Printable Version of Topic

Posted by: David Monny May 24 2015, 03:51 PM

მინდა გაგიზიაროთ ჩემი გამოცდილება სამადჰის მდგომარეობაში ყოფნის, მაგრამ სანამ უშუალოდ თხრობაზე გადავალ, ცოტა რამ მინდა გითხრათ ჩემს შესახებ.
   დავიბადე 1985 წელს და გავიზა რდე საქართველოში. ადრეული ასაკიდანვე დავიწყე საკუთარი თავის შეცნობა.  აღმოსავლური ორთაბრძოლების დაუფლებასთან ერთად, ვეუფლებოდი აღმოსავლურ რელიგიებს და ცოდნებს. ასევე ვიყავი ოშოს მიმდევარი. ვაკეთებდი სხვადასხვა სახის მედიტაციებს და პრაქტიკებს, როცა ჯერ კიდევ 10-11 წლის ვიყავი. შემდეგ შევისწავლე ინდუიზმი და ბუდიზმი. ასევე დაოსიზმი. გავეცანი ბერძენ ფილოსოფოსებს, მითოლოგიას, რომაულს, ბერძნულს, სკანდინავიურს და ა.შ. შემდეგ დავინტერესდი ქართული ეზოთერიით, რაც ძირითადად შეეხებოდა ნუნისში ე.წ. ნოეს საკურთხეველის ირგვლივ მიმდინარე მოვლენებს და გავიცანი "იბერიონთა საძმოს" ყოფილი წევრები, რომლებიც ლაზარეს აღდგინების საქმით იყვნენ დაკავებულნი საქართველოში. გვარებს და სახელებს არ ჩამოვთვლი ისედაც იცის საზოგადოებამ. ასევე შევისწავლე სხვადასხვა ნაშრომები ანტროფოსოფიაში და ასტროფიზიკაში, ასევე ვიკვლევდი ამოს ფენომენს და პარანორმალურ მოვლენებს.
   და 19 წლის ასაკში განვიცადე ის, რასაც შემდეგ ვიგებ რომ ქვია სამადჰის მდგომარეობა.
  მანამდე ბევრი ინფორმაცია მქონდა ამ თემის ირგვლივ, მაგრამ უშუალოდ განცდის მომენტში და შემდგომ პერიოდშიც ვერ მივხვდი რასთან მქონდა საქმე, მხოლოდ მოგვიანებით 2010 წელს ადვაიტას შესწავლის შემდეგ მივხვდი, რომ სამადჰის მდგომარეობაში ვიყავი 3 დღის განმავლობაში 19 წლის ასაკში. ახლა კი შევეცდები სიტყვებით გადმოვცე რას განვიცდიდი ამ 3 დღის განმავლობაში, რომლის დავიწყებაც შეუძლებელია.
   საკუთარი თავის ძიების მიზნით, საკუთარ თავს ვუსვამდი შეკითხვას ვინ ვარ მე? ანუ ვინ არის ის ვინც ამ შეკითხვას სვამს? და უეცრად ყველაფერი გაჩუმდა.   ეს იყო საყოველთაო შეჩერება. დროის, სივრცის, სურვილების და ა.შ.   ანუ აღმოვჩნდი მდგომარეობაში, სადაც თვითონ მდგომარეობაც არ არსებობს.  ანუ ეს იყო წარმოუდგენელი ნეტარების შეგრძნება.  მივხვდი, რომ მე არ ვარ ეს სხეული, არამედ მე ვიმყოფები ამ სხულში და მოგვიანებით გავაცნობიერე რომ სხეულს გარეთაც, მაგრამ ეს ისეთი შეგრძნება არ არის ადამიანები რო ყვებიან ჩემ თავს ვუყურებდი გარედან და ა.შ.   ამ მდგომარეობაში გავაგრძელე კითხვის დასმა: მაშინ ვინ ვარ? და აი ამ დროს პირდაპირი მნიშვნელობით გავიგონე ხმა რომელიც სვამდა კითხვას მაშინ ვინ ვარ?  მაგრამ   ეს  ხმა მე არ ვიყავი.   სწორედ ამ დროს, როდესაც მე ეს ხმა გავიგე თითქოს დაიშალაო კედელი და გამოჩნდა რაღაც ამ კედლის მიღმა ვინც უსმენდა იმას ვინც ამ კითხვას სვამდა. და ამ დროს გავაცნობიერე რომ მე არ ვიყავი გონება, სადაც ესა თუ ის ფიქრები წარმოიშობა.
   როგორც დამსწრე ასე ვაკვირდებოდი პირველად როგორ ჩნდებოდა შეგრძნრბა გულში და ეს შეგრძელნება როგორ ამოდიოდა თავში და გარდაიქმნებოდა ფიქრად. ათასობით სხვადასხვა შეგრძნება და და ფიქრი იბადებოდა ჩემში და ყველა ცდილობდა დაემტკიცებინა, რომ ის იყო პასუხი კითხვაზე - ვინ ვარ, მაგრამ როგორც კი ვეცდებოდი მეფიქრა რომ კარგი, ესეა, აი ეს ფიქრია პასუხი, იმ წამსვე ქელრებოდა ეს ფიქრი და იევ ვრჩებოდი წარმოუდგენელ სიჩუმეში. შემდეგ თავიდან ახალი შეგრძნება და ფიქრი.  მნიშვნელობა არა აქვს რა ფიქრი მოდის კარგი თუ ცუდი, მნიშვნელოვანია ის, რომ თქვენ თავს აღარ აიგივებთ არც კარგ ფიქრთან და არც ცუდ ფიქრთან.   შემდეგ ჩვეულებრივად დავდიოდი, ვჭამდი, ვსაუბრობდი, მაგრამ ძალიან ნელა.  ხალხს ჩემს გარშემო ვეგონე ნარკოტიკების ზემოქმედების ქვეშ. სიტყვებს, რომელსაც ვამბობდი იყო თითქოს ცოცხალი არსება, რომელიც თავის საქმეს აკეთებდა. 
   ამ ხნის განმავლობაში მქონდა პერიოდები, როდესაც არც შგრძნება და არც ფიქრი აღარ იბადებოდა ჩემში, შეიძლება ეს მდგომარეობა გაგრძელებულიყო რამოდენიმე საათი, შემდეგ ისევ ამოტივტივდებოდა რაიმე შეგრძნება, მაგრამ ის მე აღარ მეხებოდა, აღარ ვაიგივებდი, უფრო სწორად ვეღარ ვაიგივებდი თავს მათთან.  ზემოთ ვთქვი, რომ რამდენიმეჯერ ვცადე, რომ შემეთვისებინა ესათუ ის ფიქრი, მაგრამ როგორც კი ამას დავაპირებდი ისინი ქრებოდნენ.
    გარეთ შეიძლება ტრაქტორს ემუშავა დიდ ხმაურში, ან ტელევიზორი ყოფილიყო ჩართული. ერთსროულად რო 300 კაცსს ელაპარაკა, იმ სიჩუმეს და სიწყნარეს ვერ მირღვევდნენ.   ესეც ვცადე, აბა მეთქი თუ შემაწუხებს რაიმე ხმაური, მაგრამ ამაოდ და ბოლოს, დავწექი დასაძინებლად.  ეს იყო პიკი. არანაირი განსხვავება ღვიძილსა და ძილს შორის აღარ იყო. ისევ ის ვიყავი ძილშიც რაც სიფხიზლეში.  სიზმარიც დაიწყო და იმნწამს შევესწარი, როდესაც სიზმარი დაიწყო და ვერც სიზმარმა გამაიგივა მასთან.
შემდეგში ეს რამანა მაჰარშის, ნისარგადატას და სხვათა სწავლებებში ვანხე, რომ ამ მდგომარეობას ქვია ტურია, როდესაც განსხვავება ქრება ძილსა და ღვიძილს შორის.
ამ მდგომარეობაში იმყოფები სამადჰის დროს.
ეს გაგრძელდა 3 დღე და დღეს ვფიქრობ, რომ შიშის ჰამო, რომ ვგიჟდებოდი და ახლობლებიც კი ვეღარ მცნობდნენ ვეღარ მოვახერხე განზავება მთლიანად ამ ჭეშმარიტებაში. ეს შიში უცხოობის იყო მთავარი მიზეზი, რამაც გამომიყვანა ამ მდგომარეობიდან.

Posted by: tikoroma May 24 2015, 04:30 PM

და რამ გამოიწვია ეს მდგომარეობა, პრაქტიკებმა რასაც აკეთებდი?

საერთოდ რა უპირატესობა აქვს ამ მდგომარეობის მიღწევას?
ზუსტად სამადაჰი თუ ქვია არ ვიცი, მაგრამ ძილს და ღვიძილს შორის განსხვავების გაქრობის მიღწევაზე ბუდისტები და დაოსებიც საუბრობენ. მე ვფიქრობდი რომ გონება ნარჩუნდებოდა მაგ დროს,რომ გონება ხდებოდა "დამკვირვებელი". როგორც ჩანს გონებაც ქრება

Posted by: old_man May 24 2015, 05:02 PM

შრი ჩინმოი შედის სამადჰის მდგომარეობაში:

Posted by: David Monny May 24 2015, 05:21 PM

კი

Posted by: David Monny May 24 2015, 05:22 PM

ეს არის გამიზნულად შესვლა სამადჰიში.
მეორე ვიდეო შეცვალე შენი ფიქრებიო ასე იწყება, არ ვეთანხმები არაფერი არ უნდა შეცვალო, შენ უნდა გაიგო ვინ ხარ და თუ რამე შესაცვლელია შეიცვლება და თუ არა და არა. როდესაც ცდილობ არ იფიქრო, ამ დროს ფიქრობ არფიქრზე და მაინც ფიქრობ. არ უნდა ჩაერიო ფიქრის პროცესში, დაე იმუშაოს გონების მანქანამ, შენ ნუ ჩაერევი, ნუ დაასხამ ცეცხლზე ნავთს.

Posted by: old_man May 24 2015, 05:57 PM

David Monny
და მაგ მდგომარეობაში "ერთიანობის" გრძნობა გაჩნდა სამყაროსთან? როცა ხვდები რომ ყველა და ყველაფერი ხარ? ან ყოვლისმომცველი სიყვარულის გრძნობა ყველაფრის მიმართ..

Posted by: td......... May 24 2015, 06:40 PM

საინტერესოა

Posted by: David Monny May 24 2015, 07:25 PM

კი გაჩნდა. სამყაროს, როგორც ასეთი ნივთად არ აღვიქვამდი, მაგრამ მე და სხვა გაქრა. მეც და სხვაც ერთი იყო.
არაფერი არ ქრება, ყველაფერი რჩება, მაგრამ შენ უკვე არფერთან აღარ იგივდები, უფრო სწორად ვეღარ. ვეღარს იმიტომ ვამბობ, რომ ვცდილობდი ამა თუ იმ გრძნობასთან გაიგივებას და არ გამომდიოდა. გარეგნული მახასიათებლები ასეთია: კუნთები არ არის დაძაბული, ყოველი შენი სხულის მოძრაობა აღიქმება როგორც მანქანის მოძრაობა. ხანდახან ვხედავდი რა საყვარელია ჩემი სხული, რამდენს ცდილობს, სულ რო მუშაობს, როცა ამთქნარებ და იზმორები ეს იმიტომ რომ იღლება. საოცარი განცდა დამეუფლა, მთელი გულით და სულით გემსახურება, თავს წირავს შენთვის, მაგრამ ეს ისე არ უნდა გაიგოთ რომ სხეული ცოცხალია თქვენს გარეშე, მაგრამ თქვენ ამ მდგომარეობაში ყველაფერს სულიერად აღიქვამთ. თითქოს ყველაფერი ცოცხალია. არ ვიცი როგორ დავწერო სხვანაირად, მაგრამ ეს უნდა დავწერო, უნდა იცოდეთ რომ არა აქვს მნიშვნელობა რა ეროვნების ხარ და რამდენი წლის ხარ. სამადჰი ყველამ შეიძლება განიცადოს.
რაც შეეხება კითხვას როგორ მივაღწიე ამ მდგომარეობას. რათქმაუნდა პრაქტიკებმა ითამაშეს გრკვეულინროლი, განათლევის და ინფორმაციის მიზნით, მაგრამ გადამწყვეტ მომენტში ფიქრებში არ ჩარევამ, დანებებამ, რო დანებდები ყველას და ყველაფერს, არაფერში ჩარევამ მოიტანა ეს. შეიძლება წლოვით აკეთო სხვადასხვა მედიტაციები, როგორც მე და სამადჰიში ვერ შეხვიდე და უცებ, როცა აღარ ცდილობ მოიშორო ეგო, აღარ ცდილობ გათავისუფლდე ნეგატიური განწყობებისგან მოდის ის. როცა "შენ" როგორც ვიღაც მაგარი ტიპი ნებდები ყველას და ყველაფერს აი მაშინ მომივიდა ეს.

Posted by: old_man May 24 2015, 07:30 PM

აჰა გასაგებია. მადლობა.
მე ორჯერ მქონდა მედიტაციაში ეგეთი გამოცდილება. დაახლოებით 15-20 წუთის განმავლობაში. შემოვიდა და გავიდა...

Posted by: David Monny May 24 2015, 07:38 PM

პირი გიშრება და შენი საკუთარი ხმა სხვისი გგონია ისე უცხო ხდება შენთვის. ხშირად გეცინება და მიზეზს ნუ იკითხავთ, რადგან ეს არ იქნება რაიმე სულელური ანეკდოტი ან ხუმრობა, ეს სიცილი ამოდის ისეთი არსებობის სიღრმეებიდან რომ სანამ ზედაპირზე ამოვა და სიცილად გადაიქცევა მიზეზი აღარ გახსოვს, ამიტომ გიწრვს უხერხულობის გამო მიზეზი შენთვითონ მოიგონო. ხშირად იღიმი და თითქმის სულ იღიმები.

გონება არ ქრება, ქრება სუბსტანცია, რომელიც საკუთარ იდენტობას გონებასთან აიგივებდა. გინება რჩება და ხედავ როგორ მუშაობს, ისიც ისევე გიყვარდება როგორც სხეული. ორივენი ძალიან საყვარლები არიან. ასევე, ადამიანები როგორც ვიცით ვგრძნობთ ერთმანეთს. ემოციები გადამდებია. ასევე ეს მდგომარეობაც გადამდებია. ისინი ვერ ხსნიდნენ რა გრძნობა ეუფლებოდათ ჩემთან კონტაქტის დროს, მაგრამ 90%ს ჩემი ეშინოდა. ან ჩემიბროგორც ადამიანის კი არა, იმისი ვისაც გრძნობდნენ, გათავისუფლებული სუფთა ცნობიერება.
სამადჰიდსნ გამოსვლის შემდეგ იცვლები მთლიანად, ანუ ის რასაც ინფორმაციულაფ გებულობდი, ახლა გამოცდილი გაქვს და გემოც გასინჯული.

Posted by: old_man May 24 2015, 07:49 PM

ამ მდგომარეობაში რომ შეხვიდე და სულ დარჩე მატერიალურ სამყაროში გაგიჭირდება ცხოვრება )) შენს სოციალურ როლებს ვეღარ შეასრულებ. ამოვარდები მთლიანად. უბრალოდ ცნობიერება იცვლება, როცა სულიერ გამოცდილებებს იღებ. და ესეც კარგია. ეხები მდგომარეობებს როგორშიც ხარ სულიერ სამყაროებში. თვალი გეხილება. აღარ ხარ მატერიის ილუზიებში.
ახლა აქ სწორედ იმიტომ ვართ, რომ სულს ბეზრდება მუდმივ ნეტარებაში ყოფნა და ამიტომაც შემოდის აქ მყარ მატერიებში, სადაც არის წინააღმდეგობები, დუალობა, ეგო, სხვადასხვანაირი ემოციების და გამოცდილებების ბუკეტი. რომ ახლა ესენი შეიგრძნოს და დატკბეს ამით.

Posted by: tikoroma May 24 2015, 08:57 PM

აჰ, გასართობად მოვდივართ აქ ხო?

David Monny
მადლობელი ვარ, რომ გამოცდილება გაგვიზიარე

Posted by: old_man May 24 2015, 10:58 PM

ჰო რა არ მოგეწონა?
გამოცდილებისთვის

Posted by: tty_ May 24 2015, 11:35 PM

ძალიან სიანტერესოა. მიჩნდება კითხვები და ბევრი რამე მაინტერესებს.

David Monny

თუ შეგიძლია ეს მონაკვეთი უფრო განავრცე. ფიქრების გზა საკუთარ თავში და სხვებში. ასევე როგორ აღიქვამდი სხვებს და მათ საუბარს როცა ლაპარაკობდნენ. როგორი იყო შენი მიდგომა საუბრისას და საიდან ჩნდებოდა გადაწყვეტა შენში აზრებისა და იდეებისა.

მადლობა რომ შემოხვედი ფორუმზე და გაგვიზიარე შენი პატარა თავგადასავალი.
თუ კარგად დაათვალიერებ ფორუმს, ნახავ რომ ამ მდგომარეობაში, ან მიახლოებით მაინც, ყოფილან და გამოუცდიათ.

