტირილი დაიწყო, მაგრამ რაკი ყველას ღრმად ეძინა, მისი ხმა ვერავინ გაიგონა. ამ დროს “ბავშვმა” უფალმა ჭეშმარიტი სახე უჩვენა იღბლიან ბრაჰმანს და გაუმხილა, რომ იგი თავად კრშნაა. ბრაჰმანს აეკრძალა ამ ამბის ვინმესთვის შეტყობინება და ბავშვიც დედის კალთას დაუბრუნდა. მის ბავშვობაში არაერთი მსგავსი შემთხვევა მოხდა. როგორც ცელქი ბიჭი, იგი ზოგჯერ აჯავრებდა ორთოდოქსულ ბრაჰმანებს, რომლებიც განგაში ბანაობდნენ. როდესაც ბრაჰმანებმა შესჩივლეს მამამისს, რომ სკოლაში სიარულის ნაცვლად იგი მათ წუწავდა, უცებ სასკოლო ტანსაცმელში გამოწყობილი უფალი წიგნებით ხელში გამოჩნდა მამამისის წინაშე, თითქოს ეს-ესაა სკოლიდან მოდიოდა. გარდა ამისა, საბანაო გჰატებზე იგი ოინბაზობდა მეზობელ გოგონებთან, რომლებიც კარგი ქმრების მოპოვების მიზნით უფალ შივას ეთაყვანებოდნენ. ჩვეულებრივ ასე იქცევიან გასათხოვარი გოგონები ინდუსთა ოჯახებში. როდესაც ისინი ამ თაყვანისცემას ასრულებდნენ, ანცი უფალი მიდიოდა მათთან და ეუბნებოდა: “ჩემო კარგო დებო, გთხოვთ, მომეცით ყველაფერი, რაც უფალი შივასთვის მიიტანეთ. უფალი შივა ჩემი ერთგულია, პარვატი კი – ჩემი მოახლე. თუკი მე მცემთ თაყვანს, უფალი შივა და დანარჩენი ნახევარღმერთებიც უფრო ნასიამოვნები იქნებიან.” ზოგიერთი მათგანი არ უჯერებდა ცელქ უფალს და უფალიც წყევლიდა, რომ უარის თქმის გამო ისინი გაჰყვებოდნენ მოხუც კაცს, რომლებსაც წინა ცოლებისგან შვიდი შვილი ეყოლებოდათ. შიშისა და ზოგჯერ სიყვარულის გამო გოგონები უფალს ათასგვარ ძღვენს აძლევდნენ; უფალიც ლოცავდა მათ და ჰპირდებოდა, რომ კარგი ქმრები ეყოლებოდათ და მრავალი შვილის დედები გახდებოდნენ. დალოცვა სიხარულს მატებდა გოგონებს, მაგრამ ხშირად ისინი თავიანთ დედებს შესჩიოდნენ ამ ამბების გამო. ასე გაატარა უფალმა თავისი ადრეული ბავშვობა. ტექვსმეტი წლის რომ გახდა, დააარსა საკუთარი ჩატურშათჰი (სოფლის სკოლა, რომელსაც სწავლული ბრაჰმანი ხელმძღვანელობს). ამ სკოლაში იგი მხოლოდ კრშნას განმარტავდა, გრამატიკის გაკვეთილებზეც კი. მოგვიანებით, უფლის სიამოვნებისთვის, შრილა ჯივა გოსვამიმ დაწერა სანსკრიტის გრამატიკის სახელმძღვანელო, რომელშიც გრამატიკის ყოველი წესი უფლის წმინდა სახელთა მაგალითებზეა განმარტებული. ეს გრამატიკა დღესაც ისწავლება. მას ჰქვია “ჰარი-ნამამრტა-ვიაკარანა” და იგი ბენგალიის ყოველი სკოლის პროგრამაში შედის. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 6 2011, 01:43 PM
Post
#7
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ამ დროს, შასტრების თაობაზე დისპუტების გამართვის მიზნით, ნავადვიპას ესტუმრა დიდი ქაშმირელი სწავლული კეშავა კაშმირი. ქაშმირელ პანდიტს (სწავლულს) ბადალი არ ჰყავდა სწავლულთა შორის. მას ინდოეთში მეცნიერების ყოველი კერა ჰქონდა შემოვლილი და ბოლოს ნავადვიპაში ჩამოვიდა ადგილობრივ სწავლულ პანდიტებთან საპაექროდ. ნავადვიპელმა მეცნიერებმა გადაწყვიტეს, ნიმაი პანდიტი (უფალი ჩაიტანია) გამოეყვანათ ქაშმირელ პანდიტთან პაექრობაში, ფიქრობდნენ რა, რომ თუ ნიმაი პანდიტი დამარცხდებოდა, მათ კვლავ ექნებოდათ სწავლულთან პაექრობის შესაძლებლობა, რადგან ნიმაი პანდიტი მხოლოდ ბავშვი იყო. და თუკი ქაშმირელი პანდიტი დამარცხდებოდა, მაშინ ისინი უფრო მეტ სახელს მოიხვეჭდნენ, რადგან ხალხი იტყოდა, რომ ნავადვიპელმა ბავშვმა აჯობა დაუმარცხებელ სწავლულს, რომელსაც მთელს ინდოეთში ჰქონდა სახელი განთქმული. მოხდა ისე, რომ ნიმაი პანდიტი კეშავა კაშმირს განგის ნაპირზე სეირნობის დროს შეხვდა. უფალმა სთხოვა მას, შეეთხზა სანსკრიტზე განგას სადიდებელი ლექსები და მოკლე დროში პანდიტმა ასი შლოკა შეთხზა. იგი ლექსებს ელვის სისწრაფით წარმოთქვამდა, რითაც თავისი განსწავლულობა გამოავლინა. ნიმაი პანდიტმა მაშინათვე უშეცდომოდ დაიმახსოვრა თვითოეული შლოკა. მან გაიხსენა სამოცდამეოთხე შლოკა და გარკვეულ რიტორიკულ და ლიტერატურულ შეცდომებზე მიუთითა. კერძოდ, მან ეჭვის ქვეშ დააყენა პანდიტის მიერ ხმარება სიტყვისა ბჰავანი-ბჰარტუჰ. მან თქვა, რომ ეს სიტყვა ზედმეტად იყო ნახმარი. ბჰავანი ნიშნავს შივას ცოლს და მისი ბჰარტა, ანუ ქმარი სხვა ვინ იქნება? გარდა ამისა, მან რამდენიმე სხვა ნაკლოვანებაც აღნიშნა და ქაშირელი პანდიტი გაოგნებული დარჩა. იგი განცვიფრებული იო, რომ გრამატიკის შემსწავლელმა უბრალო მოსწავლემ განათლებულ სწავლულს ლიტერატურული შეცდომები აღმოუჩინა. თუმცა ეს ამბავი საჯარო შეხვედრამდე მოხდა, ახალი ამბავი ხანძარივით მოედო მთელ ნავადვიპას. ბოლოს კი კეშავა კაშმირს სიზმარში სარასვატიმ, განათლების ქალღმერთმა უბრძანა, დამორჩილებოდა უფალს და ქაშმირელი პანდიტიც უფლის მიმდევარი გახდა.
ამის შემდეგ უფალი დიდი მხიარულებითა და ზარ-ზეიმით დაქორწინდა და ნავადვიპაში უფლის წმინდა სახელის ერთობლივი გალობის ქადაგება დაიწყო. ზოგიერთ ბრაჰმანს შეშურდა მისი პოპულარობა და ათასგვარი დაბრკოლების შექმნა დაუწყეს. იმდენად აღივსნენ შურით, რომ ბოლოს ნავადვიპას მუსლიმან მოსამართლესთან იჩივლეს. იმ დროს ბენგალიას პათანები მართავდნენ და პროვინციის მმართველი ნავაბ ჰუსეინ შაჰი გახლდათ. ნავადვიპას მოსამართლე სერიოზულად მოეკიდა ბრაჰმანების საჩივარს და თავიდან მხოლოდ გააფრთხილა ნიმაი პანდიტის მიმდევრები, ხმამაღლა არ ეგალობათ ჰარის სახელი. მაგრამ უფალმა ჩაიტანიამ სთხოვა თავის მიმდევრებს, არ დამორჩილებულიყვნენ კაზის განკარგულებას და მათაც ჩვეულებისამებრ გააგრძელეს სანკირტანა (გალობა). მაშინ მოსამართლემ თავისი მცველები გააგზავნა, რომელთაც შეაჩერეს სანკირტანა და გატეხეს მრდანგები (დოლები). როდესაც ნიმაი პანდიტმა ეს შეიტყო, მან სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის მოძრაობა შექმნა. იგია ინდოეთში მართალი საქმისთვის სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის მოძრაობის დამაარსებელი. მან მოაწყო ასი ათასი კაცისგან შემდგარი პროცესია, მათ ათასობით მრდანგა და კარატალები (ლითონის პატარა თეფშები) აიღეს და კაზის ბრძანებით მიუხედავად ნავადვიპას ქუჩები გაიარეს. საბოლოოდ მსვლელობამ კაზის სახლს მიაღწია, რომელიც შიშისაგან მეორე სართულზე ავიდა. კაზის სახლთან შეკრებილი უზარმაზარი ბრბო აგრესიულად იყო განწყობილი, მაგრამ უფალმა სთხოვა, დაწყნარებულიყვნენ. ამ დროს კაზი ქვემოთ ჩამოვიდა უფლის დამშვიდებას შეეცადა, მიმართა რა როგორც თავის ნათესავს. მან თქვა, რომ ნილამბარა ჩაკრავარტი ბიძად ეკუთვნოდა, ამიტომაც ნიმაი პანდიტის დედა, შრიმატი შაჩიდევი მისი და იყო. მან ჰკითხა უფალს, გაბრაზებული ხომ არ იყო მისი დისშვილი თავის ბიძაზე და უფალმა უპასუხა, რომ რადგან კაზი დედის მხრიდან მისი ბიძა იყო, ნათესავი სახლში კარგად უნდა მიეღო. ამგვარად, ვითარება განიმუხტა და ორმა დიდმა სწავლულმა ხანგრძლივი საუბარი გამართა ყურანსა და შასტრებზე. უფალმა ძროხების ხოცვის საკითხი წამოაყენა და კაზიმ სათანადო პასუხი გასცა ყურანის დამოწმებით. თავის მხრივ, კაზიმაც ჰკითხა უფალს ვედებში ძროხების მსხვერპლად შეწირვის შესახებ და უფალმა მიუგო, რომ ვედებში ნახსენები ასეთი მსხვერპლშეწირვები სრულიად არ წარმოადგენს ძროხის მკვლელობას. ასეთ დროს ხდება ხნიერი ხარის ან ძროხის შეწირვა, რათა მან ვედური მანტრების ძალით ახალი სიცოცხლე მიიღოს. მაგრამ კალი-იუგაში ასეთი მსხვერპლშეწირვების ჩატარება აკრძალულია,, რადგან დღეისათვის არ არსებობენ მათი შემსრულებელი ბრაჰმანები. სინამდვილეში, კალი-იუგაში აკრძალულია ყოველგვარი იაჯნა (მსხვერპლშეწირვა), რადგან ეს სულელების მიერ გაწეულ ამაო მცდელობას წარმოადგენს. კალი იუგაში ნებისმიერი პრაქტიკული მიზნისთვის მხოლოდ სანკირტანა-იაჯნა არის მოწოდებული. ამგვარად, უფალმა საბოლოოდ დაარწმუნა კაზი, რომელიც მისი მიმდევარი გახდა. ამის შემდეგ კაზიმ განაცხადა, რომ არავის უნდა შეეშალა ხელი უფლის მიერ დაწყებული სანკირტანას მოძრაობისთვის და ეს ბრძანება თავის შთამომავლობას უანდერძა. კაზის საფლავი ახლაც არის ნავადვიპას მხარეში და ინდუსი მწირები პატივისცემის გამოსახატად აკითხავენ მას. ნავადვიპაში დღესაც ცხოვრობენ კაზის შთამომავლები და მათ არასოდეს შეუშლიათ ხელი სანკირტანასთვის, ინდო-მუსულმანური შეჯახებების დროსაც კი. ეს შემთხვევა აშკარად მეტყველებს იმაზე, რომ უფალი ეგრეტ წოდებული გაუბედავი ვაიშნავი არ ყოფილა. ვაიშნავი უფლის უშიშარი ერთგულია და მართალი საქმეებისთვის არავითარ ნაბიჯზე არ იხევს უკან. არჯუნაც უფალი კრშნას ვაიშნავი ერთგული გახლდათ და უფლის დასაკმაყოფილებლად შეუპოვრად იბრძოდა ვაჯრანგაჯი ანუ ჰანუმანიც უფალი რამას ერთგული იყო და მან ჭკუა ასწავლა რავანას არაერთგულ მომხრეებს. ვაიშნავიზმის პრონციპები ყოველი გზით უფლის დაკმაყოფილებაში მდგომარეობს. ვაიშნავი ბუნებით არაძალმომრე, მშვიდი არსებაა და ღმერთის ყოველ კარგ თვისებას ფლობს, მაგრამ თუკი ვინმე უფალს ან მის ერთგულს შეურაცხყოფას მიაყენებს, ვაიშნავი არასოდეს მოითმენს ასეთ თავხედობას. ამ ამბის შემდეგ უფალმა მეტი ძალით დაიწყო ბჰაგავატა-დჰარმას, ანუ სანკირტანას მოძრაობის ქადაგება და ვინც კი წინ აღუდგა იუგა-დჰარმას, ანუ ეპოქის მოვალეობის გავრცელებას, სხვადასხვაგვარად დაისაჯა. ორ ბრაჰმანს, ჩაპალასა და გოპალას, რომლებიც უფლის ბიძები იყვნენ დედის მხრიდან, სასჯელად კეთრი შეეყარათ და მოგვიანებით, მონანიების შემდეგ, უფალმა მიიღო ისინი. იგი ყოველდღიურად აგზავნიდა “შრიმად-ბჰაგავატამის” საქადაგოდ თავის მიმდევრებს, აგრეთვე თავისი მოძრაობის ორ მეთაურს შრილა ნიტიანანდა პრაბჰუსა და თჰაკურა ჰარიდასას. მთელი ნავადვიპა სანკირტანას მოძრაობით იყო შეპყრობილი და უფლის ძირითად საცხოვრებელს წარმოადგენდა მისი ორი მთავარი მეოჯახე მოწაფის, შრივასა თჰაკურასა და შრი ადვაიტა პრაბჰუს სახლები. ბრაჰმანთა თემის ეს ორი განსწავლული მეთაური უფალი ჩაიტანიას მოძრაობის ყველაზე მგზნებარე დამცველი იყო. შრი ადვაიტა პრაბჰუ უფლის მოვლენის მთავარი მიზეზი გახლდათ. როდესაც ადვაიტა პრაბჰუმ იხილა, რომ მთელი კაცობრიობა მატერიალისტურ საქმიანობებში იყო ჩაფლული და წარმოდგენა არ ჰქონდა ერთგულ სამსახურზე, მატერიალური ყოფიერების სამგვარი ტანჯვებისგან კაცობრიობის ხსნის ერთადერთ გზაზე, დეგრადირებული კაცობრიობის მიმართ თავისი უმიზეზო სიბრალულის გამო მხურვალედ ევედრებოდა უფალს, მოვლენილიყო, და განუწყვეტლივ ეთაყვანებოდა უფალს განგის წყლითა და წმინდა ხის, ტულასის ფოთლებით. რაც შეეხება სანკირტანას მოძრაობაში ქადაგებას, უფლის ნების თანახმად ამაში ყველას ყოველდღიურად უნდა შეეტანა თავისი წვლილი. ერთხელ ნიტიანანდა პრაბჰუ და შრილა ჰარიდასა თჰაკურა მთავარ გზაზე მიდიოდნენ. ამ დროს მათ ხმაურიანი ბრბო იხილეს. გამვლელებისგან შეიტყვეს, რომ ორი მთვრალი ძმა, ჯაგაი და მადჰაი, აყალ-მაყალს ქმნიდა საზოგადოებაში. მათ ისიც გაიგეს, რომ ძმები პატივცემულ ბრაჰმანთა ოჯახს ეკუთვნოდნენ, მაგრამ მდაბიო ხალხთან ურთიერთობის შედეგად უაღრესად აღვირახსნილნი გახდნენ. ისინი არა მარტო ლოთები იყვნენ, არამედ ხორცის მჭამელები, ქალების მადევრები, ყაჩაღები და ათასგვარად ცოდვილნი. შრილა ნიტიანანდა პრაბჰუმ მოისმინა ეს და გადაწყვიტა, რომ პირველ რიგში ეს ორი დაცემული სული უნდა გადაერჩინა. თუკი ისინი აღარ შეცოდავდნენ, უფალი ჩაიტანია კიდევ უფრო გაითქვამდა სახელს. ასეთი ფიქრის შემდეგ ნიტიანანდა პრაბჰუმ და ჰარიდასამ გზა გაიკვლიეს ბრბოში და სთხოვეს ძმებს, ეგალობათ უფალი ჰარის წმინდა სახელი. მთვრალი ძმები განარისხა ამ თხოვნამ და ბილწი სიტყვებით შეუტიეს ნიტიანანდა პრაბჰუს. ძმებმა დიდ მანძილზე სდიეს მათ. საღამოს უფალს შეატყობინეს ქადაგების შესახებ და მას ძალიან გაუხარდა, რომ ნიტიანანდამ და ჰარიდასამ ასეთი სულელების გადარჩენა დააპირეს. მეორე დღეს ნიტიანანდა პრაბჰუ ძმების სანახავად წავიდა და როგორც კი მიუახლოვდა, ერთ-ერთმა მათგანმა თიხის ქოთანი ესროლა. ქოთანი მას შუბლში მოხვდა და სისხლი წასკდა. მაგრამ ნიტიანანდა პრაბჰუ იმდენად კეთილი გახლდათ, რომ ამ საძაგელი საქციელის გამო აღშფოთების ნაცვლად თქვა: “მერე რა, რომ ქვა მესროლეთ. მე მაინც გთხოვთ, იგალობეთ უფალი ჰარის წმინდა სახელი.” ერთ-ერთი ძმა, ჯაგაი, განაცვიფრა ნიტიანანდა პრაბჰუს საქციელმა, მის ტერფებთან დაემხო და სთხოვა, მიეტევებინა მისი ცოდვილი ძმისთვის. როდესაც მადჰაიმ კვლავ დააპირა ნიტიანანდა პრაბჰუსთვის დარტყმა, ჯაგაიმ შეაჩერა და სთხოვა, მის ტერფებთან დაცემულიყო. ამ დროს ნიტიანანდას დაჭრის ამბავმა უფლის ყურამდე მიაღწია და იგი მაშინათვე იქით გაეშურა, გაცეცხლებული და განრისხებული. უფალმა უმალვე მოუხმო თავის სუდარშანა ჩაკრას (უფლის მთავარ იარაღს, რომელსაც დისკოს ფორმა აქვს), რათა მოეკლა ცოდვილები, მაგრამ ნიტიანანდა პრაბჰუმ შეახსენა მას მისი მისიის შესახებ. უფლის მისია კალი-იუგის უიმედოდ დაცემული სულების განთავისუფლებაში მდგომარეობდა და ძმები ჯაგაი და მადჰაი ამ დაცემულ სულთა ტიპიური წარმომადგენლები იყვნენ. ახლანდელი ეპოქის ადამიანების ოთხმოცდაათი პროცენტი ამ ძმებს ჰგავს, მაღალი წარმოშობისა და პატივსაცემი მდგომარეობის მიუხედავად. განდობილ წერილთა დაკვნის თანახმად, ამ ეპოქაში მსოფლიოს მთელ მოსახლეობას უმდაბლესი შუდრების ან მათზე დაბალი თვისებები ექნება. უნდა აღინიშნოს, რომ შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ არასოდეს აღიარებდა დაბადების პრივილეგიაზე დამყარებულ სტერეოტიპულ კასტურ სისტემას; პირიქით, იგი მკაცრად მიჰყვებოდა შასტრების მოძღვრებას ცოცხალი არსების სვარუპას – ჭეშმარიტი მეობის შესახებ. როდესაც უფალი თავის სუდარშანა ჩაკრას უხმობდა და შრილა ნიტიანანდა პრაბჰუ სთხოვდა, მიეტევებინა მათთვის, ორივე ძმა მიწაზე დაემხო უფლის ტერფებთან და უხეში საქციელისთვის პატიებას ევედრებოდა. უფალს ნიტიანანდა პრაბჰუმაც სთხოვა, მიეღო ეს მომნანიებელი სულები და უფალი დათანხმდა, მხოლოდ იმ პირობით, რომ ამიერიდან ისინი სრულიად მიანებებდნენ თავს ცოდვით საქმიანობებსა და აღვირახსნილ ჩვევებს. ძმები დათანხმდნენ და თავიანთ ცოდვილ ჩვევებზე უარის თქმას შეჰპირდნენ. მოწყალე უფალმაც მიიღო ისინი და მას შემდეგ აღარ გაუხსენებია მათი წარსული ბოროტმოქმედება. ამაში მდგომარეობს უფალი ჩაიტანიას განსაკუთრებული სიკეთე. ამ ეპოქაში ვერავინ განცხადებს, რომ ცოდვა არ ჩაუდენია. ამას ვერავინ იტყვის. მაგრამ უფალი ჩაიტანია ღებულობს ნებისმიერ ცოდვილ ადამიანს, იმ პირობით, თუკი იგი დაპირდება, რომ ჭეშმარიტი სულიერი მოძღვრისგან სულიერი ინიციაციის მიღების შემდეგ ცოდვებს აღარ ჩაიდენს. ორი ძმის ამბავთან დაკავშირებით რამოდენიმე ჭკუისსასწავლებელი რამ არსებობს. ამ კალი-იუგაში ყველა ჯაგაისა და მადჰაის თვისებებით ხასიათდება. თუკი ადამიანებს წარსული ავკაცობის შედეგებისგან თავის დახსნა სურთ, თავი უფალ ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუს უნდა შეაფარონ, სულიერი ინიციაციის შემდეგ კი განერიდონ იმას, რაც აკრძალულია შასტრებში. ეს აკრძალვები უფალმა შრილა რუპა გოსვამის დამოძღვრისას განმარტა. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 8 2011, 10:40 AM
Post
#8
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
მეოჯახეობის პერიოდში უფალს არ უჩვენებია მრავალი სასწაული, რაც ასეთი პიროვნებებისგან არის მოსალოდნელი, მაგრამ ერთხელ სასწაული მოიმოქმედა შრინივასა თჰაკურას სახლში, როდესაც სანკირტანა მთელი სვლით მიმდინარეობდა. მან ჰკითხა ერთგულებს, რისი ჭამა ენებათ. მათ მიუგეს, რომ სურდათ მანგო. მაშინ უფალმა მანგოს თესლი მოითხოვა, თუმცა იმხანად ამ ხილის დრო არ იყო. როდესაც თესლი მოიტანეს, დათესა და მისგან უმალვე ნერგი გაიზარდა. თვალის დახამხამებაში ნერგი ზრდასრულ ხედ იქცა და ისე იყო მწიფე მანგოთი დახუნძლული, რომ ერთგულებს ამდენის ჭამაც არ შეეძლოთ. ხე შრინივასას ეზოში დარჩა და ამის შემდეგ ერთგულები მიდიოდნენ და მიირთმევდნენ, რამდენიც უნდოდათ.