Posted by: David Monny May 25 2015, 01:52 AM

tty_

კი, ვნახე აქ რამანა მაჰარშის თემა გახსნილი.
ახლა კი შენ კითხვას ვუპასუხებ და მანამ სანამ ვუპასუხებ, მინდა გამოვეხმაურო ზემო პოსტებს რომელიც შენს კითხვასთანაცაა ახლოს. ანუ კითხვა, რისთვის მოვდივართ ამნქვეყანაზე და ა.შ. გამიჩნდა ამ მდგომარეობაში და პასუხი იყო უამრავი. მათ შორის ესეც გართობა, დროს ტარება, გამოცდილება, ისა ესა, მაგრამ ეს პასუხებიც ქრებოდა და რჩებოდა სიჩუმე. მე ნუ არაფერი მსგავსი ანუ მსგავსი გაჩუმება ყველაფრის არასდროს განმიცდია. ანუ პასუხი უამრავი შეიძლება გასცე, მაგრამ მე კი უფრო მგონია, რომ სიყვარულისთვის მოვდივართ, რომ გვიყვარდეს ყველა და ყველაფერი.
ახლა რაც შეეხება შენს კითხვას.
მე არ ვიყავი გონება და მისი შედეგი ანუ ფიქრი, ანუ საკუთარ თავს ვერ ვაიგივებდი ფიქრებთან. ფიქრებს ვაკვირდებოდი მანძილიდან, აი არ ვიცი როგორ ვთქვა, ისე პირდაპირი მნიშვნელოვით როგორიღაცა სივრცე, დისტანცია შეიქმნა ჩემს გულში და თავში, უფრო თავში. ბნელი სივრცე და ამ სივრცეში ქვემოდან ხან გვერდიდან შემოდიოდნენ სხვადასხვა ფიქრები და ემოციები და ისინი მითრევდნენ, ანუ იცი როგორ, მაგალითად ავიღოთ ნებისმიერი ფიქრი. ვთქვათ ხვალ სად წავიდე და რა გავაკეთო? ანუ ეს ფიქრი ცდილობდა, რომ მასზე მეფიქრა, რომნის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, რომ ის პრობლემებს გადაჭრიდა. მექაჩებოდა თავისკენ. მაფიქრებინებდა თავის თავზე. ამ დროს მე, ანუ ეს მე ცალკე იყო არ ვიცი რა იყო მე ამ მეს ვერ ვხედავდი მაგრამ ეს მე მე ვიყავი, თითქოს მიმართავდა ყურადღებას აი ასე, კაი მოდი აბა ვნახოთ რას ითხოვ, კარგი შენ დაგიჯერებ რომ პრობლემებს გადაწყვიტავ და აი ამ დროს, როდესაც ყურადღებას მივმართავდი ამ ფიქრისკენ ეს ფიქრი ქრებოდა და იწყებოდა ახალი, მაგალრამ სანამ ახალი დაიწყებოდა სიჩუმე იყო. მდააა, არა რა არ არის სიტყვები ვერ ლაგდება რა ვერასდროს გადმოცემს სიტყვები ამ განცდას. მარა მიახლოება შეიძლებაა და მაქსიმალურად ვცდილობ. სიტყვებს არა აქვს მნიშვნელობა რას ვიხმარ, მთავარია რაზე მიანიშნრბენ ისინი. ეს თით გაშვერილ კაცს გავს, რომელიც მთვარეზე მიგითითებს, თუკი შენ თითს დაუწყებ ყურებას მთვარეს ვერ დაინახავ. ამ შემთხვევაში სიტყვები გაშვერილი თითებია, ბევრი ბევრი გაშვერილი თითები. ანუ პასუხი კითხვებზე უამრავი ჩნდება მაგრამ კითხვებიც და პასუხებიც ქრებიან. აი ეს იყო გამაოგნებელი, თავიდან გაოგნებული ვიყავი. აი ის წამი როცა ხედავ როგორ იწყება შენში ფიქრი, ქმნის დისტანციას შენსა და ფიქრს შორის. მთავარია იმნწამს შეესწრო, როდესაც შენში ფიქრი იწყება. რომელიმე ფიქრი, ვიმეორებ მნიშვნელობა არ აქვს ნეგატიური თუ პოზიტიური. არ უნდა განდევნო ნეგატიური ფიქრები და არც პოზიტიური, უბრალოდ არ უნდა ჩაერიო მათში დაე მოვიდნენ და აბა ერთი სანამდე დარჩებიან.
სხვებისგან ბევრი რამ ვისწავლე, ანუ მე ვერ ვხედავდი განსხვავებას ჩემსა და სხვებს შორის, განსხვავება იყო მათი ფიქრებთან გაიგივება. ზოგიბიწყებდა ჩემს ნათქვამზე ფიქრს და ცდილობდა სიტყვებიდან რამე ლოგიკა გამოეტანა მარა ამაოდ, მაგრამ აბსოლუტურად ყველა გრძნობდა იმ სიჩუმეს. რაც შეეხება ძალას რასაც სამადჰიში ვფლობდი ეს იყო ადამიანების ყურადღების გადატანა იმაზე რაზეც მე მინდოდა, მაგრამ ეს მე არ იყო ფიქრებთან გაიგივებული მე, რომელიც რაღაც სარგებელს ელის ამისგან, არამედ ეს უკონტროლოდ ჩემგან დამოუკიდებლად ხდებოდა, თითქოს ანუ მერე რომ გამოვედი ამ მდგომარეობიდა მივხვდი რომ იმ მომენტში ასე იყო საჭირო იმ ადამიანისთვისახ და ჩემთვისაც.
ადამიანებისგან გრძნობ ასეთ რამეს. ამას სიტყვებით არ გეუბნებიან მარა შენთვის სიტყვები არ არის საჭირო. შენ ცდები, ეგ არ არის სიმართლე, ეგრე კი არ აი ესეა. მე მომისმინე, აი ნახე აი ასეეე გააკეთე და არა ეგრე. მაგრა მე რას ვაკეთებდი ეს არ ესმოდათ. უბრალოდ მენტალური პროექცია მათი ეწინააღმდეგებოდა პირველ რიგში საკუთარ თავში მყოფ იმას, რაც მე ვიყავი იმ დროს და მერე მე, როგორც სხვას.
მეც და ისინიც ერთნი ვიყავით. და ყველა გხედავს მაგრამ ყველა გემალება. გაგირბიამ, მართლა ბევრს ეშინოდა ჩემი.
აი ძალიან მნიშვნ4ლოვანია კითხვა რაზე ვსაუბრობდი და როგორ. წინასწარ ვერაფერს ვფიქრობდი ვისთვის რა მეთქვა და როხა ლაპარაკს ვიწყებდი მე ტვითონ ვუსმენდი ამ ლაპარაკს ჩემთვისაც უცხო იყო. საკუთარი წინადადებები იყო ჩემთვის უცხო. ხანდახან სიტყვის თქმის წინ პაუზას ვაკეთებდი და ამ დროს ის სიაჩუმე მთლიანად განმსჭვალავდა. მერე იწყებოდა პირველი სიტყვა, და ის სიჩუმე არ ქრებოდა, ამ სიხუმის ფონზე ეს სიტყვები როგორც მეხის გავარდნა აი ასე მეჩვენებოდა არადა ხმამაღლა არ ვლაპარაკობდი. ვხედავდი ამ დროს ვინ მისმენდა და ვინ არა, უფრო სწორად მარტო იმას ვხედავდი ვინც მისმენდა. ანუ ყველა ადამიანის ყურადღებას ხედავ ვისიც შენსკენაა მომართული.

Posted by: David Monny May 25 2015, 02:04 AM

სიზმრები იყო ძაან უცნაური. წინასწარ ვხედავდი იმ ადამიანებს რომლებსაც ხვალ ვნახავდი და მათთან ემოციური კონტაქტი მექნებოდა. ანუნყველა ადამიანს კი არ ვხედავდი წინასწარ, ზოგს. მამაგრამ ეს სიზმარი არ იყო სიზმარი, ის სიჩუმე იქაც იყო. ანუ ღვიძილი, სიზმარი და უსიზმრო ძილიც ერთი და იგივე იყო ჩემთვის. უსიზმრო ძილი ასეთი იყო. ვიწექი, და უცებ აცნობიერებ როგორ წევხარ როგორ გძინავს და როგორ იღვიძებ, მეტი არაფერი და პირველივე რასაც ვაკეთებდი მეღიმებოდა გაღვიძების წინ. ვერ ვაკონტროლებდი ეს ნეტარება და სიამოვნება აი გადმომდიოდა როგორც წყალი იღვრება ონკაჯიდან აი ასე. ვერა, მე, რომელიც მთელი ცხოვრება ყველას და ყველაფრის კონტროლს ცდილობდა, ახლა საყვარელი პატარა სხული და ფიქრები იყვნენ. ძალიან მიყვარდნენ ორივენი, ეამდენს ცდილობდნენ, წარმოუდგენელია! არასდროს ჩერდებიან, კომპიუტერი შათდაუნს მაინც აკეთებს, მარა ესენი გონება და სხეული არასდროს. არასდროს, მაგრამ ახლა უკვე შენ ვეღარ გაკონტროლებენ, შენ აკონტროლებ მათ

Posted by: David Monny May 25 2015, 04:41 AM

აი ამ სივრცეზე, რომელიც ჩემს თავშიშეიქმნა, უნდა დავწერო, უნდა განვმარტო, რადგან ძალიან მნიშვნელოვანია. ეს არი უცხო განზომილება. აი მაგ: თვალს რო ვახელთ სამყაროს აღვიქვამთ 3 განზომილებაში ხო. აი ახლა წარმოიდგინე თვალ დახუჭულიც აღიქვამ ამ სამ განზომილებას და როდესაც თვალს ახელ, ის 3 განზომილება სიგრძე სიგანე და სიმაღლე არ ქრება, რასაც თვალდახუჭული აღიქვამდი და მასთან ერთად აღიქვამ თვალ გახელილზე, ანუნროგორც ყველა ჩვეულებრივად აღვიქვამთ. გარე სამყარო და ნივთები აღიქმება კიდევ სამ განზომილებაში, მაგრამ მთლიანად 6 კი არ გამოდის, არამედ 4. ის რასაც თვალდახუჭული განიცდი 3 განზომილება კია, მაგრამ ერთად აღიქვამ და როცა თვალს ახელ იმ ერთში ჯდება გარე სამყაროს 3 განზომილება. ვცდილობ, ავხსნა. მაგრამ ძნელია, ეს არის განცდა, მდგომარეობა. ხვდები, რო. შენ არაფერი გეხება, არც რანჯვა და არც სიხარული, არც კარგი და არც ცუდი. ყველაფერს ხედავ, მაგრამ გავლენის ქვეშ არ ექცევი. როგორც სარკეში ირეკლება ყველაფერი ასევე შენში ირეკლება გონება, მაგრამ შენ არ გეხება

Posted by: tikoroma May 25 2015, 10:28 AM

მშვენიერი გამოცდილებაა

Posted by: David Monny May 26 2015, 03:28 AM

old_man
ამ მდგომარეობაში ვერ დარჩები სულ. ამ მდგომარეობიდან გამოდიხარ, მაგრამ არის მდგომარეობა, რომელიც სამადჰის მოსდევს, თუკი შიშს დასძლევ. ამა ეძახიან გასხივოსნებას, როცა დუალიზმიდან სინგულარობაში ბრუნდები. ადამიანებს გონიათ რომ გასხივოსნება ნიშნავს ეგოს მოშორებას და ნეგატიური ფიქრებისგან გათავისუფლებას. ეს 1 % თაც კი არ არის სიმართლე. ის რაც მე სამადჰიდან გამოვიტანე იყო, რომ ყველაფერი ისევ ისე რჩება, არავითარი ნეგატიური ფიქრები არ ქრება, უბრალოდ ის ვინც ამ ფიქრებს მნიშვნელობას ანიჭებდა ნელ ნელა სუსტდება და საბოლოოდ სულ ქრება, მაგრამ მე სწორედ ამ გაქრობის შემეშინდა. ყველა გრძნობას აღიქვამ ისეთს როგორიც არი, მაგრამ ინტერპრეტაციას აღარ უკეთებ. არ ითვისებ ერთს და არ უარყობ მეორეს. ეს იმას არ ნიშნავს რომ კლდის ქიმზე მიგიყვანონ და გადახტიო და გადახტე. პიროვნებაც რჩება და თუ რამე არ მოგწონს არ მოგწონს იმ წამს და მორჩა. მეორე წამს ის რეალობა აღარ არსებობს. მეორე წამი სულ სხვაა. და აი სწორეს ამიტომ შემეძლო ადამიანრბის ყურადღების კონტროლი. ისინი იციკლებოდნენ რაღაც ერთზე და შიფრავდნენ უშედეგოდ, როცა უკვე ახალი რეალობა ახალი ცხოვრება იგრძნობოდა ჩემთვის. ახალი წამი. ახალი აწმყო. აწმყო სულ ახალია. არ არსებობს წარსული ან მომავალი. სულ განიცდი აწმყოს.

Posted by: ano May 26 2015, 11:57 AM

ძალიან საინტერესოა გადავიკითხე, თლად კარგად ვერ გავაანალიზე ჯერ ზოგი რამ
ბევრი კითხვები მაქ და არ ვიცი რა კითხვები

მაინტერესებს გრძნობები საიდან მოდის სად იბადება, სხეულში თუ გონებაში?

რატომ შეგეშინდა გაქრობის? მერე შენ აღარ იქნებოდი? ინდივიდი?

Posted by: tikoroma May 26 2015, 12:18 PM

David Monny

ეს დაახლოებით მიგრძვნია მედიტაციისას. არა იმ სიძლერით,როგორც შენ აღწერ. უფრო გონებით მივხვდი და გაანალიზებას და შიშის დაძლევას ვცდილობ

Posted by: old_man May 26 2015, 01:47 PM

David Monny
ანუ სამადჰის შემდგომ მდგომარეობაში ე.წ. გასხივოსნებაში თუ აღმოჩნდი, შეგეძლება სოციუმში ცხოვრება ჩვეულებრივად გააგრძელო? როგორი იქნები საზოგადოებისთვის?

Posted by: David Monny May 26 2015, 03:52 PM

ano

კარგი კითხვებია. გრძნობები მოდის მკერდის არედან. ქვემოდან, ზოგი უფრო ქვემოდან სადღაც მუცლის არედან და ძალიან სწრაფად ამოდის თავში და წარმოშობს შესაბამის ფიქრს. ეს მთლიანი პროცესი სხეულში ხდება, მაგრამ სხეული სივრცედ აღიქმება მეტი არაფერი.
რატომ შემეშინდა გაქრობის. იმიტომ რომ ის პიროვნება, რომელსაც 19 წელი ვიცნობდი, ჩემ თავს ვგულისხმობ, მთლიანად შეიცვალა, ფაქრტიურად აღარ იყო. სხვების რეაქციაც, რომ ის აღარ ხარ რაც იყავი. აი ამის შემეშინდა.

Posted by: David Monny May 26 2015, 03:57 PM

tikoroma
ძალიან კარგია. არ ვიცი რა მედიტაციებს აკეთებ, მაგრამ მე უამრავი სახის პრაქტიკებს ვაკეთებდი 8-9 წელი მანამდე, მაგრამ ყველგან რაღაც სხვადასხვა განცდები მქონდა, უამრავი, განსაკუთრებით ტანტრის მედიტაციისას საწინააღმდეგო სქესის პარტნიორთან ერთად, მაგრამ კითხვები სულ რჩებოდნენ. მედიტაცია გეხმარება დაწყნარებაში და გონების კონცენტრირებაში, მაგრამ აქ წარმოუდგენელი რამ ხდება, გონება კონცენტრირებული კი არ არის, შეიძლ3ბა ისეთი ფიქრი მოგივიდეს თავში რო ჩვეულებრივ მდგომარეობაში რო ყოფილიყავი საკუთარი ფიქრის შეგშინებოდა მაგრამ ახლა ის შენ ვეღარ გეხება, შენში იბადება, მაგრამ შენ ხელუხლებელი რჩები მისგან

Posted by: David Monny May 26 2015, 04:02 PM

old_man
სწორი კითხვაა ნამდვილად. კი შეგეძლება. ანუ ამ მდგომარეობამ, მაიძულა ბევრი ინფორმაცია მომეპოვებინა მის ირგვლივ, მოგვიანებით. არსებობს სამადჰის უმაღლესი ფორმა რომელსაც საჰაჯა სამადჰი ქვია, როცა გავლენა იმდენად დიდი, რომ სამადჰიდან გამოსვლის შემდეგაც ინარჩუნებ იმ განცდებს და უთავსებ, ანუნავტომატურად უთავსებ ყოველდღიურ ცხოვრებას, მაგრამ ეს არ არის გასხივოსნების მდგომარეობა. საჰაჯა სამადჰიში ნეტარებას გრძნობ განუწყვეტლივ, მაგრამ გასხივოსნების დრო არა, შეიძლება სევდა მოგერიოს, გიხაროდეს, ანუნყველა ემოცია მოგდის, მაგრამ "მე" რომელსაც ეს უნდა შეეთვისებინა აღარ არსებობს. ანუ ეს "ჩემი" ემოციები აღარ არის. საჰაჯა სამადჰიში ეს მდგომარეობა პიროვნებას ემართება, პიროვნება განიცდის ამ ნეტარებას, მაგრა გასხივოსნებისას ის პიროვნება აღარ არი და ვინღა განიცდის ნეტარებას? აი ეს განსხვავებაა მათ სორის

Posted by: old_man May 26 2015, 09:57 PM

David Monny
მე როგორც გავიგე გასხივოსნება ეს არის უმაღლესი სულიერი მდგომარეობა, შემოდის პირველსაწყისი შემოქმედი ენერგიის მუდმივი ცნობიერება, სადაც ქრება პიროვნება. და ზღვის წვეთი ხვდება რომ მთლიანად ზღვაა.. ასეა?

Posted by: ანნა May 26 2015, 10:36 PM

ჩემი სამადჰის მდგამრეობა რამდენიმე წუთიახოლმე, ალბათ ეგაა რადგან არ ვიცი სხვა რამე თუ ქვია. სიზმარში მქონდა და ცხადშიც რამდენჯერმე სიტყვებით ვერ აღწერ, ნუ რომ ვცადო ასეთია..
ერთინობას გრძნობ რაღაც ძალიან ძალიან დიდთან და შენ ნაწილობას და დედამიწის გარეთაც მთელ სამყაროში უამრავ პატარა სინათლესთან კავშირს და ყველაფერს ერთიანად და ეს არის ნეტარება. ყველა დამაკავშირებელ ენერგიას ისე როგორ შენს ძარღვებს. ცეკვა, და ტრიალი მინდებახოლმე და სულ ბედნიერი ვარ. ამ მდგაომრეობიდან გამოსვლის შემდეგ კაი ხანი არც ფიქრი, არც განსჯა და არც არაფერი გინდება, იმდენი სიმშვიდე გრჩება და იმით ტკბები.. შენივე სხეულს ფარგლებს ცდები, რა კარგი იქნებოდა სულ მაგას ვგრძნობდეთ, არ ვიცი მე როგორ ვიწვევ, ყველა ადამიანის შინაგანი მდგაომრეობაა ეგ.

Posted by: David Monny May 26 2015, 10:45 PM

old_man
ნამდვილა. რომ თქვა მდგომარეობაო, გონიათ სამადჰი, ანუნის რაც მიღწევადია ანუ ძალისხმევითაც მიიღწევა. როგორც ზეკოთ ვიდეო დადე, არიან ადამიანები, რომლებიც სამადჰიში ძალისხმევით შედიან, მაგრამ ვერასდროს გასხივოსნდები ძალისხმევით. სამადჰი გეხმარება რომ საბოლოო დანიშნულების წერტილს დაუბრუნდე. დაუბრუნდეს იმიტომ ვამბობ, რომ ყველა ადამიანი სწყოსში გასხივოსნებული არსებაა, არსებას იმიტომ ვამბობ, რომ ის ვინც გასხივოსმებულია ადამიანი არ არის. ეს არის არსებობა. აწმყოობა. ასევე ზღვის წვეთზეც, პირობითად კარგი შედარებაა. მაგრამ თუ იტყვი არსებობს, იქვე ჩნდება არ არსებობს. ანუ სწორი იწნება თან არსებობს და თან არ არსებობს. დაო როგორც ლაო ძი აღწერს, ახლა ჩვენ ვსაუბრობთ დაოზე. მაგრამ როცა სახელს უწოდებ ის უკვე აღარ არის ის, არამედ სახელის ტვისებებს იძენს

Posted by: David Monny May 26 2015, 10:48 PM

ანნა
არსებობს უამრავი მდგომარეობა, რომელიც სამადჰი არ არის. თვითონ სამადჰიც სხვადასხვაგვარია. მაგრამ სამადჰის ჭეშმარიტება მდგომარეობს, რომ ის გვეხმარება გათავისუფლებაში, საკუთარი იდენტობის რეალიზებაში. ის აჩვენებს პიროვნებას, რომელიც ჩვენშია, რომ არსებობს ზღვა და ის ამ ზღვაში მხოლოდ ეთია. ხოლო ეს წვეთი შემდეგ ან განზავდება ან სეეშინდება, როგორც მე.

Posted by: ანნა May 26 2015, 11:05 PM

31 ში მოდი შეკრებაზე, ვირტუალურად საუბარს ჯობია ამ რეალობაში სადაც ვართ, სხვა შრეებიც გაიხსნება და ერთმანეთსაც დავეხმარებით ვისაც რა აქვს გახნილიდა გამცოდილი, მეორეში იმას გააღვძებს )))

Posted by: tikoroma May 26 2015, 11:49 PM

David Monny
მე უფრო იცი რა მიგრძვნია? აი ოშოს აქვს აღწერილი ასეთი რამ მგონი; უბრალოდ როცა მედიტირებ, აზრებს აჩერებ ან აკვირდები, რჩები მარტო "ვიღაც" და ვინ არ იცი - ახლა მე ჩემს თავს აღვიქვამ თიკორომად ხო, ჩემი წარსულით, ფიქრებით, ნათესავებით, რაც მომეკრო ყველაფერი ამ ცხოვრებაში. აი ეგ ყველაფერი ქრება და რჩება ვიღაც "მე" და ვინ არი ეს მე ვერ ვხვდები და ეს ცოტა საშიშია

Posted by: David Monny May 27 2015, 12:47 AM

ანნა
მე დოჰაში ( Doha, Qatar) ვარ ახლა, ეს შეკრება სავარაუდოდ თბილისშია ხო?


tikoroma
კი მეც ვაკეთებდი მაგ მედიტაციას. ჩვენ ესე ვაკეთებდით: დინამიკური მედიტქცია ძააან აქტიური ცეკვავ ცეკვავ მარა სპონტანურად, ყვირი, ღრიალებ, მოკლედ თუ რამ მხეცი გყავს ნებაზე უსვებ და მერე სტოპ. უცბად ჩერდები და ექსტაზში ხარ. მაგრამ ეს უბრალოდ გართობაა, არაფერს გაძლევს. კიდევ მოგინდება ეს, ისე როგორც სხვა რამეეები. ეგ მე ვისთანაც რჩები, ის პიროვნებაა ოღონდ დავიწყებული წარსულით მარა დროებით.

Posted by: tikoroma May 27 2015, 12:59 AM

დინამიურსაც ვაკეთებდი, ოშოს დინამიურ მედიტაციას. მანდ ცოტა სხვა გრძნობა წამოვიდა წინ - იდეაში უნდა გახსნილიყავი ბოლომდე მაგ მედიტაციის დროს, რასაც გრძნობდი ყველაფერი უნდა გამოგეხატა. მე ძალიან შებოჭილი ვარ, თვითკონტროლი სულ ჩართული მაქვს და დინამიურის დროს ეგ შებოჭილობა ვიზუალურად გამოიხატა ასე -- ირგვლივ სულ ხარაჩოები იყო თითქოს და განძრევის მეშინოდა, რომ არ დავჯახებოდი კიდევ იყო ასეთი ნაწილი, 10 წუთი გაუჩერებლად უნდა გეხტუნა და ძალიან მიჭირდა მაგის გაკეთება, და ესეც გამოიხატა ვიზუალურად და სეგრძნების დონეზე - თითქოს ჯვარზე მაკრავდნენ, ან მონებს რომ აწამებდნენ ხოლმე მასეთი ხედვები მქონდა ;დ აღარ გავაგრძელე თორემ იქნებ გავთავისუფლებულიყავი ამეებისგან.

Posted by: David Monny May 27 2015, 01:01 AM

8 წელი ვაკეთებდი მსგავს მედიტაციებს, მაგრამ ისინი კულტურულ, გონებაგახსნილ, განათლებულ, კეთილ, მოაზროვნე პიროვნებად გაქცევენ, ეს იგივეა ერთი ორმოდან ამოვიდე და მეორეში ჩახვიდე ან ჩავარდე, მაგრამ ეს ორმო პირველზე ღრმაა, რადგამაც ვინც იცის მედიტაციის რაობა, მან იცის მისი სიღრმეებიც. ისევ დუალიზი და ისევ გონებასთან გაიგივება ხდება.

Posted by: David Monny May 27 2015, 01:08 AM

კი საერთოდ ოშოს მედიტაციების კეთებოსას იმაგინაციური სიუჟეტები მრავლაფ ჩნდება. რომც გათავისუფლდე მაგეებისგან, სხვა რაღაცეები გაჩნდებიან რაც შეგბოჭავს. არ უნდა გათავისუფლდე არაფრისგან. მოიშორე ეგო, ესე ქენი, ისე ქენი. ეს იგივე აღზრდა განათლებითი სისტემებია. ამ გზას წრეზე მიყავხარ და საიდანაც დაიწყებ სულ იქ დაბრუნდები. მე ამ გზაზე დიდხანს ვიტრიალე.

Posted by: tikoroma May 27 2015, 01:12 AM

აქვე ჩნდება კითხვა - მაშ რისკენ უნდა ვისწრაფვოდეთ? თუ საკუთარი თავის შესწავლა-შეცვლისკენ არა.
კარგია როცა გასხივოსნება სპონტანურად ხდება - ბუდა იჯდა ხის ქვეშ და გასხივოსნდა :დ თუმცა რაღაცით მივიდა ამ მდგომარეობამდე ალბათ

Posted by: David Monny May 27 2015, 01:15 AM

არაფერი არ უნდა მოიშორო. დაე ყველაფერი ისევ ისე დარჩეს, ესეც საკმარისია და სწორედ ამ დროს, ხვდები რომ ყველაფერუ ძველებურად რჩება, ის რაც შენმანპიროვნებამ, ანუ ის რაღაცეები რისგანაც შენი პიროვნება შედგება, ფიქრები, ემოციები, სხეული, სურვილები, ნებელობა, ისევ ისე რჩება, მაგრამ ერთი რამე იცვლება მხოლოდ დამოკიდებულება მათ მიმართ შენი, მაგრამ ეს შენ ის პიროვნება არ არის, არამედ ის ვინც აღარ არის დამოკიდებული პიროვნებაზე, არამედ ეს რაღაც დამოკიდებულია არაფერზე და ამიტომაც აღარ არის დამოკიდებული პიროვნებაზე

Posted by: tikoroma May 27 2015, 01:18 AM

საინტერესოდ ჟღერს

Posted by: tikoroma May 27 2015, 01:25 AM

ახლა რასაც ვაკეთებ და რასაც მინდა მივაღწიო - ესაა ემოციურად არ ვიყო რაიმეზე დამოკიდებული, სურვილებზე, კარიერაზე, კომფორტზე, ოჯახზე - ბედნიერებასა და უბედურებებზე - ვცდილობ ერთნაირი დამოკიდებულება მქონდეს, ერთნაირად მშვიდი ვიყო. ყველა მოვლენის გარეთ ვიყო. მაგრამ აი, ამას გონებით ვაკეთებ თითქოს, გააზრებულად - და არა ისე, როგორც შენ აღწერ

Posted by: David Monny May 27 2015, 01:39 AM

tikoroma
ბუდა კარგი მაგალითია, მახსოვს, რომ სანამ ის ბოდჰის ხის ქვეშ დაჯდებოდა, მანამდე უამრავი განცდები და გამოცდილებები ქონდა. და ბოლო მათ შორის იყო ნირვიკალპა სამადჰი, ანუ ადრე ვახსენე საჰაჯა სამადჰი, ანუ სამადჰის უმაღლესი ფორმა და ეს ნირვიკალპა სამადჰი იგივე საჰაჯა სამადჰია, მაგრამ როცა გამოდიხარ სამადჰიდან ყოველდღიურ ცხოვრებაში არ გადმოდის მისი გავლენა. ის იქვე რჩება. და სწორედ ბუდამ ეს რომ განიცადა, და ამ მდგომარეობიდან გამოვიდა კითხვები მაინც დარჩა. აი დაახლოებით ასეთი, რო კარგი ვაცნობიერებ, რომ ტანჯვა და სხვა განცდები მე არ მეხება, მაგრამ როგორია ღმერთის მდგომარეობა. კაი ანუ ეს ჩემი მდგომარეობაა გათავისუფლებული ვარ ყველაფრისგან, მაგრამ როგორია ღმერთის მდგომარეობა, რადგან ეს მაინც ჩემი, "მეს" მდგომარეობააა და წავიდა დაჯდა ბოდჰის ხის ძირას და მერე იცით რაც მოხდა. და სხვანარაფერი შეცვლილა ყველაფერი იგივე დარჩა მაგრამ აი ეს საბოლოო მე ქრება, აი როგორც მარილი რო ჩაყარო წყალში და რო დნება. აი ეს არის ბოლო

Posted by: David Monny May 27 2015, 01:53 AM

მე პირადად ამის შემეშინდა, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ყველასთვის საშიში იქნება 7 მილიარდი ადამიანისთვის 7 მილიარდნაირი იქნება და არა ისეთი როგორიც ჩემთვის იყო. მე ამ დადნობამ და გაქრობამ შემაშინა. მდააა, მართლა რა ახლოს ვიყავი ) მეცინება, მარა აზრი არ აქვს მედიტაციებს. ერთადერთი ფსიქოლოგიური ტერაპიაა და მორჩა. იგივე პრობლემები რაც მატერიალურ სამყაროში. უბრალოდ დროებით სიმშვიდეს აფარებ თავს. მერე ისევ ღრუბლები მოიქუშებიან და გადაეფარებიან მზეს.

Posted by: David Monny May 27 2015, 01:54 AM

tikoroma
პასუხი მოგწერე პმში და მოგივიდა? ცოტა რავი მობილურით ვარ აქ სულ და ცოტა მოუხერხებელია

Posted by: Plasmodium May 27 2015, 08:24 AM

ფაქტია რომ ეს გასხივოსნებული ტიპები უფრო მშვიდები და სათნოები ხდებიან
დადიან ნეტარი ღიმილით და ჭკუას ირიგებინებიან მარცხნივ და მარჯვნივ
ან სხედან სადმე გამოქვაბულში და კაიფობენ
იცვლება რაღაცეები როგორც ჩანს
ფიქრები, სურვილები, მისწრაფებები და ა.შ.

Posted by: ანნა May 27 2015, 10:04 AM

სათითაოდ ეგოს გამოვლინებებზე და სიმპტომებზე გამოკიდება დროის კარგვაა, პირდაპირ გაიღვიძე და რაც შეგიძლია ბევრი დრო გაატარე გაღვიძებულ მდგაომრეობაში საიდანაც გადიხარ იმ გზით და ეგ მერე, ამ რეალობას და ორგანიზმსაც, ეგოსაც, ტვინსაც, სურვილებსაც და ყველაფერს კურნავს "იქ" რომ ხარ. გაღვიძებულ მდგაომრეობას ანუ ამ რეალობის მიღმა იქ სადაც ივსები სხვა ენერგიით. იქ სადაც ტვინი და ფიქრი აღარაა და სუფთა ენერგიით ივსები თუ შენგან გადის ეს ენერგია არ ვიცი ))) თუმცა ნუ მე პირადად ჩემი გამოცდილებით ჩემს რეალობაში, ყველაზე მეტს იქიდან ვიღებ და აქ ვბრუნდები სხვა ადამიანიხოლმე ყველაფერი კარგია, ყველა ადამიანს თავისი ტექნიკები აქვს, თუმცა თუ არ გაყავხარ და აქ გტოვებს აქ ვერ გამოიჯანრთელებ თავს აქაური რამეებით. ჩემთვის ანუ ვერ აღვწერ, ხან მგონია მზეა და მზის სხვი ვარ იმ მარადიულობის შეგრძნებაზე )))) ხან სინათლეები, ხან კოსმოსისხელა სპირალი და რას გაიგებ მთავარია რომ აქედან, როგორ მინიმუმ შენი ეგოდან გასულ მდგაომრეობაში, ერთიანობაში და სიშვიდეში ატარებ დროს და ამ ერთიანობის შეგრძნება და სიმშვიდე, გულის არეშია ეს სიმშვიდე რაღაც უსასრულოა. წინაც უკანაც, მაღკლაც დაბლაც, შიგნით სიღმეში უსასრულო სიმშვიდე

Posted by: Plasmodium May 27 2015, 10:26 AM

ეგ არის
ზუსტად ასეა
კიდევ თუ დაკვირვებიხარ მაგ მდგომარეობაში თითქოს ყველაფერი შეგიძლია და ყველა კითხვაზე გაქვს პასუხი მაგრამ კითხვებიც გკიდია და პასუხებიც სურვილებიც ქრება

Posted by: tikoroma May 27 2015, 10:46 AM

აუ მაგას დეპრესიას ვეძახი მე

მომივიდა პასუხი. ბოდიშს გიხდი რომ დაუმშვიდობებლად გავედი. ძალიან გვიანი იყო, ვეღარ ვაზროვნებდი

Posted by: ანნა May 27 2015, 10:50 AM

Plasmodium


ჰო ზუსტად, აი ყველაფერი შეგიძლია, მაგრამ არაფრის გაკეთების სურვილი არ გაქვს.. მაგრამ ნუ მერე რომ ბრუნდები თუ დიდხანს აღარ გახვედი ჩამოდიხარ და შეიძლება დაგავიწყდეს ვინ ხარ და გაეხვე ემოციაში. და ბოლოს იმ დასკვნამდე მივედი (თუმცა ყველა დასკვნა ქრებახოლმე) რომ ჩვენი ადამიანური ტვინი და სხეულის ენრგეტიკული მდგომაეობა მაგ მდგაომრეობამდე მიგვყავს ამ წმენდით და განვითარებით და მერე გარერეალობაც სულ სხვანაირი იქნება რათქმაუნდა. მიხარია რომ სხვებიც არიან ვისაც იგივე გამოუცდიათ

Posted by: Plasmodium May 27 2015, 11:35 AM

მე პირდაპირ აზრის გაჩერებით დავიწყე. ყოველგვარი მედიტაციების, გვერდიდან დაკვირვების, ატმა ვეჩარას და კონცენტრაციის გასაუმჯობესებელი სავარჯიშოების გარეშე, ინტუიტიურად მივაგენი მექანიზმს. უბრალოდ მივაშტერდებოდი მონიტორს და რამდენიმე წამში საერთოდ იყინებოდა გონება, ყველანაირი აქტიურობა წყდებოდა. 2-3 წუთში საოცრებები მემართებოდა (როგორც ვიცი ყველაზე სწრაფი მეთოდია) ახლა იშვიათად გამომდის და ცოტა ხნით. როგორც ფიზიკური ფორმის შენარჩუნებას სჭირდება მუდმივი ვარჯიში ისე ამას.

Posted by: David Monny May 27 2015, 03:45 PM

Plasmodium
ვერასდროს ვერაფერს გააჩერებ. თუ გგონის აზრის გაჩერება შეიძლება, მაშინ ეს ილუზიაა. ანუ წარმოსახვა. აი ანნამ თქვა რომ ხან მზის სხივი მგონიაო ტავიო და ხან სპორალური გალაქტიკაო. ეს იმაგინაციებია. ამაზე ვამბობ, რომ მატერიალური სამყაროს ბრჭყალებს თავს აღწევ და უფრო დიდია ბჭყალებში ექცევი, რასაც წარმოსახვითი, იმაგინაციური სიბრტყე ქვია. შეიძლება საათობით იჯდე გაუნძრევლად მედიტაციაში და სიმშვიდე მოიპოვო, თან იმოგზაურო პარალელურად გონებით. მაგრამ ეს უფრო დიდი პრობლემა გახდება ცოტა ხანში, ვიდრე მატერიალური სამყარო იყო. ჩემი გამოცდილებიდან რომ ვთქვა, სამადჰიმდე იმდენი გამოცდილება და გამცდა მქონდა, რომლებიც შეიძლება თვეობით გაგრძელებულოყო, მაგრამ ბოლოს გტოვებს და ისევ გინდება იქ დაბრუნება. მარტივად რომ გითხრათ. ნირვიკალპა სამადჰი იმით განსხვავდება სხვა განცდების და გამოცდილებებისგან, რომ აბსოლუტურად ყველა სხვის შემთხვევაში გინდება, რომ იმ განცდაში ან გამოცდილებაში დაბრუნდე, ხოლო ნირვიკალპა სამადჰის შემდეგ გრძნობა "ჩემია" ქრება და აღარ გინდება იქ დაბრუნება. ამითი მიხვდებით რა მდგომარეობაა სამადჰი თუ სხვა.


ანნა
31 ში ვინმეს თუ ლეპტოპი ექნება და ინტერნეტი სკაიპოთ შემიძლია დავესწრო ტქვენს შეკრებას. 31 ში ვმუშაობ, მაგრამ გამოვნახავ დროს. ჩემი სკაიპია daaoth

Posted by: tikoroma May 27 2015, 03:55 PM

David Monny

ეს კარგი მინიშნება იყო. ზოგადად კი დამისვია ეს კითხვა, მაგრამ ინტერესის დონეზე მხოლოდ. ძირითადად მაინც საკუთარ მე-სკენ გვაქვს ყურადღება მიმართული. მართალი ხარ

Posted by: David Monny May 27 2015, 05:02 PM

tikoroma

ნირვიკალპა სამადჰიდან გამოსვლის შემდეგ თავისუფლდები, ანუ ხვდები, რომ არცერთი ადამიანი არ იტანჯება, რადგან ყველაშია ეს განზომილება სადაც ტანჯვა ვერ გეკარება. ტკივილი და ემოცია რჩება. სიხარულიც და ა.შ. ეს ნეიტრალური მდგომარეობაა, როგორც დამკვირვებლის. წარმოიდგინე მსახიობი ხარ, მაგრამ გთხრეს ეხლა შენ დაისვენე, დაჯექი აუდიტორიაში და შენს როლს სხვა შეასრულებს და უყურებ შენს როლს სხვა როგორ ასრულებს, როგორ იტანჯება, როგორ ტკივა, როგორ უხარია, მაგრამ შენ აუდიტორიაში ზიხარ. აი ასეთი მდგომარეობაა. ეს გონების მდგომარეობაა. ის აკვირდება საკუთარ თავს გარედან. და ბუდა მიხვდა, რომ ეს არ იყო საბოლოო დანიშნულების წერტილი.
ხალხს გონია, რომ გასხივოსნებული ადამიანები გულგრილები არიან ყველას და ყველაფროს მიმართ, მაგრამ ეს ასე არ არის. ეს გათავისუფლებული ადამიანები არიან გულგრილები, რადგან დამკვირვებლის მდგომარეობაში ყოფნა ასეთ შეფასებას იწვევს.

Posted by: tikoroma May 27 2015, 08:27 PM

კარგად ხსნი ყველაფერს

Posted by: tty_ May 27 2015, 08:33 PM

David Monny
თხოვნა მაქვს შენთან. როცა მოიცლი და გემრიელად მოკალათდები, ერთი კარგი თემა შექმენი სამადჰიზე და მის სახეებზე, ეტაპებზე, მდგომარეობაზე და რავი, ყველაფერზე რაც იცი. მოკლედ, ერთი კარგი გემრიელი თემა რომ გამოვიდეს მკითხველისთვის. გემრიელად ხსნი ყველაფერს. კარგი წერის მანერაც გაქვს, ლექსიკაზე რომ არაფერი ვთქვა.

სასარგებლოა შენთან საუბარი.

Posted by: David Monny May 27 2015, 08:54 PM

tty_

კარგი. გავხსნი თემას სამადჰის ნაირსახეობებზე და რაც მთავარია იქ ვისაუბრებთ, თუ რას ემსახურება სამადჰი, რადგან არის საშიშროება და რასაც აქაც ვხედავ, რომ და პირველ რიგში მე გამოვცადე ეს, რომ განცდები და გამოცდილებები, რომლებიც გვანან ამადგის, ან წარმოადგენენ სამადჰის სხვადასხვა ვარიანტებს, იწვევენ დამოკიდებულებას, ისევე როგორც მედიტაციები, ისევ ჰვინდება მათში ყოფნის დროს განცდილის განცდა. სამადჰი, რომელზეც მე ვსაუბრობ, ნირვიკალპა სამადჰი, ემსახურება ადამიანის გათავისუფლებას პიროვნებისგან და ამის მერე სულ რაღაც ერთი ნაბიჯიღაა რეალიზაციამდე. ერი ნაბიჯია გასხივოსნებამდე.

Posted by: Plasmodium May 27 2015, 08:57 PM

David Monny

ეს ვინ თქვა? მაგალითად ოშო, ვისი მიმდევარიც შენ იყავი, ხშირად საუბრობს შინაგანი მონოლოგის შეჩერებაზე.
როცა აზრებზე დაკვირვებას იწყებ, ორ ფიქრს შორის პატარა შუალედებს ამჩნევ, სადაც სიცარიელეა და სიჩუმე. ეს შუალედებია მთავარი და თუ დააკვირდებით თანდათან გაიზრდება-ო.
ამას თუ გამოტოვებ მთავარს გამოტოვებ. აზრებზე დაკვირვება საწყისი ეტაპია.

Posted by: David Monny May 27 2015, 09:42 PM

Plasmodium

კი, ნამდვილად ვიყავი, მაგრამ არავის ვურჩევ. მისი მედიტაციები განდომებენ ისევ მის მედიტაციებს. მდგომარეობები და გამოცდილებები, რასაც მისი ინტერპრეტირებული ძველი ვედური მედიტაციების შედეგად განიცდი, ისევ განდომებენ, რომ განიცადო ისინი. ეს გავს კაცს, რომელიც სანთლის ცაქრობას ასანთის ღერით აპირებს. როგორც კი ასანთის ღერს მიიტან სანთლის ალთან ახლოს, ცეცხლი უფრო ძლიერი ხდება.
მე პირადად ყველას ვურჩევ რამანა მაჰარშის მიტითებებს გაეცნონ. მის გამოცდილებებს. პრინციპში მას ერთი გამოცდილება ქონდა, ნირვი კალპა სამადჰი 16 წლის ასაკში, ამის მერე იგი დიდი ხნის განმავლობაში იყო საჰაჯა სამათის გავლენის ქვეშ და ბოლოს ის გასხივოსნდა.



კი ნამდვილად ასეა, ანუ ფიქრის დაწყების მომენტს უნდა შეესწრო, ანუ ფიქრსა და ფიქრს შორის დისტანცია უნდა შეამჩნიო, მაგრამ ამის ხელოვნურად გაზრდა და ამაზე მედიტირება, ამაზე დამოკიდებულს გხდის. აი ესაა არასწორი. ოშო ყველაფერზე მედიტირებას ასწავლიდა. ამიტომ ქონდა უამრავი სახის მედიტაციები, თვითონ იგონებდა ტექნიკებს. მე არავის არაფერს ვუკრძალავ და არავის არაფერს ვანდომებ.
უბრალოდ მოვა დრო, როდესაც ადამიანს ეს აღარ დააინტერესებს, როგორც ჩემტან მოვიდა მაგრამ 8 წლის მერე.



ფიქრებზე დაკვირვება სწორედ ნირვიკალკა სამადჰიში მთავრდება. საბოლოოდ ხვდება გონება, რომ ის არ არის დამოკიდებული ამქვეყნიურ ტანჯვაზე და სიხარულზე, ემოციებსა და ფიქრებზე. მერე ამისგან თავისუფლდება და ხდება დამკვირვებელი. ანუ ნირვიკალპა სამადჰიდან გამოსვლის შემდეგ, ჩემი ემოცია, ჩემი ფიქრები, ჩემი სურვილები ქრება, მიუხედავად იმისა რომ ეს ყველაფერი ისევ იბადება შენში. იბადებიან, მაგრამ როგორც იბადებიან ისე ქრებიან, რომ შენ არ გეხებიან.

Posted by: Plasmodium May 27 2015, 10:32 PM

David Monny
გასაგებია. მაგრამ შენ დაწერე, რომ გარკვეული დროით, ფიქრების გაჩერება და გონებაში სრული სიჩუმის მიღწევა შეუძლებელია/ილუზიაა. მე ამაზე გიპასუხე.

იგივე რამანა ყვება ისტორიას: მასწავლებელმა მოსწავლე წყლის მოსატანად გაგზავნა და თვითონ მედიტაციაში შევიდა. ეს მედიტაცია რამდენიმე დღე გაგრძელდა. გამოსვლის შემდეგ პირველი რაც გააკეთა იკითხა მოიტანეს თუ არა მისი წყალი. ეს ისტორია იმის საჩვენებლად მოყვა, რომ გონებამ იმ წერტილიდან გააგრძელა ფიქრი სადაც რამდენიმე დღის წინ შეჩერდა.

ყველა ილუზია ადამიანის გონებიდან მოდის. თუ რამეა ნამდვილი და ობიექტურ აღქმასთან მიახლოვებული, ეს გონების გარეშე ყოფნის გამოცდილებაა. სხვა ყველაფერი დაბინძურებულია ჩვენი სუბიექტური აღქმით - გამოთქმული დაო.

Posted by: ანნა May 27 2015, 11:06 PM

როცა გონებაში და ცხოვრებაში ბრუნდები, ძველი ემცოიები,მიჯაჭვულობებიდა ა.შ.. ისევ აქ გხვდება ანუ ქვეცნობიერში, არაცნობიერში სამუშაო მაინც რჩება რამდენჯერაც არ უნდა გახვიდე და მოხვიდე.. უპირატესობა გაქვს შენს ძველ მესთან რადგან უფრო სტაბილური დამკვირვებელის გამოცდილება გაქვს, მაგრამ როგორც შენ აღნიშნე იმ წერტილიდან, ეგ ეგრეა. რაღაც ძველი გაბარზება ხუთი წლის წინანდელი ისევ შენში გხვდება და სიტუაციურად უნდა გაიაროდა განთავისუფლდე და ეგენი ამოწურვადია თუ არა საერთოდ ეგ მიჯაჭვულობები ვინმეებზე და სიატუციებზე არ ვიცი :|

Posted by: ანნა May 27 2015, 11:16 PM

https://www.youtube.com/watch?v=woMd-1g-hIg აჰა თქვენ სამადჰი

Posted by: Plasmodium May 27 2015, 11:39 PM

ანნა
შენი სამუშაო ის არის რომ რაც შეიძლება ხშირად იყო ამ მდგომარეობაში.
როცა ნამდვილი მე გადმოვა წინა პლანზე, ის თვითონ გააკეთებს ყველაფერს, არ სჭირდება გონების დახმარება.
ამაზე ამბობდნენ ქრისტიანი მამები - არა მე უფალო არამედ შენ ჩემში

Posted by: David Monny May 27 2015, 11:43 PM

Plasmodium

ანუ შენ არაფერს არ აჩერებ და ვერც გააჩერებ.. ის მასწავლებელი არსად არ შესულა, ის ყოველტვის იქ იყო. ანუ და ყველა ადამიანი თავდაპირველად გასხივოსნებულია, მაგრამ ამის გაცნობიერება არ უნდათ. ეს გამიზნულად სამადჰიში შესვლაა. ის შევიდა სამადჰიში და მე ამ პრაქტიკებს არ ვაკეთებ და არც სხვას ვურჩევ, რადგან ძალიან სახიფათო ნარკოტიკია. ამიტომ ვამბობ, რომ ნებისმიერი რაქტიკა დამოკიდებულებას იწვევს. გონება ტავის ადგილზე დადგება, როდესაც 'მე' გააცნობიერებს, რომ ის გონება არ არის. შემდეგ უკვე ფიქრები შეიძლება მოვიდეს და წავიდეს და არც იმას აქვს მნიშვნელობა რამხელა პაუზაა მათ შორის. ამ პრაქტიკებს გათავისუფლებული ადამიანები აკეთებენ და რჩებიან გულგრილ მდგომარეობაში. ისინი მუდამ აკვირდებიან საკუთარ თავსაც და სხვასაც.

Posted by: David Monny May 27 2015, 11:44 PM

Plasmodium

ნამდვილად. გონება არის ილუზიის მონოლითური საყრდენი

Posted by: ანნა May 28 2015, 10:06 AM

Plasmodium

აი გამტარად ვგრძნობხოლმე თავს ხშირად, ანუ არ ვერევი არც ჩემი გონებით არც ძალისხმევით უბრალოდ რაღაცას ვაკეთებ მარტო ან ვინმეს მიმართ და ენერგია ჩემგან გადის და მე უბრაოდ ამას ვგრძნობ, ესაა სიმშვიდე და ბევრი ენერგია და ბედნიერება.. ამ დროს მოქმედებს შენი ნამდვილი მე ვგონებ. ხო და ეს რეალობა არისხოლმე შედეგი, მეორეხარისხოვანი, შენ შინაგან სამყაროში გაიარე მთავარი რამეებიდა აქ როგორც უკვე შედეგი, აი თუნდაც რომ ამ ფორუმზე ახლა შენ გწერ ამ თემაზე ასე არის შედეგი
აი ეხლა ჩვენ ბევრს თუ ვილაპარაკებთ იმდენს ვიზამთ რამე ილუზიას შევქმნით ამდენი სიტყვებით და დადაბლება ვიბრაცია და დაგემშვიდობებით შეკრებამდე

Posted by: ichi May 28 2015, 03:26 PM

თემა ძალიან საინტერესოა. ავტორს დიდი მადლობა გამოცდილების გაზიარებისთვის. შეგიძლია უფრო დაწვრილებით ახსნა დროის ფენომენი ამ მდგომარეობაში? მარტო აწმყო დარჩა?
რას ფიქრობ გამოთქმაზე:შეიცან თავი შენი?
შენ აღწერე შენი განცდები მაგრამ დასკვნის სახით დაწერე შიში შემომეპარაო, შენი აზრით რატომ უნდა განიცადოს ადამიანმა ეს განცდა? სასარგებლოა ამის ხშირი განცდა? რა თქმა უნდა ჩვენ არავინ გვეკითხება რამდენად ხშირად გვინდა ამის განცდა მაგრამ დაუშვათ შეგვიძლია ცნობიერად შესვლა მდგომარეობაში.
შენ არ ხარ ფიქრი, შენ არ ხარ სხეული, მაშინ რა ხარ? არაფერი და თან ყველაფერი? ჩვენ ყველა 1 ვართ? ეს ხომ არ ნიშნავს იმას რომ 1 ძირიდან საფუძველიდან მოვდივართ? იმისგან რასაც ზოგი ღმერთს ზოგი უმაღლეს გონს ეძახის?

Posted by: David Monny May 28 2015, 03:52 PM

ichi

არაფრის გენაცვალე. მე თავს მოვალედ ვთვლი, რომ ეს გავაკეთო. ამ ბოლო დროს ქართულად აღარ ვწერ, მაგრამ ამ ფორუმზე მომინდა დაწერა.


დროის ფენომენი ძალიან მნიშვნელოვანია. ფარდობითობის თეორიის თანახმად დრო და სივრცე ერთმანეთის პირდაპირპროპორციულია. ასევე ვიცით რომ დრო ურის მანძილი გავყოთ სიჩქარეზე, სადაც მანძილი სივრცეა. T=S÷V.
ამ შემთხვევაში მანძილი მცირდება და ხდება თითქმის სუნთქვის ტოლა, აი ის მანძილი, რასაც გაივლიდ ჰაერი ფილტვებიდან პირის ღრუმდე, ხოლო სიჩქარე, განუსაზღვრელია. თუ სუნთქვას არ აკონტროლებ, მე არაფერს ვაკონტროლებდი, მაშინ სუნთქვის სიჩქარე ისაა რაც ნორმალური მოსვენებულ მდგომარეობაში გაქ, ხოლო ზოგი იოგები სუნთქვას აკონტროლებენ და ამოთი იცვლება დროის შეგრძნებაც. აი ეს შედარებაა, ვცდილობ ავხსნა. ასევე, დრო, არი წარსული, აწმყო და მომავალი, ყველა სხვა დროები, ამ სამიდან მომდინარეობს. მაგრამ როგორ აღიქმება ეს ადამიანის მიერ? წარსული აღიქმება, მის მეხსიერებაში არსებულ ასოციაციებსა და წამოდგენებით, ხოლო მომავალი, გეგმებით და მისთვის ხელსაყრელი ან არახელსაყრელი რეალობის წარმოდგენებით.
მაგრამ სად არის მეხსიერება და რა არის მეხსიერება? აი ამ კითხვას დავტოვებ და შესვენებაზე გავაგრძელებ ზუსტად აქედან. მანამდე შეგიძლიათ გამოეხმაუროთ ამ პოსტს.

Posted by: David Monny May 28 2015, 03:53 PM

და შევეცდები ვუპასუხო დარჩენილ კითხვებსაც

Posted by: tikoroma May 28 2015, 04:30 PM

Posted by: ichi May 28 2015, 04:37 PM

David Monny
რა არის წარსული თუარა გავლილი აწმყო? რა არის მომავალი თუარა "მოვლენა რომელიც ასევე გადაკვეთს "აწმყოს"? ანუ იმის თქმა მინდა რომ აწმყოს ღერძს ყველაფერი კვეთავს, მეორენაირად რომ ვთქვა, რეალურად დრო ერთი მთლიანია უბრალოდ ჩვენ ასე აღვიქვავთ(წარსული,აწმყო,მომა�
�ალი). ამაზე მემგონი ყველა მისტიკოსი საუბრობს, იგივე ქართველი ფილოსოფოსი და ჩემთვის რაღაც მხრივ მისტიკოსიც-მერაბ მამარდაშვილი საუბრობს "შუქზე" რომელმაც შეიძლება აწმყოში "დაგანათოს", იმისთვის რომ დაინახო ეს შუქი უნდა იყო ცნობიერი მთლიანად მზად. აგერ რუს პოეტს აქვს ლამაზად გადმოცემულიНедостижимое, как это близко —
Ни развязать нельзя, ни посмотреть, —
Как будто в руку вложена записка
И на нее немедленно ответь...

ანუ მე ვფიქრობ როცა დაიწყო ეს განცდა შენში, შენ რაღაც მხრივ არ გამოგიძახია იმ წამს, არამედ თვითონ დაგანათა, შენ იყავი ასე ვთქვათ "მზად" გქონდა ყველა მონაცემი სხივის მიღებისა და მოხდა ის რაც მოხდა.
მომწონს შენი აღწერა მეგობარო. ამ ფორუმზე შენ გამო დავრეგისტრირდი და საერთოდაც მემგონი კარგი ადგილია გამოცდილების გასაზიარებლად.
მე ჩემის მხრივ არ ვიცი რა იყო მაგრამ რამოდენიმე დღე ყოველ წამს ვცდილობდი დაკვირვებას საკუთარ თავზე, ანუ სამსახურშიც, გზაშიც ვაკვირდებოდი აზრების საფუძველს, საიდან იწყება და სად მივყავარ? ასევე კითხვა რაც დასვი, ვინ ვარ მე რომელიც აღიქვავს ამას? და როგორ შეიძლება რაღაც ყოფითმა იმ უსასრულო არსებაზე იქონიოს გავლენა? აი ამაზე ვფიქრობდი და გარეთ ვიყურებოდი ფანჯრიდან ააი ამ დროს წამიერად გამინათა მაგრამ ისე აშკარად რომ დღემდე მახსოვს განცდა, განცდას სიტყვით ვერ ვახასიათებ, მაგრამ სიტყვებით ასე ავღწერდი ამ განცდას, ვარ და თან არ ვარ, უფრო მეტად არ ვარ. აი ეს დამემართა. მე ვფიქრობ ეს გქონდა შენ ინტენსიურად.
ზედა პოსტში გკითხე ერთ მთლიანობაზე, ანუ უმაღლეს გონზე.

Posted by: earth May 28 2015, 04:42 PM

old_man

აჰ რა კრგი სიტყვებია, აბა აქ თუ მოგვბეზრდა ისევ ნეტარებაში ვიქნებით, როცა მოგვინდება

Posted by: ichi May 28 2015, 04:55 PM

რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული
მე ვარ მრუში და წმინდანი
მე ვარ ცოლი და ქალწული
მე ვარ დედა და შვილი
მე ჩემი დედის ხელები ვარ
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი
მე მამაჩემის დედა ვარ
მე ჩემი ქმრის და ვარ
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.

ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში
ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში

ანუ ყველაფერი ვარო ფაქტიურად, სხვა ახსნას ვერ უძებნი ამ ჰიმნს. ესეც კავშირში მგონია თემასთან.

Posted by: ichi May 28 2015, 05:02 PM

ბევრი დავწერე და პასუხებს ველი ავტორისგან, მაგრამ კიდევ ერთი რამის თქმა მინდა, აქ ბევრი წერს დაანებე მაგას თავი და დაუბრუნდი ცხოვრებასო, მე ვფიქრობ რაღაც შუალედი უნდა ნახო, მაგრამ იმ გამოცდილებაზე უარის თქმა სრული აბსურდია, პირიქით უნდა ჩაუღრმავდე, ბოლომდე უნდა მიყვე, თავისუფლება-გამთლიანება-ნამდვილი ერთიანობა იმალება შიგნით. შეიცან თავი შენიო სოკრატემ ტყუილა არ თქვა და არც იესომ თქვა ტყუილა შეიყვარე მოყვასი სიევე როგორც შენი თავიო, ანუ აქ მებადება კითხვა როგორ შევიყვარო ჩემი მეზობელი ნუგზარი რომელიც მსუბუქად რომ ვთქვა არ მესიმპატიურება? ალბათ სწორედ იქიდან რომ ნუგზარიშიც დევს ის ფუძე რაც ჩვენში და რეალურად ერთნი ვართ ყველანი.
მართლაც რომდ აფიქრდე რით შეიძლება ადამიანი მეორე ადამინაზე მაღლა იდგეს? არაფრით. ცნობიერება ერთ-ერთი პასუხია მაგრამ ცნობიერების ამაღლება იმასაც შეუძლია და როდისღაც ჩვენც "უკან" ვიყავით.
თემაში ერთადერთი რაც "მეხამუშა" არის მდგომარეობის სახლი, ეგრედ წოდებული სამადჰი. რაც არაფერს მეუბნება.

Posted by: old_man May 28 2015, 05:27 PM

არა, დანებებას ვინ ურჩევს? პირიქით მისგან ვისმენთ რჩევებს...
ასეთ მდგომარეობებთან შეხებით იღვიძებ. უნდა მიყვე და იქაა ნამდვილი თავისუფლება
ნუგზარზე შენვე კარგად უპასუხე. პატარა ბავშვზე არ გაბრაზდები იმიტომ იცი, რომ მას იმდენი შეგნება არ აქვს, რომ მიხვდეს. და ამიტომ სიყვარულით უყვარებ. ესაა. სხვისთვის შენ იქნები ნუგზარი, იმისთვის სხვა და ასე ვდგავართ კიბის სხვადასხვა საფეხურზე

Posted by: earth May 28 2015, 05:27 PM

ichi

საინტერესოა... მე ამას ინკარნაციებად ავხსნიიდი, ნუ სხვადასხვა ინკარნაციაში სხვადასხვა როლს რომ ვასრულებთ.

Posted by: earth May 28 2015, 05:30 PM

როგორც იქნა ჩავუჯექი ამ თემას

David Monny
ძალიან საინტერესოა ყველაფერი, ბრწყინვალე თემაა

Posted by: natuka May 28 2015, 08:43 PM

David Monny
რა კარგია რომ მოხვედი ჩვენთან

Posted by: ano May 28 2015, 11:00 PM

მადლობა მეც ვიგრძენი რომ ჯერ გულში მებადება გრძნობა შემდეგ გადასცემს გონებას, თუმცა გონებაც ბადებს აზრებს რომლებიც თითქოს ჩემი არ არის მაგრამ საჭიროდ თვლიან რომ მათზე ვიფიქრო და გადავჭრა, მერე ვიწყებ პრიორიტეტების გადანაწილებას და თანმიმდევრულად მოგვარებას, და თუ ამ აზრებს ხორცს არ ვასხამ გროვდებიან და მაწუხებენ, მათი მსახური ვარ.
რაც შეეხება გულში გაჩენილ გრძნობას და გონებაში ამოსულს ისინი თითქოს გულწრფელები არიან, გაანალიზებაც არ მჭირდება უბრალოდ ვგრძნობ თუნდაც რაღაც არ ვიცოდე გრძნობით ვხვდები, მაგრამ იმ დონის სისუფთავე არ მაქვს რომ საკუთარი თავის მოსმენა შევძლო.
მაგიტომ ვფიქრობ მოიგონეს მარხვები ლოცვები და მედიტაციები, რომ ადამიანი გასუფთავდეს და შეძლოს საკუთარი თავის მოსმენა,
ბუდიზმში ხშირად მოყავთ წყლის მაგალითი რომ ადამიანი გავს მღვრიე წყალს რომელსაც სულ ვაჯანჯღარებთ, საკმარისია მას უბრალოდ თავი დავანებოთო ის თავისით დაწყნარდება და დაიწმინდებაო, მაგიტომ არის რომ ზოგჯერ განმარტოვდებიან ხოლმე, მე არ ვიცი ვინმეს რამე სულიერი მიღწევა ჰქონოდეს ასე უბრალოდ, ყველა განმარტოვდა გარკვეული დროის განმავლობაში, სულიერ ლიდერებს ვგულისხმობ

მე პირადად არაფერი პრაქტიკები არ გამიკეთებია რომ უმაღლეს ცნობიერებაზე გესაუბრო, უბრალო ადამიანური გონების შესახებ ვსაუბრობ




არ ვიცი შესაძლოა მეც შემშინებოდა, იმისი რაც არ ვიცით ყველას გვეშინია, მაგრამ შიშის დასაძლევად შიშს უნდა ჩახედო თვალებშიო ამბობენ
მეც შემეშინდებოდა მიუხედავად იმისა რომ ახლა ვფიქრობ დასაკარგი მაინც არაფერი მაქვს, ყოველთვის მეშინია იმისი რაც არ ვიცი, შეუცნობელის.