უფალი დიდად აფასებდა ვრაჯაბჰუმის (ვრნდავანის) გოგონების სიყვარულს კრშნასადმი და მათი წმინდა სამსახურის საპატივცემულოდ ერთხელ შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ უფლის სახელთა ნაცვლად გოპების (მენახირე გოგონების) წმინდა სახელებს გალობდა. ამ დროს მასთან მოვიდნენ მისი მოწაფეები, რომლებიც მისი სულიერი მოსწავლეები იყვნენ და ძლიერ გაუკვირდათ, როდესაც იხილეს, რომ უფალი გოპების სახელებს გალობდა. სრული უმეცრების გამო ჰკითხეს უფალს, რატომ გალობდა გოპების სახელებს და ურჩიეს, კრშნას სახელი ეგალობა. ამ სულელი მოსწავლეების საქციელმა შეაწუხა ექსტაზში მყოფი უფალი. მან გაკიცხა ისინი და გააგდო. მოწაფეები თითქმის უფლის ასაკისა იყვნენ და იგი თავიანთი თანატოლი ეგონათ. მათ მოილაპარაკეს, რომ თავს დაესხმოდნენ უფალს, თუკი იგი კვლავ გაბედავდა მათ ამგვარ დასჯას, ამ ამბის შემდეგ ხალხში გარკვეული ღვარძლიანი საუბრები წამოიჭრა უფლის შესახებ. როდესაც უფალმა ეს შეიტყო, დაფიქრდა იმაზე, რომ საზოგადოება სხვადასხვა სახის ადამიანებისგან შედგება. მან შენიშნა, რომ მოწაფეები, მასწავლებლები, კარმიული მშრომელები, იოგები, არაერთგულები და ათასგვარი ათეისტები განსაკუთრებით უფლის ერთგული სამსახურის წინააღმდეგნი იყვნენ. “ჩემი მისიაა, გავანთავისუფლო ამ ეპოქის ყოველი დაცემული სული,” გაიფიქრა მან, “მაგრამ თუ ისინი შეურაცხყოფას მომაყენებენ, ჩამთვლიან რა უბრალო ადამიანად, სიკეთეს ვერ ჰპოვებენ. თუკი მათ სულიერი შემეცნების დაწყება სურთ, როგორღაც ქედი უნდა მოიხარონ ჩემს წინაშე.” ამიტომ უფალმა გადაწყვიტა, მიეღო განდეგილის ცხოვრების წესი (სანნიასა), რადგან, როგორც წესი, ხალხი სანნიასის პატივისცემით ეპყრობოდა. ხუთასი წლის წინათ საზოგადოება ისე დეგრადირებული არ იყო, როგორც დღეს არის. იმ დროს ხალხი პატივს სცემდა სანნიასის და სანნიასებიც მკაცრად იცავდნენ განდეგილის ცხოვრების წესებს. შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ არ ამართლებდა კალის ეპოქაში განდეგილის ცხოვრების წესის მიღებას, მაგრამ ამის მიზეზი მხოლოდ ის გახლდათ, რომ ამ ეპოქაში მხოლოდ რამდენიმე სანნიასის თუ შეუძლია სანნიასას ცხოვრების წესებისა და შეზღუდვების შესრულება. შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუმ გადაწყვიტა, მიეღო ცხოვრების ეს წესი და გამხდარიყო იდეალური სანნიასი, რათა ხალხს პატივი ეცა მისთვის. ადამიანი ვალდებულია პატივი სცეს სანნიასის, რადგან იგი ყოველი ვარნისა და აშრამის მასწავლებლად ითვლება. როდესაც იგი სანნიასის წესის მიღებაზე ფიქრობდა, ნავადვიპას ესტუმრა კეშავა ბჰარატი, მაიავადების სკოლის სანნიასი და კატვას (ბენგალიის ქალაქის) მაცხოვრებელი. იგი უფალთან სადილად იქნა მიწვეული. როდესაც კეშავა ბჰარატი მის სახლს ესტუმრა, უფალმა სთხოვა, სანნიასად ეკურთხებინა იგი. ეს ფორმალობის საკითხი იყო. სანნიასის წესის მიღება სხვა სანნიასისაგან არის საჭირო. თუმცა უფალი ყოველმხრივ დამოუკიდებელია, შასტრების წესების დასაცავად მან სანნიასა მიიღო კეშავა ბჰარატისგან, თუმცა კეშავა ბჰარატი ვაიშნავა სამპრადაიას (სკოლას) არ მიეკუთვნებოდა. კეშავა ბჰარატისთან შეთანხმების შემდეგ უფალმა დატოვა ნავადვიპა და გაემგზავრა კატვაში, რათა ოფიციალურად მიეღო განდეგილის ცხოვრების წესი. მას ახლდნენ შრილა ნიტიანანდა პრაბჰუ, ჩანდრაშექჰარა აჩარია და მუკუნდა დატა. ისინი ცერემონიის ჩატარებაში ეხმარებოდნენ მას. უფლის მიერ სანნიასის წესის მიღების ამბავი დაწვრილებით არის აღწერილი შრილა ვრნდავანა დასა თჰაკურას “ჩაიტანია-ბჰაგავატაში”. ამრიგად, თავისი სიცოცხლის ოცდამეოთხე წლის ბოლოს, მაგჰას თვეში, უფალმა სანნიასას ცხოვრების წესი მიიღო. ამის შემდეგ იგი ბჰაგავატა-დჰარმას სრულუფლებიანი მქადაგებელი გახდა. თუმცა ოჯახში ყოფნის დროსაც ისევე ქადაგებდა, ქადაგებისას წარმოშობილი გარკვეული დაბრკოლებების შემდეგ ოჯახური სიმყუდროვეც შესწირა დაცემული სულების კეთილდღეობას. მეოჯახეობის პერიოდში მისი მთავარი დამხმარეები იყვნენ შრილა ადვაიტა პრაბჰუ და შრილა შრივასა თჰაკურა, მაგრამ სანნიასას წესის მიღების შემდეგ ასეთები გახდნენ შრილა ნიტიანანდა პრაბჰუ, რომელსაც განსაკუთრებით ბენგალიაში ქადაგება ჰქონდა დაკისრებული და ექვსი გოსვამი (რუპა გოსვამი, სანატანა გოსვამი, ჯივა გოსვამი, გოპალა ბჰატტა გოსვამი, რაგჰუნათჰა დასა გოსვამი და რაგჰუნათჰა ბჰატტა გოსვამი) შრილა რუპასა და სანატანას მეთაურობით, რომლებიც გაგზავნილნი იყვნენ ვრნდავანში დღევანდელი მწირობის ადგილების აღმოსაჩენად. ამრიგად, უფალმა შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუმ დღევანდელი ქალაქ ვრნდავანისა და ვრაჯაბჰუმის მნიშვნელობა გვაჩვენა. სანნიასას წესის მიღების შემდეგ უფალს მაშინათვე ვრნდავანში წასვლა მოუნდა. სამი დღის განმავლობაში იგი განუწყვეტლივ მოგზაურობდა რადჰა-დეშაში (ადგლებში, სადაც განდა არ მიედინება). ვრნდავანში მიმავალი სრულ ექსტაზში იმყოფებოდა. მაგრამ შრილა ნიტიანანდა პრაბჰუმ გზიდან გადაახვევინა და ამის ნაცვლად შანტიპურში, ადვაიტა პრაბჰუს სახლში მიიყვანა. მან შრი ადვაიტა პრაბჰუს სახლში სამი დღე დაჰყო. იცოდა რა, რომ უფალი სამუდამოდ ტოვებდა მშობლიურ კერას, შრი ადვაიტა პრაბჰუმ ხალხი გაგზავნა ნავადვიპაში, რათა დედა შაჩი ჩამოეყვანათ შვილთან უკანასკნელი შეხვედრისთვის. ზოგიერთი უსინდისო ამბობს, რომ სანნიასის მიღების შემდეგ უფალი ჩაიტანია ცოლს შეხვდა და თავისი ხის სანდლები მისცა თაყვანისცემისთვის, მაგრამ ავტორიტეტულ წყაროებში არაფერია ნათქვამი ამ შეხვედრის შესახებ. დედამისი მას ადვაიტა პრაბჰუს სახლში შეხვდა და როდესაც იხილა, რომ შვილმა სანნიასა მიიღო, დადარდიანდა. მან შვილს დათმობის სახით ჯაგანნათჰა პურიში დასახლება სთხოვა, რათა მისი ამბის გაგება შესძლებლოდა. უფალმა შეუსრულა ბოლო სურვილი საყვარელ დედას. ამის შემდეგ უფალი გაემგზავრა პურიში და ნავადვიპის მთელი მაცხოვრებლები მასთან განშორების სევდის ოკეანეში დატოვა. პურისკენ მიმავალმა უფალმა არაერთი მნიშვნელოვანი ადგილი მოინახულა. იგი ესტუმრა ტაძარს გოპინათჰაჯისა, რომელმაც თავისი ერთგული შრილა მადჰავენდრა პურისთვის შესქელებული რძე მოიპარა. ამის შემდეგ ღვთაება გოპინათჰაჯი კშირა-ჩორა-გოპინათჰას სახელითაა ცნობილი. უფალმა დიდი სიამოვნებით მოისმინა ეს ამბავი. ქურდობისკენ მიდრეკილება აბსოლუტურ ცნობიერებასაც ახასიათებს, მაგრამ რაკი ეს მიდრეკილება აბსოლუტის მიერ ვლინდება, მას დამახინჯებული ბუნება არ გააჩნია და ამიტომ უფალი ჩაიტანიას მიერაც კი სათაყვანებელი ხდება იმ აბსოლუტური შეხედულების საფუძველზე, რომ უფალი და მისი ქურდობის მიდრეკილება ერთმანეთისგან არ განსხვავდება. გოპინაჰაჯის ეს საინტერესო ამბავი ცოცხლად არის აღწერილი კრშნადასა კავირაჯა გოსვამის “ჩაიტანია-ჩარიტამრიტაში”. რემუნაში (ბალასორა, ორისა) კშირა-ჩორა-გოპინათჰას ტაძრის მონახულების შემდეგ უფალი პურისკენ გაეშურა და გზად ესტუმრა საკში-გოპალას ტაძარს, რომელიც მოწმედ დადგა ორი ბრაჰმანი ერთგულის საოჯახო დავისას. საკში-გოპალას ამბის მოსმენამ დიდად ასიამოვნა უფალს, რადგან სურდა ეჩვენებინა ათეისტებისთვის, რომ ტაძრებში არსებული სათაყვანებელი ღვთაებები, რომელთაც დიდი აჩარიები აღიარებენ, არ არიან კერპები, როგორც ამას ღარიბი ცოდნის მქონე ხალხი აცხადებს. ტაძარში ღვთაება ღმრთეების პიროვნების არჩა ინკარნაცია გახლავთ. ამდენად, ღვთაება არაფრით განსხვავდება უფლისაგან. იგი ერთულის სიყვარულს შესაბამისად პასუხობს. საკში-გოპალას ამბავში მოთხრობილია, რომ უფლის ორ ერთგულს ოჯახური გაუგებრობა შეემთხვა. მღელვარების დასაწყნარებლად და ერთგულებისთვის განსაკუთრებული მადლის მოსაფენად უფალი თავისი არჩა ინკარნაციის სახით ვრნდავანიდან ვიდიანაგარაში, ორისას სოფელში გაემგზავრა. იქიდან ღვთაება კატაკში გადაიყვანეს და ათასობით მწირი დღესაც მიდის საკში-გოპალას ტაძარში, ჯაგანნათჰა პურის გზაზე. უფალი ღამით დარჩა იქ და დილით პურისკენ გაეშურა. გზად ნიტიანანდა პრაბჰუმ სანნიასის ჯოხი გაუტეხა. უფალი თითქოს გაბრაზდა ამის გამო, ჩამოიტოვა თანამგზავრები და პურიში მარტო წავიდა. პურიში, ჯაგანნათჰას ტაძარში შესვლისთანავე ტრანსცენდენტულმა ექსტაზმა შეიპყრო და გონება დაკარგა. ტაძრის მცველებმა ვერ გაიგეს უფლის ტრანსცენდენტული საქციელი, მაგრამ იქ იმყოფებოდა დიდი სწავლული პანდიტი სარვაბჰაუმა ბჰატტაჩარია (რომელიც ორისას მეფის, მაჰარაჯა პრატაპარუდრას კარის მთავარი პანდიტი იყო). მხოლოდ იგი მიხვდა, რომ ჯაგანნათჰას ტაძარში შემოსვლისას უფლის მიერ გონების დაკარგვა ჩვეულებრივი მოვლენა არ იყო. იგი მოხიბლა უფლის ტრანსცენდენტულმა ბრწყინვალებამ და მიხვდა, რომ ძლიერ იშვიათი იყო ასეთი ტრანსცენდენტული ტრანსი, რაც მხოლოდ ტრანსცენდენტულ საფეხურზე მყოფ უმაღლეს ერთგულებს ახასიათებთ და რომლის დროსაც საერთოდ არ ახსოვთ მატერიალური ყოფიერება. მხოლოდ განთავისუფლევბულ სულს შეეძლო ასეთი ტრანსცენდენტული საქციელის ჩადენა და დიდად განათლებულ ბჰატტაჩარიას ესმოდა ეს ტრანსცენდენტული ლიტერატურის წყალობით, რომელსაც იგი მშვენივრად იცნობდა. ამიტომ სთხოვა ტაძრის მცველებს, ხელი არ ეხლოთ უცნობი სანნიასისთვის. მან უფლის თავის სახლში წაყვანა სთხოვა, რათა მის უგონო მდგომარეობას დაკვირვებოდა. უფალი მაშინათვე წაიყვანეს სარვაბჰაუმა ბჰატტაჩარიასთან, რომელსაც იმ დროს დიდი ავტორიტეტი ჰქონდა, რადგან საბჰა-პანდიტა, ანუ სანსკრიტული ლიტერატურის სახელმწიფო ფაკულტეტის დეკანი იყო. სწავლულ პანდიტს დაწრილებით სურდა უფალი ჩაიტანიას ტრანსცენდენტული საქციელის გამოკვლევა, ვინაიდან გულუბრყვილო ხალხის მისაზიდად და მისგან სარგებლის მოსაპოვებლად უსინდისო ერთგულები ხშირად ექსტაზის გარეგან ნიშნებს ბაძავენ, რათა თავი მოიწონონ ტრანსცენდენტული მიღწევებით. ბჰატტაჩარიას მსგავს სწავლულს შეუძლია ასეთი მატყუარას ამოცნობა და იგი აღმოჩენისთანავე უარყოფს მას. უფალი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუს მდგომარეობა ბჰატტაჩარიამ შასტრების შუქზე გააანალიზა, როგორც მეცნიერმა და არა როგორც სულელმა სენტიმენტალისტმა. იგი დააკვირდა მუცლის მოძრაობას, გულისცემას და სუნთქვას ნესტოებში. მან უფალს მაჯაც გაუსინჯა და აღმოაჩინა, რომ სხეულის ყოველი ფუნქცია სრულიად შეკავებული იყო. როდესაც ნესტოებთან ბამბა მიუტანა, მიხვდა, რომ უფალი ოდნავ სუნთქავდა, რამეთუ ბამბა ოდნავ ირხეოდა. ამის შემდეგ მან დაასკვნა, რომ უფალის უგონო მდგომარეობა ჭეშმარიტი იყო და წესის თანახმად დაუწყო მკურნალობა. მაგრამ უფალი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუს განკურნება მხოლოდ გარკვეული სახით შეიძლებოდა. იგი მხოლოდ მისი ერთგულების მიერ უფლის წმინდა სახელთა წარმოთქმაზე პასუხობდა. მკურნალობის ეს განსაკუთრებული სახე სარვაბჰაუმა ბჰატტაჩარიამ არ იცოდა, რადგან ჯერ კიდევ არ იცნობდა უფალს. როდესაც ბჰატტაჩარიამ პირველად იხილა იგი ტაძარში, მხოლოდ ვიღაც მწირად ჩათვალა. ამ დროს უფლის თანამგზავრებმა, რომლებიც მოგვიანებით მოვიდნენ ტაძარში, შეიტყვეს უფლის ტრანსცენდენტული ქმედება და ის, რომ ბჰატტაჩარიამ სახლში წაიყვანა იგი. ტაძარში მყოფ მწირებს ჯერ კიდევ მომხდარ ამბავზე ჰქონდათ მითქმა-მოთქმა. მაგრამ ერთ-ერთი მწირი შემთხვევით გოპინათჰა აჩარიას შეხვდა, იგი გადადჰარა პანდიტის ნაცნობი იყო და მისგან გაიგეს, რომ უფალი უგონონ მდგომარეობაში იმყოფებოდა სახლში სარვაბჰაუმა ბჰატტაჩარიასთან; იგი გოპინათჰა აჩარიას სიზე გახლდათ. გადადჰარა პანდიტმა გოპინათჰა აჩარიას უფლის თანამგზავრები გააცნო და გოპინათჰა აჩარიამ ბჰატტაჩარიას სახლში წაიყვანა ისინი, სადაც უფალი სულიერ ტრანსში უგონოდ იმყოფებოდა. მერე ყველამ ჩვეულებისამებრ ხმამაღლა დაიწყო უფალი ჰარის სახელების გალობა და უფალსაც ცნობიერება დაუბრუნდა. ამის შემდეგ ბჰატტაჩარიამ ნიტიანანდა პრაბჰუს ჩათვლით ყველა მიიღო სახლში და სთხოვა, მისი საპატიო სტუმრები ყოფილიყვნენ. სტუმრები, უფლის ჩათვლით, ზღვაზე წავიდნენ და ბჰატტაჩარიამ საქმე ისე მოაწყო, რომ მათ კაში მიშრას სახლში ეცხოვრათ და ეჭამათ. მას მისი სიზე, გოპინათჰა აჩარიაც ეხმარებოდა. სიძეებმა სასიამოვნო საუბარი გამართეს უფლის ღვთაებრივი ბუნების შესახებ. გოპინათჰა აჩარიამ, რომელიც ადრე კარგად იცნობდა უფალს, სცადა იმის მტკიცება, რომ ის ღმრთეების პიროვნებაა, ბჰატტაჩარია კი იმის ჩვენებას ცდილობდა, რომ იგი ერთ-ერთი დიდი ერთგული იყო. ორივე მათგანი კამათობდა ავტორიტეტული შასტრების და არა სენტიმენტალური “ვოქს პოპულის” საფუძველზე. ღმერთის ინკარნაცია განისაზღვრება ავტორიტეტული შასტრების და არა სულელი ფანატიკოსების ხმების უმრავლესობით. რადგან უფალი ჩაიტანია მართლაც ღმერთის ინკარნაცია იყო, სულელმა ფანატიკოსებმა მრავალი პიროვნება აღიარეს ღმერთის ინკარნაციად ავტორიტეტული წმინდა წერილების დამოწმების გარეშე. მაგრამ სარვაბჰაუმა ბჰატტაჩარია და გოპინათჰა აჩარია ასეთი სულელური სენტიმენტალიზმით არ იყვნენ დაკავებული; პირიქით, მისი ღვთაებრიობის დამტკიცებას ან უარყოფას ორივე ავტორიტეტული შასტრების საფუძველზე ცდილობდა. მოგვიანებით გაირკვა, რომ ბჰატტაჩარიაც ნავადვიპას მხრიდან იყო წარმოშობით და ნილამბარა ჩაკრავარტი, უფალი ჩაიტანიას ბაბუა დედის მხრიდან, სარვაბჰაუმა ბჰატტაჩარიას მამასთან ერთად სწავლობდა. აგვარად, ახალგაზრდა სანნიასიმ, უფალმა ჩაიტანიამ მშობლიური სიყვარულის გრძნობა აღუძრა ბჰატტაჩარიას. ბჰატტაჩარია შანკარაჩარია-სამპრადაის მრავალი სანნიასის დამრიგებელი იყო და თავადაც ამ სკოლის მიმდევარი გახლდათ. ამიტომ სურდა, რომ ახალგაზრდა სანნიას უფალ ჩაიტანიასაც მოესმინა მისგან ვედანტას მოძღვრების შესახებ. შანკარას კულტის მიმდევრებს, როგორც წესი, ვედანტისტებს უწოდებენ. მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ვედანტას შესწავლით მხოლოდ შანკარა-სამპრადაი არის დაკავებული. ვედანტას ყოველი ჭეშმარიტი სამპრადაია სწავლობს, მაგრამ მათ თავიანთი ინტერპრეტაციები გააჩნიათ. შანკარა-სამპრადაიას წევრები, როგორც წესი, ვერ ერკვეოდნენ ვედანტისტ ვაიშნავთა ცოდნაში. ამიტომ ვაიშნავებმა წოდება “ბჰაკტივედანტა” მიანიჭეს ამ სტრიქონთა ავტორს. უფალი დათანხმდა ბჰატტაჩარიას ვედანტას გაკვეთილების მოსმენაზე და ისინი უფალი ჯაგანნათჰას ტაძარში დასხდნენ. ბჰატტაჩარია შვიდი დღის განმავლობაში განუწყვეტლივ ლაპარაკობდა. უფალი ყურადღებით უსმენდა და არ შეუჩერებია იგი. უფალის დუმილმა დააეჭვა ბჰატტაჩარია და მან ჰკითხა, რატომ არაფერს კითხულობდა ან ამბობდა ვედანტას განმარტების შესახებ. უფალმა ბჰატტაჩარიას წინაშე სულელი მოწაფის როლი გაითამაშა და თავი მოაჩვენა, რომ ვედანტა მისგან იმიტომ მოისმინა, რომ ბჰატტაჩარიას ეს საბბიასის მოვალეობად მიაჩნდა. მაგრამ უფალი არ დაეთანხმა მის სწავლებებს. ამით მან მიანიშნა, რომ შანკარა-სამპრადაიასა თუ ნებისმიერ სხვა სამპრადაის ე.წ. ვედანტისტები, რომლებიც არ ასრულებენ შრილა ვიასადევას დარიგებებს, მხოლოდ მექანიკურად სწავლობენ ვედანტას. ისინი ბოლომდე ვერ ეუფლებიან ამ უზარმაზარ ცოდნას. “ვედანტა-სუტრა” თავად ავტორის მიერ არის განმარტებული “შრიმად-ბჰაგავატამში”. ვინც “ბჰაგავატამი” არ იცის, ვერც ვედანტას გაგებას შეძლებს. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 11 2011, 11:26 AM
Post
#9
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ბჰატტაჩარია, როგორც უაღრესად განსწავლული პიროვნება, მიხვდა უფლის სარკასტულ შენიშვნებს გამოჩენილ ვედანტისტზე. ამიტომ ჰკითხა, რატომ არაფერს ეკითხებოდა თუკი რაიმე არ ესმოდა. ბჰატტაჩარია მიხვდა, რას ნიშნავდა უფლის დუმილი, იმ დღეების განმავლობაში, როდესაც უფალი მას უსმენდა. ეს აშკარად იმაზე მეტყველებდა, რომ უფალს რაღაც აზრი ჰქონდა; ამრიგად, ბჰატტაჩარიამ სთხოვა უფალს, გაენდო მისი ფიქრები.
ამაზე უფალმა ასე უპასუხა: “ჩემო ბატონო, “ვედანტა-სუტრებიდან” მე მესმის სუყრების მნიშვნელობა, როგორიცაა ჯანმადი ასია იატაჰ, შასტრა-იონიტვატ და ათჰატო ბრაჰმა ჯიჯნასა, მაგრამ როდესაც შენებურად მიხსნი, ვეღარ ვიგებ მათ აზრს. სუტრების მნიშვნელობა უკვე ახსნილია მათში, მაგრამ შEნი განმარტებები, რაღაცით ფარავს მათ. შენ განზრახ არ იძლევი სუტრების პირდაპირ მნიშვნელობას, არამედ არაპირდაპირი მნიშვნელობით განმარტავ მათ”. ამგვარად, უფალმა გააკრიტიკა ის ვედანტისტები, რომლებიც თავიანთი შეზღუდული აზროვნებით და გარკვეული ჩანაფიქრით, მოდის შესაბამისად განმარტავენ “ვედანტა-სუტრას”. უფალი გმობს “ვედანტა-სუტრას” მსგავსი ავტორიტეტული ლიტერატურის არაპირდაპირ განმარტებას. უფალმა განაგრძო “უპანიშადების” მანტების პირდაპირი მნიშვნელობა შრილა ვიასადევამ “ვედანტა სუტრაში” შეაჯამა. სამწუხაროდ შენ პირდაპირ მნიშვნელობას არ იღებ, არაპირდაპირი მნიშვნელობით შენებურად განმარტავ. “ვედების ავტორიტეტი უდავოა და უეჭველი. ვედებში ნათქვამი ბოლომდე უნდა იქნას მიღებული, წინააღმდეგ შემთხვევაში გამოდის, რომ ადამიანს მათ ავტორიტეტში ეჭვი ეპარება. ნიჟარა და ძროხის ნაკელი ორი ცოცხალი არსების ძვალი და განავალია. მაგრამ რადგან ვედებში ისინი წმინდა საგნებად არის მიჩნეული, ვედების ავტორიტეტულობის გამო ხალხი აღიარებს ამას”. ამ განაცხადის არსი იმაში მდგომარეობს, რომ არ შეიძლება საკუთარი არასრულყოფილი მოსაზრებების ვედების ავტორიტეტზე მაღლა დაყენება. ვედების განკარგულებებს უცვლელი სახით უნდა დავემორჩილოთ, მათთვის მიწიერი განმარტებების მიცემის გარეშე. ვედური დანაწესების ეგრეტ წოდებული მიმდევრები ვედური მოძღვრების ვედური მოძღვრების თავიანთ განმარტებებს იძლევიან და ამრიგად ისინი ვეური რელიგიის სხვადასხვა მიმდინარეობებსა და სექტებს აარსებენ. უფალმა ბუდამ პირდაპირ უარყო ვედების ავტორიტეტი საკუთარი რელიგია მოიტანა. მხოლოდ ამ მოსაზრებით არ აღიარეს ბუდისტური რელიგია ვედების მკაცრმა მიმდევრებმა. მაგრამ ვედების ეგრეტ წოდებული მიმდევრები ბუდისტებზე მავნებლები არიან. ბუდისტებს გამბედაობა მაინც ჰყოფნით პირდაპირ უარყონ ვედები, მაგრამ ვედების ეგრეთწოდებულ მიმდევრებს ამის სიმამაცეც არ აქვთ, თუმცა არაპირდაპირ ვედების არც ერთ დანაწესს არ ემორჩილებიან. უფალმა ჩაიტანიამ დაგმო ეს. ამასთან დაკავშირებით უფლის მიერ მოყვანილი ნიჟარისა და ძროხის ნაკელის მაგალითები მეტად შესაფერისია. არავინ დაეთანხმება მას, ვინც იტყვის, რომ რადგან ძროხის ნაკელი წმინდაა, სწავლული ბრაჰმანის განავალი კიდევ უფრო წმინდა უნდა იყოსო. ძროხის ნაკელი აღიარებულია, ამაღლებული ბრაჰმანის განავალი კი _ უარყოფილი. უფალმა განაგრძო: “ვედური დანაწესების ავტორიტეტი უეჭველი და თუკი რომელიმე ამქვეყნიური არსება თავისებურად განმარტავს ვეებს, ეს იმას ნიშნავს, რომ იგი უარყოფს მათ ავტორიტეტს. საკუთარი თავის შრილა ვიასადევაზე გონიერად ჩათვლა სისულელეა. მან უკვე გამოხატა თავისი შეხედულებები თავის სუტრებში და ამისათვის ნაკლებად მნიშვნელოვანი პიროვნებების დახმარება აღარ ესაჭიროება. მისი ნაშრომი “ვედანტა-სუტრა” შუადღის მზესავით თვალისმომჭრელია და როდესაც ვინმე თვითმნათი, მზის მსგავსი “ვედანტა-სუტრას” თავისებურ განმარტებას ლამობს, მისი მცდელობა საკუთარი ფანტაზიის ღრუბლით ფარავს ამ მზეს. “ვედებსა და პურანებს ერთი დანიშნულება აქვს. მათში აღიარებულია აბსოლუტური ჭეშმარიტება, რომელიც ყველაფერზე დიდია. საბოლოო ჯამში, აბსოლუტური ჭეშმარიტება შეიცნობა ღმრთეების აბსოლუტური პიროვნების სახით, რომელიც განმგებლობის აბსოლუტურ ძალას ფლობს. როგორც ასეთი, ღმრთეების აბსოლუტური პიროვნება აღსავსე უნდა იყოს სიმდიდრით, ძლევამოსილებით, სახელმოხვეჭილობით, სილამაზით, ცოდნითა და განდეგილობით. და მაინც, საკვირველია, ღმრთეების პიროვნება უპიროვნოდ არის მიჩნეული. “ვედებში აბსოლუტური ჭეშმარიტების უპიროვნო აღწერილობა აბსოლუტურ მთელზე მწიერი შეხედულების უარყოფის მიზნით არის მოცემული. უფლის პიროვნული ნიშან-თვისებები სრულიად განსხვავდება ყოველგვარი მიწიერი ნიშან-თვისებებისაგან. ყოველი ცოცხალი არსება ინდივიდუალური პიროვნებაა და ყოველი მათგანი უზენაესი მთელის განუყოფელ ნაწილაკს წარმოადგენს. თუკი განუყოფელი ნაწილაკები ინდივიდუალური პიროვნებები არიან, მათი წყარო უპიროვნო ვერ იქნება. იგი არის უზენაესი პიროვნება ყოველ დამოკიდებულ პიროვნებას შორის. “ვედები გვასწავლის, რომ ყველაფერი მისგან [ბრაჰმანისგან] მომდინარეობს, ყველაფერი მასში განისვენებს და განადგურების შემდეგ ყველაფერი მხოლოდ მასში შედის. ამიტომ იგია ყოველ მიზეზთა უმაღლესი მიცემითი, კაუზატიური და აკომოდაციური მიზეზი და ამ მიზეზებს უპიროვნო ობიექტს ვერ მივაწერთ. “ვედები გვასწავლის, რომ ის, ერთი, მრავალი ხდება და როდესაც მოისურვებს, მატერიალურ ბუნებას ავლებს მზერას. სანამ იგი მატერიალურ ბუნებას მზერას მოავლებდა, მატერიალური სამყარო არ არსებობდა. ამიტომ მისი მზერა მატერიალური არ გახლავთ. მატერიალური ჭკუა და გრძნობები არ იყო წარმოშობილი, როდესაც უფალმა მატერიალურ ბუნებას მზერა მოავლო. ამრიგად, ვედების მტკიცებანი იმას მოწმობს, რომ უფალს უდავოდ ტრანსცენდენტული თვალები და ტრანსცენდენტული ჭკუა აქვს. ისინი მატერიალური არ არის. ამიტომ მსი უპიროვნობა უარყოფს მის მატერიალურობას და არა მის ტრანსცენდენტულ პიროვნებას. “საბოლოო ჯამში, ბრაჰმანი ღმრთეების პიროვნებას ნიშნავს. უპიროვნო ბრაჰმანის შეცნობა მატერიალური ქმნილებების უარყოფის მომცველი კონცეფციაა მხოლოდ. პარამატმა წარმოადგენს ბრაჰმანის ლოკალიზებულ ასპექტს, რომელიც ყოველგვარ მატერიალურ სხეულში იმყოფება. საბოლოო ჯამში, განდობილი წერილების ყოველი მტკიცების თანახმად, უზენაესი ბრაჰმანის შემეცნება ღმრთეების პიროვნების შემეცნებაა. იგია ვიშნუ-ტატტვას თავდაპირველი წყარო. “პურანებიც ვედების დამატებას წარმოადგენს. ვედური მანტრები უბრალო ადამიანისთვის უაღრესად ძნელი გასაგებია. ქალებს, შუდრებსა და ე.წ. ორგზისშობილებს მაღალი კასტებიდან არ შეუძლიათ ვედების შინაარსის წვდომა. ამიტომაც “მაჰაბჰარატასა” და პურანებში ვედური ჭეშმარიტებები უფრო მისაწვდომი სახით არის წარმოდგენილი. შრი კრშნასადმი აღვლენილ ლოცვებში ბრაჰმამ თქვა, რომ უსაზღვრო იღბალი აქვთ ვრაჯაბჰუმის მაცხოვრებლებს, რომელთაც სათავეში ნანდა მაჰარაჯა და იაშოდამაიი უდგათ, რადგან მარადიული აბსოლუტური ჭეშმარიტება მათი ახლო ნათესავი გახდა. “ვედურ მანტრაში დადასტურებულია, რომ აბსოლუტურ ჭეშმარიტებას ფეხები და ხელები არა აქვს, მაგრამ მაინც ყველაზე სწრაფად დადის და ღებულობს ყველაფერს, რაც ერთგულებით არის მისადმი შეთავაზებული. ეს უკანასკნელი განცხადება უდავოდ უფლის პიროვნულ ნიშნანთვისებებზე მეტყველებს, თუმცა მისი ხელები და ფეხები განსხვავდება ამქვეყნიური ხელების და ფეხების ან სხვა ორგანოებისგან. “ამიტომ ბრაჰმანი არასდროსაა უპიროვნო, მაგრამ როცა ასეთი მანტრები არაპირდაპირი მნიშბვნელობით არის განმარტებული, იქმნება მცდარი აზრი, რომ აბსოლუტური ჭეშმარიტება უპიროვნოა. აბსოლუტური ჭეშმარიტება, ღმრთეების პიროვნება აღსავსეა ყოველგვარი სიდიადით, ამიტომ მას ყოფიერებით, ცოდნითა და ნეტარებით აღსავსე ტრანსცენდენტული ფორმა აქვს. მაშ, როგორ შეიძLება აბსოლუტური ჭეშმარიტების უპიროვნობის დამტკიცება? “ვინაიდან ბრაჰმანი სიდიადეებით არის აღსავსე, მას მრავალი ენერგიები აქვს და ეს ენერგიები სამ ჯგუფად არის დაყოფილი “ვიშნუ პურანას” ავტორიტეტის საფუძველზე [6.7.70], სადაც ნათქვამია, რომ უფალ ვიშნუს ძირითადად სამი ტრანსცენდენტული ენერგია გააჩნია. მისი სულიერი ენერგია და ცოცხალ არსებათა ენერგია განეკუთვნება მაღალ ენერგიას, მაშინ, როცა დაბალ ენერგიას უმეცრებიდან აღმოცენებული მატერიალური ენერგია წარმოადგენს. “ცოცხალ არსებათა ენერგიას კშეტრაჯნა ენერგია ეწოდება. თუმცა ეს კშეტრაშაკტი თვისობრივად უფლის ტოლია, უმეცრება მას მატერიალური ენერგიის ზეგავლენაში აქცევს, რის გამოც ათასგვარი მატერიალური ტანჯვის ატანა უხდება. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ცოცხალი არსებები განლაგებული არიან მოსაზღვრე ენერგიაში, რომელიც მაღალ (სულიერ) და დაბალ (მატერიალურ) ენერგიებს შორის იმყოფება. მატერიალურ და სულიერ ენერგიებთან ურთიერთობის ხარისხის შესაბამისად ცოცხალი არსება ყოფიერების მაღალ ან დაბალ დონეზე დგას. “უფალი ზემოხსენებულ შინაგან და მოსაზღვრე ენერგიებზე მაღლა იმყოფება და მისი სულიერი ენერგია ვლინდება სამ განსხვავებულ ფაზაში: მარადიული ყოფიერების, მარადიული ნეტარებისა და მარადიული ცოდნის სახით. რაც შეეხება მარადიულ ყოფიერებას, იგი პოტენცია სანდჰინის მიერ არის წარმართული; ასევე, ნეტარებასა და ცოდნას, შესაბამისად, ჰლადინი და სამვიტი პოტენციები წარმართავს. როგორც უზენაესი უფალი, ანუ ენერგიების წყარო, იგია სულიერი, მოსაზღვრე და მატერიალური ენერგიების განმგებელი. და ყოველი ეს სხვადასხვა სახის ენერგია უფალთან მარადიული ერთგული სამსახურით არის დაკავშირებული. “ასე ტკბება ღმრთეების უზენაესი პიროვნება თავის ტრანსცენდენტულ მარადიულ ფორმაში. ნუთუ საკვირველი არ არის, როცა ადამიანი ბედავს იმის თქმას, რომ უზენაეს უფალს ენერგიები არ გააჩნია? უფალი ყოველი ენერგიის განმგებელია და ცოცხალი არსებები ერთ-ერთი ენერგიის განუყოფელი ნაწილაკებს შეადგენენ. ამიტომ უფალსა და ცოცხალ არსებებს შორის უდიდესი განსხვავება არსებობს. მაშ, რა უფლებით უნდა განვაცხადოთ, რომ უფალი და ცოცხალი არსებები ერთი და იგივე არიან? “ბჰაგავად-გიტაშიც” აღწერილია, რომ ცოცხალი არსებები უფლის მაღალ ენერგიას მიეკუთვნებიან. ენერგიისა და ენერგიის წყაროს შორის მჭიდრო ურთიერთკავშირის კანონის თანახმად, ენერგია და ენერგიის წყარო არ განსხვავდებიან ერთმანეთისგან. ამიტომ უფალი და ცოცხალი არსებები არ განსხვავდებიან ერთმანეთისგან, როგორც ენერგია და ენერგიის წყარო. “მიწა, წყალი, ცეცხლი, ჰაერი, ეთერი, ჭკუა, გონება და ეგო უფლის დაბალ ენერგიებს შეადგენს, მაგრამ ცოცხალი არსებები, როგორც მაღალი ენერგია, განსხვავდებიან მათგან. ეს დადასტურებულია “ბჰაგავად-გიტაში” [7.4]. “უფლის ტრანსცენდენტული ფორმა მარადიულად არსებობს და ტრანსცენდენტული ნეტარებითაა აღსავსე. მაშინ როგორღა იქნება ასეთი ფორმა სათნოების მატერიალური მოდუსის ნაყოფი? ამიტომ ის, ვისაც არა სწამს უფლის ფორმისა, უდავოდ ურწმუნო დემონია და ამიტომაც არის მიუკარებელი, პერსონა ნონ გრატა, რომლის შეხედვაც არ შეიძლება და რომელიც ჯოჯოხეთის მეუფის მიერ დასჯას იმსახურებს. “ბუდისტებს ათეისტები ეწოდებათ, რადგან ისინი პატივს არ სცემენ ვედებს, მაგრამ ისინი, ვინც უარყოფენ ვედურ დასკვნებს, როგორც ეს ზემოთ იქნა აღნიშნული, მაგრამ თავი ვედების მიმდევრებად მოაქვთ, მართლაც ბუდისტებზე სახიფათონი არიან. “შრი ვიასადევამ მოწყალედ გადმოგვცა ვედური ცოდნა თავის “ვედანტა-სუტრაში”, მაგრამ თუკი ადამიანი მაიავადთა (შანკარა-სამპრადაიას სკოლის) კომენტარებს მოსიმენს, უდავოდ დაიბნება სულიერი შემეცნების გზაზე. “ემანაციების (ემანაცია – ის, რაც რაღაც წყაროდან მომდინარეობს. (მთარგ. შენ)) თეორია “ვედანტა სუტრას” საწყისი თემაა. მთელი კოსმიური გამოვლინება ღმრთეების აბსოლუტური პიროვნებისგა მომდინარეობს მისი ათასგვარი წარმოუდგენელი პოტენციების საშუალებით. ემანაციის თეორიას ფილოსოფიური ქვის მაგალითი მიესადაგება. ფილოსოფიურ ქვას ულევი რაოდენობის რკინის ოქროდ გადაქცევა შეუძლია, ისე რომ თავად უცვლელი რჩება. ასევე, უზენაესი უფალიც თავისი წარმოუდგენელი პოტენციების საშუალებით ქმნის ყოველ გამოვლენილ სამყაროს და მაინც სრული და უცვლელია. იგია პურნა [სრული] და თუმცა მისგან უსასრულო რაოდენობით პურნა წარმოედინება, იგი მაინც პურნად რჩება. “მაიავადთა სკოლის ილუზიის თეორია დამყარებულია იმაზე, რომ ემანაციის თეორია აბსოლუტური ჭეშმარიტების გარდაქმნას გამოიწვევდა. თუკი ასეა, ვიასადევა მტყუანი ყოფილა. ამის თავიდან ასაცილებლად მათ მოხერხებულად შემოიღეს ილუზიის თეორია. მაგრამ მაიავადთა სკოლის მტკიცების მიუხედავად, სამყარო, ანუ კოსმიური ქმნილება ყალბი არ არის. იგი უბრალოდ წარმავალია. წარმავალ საგანს ყოველმხრივ ყალბს ვერ ვუწოდებთ. მაგრამ ყალბია სწორედ ის მოსაზრება, რომ ცოცხალი არსება მატერიალურ სხეულს წარმოადგენს. “ვედებში მოცემული პრანავა [ომ], ანუ ომკარა უმთავრესი ჰიმნი გახლავთ. ეს ტრანსცენდენტული ბგერ არ განსხვავდება უფლისაგან. მთელი ვედური საგალობლები ამ პრანავა ომკარაზეა დაფუძნებული. “ტატ ტვამ ასი” მხოლოდ დამატებითი სიტყვაა ვედურ ლიტერატურაში, ამიტომ ვედების მთავარი ჰიმნი ვერ იქნება. შრიპადა შანკარაჩარიამ დამატებით სიტყვაზე ტატ ტვამ ასი მეტიო ყურადღება გაამახვილა, ვიდრე მთავარ პრინციპზე ომკარა.” ასე ილაპარაკა უფალმა “ვედანტა-სუტრას” შესახებ, უარყო რა მაიავადთა სკოლის პროპაგანდა. ბჰატტაჩარია თავისსა და მაიავადთა სკოლის დაცვას ლოგიკისა და გრამატიკის თამაშით ცდილობდა, მაგრამ უფალმა დამაჯერებელი არგუმენტებით დაამარცხა იგი. მან დაამტკიცა, რომ ყველანი მარადიულები ვართ ღმრთეების პიროვნებასთან დაკავშირებული და რომ ერთგული სამსახური ჩვენი ერთადერთი მოვალეობაა ამ ორმხრივ ურთიერთობაში. ასეთი ორმხრივი ურთიეთობის შედეგს პრემას, ანუ ღმრთეების სიყვარულის მიღწევა წარმოადგენს. როდესაც ღმრთეების სიყვარულს ვაღწევთ, ამას თავისთავად მოჰყვება ყველა დაარჩენ ცოცხალ არსებათა სიყვარულიც, რადგან უფალმი ყოველი ცოცხალი არსების ერთობლიობაა. უფალმა თქვა, რომ ამ სამი საკითხის, სახელდობრ, ღმერთთან მარადიული ურთიერთობის, მასთან ურთიერთობის გაცვლა-გამოცვლისა და მისი სიყვარულის იღწევის გარდა ყველაფერი, რასაც ვედები გვასწავლის, ზედმეტი და გამოგონილია. ამასთანავე მან დასძინა, რომ მაიავადთა ფილოსოფია, რომელსაც შრიპადა შანკარაჩარია ასწავლიდა, ვედების წარმოსახვით განმარტებას წარმოადგენს, მაგრამ იგი (შანკარაჩარიუა) იძულებული იყო, ექადაგა ეს, რადგან ასე უბრძანა ღმრთეების პიროვნებამ. “პადმა პურანაში” დადასტურებულია, რომ ღმრთეების პიროვნებამ უბრძანა მის უზენაესობა უფალ შივას, მისგან (ღმრთეების პიროვნებისგან) აერიდებინა ადამიანთა მოდგმა. ღმრთეების პიროვნების ასე დაფარვა იმისთვის იყო საჭირო, რომ ხალხი უფრო და უფრო გამრავლებულიყო. მისმა უზენაესობა შივამ უთხრა დევის: “კალი იუგაში, ბრაჰმანად გადაცმული, მაიავადთა ფილოსოფიას ვიქადაგებ, რაც მხოლოდ და მხოლოდ შენიღბულ ბუდიზმს წარმოადგენს.” -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 12 2011, 10:54 AM
Post
#10
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
უფალი შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუს ამ სიტყვების მოსმენის შემდეგ ბჰატტაჩარია განცვიფრდა და რიდით შეპყრობილი ჩუმად შეჰყურებდა უფალს. შემდეგ უფალმა დაარწმუნა, რომ საკვირველი არაფერი იყო. “მე ვამბობ, რომ ღმრთეების პიროვნების ერთგული სამსახური ადამიანის სიცოცხლის უმაღლესი მიზანია.” შემდეგ მან მოუყვანა შლოკა “შრიმად-ბჰაგავატამიდან” და დაარწმუნა იმაში, რომ სულსა და სულიერ შემეცნებაში ჩაფლული განთავისუფლებული სულებიც კი უფალი ჰარის ერთგულ სამსახურს ჰკიდებენ ხელს, რადგან ღმრთეების პიროვნება ისეთ ტრანსცენდენტულ თვისებებს ფლობს, რომ განთავისუფლებულ სულთა გულებსაც კი იზიდავს.
შემდეგ ბჰატტაჩარიამ “ბჰაგავატამიდან” “ატმარამა” შლოკას (1.7.10) მოსმენა მოისურვა. უფალმა ჯერ ბჰატტაჩარიას სთხოვა მისი განმარტება და შემდეგ თვითონ განმარტავდა. მაშინ ბჰატტაჩარიამ მეცნოერულად ახსნა შლოკა, ლოგიკის განსაკუთრებული გამოყენებით. მან შლოკას ცხრა განსხვავებული განმარტება წარმოადგინა, რაც ძირითადად ლოგიკას ემყარებოდა, რადგან იგი თავისი დროის ყველაზე სახელგანთქმული სწავლული გახლდათ. ბჰატტაჩარიას მოსმენის შემდეგ უფალმა მადლობა გადაუხადა მას შლოკას მეცნიერული განმარტებისათვის და ბჰატტაჩარიას თხოვნით სამოცდაოთხი განსხვავებული სახით ახსნა შლოკა, ისე რმ ბჰატტაჩარიას ცხრა განმარტებაც არც შეხებია. ამრიგად, უფლისგან ატმარამა შლოკას მოსმენის შემდეგ ბჰატტაჩარია დარწმუნდა, რომ ასეთი მეცნიერული განმარტების მოცემა არც ერთ მიწიერ არსებას არ შეეძლო. აქამდე შრი გოპინათჰა აჩარია ცდილობდა მის უფლის ღვთაებრიობაში დარწმუნებას, მაგრამ მაშინ მან ეს ვერ მიიღო. ბჰატტაჩარია განაცვიფრა უფლის მიერ ვედანტა-სუტრასა და ატმარამა შლოკას განმარტებამ. ამიტომ დაიწყო ფიქრი იმაზე, რომ დიდი შეურაცხყოფა მიაყენა უფლის ლოტოსის ტერფებს, რადგან თავად კრშნად არ აღიარა იგი. შემდეგ ბჰატტაჩარია მიენდო უფალს, მოინანია რა თავისი წარსული მოქცევა მასთან და უფალმაც მოწყალედ მიიღო იგი. თავისი უმიზეზო წყალობით უფალი ჯერ ოთხხელიანი ნარაიანას სახით მოევლინა მას, შემდეგ კი კვლავ ორხელიანი უფალი კრშნას სახით, ფლეიტით ხელში. ბჰატტაჩარია უმალვე დაემხო უფლის ლოტოსის ტერფებთან და უფლის წყალობით მრავალი ჩინებული შლოკა შეთხზა მის სადიდებლად. მან უფალი თითქმის ას შლოკაში განადიდა. შემდეგ უფალი მოეხვია მას და ტრანსცენდენტული ექსტაზის გამო ბჰატტაჩარიამ ფიზიკური გარემოს აღქმის უნარი დაკარგა. ცრემლები, კანკალი, გულისცემა, ოფლდენა, გრძნობათა მოზღვავება, ცეკვა, სიმღერა, ტირილი და ტრანსის რვავე ნიშანი შეიმჩნეოდა ბჰატტაჩარიას სხეულზე. შრი გოპინათჰა აჩარიას ძალიან გაუხარდა და გაუკვირდა უფლის წყალობით თავისი სიზეს ასეთი სასწაულებრივი მოქცევა. ბჰატტაჩარიას მიერ უფლის სადიდებლად შეთხზული ასი სახელგანთქმული შლოკადან შემდეგი ორი ყველაზე მნიშვნელოვანია და ისინი მოკლედ გვიხსნის უფლის მისიის არსს: 1. დაე მივენდო ღმრთეების პიროვნებას, რომელიც ამჯერად უფალი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუს სახით არის მოსული. იგი წყალობის ოკეანეა და ახლა იმისთვის მორძანდა ამქვეყნად, რომ მატერიალური განჯაჭვულობა, ცოდნა და თავისი ერთგული სამსახური გვასწავლოს. 2. რადგან დროთა განმავლობაში წმინდა ერთგული სამსახური დაიკარგა, უფალი პრინციპების აღსადგენად მოევლინა, ამიტომაც თაყვანს ვცემ მის ლოტოსის ტერფებს. უფალმა განმარტა, რომ სიტყვა მუკტი სიტყვა ვიშნუს, ანუ ღმრთეების პიროვნების ტოლფასია. მუკტი, ანუ მატერიალური ტყვეობიდან განთავისუფლება უფლის სამსახურის მიღწევას ნიშნავს. შემდეგ უფალი გარკვეული ხნით სამხრეთ ინდოეთში გაემგზავრა და ყოველი შემხვედრი უფალი შრი კრშნას ერთგულად აქცია. ამ ერთგულებმა, თავის მხრივ, მრავალი სხვა მოაქციეს ერთგული სამსახურის, ანუ უფლის ბჰაგავატა-დჰარმას გზაზე. ამრიგად, უფალი მივიდა გოდავარის ნაპირას, სადაც შეხვდა შრილა რამანანდა რაიას, მადრასის მმართველს, მაჰარაჯა პრატაპარუდრას, ორისას მეფის ნაცვალს. მისი საუბრები რამანანდა რაიასთან მეტად მნიშვნელოვანია მაღალი ტრანსცენდენტული ცოდნის შემეცნებისთვის და მცირე ბროშურას შეადგენს. მაგრამ ჩვენ მაინც მოკლედ წარმოგიდგენთ მათ. შრი რამანანდა რაია თვითშეცნობილი სული გახლდათ, თუმცა სოციალური სტატუსით ბრაჰმანებზე დაბალ კასტას მიეკუთვნებოდა. მას განდეგილის ცხოვრების წესი არ ჰქონდა მიღებული, გარდა ამისა, მაღალი თანამდებობის მქონე სახელმწიფო მოსამსახურე იყო. და მაინც, ტრანსცენდენტული ცოდნის მაღალი რეალიზაციის გამო შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუმ იგი განთავისუფლებულ სულად აღიარა. ასევე აღიარა უფალმა შრილა ჰარიდასა თჰაკურაც, უფლის ერთ-ერთი პირველი ერთგული, რომელიც მუსულმანთა ოჯახში იყო შობილი. უფალს სხვადასხვა ერთობებიდან, სექტებიდან და კასტებიდან სხვა მრავალი დიდი ერთგულიც ჰყავს. უფლისთვის ერთადერთი კრიტწერიუმი კონკრეტული პიროვნების ერთგული სამსახურის ხარისხი იყო. მას არ აინტერესებდა ადამიანის გარეგანი სამოსელი; იგი მხოლოდ სულსა და მის საქმიანობებს აქცევდა ყურადღებას. ამიტომ უნდა გვესმოდეს, რომ უფლის მისიონერული საქმიანობა სულიერ საფეხურზე სრულდებოდა და შრი ჩაიტანიუა მაჰაპრაბჰუს კულტს, ანუ ბჰაგავატა-დჰარმას კულტს არაფერი აქვს საერთო მიწიერ საქმიანობებთან, სოციოლოგიასთან, პოლიტიკასთან, ეკონომიკურ განვითარებასთან ან ცხოვრების რომელიმე მსგავს სფეროსთან. “შრიმად-ბჰაგავატამი” სულის წმინდა ტრანსცენდენტული მოთხოვნილებაა. შრი რამანანდა რაიასთან გოდავარის ნაპირზე შეხვედრისას უფალმა ახსენა ვარნაშრამა-დჰარმა, რომელსაც ინდუსები მისდევენ. შრილა რამანანდა რაიამ თქვა, რომ ვარნაშრამა-დჰარმას, ანუ ადამიანთა სიცოცხლის ოთხი კასტისა და ოთხი საფეხურის სისტემის დაცვით ყველას შეუძლია ტრანსცენდენციის შეცნობა. უფლის აზრით, ვარნაშრამა დჰარმას სისტემა მხოლოდ ზედაპირულია და ბევრი არაფერი ესაქმება სულიერ ფასეულობათა უმაღლეს რეალიზაციასთან. სიცოცხლის უმაღლესი სრულყოფილება მატერიალური მიჯაჭვულობისაგან ჩამოშორებასა და შესაბამისად, უფლის სასიყვარულო სამსახურის განხორციელებაში მდგომარეობს. ღმრთეების პიროვნება მას აღიარებს, ვინც ამ გზით მიიწევს წინ. ამიტომ ერთგული სამსახური ყოველგვარი ცოდნის განვითარების მწვერვალს წარმოადგენს. როდესაც შრი კრშნა, ღმრთეების უზენაესი პიროვნება, ყოველი დაცემული სულის გადასარჩენად მოევლინა, მან ასეთი გზა შემოგვთავაზა – თავისი საქმიანობებით ყველამ თაყვანი უნდა სცეს ღმრთეების აბსოლუტურ უზენაეს პიროვნებას, რომლისგანაც ყოველი ცოცხალი არსება მომდინარეობს. ესაა ჭეშმარიტი სრულყოფილების გზა და იგი წარსულისა და აწმყოს ყოველი ჭეშმარიტი აჩარიას მიერ არის აღიარებული. ვარნაშრამას სისტემა მეტ-ნაკლებად მორალურ და ეთიკურ პრინციპებზეა დამყარებული. მასში ძალიან ძნელია ტრანსცენდენციის შეცნობა, ამიტომ უფალმა შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუმ უარყო იგი როგორც ზედაპირული და სთხოვა რამანანდა რაიას, გაეგრძელებინა თხრობა. შემდეგ შრი რამანანდა რაიამ კარმიულ საქმიანობებზე უარის თქმა შესთავაზა უფალს. ამასთან დაკავშირებით “ბჰაგავად-გიტა” (9.27) გვირჩევს: “რასაც აკეთებ, რასაც ჭამ და რასაც გასცემ, აგრეთვე ყოველი ეპითიმია, რომელსაც ასრულებ, მომიძღვენი მხოლოდ მე.” მშრომელის მხრიდან ასეთი ძღვენი გულისხმობს იმას, რომ ღმრთეების პიროვნება ვარნაშრამას სისტემის იმპერსონალურ კონცეფციაზე ნაბიჯით მაღლა დგას, მაგრამ ამ შემთხვევაში ჯერ კიდევ არ არის ჩამოყალიბებული ურთიერთობა ცოცხალ არსებასა და უფალს შორის. ამიტომ უფალმა უარყო ეს წინადადება და სთხოვა რამანანდა რაიას, გაეგრძელებინა საუბარი. შემდეგ რაიამ ვარნაშრამა-დჰარმასაგან განდგომისა და ერთგული სამსახურის დაწყების იდეა წამოაყენა. უფალმა ეს წინადადებაც დაიწუნა, რადგან უეცრად არავინ უნდა შეცვალოს თავისი მდგომარეობა, რამეთუ ეს სასურველ შედეგს არ მოიტანს. შემდეგ რამანანდა რაიამ გამოთქვა აზრი, რომ ცოცხალი არსების უმაღლეს მიღწევას სიცოცხლეზე მატერიალისტური შეხედულებისგან თავისუფალი სულიერი რეალიზაციის დონის მიღწევა წარმოადგენს. უფალმა ეს წინადადებაც უარყო, რადგანაც ასეთი სულიერი რეალიზაციის ხარჯზე არაერთმა უსინდისომ არეულობა შემოიტანა საზოგადოებაში. ამიტომ ამის უცაბედად განხორციელება შეუძლებელია. შემდეგ რაიამ თვითშეცნობილ სულებთან გულწრფელი ურთიერთობა და ღმრთეების პიროვნების ტრანსცენდენტულ გართობათა შესახებ მორჩილი სულით მოსმენა შესთავაზა. უფალმა მოიწონა ეს წინადადება. ეს შეესაბამება ბრაჰმაჯის სიტყვებს, რომელმაც თქვა, რომ ღმრთეების პიროვნებას ეწოდება აჯიტა, ანუ ის, ვისი დამორჩილება და ვისთან მიახლოებაც არავის ძალუძს. მაგრამ ასეთი აჯიტაც კი ჯიტა (დაპყრობილი) ხდება ერთი ხერხით, რომელიც მეტად მარტივი და იოლია. ეს მარტივი ხერხი მდგომარეობს იმაში, რომ ადამიანმა უარი უნდა თქვას საკუთარი თავის ქედმაღლურად ღმერთად გამოცხადებაზე. ადამიანი მეტად თავმდაბალი და მორჩილი უნდა იყოს და სცადოს მშვიდობიანი სიცოცხლე იმით, რომ ათხოვოს ყური ტრანსცენდენტულ თვითშეცნობილი სულების საუბრებს ბჰაგავატა-დჰარმას, ანუ უზენაესი უფლისა და მისი ერთგულების ქება-დიდების რელიგიის შესახებ. დიდი ადამიანის ქება-დიდება ცოცხალ არსებებს სხვებისგან არ უსწავლიათ; ეს მათი ბუნებრივი ინსტინქტია. სიცოცხლეში სრულყოფილება უბრალოდ უფლის თვითშეცნობილ ერთგულთან ურთიერთობაში უფლის ქება-დიდებით მიიღწევა (კრშნას ცნობიერების საერთაშორისო საზოგადოება ამ მიზნით იქნა დაარსებული). თვითშეცნობილი ერთგული ისაა, ვინ ბოლომდეა მინდობილი უფალს და მატერიალურ კეთილდღეობაზე მიჯაჭვულობა არ გააჩნია. მატერიალური კეთილდღეობა, გრძნობათა დაკმაყოფილება და მათი განვითარება უმეცრებისთვის დაახასიათებელი ქმედებებია ადამიანთა საზოგადოებაში. ღმერთსა და მის ერთგულებთან მოკლებულ საზოგადოებაში შეუძლებელია მშვიდობისა და მეგობრობის დამყარება. ამიტომ აუცილებელ პირობას წარმოადგენს ის, რომ ადამიანმა გულწრფელად უნდა ეძიოს წმინდა ერთგულებთან ურთიერთობა და სიცოცხლის ნებისმიერ მდგომარეობაში მყოფმა მოთმინებითა და მორჩილი სულით ისმინოს მათი სიტყვები. სიცოცხლის მაღალ ან დაბალ საფეხურზე ყოფნა არ აბრკოლებს ადამიანის წინსვლას თვითშემეცნების გზაზე. ერთადერთი, რაც მან უნდა გააკეთოს, ისაა, რომ რეგულარულად უსმინოს თვითშეცნობილ ერთგულს. მასწავლებელს შეუძლია აგრეთვე წაიკითხოს ლექციები ვედური ლიტერატურის შესახებ, წარსულ აჩარიათა კვალდაკვალ, რომელთაც აბსოლუტური ჭეშმარიტიება შეიცნეს. თვითშემეცნების ეს მარტივი მეთოდი, რომელსაც საზოგადოდ ბჰაგავატა-დჰარმა ეწოდება, უფალმა შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუმ გვირჩია. “შრიმად-ბჰაგავატამი” სრულყოფილი სახელმძღვანელოა ამისთვის. უფლისა და შრი რამანანდა რაიას, ორ დიდ პიროვნებას შორის, ამ საკითხების განხილვის გარდა უფრო ამაღლებული სულიერი საუბრებიც გაიმართა და ჩვენ განგებ არ მოგვყავს ისინი აქ, რადგან რამანანდა რაიასთან შემდგომი საუბრების მოსასმენად ადამიანი სულიერ საფეხურზე უნდა ამაღლდეგს. შრილა რამანანდა რაიასთან უფლის შემდგომი საუბრები ჩვენ სხვა წიგნში (“უფალი ჩაიტანიას მოძღვრება”) წარმოვადგინეთ. ამ შეხვედრის დასასრულს უფალმა ურჩია შრი რამანანდა რაიას, მიეტოვებინა სამსახური და ჩამოსულიყო პურიში, რათა ერთად ეცხოვრათ და ტრანსცენდენტული ურთიერთობით დამტკბარიყვნენ. გჰარკვეული დროის შემდეგ შრი რამანანდა რაია გადადგა სახელმწიფო სამსახურიდან და მეფისგან პენსია მიიღო. იგი დასახლდა პურიში, სადაც უფლის ერთ-ერთი უახლოესი ერთგული გახდა. პურიში ცხოვრობდა კიდევ ერთი კეთილშობილი ადამიანი, შიქჰი მაჰიტი, რომელიც რამანანდა რაიასავით მის მიახლოებულთა წრეს მიეკუთვნებოდა. უფალი ინტიმურად ესაუბრებოდა სულიერ ფასეულობებზე პურიში მცხოვრებ სამ-ოთხ თანამგზავრს და ამგვარად თვრამეტი წელი გაატარა სულიერ ტრანსში. მისი საუბრები ჩაიწერა მისმა პირადმა მდივანმა შრი დამოდარა გოსვამიმ, ოხიდანტ ერთ-ერთმა ყველაზე ახლო ერთგულმა. უფალი ბევრს მოგზაურობდა მთელს სამხრეთ ინდოეთში. დიდი მაჰარაშტრელი წმინდანი ტუკარამაც უფლის მიერ იქნა ინიცირებული. უფლისგან ინიციაციის მიღების შემდეგ წმინდა ყუკარამამ სანკირტანას მოძრაობით დატბორა მთელი მაჰარაშტრის პროვინციალ და ამ მოძრაობის ტრანსცენდენტული ნაკადი ჯერ კიდევ გრძელდება ინდოეთის დიდი ნახევარკუნძულის სამხრეთ-დასავლეთ ნაწილში. სამხრეთ ინდოეთში უფალმა აღმოაჩინა ორი უაღრესად მნიშვნელოვანი წიგნი, კერძოდ, “ბრაჰმა-სამჰიტა” და “კრშნა-კარნამრტა” ეს ორი ძვირფასი წიგნი ერთგულთათვის ავტორიტეტულ ნარკვევებს წარმოადგენს. სამხრეთ ინდოეთში მოგზაურობის შემდეგ უფალი პურიში დაბრუნდა. როდესაც უფალი პურიში ჩამოვიდა, მასთან განშორების გამო დამწუხრებულ ერთგულებს სიცოცხლე დაუბრუუნდათ და უფალი დარჩა იქ, გამუდმებიუთ ასრულებდა რა თავის გართობებს, დაკავშირებულს მის ტრანსცენდენტულ შემეცნებასთან. ამ დროის ყველაზე მნიშვნელოვანი ამბავი გახლდათ მეფე პრატაპარუდრასთვის მასთან შეხვედრის უფლების მიცემა. მეფე პრატაპარუდრა უფლის დიდი ერთგული იყო და საკუთარ თავს თვლიდა უფლის ერთ-ერთ მსახურად, რომელსაც ტაძრის დაგვა ჰქონდა მინდობილი. შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუმ დიდად დააფასა მეფის ეს მორჩილი სული. მეფემ სთხოვა ბჰატტაჩარიასაც და რაიასაც, უფალთან მისი შეხვედრა მოეწყოთ. მაგრამ როდესაც უფალს მისმა ორმა განუხრელმა მიმდევარმა ამ თხოვნით მიმართა, მან მტკიცე უარი განაცხადა, თუმცა ეს პირადი თანამგზავრების – რამანანდა რაიასა და სარვაბჰაუმა ბჰატტაჩარიას თხოვნა იყო. უფალი ამბობდა, რომ სანნიასისთვის ძალიან სახიფათოა ფულზე ფიქრით მოცულ ერისკაცებთან და ქალებთან ურთიერთობა. უფალი იდეალური სანნიასი იყო. ქალი თაყვანისცემისთვისაც კი ვერ მიუახლოვდებოდა მას. ქალები უფლისგან საკმაოდ მოშორებით ისხდნენ. როგორც იდეალური მასწავლებელი და აჩარია, იგი მეტად მკაცრად ასრულებდა სანნიასის ყოველდღიურ შრომას. გარდა იმისა, რომ ღვთაებრივი ინკარნაცია გახლდათ, უფალი იდეალური ადამიანური ხასიათითაც გამოირჩეოდა. მისი ქცევაც უნაკლო იყო. თავის დამოკიდებულებაში იგი, როგორც აჩარია, მეხზე მრისხანე და ვარდზე ნაზი იყო. მისმა ერთ-ერთმა თანამგზავრმა, უმცროსმა ჰარიდასამ დიდი შეცდომა დაუშვა, ვნებით შეხედა რა ახალგაზრდა ქალს. როგორც ზესული, უფალი მიხვდა ამ ვნებას უმცროსი ჰარიდასას ფიქრებში და იგი მაშინათვე სამუდამოდ ჩამოცილებულ იქნა უფლისგან, თუმცა უფალს სთხოვდნენ, ეპატიებინა ჰარიდასასთვის. შემდეგ უფალ;თან ჩამოშორების გამო უცროსმა ჰარიდასამ თავი მოიკლა და ეს ამბავი უფალს მოახსენეს, უფალს მაშინაც არ დავიწყებია მისი დანაშაული და თქვა, რომ ჰარიდასამ დამსახურებული სასჯელი მიიღო. განდეგილის ცხოვრების წესის პრინციპებისა და დისციპლინეს საკითხებში უფალი არავითარ დათმობაზე არ მიდიოდა, ამიტომ, თუმცა იცოდა, რომ მეფე დიდი ერთგული იყო, უარი თქვა მასთან შეხვედრაზე, მხოლოდ იმ მიზეზით, რომ მეფეს ფული აინტერესებდა. ამ მაგალითით უფალმა ხაზი გაუსვა ტრანსცენდენტალისტისათვის სწორი ქცევის მნიშვნელობას. ტრანსცენდენტალისტს არაფერი ესაქმება ქალებთან და ფულთან. იგი მუდამ უნდა ერიდოს ასეთ მჭიდრო კავშირებს მათთან. მაგრამ ერთგულებმა ასე მოაწყვეს, რომ მეფემ უფლის წყალობა მიიღო. ეს იმას ნიშნავს, რომ უფლის საყვარელ ერთგულს უფრო გულუხვად შეუძლია ახალბედისთვის მადლის მოფენა, ვიდრე უფალს. ამიტომ წმინდა ერთგულები არასოდეს აყენებენ შეურაცხყოფას სხვა წმინდა ერთგულის ტერფებს. ზოგჯერ მოწყალე უფალი პატიობს თავისი ლოტოსის ტერფებისადმი მიყენებულ შეურაცხყოფას, მაგრამ ერთგულის ტერფებისადმი მიყენებულ შეურაცხყოფა მეტად სახიფათოა მისთვის, ვისაც ჭეშმარიტად სურს ერთგულ სამსახურში წინსვლა. სანამ უფალი პურიში იმყოფებოდა, უფალი ჯაგანნათჰას ეტლების დღესასწაულ რათჰა-იატრას დროს ათასობით ერთგული მოდიოდა მის სანახავად. ეტლების დღესასწაულის მნიშვნელოვან ნაწილს უფლის უშუალო ხელმძღვანელობით ტაძარ გუნდიჩას განწმენდა წარმოადგენდა. უფლის ერთობლივი სანკირტანა მოძრაობა პურიში ხალხისათვის განუმეორებელი სანახაობა იყო. ეს ხალხის ყურადღებას სულიერი შემეცნებისკენ მიმართავს. უფალმა დაიწყო ეს მასობრივი სანკირტანა და ყოველი ქვეყნის ლიდერებს შეუძლიათ ისარგებლონ ამ სულიერი მოძრაობით, რათა ხალხი მშვიდობასა და ძმობაში ამყოფონ. დღეისთვის ეს მთელი მსოფლიოს ადამიანთა საზოგადოებაში აუცილებლობად იქცა. გარკვეული დროის შემდეგ უფალი კვლავ გაემგზავრა ჩრდილოეთ ინდოეთში და გადაწყვიტა, ვრნდავანსა და მის მახლობელ ადგილებში ჩასულიყო. მან გაიარა ჯჰარიქჰანდას (მადჰია ბჰარატას) ჯუნგლებში და მის სანკირტანას მოძრაობას მთელი გარეული ცხოველებიც შეუერთდნენ. ველური ვეფხვები, სპილოები, დათვები და ირმები ერთად ახლდნენ უფალს და უფალი მათ სანკირტანაში უძღვებოდა. ამით მან დაამტკიცა, რომ სანკირტანას მოძრაობით (უფლის სახელის ერთობლივი გალობითა და ქება-დიდებით) გარეული ცხოველებიც კი მშვიდობიანად და ძმურად ცხოვრობენ და რაღა გვეთქმის ადამიანებზე, რომლებიც წესით ცივილიზებულნი უნდა იყვნენ. უფლის სანკირტანას მოძრაობა არც გარკვეული კასტით, სარწმუნოებით, კანის ფერით თუ სახეობითაა შეოფარგლული. აი, მისი მისიის სიდიადის დადასტურება: უფალმა ცხოველებიც კი ჩართო თავის დიდ მოძრაობაში. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 13 2011, 11:08 AM
Post
#11
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ვრნდავანიდან დაბრუნებისას იგი ჯერ პრაიაგში ჩავიდა, სადაც რუპა გოსვამისა და მის უმცროს ძმას, ანუპამას შეხვდა. შემდეგ ბენარესს გაეშურა. ორი თვის განმავლობაში იგი ტრანსცენდენტულ მეცნიერებას ასწავლიდა სანატანა გოსვამის. სანატანა გოსვამის დამოძღვრა გრძელ მოთხრობას წარმოადგენს და მისი აქ სრულად წარმოდგენა შეუძლებელია. მოვიყვანთ მთავარ აზრებს.
სანატანა გოსვამი (რომელსაც უწინ საკარა მალლიკი ერქვა) ნავაბ ჰუსეინ შაჰის მმართველობის დროს ბენგალიის მთავრობის კაბინეტში მსახურობდა. მან უფალთან შეერთება გადაწყვიტა და სამსახური მიატოვა. ვრნდავანიდან დაბრუნებისას, ვარანასიში, უფალი შრი ტაპანა მიშრასა და ჩანდრაქჰეშას ესტუმრა, რომელთაც მაჰარაშტრელი ბრაჰმანიც ეხმარებოდა. ამ დროს ვარანასის სათავეში ედგა მაიავადთა სკოლის დიდი სანნიასი შრიპადა პრაკაშანანდა სარასვატი. უფლის ვარანასში ყოფნისას ხალხს უფრო უფალი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ იზიდავდა მისი მასობრივი სანკირტანას მოძრაობის გამო. სადაც არ უნდა წასულიყო, განსაკუთრებით კი ვიშვანათჰას ტაძარში, ათასობით მწირი დაჰყვებოდა თან. ზოგს მისი გარეგნობა იზიდავდა, ზოგს კი – უფლის სადიდებელი მისი მელოდიური სიმღერები. მაიავადი სანნიასები საკუთარ თავს ნარაიანას უწოდებენ. ვარანასი დღემდე სავსეა მაიავადი სანნიასებით. ზოგიერთებმა, რომელთაც უფალი მისი სანკირტანას დროს იხილეს, ნარაიანად ჩათვალეს იგი და ამ ამბავმა სწრაფად მიაღწია დიდი სანნიასი პრაკაშანანდას ყურამდე. ინდოეთში მუდამ არსებობს გარკვეული სულიერი პაექრობა მაიავადთა და ბჰაგავატათა სკოლებს შორის. პრაკაშანანდამ იცოდა, რომ უფალი ვაიშნავი სანნიასი იყო, ამიტომ, როდესაც მისი ამბავი შეიტყო, დაამცირა უფლის ღირსება ამბის მომტანთა თვალში. მან დაგმო უფლის საქციელი სანკირტანას მოძრაობის გამო, რომელიც, მისი თქმით, მხოლოდ და მხოლოდ რელიგიურ სენტიმენტალიზმს წარმოადგენდა. პრაკაშანანდას ღრმად ჰქონდა შესწავლილი ვედანტა და სთხოვა თავის მიმდევრებს, სანკირტანაში მონაწილეობის მიღების ნაცვლად ვედანტასთვის ესმინათ. ერთ Bრაჰმან ერთგულს, რომელიც უფლის ერთგული გახდა, არ მოეწონა პრაკაშანანდას კრიტიკა და უფალთან წავიდა, რათა თავისი სინანული გამოეხატა. მან უთხრა უფალს, რომ როდესაც სანნიასი პრაკაშანანადას წინაშე უფლის სახელი წარმოთქვა, მან მკაცრად გააკრიტიკა უფალი, თუმცა პრაკაშანანდამ რამდენჯერმე წარმოთქვა სახელი ჩაიტანია. ბრაჰმანს გაუკვირდა, რომ სანნიასი პრაკაშანანდას ერთხელაც არ შეეძლო კრშნას სახელის წარმოთქმა, თუმცა რამდენჯერმე გამოთქვა ჩაიტანიას სახელი. უფალმა ღიმილით განუმარტა ერთგულ ბრაჰმანს, რატომ არ შეეძლო მაიავადის კრშნას წმინდა სახელის წარმოთქმა. “მაიავადები კრშნას ლოტოსის ტერფთა შეურაცხმყოფელები არიან, თუმცა მუდამ წარმოთქვამენ სიტყვებს ბრაჰმა, ატმა, ჩაიტანია და ა.შ. და რადგან ისინი შეურაცხყოფას აყენებენ კრშნას ლოტოსის ტერფებს, არ შეუძლიათ კრშნას წმინდა სახელის წარმოთქმა. კრშნას სახელი და კრშნას პიროვნება არ განსხვავდება ერთმანეთისგან. აბსოლუტურ სამყაროში არ არსებობს განსხვავება აბსოლუტური ჭეშმარიტების სახელს, ფორმასა და პიროვნებას შორის, რადგან იქ ყველაფერი ტრანსცენდენტულ ნეტარებას წარმოადგენს. არ არსებობს არავითარი განსხვავება ღმრთეების პიროვნების, კრშნას სხეულსა და სულს შორის. ამრიგად, იგი არ არის უბრალო ცოცხალი არსება, რომელიც მუდამ განსხვავდება თავისი გარეგანი სხეულისგან. კრშნას ტრანსცენდენტული მდგომარეობის გამო ერისკაცს ძალიან უჭირს ჭეშმარიტად გაგება იმისა, თუ რას წარმოადგენს ღმრთეების პიროვნება, კრშნა, მისი წმინდა სახელი და დიდება და ა.შ. მისი სახელი, დიდება, ფორმა და გართობები ტრანსცენდენტულია და მათი შეცნობა შეუძლებელია მატერიალურ გრძნობათა წვრთნით. „უფლის გართობათა ტრანსცენდენტულ ურთიერთობას უფრო მეტი ნეტარება მოაქვს, ვიდრე ადამიანმა ბრაჰმანის შეცნობით ან უზენაესთან შერწყმით შეიძლება განიცადოს. ეს რომ ასე არ ყოფილიყო, ბრაჰმანის ტრანსცენდენტული ნეტარების საფეხურზე მყოფთ არ მიიზიდავდათ უფლის გართობათა ტრანსცენდენტული ნეტარება.“ ამის შემდეგ უფლის ერთგულებმა დიდი შეხვედრა მოაწყვეს, რომელზედაც მოწვეული იყო ყველა სანნიასი, უფლისა და პრაკაშანანდა სარასვატის ჩათვლით. ამ შეხვედრის დროს ორივე სწავლულმა (უფალმა და პრაკაშანანდა სარასვატიმ) ხანგრძივი საუბარი გამართეს სანკირტანას მოძრაობის სულიერ ფასეულობათა შესახებ და ქვემოთ ეს საუბარი მოკლედ არის გადმოცემული. დიდმა მაიავადი სანნიასი პრაკაშანანდამ ჰკითხა უფალს, რატომ აირჩია მან „ვედანტა-სუტრას“ შესწავლას სანკირტანას მოძრაობა. პრაკაშანანდამ თქვა, რომ სანნიასის ვალი „ვედანტა-სუტრას“ კითხვაა. რამ აიძულა უფალი, სანკირტანაში ჩაბმულიყო? ამ შეკითხვას უფალმა მორჩილად უპასუხა: „ვედანტას შესწავლის ნაცვლად სანკირტანას მოძრაობას იმიტომ მოვეკიდე, რომ დიდი სულელი ვარ.“ ამრიგად უფალმა თავი წარმოგვიდგინა ამ ეპოქის ერთ-ერთი იმ ურიცხვი სულელის სახით, რომელსაც საერთოდ არ შეუძლია ვედანტას შესწავლა. სულელების მიერ ვედანტას შესწავლამ დიდი არეულობა გამოიწვია საზოგადოებაში. უფალმა განაგრძო: „და რადგან ასეთი სულელი ვარ, ჩემმა სულიერმა მოძღვარმა ამიკრძალა ვედანტას ფილოსოფიასთან თამაში. მან მითხრა, რომ ჩემთვის უფლის წმინდა სახელის გალობა ჯობს, რადგანაც ეს მატერიალური ტყვეობიდან გამანთავისუფლებს. „კალის ამ ეპოქაში უფლის წმინდა სახელის გალობის გზით მისი ქება-დიდების გარდა სხვა რელიგია არ არსებობს და ეს არის ყოველი განდობილი წერილის დანაწესი. ჩემმა სულიერმა მოძღვარმა კი ერთი შლოკა მასწავლა [„ბრჰან-ნარადიია პურანადან“]: „ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა“ “ასე რომ ჩემი სულიერი მოძღვრის ბრძანებით, მე ჰარის წმინდა სახელს ვგალობ და ახლა ამ წმინდა სახელის გამო გაგიჟებული ვარ. როდესაც წმინდა სახელს წარმოვთქვამ, თავი სრულიად მავიწყდება და ზოგჯერ ვიცინი, ვტირი და გიჟივით ვცეკვავ. მეგონა, რომ გალობის გამო გავგიჟდი, ამიტომაც ვკითხე ჩემს სულიერ მოძღვარს ამის შესახებ. მან მითხრა, რომ ეს ჭეშმარიტი ზემოქმედებაა წმინდა სახელის გალობისა, რომელიც მეტად იშვიათ ტრანსცენდენტულ გრძნობას აღძრავს. ეს ღმერთის სიყვარულის ნიშანს წარმოადგენს, რაც სიცოცხლის უმაღლესი მიზანია. ღმერთის სიყვარული განთავისუფლებაზე [მუკტიზე] მაღლა დგას, ამიტომაც მას სულიერი შემეცნების მეხუთე, განთავისუფლების მომდევნო საფეხური ეწოდება. კრშნას წმინდა სახელის გალობით ადამიანი ღმერთის სიყვარულის საფეხურს აღწევს და საბედნიეროდ, მე ეს წყალობა მერგო.” ამის მოსმენის შემდეგ მაიავადი სანნიასიმ ჰკითხა უფალს, რატომ არ შეიძლებოდა წმინდა სახელის გალობასთან ერთად ვედანტას შესწავლა. პრაკაშანანდა სარასვატიმ კარგად იცოდა, რომ უწინ უფალი ნიმაი პანდიტის, ნავადვიპის ყველაზე განთქმული სწავლულის სახელით იყო ცნობილი და იმას, რომ მას თავი დიდ სულელად მოჰქონდა რაღაც მიზანი უნდა ჰქონოდა, სანნიასის ამ შეკითხვაზე უფალს გაეღიმა და თქვა: “ძვირფასო ბატონო, თუ არ მიწყენ, კითხვაზე პასუხს გაგცემ.” სანნიასები ძალიან ნასიამოვნები იყვნენ უფლის პირდაპირობით და ერთსულოვნად მიუგეს, რომ არ ეწყინებოდათ პასუხის მოსმენა. უფალმა შემდეგი რამ თქვა: “ვედანტა-სუტრა” ღმრთეების ტრანსცენდენტული პიროვნების მიერ წარმოთქმული ტრანსცენდენტული სიტყვების ან ბგერებისგან შედგება. ამრიგად, ვედანტას არ შეიძლება გააჩნდეს ადამიანისთვის დამახასიათებელი ნაკლოვანებები, როგორიცაა შეცდომის დაშვება, ილუზია, მოტუება ან არასრულფასოვნება, “ვედანტა-სუტრაში” გადმოცემულია უპანიშადების არსი და ყოველივე, რაც მასში უშუალოდ არის ნათქვამი, უდავოდ დიდებულია. შანკარაჩარიას მიერ მოცემულ არც ერთ განმარტებას არა აქვს პირდაპირი კავშირი “სუტრასთან”, ამიტომ ასეთი განმარტებები ჭეშმარიტ მნიშვნელობას უკარგავს მას. “სიტყვა ბრაჰმანი ნიშნავს უდიადესს, რომელიც ტრანსცენდენტული სიდიადით არის აღსავსე, ყველაზე მაღალია. ბრაჰმანი, საბოლოო ჯამში, ღმრთეების პიროვნება გახლავთ. იგი არაპირდაპირი განმარტებებით არის დაფარული და უპიროვნოდ გამოცხადებული. ყველაფერი, რაც სულიერ სამყაროში არსებობს, ტრანსცენდენტული ნეტარებით არის აღსავსე, უფლის ფორმის, სხეულის, ადგილისა და ატრიბუტების ჩათვლით. ყველაფერი მარადიულად ცნობიერი და ნეტარია. აჩარია შანკარას მიერ ვედანტას ასეთი განმარტება მისი დანაშაული არ არის, მაგრამ თუკი ვინმე იღებს მას, იგი უდავოდ განადგურდება. ვინც ღმრთეების პიროვნების ტრანსცენდენტულ სხეულს ამქვეყნიურ საგნად აღიარებს, უდიდეს მკრეხელობას სჩადის.” უფალი თითქმის ისევე ესაუბრა სანნიასებს, როგორც პურიში – ბჰატტაჩარიას და დამაჯერებელი არგუმენტებით დაამარცხა “ვედანტა-სუტრას” მაიავადთა განმარტება. მთელი სანნიასები აცხადებდნენ, რომ უფალი გაპიროვნებული ვედები და ღმრთეების პიროვნება იყო. ყოველი მათგანი ბჰაკტის გზას დაადგა; მათ აღიარეს უფალი შრი კრშნას წმინდა სახელი და ერთად ისადილეს, შუაში კი უფალი ეჯდათ. სანნიასების ამ მოქცევის შემდეგ ვარანასიში უფლის პოპულარობა გაიზარდა და ათასობით ადამიანი მოდიოდა მის სანახავად. ასე დაამარცხა უფალმა “შრიმად-ბჰაგავატა-დჰარმას უმაღლესი მნიშვნელობა და დაამარცხა სულიერი შემეცნების ყოველი სხვა სისტემა. ამის შემდეგ ვარანასიში ყველა ტრანსცენდენტული სანკირტანას მოძრაობამ შეიპყრო. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 13 2011, 07:57 PM
Post
#12
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
როდესაც უფალი ვარანასიში იმყოფებოდა, სამსხურიდან გადადგომის შემდეგ იქ სანატანა გოსვამიც ჩამოვიდა. წამით იგი ბენგალიის მთავრობის ერთ-ერთი მინისტრი იყო მაშინდელი ნავაბ ჰუსეინ შაჰის მმართველობის დროს. სახელმწიფო სამსახურიდან განთავისუფლებისას მას გარკვეული სიძნელეები შეხვდა, რადგან ნავაბს არ სურდა მისი გაშვება. მიუხედავად ამისა, იგი მაინც ჩამოვიდა ვარანასიში და უფალმა ასწავლა ერთგული სამსახურის პრინციპები, კერძოდ, ცოცხალი არსების კონსტიტუციური მდგომარეობა, მატერიალურ პირობებში მისი ტყვეობის მიზეზი, მისი მარადიული ურთიერთობა ღმრთეების პიროვნებასთან, ღმრთეების პიროვნების ტრანსცენდენტული მდგომარეობა, მისი ექსპანსიები ინკარნაციათა სრულ ნაწუილებში, როგორ განაგებს იგი სამყაროს სხვადასხვა ნაწილებს, მისი ტრანსცენდენტული სავანის ბუნება, ერთჰული სამსახურის საქმიანობები, მათი განვითარების სხვადასხვა სტადიები, სულიერი სრულყოფილების საფეხურების თანდათანობით მიღწევის წესები, სხვადასხვა ეპოქათა ინკარნაციების ნიშნები და ის, თუ როგორ გამოვიცნოთ ისინი განდობილ წერილებზე დაყრდნობით.