Posted by: David Monny May 29 2015, 01:19 AM

ichi
მაპატიეთ, დღეს შესვენება ფაქტიურად არ მქონია, როგორც იტყვიან გადარბენაზე ვიყავი და ახლა მოვრჩი.
ვაგრძელებ კითხვიდან რა არის მეხსიერება და სად არის ის? და ამის შემდეგ ვუპასუხებ დარჩენილ კითხვებსაც და ყველას კითხვებს.
მეხსიერება წარსულში განცდილის აწმყოში შემოტანიდ პროცესია, პერიოდულად, მაგრამ ერთი განსხვავებით. გვამახსოვრდება ემოცია ძირითადად და ის ფიქრის სახით შემოდის ჩვენს აწმყოში. ნუ ბიოლოგიურად ამაში ტვინის სენსორები როგორ აკეთებენ ამაზე აქ არ ვისაუბრებ. ფაქტია, რომ წარსული, ეს არის მახსოვრობა. ხოლო დრო კი აღიქმება ადამიანისთვის მოძრაობად და ფორმის ცვლილებად. მაგ: იცვლება სხეული, გარემო, სხვები იცვლებიან, ამას ვეძახით დროს. ანუ დროის ფუნქცია ფორმის ცვალებადობაშია დამკვირვებლისთვის. დამკვირვებლის გარეშე საერთოდ არაფერი არ არსებობს, არც დრო და არც სივრცე. ვინ მიხვდებოდა რო რაღაცა იცვლება, რომც იცვლებოდეს, თუ კი ეს ვინმე არ იარსებებდა? ეს ვინმე არის დამკვირვებელი.

Posted by: David Monny May 29 2015, 01:50 AM

ichi

შეიცან თავი შენის მერე მხოლდ ერთი ნაბიჯიღა რჩება ღმერთის შესაცნობად, სწორედ ამაზე ვამბობდი, როდესაც პიროვნება განიცდის ნირვიკალპა სამადჰის, ის საკუთარ არსებაში, აღმოაჩენს განზომილებას, სადაც მას არავითარი ტანჯვა არ ეკარება არც სიხარული და არც სხვა რამე ემოცია. ეს არის საკუთარი თავის შეცნობის ბოლო ეტაპი.

რატომ უნდა განიცადოს ადამიანმა სხვა მატერიალური სიამოვნებები? ვინ გამცემს ამ კითხვაზე პასუხს? მაშ რატომ არ უნდა განიცადოს ადმიანმა სულიერი სიამოვნება? მაგრამ მატერიალური სიამოვნების შემდეგ, არაფერს არ ვიძენთ, ხოლო სულიერი სიამოვნების განცდისას კი დასკვნები გამოგაქ, აანალიზებ, აცნობიერებ, კითხვებს პასუხს ცემ, ის რაც გაწუხებდა ახლა მასზე პასუხი გაქვს უკვე. ხოლო ამ კითხვის მეორე ნაწილის პასუხი კი არის არა. ჩემი პირადი აზრით ამის ხშირი განცდა არ არის სასარგებლო, რადგან ეს იწვევს დამოკიდებულებას, თუ სამადჰის მდგომარეობიდან ცნობიერი გასხივოსნება ვერ გამოვიტანეთ, ისევ მოგვინდება იქ დაბრუნება, ამიტომ ვამბობ, არსებობს უამრავი განცდები, რომელიც სამადჰის გავს მაგრამ არ არის, 1000 სხვაგადსვაგვარი. ჭეშმარიტი ნირვიკალპა სამადჰის შემდეგ გრძნობა "ჩემია" ნეიტრალდება და შესაბამისად არაფრის მისაკუთრება აღარ გინდა, მათ შორის არც ნირვიკალპა სამადჰიში დაბრუნება აღარ გინდება. ამიტომ ვამბობ, რომ სამადჰის სხვადასხვა სახეობებში გამიზნული შესვლა და ამის სისტემატიურად კეთება არ არის კარგი.


სამყაროს 5 აღქმის ორგანო და მის მიერ აღქმული შეგრძნებები: მხედველობა, ყნოსვა, შეხება, გემოვნება, სმენა, ეს მე არ ვარ. გონება და მისი ფუნქცია, ფიქრი ეს არ ვარ მე. სხეული მისი შემადგენელი ატომებით და კვანტებით, ეს არ ვარ მე. ემოციები, ნებელობა და გრძნობა, ეს მე არ ვარ. აზრი, ანუ გონების თვისება აირჩიოს, არ აქვს მნიშვნელობა კარგი თუ ცუდი, თვითონ პროცესზეა საუბარი, რომელიც ნებელობის დახმარებით ხდება, არ ვარ მე. სურვილები და გეგმები, რაც აზროვნების და ფიქრების შედეგია, ეს მე არ ვარ. სუნთქვა და საჭმლის მონელება, სისხლის გაფილტვრა და იმუნიტეტი, დნმ_ი და ნახშირბადი ასევე არც სხვა ცალკე აღებული ქიმიური ნივთიერება მე არ ვარ. რა დარჩა? აი აქამდე მივედი და ეს ყველაფერი იმფორმაციულად კი არ წავიკითხე ან მოვისმინე, შევიგრძენი და განვიცადე, გამოვცადე და გამოცდილების დროს, ჩემს თავზე გადაიარა ამ კითხვებმა და რაც დარჩა, ხოლო დარჩა ის რაც მაშინ არსებობდა და ახლაც არსებობს, ეს არის არსებობა.
ნამდვილად ყველა ადამიანი არის ის, რაც მე ჩემ თავში აღმოვაჩIნე, მაგრამ ეს რაღაც და რაღაცას იმიტომ ვამბობ, რომ განსხვავება გამოვხატო, არ არის ადამიანი. ნამდვილად ყველანი ღმერდისგან მოვდივართ და ეს ღმერთი ერთია. არსებობა ერთია. არ არსებობს 2 არსებობა., თუ შემთხვევით არსებობის იქით ვირაცამ შეამჩნია, რომ არსებობა არსებობს, ე.ი. პირველი კი არ ყოფილა არსებობა, არამედ მეორე, რომელიც ამჩნევს, რომ არსებობა არსებობს. უკანასკნელი, ვინც ყველაფერს აკვირდება და თვითონ არის დამკვირვებელიც და დაკვირვების ობიექტიც, ეს არის ღმერთი, ანუ არსებობა. არ აქვს მნიშვნელობა რა სიტყვას ვიყენებთ.

Posted by: David Monny May 29 2015, 02:10 AM

ichi

ჩემ შემთხვევაში კითხვით დავიწყე, ვინ ვარ მე? სურვილი, სურვილი უმნიშვნელოვანესია ამისათვის. ისევე როგორც რაღაცის სურვილს შეუძლია გამოძრაოს და მის მისაღწევად რამეები გაკეთებინოს, ასეთივე სურვილია, უნდა გინდოდეს უნდა ეძებდე, უნდა დააკაკუნო. იესო ქრისტეს არ უთქვამს, რომ ღმერთი შემოვა თქვენშიო თუ თქვენ ეს არ გინდათო. დააკაკუნეთ და გაგეღებათო. ვდგავარ კართან და ვრეკო, თუ ვინმე მოისმენს და გამიღებს კარს, მე შევალ მასთან და ვივახშმებო. თუ არ იკითხავ, არც პასუხს მიიღებ. ყველაფერი კითხვით იწყება. გონებაც ერთია, მცდარია შეხედულება, თითქოს გონება 2 ნაწილადაა დაყოფილი კარგი გონება და ცუდი გონება. გონებების შედეგი ფიქრია, როგორც სინათლე არ არსებობს სითბოს გარეშე, ასევე გონება არ არსებობს ფიქრის გარეშე. ხოლო როდესაც ჩემს თავს ვეკითხებოდი ვინ ვარ? ვეკითხებოდი იმ ფიქრს, რომელიც ჩემს ცნობიერებაში ჩნდებოდა, მაგ: რამე ფიქრი ამოტივტივდებოდა, ვკითხულობდი ვისთვის არსებობს ამ წამს ეს ფიქრი და პასუხი იყო ჩემთვის, შემდეგ ვკითხულობდი ვინ არის ის ვინც ამბობს " ჩემთვის" და ამ დროს ის ფიქრი საერთოდ აზრს კარგავდა, ახლა მთავარი ხდებოდა ის ვიღაც მესაკუთრე მე, რომლისთვისაც ეს ფიქრი ამოტივტივდა, ხოლო ეს მეც, ფიქრი იყო, ანუ ფიქრისთვის ამოტივტივდა ფიქრი. და აბსოლუტურად ყველა სხვა ფიქრები და ისინი 1000 ობით იყვნენ, ჩნდებოდნენ ამ მე ფიქრისთვის. აბსოლუტურად ყველა, არ იყო ფიქრი, რომელიც სხვისთვის, ან სხვა რაღაცისთვის გაჩენილიყოს. ანუ ეს ყველაფერი 6 წლის შემდეგ წავიკითხე რამანა მაჰარშის სწავლებაში, რომ პირველი ფიქრი და ყველა ფიქრის საწყისი არის " მ ე ". ფიქრი მე. ამ მედან გამოდის ყველა ფიქრი. ჯერ ჩნდება ფიქრი, მე ვარ, და ამის შემდეგ, რადგან მე ვარ ... და იწყება, მე მინდა ეს, მე მინდა ის, მე ვარ ასეთი, მე ვარ ისეთი, მე ვარ კარგი, მე ვარ ცუდი, მე ვარ ძმა, მე ვარ და... და გიწერია კიდეც ეს ეგვიპტური ჰიმნი...



გმადლობთ და ნამდვილად კარგი ადგილია გამოცდილების გასაზიარებლად და სასაუბროდ. დაკვირვება ყველა მდგომარეობაში შეიძლება და ასე ვარჩევ მეც. მიყევი ბოლომდე, ნახე, რომელია პირველი აზრი, ფიქრი? რომელი რომლის შემდეგ ჩნდება და რომელი ფიქრი დგას რომლის უკან? მნიშვნელოვანია რომელი იწვევს რომელს და არა როგორი იწვევს როგორს და რამდენს. გააცნობიერე, რომელი ფიქრი იწყება პირველად და რომელი ფიქრია ყველა ფიქრის მიზეზი. აი ახლა დავწერე, რომ ფიქრი 'მე' არის ყველა ფიქრის მიზეზი და ეს ინფორმაციულად იცი და ყველამ გაიგო ვინც წაიკითხა, მაგრამ ამით არაფერი იცვლება, მანამ სანამ შენ არ განიცდი ამას.

Posted by: David Monny May 29 2015, 02:34 AM

ichi

ყველას თავის გზა აქვს. ყევლა რაღაცას ეძებს, მთავარია შენ რას ეძებ.



კარგია რომ არაფერს გეუბნება, ამ მდგომარეობაში სწორედ არაფერი არ ხდება ნამდვილად, ზოგი სახელებზე და ფორმებზე იმდენადაა დამოკიდებული, რომ ვერ ხვდება რა არის მიზეზი ამ სახელების და ფორმების, ამიტომ არ აქვს მნიშვნელობა რა ქვია, მთავარია რას ნიშნავს. შედარებისთვის რომ მოვიყვანო, ისევე როგორც, არ აქვს მნიშვნელობა რამდენი, რამხელა და რა ფერის თითებია გაშვერილი მთვარისკენ, მთავარია, რომ ყველა მთვარეზე მიგვანიშნებს.

Posted by: David Monny May 29 2015, 02:50 AM

ano

კიდევ ერთხელ დიდი დიდი მადლობა ყველას, ვისაც გაუხარდა ეს თემა, მეც მიხარია

ნახე აბა რომელია პირველი ფიქრი, რომელი რომელს იწვევს? როგორც ვთქვით პირველი ფიქრი, ანუ მას შეიძლება გონებაც დავარქვათ, არის ფიქრი 'მე' და ის არის გულის არეში, მისი ერთ ერთი მატერიალური გამოხატულებაა სუნთქვა. ეს მე ფიქრი, იწვევს ჰაერის მოძრაობას ფილტვებიდან პირის ღრუმდე და პირიქით. როგორც მე დან გამოდის ყველა ფიქრი, და ამოდის ტვინში დასარეგისტრირებლად, ასევე ჰაერიც ამოდის მკერდიდან პირის ღრუმდე. როდესაც ადამიანი კვდება, ამ მე ფიქრს, ეს სუნთქვა თან მიაქვს და ამიტომაც აღარ რჩება სუნთქვის პროცესი სხეულში, ასე რომ არ ყოფილიყო, ანუ სუნთქვა მე ფიქრის ფიზიკური გამოხატულება რომ არ ყოფილიყო, მაშინ სიკვდილის შემდეგაც ისუნთქებდა ადამიანი. ამიტომაც არის, რომ ზოგი სუნთქვით მედიტაციებს აკეთებს გონების დასაწყნარებლად, ანუ გონების, მის საკუთარ საწყისში დასაბრუნებლად. ეს ახლა ინფორმაციაა, რჩება ამის განცდა.
აი პრიორიტეტების გადანაწილებას ვიწყებო, მიყევი ვისთვის არის ას პრიორიტეტი. პასუხია ჩემთვის ხო? აი ვი არის ეს "ჩემთვის", სად არის და როგორია?

სისუფთავე არ არის საჭირო, რომ საკუთარ თავს მოუსმინო. მხატვრის სახელოსნო ისეთი ჭუჭყიანი და მინჯღრეულია, რომ მეტი აღარ შეიძლება. ნებისმიერი რესტორნის სამზარეულო საჭმელების გაკეთების დროს, დღის ბოლოს ისეთი ბინძურია, რომ დალაგება არ მოგინდება, მაგრამ სტუმრები კმაყოფილები არიან გემრიელი კერძებით, ასევე ხელოვანი ადამიანები ტკბებიან მხატვრის ფერწერული ტილოს ცქერით.
ლოტოსის ყვევილი ჭაობში იზრდება, მაგრამ ულამაზესი და უსუფთავესია. ბაყაყი თვითონ ბინძური გვგონია, მაგრამ წყაროს ფილტრავს. წურბელა საზიზღარი მწერია, მაგრამ სამკურნალოდ სხეულზე იწებებენ. ნუ განიკითხავ შენს თავსაც და ნურც სხვას, ვინ არის სუფთა და ვინ ბინძური. მთავარია ვინ არი ის, ვინც არის სუფთა და ბინძურიც? ვინ არის ეს ვინ?

Posted by: David Monny May 29 2015, 06:50 AM

ichi

ყველანი ერთნი ვართ და ასევე განსხვავებულიც. საუკეთესო მაგალითი საკუთარი სხეულია. რატომ ვერ ვხედავთ საკუთარ თავს, ნუ ვგულისხმობ პირდაპირი მნიშვნელობით სახეს. ვხედავთ ალბათ 2-3% ს. ცხვირის რაღაცა ნაწილს და პირის რაღაცა ნაწილს, ასევე წამწამებს და შეიძლება წარბებსაც. გონება საკუთარ თავს აიგივებს სხეულთან, ანუ გონება გამოიხატება ფორმებით, ხოლო არსებობა, ანუ ღმერთი კი იმით, რაც ამ სხეულით ვლინდება. ღმერთი ვლინდება, მისი დანახვა, მისი გამოვლინებით შეიძლება. ეს არის ხე ნაყოფით შეიცნობაო.

Posted by: earth May 29 2015, 06:52 AM

David Monny

როგორ მიყვარს ასეთი შედარებები

Posted by: David Monny May 29 2015, 06:59 AM

ღმერთის დანახვა შეუძლებელია, მისი გამოვლინების გარეშე. ბიბლია აბობს. თავდაპირველად იყო სიტყვა და სიტყვა იყო ღმერთთან და ღმერთი იყო სიტყვა. თავდაპირველად იყო სიტყვა ნიშნავს, რომ ღმერთის პირველი გამოვლინება იყო სიტყვა, რადგან იქვე წერია ღმერთი იყო სიტყვაო. სიტყვას ეწოდა ძე, ცხებული, მესია და ა.შ. იესომ თქვა, რომ ვერავინ მივა მამასთან, თუ არა ჩემს მიერო. ვერავინ ნახავს ღმერთს, თუ ის არ გამოვლინდა და როოდესაც გამოვლინდება, გამოვლენილიც და გამოუვლენელიც ღმერთი რჩება. ამიტომ ვერ ვხედავთ საკუთარ თავს. როცა სარკის წინ დავდგებით, ანარეკლი ჩვენი გამოვლინებაა ჩვენშივე და ასე ვხედავთ საკუთარ სახეს.

Posted by: ანნა May 29 2015, 09:34 AM

David Monny

მე ჩემი თავი მიგრძვნია, ეს სიტყვებით არ იყო, არც ფიქრით, თუმცა მეს შეგრძნებისას მიხვდი ეს რეალობა რა არის და სხვა ადამიანები,სახელები,წლები,აზ�
�ები,ემოციები ყველაფერი რაღაც ქარალდზე ნახატია. და მაგის მერე ანუშკი, აი ეს პაწაწუნა ადამიანი ჩემი მეს ნაწილაკი პატარა მგონია.. ვერ აღვწერ როგორი ვარ რეალურად თუმცა ვფიქრობ საკუთარი თავის შეცნობაში ვისაც უყვარხარდა გიყვარს ისინიც გეხმრებიან. თუმცა ზოგჯერ ანაში ჩამოვდივარ და რამე ემოცია ვხდები, თუ არ გამოგიცდია ვერ გაიგებ სხვების სიტყვებით გადმოცემულს.

და ღმერთს ცალკე პიროვნებად აღიქვამ თუ ერთიან საწყის ენერგიად?

Posted by: tikoroma May 29 2015, 10:24 AM

David Monny

მართალი ხარ. მედიტაიისას დავაკვირდი რომ სუნთქვას დაყვებიან ფიქრები და ხშირად სუნთქვა ჩერდებოდა აზრებთან ერთად

Posted by: ichi May 29 2015, 01:00 PM

კი მაგრამ სწრაფვა ხო არის საჭირო იმისთვის რომ გახდე უფრო ცნობიერი პიროვნება, როგორც უსპენსკი(გურჯიევის მოსწავლე) ყვებოდა რა არი სიკეთე და ბოროტება თუ არა ქმედება რომელსაც აკეთებს მექანიკური და ცნობიერი ადამიანი. ცნობიერი ადამიანი მგონია ბოროტებას ვერ გააკეთებს. ისევე როგორც მექანიკური ადამიანი სიკეთეს(ეს სიკეთე იქნება არაცნობიერი, მექანიკური,ზედაპირული). განკითხვაზე გეთანხმები რომ სრული სისულელე და არასაჭიროა მაგრამ საკუთარ "უარყოფით" თვისებებზე მუშაობა აუცილებელი მგონია.
მაგალითად სიგარეტს თავი დავანებე ერთი თქმით და აღარ გავკარებივარ.