სანატანა გოსვამისადმი უფლის მიერ მიცემული დარიგებები “შრი ჩაიტანია-ჩარიტამრიტას” ერთ დიდ თავს წარმოადგენს, ამიტომ აქ მათ წარმოსადგენად მთელი ტომი იქნებოდა საჭირო. ყოველივე ეს დაწვრილებით არის განხილული ჩვენს წიგნში “უფალი ჩაიტანიას მოძღვრება”. მათჰურაში უფალი ყოველ მნიშვნელოვან ადგილს ესტუმრა; შემდეგ იგი ვრნდავანში ჩავიდა. უფალი ჩაიტანია მაღალი კასტის ბრაჰმანის ოჯახში მოევლინა და, გარდა ამისა, იგი, როგორც სანნიასი, ყოველი ვარნისა და აშრამის დამრიგებელი იყო. მაგრამ იგი საკვებს ნებისმიერი კლასის ვაიშნავისგან ღებულობდა. მათჰურაში სანოდიიას კლასის ბრაჰმანებს საზოგადოების დაბალ ფენად თვლიან, მაგრამ უფალი ასეთი ბრაჰმანის ოჯახში სადილობდა, რადგან მისი მასპინძელი მადჰავენდრა პურის ოჯახის მოსწავლე იყო. ვრნდავანში უფალმა ოცდაოთხ ყველაზე მნიშვნელოვან გჰატასა და განსაბან ადგიულში განიბანა. მან თორმეტივე მნიშვნელოვანი ვანა (ტყე) შემოიარა. ამ ტყეებში მას ყველა ძროხა და ჩიტი ესალმებოდა, თითქოს მათი ძველი მეგობარი მოსულიყო. უფალიც ამ ტყეებში ყოველ ხეს მოეხვია და ამის შედეგად ტრანსცენდენტული ექსტაზი იგრძნო. ზოგჯერ იგი გონებას კარგავდა, მაგრამ კვლავ გონს მოდიოდა კრშნას წმინდა სახელთა გალობით. ვრნდავანის ტყეში მოგზაურობისას უფლის სხეულზე გამოვლენილი ყოველი ტრანსცენდენტული ნიშანი განუმეორებელი და აუწერელია და აქ მხოლოდ მოკლედ არის მათ შესახებ მოთხრობილი. აი, ზოგიერთი მნიშვნელოვანი ადგილი, რომელთაც უფალი ვრნდავანში ესტუმრა: კამიავანა, ადიშვარა, პავანა-საროვარა, ქჰადირავანა, შეშაშაიი, ქჰელა-ტირთჰა, ბჰანდირავანა, ბჰადრავანა, შრივანა, ლაუჰავანა, მაჰავანა, გოკულა, კალიია-ჰრადა, დვადიშადიტია, კეში-ტირთჰა და სხვ. რასა ცეკვის ადგილის ხილვისთანავე იგი ტრანსში ჩავარდა. სანამ ვრნდავანში იყო, აკრურა-გჰატაში ცხოვრობდა. მისი პირადი მსახური კრშნადასა ვიპრა ვრნდავანიდან პრაიაგში დაბრუნებას ეხვეწებოდა, რათა მაგჰა მელას დროს განებანა. უფალი დაეთანხმა ამ თხოვნას და გაემგზავრა პრაიაგში. გზად მათ პათანები შემოხვდნენ, რომელთა შორისაც ერთი განათლებული მულა იყო. უფალი გაესაუბრა მულასა და მის თანმხლებლებს და დაარწმუნა, რომ ბჰაგავატა-დჰარმა და კრშნა ყურანშიც არის აღწერილი. მთელი პათანებიც ერთგული სამსახურის გზას დაადგნენ. პრაიაგში დაბრუნებულს ბინდუ-მადჰავას ტაძართან შრილა რუპა გოსვამი და მისი უმცროსი ძმა შეხვდნენ. ამჯერად პრაიაგის მცხოვრებლებმა მეტი პატივისცემით მიიღეს უფალი. ვალლაბჰა ბჰატტა, რომელიც პრაიაგის მეორე ნაპირას, სოფელ ადაილაში ცხოვრობდა, შინ უნდა გამასპინძლებოდა უფალს, მაგრამ გზად უფალი მდინარე იამუნაში ჩახტა. უგონო მდგომარეობაში მყოფი დიდი გაჭირვებით ამოიყვანეს წყლიდან. საბოლოოდ მან ვალლაბჰა ბჰატტას სახლს მიაღწია. ვალლაბჰა ბჰატტა მისი ერთ-ერთი მთავარი თაყვანისმცემელი იყო, მაგრამ მოგვიანებით თავისი ჯგუფი, ვალლაბჰა-სამპრადაი დააარსა. პრაიაგში, დაშაშვამედჰა-გჰატას ნაპირზე, უფალი ათი დღის განმავლობაში განუწყვეტლივ ასწავლიდა რუპა გოსვამის უფლის ერთგული სამსახურის მეცნიერებას. მან გოსვამის ცოცხალ არსებათა 8 400 000 სახეობის შესახებ, შემდეგ კი ადამიანთა სახეობების შესახებ მოუთხრო. მათ რიცხვში განიხილა ვედური პრინციპების მიმდევრები, მათ შრორის – კარმიული მოღვაწეები, მათ შორის – ემპირიული ფილოსოფოსები და მათ შორის – განთავისუფლებული სულები. მან თქვა, რომ მხოლოდ რამოდენიმეა უფალი კრშნას წმინდა ერთგული. შრილა რუპა გოსვამი სანატანა გოსვამის უმცროსი ძმა იყო და როდესც სამსახურს განუდგა, თან ორი ნავი ოქროს მონეტები წამოიღყოლა. ეს იმას ნიშნავს, რომ მან სამსახურში გაწული შრომის შედეგად დაგროვილი ასეულ ათასობით რუპია წამოიღო. სახლის მიტოვებამდე, სანამ უფალ ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუსთან გაემგზავრებოდა, მან სიმდიდრე ასე დაყო: ორმოცდაათი პროცენტი უფლისა და მისი ერთგულების სამსახურისთვის, ოცდახუთი პროცენტი ნათესავებისთვის და ოცდახუთი პროცენტი – გაუთვალისწინებელი შემთხვევისთვის. ამგვარად, მან მაგალითი მისცა ყოველ მეოჯახეს. უფალმა გოსვამის ერთგული სამსახურის შესახებ მოუთხრო, შეადარა რა იგი მხვიარა მცენარეს და ურჩია, უდიდესი სიფრთხილით დაეცვა ბჰაკტის მცენარე წმინდა ერთგულებისადმი მიყენებული შეურაცხყოფებისაგან, რომელიც გიჟი სპილოს შეურაცხყოფას ჰგავს. გარდა ამისა, მცენარე დაცული უნდა იქნას გრძნობათა დაკმაყოფილების, მონისტური განთავისუფლებისა და ჰათჰა-იოგას სისტემაში სრულყოფის მიღწევის სურვილებისგანაც. ყოველი მათგანი დაბრკოლებას ქმნის ერთგული სამსახურის გზაზე. ასევე ცოცხალი არსებების მიმართ ძალმომრეობა და ამქვეყნიური მოგების სურვილი, ამქვეყნიური აღიარება და ამქვეყნიური დიდება საზიანოა ბჰაკტის, ანუ ბჰაგავატა-დჰარმას პროგრესის გზაზე. წმინდა ერთგული სამსახური თავისუფალი უნდა იყოს გრძნობათა დაკმაყოფილების, კარმიული მისწრაფებებისა და მონისტური ცოდნის განვითარების ყოველგვარი სურვილისგანაც. ადამიანი უნდა განთავისუფლდეს ყოველგვარი დასახელებისგან და ტრანსცენდენტული სიწმინდის მიღწევის შემდეგ განწმენდილი გრძნობებით უფლის სამსახურს შეძლებს. სანამ გრძნობათა დაკმაყოფილების, უზენაესთან შერწყმის ან მისტიკური ძალების ფლობის სურვილი არსებობს, წმინდა ერთგული სამსახურის საფეხურის მიღწევაზე ლაპარაკიც ზედმეტია. ერთგული სამსახური იყოფა ორ კატეგორიად, სახელდობრ, პირველად პრაქტიკად და სპონტანურ გრძნობად. როდესაც ერთგული სპონტანური გრძნობების საფეხურს აღწევს, შეუძლია კვლავ წინ წაიწიოს და მიაღწიოს მიჯაჭვულობას, გრძნობას, სიყვარულსა და ერთგული სამსახურის მრავალ სხვა მაღალ საფეხურს, რომელთა შესაბამისი ინგლისური სიტყვები არ მოიძებნება. ერთგული სამსახურის დახასიათება ჩვენ ვცადეთ ჩვენს წიგნში “ერთგულების ნექტარი”, რომელიც შრილა რუპა გოსვამის “ბჰაკტი-რასამრიტა-სინდჰუს” ავტორიტეტზეა დამყარებული. ტრანსცენდენტულ ერთგულ სამსახურს ორმხრივ ურთიერთობათა ხუთი საფეხური ახასიათებს: 1. რეალიზაციის საფეხურს, რომელიც მატერიალური ტყვეობიდან განთავისუფლებას მოჰყვება, ეწოდება შანტა, ანუ ნეიტრალური საფეხური. 2. ამის შემდეგ, როდესაც უფლის შინაგანი სიდიადეების ტრანსცენდენტული ცოდნა ვითარდება, ერთგული დასიას სტადიას აღწევს. 3. დასიას სტადიის განვითარებასთან ერთად აღმოცენდება უფალთან მოკრძალებული მეგობრობის ურთიერთობა და ამის შემდეგ თანასწორი მეგობრობის გრძნობა იღვიძებს. ორივე სტადიას ეწოდება საქჰია, ანუ ერთგული სამსახური მეგობრობაში. 4. ამის შემდეგ მოდის უფლისადმი მშობლიური სიყვარული, რომელსაც სტადია ვატსალია ჰქვია. 5. ამაზე მაღლა კი არის სატრფიალო სიყვარულის სტადია, რომელსაც ეწოდება ღმერთის სიყვარულის უმაღლესი საფეხური, თუმცა არც ერთ ზემოხსენებულ სტადიას შორის თვისობრივი განსხვავება არ არსებობს. ღმერთის სიყვარულის ბოლო სტადიას მადჰურია ეწოდება. ასე დაარიგა მან რუპა გოსვამი ერთგული სამსახურის შესახებ და უფლის ტრანსცენდენტულ გართობათა დაკარგული ადგილების აღმოსაჩენად ვრნდავანში გაგზავნა. ამის შემდეგ უფალი ვარანასიში დაბრუნდა, გაათავისუფლა სანნიასები და რუპა გოსვამის უფროსი ძმა დამოძღვრა. ჩვენ უკვე განვიხილეთ ეს. უფალმა წერილობითი დარიგებების მხოლოდ რვა შლოკა დაგვიტოვა და მათ „შიკშაშტაკა“ ეწოდება. მისი ღვთაებრივი კულტის დანარჩენი ნაწარმოებები უფლის ძირითადმა მიმდევრებმა, ვრნდავანის ექვსმა გოსვამიმ და მათმა მიმდევრებმა შექმნეს. ჩაიტანიას ფილოსოფიის კულტი ნებისმიერ სხვა ფილოსოფიაზე მდიდარია და აღიარებულია, რომ იგი დღევანდელობის ცოცხალ რელიგიას წარმოადგენს, რომელსაც ვიშვა-დჰარმად, ანუ სამყაროს რელიგიად გავრცელების უნარი გააჩნია. ჩვენ მოხარულნი ვართ, რომ ეს დავალება იტვირთეს ისეთმა შთაგონებულმა ბრძენებმა, როგორებიც არიან ბჰაკტისიდდჰანტა სარასვატი გოსვამი მაჰარაჯა და მისი მოსწავლეები. ჩვენ მოუთმენლად ველით უფალი შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუს მიერ დაწყებულ ბჰაგავატა-დჰარმას, ანუ პრემა-დჰარმას ბედნიერ დღეებს. აი უფლის რვა შლოკაც: 1. დიდება შრი კრშნა სანკირტანას, რომელიც წლების მანძილზე დაგროვილი მტვრისაგან წმენდს გულს და განპირობებული სიცოცხლის, განმეორებადი დაბადებისა და სიკვდილის ცეცხლს აქრობს. სანკირტანას ეს მოძრაობა კაცობრიობისთვის უდიდესი მადლია, რადგან იგი კურთხევის მთვარის შუქით ანათებს. ის არის მთელი ტრანსცენდენტული ცოდნის მაცოცხლებელი. იგი ტრანსცენდენტული ნეტარების ოკეანეს ზრდის და გვაძლევს იმ ნექტარის გემოს, რომელსაც მუდამ მიველტვით. 2. ო ჩემო უფალო, მხოლოდ შენს სახელსაც კი შეუძლია მთელი კურთხევა მისცეს ცოცხალ არსებებს და ამდენად, შენ ასობით და მილიონობით სახელი გაქვს, კრშნასა და გოვინდას მსგავსი. ამ ტრანსცენდენტულ სახელებში მთელი შენი ტრანსცენდენტული ენერგიები ჩააქსოვე. ამ სახელთა გალობას მკაცრი და რთული წესებიც კი არ მოეთხოვება. ო ჩემო უფალო, შენი სიკეთის გამო უფლებას გვაძლევ, ადვილად მოგიახლოვდეთ შენი წმინდა სახელების გალობით, მაგრამ მე იმდენად უიღბლო ვარ, რომ ისინი არ მიზიდავს. 3. უფლის წმინდა სახელი ადამიანმა თავმდაბლად უნდა იგალობოს, საკუთარი თავი ქუჩაში დაგდებულ ჩალაზე მდაბლად ჩათვალოს; ხეზე მომთმენი იყოს, ყოველგვარი ცრუ სიამაყის გრძნობისგან თავისუფალი და მზად იყოს, ყოველმხრივ პატივი სცეს სხვებს. გონების ასეთ მდგომარეობაში მას შეუძლია განუწყვეტლივ იგალობოს უფლის წმინდა სახელი. 4. ო ყოვლისშემძლე უფალო, მე არ მსურს არც სიმდიდრის დაგროვება, არც ლამაზმანები, არც მიმდევრები. მე მხოლოდ შენი უმიზეზო ერთგული სამსახური მინდა, დაბადებიდან დაბადებამდე. 5. ო მაჰარაჯა ნანდას შვილო [კრშნა], მე შენი მარადიული მსახური ვარ, მაგრამ როგორღაც დაბადებისა და სიკვდილის ოკეანეში ჩამოვვარდი. გთხოვ, ამომიყვანე სიკვდილის ამ ოკეანიდან და მტვრად მაქციე შენს ლოტოსის ტერფებთან. 6. ო ჩემო უფალო, როდის დაამშვენებს ჩემს თვალებს ცრემლთა უწყვეტი ნაკადი შენი წმინდა სახელის გალობისას? როდის ჩამიწყდება ხმა და როდის დამიდგება ყალყზე თმები შენი სახელის წარმოთქმისას? 7. ო გოვინდა! შენგან განშორების გამო წამი თორმეტი წელი და მეტიც კი მგონია. ცრემლები ღვარად მდის თვალებიდან და შენს გარეშე მთელი სამყარო ცარიელი მეჩვენება. 8. მე არავის ვცნობ ჩემს უფლად კრშნას გარდა და ეს ასე იქნება მაშინაც, იგი უხეშად რომ მომეხვიოს ან გული გამიტეხოს, თუკი თვალწინ არ მეჩვენება. მისი ნებაა, როგორც უნდა, ისე მოიქცეს, რადგან ნებისმიერ შემთხვევაში იგი მუდამ ჩემი სათაყვანებელი უფალია. ჰარე კრშნა ჰარე კრშნა კრშნა კრშნა ჰარე ჰარე, ჰარე რამა ჰარე რამა რამა რამა ჰარე ჰარე http://www.youtube.com/watch?v=m_9DRxOeRTU...feature=related -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 13 2011, 08:05 PM
Post
#13
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
Srila Prabhupada's Purport Caitanya's Sri Siksastakam w History
http://www.youtube.com/watch?v=9gBdDKIiyjw...feature=related -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 14 2011, 11:10 AM
Post
#14
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
თავი პირველი
ბრძენთა შეკითხვები ლექსი 1 ომ ნამო ბჰაგავატე ვასუდევაია ჯანმადი ასია იატო ნვაიად იტარატაშ ჩართჰეშვ აბჰიჯნაჰ სვარატ ტენე ბრაჰმა ჰრდა ია ადი-კავაიე მუჰიანტი იატ სურაიაჰ ტეჯო-ვარი-მრდამ იათჰა ვინიმაიო იატრა ტრი-სარგო მრშა დჰამნა სვენა სადა ნირასტა-კუჰაკამ სატიამ პარამ დჰიმაჰი ო უფალო ჩემო, შრი კრშნა, ძეო ვასუდევასი, ო ყოვლისგამჭოლო ღმრთეების პიროვნებავ, მოწიწებით გეთაყვანები შენ. მე ვმედიტირებ უფალ შრი კრშნაზე, რადგან იგი აბსოლუტური ჭეშმარიტება და გამოვლენილ სამყაროთა შექმნის, არსებობის შენარჩუნებისა და განადგურების ყოველ მიზეზთა თავდაპირველი მიზეზია. მას უშუალოდ და არაუშუალოდ გაცნობიერებული აქვს ყოველი გამოვლინება და დამოუკიდებელია, რადგან არ არსებობს მის მიღმა მდგარი რაიმე მიზეზი. მხოლოდ მან ერთადერთმა გადასცა გულში ვედური ცოდნა ბრაჰმაჯის, თავდაპირველ ცოცხალ არსებას. იგი დიდ ბრძენებსა და ნახევარღმერთებსაც კი აქცევს ილუზიაში, ისევე როგორც ადამიანს ატყუებს ცეცხლში დანახული წყლის, ან წყალში დანახული მიწის ცრუ გამოსახულება. მხოლოდ მისი მიზეზით ჩანს რეალური ბუნების სამი მოდუსის ურთიერთქმედების შედეგად დროებით გამოვლენილი მატერიალური სამყაროები, თუმცა ისინი არარეალურია. ამიტომ მე ვმედიტირებ მასზე, უფალ შრი კრშნაზე, რომელიც მარად არსებობს მატერიალური სამყაროს ილუზორულ სახეებს მუდამ მოკლებულ ტრანსცენდენტალ სავანეში. მე ვმედიტირებ მასზე, რადგან იგი აბსოლუტური ჭეშმარიტებაა. განმარტება: ღმრთეების პიროვნების, ვასუდევას წინაშე ქედის მოხრა უშუალოდ მიგვანიშნებს უფალ შრი კრშნაზე, რომელიც ვასუდევასა და დევაკის ღვთაებრივი შვილია. ეს ფაქტი უფრო დაწვრილებით ამ ნაშრომის ტექსტში იქნება განმარტებული. აქ შრი ვიასადევა ამტკიცებს, რომ შრი კრშნა ღმრთეების თავდაპირველი პიროვნებაა და ყველა სხვა მის უშუალო ან არაუშუალო სრულ ნაწილებს ან ნაწილთა ნაწილებს წარმოადგენენ. შრილა ჯივა გოსვამიმ ეს საკითხი კიდევ უფრო დაწვრილებით განიხილა თავის “კრშნა-სანდჰარბჰაში”. ბრაჰმამ კი, თავდაპირველმა ცოცხალმა არსებამ, საფუძვლიანად განმარტა შრი კრშნას მეცნიერება თავის ტრაქტატში “ბრაჰმა-სამჰიტა”. “სამა-ვედა უპანიშადშიც” უფალი შრი კრშნა დევაკის ღვთაებრივ შვილად არის აღიარებული. ამიტომ ამ ლოცვის პირველ წინადადებაში ნათქვამია, რომ უფალი შრი კრშნა არის თავდაპირველი უფალი და თუკი ღმრთეების აბსოლუტურ პიროვნებას რაიმე ტრანსცენდენტული განსაზღვრება მიეწერება, ეს უნდა იყოს სახელი კრშნა, რომელიც ყოვლისმიმზიდველს ნიშნავს. “ბჰაგავად-გიტაში” უფალი მრავალგან ადასტურებს, რომ იგი ღმრთეების თავდაპირველი პიროვნებაა და ამასვე ამტკიცებენ არჯუნაც, ნარადაც, ვიასაც და სხვა დიდი ბრძენებიც. “პადმა პურანაშიც” ნათქვამია, რომ უფლის ურიცხვ სხელთა შორის მთავარი სახელი არის კრშნა. ვასუდევა ღმრთეების პიროვნების სრულ ნაწილს ნიშნავს და რაკი უფლის მრავალფეროვანი ფორმები ვასუდევას იდენტურნი არიან, ამ ტექსტში ყოველი მათგანი იგულისხმება. სახელი ვასუდევა კონკრეტულად ნიშნავს ვასუდევასა და დევაკის ღვთაებრივ შვილს. შრი კრშნაზე მუდამ მედიტაციას ახდენენ პარამაჰამსები, რომელთაც განდეგილის ცხოვრების წესში მყოფთა შორის უმაღლესი სრულყოფილების საფეხურისთვის აქვთ მიღწეული. ვასუდევა, ანუ უფალი შრი კრშნა ყოველ მიზეზთა მიზეზია. ყოველივე არსებული უფლისგან მომდინარეობს. ეს საკითხი ამ ნაშროის მომდევნო თავებშია განმარტებული. მაჰაპრაბჰუ შრი ჩაიტანიამ ამ ნაწარმოებს უნაკლო პურანა უწოდა, რადგან მასში ღმრთეების პიროვნების, შრი კრშნას ტრანსცენდენტული ამბავია მოთხრობილი. “შრიმად-ბჰაგავატამის” შექმნის ისტორიაც დიდებულია. იგი დაწერა შრი ვიასადევამ, ტრანსცენდენტულ ცოდნაში სიმწიფის მიღწევის შემდეგ. მან იგი თავისი სულიერი მოძღვრის, შრი ნარადაჯის დარიგებით შეადგინა. ვიასადევას ეკუთვნის მთელი ვედური ლიტერატურე, რომელშიც შედის ოთხ ვედა, “ვედანტა-სუტრა” (ანუ “ბრაჰმა-სუტრა”), პურანები, “მაჰაბჰარატა” და სხვ. მაგრამ იგი მაინც უკმაყოფილო იყო. მისი უკმაყოფილება შეამჩნია მისმა სულიერმა მოძღვარმა ნარადამ და ურჩია, უფალი შრი კრშნას ტრანსცენდენტული საქმიანობების შესახებ დაეწერა. ნაწარმოების მეათე სიმღერა მთლიანად ამ ტრანსცენდენტული საქმიანობების აღწერას ეთმობა. მაგრამ თავად სუბსტანციის გასაგებად ჯერ თანმიმდევრულად კატეგორიები უნდა შევისწავლოთ. ბუნებრივია, რომ ფილოსოფიური აზროვნების მქონე პიროვნებას სამყაროს წარმოშობის გაგება სურს. ღამით ცაზე ვარსკვლავებს ხედავს და იმაზე ფიქრობს, თუ ვინ სახლობს მათზე. ასეთი კითხვები ბუნებრივია ადამიანისთვის, რადგან ადამიანს ცხოველზე განვითარებული ცნობიერება ახასიათებს. “შრიმად-ბჰაგავატამის” ავტორი პირდაპირ პასუხობს ასეთ შეკითხვებს. იგი ამბობს, რო უფალი შრი კრშნა ყოველი სამყაროს წყაროა. იგი არის არა მარტო სამყაროს შემოქმედი, არამედ მისი გამანადგურებელიც. უფლის ნებით, გარკვეულ დროს გამოვლენილი კოსმოსური ბუნება იქმნება. იგი ერთხანს არსებობს, შემდეგ კი უფლის ნებით ნადგურდება. ამიტომ მთელი კოსმიური საქმიანობის მიღმა უზენაესი ნება დგას. ცხადია, არსებობენ ათასგვარი ათეისტები, რომელთაც არა სწამთ შემოქმედისა, მაგრამ ეს მათი მცირე ცოდნის ბრალია. მაგალითად, თანამედროვე მეცნიერებმა შექმნეს ხელოვნური თანამგზავრი და გარკვეული მოწყობილობით კოსმოსში უშვებენ, შორს მყოფი მეცნიერების კონტროლის ქვეშ. ასევე, ურიცხვი ვარსკვლავებისა და პლანეტების მომცველი ყველა სამყაროც ღმრთეების პიროვნების გონების კონტროლის ქვეშ იმყოფება. ვედურ ლიტერატურაში ნათქვამია, რომ აბსოლუტური ჭეშმარიტება, ღმრთეების პიროვნება, მთავარი პიროვნებაა ყოველ ცოცხალ არსებას შორის. ყოველი ცოცხალი არსება, დაწყებული პირველად შექმნილი ბრაჰმათი, დამთავრებული უმცირესი ჭიანჭველით, ინდივიდუალური ცოცხალი არსება გახლავთ. ბრაჰმაზე მაღლა სხვა ინდივიდუალური ცოცხალი არსებებიც არიან. ღმრთეების პიროვნებაც ასეთივე ცოცხალი არსებაა. სხვა ცოცხალი არსებების მსგავსად იგიც ინდივიდუალურია. მაგრამ უზენაეს უფალს, ანუ უმაღლეს ცოცხალ არსებას ყველაზე დიდი გონება აქვს და იგი მრავალფეროვან უმაღლეს წარმოუდგენელ ენერგიებს ფლობს. თუკი ადამიანის ტვინს შეუძლია ხელოვნური თანამგზავრის შექმნა, ადვილი წარმოსადგენია, ადამიანის ტვინზე გაცილებით მაღალ ტვინს, რაოდენ საოცარი რამეების შექმნა ძალუძს. გონიერი ადამიანი ადვილად დაეთანხმება ამ არგუმენტს, მაგრამ ჯიუტი ათეისტები არასოდეს ცნობენ ამას. შრილა ვიასადევა კი თავიდანვე აღიარებს უმაღლეს გონებას პარამეშვარად. იგი მოწიწებით ეთაყვანება უმაღლეს გონებას, რომელსაც მიმართავს როგორც პარას, პარამეშვარას, ანუ ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას. ეს პარამეშვარა არის შრი კრშნა, რაც აღიარებულია ბჰაგავად-გიტასა და შრი ვიასადევას მოცემულ სხვა წმინდა წერილებში, განსაკუთრებით კი “შრიმად-ბჰაგავატამში”. “ბჰაგავად-გიტაში” უფალი ამბობს, რომ არ არსებობს მის გარდა სხვა პარა-ტატტვა (სუმუმ ბონუმ). ამიტომ შრი ვიასადევა თავიდანვე თაყვანს სცემს პარა-ტატტვას, შრი კრშნას, ვისი ტრანსცენდენტული საქმიანობებიც მეათე სიმღერაშია აღწერილი. უსინდისოები პირდაპირ მეათე სიმღერას მიმართავენ, განსაკუთრებით კი იმ ხუთ თავს, რომელიც უფლის რასა ცეკვის აღწერილობას იძლევა. “შრიმად-ბჰაგავატამის” ეს ნაწილი ამ დიადი ნაწარმოების ყველაზე საკრალური ნაწილია. თუკი ადამიანს ბოლომდე არ ესმის უფლის ტრანსცენდენტული ცოდნა, აუცილებლად არასწორად გაიგებს უფლის სათაყვანებელ ტრანსცენდენტულ გართობებს – რასა ცეკვას და მის სასიყვარულო საქმიანობებს გოპებთან. ეს საკითხი უაღრესად სულიერია და რასა ცეკვით ტრანსცენდენტულად დატკბობა შეუძლიათ მხოლოდ განთავისუფლებულ პიროვნებებს, რომელთაც თანდათანობით პარამაჰამსას საფეხურს მიაღწიეს. ამიტომ, სანამ მკითხველი მართლა გამოცდის უფლის გართობათა გემოს, შრილა ვიასადევა სულიუერ შემეცნებაში თანდათანობითი განვითარების საშუალებას აძლევს მას. ამ მიზნით იგი განგებ წარმოთქვამს გაიატრი მანტრას – დჰიმაჰი. გაიატრი მანტრა სულიერად განვითარებული ხალხისთვის არის განკუთვნილი. გაიატრი მანტრის გალობაში წარმატებას მიღწეული ადამიანი უფლის ტრანსცენდენტულ მდგომარეობას მიაღწევს. ამიტომ გაიატრი მანტრის წარმატებით გალობისთვის ადამიანმა ბრაჰმანული თვისებები უნდა შეიძინოს, ანუ სრულყოფილად დამკვიდრდეს სათნოების მოდუსში და შემდეგ ტრანსცენდენტულ დონეზე შეიცნობს უფალს, მის სახელს, დიდებას, თვისებებს და ა.შ. “შრიმად-ბჰაგავატამი” მოგვითხრობს უფლის შინაგანი პოტენციით გამოვლენილი მისი სვარუპას შესახებ და ეს პოტენცია განსხვავდება გარეგანი პოტენციისგან, რომელიც ჩვენი გამოცდილების ფარგლებში მყოფ კოსმიურ სამყაროს ავლენს. ამ შლოკაში შრილა ვიასადევა მკვეთრად განასხვავებს ამ ორს. იგი ამბობს, რომ გამოვლენილი შინაგანი პოტენცია რეალურია, მატერიალური ყოფიერების სახით გამოვლენილი გარეგანი ენერგია კი უდაბნოში მირაჟის მსგავსად წარმავალი და ილუზორულია მხოლოდ. უდაბნოში რეალური წყალი არ არსებობს, იგი მხოლოდ გვეჩვენება. ნამდვილი წყალი სადღაც სხვაგანაა. გამოვლენილი კოსმიური სამყარო მხოლოდ გვეჩვენება. მაგრამ ეს მხოლოდ აჩრდილს წარმოადგენს რეალობისა, რომელიც სულიერ სამყაროში გვხვდება. აბსოლუტური ჭეშმარიტება სულიერ ზეცაზეა და არა მატერიალურზე. მატერიალურ ზეცაზე ყველაფერი ფარდობით ჭეშმარიტებას წარმოადგენს. ეს იმას ნიშნავს, რომ ერთი ჭეშმარიტება მეორეზეა დამოკიდებული. ეს კოსმიური გამოვლინება ბუნების სამი მოდუსის ურთიერთქმედებისგან აღმოცენდება და წარმავალი გამოვლინება ისეა მოწყობილი, რომ ილუზია რეალობად მოაჩვენოს დაბნეულ განპირობებულ სულს, რომელიც უამრავ სახეობაში მოდის, ბრაჰმას, ინდრას, ჩანდრასა და სხვ. მსგავსი მაღალი ნახევარღმერთების ჩათვლით. სინამდვილეში, გამოვლენილ სამყაროში რეალობა არ არსებობს. მაგრამ იგი რეალობას ჰგავს, იმ ჭეშმარიტი რეალობის გამო, რომელიც სულიერ სამყაროშია, სადაც ღმრთეების პიროვნება მარადიულად არსებობს თავის ტრანსცენდენტულ ატრიბუტებთან ერთად. დიდი მშენებლობის მთავარი ინჟინერი პირადად არ მონაწილეობს მშენებლობაში, მაგრამ მან ყოველი კუთხე-კუნჭული იცის, რადგან ყველაფერი მისი ხელმძღვანელობით სრულდება. მშენებლობის შესახებ მან ყველაფერი იცის, უშუალოდაც და არაუშუალოდაც. ასევე, ღმრთეების პიროვნება, რომელიც ამ კოსმიური ქმნილების მთავარი ინჟინერია, ყოველ კუთხე-კუნჭულს იცნობს, თუმცა საქმეებს ნახევარღმერთები ასრულებენ. დაწყებული ბრაჰმადან დამთავრებული უმნიშვნელო ჭიანჭველით, არავინ არ არის დამოუკიდებელი მატერიალურ სამყაროში. უფლის ხელი ყველგან შეიმჩნევა. ყოველი მატერიალური ელემენტი, აგრეთვე ყოველი სულიერი ნაპერწკალიც მხოლოდ მისგან მომდინარეობს. და რაც კი მატერიალურ სამყაროში იქნება, მხოლოდ და მხოლოდ ურთიერთქმედებაა ორი ენერგიის – მატერიალურისა და სულიერის, რომლებიც აბსოლუტური ჭეშმარიტების, ღმრთეების პიროვნების, შრი კრშნასგან მომდინარეობს. წყალბადისა და ჟანგბადის შეერთებით ქიმიკოსს ქიმიურ ლაბორატორიაში წყლის შექმნა შეუძLია. სინამდვილეში კი ცოცხალი არსება ლაბორატორიაში უზენაესი უფლის ხელმძღვანელობით მოქმედებს. სამუშაო მასალასაც კი უფალი აძლევს. უფალმა ყველაფერი იცის, უშუალოდ და არაუშუალოდ და გაცნობიერებული აქვს ყოველი წვრილმანი და სრულიად დამოუკიდებელია. იგი შედარებულია ოქროს საბადოს, ათასგვარი ფორმების მქონე კოსმიური სამყაროები კი – ოქროსგან დამზადებულ საგნებს: ბეჭდებს, ძეწკვებს და სხვ. ოქროს ბეჭედი და ოქროს ძეწკვითვისობრივად ტოლია საბადოს ოქროსი, მაგრამ რაოდენობრივდ ისინი განსხვავდება. ამიტომ აბსოლუტური ჭეშმარიტება ერთდროულად ერთიცაა და განსხვავებულიც. არაფერია აბსოლუტური ჭეშმარიტების აბსოლუტურად ტოლი, მაგრამ, ამავე დროს, არაფერი განსხვავდება აბსოლუტური ჭეშმარიტებისგან. სამყაროს ინჟინრიდან, ბრაჰმადან მოყოლებული, უმნიშვნელო ჭიანჭველათი დამთავრებული, ყოველი განპირობებული სული რაღაცას ქმნის, მაგრამ არც ერთი მათგანი არ არის დამოუკიდებელი უზენაესი უფლისგან. მატერიალისტს შეცდომით მიაჩნია, რომ მის გარდა სხვა შემოქმედი არ არსებობს. ამას მაია, ანუ ილუზია ეწოდება. ამ უსუსური ცოდნის გამო მატერიალისტი ვერაფერს ხედავს თავისი არასრულყოფილი თვალსაწიერის მიღმა და თვლის, რომ მატერია თავისთავად, უმაღლესი გონების დახმარების გარეშე ღებულობს ფორმას. შრილა ვიასადევა უარყოფს ამას ამ შლოკაში: “რადგან სრული მთელი, ანუ აბსოლუტური ჭეშმარიტება, ყველაფრის წყაროა, ვერაფერი იქნება აბსოლუტური ჭეშმარიტების სხეულისაგან დამოუკიდებელი.” სხეულში მყოფი პიროვნება სწრაფად გებულობს იმას, რაც სხეულს მოსდის. ასევე, სამყარო აბსოლუტური მთელის სხეულია. ამიტომ აბსოლუტმა უშუალოდ და არაუშუალოდ იცის ყველაფერი, რაც ქმნილებაში ხდება. შრუტი მანტრაშიც დადასტურებულია, რომ აბსოლუტური მთელი, ანუ ბრაჰმანი არის ყოვლის თავდაპირველი წყარო. ყველაფერი მისგან მომდინარეობს და ყველაფერს ის უნარჩუნებს არსებობას. დასასრულს ყველაფერი მასში შედის. ასეთია ბუნების კანონი. იგივე დადასტურებულია სმრტი-მანტრაშიც. ნათქვამია, რომ წყარო, რომლისგანაც ბრაჰმას ეპოქის დასაწყისში ყველაფერი მომდინარეობს და საცავი, რომელშიც საბოლოოდ ყველაფერი შედის, არის აბსოლუტური ჭეშმარიტება, ანუ ბრაჰმანი. მატერიალისტი მეცნიერები თავისთავად ცხადად თვლიან, რომ პლანეტარული სისტემის თავდაპირველ წყაროს მზე წარმოადგენს, მაგრამ არ შეუძლიათ მზის წყაორს ახსნა. აქ განმარტებულია თავდაპირველი წყარო. ვედური ლიტერატურის თანახმად, ბრაჰმა, რომელიც მზეს შეიძლება შევადაროთ, თავდაპირველი შემოქმედი არ გახლავთ. ამ შლოკაში ნათქვამია, რომ ბრაჰმას ვედური ცოდნა ღმრთეების პიროვნებამ ასწავლა. ვინმე შეიძლება შეგვეკამათოს, რომ ბრაჰმას, როგორც თავდაპირველ ცოცხალ არსებას ვერავინ შთააგონებდა, რადგან იმ დროს სხვა ცოცხალი არსება არ იყო. აქ ნათქვამია, რომ უზენაესმა უფალმა შთააგონა მეორადი შემოქმედი ბრაჰმა, რათა ბრაჰმას თავისი შემოქმედებითი დანიშნულება შეესრულებინა. ამრიგად, ყოველი ქმნილების მიღმა მდგარი უმაღლესი გონება არის აბსოლუტური ღმრთეება, შრი კრშნა. “ბჰაგავად-გიტაში” უფალი შრი კრშნა ამბობს, რომ მხოლოდ იგი ზეგანმგებლობს შემოქმედებით ენერგიაზე, პრაკრტიზე, რომელიც მთლიანობაში აღებულ მატერიას წარმოადგენს. ამიტომ შრი ვიასადევა თაყვანს სცემს არა ბრაჰმას, არამედ უზენაეს უფალს, რომელიც შემოქმედებით საქმიანობებში ხელმძღვანელობს ბრაჰმას. ამ შლოკაში მნიშვნელოვანია სიტყვები აბჰიჯნაჰ და სვარატ. ეს ორი სიტყვა უზენაეს უფალს ყოველი სხვა ცოცხალი არსებისგან განასხვავებს. არც ერთი სხვა ცოცხალი არსება არ არის აბჰიჯნაჰ ან სვარატ. ეს იმას ნიშნავს, რომ არც ერთი სხვა ცოცხალი არსება არ არის სრულიად ცნობიერი ან სრულიად დამოუკიდებელი. რაიმეს სესაქმნელად ბრაჰმამაც კი მედიტაცია უნდა შეასრულოს. მაშ, რაღა გვეთქმის ისეთ დიდ მეცნიერებზე, როგორიც აინშტაინია! ცხადია, ასეთ მეცნიერთა ტვინები ადამიანის შრომის ნაყოფი არ არის. მეცნიერებს არ ძალუძთ ასეთი ტვინის შექმნა, რომ არაფერი ვთქვათ სულელ ათეისტებზე, რომლებიც უფლის ავტორიტეტს უარყოფენ. მაიავადი იმპერსონალისტებიც კი, რომლებიც თავს იიმედებენ, უფალს შევერწყმებითო, არ არიან არც აბჰაჯნაჰ და არც სვარატ. ასეთი იმპერსონალისტები მკაცრ ეპითიმიებს გადიან, რათა ცოდნა შეიძინონ და უფალს შეერწყან. მაგრამ, საბოლოო ჯამში, დამოკიდებულნი ხდებიან რომელიღაც მდიდარ მოსწავლეზე, რომელიც ფულს აძლევთ მონასტრებისა და ტაძრების ასაშენებლად. რავანას ან ჰირანიაკაშიპუს მსგავს ათეისტებს მკაცრი ეპითიმიების გავლა მოუხდათ, სანამ უფლის ავტორიტეტის არად ჩაგდებას შეძლებდნენ. მაგრამ საბოლოო ჯამში, ისინი უმწეონი აღმოჩნდნენ და თავს ვერ უშველეს, როდესაც უფალი უმოწყალო სიკვდილის სახით მოვიდა მათთან. იგივე ეხებათ თანამედროვე ათეისტებსაც, რომლებიც ასევე ბედავენ უფლის ავტორიტეტის აბუჩად აგდებას. ასეთ ათეისტებსაც იგივე ბედი ელით, რადგან ისტორია მეორდება. როგორც კი ადამიანი უფლის ავტორიტეტს უგულვებელყოფს, ბუნება და მისი კანონები მზად არიან მის დასასჯელად. ეს დადასტურებულია “ბჰაგავად-გიტას” ცნობილ ლექსში: იადა იადა ჰი დჰარმასია გლანიჰ – “როდესაც დჰარმა ეცემა და ადჰარმა მატულობს, ო არჯუნა, მაშინ მე თავად ვევლინები” (ბ.გ.4.7) მთელ შრუტი-მანტრებში დადასტურებულია, რომ უზენაესი უფალი ყოვლად სრულყოფილია. შრუტი-მანტრაში ნათქვამია, რომ ყოვლად სრულყოფილმა უფალმა მზერა მოავლო მატერიას და შექმნა ყოველი ცოცხალი არსება. ცოცხალი არსებები უფლის განუყოფელი ნაწილაკები არიან და უფალი სულიერი ნაპერწკლებით ჩასახავს ვრცელ მატერიალურ სამყაროს. ამის შემდეგ შემოქმედებითი ენერგიები მოძრაობას იწყებენ და უამრავ საოცარ რამეს ქნიან. ათეისტი შეიძლება შემოგვედაოს, რითი სჯობია ღმერთი საათის შემკეთებელსო, მაგრამ ცხადია, რომ ღმერთი საათის შემკეთებელზე დიდია, რადგან წყვილ ფორმაში – მამრობითსა და მდედრობითში შეუძლია მანქანების შექმნა. ღმერთის შემდგომი ჩარევის გარეშე კი სხვადასხვა სახის მამრობითი და მდედრობითი მექანიზმები ურიცხვ მსგავს მექანიზმებს ქმნიან. ადამიანს რომ შეეძლოს ისეთი მანქანების გაკეთება, მის ჩაურევლად რომ შექმნიდა სხვა მანქანებს, მაშინ მისი გონება ღმერთის გონებას მიუახლოვდებოდა, მაგრამ ეს შეუძლებელია, რადგან თითოეული მანქანა ინდივიდუალურ მართვას საჭიროებს. ამიტომ ღმერთივით შექმნა არავის ძალუძს. ღმერთის ერთ-ერთი სახელია ასამაურდჰვა, რაც ნიშნავს მას, ვისი სწორი ან ვისზე მაღალი პიროვნება არ არსებობს. სწორედ პარამ სატიამ, ანუ უზენაეს ჭეშმარიტებას არა ჰყავს ტოლი ან თავისზე მაღალი. ეს დადასტურებულია შრუტი-მანტრებში. ნათქვამია, რომ მატერიალური სამყაროს შექმნამდე არსებობდა მხოლოდ უფალი, რომელიც ყველას ბატონია. ამ უფალმა ბრაჰმას ვედური ცოდნა გადასცა. უფალს ყოველმხრივ უნდა დავემორჩილოთ. ყველა, ვისაც მატერიალური მიჯაჭვულობიდან თავის დაღწევა სურს, მას უნდა მიენდოს. ესეც დადასტურებულია “ბჰაგავად-გიტაში”. სანამ ადამიანი უზენაესი უფლის ლოტოსის ტერფებს არ მიენდობა, აუცილებლად მოტყუებული იქნება. როდესაც გონიერი ადამიანი კრშნას ლოტოსის ტერფებს მიენდობა და ბოლომდე მიხვდება, რომ კრშნა ყოველ მიზეზთა მიზეზია, როგორც ეს “ბჰაგავად-გიტაშია” დადასტურებული, მხოლოდ მაშინ ხდება ასეთი გონიერი ადამიანი მაჰატმა, ანუ დიადი სული. მაგრამ ასეთი დიადი სული ძალზე იშვიათია. მხოლოდ მაჰატმებს ესმით, რომ უზენაესი უფალი არის ყოველი ქმნილების თავდაპირველი მიზეზი. იგია პარამა, ანუ უმაღლესი ჭეშმარიტება, რადგან ყოველი სხვა ჭეშმარიტება მასზეა დამოკიდებული. იგი ყოვლისმცოდნეა. მისთვის ილუზია არ არსებობს. ცალკეული მაიავადი სწავლულები ცდილობენ იმის მტკიცებას, რომ “შრიმად-ბჰაგავატამი” შრი ვიასადევას მიერ არ არის შედგენილი. ზოგიერთი მათგანი კი თვლის, რომ ეს წიგნი ვიღაც ვოპადევას თანამედროვე ნაწარმოებია. ასეთი უაზრო არგუმენტების გასაქარწყლებლად შრი შრიდჰარა სვამი აღნიშნავს, რომ “ბჰაგავატამი” მოხსენიებულია მრავალ უძველეს პურანაში. “ბჰაგავატამის” პირველი შლოკა იწყება გაიატრი მანტრით. ეს მოხსენიებულია “მატსია პურანაში”, რომელიც უძველეს პურანას წარმოადგენს. “ბჰაგავატამის” გაიატრი მანტრის დამოწმებით ამ პურანაში ნათქვამია, რომ არსებობს სულიერი დარიგების შემცველი მრავალი მოთხრობა, რომელიც გაიატრი მანტრით იწყება. მასში აღწერილია ვრტრასურას ამბავი. ვინც ამ დიად ნაწარმოებს სავსე მთვარის დღეს გააჩუქებს, უმაღლეს სრულყოფილებას მიაღწევს – ღმრთეებასთან დაბრუნდება. “ბჰაგავატამი” მოხსენიებულია სხვა პურანებშიც, სადაც გარკვევითაა ნათქვამი, რომ ეს ნაშრომი თორმეტ სიმღერას მოიცავს და თვრამეტი ათასი შლოკისგან შედგება. “ბჰაგავატამი” “პადმა პურანაშიც”, გაუტამასა და მაჰარაჯა ამბარიშას საუბარშიცაა ნახსენები. მასში მეფეს რჩევა მიეცა, რეგულარულად ეკითხა “შრიმად-ბჰაგავატამი”, თუკი მატერიალური ტყვეობიდან განთავისუფლება სურდა. ამგვარად, “ბჰაგავატამის” ავტორიტეტულობაში ეჭვი არავის ეპარება. “ბჰაგავატამს” დაწვრილებითი კომენტარები დაურთო ბოლო ხუთი საუკუნის მრავალმა დიდმა სწავლულმა და აჩარიამ, როგორებიც არიან ჯივა გოსვამი, სანატანა გოსვამი, ვიშვანათჰა ჩაკრავარტი, ვალლაბჰაჩარია და უფალი ჩაიტანიას შემდგომი მრავალი გამოჩენილი სწავლული. სერიოზული შემსწავლელი მეტს მოიგებს, თუკი ტრანსცენდენტული ეპისტოლეების გემოს უკეთ აღსაქმელად გაეცნობა მათ. შრილა ვიშვანათჰა ჩაკრავარტი თჰაკურა განსაკუთრებით იხილავს თავდაპირველ და წმინდა სექსუალურ ფსიქოლოგიას (ადი-რასას), რომელიც მოკლებულია ყოველგვარ მატერიალურ ილუზიებს. მთელი მატერიალური სამყაროს მამოძრავებელ ძალას სექსი წარმოადგენს. თანამედროვე ცივილიზაციაში ყოველი საქმიანობა სექსის ირგვლივ არის თავმოყრილი. საითაც არ უნდა გაიხედოთ, ყველგან სექსი ბატონობს. ამიტომ სექსი ყალბი არ არის. რეალური სახით იგი სულიერ სამყაროში განიცდება. მატერიალური სექსი თავდაპირველი ფაქტის დამახინჯებული ანარეკლია მხოლოდ. თავდაპირველი ფაქტი აბსოლუტურ ჭეშმარიტებაშია, ამიტომ აბსოლუტური ჭეშმარიტება უპიროვნო ვერ იქნება. შეუძლებელია წმინდა სექსი გააჩნდეს მას, ვინც პიროვნება არ არის. ამიტომაც იმპერსონალისტმა ფილოსოფოსებმა ირიბად შემზარავ მატერიალურ სექსს მისცეს ბიძგი, რადგან ხაზს უსვამდნენ უმაღლესი ჭეშმარიტების უპიროვნო ბუნებას. აქედან გამომდინარე, ჭეშმარიტი სულიერი სექსის უცოდინარმა კაცმა დამახინჯებული მატერიალური სექსი სიცოცხლის ერთადერთ მიზნად მიიჩნია. არსებობს განსხვავება დაავადებული მატერიალური პირობებისთვის დამახასიათებელ სექსსა და სულიერ სექსს შორის. “შრიმად-ბჰაგავატამი” მიუკერძოებელ მკითხველს თანდათანობით უმაღლესი სრულყოფილების ტრანსცენდენტულ საფეხურზე აამაღლებს. იგი საშუალებას მისცემს მას, გადალახოს სამი სახის მატერიალური საქმიანობები: კარმიული შრომა, სპეკულაციური ფილოსოფია და ვედურ ლექსებში რეკომენდებული მოქმედ ღვთაებათა თაყვანისცემა. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 15 2011, 01:44 PM
Post
#15
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ლექსი 2
დჰარმაჰ პროჯჯჰიტა-კაიტავო ‘ტრა პარამო ნირმატსარანამ სატამ ვედიამ ვასტავამ ატრა ვასტუ შივადამ ტაპა-ტრაიონმულანამ შრიმად-ბჰაგავატე მაჰა-მუნი-კრტე კიმ ვა პარაირ იშვარაჰ სადიო ჰრდი ავარუდჰიატე ‘ტრა კრტბჰიჰ შუშრუშუბჰის ტატ-კშანატ სრულიად უარყოფილია რა მატერიალური მიზნით ყოველგვარი რელიგიური საქმიანობა, ეს “ბჰაგავატა პურანა” წარმოგვიდგენს უმაღლეს ჭეშმარიტებას, რომლის გაგებაც წმინდა ერთგულებს შეუძლიათ. უმაღლესი ჭეშმარიტება არის რეალობა, რომელიც, ყველას სასიკეთოდ, განსხვავდება ილუზიისგან. ასეთი ჭეშმარიტება ძირფესვიანად სპობს სამგვარ ტანჯვებს. ეს მშვენიერი “ბჰაგავატამი”, შედგენილი დიდი ბრძენის ვიასადევას მიერ (სიმწიფის ხანაში), საკმარისია ღმერთის შესაცნობად. რა საჭიროა რომელიმე სხვა წმინდა წერილი? როგორც კი ადამიანი ყურადღებითა და მორჩილებით მოისმენს “ბჰაგავატამის” ეპისტოლეს, ცოდნის ასეთი განვითარების შედეგად მის გულში უზენაესი უფალი დამკვიდრდება. განმარტება: რელიგია ნიშნავს ოთხ პირველად საკითხს, სახელდობრ, ღვთისმოსავ საქმიანობებს, ეკონომიკურ განვითარებას, გრძნობათა დაკმაყოფილებასა და ბოლოს, მატერიალური ტყვეობიდან განთავისუფლებას. არარელიგიური სიცოცხლე ბარბაროსულ ყოფიერებას წარმოადგენს. მართლაც, ადამიანის სიცოცხლე რელიგიასთან ერთად იწყება. ჭამა, ძილი, შიში, და გამრავლება ცხოველური სიცოცხლის ოთხი ძირითადი პრინციპია. ეს პრინციპები ცხოველებსაც და ადამიანებსაც ახასიათებთ. მაგრამ რელიგია ადამიანის განსაკუთრებული დანიშნულება გახლავთ. რელიგიის გარეშე ადამიანის სიცოცხლე არაფრით სჯობია ცხოველისას. ამიტომ ადამიანთა საზოგადოებებში არსებობს გარკვეული სახის რელიგია, რომლის მიზანსაც თვითშემეცნება წარმოადგენს და რომელშიც ადამიანის ღმერთთან მარადიულ ურთიერთობაზე არის ლაპარაკი. ადამიანთა ცივილიზაციის დაბალ საფეხურებზე გამუდმებული კონკურენცია მიმდინარეობს მატერიალურ ბუნებაზე ბატონობისთვის, ანუ, სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მუდმივი პაექრობაა გრძნობათა დაკმაყოფილებისათვის. ასეთი ცნობიერებით წარმართული ადამიანი რელიგიას მიმართავს. გარკვეული მატერიალური მოგების მისაღებად იგი ღვთისმოსავ საქმიანობებს ან რელიგიურ მოვალეობებს ასრულებს. მაგრამ თუკი ასეთი მატერიალური მონაპოვრების მიღწევა სხვაგვარად შეიძლება, მაშინ უარს ამბობს ე.წ. რელიგიაზე. ასეთი ვითარებაა თანამედროვე ცივილიზაციაში. ადამიანი ეკონომიკურად აყვავებულია, ამიტომაც დღეისათვის რელიგია არ ანაღვლებს. ეკლესიები, მეჩეთები თუ ტაძრები ახლა პრაქტიკულად დაცარიელებულია. ადამიანებს ქარხნები, მაღაზიები და კინოები უფრო აინტერესებთ, ვიდრე წინაპართა მიერ აღმართული რელიგიური თაყვანისცემის ადგილები. ეს პრაქტიკული დადასტურებაა იმისა, რომ რელიგიური თაყვანისცემა გარკვეული ეკონომიკური მოგებისთვის სრულდება. ეკონომიკური მონაპოვრები გრძნობათა დაკმაყოფილებისთვის არის საჭირო. ხშირად, როდესაც ადამიანი მარცხს განიცდის გრძნობათა დაკმაყოფილების მცდელობაში, იგი ხსნის ძიებას იწყებს და უზენაეს უფალთან შერწყმას ცდილობს. ამიტომაც ეს მდგომარეობები გრძნობათა დაკმაყოფილების სხვადასხვა სახეებია მხოლოდ. ვედებში მოწესრიგებულია ზემოთაღნიშნული ოთხი საკითხი, რათა არ წარმოიშვას არასასურველი კონკურენცია გრძნობათა დაკმაყოფილებისათვის. მაგრამ “შრიმად-ბჰაგავატამი” ტრანსცენდენტულია მატერიალური სამყაროს გრძნობათა დაკმაყოფილების ყოველი საქმიანობის მიმართ. იგი არის წმინდა ტრანსცენდენტული ნაწარმოები, რომლის გაგებაც გრძნობათა დაკმაყოფილების კონკურენციაზე მაღლა მდგომ უფლის ერთგულებს შეუძლიათ. მატერიალურ სამყაროში გრძნობათა დაკმაყოფილებისას მძაფრი კონკურენცია მიმდინარეობს ცხოველებს, ადამიანებს, ერთობებსა და ეროვნებებს შორისაც კი, მაგრამ უფლის ერთგულები ყოველივე ამაზე მაღლა დგანან. ერთგულებს არ სჭირდებათ მატერიალისტებთან კონკურენცია, რადგან ისინი ღმრთეებასთან, შინისკენ მიემართებიან, სადაც ყველაფერი მარადიული, სრული და ნეტარია. ასეთი ტრანსცენდენტალისტები სრულიად უბოროტონი არიან, ამიტომ წმინდა გული აქვთ. მატერიალურ სამყაროში ყველა შურიანია, ამის გამო ადგილი აქვს კონკურენციასაც. უფლის ერთგულები არა მხოლოდ მოკლებულნი არიან მატერიალურ შურსა და მტრობას, არამედ კეთილნი არიან ყველასადმი, რაც გამოიხატება მათ მცდელობაში, შექმნან კონკურენციასა და პაექრობას მოკლებული საზოგადოება, რომლის ცენტრშიც ღმერთი იქნება. სოციალისტების იდეა კონკურენციას მოკლებული საზოგადოების შესახებ არასრულყოფილია, რადგან სოციალისტურ ქვეყნებშიც კი ძალაუფლებისთვის ბრძოლაა გაჩაღებული. ფაქტია, რომ გრძნობათა დაკმაყოფილება მატერიალისტური ცხოვრების ძირითად პრინციპს წარმოადგენს და ამის მიხვედრა შეიძლება ვედების კითხვით ან უბრალოდ ადამიანთა საქმიანობების შესწავლით. ვედებში რეკომენდებულია კარმიული საქმიანობები, რომლითაც ადამიანებს მაღალ პლანეტებზე ასვლა შეუძლიათ. ამასთანავე, ამ პლანეტების მისაღწევად სხვადასხვა ნახევარღმერთების თაყვანისცემას ურჩევენ. საბოლოოდ, ვედებში რეკომენდებულია საქმიანობები, რომლებიც აბსოლუტური ჭეშმარიტების მიღწევისა და მასთან გაერთიანების მიზნით მისი უპიროვნო ასპექტის შეცნობის შესაძლებლობას იძლევა. მაგრამ აბსოლუტური ჭეშმარიტების უპიროვნო ასპექტი არ არის მისი უმაღლესი გამოვლინება. უპიროვნო ნიშან-თვისებაზე მაღლა დგას პარამატმა, ანუ ზესული, მასზე მაღლა კი უზენაესი პიროვნება, ანუ ბჰაგავანია. “შრიმად-ბჰაგავატამი” უპიროვნო ასპექტის მიღმა მდგომი აბსოლუტური ჭეშმარიტების პიროვნული თვისებების შესახებ გვაძლევს ცოდნას. ამ თვისებებთან დაკავშირებული საკითხები იმპერსონალისტურ ფილოსოფიურ სპეკულაციებზე მაღლა დგას; ამიტომ “შრიმად-ბჰაგავატამს” უფრო მაღალი სტატუსი ენიჭება, ვიდრე ვედების ნაწილს ჯნანა-კანდა. “შრიმად-ბჰაგავატამი” უფრო მაღალია, ვიდრე ნაწილები კარმა-კანდა ან უპასანა-კანდა, რადგან მასში ღმრთეების უზენაესი პიროვნების, შრი კრშნას, ვასუდევას ღვთაებრივი შვილის თაყვანისცემა არის რეკომენდებული. ვედების ნაწილი კარმა-კანდა აღსავსეა კონკურენციით, რომელიც გრძნობების უკეთ დასაკმაყოფილებლად ზეციურ პლანეტათა მიღწევას ეხება; კონკურენცია გვხვდება აგრეთვე ნაწილებში ჯნანა-კანდა და უპასანა-კანდა. “შრიმად-ბჰაგავატამი” ყოველივე ამაზე მაღლა დგას, რადგან მის ერთადერთ მიზანს წარმოადგენს უმაღლესი ჭეშმარიტება, ყოველი კატეგორიის არსი, ანუ ფესვი. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, “შრიმად-ბჰაგავატამიდან” ჩვენ შეგვიძლია გავიგოთ სუბსტანციაცა და კატეგორიებიც, მათ ჭეშმარიტ სახესა და პერსპექტივაში. სუბსტანცია აბსოლუტური ჭეშმარიტება, ღმრთეების უზენაესი პიროვნება გახლავთ, კატეგორიები კი მისგან მომდინარე ენერგიის სხვადასხვა ფორმებია. რადგან ცოცხალი არსებებიც მის ენერგიებთან არიან დაკავშირებული, სინამდვილეში არაფერია სუბსტანციისგან განსხვავებული. ამავე დროს, ენერგიები განსხვავდება სუბსტანციისგან. მატერიალური თვალსაზრისით, ეს მოძღვრება წინააღმდეგობას მოიცავს, მაგრამ “შრიმად-ბჰაგავატამი” დაწვრილებით იხილავს ერთდროული ერთიანობისა და განსხვავების ამ ასპექტს. ეს ფილოსოფია გვხვდება “ვედანტა-სუტრაშიც”, დაწყებული სიტყვებით ჯანმადი ასია იატაჰ. აბსოლუტურ ჭეშმარიტებაში არსებული ერთიანობისა და ორმაგობის ცოდნა ყველას სასიკეთოდ არის გადმოცემული. სპეკულაციურ მოაზროვნეებს შეცდომაში შეჰყავთ ხალხი იმით, რომ უფლის ენერგიას აბსოლუტურს უწოდებენ, მაგრამ როდესაც ადამიანი მიხვდება ერთდროული ერთიანობისა და განსხვავების ჭეშმარიტებას, მონიზმისა და დუალიზმის არასრულყოფილი კონცეფცია ვეღარ დააკმაყოფილებს მას. უფლისა და მისი ქნილების ერთდროული ერთიანობისა და განსხვავების გაგების შედეგად ცოცხალი არსება უმალვე თავისუფლდება სამგვარი ტანჯვებისაგან, რომელთაც გვაყენებს სხეული და ჭკუა, სხვა ცოცხალი არსებები და ბუნების მოვლენები. “შრიმად-ბჰაგავატამი” იწყება იმით, რომ ცოცხალი არსება აბსოლუტურ პიროვნებას ენდობა. ეს მინდობა ხორციელდება წმინდა ცნობიერებით და იმით, რომ ერთგულს ესმის ერთსა და იმავე დროს, რომ ერთიანია აბსოლუტთან და თან მსახურის მარადიული მდგომარეობა უკავია. მატერიალისტური შეხედულების მქონე ადამიანი ფიქრობს, რომ იგი ყოვლის უფალია, რასაც მისი თვალი სწვდება; ამიტომაც მუდამ იტანჯება ცხოვრების სამგვარი გაჭირვებით. როგორც კი გაიგებს თავის ჭეშმარიტ მდგომარეობას ტრანსცენდენტულ სამსახურში, იგი უმალვე განთავისუფლდება ყოველგვარი გაჭირვებისგან. სიცოცხლეზე მატერიალისტური შეხედულებისას მსახურის მდგომარეობა არასწორად არის გამოყენებული. მატერიალურ ბუნებაზე ბატონობის მცდელობის დროს ცოცხალ არსებას ფარდობითი მატერიალური ენერგიის მსახურება უწევს. როდესაც ეს სამსახური საკუთარი სულიერი ვინაობის წმინდა ცნობიერებით უფალზე გადაინაცვლებს, ცოცხალი არსება უმალვე თავისუფლდება მატერიალური მიჯაჭვულობის დაბრკოლებებისგან. გარდა ამისა, “შრიმად-ბჰაგავატამი” “ვედანტა-სუტრას” კომენტარებია, დაწერილი პირადად ვიასადევას მიერ, როდესაც მან სულიერ შემეცნებაში სიმწიფეს მიაღწია. ვიასადევამ იგი ნარადას წყალობით შექმნა. ამავე დროს შრი ვიასადევა ნარაიანას, ღმრთეების პიროვნების ინკარნაცია გახლავთ; ამიტომ მისი ავტორიტეტულობა ეჭვგარეშეა. თუმცა იგი მთელი ვედური ლიტერატურის ავტორია, განსაკუთრებით “შრიმად-ბჰაგავატამის” შესწავლას გვირჩევს. სხვა პურანებში ნახევარღმერთთა თაყვანისცემის სხვადასხვა მეთოდებია ნახსენები, მაგრამ “შრიმად-ბჰაგავატამში” საუბარი მხოლოდ ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას ეხება. უზენაესი უფალი მთელი სხეულია, ნახევარღმერთები კი ამ სახეულის სხვადასხვა ნაწილები არიან. მაშასადამე, თუკი ვინმე უზენაეს უფალს სცემს თაყვანს, მას არ სჭირდება ნახევარღმერთთა თაყვანისცემა, რადგან უზენაესი უფალი ყოველი ნახევარღმერთის გულში იმყოფება. უფალი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ ანსხვავებდა “შრიმად-ბჰაგავატამს” დანარჩენი პურანებისგან და უნაკლო პურანას უწოდებდა მას. ტრანსცენდენტული ეპისტოლეს მისაღებად მორჩილი მოსმენაა საჭირო. კრიტიკული და უნდობლური დამოკიდებულებით ადამიანი ვერ შეძლებს მის მოსმენას თუ შემეცნებას; ამიტომ “შრიმად-ბჰაგავატამის” მეორე ლექსში ნახმარია სიტყვა შუშრუშუ. ეს სიტყვა მიუთითებს იმაზე, რომ ადამიანს უნდა სწყუროდეს ტრანსცენდენტული ეპისტოლეს მოსმენა. მოსმენის სურვილი ტრანსცენდენტული ცოდნის შეძენის მთავარ მოთხოვნილებას წარმოადგენს. სამწუხაროდ, ბევრს არ სურს “შრიმად-ბჰაგავატამის” ეპისტოლეს მოთმინებით მოსმენა. პროცესი იოლია, მაგრამ მისი გამოყენება ძნელი. უიღბლო ადამიანები დროს გამონახავენ საზოგადოებრივი და პოლიტიკური საკითხების გასარჩევად, მაგრამ როდესაც “შრიმად-ბჰაგავატამის” მოსასმენად ერთგულთა თავყრილობაზე იწვევენ, უცებ უხალისონი ხდებიან. ზოგჯერ ხალხი ეცნობა “შრიმად-ბჰაგავატამის” ისეთ ნაწილებს, რომელთა მისაღებად მზად არ არის. “ბჰაგავატამის” პროფესიონალური მთხრობელები უზენაესი უფლის გართობების საკრალურ ნაწილებს კითხულობენ. ეს ნაწილები მათთვის ეროტიკულ ლიტერატურასავით იკითხება. მაგრამ “შრიმად-ბჰაგავატამის” კითხვა თავიდან უნდა დაიწყოს და დასაწყისშივე (ბჰაგ 1.1.2) ნათქვამია, თუ რა თვისებებს უნდა ფლობდეს მკითხველი, “ბჰაგავატამის” ეპისტოლეს ათვისება რომ შეძლოს: მრავალი ღვთისმოსავი საქმის ჩადენის შემდეგ ადამიანი “შრიმად-ბჰაგავატამის” მოსმენის შესაფერისი ჭეშმარიტი მსმენელი ხდება. ინტელექტუალურ პიროვნებას სჯერა ვიასადევას დაპირებებისა და მოთმინებით ისმენს “შრიმად-ბჰაგავატამს”, რათა უშუალოდ შეიცნოს ღმრთეების უზენაესი პიროვნება. შემეცნების სხვადასხვა საფეხურებზე ბრძოლა არ არის საჭირო, რადგან “შრიმად-ბჰაგავატამის” ეპისტოლეს უბრალოდ მოთმინებით მოსმენაზე თანხმობის შემთხვევაშიც კი პიროვნება პარამაჰამსას მდგომარეობამდე აღიმართება. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 17 2011, 03:09 PM
Post
#16
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ლექსი 3
ნიგამა-კალპა-ტარორ გალიტამ ფჰალამ შუკა-მუქჰად ამრტა-დრავა-სამიუტამ პიბატა ბჰაგავატამ რასამ ალაიამ მუჰურ აჰო რასიკა ბჰუვეი ბჰავუკაჰ ო გამოცდილო და მოაზროვნე ადამიანებო, დატკბით “შრიმად-ბჰაგავატამით”, ვედური ლიტერატურის ნატვრის ხის მწიფე ნაყოფით. იგი შუკადევა გოსვამის ბაგეებიდან გადმოვიდა. ამიტომ ეს ნაყოფი უფრო გემრიელი გახდა, თუმცა მისი ნექტარული წვენი უკვე ტკბილი იყო ყველასთვის, განთავისუფლებულ სულთა ჩათვლით. განმარტება: წინა ორ შლოკაში გარკვევით იყო ახსნილი, რომ “შრიმად-ბჰაგავატამი” არის ამაღლებული ნაწარმოები, რომელიც თავისი ტრანსცენდენტული თვისებების გამო მთელ დანარჩენ ვედურ ლიტერატურაზე მაღლა დგას. იგი მთელ ამქვეყნიურ საქმიანობასა და ცოდნაზე მაღლა დგას. ამ შლოკაში ნათქვამია, რომ “შრიმად-ბჰაგავატამი” არის არა მხოლოდ უმაღლესი ნაწარმოები, იგი მთელი ვედური ლიტერატურის მწიფე ნაყოფი გახლავთ. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, იგია მთელი ვედური ცოდნის “ნაღები”. ამის გათვალისწინებით მისი მოთმინებითა და მორჩილებით მოსმენა უდავოდ მნიშვნელოვანია. ადამიანმა დიდი მოწიწებითა და ყურადღებით უნდა ისმინოს “შრიმად-ბჰაგავატამის” ეპისტოლე და გაკვეთილები. ვედები ნატვრის ხეს არის შედარებული, რადგან ისინი ადამიანისთვის შესაცნობ მთელ ცოდნას მოიცავს. მათში განხილულია მატერიალურ მოთხოვნილებებთან დაკავშირებული საკითხებიცა და სულიერი შემეცნებაც. ვედები მოიცავს ცოდნის მარეგულირებელ პრინციპებს ისეთ საკითხებზე, როგორიცაა სოციალური, პოლიტიკური, ეკონომიკური, სამხედრო, სამედიცინო, ქიმიური, ფიზიკური და მეტაფიზიკური საკითხები, აგრეთვე ყველაფერი, რაც სხეულისა და სულის გასატანად არის საჭირო. ამას გარდა, მოცემულია საგანგებო მითითებები სულიერი შემეცნებისათვის. მოწესრიგებულ ცოდნას მოჰყვება ცოცხალი არსების სულიერ საფეხურზე თანდათანობით აღმართვა, უმაღლეს სულიერ შემეცნებას კი ის ცოდნა წარმოადგენს, რომ ღმრთეების პიროვნება ყოველი სულიერი გემოვნების, ანუ რასას წყაროა. ყოველ ცოცხალ არსებას, დაწყებული მატერიალურ სამყაროში პირველად შობილი არსება ბრაჰმადან, დამთავრებული უმნიშვნელო ჭიანჭველით, გრძნობითი აღქმით მიღებული გარკვეული გემოთი ტკბობა სურს. ასეთ გრძნობათა სიამოვნებას რასები ეწოდება. არსებობს მრავალი რასა. განდობილ წერილებში შემდეგი თორმეტი სახის რასაა ჩამოთვლილი: 1) რაუდრა (მრისხანება) 2) ადბჰუტა (გაოცება) 3) შრნგარა (სატრფიალო სიყვარული) 4) ჰასია (სიცილი) 5) ვირა (რაინდობა) 6) დაია (მოწყალება) 7) დასია (მსახურება) 8) საქჰია (მეგობრობა) 9) ბჰაიანაკა (შიში) 10) ბიბჰასტა (შეძრწუნება) 11) შანტა (ნეიტრალიტეტი) 12) ვატსალია (მშობლიური ურთიერთობა) ამ რასების ერთობლიობას ეწოდება სიყვარული. სიყვარული პირველ რიგში გაღმერთების, მსახურების, მეგობრობის, მშობლიური სიყვარულისა და სატრფიალო სიყვარულის სახით ვლინდება. და როდესაც ეს ხუთი არა ჩანს, სიყვარული არაუშუალოდ ვლინდება მრისხანების, გაოცების, ხუმრობის, სიცილის, რაინდობის, შიშის, შეძრწუნებისა და ა.შ. სახით. მაგალითად, როცა კაცს ქალი უყვარს, რასას სატრფიალო სიყვარული ეწოდება. მაგრამ როდესაც ასეთ სიყვარულს ხელი ეშლება, შეიძლება გამოვლინდეს გაოცება, მრისხანება, შეძრწუნება ან შიშIც კი. ზოგჯერ ორი პიროვნების სიყვარული მკვლელობის საშინელი სცენებით მთავრდება. ასეთ რასებს ადგილი აქვს ადამიანსა და ადამიანს, ცხოველსა და ცხოველს შორის. ადამიანსა და ცხოველს ან ადამიანსა და მატერიალურ სამყაროში არსებულ რომელიმე სხვა სახეობას შორის რასის გაცვლა-გამოცვლა შეუძლებელია. რასების გაცვლას ერთი სახეობის წარმომადგენლებს შორის აქვს ადგილი. მაგრამ სული თვისობრივად უზენაესი უფლის ტოლია. ამიტომ თავდაპირველად რასების გაცვლა-გამოცვლა სულიერ ცოცხალ არსებასა და სულიერ მთელს, ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას შორის ხდება. სულიერი ურთიერთობა, ანუ რასა სრული სახით ცოცხალ არსებებსა და უზენაეს უფალს შორის სულიერ ყოფიერებაში ვლინდება. ამიტომ შრუტი-მანტრებში, ანუ ვედურ ჰიმნებში ღმრთეების უზენაეს პიროვნებას “ყოველი რასას პირველწყარო” ეწოდება. ცოცხალი არსება მაშინ ხდება მართლა ბედნიერი, როდესაც უზენაეს უფალთან ურთიერთობას აღიდგენს და მას თავისი კონსტიტუციური რასით უკავშირდება. შრუტი მანტრებში ნათქვამია, რომ ყოველ ცოცხალ არსებას აქვს თავისი კონსტიტუციური მდგომარეობა, რომელსაც ღმრთეების პიროვნებასთან ურთიერთობისათვის საჭირო გარკვეული რასა ახასიათებს. ამ პირველადი რასის ბოლომდე გამოცდა მხოლოდ განთავისუფლებულ მდგომარეობაში შეიძლება. მატერიალურ ყოფიერებაში რასა დამახინჯებული, წარმავალი სახით აღიქმება. ამიტომ მატერიალური სამყაროს რასები მატერიალური რაუდრას (მრისხანების) და სხვ. სახით ვლინდება. ამიტომ ის, ვისაც ბოლომდე ესმის ეს სხვადასხვა რასები, რომლებიც მოქმედების ძირითად პრინციპებს წარმოადგენს, მიხვდება თავდაპირველი თვდაპირველი რასების მატერიალურ სამყაროში არეკლილ ყალბ გამოვლინებებს. სწავლული სულიერ სამყაროში არსებული ჭEშმარიტი რასის გამოცდას მიელტვის. თავიდან მას უზენაესთან შერწყმა სურს. ამიტომ სხვადასხვა რასებში გაუთვითცნობიერებელი, ნაკლებად გონიერი ტრანსცენდენტალისტი ვერ სცდება სულიერ მთელთან შერწყმის ამ კონცეფციას. ამ შლოკაში გარკვევითაა ნათქვამი, რომ იმ რასას გამოცდა, რომლითაც განთავისუფლებულ მდგომარეობაშიც კი ტკბებიან, შეიძლება შრიმად-ბჰაგავატამში, რადგან იგი მთელი ვედური ლიტერატურის მწიფე ნაყოფს წარმოადგენს. ამ ნაწარმოების მორჩილი მოსმენით გულის წადილის სრულად დაკმაყოფილება შეიძლება. მაგრამ საჭიროა დიდი სიფრთხილე, რადგან მოსმენა სათანადო წყაროდან უნდა მოხდეს. შრიმად-ბჰაგავატამი სწორედ ასეთი წყაროდან არის მიღებული. იგი სულიერი სამყაროდან ჩამოიტანა ნარადა მუნიმ და გადასცა თავის მოსწავლეს, შრი ვიასადევას. რომელმაც იგი თავის შვილს შრილა შუკადება გოსვამის გადასცა, შრილა შუკადევა გოსვამიმ კი _ მაჰარაჯა პარიკშიტს, მეფის სიკვდილამდე 7 დღით ადრე. შრილა შუკადევა გოსვამი დაბადებიდან განთავისუფლებული სული იყო. იგი დედის მუცელშივე განთავისუფლებული გახლდათ და დაბადების შემდეგ არავითარი სულიერი წვრთნა არ გაუვლია. დაბადების ჟამს ღირსებები არავის გააჩნია, არც ამქვეყნიური და არც სულიერი თვალსაზრისით. მაგრამ რაკი შრი შუკადევა გოსვამი სრულიად განთავისუფლებული სული იყო, არ სჭირდებოდა სულიერი შემეცნებისთვის თანდათანობითი პროცესის გავლა. თუმცა ის სამ მატერიალურ მოდუსზე მაღლა იდგა, ტრანსცენდენტულ მდგომარეობაში მყოფი ბოლომდე განთავისუფლებული სული იყო, მაინც მიიზიდა ტრანსცენდენტულმა რასამ ღმრთეების უზენაესი პიროვნებისა, ვისაც ვედური ჰიმნების გალობით განთავისუფლებული სულები ადიდებენ. უზენაესი უფლის გართობები განთავისუფლებულ სულებს უფრო იზიდავთ, ვიდრე ერისკაცებს. უდავოა, რომ უფალი უპიროვნო ვერ იქნება, რადგან ტრანსცენდენტული რასას ქონა მხოლოდ პიროვნებასთან შეიძლება. შრიმად-ბჰაგავატამში მოთხრობილია უფლის ტრანსცენდენტული გართობების შესახებ და შუკადევა გოსვამი თანმიმდევრულად გვიხსნის ამას. ამრიგად, ეს თემა იზიდავს ყოველი კლასის ადამიანებს, განთავისუფლების მაძიებელთა და უზენაეს მთელთან შერწყმის მაძიებელთა ჩათვლით. სანსკრიტზე თუთიყუშს ჰქვია შუკა. როდესაც ეს ჩიტი ნისკარტით მწიფე ნაყოფს ხლეჩს, მას სიტკბო ემატება. ვედური ნაყოფი, რომელიც ზრდასრულ და მომწიფებულ ცოდნას მოიცავს, მოყოლილ იქნა შრილა შუკადევა გოსვამის მიერ, რომელსაც თუთიყუშს ადარებენ არა იმიტომ, რომ ზუსტად ისევე იმეორებდა ბჰაგავატამს, როგორი სახითაც თავისი სწავლული მამისგან მოისმინა, არამედ იმის გამო, რომ ნებისმიერი კლასის ადამიანისათვის მიმზიდველი სახით შეეძლო ნაშრომის წარმოდგენა. ამბავი ისე მოედინება შრილა შუკადევა გოსვამის ბაგეებიდან, რომ ნებისმიერი გულწრფელი მსმენელი, რომელიც მორჩილად ისმენს მას, უმალვე შეგრძნობს ტრანსცენდენტულ გემოს, მატერიალური სამყაროს დამახინჯებული გემოსაგან რომ განსხვავდება. მწიფე ნაყოფი უეცრად არ ვარდება უმაღლესი პლანეტიდან კრშნალოკადან. პირიქით იგი ფრთხილად, შეუცვლელად და დაუზიანებლად იქნა დაშვებული მოწაფეობრივი თანმიმდევრობის ჯაჭვის გზით. სულელები, რომლებიც ტრანსცენდენტულ მოწაფეობრივ თანმიმდევრობას არ მიეკუთვნებიან, დიდ შეცდომას უშვებენ, როცა რასა ცეკვად ცნობილი უმაღლესი ტრანსცენდენტული რასის გაგებას ცდილობენ შუკადევა გოსვამის ნაკვალევის გაყოლის გარეშე, რომელიც უაღრესად ფრთხილად გადმოგვცემს ამ ნაყოფს ტრანსცენდენტული შემეცნების საფეხურებით. ადამიანს საკმარისი გონიერება უნდა გააჩნდეს, რათა გაიგოს შრიმად-ბჰაგავატამის სიდიადე იმის გათვალისწინებით, რომ ისეთი პიროვნებები, როგორიც არის შუკადევა გოსვამი ესოდენ ფრთხილად ეპყრობოდა მის თემას. ბჰაგავატას სკოლის მოწაფეობრივი თანმიმდევრობის ეს პროცესი გულისხმობს იმას, რომ ადამიანმა შრიმად-ბჰაგავატამი მომავალშიც შრილა შუკადევა გოსვამის ჭეშმარიტი წარმომადგენლისაგან უნდა გაიგოს. პროფესიონალი, რომელიც უკანონოდ ეწევა ბიზნესს შრიმად-ბჰაგავატამის მოყოლით, უდავოდ არ არის შუკადევა გოსვამის წარმომადგენელი. ასეთი კაცის ერთადერთი საქმე სარჩოს შოვნაა. ამიტომ არ შეიძლება ასეთი პროფესიონალების ლექციების მოსმენა. როგორც წესი, ამ სერიოზული საკითხის შესწავლის თანდათანობითი პროცესის გაუვლელად ისინი ნაწარმოების ყველაზე საკრალურ ნაწილს მიმართავენ. ჩვეულებრივ, ისინი ღრმად იჭრებიან რასა ცეკვის საკითხში, რაც სულელ ხალხს სწორად არ ესმის. ზოგი ამას ამორალობად თვლის, სხვები კი სულელური განმარტებებით ფარავენ მის მნიშვნელობას. მათ არ სურთ შრილა შუკადევა გოსვამის ნაკვალევის გაყოლა. ამიტომ უნდა დავასკვნათ, რომ რასას სერიოზულმა შემსწავლელმა ბჰაგავატამი უნდა მიიღოს შრილა შუკადევა გოსვამისაგან მომავალ მოწაფეობრივი თანმიმდევრობის ჯაჭვში, რომელიც ბჰაგავატამს განმარტავს თავიდან და არა თვითნებურად. ტრანსცენდენტულ მეცნიერებაში მცირე ცოდნის მქონე ერისკაცთა დასაკმაყოფილებლად. “შრიმად-ბჰაგავატამი” ისეთი სიფრთხილითაა წარმოდგენილი, რომ გულწრფელი და სერიოზული პიროვნება ერთბაშად შეძლებს ვედური ცოდნის მწიფე ნაყოფით დატკბობას, თუკი უბრალოდ შესვამს შუკადევა გოსვამის ან მისი ჭეშმარიტი წარმომადგენლის ბაგეებიდან მომდინარე ნექტარს. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 17 2011, 04:22 PM
Post
#17
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ლექსი 4 ნაიმიშე ‘ნიმიშა-კშეტრე რშაიაჰ შაუნაკადაიაჰ სატრამ სვარგაია ლოკაია საჰასრა-სამამ ასატა ერთხელ, წმინდა ადგილას, ნაიმიშარანიას ტყეში, უფლისა და მისი ერთგულების დასაკმაყოფილებლად დიდი ათასწლიანი მსხვერპლშეწირვის ჩასატარებლად შეიკრიბნენ დიდი ბრძენები ბრძენი შუკადევას მეთაურობით. განმარტება: “შრიმად-ბჰაგავატამის” შესავალი წინა სამ შლოკაში იქნა გადმოცემული. ახლა ამ დიადი ნაწარმოების ძირითადი თემის თხრობა იწყება. პირველად “შრიმად-ბჰაგავატამი” შრილა შუკადევა გოსვამის მიერ იქნა მოთხრობილი, მეორედ კი – ნაიმიშარანიაში. “ვაიავიია ტანტრაში” ნათქვამია, რომ ბრაჰმამ, ამ კონკრეტული სამყაროს შემოქმედმა, გამოიგონა დიდი ბორბალი, რომელიც მთელ სამყაროს შეიცავდა. ამ დიდი წრის მორგვი ნაიმიშარანიას სახელით ცნობილ განსაკუთრებულ ადგილას იმყოფებოდა. ნაიმიშარანიას ტყე ნახსენებია “ვარაჰა პურანაშიც”, სადაც ნათქვამია, რომ ამ ადგილას ჩატარებული მსხვერპლშეწირვა დემონური ხალხის ძალას ასუსტებს. ამიტომ ბრაჰმანები ასეთი მსხვერპლშეწირვების ჩასატარებლად ნაიმიშარანიას ამჯობინებენ. უფალი ვიშნუს ერთგულები უფლის სასიამოვნოდ ყველაფერს წირავენ. ერთგულები მუდამ უფლის სამსახურით არიან დაკავებულნი, დაცემული სულები კი – მატერიალური ყოფიერების სიამოვნებით. “ბჰაგავად-გიტაში” ნათქვამია, რომ უფალი ვიშნუსთვის სიამოვნების მინიჭების განზრახვის გარდა მატერიალურ სამყაროში შესრულებული ნებისმიერი საქმიანობა შემსრულებლის დატყვევებას იწვევს. ამიტომ დაწესებულია, რომ ყოველი საქმე მსხვერპლშეწირვის სახით უნდა შესრულდეს ვიშნუსა და მისი ერთგულების დასაკმაყოფილებლად. ეს საყოველთაო მშვიდობასა და აყვავებას მოიტანს. დიადი ბრძენები მუდამ ხალხის კეთილდღეობაზე ზრუნავენ და ბრძენები, რომელთაც სათავეში შაუნაკა და სხვ. ედგათ, ნაიმიშარანიას ამ წმინდა ადგილას დიდი და ხანგრძლივი მსხვერპლშეწირვების ჩასატარებლად შეიკრიბნენ. გულმავიწყმა ხალხმა არ იცის მშვიდობისა და აყვავების სწორი გზა. მაგრამ ბრძენებს მშვენივრად ესმით ეს, ამიტომ ყოველი ადამიანის საკეთილდღეოდ მუდამ ემსახურებიან უფალს. უფალი ვიშნუ დიდ ხეს ჰგავს, ყველა სხვა კი ნახევარღმერთების, ადამიანების, სიდდჰების, ჩარანების, ვიდიადჰარებისა და სხვა ცოცხალი არსებების ჩათვლით, ამ ხის ტოტები, შტოები და ფოთლებია. ხის ფესვის მორწყვით ხის ყოველი ნაწილი თავისთავად იკვებება. მხოლოდ მოჭრილი ტოტებისა და ფოთლების გამოკვებაა შეუძლებელი. მორწყვის მიუხედავად, მოჭრილი ტოტები და ფოთლები თანდათანობით ხმება. ასევე, როდესაც ადამიანთა საზოგადოება ტოტებისა და ფოთლების მსგავსად ღმრთეების პიროვნებისგან მოიკვეთება, წყალს ვეღარ აითვისებს და მისი მორწყვის მცდელობა ენერგიისა და მარაგის ხარჯვა იქნება მხოლოდ. თანამედროვე მატერიალისტურ საზოგადოებას დაკარგული აქვს თავისი ურთიერთობა უზენაეს უფალთან. ათეისტ ლიდერთა მიერ დასახული მთელი გეგმებიც ყოველ ნაბიჯზე იშლება. მაგრამ მათ მაინც არ სურთ გამოღვიძება. ამ ეპოქაში გამოღვიძებისათვის დაწესებული მეთოდი არის უფლის წმინდა სახელთა ერთობლივი გალობა. ამის ხერხები და გზები უაღრესად მეცნიერულად გვასწავლა უფალმა შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუმ. გონიერი ხალხი ისარგებლებს მისი მოძღვრებით, რათა ჭეშმარიტი მშვიდობა და კეთილდღეობა მოუტანოს ქვეყნიერებას. “შრიმად-ბჰაგავატამიც” იგივე მიზნით არის მოცემული და ამ გარემოებას უფრო კონკრეტულად მოგვიანებით განვიხილავთ. ლექსი 5 ტა ეკადა ტუ მუნაიაჰ პრატარ ჰუტა-ჰუტაგნაიაჰ სატ-კრტამ სუტამ ასინამ პაპრაჩჩჰურ იდამ ადარატ ერთ დღეს, როდესაც დიდმა ბრძენებმა სამსხვერპლო ცეცხლი დაანთეს და საპატიო ადგილი შესთავაზეს შრილა სუტა გოსვამის, რითაც დაასრულეს თავიანთი დილის მოვალეობები, დიდი მოკრძალებით შემდეგი საკითხების შესახებ შეეკითხნენ. განმარტება: დილა საუკეთესო დროა სულიერი საქმიანობისთვის. დიდმა ბრძენებმა “ბჰაგავატამის” მთხრობელს ამაღლებული საპატიო ადგილი შესთავაზეს, რომელსაც ვიასასანა, ანუ შრი ვიასადევას ადგილი ეწოდება. შრი ვიასადევა ყველას თავდაპირველი სულიერი დამრიგებელია, ყოველი სხვა დამრიგებელი მის წარმომადგენლად ითვლება. შრი ვიასადევას წარმომადგენელი ის არის, ვისაც სწორად შეუძლია მისი თვალსაზრისის წარმოდგენა. შრი ვიასადევამ შრილა შუკადევა გოსვამის ჩაუნერგა “ბჰაგავატამის” ეპისტოლე, შრი სუტა გოსვამიმ კი მისგან (შრი შუკადევა გოსვამისგან) მოისმინა იგი. უნდა გვესმოდეს, რომ მოწაფეობრივ თანმიმდევრობაში შრი ვიასადევას ყოველი ჭეშმარიტი წარმომადგენელი გოსვამია. ეს გოსვამები გრძნობებს იკავებენ და განუხრელად მიჰყვებიან წინამორბედი აჩარიების მიერ გაკვალულ გზას. გოსვამები თვითნებურად არ კითხულობენ ლექციებს. პირიქით, ისინი უდიდესი სიფრთხილით ასრულებენ თავიანთ სამსახურს, მიჰყვებიან რა თავიანთ წინამორბედებს, რომლებმაც უცვლელი სახით გადმოგვცეს სულიერი ეპისტოლე. სწორი მნიშვნელობის გასაგებად “ბჰაგავატამის” მსმენელებს შეუძლიათ კითხვები დაუსვან მთხრობელს, მაგრამ ეს გამომწვევად არ უნდა მოხდეს. ადამიანმა მთხრობელის მიმართ და თხრობის საკითხის შესახებ დიდი მოკრძალებით უნდა დასვას შეკითხვები. მან ტრანსცენდენტული საკითხები მართებული წყაროებიდან მორჩილად მოსმენით უნდა ისწავლოს. ამიტომ ბრძენებმა დიდი მოწიწებით მიმართეს სუტა გოსვამის. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 18 2011, 10:51 AM