Posted by: ichi May 29 2015, 01:04 PM

David Monny
რა ვარჯიშებს ურჩევ საკუთარი თავის შესაცნობად ადამიანს? გასაგებია დედა აზრი შენი ნათქვამის რომ ამ სხეულს, ფიქრის, გრძნობების მიღმა არის ნამდვილი "მე" მაგრამ ვფიქრობ ყველაზე კარგი იქნება ნელ-ნელა მოცილება მასკის, ანუ დაუშვათ ჯერ ერთ რამეზე დაკვირვება მერე მეორეზე და ა.შ. რას ფიქრობ?
რა იქნება სასარგებლო მიზნისთვის?

Posted by: David Monny May 29 2015, 03:53 PM

ანნა

პიროვნება, რომელიც წხვებსაც მსგავსებაფ აღიქვამდა, ნაწილობრივ ქრება ნირვიკალპა სამადჰის შემდეგ, კერძოდ კი, ქრება ამ პოროვნების მთავარი შემადგენელი ნაწილი, ანუ რაც მას ქმნის პიროვნებად, ეს არის გრძნობა "ჩემი". ამის შემდეგ პიროვნება ხედავს, საკუთარ არსებას, ანუ ბოლომდე შეიცნობს საკუთარ თავს.

გასხივოსნების დროს, პიროვნება ქრება მთლიანად და რჩება მხოლოდ არსებობის გამოვლინება სხეულის და გონების მეშვეობით. არსებობა საკუთარ თავს ვერ გარეშემოიწერს, ვერ ხედავს, მხოლოდ საკუთარ გამოვლინებებს ხედავს, მაგ: ყურადღება, არსებობის გამოვლინებაა, ნეტარება, ცნობიერება და თვითონ არსებობაც, არსებობის გამოვლინებაა. ხოლო მეორე მისნაირი არსებობა, არ არსებობს, ამიტომ ვერ ხედავს თავის თავს, ისევე როგორც ჩვენ ვერ ვხედავთ ჩვენ თავს სარკის გარეშე. ხოდა არც ის გამოვლინებაა პიროვნება. პიროვნება არის გონების მიერ სხეულად იდენტიფიცირების პერმანენტული პროცესი. ხოლო აი ეს პროცესი წყდება ნირვიკალპა სამადჰიში

Posted by: David Monny May 29 2015, 04:32 PM

tikoroma

კი, ჩერდება. მაგრამ როგორც კი ყურადღებას მოადუნებ ისევ ნორმალურ რიტმს უბრუნდება. სუნთქვითი ვარჯიშები, მხოლოდ სანამ ამ ვარჯიშს აკეთებ, მანამდე აკავებენ გონებას, შემდეგ გონება ისევ იწყებს უამრავი ფიქრის წარმოშობას.

Posted by: David Monny May 29 2015, 04:46 PM

ichi

პიროვნება, არის გონების მიერ სხეულად აღქმის განუწყვეტელი პროცესი. ჩვენ სულ რაღაცისკენ მივისწრაფით, სულ ამ პიროვნების ცნობიერების ამაღლებას ვცდილობთ, მაგრამ საბოლოოდ ყველაფერი ისევ საწყისს უბრუნდება ხოლმე. პიროვნების ცნობიერების ამაღლება თუ გინდა ეს შესაძლებელია და ამაში ცუდს ვერაფერს ვხედავ, მაგრამ ეს ამ თემასთან არანაირ კავშირში არ არის. პიროვნების მიერ საკუთარი თავის შეცნობის შემდეგ, პიროვნება ხვდება, რომ ის ილუზიაა და რომ რეალობაში ის არ არსებობს. ისე მანამდე შეგვიძლია უსასრულოდ ვუმაღლოთ ცნოვიერება ამ პიროვნებას. სიგარეტს რომ თავი დაანებე, ეს ძალიან კარგია.




მე არ ვურჩევ არავის არანაირ ვარჯიშს. მე ვარჯიშებს 8 წელი ვაკეთებდი და მათ მხოლოდ დამოკიდებულება შემძინეს. მატერიალურს ვივიწყებდი და " სულიერს" ვარჯიშად ვხდიდი. ეს ერთი ორმოდან ამოსვლაა და მეორე ორმოში ჩასვლა. მე ვურჩევ ყველას, გამოიძიონ და განიცადონ, არა ინფორმაციულად გამოიძიონ, არამედ გამოცდილებით, თუ რომელია პირველი ფიქრი ჩვენში, რომლისგანაც სხვა დანარჩენი ფიქრები მომდინარეობს. მიზანი ისაა, რომ გავიგოთ რომ მიზანი არ არსებობს, რომ პიროვნება, რომელიც გეგმავს, თვლის, მიზნებს ისახავს არ არსებობს . ეს უნდა გავაცნობიეროთ. დავარქვათ ამასაც მიზანი. აი ეს არის მიზანი.

Posted by: ano May 29 2015, 07:51 PM

დავუკვირდები. საჭირო ინფორმაციებს მაწვდი, ფიქრების წარმომავლობას და "მეს" მოსმენას

მეორე პუნქტს რაც შეეხება ვიცი იესოც ამბობდა რაც შედის ის კი არ წამლავს, არამედ რაც გამოდისო, ნუ ცუდ ფიქრებს გულისხმობდა თუ ქმედებას ნუ რაღაც ამდაგვარი იდეა იყო,
მაგრამ მაინც მატერიალურ სამყაროში იმ ფაქტის წინაშე მაინც ვართ რაც არ უნდა ვიძახოთ, მაინც რაც შედის ის წამლავს საკვებიც და სიტყვებიც,
რაღაც ცოდნით კი შეიძლება თავი დაიცვას ადამიანმა, სწორი ინფორმაციით, ან გაანალიზების უნარით, რომ დააკვირდება და აჰა... ესეიგი ეს ცუდად მოქმედებს. ეს კი _ კარგად,
კიდე იგივეს ვწერ მარა რა ვიცი ეგებ ჩემამდე რამე მოვიდეს დროთა განმავლობაში მივხვდები, ცდად ნამდვილად ღირს მეს მოსმენა
კიდე გადავიკითხავ მერე უფრო რო გავიაზრო

Posted by: David Monny May 29 2015, 10:11 PM

უბრალოდ მიყევი ფიქრების ჯაევს, გაიგე მოტივი, ვისთვის ან რისთვის ჩნდებიან ეს ფიქრები. აქ იყო საუბარი ოშოს პრაქტიკებზე, რომ ფიქრსა და ფიქრს შორის პაუზა უნდა დაიჭირო და შემდეგ ეს პაუზა გაიზრდება და ა.შ. ეს პაუზა უნდა დაინახო, მაგრამ ვინ ხედავს ამას? აი ეს არის განსაცდელი. ვინ არის ის, რომელიც ყველა ფიქრს აძლევს წარმოშობის საშუალებას?

Posted by: ichi May 31 2015, 09:37 AM

David Monny
https://www.youtube.com/watch?v=RdZbKVLsmFw
როცა გეცლება მოუსმინე და აზრი მითხარით თქვენი.

Posted by: David Monny May 31 2015, 10:47 AM

ichi
მართალია მილარეპა. მნიშვნელოვანი აქედან არის პირველი ფიქრის, პირვრლი გამოვლინების გაცნობიერება.
ბუდიზმში არასწორად ესმით, თითქოს ბუდას მიერ მიღწეული ნირვანა არაფერია, ანუ რომ არაფერი კარგია და ყველაფერი ცუდია. ყველაფერი, არის კონცენტრირებული, შედედებული არაფერი. როგორც რძეს დღვიბავენ და ხდება შედარებით მყარი კარაქი, ან ერბო, ასევე არაფრის შედედებით წარმოიქმნება ყველაფერი. ნებისმიერი სწავლება, იქნება ეს მილარეპა, შანკარა, რამანა მაჰარში თუ სხვა, არის ილუზიის ნაწილი, ამიტო თუნდაც ახლა, როცა მოვუსმინე მილარეპას, თუკი მე არ ვიცი ვინ არის მე, ანუ პირველი ფიქრი, ეს სწავლებაც ილიზიად აღიქმება.
პირველი ილუზია ეს არის ფიქრი მე.
ყველა ილუზია იქმნება ფიქრი მეს მიერ.
არ ვიცი მილარეპა რა პრაქტიკებს აკეთებდა, მაგრამ პრაქტიკებზე ჩემი დამოკიდებულება იცი და აღარ გავიმეორებ. მთავარი პრაქტიკაა, ილუზიის წყაროსთავის, მეს განცდა მისსავე სათავეში. ეს არის დაარქვით გინდ მედიტაცია, გინდ ლოცვა, გინდ პრაქტიკა, გინდ შეიცან თავი შენი

Posted by: tikoroma May 31 2015, 07:12 PM

David Monny
არ იჭერდა ტელეფონები ისეთ ადგილას ვიყავით, ჩართვა არ გამოვიდა

Posted by: David Monny May 31 2015, 08:48 PM

tikoroma
ო, კარგ ადგილას ყოფილხართ
მიყვარს ეგეთი ადგილები

Posted by: ano Jun 1 2015, 02:07 PM

მე მგონი მივხვდი როგორ "მე" ზეა საუბარი, გუშინ წამიერად გამიელვა წამიც არ იყო ძალიან უცებ რომ გააზრებასაც ვერ ვახერხებ რომ მივხვდე როგორ მივედი იქამდე,
ალბათ ამ მეს აღქმის მომენტის გაზრდაა საჭირო? უფრო დაკვირვება?
აუდიო წიგნს ვუსმენდი თან ვაანალიზებდი ვფიქრობდი, ვინ ვარ? სად ვარ? აქ რატო ვარ? რა ადგილას ვარ? სამყაროს რომელ ნაწილში?
ჩემს ქვემოთ რა არის? ჩემს ზემოთ? დედამიწის გულში? კოსმოსში? რა საჭიროა ამხელა როა სამყარო? რატო ვარ მე? და არა სხვა ვინ არის? ასე ვბოდიალობდი და უცებ ეს ხო მე ვარ მაგრამ უცებ გაფრინდა და ისევ ქაოსი ის ვერ დავიჭირე,
ალბათ სწორად ჩამოვაყალიბე, სიტყვები უაზრობაა მაგრამ მაინც.

რაც შეეხება რომელი ფიქრი რომელს მოზდევს მაგასაც დავაკვირდები თუ შევძელი თუ ისევ ქაოსში არ გავეხვიე
როდესაც რაღაც მივუახლოვდბი მნიშვნელოვან წერტილს გახარებული წამოვხტები ხოლმე და ყველაფერს წყალში ვყრი

Posted by: David Monny Jun 1 2015, 04:25 PM

ano

ძალიან კარგია ეს გამონათება ასე ვთქვათ. უმნიშვნელოვანეს კითხვებს სვამ, მათგან ის, რომ ამხელა სამყარო რა საჭიროა, ანუ ვისთვის არის შექმნილი. ვისთვის არსებობს ეს უკიდეგანო სამყარო? აი ეს კითხვა არ მასვენებს ახლაც.
უმდა მიყვრ ფიქრების თანმიმდევრობას. გამოიძიე, ვისთვის გაჩნდა ესა თუ ის ფიქრი. ქაოსი რომც მოვიდეს არ ჩაერიო. ეს ქაოსიც ფიქრია. აქ არის ერთი პარადოქსი. როდესაც გააცნობიერებ ფონების სათავეს, ანუ პირველ ფიქრს, ფიქრ მეს, მაშინ განიცდი, რომ ეს მე შენ არ ხარ, არამედ ის, ვინც ამ მეს აკვირდება.. ანუ შენ რასაც აღწერ, რომ წამიერად მოვიდაო განცდაო და აი ეს მე ვიყავიო, ეს მცდელობაა, რომ მესთან გააიგივო თავი. ნუ დაიჭერ ამა თუ იმ ფიქრს, რაც არ უნდა განსხვავებული იყოს. ფიქრ მეს იმით იცნობ, რომ მისი დაჭერა არ მოგინდება, რადგან უკვე გაიგივებული ხარ მასთან, და სწორედ ამ გაიგივების გაქარწყლება ხდება და გვერდიდან უყურებ ამ მეს. მისი დაჭერა და მასთან გაიგივება არ მოგინდება. ამითი იცნობ.

წამოხტი, პრობლემა არ არის. ის რისი წყალში ჩაყრაც შეგიძლია, ეგ შენ აარ ხარ. ანუ მაგითი მიხვდები, რომ თუ წყალში ჩაგეყარა, ე.ი. შენნაე იყავი. ნუ შეიკავებ თავს, ასე უნდა ისე უნდა. როგორ უნდა? ერთადერთი არის კითხვა. კითხე ყვეელა ფიქრს, ვისთვის გაჩნდი? ჩემთვის? ვინ არის ეს ჩემთვის? და მიყევი.

Posted by: ანნა Jun 2 2015, 10:40 AM

ჰო ეგრეა, შეიზლება გეგონოს რომ კვდები ან შენი ნაწილი დაკარგე, მაგრამ ეგ ეგოს შექმნილი დროებითი შეგრძენება ილუზიაა.. იმას რაც რეალურად ხარ ვერ დარგავ რადგან ხარ ღმერთტან ერთიანობაში და დანარჩენი ყველაფერი გაქრობას ექვემდებარება.. თუმცა ჩვენთვითოვე ვებღაუჭებით და არ ვუშვებთ ბევრ რამეს და ეგაა მთავარი ჩვენივე დამოკიდებულება

Posted by: David Monny Jun 2 2015, 10:54 AM

ანუ, "მე"_ს ყოველთვის აქვს შეგრძნება, რომ მას აქვს, ყავს, ან ის არის მოქედი რაიმესი. მაგრამ ის, რომ "მე" აკეთებს, ან აქვს თავისუფალი ნება, არის მხოლოდ ილუზია. ამას მხოლოდ მაშინ განიცდი, როცა "მეს" სათავეს განიცდი. მე, წარმოიშობა უფრო მოგვიანებით, ვიდრე პროცესის დასაწყისი. ამიტომაცაა, რომ არასდროს გვახსოვს, როდის დაიწყო სიზმარი. ყოველთვის დაწყებულ პროცესებს ვესწრებით. მე არაფრის ავტორი არ არის, გარდა ილუზიისა.

Posted by: ანნა Jun 2 2015, 11:39 AM

ჩემს გამოცდილებაში საერთოდ ქრება ეს რეალობახოლმე, ანუ არც ფიქრები, არც კონცეფციები არაფერი საერთოდ აღარაა მხოლოდ შინაგანად რაღაც ცოცხალი იგრძნობა, ვერც ახსნი როგორი ცოცხალი და ვერც იმას ერთი მთლიანი ველი როგორ შეიგრძნობა. თუმცა ოქროსფერიახოლმე ცხადში და სიზმარში სპირალი იყო. თუმცა იცი რა.. ეგ ყველამ თავად უნდა გამოცადოს და მაგ მდგაომარეობამდე მისვლის გზამდე წინაწარ თქმა რა იგრძნოს ან რა არის არასწორი ან ზედმეტი წინასწარ დაპროგრამებიაა.. ყველა ადამიანი მივა თავის თავში თუ დასვამს კიტხვას "ვინ ვარ". ანუ თუ ეს გზა თვითონ არ გაიარა და უბრალოდ იკითხა ან ისმინა რაღაც ილუზია შეიძლება შეექმნეს ისევ ხო? თან შენ, ისევე როგორც მე და ისევე როგორც ყველამ მხოლოდ ჩვენი გზა ვიცით საწყისამდე, სხვების ზგები საწყისამდე შეიძლება განსხვავებულია შეგრძნებებით და ფიქრებით, ენრგეტიკული შრეებით, ვინ რაშია ცართულია ხომ არ იცი და ყველაფრით.. ანუ ეგ შინაგანი გზა და ამ რეალობაში ფიზიკურ მოქმედებებზე და სამოქმედო არეალებზე აღარაფერს ვამბობ..
ანუ ჩვენ ჩვენი თავის გარდა არაფერი ვიცით, უფრო სწორედ მხოლოდ ის ვიცით ვინ არ ვართ და რა არ ვართ და რა არის ილუზია.

ჩემთვის დამკვირვებელია რომელიც სულ სიყვარულს განიცდის ყველაფრის მიმართ. თუმცა იმის შანსიცაა რომ მე სხვა რამეზე ვსაუბრობ და შენ სხვა რამზე საერთოდ

Posted by: mata Jun 2 2015, 02:35 PM

David Monny
უკაცრავად
შელება კითხვა?

რატო ერჩი ამ მეს?
რატო არ გინდა იყო მე.
რატო არ გინდა ილუზორულ მესთან თავის გაიგივება....
რატო არ გინდა თავი მოიტყუო?

იყოს ტყული, იყოს ილუზორული მე.... რა პრობლემაა?
ილუზიის დანახვა და "მე არ მეხება" - მე ვაკვირდები..... რითი ჯობია ილუზიაში ყოფნას

იქნებ ეგეც ილუზიაა რო გგონია რო აკვირდები და არ გეხება?

Posted by: David Monny Jun 2 2015, 03:08 PM

ანნა
დაკვირვებით წავიკითხე შენი პოსტი რამოდენიმეჯერ მთლიანი კონტექსტის გასაგებად.

გამოცდილებები უამრავია, რამდენი ადამიანიც არის, იმდენი გამოცდილებაა. თვითონ სამადჰიც სხვადასხვაგვარია სხვადასხვა სწავლებებში, მაგრამ ნირვიკალპა სამადჰი, რომელზეც მე ვსაუბრობ, ერთხელ ხდება და შიშის ან სხვა მიზეზები, არ ვიცი სხვა მიზეზი, ჩემ შემთხვევაში შიში იყო, არ ქონის დროს, "ჩემია", ანუ რომ "მე" არის გემის კაპიტანი, აი ეს შეგრძნება ქრება და საკუთარ მეს უყურებ, უფრო სწორად განიცდი დისტანციიდან. ეს პირდაპირი მნიშვნელობითაც ხდება. 3 განზომილება ერთად რო აღიქვა თვალდახუჭულზე. ამის მსგავსია.
შენ ოქროსფერი ახსენე. ფიქრი რაფერია? ფიქრს ფერი არ აქვს და ამაზე, რომ რეალურად ფერები ილუზიაა, ამაზე ვისაუბებთ, აუცილებლად ამ პოსტის შემდეგ.
არც პირველ ფიქრს, ანუ ფიქრ "მეს" აქვს ფერი.

დაპრობრამება, რას ნიშნავს? მხოლოდ ერთი ჩაციკვლა არსებობს. თუ მთვარეზე თითით მიგანიშნებენ და შენ თითს უყურებ, შენ ხედავ თითს და ამბობ სად არის მთვარე, აბა დამანახე? მე არსად მითქვამს რომ რასაც ვწერ ეს არის ის რასაც ქვია არსებობა, მე ვამბობ, რომ ჩემი სიტყვები, წინადადებები და კონტექსტები, მთვარისკენ გაშვერილი თითებია.
რასაც ვწერ ესეც ილუზიის ნაწილია და რასაც შენ კითხულობ ეგეც. რაც შენ არ ხარ, ყველაფერი ილუზიაა. გამორიცხვის მეთოდი, რომ ეს ფიქრი მე არ ვარ, რადგან ის ჩემთვის გაჩნდა მიიყვანს ყველას პირველ ფიქრამდე. და ეს პირველი ფიქრიც ილუზიაა, მირაჟი. მე, არის მირაჟი. ამიტომაა ილუზია.

Posted by: ანნა Jun 2 2015, 03:33 PM

David Monny

საიდან მოიტანე რომ ერთხელ ხდება? იქნებ სამჯერ ხდება, ან ხუთჯერ? სადმე წაიკიტხე და ბრმად გჯერა რომ ერთხელ ხდება?



კი, ანუ მაგრამ აი ჩვენ ხომ გვაქვს ეხლა ტვინი რომელიც ილუზიაში ცხოვრობს.. მაგრამ იქნებ ეს ტვინის გზაა იაროს ილუზიაში და ნელ ნელა ილუზია გაქრეს და შემდეგ უბრალოდ გაცნობიერებულად იცხოვრობ ყოველდღიური ცხოვრება როგორც თამაში? არაა აუცილებელი განდგომა და ყველა ადამიანისთვის გამოცხადება "შენ ილუზია ხარ და არ არსებობ". ყველანი ვარსებობთ, უბრალოდ ამ საერთო სიზმარში დაპატარავებულები რაღაცანაირად ჩვენივე შექმნილები და ამას ბევრი ადამიანი გრძნობს და ამბობს. ჩემი ნაწერი შეიძლება ვერ გაიგო და შეიძლება აზრი არ აქვს საუბარს და ოდესმე თუ რეალურ ცხოვრებაში შევხდებით მერე უფრო გასაგებია იქნება რადგან ენერგია თავისი გამოცდილების ინფორმაციით გადმოვა პირდაპირ და მხოლოდ ტექსტის კითხვით ვერ გაიგებ თუ მსგავსი ლექსიკა და მსგავსი ლიტერატურა არ გვაქვს წაკითხული რომ ტერმინებიც დაემტხვეს. ჰმმ

Posted by: David Monny Jun 2 2015, 07:05 PM

ანნა
მითხარი რა დავწერო რო გაგიხარდეს და დავწერ. შენ რაც გაგიხარდება

ერთხელ იმიტომ ხდება, იმიტომ რომ "მე" ერთია, ანუ გონება ერთია, ხოლო მისი ფუნქცია "ჩემიაც" ერთია. მეს შეიძლება მილიარდობით რამე ეკუთნოდეს: ეს მანქანა ჩემია, ეს დედაჩემია, ეს ჩემი ძმაა, ეს ცემი სახლია, საათი, შარვალი, კაბა, ზღვა, მდინარე, მიწა, ხელი, ფეხი, თავი, განცდა, სიმპათია, ანტიპათია, დადებითი ემოცია, უარყოფითი ემოცია, ეს აჩემი ხასიათია, ეს ჩემი ცხოვრებაა, ეს ჩემი შეყვარებულია, ეს ჩემი ქმარია, ცოლი, ჩემი მეგობრები, ჩემი მტრები, ჩემი მომხრეები, ჩემი მოწინააღმდეგეები, ჩემი თევზები, ჩემი ზღვა, ჩემი თვალები, ალჩემი გრძნობები, ჩემი ნება, ჩემი არჩევანი და ა.შ.
ეს სიტყვები რაც ახლა დავწერე მილიარდობითაა, მაგრამ ყველა ერთი "ჩემიას" განცდით და ფუნქციით არის ჩემი. გესმის ჩემი რასახც ვწერ? შიძლება შინაარსი ვერ გამოგაქვს და ის რა შინაარსიც გამოგაქვს იმას უპირისპირებ შინასს. ანუ, ეს ერთი ჩემიას ფუნქცია ქრება, ნირვიკალპა სამადჰის დროს და როგორღა განიცდი ნირვიკალპა სამადჰის, თუკი "ჩემია" განცდა აღარ გაქვს? შეგიძლია დაარქვა რაც გინდა, თუ სახელი არ მოგწონს ნირვიკალპა სამადჰი, მაშინ ბრძოლვერდი ვუწოდოთ შენ და მე, ან შენ დაარქვი რაც გაგიხარდება. ჩემთვის სულ ერთია. მართლა სულ ერთია სახელები და ფორმები.
ნუ ახლა სადმე წავიკითხე და ბრმად მჯერაზე, რა გიპასუხო, მოდი შენვე გაეცი ამ კითხვას პასუხი კაი? წაკითხული ძალიან ბევრი წიგნი მაქვს და ისიც წაკითხული მაქვს, რომ სასუფეველი ჩვენშია, რადგან ქრისტემ თქვა, რომ თუკი სასუფეველი ცაში იქნრბოდა, ჩიტები დაგასწრებდნენ შესვლასო, ან თუ ზღვაში იქნებოდა, მაშინ თევზები დაგასწრებდნენო. სასუფეველი თქვენშიაო? ამიტომ უნდა გავაცნობიეროთ ვინ ვართ, რომ გავიგოთ სასუფეველის მდებარეობა. ნუ თუ მავანს გონია, რომ იესო ქრისტე სხეულის შიგნით ყოფნას გულისხმობდა, რომელიმე მონაკვეთში, მაშინ ისიც უნდა იცოდეს სად.
ისიც წაკითხული მაქვს, რომ ეს სამყარო ილუზიაა და ამისი წამს 1 მილიარდ ადამიანს, ეს მე არ მითქვამ რამე სიახლე და ჩემგან რატომ გეწყინა? წადი და ვედანტა სუტრების ავტორებს უსაყვედურე, რატომ დაწერეს, რომ სამყარო მაიაა, სამსარა, ანუ ილუზია.
მაგრამ მე ჩემს გამოცდილებაზე ვწერ და არა წაკითხულზე. წაკითხული დაგეხმარება გადმოსაცემად, გასაზიარებლად, მაგრამ ინფორმაცია, ვერასდროს იქნება რეალობა. რეალობა არის რეალობა, ხოლო ამბავი, რეალობის შესახებ არის ინფორმაცია.

შენ იცი როგორ უნდა იცხოვრო? მე მაგალითად არ ვიცი როგორ უნდა ვიცხოვრო. რადგან დღეს რაც კარგია, ხვალ შეიძლება ცუდი იყოს. ან ერთისთვის კარგი იყოს მეორესთვის ცუდი. ყველა ვერ გაგიგებს და ეს ცხოვრების ნაწილია. ცხოვრების ნაწილია ილუზიაც და ისიც ილუზიაა, რომ ილუზია ცხოვრრბის ნაწილია.
ერთი რამე ვანვიცადე, რაც დაახლოებით ასე ჟღერს. როდესაც "მე" ჩნდება, ღმერთი ქრება. ხოლო როდესაც ღმერთი ჩნდება, "მე" ქრება. მეტი რაღა ქნას, რა? ესეთი გრძნობა ნირვიკალპა სამადჰიში მქონდა. მე არ ვამბობ, მაგრამ შენ ან სხვას შეიძლება ასე გეგონოთ, რომ ის რაც მე განვიცადე, სწორედ ასეთი იქნება ყველასთვის, რადგან განცდებიც უამრავია და სხვადასხვანაირი ნირვიკალპა სამადჰიში, მაგრამ ფუნქცია მისი, კვალი, ყველასთვის ერთია. ეს ზომოთ დავწერე უკვე, რადგან ის მე, რომელიც ჩემშია და რომელაც აქვს განცდა ჩემია, ზუსტად ასეთივე მეობით არის მე ყველაში სენშიც და სხვაშიც და ზუსტად ასეთივე განცდით ააქვს განცდა ჩემია. ეს მე გამოვცადე და შემდეგბწავიკითხე ამის შესახებ. 19 წლის ვიყავი, როცა სამადჰის მდგომარეობაში აღმოვჩნდი და სამადჰიზე ინფორმაცია წავიკითხე 25 წლისამ. მანამდე მქონდა წაკითხული სხვადასხვა სამადჰის შესახებ, ასევე იგივენაირი სამადჰის შესახებ, მხოლოდ სხვადასხვა წყაროებიდან, მაგრამ ის რაც მე განვიცადე, ამის შესახებ წაკითხული არ მქონდა.

შენ ამბობ ყველანი ვარსებობთო, რადგან დედაჩემმა გამაჩინდა და დავიბადე, მერე გავიზარდე. და მამაჩემი მასწავლიდა გეოფიზიკას, ასევე კვანტურ მექანიკას. კვანტურ რეალბაზე მექნება შენთან საუბარი მოგვიანებით, რადგან პირდაპირ ცემს შენს კითხვებს პასუხს, თუმცაღა არავინ არ იცის რა არის კვანტუტი რეალობა.
რომ მოვკვდები, აი მაგ: მოვკვდი, აღარ ვარ სხეულში. ვინ არის დედაჩემი? ვინ არის მამაჩემი? ამ კითხვაზე მიპასუხე, თუ სურვილი გექნება, შენი აზრი მაინტერესებს.
სწორად გავიგე შენი პოსტი??
რეალურად ალბათ შევხვდებოთ. მე საქართველოში ჩამოვალ და ცოტა ხანს დავრჩები. სანამ ქართველები არ გააცნობიერებენ რა უნდათ, მანამდე ცოტა ხნით დავრჩები ხოლმე საქართველოში.

ლექსიკას რაც შეეხება, თუ გაგრბა გინდა გაიგებ და რა სიტყვაც გაურკვეველია იკითხავ, რომ ეს სიტყვა სხვა სიტუვებით აიხსნანს, რადგან ყველა სიტყვა სხვა სიტყვით იხსნება. არა აქვს მნიშვნელობა რა გაქვს წაკითხული. სხეული ყველას ერთი აქ. გონებაც ყველას ერთი აქ და ის, რომ სხულოც ყველას ერთი გვაქვს და გონებაც ყველას ერთი გვაქვს, ესეც ილუზიაა.
და ყველაზე მნიშვნელოვანი ისაა, რომ რეალობაც ილუზიის ნაწილია. ყველაფერი ილუზიაა და არაფერიც ილუზიაა. რატო. არ უნდათ ადამიანებს მედლის 2 მხარის დანახვა? ეს დუალიზმი უკვე არსებობს, და ეს დუალიზმია ილუზია. ადამიანებს უნდათ რომ იცოდნენ რომ არსებობენ, მაგრამ მოდის სიკვდილი და გაყავს არარსებობაში. ვინ არიან ჩემი მშობლები, როცა მე მკვდარი ვარ? ანუ აღარ ვარ სხეულში?
გონებას უნდა ფაქტები, რაც დაადასტურებს მის არსებობას. ის ისეთნაირად ნატიფი და ამავედროს უხეშია, რომ უხეში ფიზიკური სხეულით შეიმოსა თავი. აჰა, ვარსებობთ, გვიხაროდეს. )

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 07:56 PM

David Monny

ეს რას ნიშნავს?

Posted by: mata Jun 2 2015, 08:03 PM

tikoroma

გაბუტული ვარო

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 08:16 PM

mata
მე პირიქით გავიგე ანუ შემდეგ დიდი ხნით დარჩება? ;დ

Posted by: mata Jun 2 2015, 08:21 PM

tikoroma

არა, სასტიკად გაბუტულია ეგ ბიჭი
სასტიკად!
და
უსაშველოდ
და
სამუდამოდ

ოღონდ
შველას არ საჭიროებს მისი მდგომარეობა!
სწორად არი!

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 08:27 PM

ვახ. შენ რო ყველაფერში ერკვევი, მაგიტომ მიყვარხარ mata

Posted by: ano Jun 2 2015, 08:36 PM

კი დაჭერა მინდოდა და გამექცა


გამორიცხვის მეთოდი ალბათ მიგვიყვანს უფრო ახლოს ხო? ანუ ეს არ ვარ ის არ ვარ...
ყველას აქვს რაღაც პროგრამა ტვინში და იმის მიხედვით აღიქვამს ინფორმაციას, ინდივიდუალურად
ყველა კითხულობს 1 ტექსტს და ყველა სხვადასხვანაირად გებულობს, უკავშირებენ თავის ძველ გამოცდილებებს, აანალიზებენ, ფილტრავენ...
ის რომ პირდაპირ და ზუსტად გაიგოს ვინმემ გამორიცხულია, ობიექტური აღქმა რთულია,
კიდევ1 მნიშვნელოვანი პუნქტი ამ მდგომარეობაში შესასვლელად არის "დანებება" 100% მინდობა და ის შემოდის ან შენ ხარ ღია და ღებულობ, კი ის კართანაა აკაკუნებს მაგრამ ფაქტია რომ ჩვენ არ ვართ მზად რომ მივიღოთ, "სახლში არ ვართ", ხომ ასეა ჩვენ მაქამდე არ ვართ, ვერ ვართ, გონება არ არის ადგილზე, უამრავი საზრუნავი აქვს, ხან იქ ხან აქ, ვერ ვნებდებით, გვინდა არ გვინდა რა ვიცი რა არის, ვის არ უნდა სიმშვიდე და ის რასაც ჰქვია ძირითადი მიზანი ყველას გვინდა,
ზოგი აქედან მოგიდგება ზოგი იქედან რომ როგორმე რამე გაიგოს,
ზოგი გაგაბრაზდება, ზოგი დაწყნარდება, ზოგი გაივლის, ზოგი გამოივლის...

Posted by: mata Jun 2 2015, 08:36 PM

tikoroma
იძულებული ვარ მეც მიყვარდე.... სხვა რა გზა მაქ....

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 08:48 PM

mata
ნწ. სრული თავისუფლება გაქვს

Posted by: mata Jun 2 2015, 08:56 PM

tikoroma

მაშინ შენს გარდა სხვებსაც შევიყვარებ

Posted by: mata Jun 2 2015, 08:57 PM

მაპატიეთ, თემა გავაოფე

Posted by: ანნა Jun 2 2015, 10:10 PM

David Monny

ჩემთვის ცხოვრება მეორეხარისხოვანია და შედეგია შინაგანი სულიერი პროცესების.
მარტოობაIშ გატარებული ერთი კვირის შემდეგ, რეალობაში დაბრუნება სხვანაირია, მეგობრებიც,ხალხიც, პროცესებიც,ჩემი რეაქციებიც და სიატუაციებიც. და სხვა ადამიანებიც შინგანდ სულები არიან და მერე მოდიან ადამიანურ ცნობიერებაშიდა ვქმნით ერთად საერთო რეალობას





ჩემთვი ყველა შინაგნად სინათლეა, უბრალოდ ტვინებში ჩაკეტილებმ არ იციან და არ ჩადიან თავის სიღმეში და ზედაპირზე ცხოვრობენ ამ რეალობაში, იტანჯებიან ინტელქტულური მსჯელობით და არ გრძნობენ ვინ არიან.. სიკვდილის არ მეშინია და არც არავის "დაკარგვის" არ მჯერა, მე ვგრძნობ ენერგიას და ყველას ენერგია უნიკალურია და ამას მათ მედ აღვიქვამ.

აი მშობლებს ვერ აღვიქვამ მე, უბრალოდ ერთად ვცოვრობთ მაგრამ ვერ აღვიქვამ მათ სულებს მე ვერ ვგძღნობ და არ ვიცი.. თუმცა ვფიქრობ როგორც მე გარეგნული შემოხედვით ვერ დამინახავს ისე როგორც მე შინაგანდ ვგრძნობ სამყაროს, ეგრე მათში ვერ ვხედავ, მაგრამ არიან.. ანუ მე ვერ ვხედავ მაგრამ არიან.



რომ მოვკვდები თუ ეხლა რაც მაქვს ისინი შემომრჩა მიჯაჭვულობებიდა შიშები ისევ დავიბადები,
მე სულიერი ოჯახის წევრები ნაპოვნი მყავს და ვიცი რომ სიკვდილის შემდეგ მათთან ვიქნები. ამ რეალობაში ვიცნ დედა და მამაა იმათთან ნამდვილად არ ვიცი თუ მექნება შეხვედრა.

Posted by: David Monny Jun 2 2015, 10:23 PM

tikoroma

ქვეყნის გეზს.
ალკოჰოლიზმი, ნარკომანია, სანამ ამის წახალისება საზოგადოებაშივე არ მორჩება. გოგოს უყვარს ძველი ბიჭი. ძველი ბიჭი შეყვარებული ასწორებს ბეენვეთი. ბენზინის ფული არ აქ, ზატო სარკეს მოიპარავს მლ-ის ან x5ის.
ქვეყანა სადაც მეცნიერობა ტეხავს ახალგაზრდებში. პლანის ლეგალიზება უნდა გინდოდეს და ჰიპს უნდა გავდე გარეგნულად შინაგანი არ გკიდია?
მორალის ექსპერტი დეიდები, ახალგაზრდა ასაკიდანვე. და ღიპიანი ბიძიები. რომელთაც ფული აქვთ. ე.ი. კაი ცხოვრება, ამიტომ იგი იმსახურებს ჩემს ტანწიხლს. ხოლო ახალგაზრდა, ტანმრთელი, ჯანმრთელი, გონებაგახსნილი ბიჭი მარტო საჭორაო თემაა, ან ჟურნალების ფურცელი. პირველ რიგში მე ვარ გამოსასწორებელი.
ეს რათქმაუნდა ყველას არ ეხება, უამრავ ფანტასტიურ პიროვნებას ვიცნობ საქართველოში და ბევრი შესანიშნავი პიროვნება გავიცანი აქ.

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 10:34 PM

David Monny
გასაგებია და გეთანხმები

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 10:43 PM

David Monny

ავერიდე ამ ფრაზას, გავიარ-გამოვიარე და დავბრუნდი ისევ მგრუზავს ეს გაურკვევლობა ძალიან. ყველაფერი ილუზიაა, გახვალ ილუზიიდან და ისიც ილუზია იქნება და ა.შ. ნეტავ გასხივოსნებულებმა მაინც იციან რა სამყაროში ვცხოვრობთ, რა უნდა ვაკეთოთ და რა მომავალი გვაქ... ან მატასი არ იყოს, რატო უნდა გაქრეს მე და ილუზია და გაჩნდეს ღმერთი? ვიყოთ ილუზიაში. ან არ ვიყოთ...

Posted by: David Monny Jun 2 2015, 10:52 PM

ანნა

შედეგი ჭირდება გონებას, ცხოვრება კი განგრძობითი ახლანდელობაა, ანუ პროცესი და არა შედეგი. როგორც სპორცმენები ერთმანეთს გადაკოცნიან ხოლმე თამაშის დასრულებისას, არ აქვს მნიშვნელობა ვინ მოიგო ვინ წააგო, ასევეა ცხოვრებაც. მათ მოწონთ, რომ თამაშის შესაძლებლობა გაუჩნდათ. მათ უხარიათ პროცესი, უფრო სწორად პროცესით მიღებული ემოციის ქონა უხარიათ.
ჩვენ კი მუდამ სადღაც მივდივართ, მუდამ რაღაც უნდა გავხდეთ. გვინდა რაღაც გავხდეთ და არ გვინდა გავაცნობიეროთ ვინ ვართ ახლა. გვინდა სადღაც წავიდეთ, რაღაცას მივაღწიოთ, როცა არ ვიცით სად ვართ ახლა და რას მივაღწიეთ უკვე.
ჩვენ სულ ვგეგმავთ როგორ გადავრჩეთ, როცა ვერ ვაცნობიერებთ რომ უკვე გადარჩენილები ვართ.
ეს გავს მატარებელში მყოფ კაცს. იგი ზურგჩანთას არ იხსნის, არადა მატარებელი უკვე მიდის. ცხოვრება მიდის, ჩვენ კი იმის მაგივრად რომ გავაცნობიეროთ რომ მატარებელში ვზივართ და შანსი გვაქვს ბარგი მოვიხსნათ და კომფორტულად ვიმგზავროთ, ფეხზე ვდგავართ ზურგჩანთით და ვკოთხულობთ: რატო. არსებობს ტანჯვა? უბედურება? რატომ არ შექმნა ღმერთმა მხოლოდ სიხარული და ბედნიერება. და შექმნა უკვე. მატარებელში ვართ ყველანი.
ყველანაირი პრაქტიკა მიჩვევას იწვევს. ხალხისგან განდგომა ჩემი სტილი არ არის, ის რომ მარტო რჩები და განიტვირთები, ამაში ცუდს ვერაფერს ვხედავ, მაგრამ ეს არის ცხოვრების წესი? ასე 8 წელი ვცხოვრობდი ყოველდღე და ერთადერთი რაც მოხდა ისაა, რო. 8 წელი ვცხოვრობდი ასე.
არსებობაც და არ არსებობაც ილუზიაა, ისევე როგორც დაბადებაც და სიკვდილიც. ვინ იბადება? ვინ კვდება?