Post
#18
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ლექსი 6
რშია უჩუჰ ტვაია ქჰალუ პურანანი სეტიჰასანი ჩანაგჰა აქჰიატანი აპი ადჰიტანი დჰარმა-შასტრანი იანი უტა ბრძენებმა თქვეს: პატივცემულო სუტა გოსვამი, შენ სრულიად მოკლებული ხარ ყოველგვარ მანკიერებას. გარკვეული ხარ რელიგიური ცხოვრების მქადაგებელ ყოველ წმინდა წერილში და პურანებსა და ისტორიებშიც, რადგან სწორი ხელმძღვანელობით შეისწავლე ისინი და განმარტე კიდეც. განმარტება: გოსვამი, ანუ შრი ვიასადევას ჭეშმარიტი წარმომადგენელი ყოველგვარ მანკიერებას მოკლებული უნდა იყოს. კალი-იუგას ოთხი მანკიერება ახასიათებს: 1) უკანონო ურთიერთობები ქალებთან 2) ცხოველთა ხოცვა 3) დამათრობელი და აღმგზნები საშუალებების გამოყენება 4) ათასაგვარი აზარტული თამაშები სანამ ვიასასანაზე დაჯდომას გაბედავდეს, გოსვამი თავისუფალი უნდა იყოს ყოველი ამ მანკიერებისგან. ვიასასანაზე დაჯდომის უფლება არ უნდა მიეცეს მას, ვისაც უნაკლო ხასიათი არა აქვს და ზემოხსენებული მანკიერებებისგან არ არის თავისუფალი. გარდა ამისა, იგი კარგადაც უნდა იყოს განსწავლული ყოველ განდობილ წერილში, ანუ ვედებში. პურანებიც ვედების ნაწილებია. “მაჰაბჰარატასა” და “რამაიანას” მსგავსი ისტორიებიც ვედების ნაწილებს წარმოადგენს. აჩარიები ან გოსვამები კარგად უნდა იცნობდნენ მთელ ამ ლიტერატურას. მათი მოსმენა და განმარტება კითხვაზე უფრო მნიშვნელოვანია. განდობილ წერილთა ცოდნის ათვისება მხოლოდ მოსმენითა და განმარტებით არის შესაძლებელი. მოსმენას ეწოდება შრავანა, განმარტებას კი – კირტანა. ეს ორი პროცესი – შრავანა და კირტანა – ყველაზე მნიშვნელოვანია სულიერ ცხოვრებაში წინსვლისთვის. მხოლოდ მას შეუძლია ამ საკითხის მართებულად განმარტება, ვინც სწორად ჩაწვდა ჭეშმარიტი წყაროდან მორჩილად მოსმენით მიღებულ ტრანსცენდენტულ ცოდნას. ლექსი 7 იანი ვედა-ვიდამ შრეშთჰო ბჰაგავან ბადარაიანაჰ ანიე ჩა მუნაიაჰ სუტა პარავარა-ვიდო ვიდუჰ როგორც უხუცესი ვედანტისტი, ო სუტა გოსვამი, შენ გარკვეული ხარ ღმრთეების ინკარნაციის, ვიასადევას ცოდნაში. შენ იცნობ სხვა ბრძენებსაც, რომლებსაც ბოლომდე ესმით ყოველგვარი ფიზიკური და მეტაფიზიკური ცოდნა. განმარტება: “შრიმად-ბჰაგავატამი” ბუნებრივი კომენტარიებია “ბრაჰმა-სუტრაზე”, ანუ “ბადარაიანი ვედანტა-სუტრაზე”. მას ბუნებრივი იმიტომ ეწოდება, რომ “ვედანტა-სუტრასა” და “შრიმად-ბჰაგავატამის”, ანუ მთელი ვედური ლიტერატურის კვინტესენციის ავტორი არის ვიასადევა. ვიასადევას გარდა არიან სხვა ბრძენებიც, ექვსი სხვადასხვა ფილოსოფიური სისტემების ავტორები. ესენი არიან: გაუტამა, კანადა, კაპილა, პატანჯალი, ჯაიმინი და აშტავაკრა. თეიზმი ბოლომდე განმარტებულია “ვედანტა-სუტრაში”, მაშინ როცა ფილოსოფიურ სპეკულაციათა სხვა სისტემებში პრაქტიკულად არაფერი არის თქმული ყოველ მიზეზთა თავდაპირველი მიზეზის შესახებ. ადამიანს ვიასასანაზე დაჯდომა შეუძLია მხოლოდ მაშინ, როცა იმდენად გაიწაფება ფილოსოფიის ყოველ სისტემაში, რომ სხვა სისტემათა გასაქარწყლებლად “ბჰაგავატამის თეისტური შეხედულებების სრულყოფილად წარმოდგენას შეძლებს. შრილა სუტა გოსვამი სათანადო მასწავლებელი იყო, ამიტომ ნაიმიშარანიას ბრძენებმა ვიასასანაზე დააბრძანეს იგი. აქ შრილა ვიასადევა ღმრთეების პიროვნებად არის წოდებული, რადგან იგი ძალით აღჭურვილი უფლებამოსილი ინკარნაცია გახლავთ. ლექსი 8 ვეტთჰა ტვამ საუმია ტატ სარვამ ტატტვატას ტად-ანუგრაჰატ ბრუიუჰ სნიგდჰასია შიშიასია გურავო გუჰიამ აპი უტა და რადგან მორჩილი ხარ, შენმა სულიერმა მოძღვრებმა ყოველივე გიწყალობეს, რაც თავმდაბალ მოსწავლეს ეძლევა. ამიტომ გვითხარი ყველაფერი, რაც მეცნიერულ საფუძველზე შეისწავლე მათგან. განმარტება: სულიერი ცხოვრების საიდუმლოება მდგომარეობს სულიერი მოძღვრის დაკმაყოფილებაში, რათა მან გულით დაგვლოცოს. სულიერი მოძღვრისადმი მიძღვნილ ცნობილ რვა სტროფში შრილა ვიშვანათჰა ჩაკრავარტი თჰაკურა ასე მღერის: “ე მოწიწებით ვცემ თაყვანს ჩემი სულიერი მოძღვრის ლოტოსის ტერფებს. მხოლოდ მისი დაკმაყოფილებით შეიძLება ღმრთეების პიროვნებისთვის სიამოვნების მინიჭება და როცა იგი უკმაყოფილოა, სულიერი შემეცნების გზაზე მხოლოდ არეულობა იქმნება.” ამიტომ მეტად მნიშვნელოვანია, რომ მოსწავლე სულიერი მოძღვრის მორჩილი და გამგონე იყოს. შრილა სუტა გოსვამის მოსწავლის ყოველი ეს ღირსება გააჩნდა, ამიტომ მისმა სწავლულმა და თვითშეცნობილმა სულიერმა მოძღვრებმა, როგორებიც იყვნენ შრილა ვიასადევა და სხვ., ყველაფერი უწყალობეს მას. ნაიმიშარანიას ბრძენები დარწმუნებულნი იყვნენ, რომ შრილა სუტა გოსვამი ჭეშმარიტი სულიერი მოძღვარი იყო. ამიტომ ძალიან სურდათ მისი მოსმენა. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 19 2011, 10:04 AM
Post
#19
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ლექსი 9
ტატრა ტატრანჯასაიუშმან ბჰავატა იად ვინიშჩიტამ პუმსამ ეკანტატაჰ შრეიას ტან ნაჰ შამსიტუმ არჰასი ამიტომ, ხანგრძლივი სიცოცხლით კურთხეულო, გთხოვთ, გასაგები ენით გაგვიმარტე, რა არის შენი აზრით აბსოლუტური და უმაღლესი სიკეთე მთელი ხალხისათვის. განმარტება: “ბჰაგავად-გიტაში” მოწოდებულია აჩარიას თაყვანისცემა. აჩარიები და გოსვამები მუდამ საზოგადოების კეთილდღეობაზე, განსაკუთრებით კი სულიერ კეთილდღეობაზე ზრუნავენ. მატერიალური კეთილდღეობა თავისთავად მოჰყვება სულიერ კეთილდღეობას. ამიტომ აჩარიები ხალხს სულიერი კეთილდღეობისკენ მიღწევას ასწავლიან. წინასწარ ხედავდა რა კალის, ანუ ჩხუბის ამ რკინის ეპოქის ხალხის არასრულფასოვნებას, ბრძენთა თხოვნით სუტა გოსვამიმ შეაჯამა განდობილი წერილები, რადგან ამ ეპოქის ხალხი ყოველმხრივ უვარგისია. ამიტომ ბრძენებმა იკითხეს აბსოლუტური ჭეშმარიტების შესახებ, რომელიც უმაღლეს სიკეთეს წარმოადგენს ხალხისთვის. შემდგომ ამ ეპოქის ხალხის სავალალო მდგომარეობა არის აღწერილი. ლექსი 10 პრაიენალპაიუშაჰ საბჰია კალავ ასმინ იუგე ჯანაჰ მანდაჰ სუმანდა-მატაიო მანდა-ბჰაგია ჰი უპადრშტაჰ ო სწავლულო, კალის ამ ეპოქაში ხალხი ცოტას ცოცხლობს. ისინი მუდამ ჩხუბობენ, ზარმაცები, გზააბნეულნი, უიღბლონი და რაც მთავარია ყოველთვის შეწუხებულები არიან. განმარტება: უფლის ერთგულები ყოველთვის მთელი საზოგადოების სულიერ გაუმჯობესებაზე ფიქრობენ. როდესაც ნაიმიშარანიაში შეკრებილმა ბრძენებმა კალის ამ ეპოქის ხალხის მდგომარეობა გააანალიზეს, იწინასწარმეტყველეს, რომ ადამიანები მოკლე ხანს იცოცხლებდნენ. კალი-იუგაში სიცოცხლის ხანგრძლივობა მცირდება ძირითადად არა არასაკმარისი საკვების, არამედ მოუწესრიგებელი ჩვევების გამო. ჯანმრთელობის შენარჩუნება მოწესრიგებული ჩვევებითა და მარტივი კვებით არის შესაძლებელი. ზედმეტმა ჭამამ, გრძნობათა ზედმეტმა დაკმაყოფილებამ, სხვის წყალობაზე ძლიერმა დამოკიდებულებამ და ცხოვრების ხელოვნურმა წესებმა გამოფიტეს ადამიანის სასიცოცხლო ენერგია. ამიტომ სიცოცხლის ხანგრძლივობამ იკლო. ამ ეპოქის ხალხი მეტად ზარმაციც არის, არა მხოლოდ მატერიალური, არამედ თვითშემეცნების თვალსაზრისითაც. ადამიანის სიცოცხლე, უპირველეს ყოვლისა, თვითშემეცნებისთვის არის განკუთვნილი. ეს იმას ნიშნავს, რომ პიროვნებამ უნდა გაიგოს, ვინ არის თვითონ, რა არის სამყარო და რა არის უმაღლესი ჭეშმარიტება. ადამიანის სიცოცხლე ცოცხალ არსებას მატერიალურ ყოფიერებაში არსებობისთვის მძაფრი ბრძოლის ტანჯვების დასრულებისა და ღმრთეებასთან, მარადიულ სახლში დაბრუნების საშუალებას აძლევს. მაგრამ განათლების არასწორი სისტემის გამო ადამიანებს თვითშემეცნების არავითარი სურვილი არ გააჩნიათ. ადამიანმა რომც გაიგოს რაიმე ამის შესახებ, იგი, სამწუხაროდ, გზააბნეული მასწავლებლების მსხვერპლი გახდება. ამ ეპოქის ხალხი არა მხოლოდ სხვადასხვა პოლიტიკური მრწამსებისა და პარტიების, არამედ გრძნობათა დაკმაყოფილებისთვის გამიზნული ათასგვარი გართობის მსხვერპლი ხდება. ესენია: კინო, სპორტი, აზარტული თამაშები, კლუბები, საერო ბიბლიოთეკები, ცუდი ურთიერთობა, თამბაქო, ალკოჰოლი, სიცრუე, თაღლითობა, ჩხუბი და სხვა. ათასგვარი საქმიანობის გამო ადამიანის გონება მუდამ აფორიაქებული და აღელვებულია. ამ ეპოქაში მრავალი უსინდისო ადამიანი იგონებს საკუთარ სარწმუნოებას, რომელიც არც ერთ განდობილ წერილზე არ არის დაფუძნებული. გრძნობათა დაკმაყოფილების მოყვარული ხალხს კი ხშირად იზიდავს ასეთი საზოგადოებები. ამიტომ ხალხს გონებრივი სიმშვიდეც და სხეულის ჯანმრთელობაც მოესპოთ, რადგან რელიგიის სახელით ქვეყნად ამდენი ცოდვა ტრიალებს. აღარ არსებობს ბრაჰმაჩარის (მოწაფეთა) ერთობა, მეოჯახეები კი გრჰასთჰა-აშრამის წესებს აღარ იცავენ. ამიტომ ასეთ გრჰასთჰა-აშრამებიდან გამოსული ე.წ. ვანაპრასთჰები და სანნიასები ადვილად სცდებიან რთულ გზას. კალი იუგას მთელი ატმოსფერო ურწმუნოებითაა დამუხტული. ადამიანებს აღარ აინტერესებთ სულიერი ფასეულობა. ასეთი მატერიალისტური ცივილიზაციების შესანარჩუნებლად კაცობრიობამ რთული ეროვნებები და ერთობები ჩამოაყალიბა და ამ ჯგუფებს შორის გამუდმებით მიმდინარეობს ცხელი და ცივი ომები. ამიტომ, ადამიანთა საზოგადოების დღევანდელი დამახინჯებული ფასეულობის გამო სულიერი დონის ამაღლება ძალიან ძნელია. ნაიმიშარანიაში შეკრებილი ბრძენები მთელი დაცემული სულების დახსნას იყვნენ მოწადინებულნი და ამ შემთხვევაში მათ ხსნის საშუალებას – შრილა სუტა გოსვამის მიმართეს. ლექსი 11 ბჰურინი ბჰური-კარმანი შროტავიანი ვიბჰაგაშაჰ ატაჰ სადჰო ‘ტრა იატ სარამ სამუდდჰრტია მანიშაია ბრუჰი ბჰადრაია ბჰუტანამ იენატმა სუპრასიდატი არსებობს ათასგვარი წმინდა წერილი და ყოველ მათგანში დაწესებულია მოვალეობები, რომელთა გაგებაც მხოლოდ მრავალი წლის მანძილზე მათი შესაბამისი დანაყოფის შესწავლის შედეგად არის შესაძლებელი. ამიტომ, ო ბრძენო, გთხოვთ, ამოგვიკრიბე ამ წმინდა წერილების არსი და გაგვიმარტე იგი ყოველი ცოცხალი არსების სასიკეთოდ, რათა ასეთი დარიგებით მათი გულები სრულიად დაკმაყოფილდეს. განმარტება: ატმა, ანუ მეობა განსხვავდება მატერიისა და მატერიალური ელემენტებისგან. თავისი არსით იგი სულიერია, ამიტომ ვერავითარი მატერიალური გეგმებით ვერასოდეს დაკმაყოფილდება. ყოველი წმინდა წერილისა და სულიერი დარიგების მიზანს მეობის, ანუ ატმას დაკმაყოფილება წარმოადგენს. ადგილისა და დროის მიხედვით სხვადასხვა სახის ცოცხალი არსებებისთვის სხვადასხვა მიდგომა არსებობს. ამიტომაც განდობილ წმინდა წერილთა რიცხვი ძალიან დიდია. ამ სხვადასხვა წმინდა წერილებში მოცემულია სხვადასხვა მეთოდები და დაწესებული მოვალეობები. გაითვალისწინეს რა კალის ამ ეპოქის ხალხის დაცემულობა, ნაიმიშარანიაში შეკრებილმა ბრძენებმა სთხოვეს სუტა გოსვამის, მოეთხრო ყოველი წმინდა წერილის არსი, რადგან ამ ეპოქაში დაცემულ სულებს არ შეუძლიათ ვარნასა და აშრამის სისტემის სხვადასხვა წმინდა წერილთა გაკვეთილების გაგება და განხორციელება. ვარნასა და აშრამას საზოგადოება ადამიანთა სულიერ საფეხურზე აღმართვისათვის საულეთესო საზოგადოებად ითვლება, მაგრამ კალი-იუგას გამო შეუძლებელია მისი ყოველი წესის დაცვა. ხალხს არც ოჯახთან კავშირის გაწყვეტა შეუძლია, როგორც ეს ვარნაშრამას საზოგადოებაშია დაწესებული. ატმოსფერო მტრობით არის გაჟღენთილი. ამის საფუძველზე აშკარა ხდება, რომ ამ ეპოქის ადამიანის განთავისუფლება მეტად ძნელია. შემდეგ ლექსებში განმარტებულია მიზეზი იმისა, თუ რატომ მიმართეს ბრძენებმა შრი სუტა გოსვამის ამ კითხვით. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Jan 20 2011, 10:21 AM
Post
#20
|
|
VIOLET soul Group: Members Posts: 3,007 Joined: 29-October 09 Member No.: 6,058 ნიკის ჩასმა პოსტში მონიშნულის ციტატაში ჩასმა |
ლექსი 12
სუტა ჯანასი ბჰადრამ ტე ბჰაგავან სატვატამ პატიჰ დევაკიამ ვასუდევასია ჯატო იასია ჩიკირშაია დალოცვილ იყავ, ო სუტა გოსვამი. შენ იცი, რა მიზნით მოევლინა ღმრთეების პიროვნება ვასუდევას შვილის სახით დევაკის მუცელში. განმარტება: ბჰაგავანი ნიშნავს ყოვლისშემძლე ღმერთს, რომელიც მთელი სიმდიდრის, ძალის, სახელმოხვეჭილობის, სილამაზის, ცოდნისა და განდეგილობის განმგებელია. იგია თავისი წმინდა ერთგულების მფარველი. თუმცა ღმერთი თანაბრად ეპყრობა ყველას, განსაკუთრებით კეთილად თავისი ერთგულების მიმართ არის განწყობილი. სატ აბსოლუტურ ჭეშმარიტებას ნიშნავს, აბსოლუტური ჭეშმარიტების მსახურებს სატვატები ჰქვიათ, ასეთი წმინდა ერთგულების მფარველ ღმრთეების პიროვნებას კი სატვატების მფარველი ეწოდება. ბჰადრამ-ტე – “დალოცვილ იყავ” მეტყველებს ბრძენთა ძლიერ წადილზე, მთხრობელისგან გაეგოთ რაიმე აბსოლუტური ჭეშმარიტების შესახებ. უფალი შრი კრშნა, ღმრთეების უზენაესი პიროვნება, ვასუდევას ცოლს, დევაკის მოევლინა. ვასუდევა იმ ტრანსცენდენტული მდგომარეობის სიმბოლოა, საიდანაც უზენაესი უფალი ვლინდება. ლექსი 13 ტან ნაჰ შუშრუშამანანამ არჰასი ანგანუვარნიტუმ იასიავატარო ბჰუტანამ კშემაია ჩა ბჰავაია ჩა ო სუტა გოსვამი, ჩვენ ღმრთეების პიროვნებისა და მისი ინკარნაციების შესახებ გაგება გვწადია. გთხოვთ, გაგვიმარტე წინამორბედ მოძღვართა [აჩარიათა] მიერ გადმოცემული სწავლებები, რადგან ადამიანი მაღლდება როგორც მათ შესახებ საუბრით, ასევე მოსმენითაც. განმარტება: აქ წამოყენებულია აბსოლუტური ჭეშმარიტების ტრანსცენდენტული ეპისტოლეს მოსმენის პირობები. პირველი პირობა ისაა, რომ მსმენელი გულწრფელი და მოსმენას მოწყურებული უნდა იყოს, მთხრობელი კი აღიარებული აჩარიასგან მომავალ მოწაფეობრივ თანმიმდევრობას უნდა მიეკუთვნებოდეს. აბსოლუტის ტრანსცენდენტული ეპისტოლე არ ესმით მატერიაში ჩაფლულებს. ჭეშმარიტი სულიერი მოძღვრის ხელმძღვანელობით ადამიანი თანდათანობით იწმინდება. ამიტომ კაცი მოწაფეობრივი თანმიმდევრობის ჯაჭვს უნდა მიეკუთვნებოდეს და მორჩილი სულით მოსმენის ხელოვნება უნდა შეისწავლოს. სუტა გოსვამისა და ნაიმიშარანიაში შეკრებილ მბრძენთა შემთხვევაში ორივე პირობა ასრულებულია, რადგან სუტა გოსვამი შრილა ვიასადევას ხაზს მიეკუთვნება, ნაიმიშარანიას ბრძენები კი გულწრფელი სულები არიან, რომელთაც ჭეშმარიტების გაგება სწყურიათ. მათთვის ადვილია უფალი შრი კრშნას ზეადამიანური საქმიანობების, მისი ინკარნაციის, მისი დაბადების, მოვლინებისა და გაუჩინარების, მისი ფორმების, მისი სახელებისა და სხვ. გაგება, რადგან ყოველი მოთხოვნილება დაცულია. ასეთი საუბრები სულიერი შემეცნების გზაზე მდგომ ყოველ ადამიანს ეხმარება. ლექსი 14 აპანნაჰ სამსრტიმ გჰორამ იან-ნამა ვივაშო გრნან ტატაჰ სადიო ვიმუჩიეტა იად ბიბჰეტი სვაიამ ბჰაიამ დაბადებისა და სიკვდილის რთულ ბადეში გახვეული ცოცხალი არსებები უმალვე თავისუფლდებიან მაშინაც კი, როცა გაუცნობიერებლად გალობენ კრშნას წმინდა სახელს, რომლისაც თავად ხორცშესხმულ შიშს ეშინია. განმარტება: ვასუდევა, ანუ უფალი კრშნა, ღმრთეების აბსოლუტური პიროვნება, ყოვლის უმაღლესი განმგებელია. სამყაროში არ არსებობს ვინმე, ვისაც ყოვლისშემძლის მძვინვარებისა არ ეშინია. ღმრთეების პიროვნებამ მოკლა ყოველი დიდი ასურა, რავანას, ჰირანიაკაშიპუს, კამსასა და სხვათა მსგავსი, რომლებიც მეტად ძლიერი ცოცხალი არსებები იყვნენ. ყოვლისშემძლე ვასუდევამ კი საკუთარი სახელი მთელი თავისი პირადი ძალით აღჭურვა. ყველაფერი უფალთან არის დაკავშირებული და მასში ფპოვებს მეობას. აქ ნათქვამია, რომ ხორცშესხმულ შიშსაც კი ეშინია კრშნას სახელისა. ეს იმაზე მეტყველებს, რომ კრშნას სახელი არ განსხვავდება კრშნასგან. ამიტომ კრშნას სახელი თავად უფალი კრშნასავით ძლევამოსილია. არ არსებობს არავითარი განსხვავება. ამიტომ უდიდესი განსაცდელის დროსაც ყველას შეუძლია ისარგებლოს უფალი შრი კრშნას სახელებით. გაუცნობიერებლად ან ვითარების იძულებით გამოთქმულ ტრანსცენდენტულ სახელსაც კი შეუძლია დაბადებისა და სიკვდილის ბადიდან განთავისუფლებაში დაეხმაროს არსებას. ლექსი 15 იატ-პადა-სამშრაიაჰ სუტა მუნაიაჰ პრაშამაიანაჰ სადიაჰ პუნანტი უპასპრშტაჰ სვარდჰუნი-აპო ‘ნუსევაია ო სუტა, იმ დიდ ბრძენებს, რომელთაც ბოლომდე შეაფარეს თავი უფლის ლოტოსის ტერფებს, უმალ ძალუძთ მათთან ურთიერთობაში მყოფი ხალხის განწმენდა. მაშინ როცა განგის წყალს მხოლოდ ხანგრძლივი დროის შემდეგ შეუძლია განსპეტაკება. განმარტება: უფლის წმინდა ერთგულები განგის წმინდა წყლებზე ძლიერი არიან. განგის წყლის ხანგრძლივი გამოყენების შედეგად ადამიანი სულიერ სარგებელს ღებულობს. მაგრამ უფლის წმინდა ერთგულის წყალობით მას უმალვე განწმენდა შეუძლია. “ბჰაგავად-გიტაში” ნათქვამია, რომ ყველას – შუდრას, ქალსა თუ ვაჭარსაც კი შეუძლია თავი შეაფაროს უფლის ლოტოსის ტერფებთან და ამით იგი ღმრთეებასთან დაბრუნდება. უფლის ლოტოსის ტერფებთან თავის შეფარება წმინდა ერთგულებთან თავის შეფარებას ნიშნავს. წმინდა ერთგულებს, რომელთა ერთადერთ საქმიანობასაც ღვთის სამსახური წარმოადგენს, პატივს სცემენ სახელებით პრაბჰუპადა და ვიშნუპადა, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ასეთი ერთგულები უფლის ლოტოსის ტერფთა წარმომადგენლები არიან. ამიტომ ნებისმიერი პიროვნება, რომელიც სულიერ მოძღვრად აღიარებს წმინდა ერთგულს და ამით თავს აფარებს მის ლოტოსის ტერფებს, უმალ იწმინდება. უფლის ასეთ ერთგულებს უფლის მსგავს პატივს სცემენ, რადგან ისინი უფლის ყველაზე საკრალურ სამსახურს ეწევიან – მატერიალური სამყაროდან გამოჰყავთ დაცემული სულები, რომელთა სახლში, ღმრთეებასთან დაბრუნება უფალს სურს. განდობილ წერილთა თანახმად, ასეთი წმინდა ერთგულები უფლის ნაცვლებად არიან ცნობილნი. წმინდა ერთგულის გულწრფელი მოსწავლე სულიერ მოძღვარს უფლის დონეზე აღიქვამს, მაგრამ საკუთარ თავს ყოველთვის უფლის მსახურის მსახურად თვლის. ეს არის წმინდა ერთგულების გზა. -------------------- ჰარერ ნამა ჰარერ ნამა ჰარერ ნამაივა კევალამ
კალაუ ნასტი ევა ნასტი ევა ნასტი ევა გატირ ანიათჰა «კალის ამ ეპოქაში არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა, არ არსებობს სხვა გზა თვითრეალიზაციის მისაღწევად, გარდა უფალი ჰარის წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა, წმინდა სახელის გამეორებისა» |
|
|
Lo-Fi Version | Time is now: 12th December 2024 - 09:41 PM |