გილოცავ, მაგრამ ყველაფერი ერთია ოჯახიც და ის რაც ოჯახის გარეთაა. ასევე ჩემი აზრით, არ არსებობს რეინკარნაცია. რეინკარნაცია ყველაზე ნაკლებადგავრცელებული მრწამსია რელიგიებში. ის მე, რომელიც ამ ცხოვრებაში იყო, აღარასდროს გაჩნდება ახლიდან, არამედ გაჩნდება მე, ზუსტად იგივე პრინციპით რა პრინციპითაც პირველი მე იყო მე.
არ არსებობს რეინკარნაცია. ვინ იბადება ხელმეორედ, როცა დაბადება არ არსებობს? პირველი ფიქრი, ანუ მე, გვიან აღიქვამდ პროცესებს, თუმცა ამ პროცესების ავტორად გვევლინება. მაგ: ნაბიჯი რომ გადავდგა და ერთი წამის მერე გამოვაცხადო, მე ნაბიჯი გადავდგი, აი ნახეთ შესეგი და უთითებ შენს ფეხებზე. ესაკუთრები იმას რაც შენი არ არის.

Posted by: old_man Jun 2 2015, 10:58 PM

ილუზიიის ილუზიის ილუზია. როგორი მომხიბლავია და რაოდენ შემზარავი
ჩვენ ამ ეტაპზე შეგვიძლია მხოლოდ ერთი რამ, რასაც წყალი არ გაუვა და ეს არის კარგად, ძალიან კარგად გაცნობიერება ამ ილუზიის და როცა შემდეგ მოხვდები სხვა ილუზიაში იმ ილუზიისაც ანალოგიურად. ეს არის რეალური ხელმისაწვდომი. ეს არის ფუნდამენტი, ცემენტი ქვიშა, აგური ტალახი! აი ასე! მერე ზილე და აშენე რაც გინდა...

Posted by: ანნა Jun 2 2015, 11:04 PM

ნამდვილად ^^ გაცნობეირება ყოველდღიური მოვლენების, გასართობიცაა და ახალსაც სწავლობდა იზრდები დაა.. ინტელექტულური ძიების პროცესის მომხრე მე არ ვარ.
ფიქრით ვერაფერს მიხვდები რადგან ტვინი ჩაკეტილია, ენერგეტიკულად უნდა შეიგრძნო ვინ ხარ.. ეჰ, წავალ გავსიხვოსნდები რო გავიზარდო ენერგია და აღარ დამჭირდეს სიტყვები, ჩუმად ყოფნისას გაგრძნობინოთ რეალობახოლმე :დდ სიტყვები მაინც ვერ გადმოსცემს, მთავარი ენერგიაა რომელსაც გზავნი

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 11:05 PM

David Monny

იცი რა, ახლა ჩვენ ისეთ ეპოქაში ვართ, თავისუფლები ვართ და შეგვიძლია ვიფიქროთ ამაზე. იმ ადამიანებს თუ ქონდათ ამაზე ფიქრის შანსი, ვინც ბატონების მათრახქვეშ იტანჯებოდა? გინდ შავკანიანებმა, გინდ კატორღელებმა, გინდმონად დაბადებულებმა, გინდ ტავისივე ოჯახების ტყვე ქალებმა? ჩემს ცხოვრებაზე უსამართლოდ ვწუწუნებ, რადგან იმათ დაჯდომის და ფიქრის დროც არ ჰქონდათ.

რეინკარნაციაზე გეთანხმები. რამდენჯერაც არ უნდა დაიბადოს თუნდაც სულ მთავარი სული ღმერთის ნაწილი რომაა, თუ როგორც არის, ასეთი როგორიც ახლა ვარ არ დავიბადები და არც ადრე ვყოფილვარ ასეთი.

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 11:08 PM

old_man

ხო დაბადებულიყავი გლადიატორად და რო შეგაგდებდნენ ლომებთან, გეძახა ილუზია და აგური

Posted by: David Monny Jun 2 2015, 11:10 PM

ano

ერთ წინადადებაში შენ უფრო მეტი თქვი ვიდრე მე მთელი ამ ხნის განმავლობაში. დიახ, დიახ და დიახ, არ ვიცი რამდენჯერ ვთქვა დიახ.
გამორიცხვის მეთოდი რავი თუ გინდ პრაქტიკა, მედიტაცია, ლოცვა, შამანური რიტუალი რაც გაგიხარდებათ ის დაარქვით. თუ გინდათ ანა დაარქვით. ისე ანა არაბულად "მე"_ს ნიშნავს.

ნუ არ ვიცი რა ვთქვა, მართალი ხარ ანა.

Posted by: old_man Jun 2 2015, 11:11 PM

დიახაც, ვიძახოდი და იმიტომაც ვიძახი და ვეძებ ამ ინკარნაციაშიც. და შენც მონა ქალი რომ იყავი მაშინაც ეძებდი და ახლაც როცა თიკორომად მოევლინე ამ ქვეყანას
ჯობია ეძებო და ვერაფერს მიაგნო, ვიდრე საერთოდ არ ეძებო (პესიმისტური დასკვნა)

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 11:14 PM

old_man
ბოლოს, როცა პორტალში გახვალ, გასაღები დატოვე ფეხსაწმენდის ქვეშ
მხოლოდ მაგ სიმშვიდის გამოც გახვალ ჩემზე ადრე :დ

Posted by: David Monny Jun 2 2015, 11:23 PM

old_man

არ აქვს მნიშვნელობა რამდენი ილუზიაა, ყველა ერთი ფუნქციით და პრინციპით არის ილუზია და ეს არის ფიქრი მე. რომ მე ვარ. ფიქრი მე, არის ილუზიის სათავე. თუკი მდინარის სათავესთან მიხვალ, მაშინ მიხვდები, რომ მდინარის გარდა სხვა რამეც არსებობს, რომ მდინარე ცალკე ობიექტია. ახლა, ჩვენ გვგონია, რომ ჩვენ ვართ ეს ფიქრი მე და ამიტომაც ვართ ილუზიაში.
როდესაც მსოფლიოს ვიყურებ, ვრწმუნდები ერთ რამეში, რომ ყველაფერი ჩანს მსოფლიოში ღმერთის გარდა, მარტო ღმერთის გამოვლინებები ჩანს, სიყვარული, სიხარული. ეს იმას ნიშნავს, რომ სანამ მსოფლიო ჩანს, ღმერთი არ ჩანს, ხოლო როცა ღმერთი ჩანს, მაშინ მსოფლიო არ ჩანს. აბა სხვანაირად როგორ? როგორ შეიძლება ჩანდეს რაიმე სხვა, როცა ჩანს არსებობა, ანუ ერთიანობა?
არადა, ღმერთიც ილუზიის ნაწილია. ის რაც ჩანს, ყველაფერი ილუზიაა. ამიტომ არ ჩანს ღმერთი. ყველამ იცის როგორ იცხოვროს, ამიტომ არ ჩანს ღმერთი. ყველამ ყველაფერი იცის, ამიტომ არ ჩანს ღმერთი.
როდესაც გავაცნობიერებთ, რომ მატარებელში ვზივართ, მაშინ გამოჩნდება მძღოლი. ბოლო ბოლო გაივლი ყველა ვაგონს და მიხვალ პირველ, ელმავალთან ან ორთქლმავალთან და დააკაკუნებ მძღოლის კაბინის კარზე, ის კი გაგვიღებს და გავიცნობთ

Posted by: tikoroma Jun 2 2015, 11:26 PM

დაოც მაგას ამბობს, აუ ზუსტად

Posted by: David Monny Jun 2 2015, 11:42 PM

tikoroma

როდესაც ილუზიიდან გახვალ, ანუ როცა გააცნობიერებ ფიქრ მეს, დისტანციიდან, მაშინ მისი შვილები, პატარა ილუზიები, ანუ ფიქრები, მილიონობით ფიქრები, მართალია ისევ დაიწყებენ მისგან გამოსვლას, მაგრამ როგორც ბუმერანგი ისევ მასთან დაბრუნდებიან და ვეღარ წავლენ შორს.
როცა ვამბობ, რომ მატარებელში უკვე ვზივართ, ვგულისხმობ, რომ ჩვენ არ ვსუნთქავთ, ჩვენ არ ვინელებთ საჭმელს, ჩვენ არ ვამუშავებთ გულს. ეს ყველაფერი "მე"_ს გარეშე ხდება. მეს მხოლოდ სუნთქვის შეკავება შეუძლია, გულის აჩქარება ან შენელება და მარხვა.
ვინ სუნთქავს?
მე?
ვინ არის მე?
მე ვარ მე?
ვინ შენ?
ვინ არის ის, ვინც ამბობს, რომ მე ვარ მე?
ნაბიჯი გადადგმულია, და ერთი წამის მერე მე ვამბობ. აი ქალბატონებო და ბატონებო, მე გადავდგი ნაბიჯი. მე ვარ ვინც ვარ გრძნობა მე, მოგვიანებით იქმნება. პროცესი ხდება და წამების შემდეგ ჩნდება იქვე მეც და ისაკუთრებს ამ პროცესს. ეს არის და ეს. ამას ეძახიან ილუზიას.
ყველა ფიქრი მირაჟია. როდესაც ჩანს ერთი, არ ჩანს მრავალი, ხოლო როცა ჩანს მრავალი, არ ჩანს ერთი.
კი იციან, მაგრამ არა ისე, როგორც ჩვენ გვაწყობს. გონება ცდილობს გადარჩეს, რა არის ჩვენი მომავალი? რა იქნება ხვალ? რა მომივა ხვალ? მაგრამ გასხივოსნებულმა ადამიანმა იცის, ანუ გაიგო, გააცნობიერა, რომ არ არსებობს ხვალ და არ არსებობს არც მე, რომელიც ხვალ იცხოვრებს. ყოველი წამი ახალია და ყოველ წამს ახალი მე ჩნდება ფიქრის ფორმით.
ცნობიერება ერთია და განუყოფელი. რატომ ამბობენ სამებაზე ერთ არსი და განუყოფელიო? გაყოფილი, რო ყოფილიყო, მაშინ არ იქნებოდა ერთი, ანუ იქნებოდა ბევრი " მე ვარ".. ბიბლიაში ღმერთი ხო არ მალავს და ამბობს 'მე ვარ'. ეს არის აბსოლუტური ეგზისტენციალიზმი. სამება შეგვიძლია გონებას, სუნთქვას და სიტყვას შევადაროთ. თუ არ ისუნთქე, სიტყვას ვერ იტყვი. ყოველი სიტყვა გონების გამოხატულებაა. სიტყვა, სუნთქვა და გონება ერთია.
გასხივოსნებულმა ადამიანმა უბრალოდ ეს გააცნობიერა, რომ ყველაფერი ერთია. არ არსებობს დუალიზმი. თუმცაღა ის არსებობს, მაგრამ მხოლოდ გონების დონეზე.

დვაიტა ნიშნავს დუალიზმს, ადვაიტა ნიშნავს ერთს, განუყოფელს, მაგრამ ადვაიტაც დვაიტა ხდება, როცა ის ადვაიტად ვლინდება. ანუ ერთი ხდება ორი, როცა ის ერთად ვლინდება. ერთი ხდება ერთი, ხედავს თავის ერთს, მაგრამ 1+1 არ უდრის 2_ს არამედ 1_ს

Posted by: tikoroma Jun 3 2015, 12:09 AM

მოკლედ, ეს უფრო მარტივია მგონი რომ ვთქვათ 'მე არ ვარ ეს", ვიდრე ვთქვათ ვინ ვარ მე
კარგია, რასაც წერ დაოსურ სწავლებას ეთანხმება ძირითადად. დაოსური სანიშნედ და საზომად კი არ მაქვს აღებული, უბრალოდ უფრო გასაგები ხდება ჩემთვის, ნაცნობ რამეს ვადარებ

Posted by: David Monny Jun 3 2015, 12:55 AM

tikoroma

კი კარგია. გამორიცხვის მეთოდი ძალიან კარგია. რაც შეეხება დაო დე ძინს დაო დე ძინი არის სინგულარული წერილი. მას უამრავი საერთო აქვს ადვაიტასთან, უფრო მეტიც ის არის ადვაიტური სწავლება

Posted by: David Monny Jun 3 2015, 02:00 AM

ანნა

ყველაფერი ენერგიაა, არ არსებობს ჩემი ენერგია, შენი ენერგია, არსებობს სხვადასხვა დამკვირვებელი. E=mc2 ანუ ენერგია უდრის მასა გამრავლებული სინათლის სიჩქარის კვადრატზე. ანუ ახლა მინდა კვანტურ რეალობაზე გესაუბრო. მასა ფარდობითი მცნებაა, რადგან ის შეიძლება ქონდეს მხოლოდ უხეშ ან ნატიფ მატერიალურ რაობას. მასას ქმნის ატომების ერთობლიობა. ატომი შედგება, ატომგულისგან და მის გარშემო მოძრავ ელექტრონებისგან. თუკი ატომს ავიყვანთ მზის სისტემის მასშტაბში, მაშინ ატომ გულიდან ელექტრონებამდე მანძილი გაცილებით დიდი იქნება, ვიდრე ახლა არის მზიდან მის უშორეს პლანეტამდე, თუ არ ვცდები პლუტონამდე. ანუ ფაქტიურად იქაც იმხელა სიცარიელეა, რომ მხოლოდ მისი ძალიან ცოტა ნაწილია სავსე ატომგულით და ელექტრონებით.
ტვინის მეცნიერებამ, ანუ ნეირობიოლოგიამ დაადგინა, რომ ადამიანს შეუძლია დაივიწყოს, საკუთარი ურთიერთობები, საკუთარი თავისუფალი ნება და რომ ის აკეთებს რამეს.
გონება ქმნის კონცეფციებს და ყველაფერი გარშემო კონცეფციაა, ისიც კონცეფციაა, რომ გამორიცხვის მეთოდით გააცნობიერეო, რომ ეს არ ვარ, ეს არ ვარ, არც ეს ვარ და ბოლოს მიხვიდე იქამდე ვინც ხარ. ესეც კონცეფციაა, მაგრამ ეს არის კონცეფცია, რომელიც შლის ყველა კონცეფციას. როგორც ასანთის ღერი, რომელიც სანთელს ანთებს იწვება სანთელთან ერთად და ქრება ბოლოს, ასევე ეს კონცეფცია, ანუ ეს ილუზია შლის ყველა სხვა კონცეფციებს და ბოლოს თვითონაც ქრება.
ნირვანა თარგმანით ნიშნავს ჩაქრობას, ანიჰილაციას, მეცნიერულ ენაზე. რის ან ვის ჩაქრობაზე საუბრობდა ბუდა? მან თქვა: არცერთი არსება არ შესულა ნირვანაში. და ეს ფრაზა არასწორად იქნა გაგებული. მისი არსი კი ის არის, რომ არსების გაქრობა არის თავად ნირვანა, მაშ როგორ შევა არსება ნირვანაში? როგორც მცენარის თესლი ქრება და ჩნდება მცენარე მიწის ზემოთ, ასევე ქრება არსება ნირვანამდე და ჩნდება ნირვანა. ნირვანა იგივე არსებობაა, იგივე სასუფეველი. რა სიტყვეაც უფრო მოგწონთ, რომელ სიტყვასთანაც უფრო კომფორტულად გრძნობთ თავს ის შეგილიათ იხმაროთ. მაგრამ მნიშვნელობა ერთია.
ასტროფიზიკაშიც და კვანტურ ფიზიკაშიც აღიარებული სინგულარობის თეორიაც მხოლოდ ამას მოწმობს, თავდაპირველად ყველაფერი ერთ უსაშველოდ მკვრივ წერტილში იყო ლოკალიზებული. ნებისმიერი ფიქრი და განცდა, არის ასე ვთქვათ გაჩერებები. მატარებელი მოძრაობს, მაგრამ რეალურად ის არ ჩერდება გაჩერებაზე, მაგრამ ჩვენ ვჩერდებით ამ გაჩერებებზე. მოძრაობა ნიშნავს მილიარდობით გაჩერებას და ყურადღების მიმოქცევას ამ გაჩერებებს შორის. რეალურად არაფერი არ მოძრაობს და არც გაჩერება არსებობს. ეს ფარდობითობის თეორიის ნაწილია და კარგი იქნება თუ გაეცნობი, მაგრამ სავალდებულო ნამდვილად არ არის. ლაო ძიმ არ იცოდა ფარდობითობის თეორია, მაგრამ აინშტაის არაფერი უთქვას ლაო ძისგან განსხვავებული. დაო ერთია და გამოულეველი, ასევე გამოუვლენელი. ხოლო გამოვლენილი დაო არის დე. აინშტაინმა თქვა ენერგია ერთია და გამოულეველია ასევე ენერგიის გამოვლინების მილიარდობით სახე არსებობს. ანუ რაც არსებობს, ყველაფერი ენერგიის გამოვლინებაა. კვლავ სიტყვებია სხვადასხვა, ხოლო შინაარსი იგივე.
როგორც გურჯიევი ამბობს, ყოველთვის რაღაც როლში ვართ, ანუ ყოველთვის რომელღაცა გაჩერებაზე ვართ. მაგრამ ეს როლიც და გაჩერებაც ილუზიაა.
ხშირად ადარებენ არსებობას ზღვას. წარმოიდგინე არსებობს ზღვა და შენ ამ ზღვაში წვეთი ხარ. ეს ზღვა მიდის მარჯვნივ, შენ ფიქრობ რომ შენ გაქვს თავისუფალი ნება, რომ წახვიდე მარცხნივ? რომც წახვიდე მარცხნივ, მაინც ზღვაში ხარ და შენი მარცხნივ წასვლიანა მარჯვნივ მიდიხარ ზღვასთან ერთად. აი ამ მარცხნივ წასვლის პროცესს ქვია 'მე' ანუ მირაჟი, ილუზია. ასევე ილუზიაა ისიც ( ზოგი ამბობს ხოლმე, ეჰ რაც არი არი, საითაც წავალ წავალ, მივყვები ცხოვრების დინებას, რაც იქნება იქნება), რომ შენც მარჯვნივ მიდიხარ, ანუ როცა ზღვის და შენი მოძრაობის ვექტორი ემთხვევა, შენ ამბობ, აი მე მივდივარ მარჯვნივ, მაგრამ შენ ისევ ზღვაში ხარ, რომელიც მიდის მარჯვნივ, შენი მარჯვნივ წასვლიანა.
ეგრედ წოდებული მე, ანუ ეგო ნეირობიოლოგიურად დამტკიცებულია, რომ ქიმიური რეაქციის შედეგად ჩნდება. მაგ: ტვინში შევიდა ინფორმაცია, რომ ნაბიჯი გადაიდგა, სად იყო და სად არა, ჩნდება მე და ითვისებს, ისაკუთრებს ამ პროცესს. ან ვთქვათ, იგრძნობა ტკივილი ხელში. უცებ ჩნდება მე და ამბობს მე მტკივა. რეალურად კი ტკივილი გაჩნდა პირველად და შემდეგ გაჩნდა მე, რომელიც ამ ტკივილს ისაკუთრებს. მართლა წარმოუდგენელია, ხანდახან მიჭირს ამის დაჯერება, გამოცდილი რომ არ მქონდეს, უნამუსო ვიყო არ დავიჯერებდი. ტესტირებისას, ნეირობიოლოგს შეუძლია ადამიანის ტვინის რეგიონის სტიმულირება და შემდეგ ადამიანი დაიწყებს სიცილს. რატო იცინი? და ამის შემდეგ ის შექმნის და მოყვება ისტორიას, რატომ გაეცინა. არ გაგცინებია უმიზეზოდ და ტავი არ გიგრძვნია უხერხულად და არ მოგიგონებია მიზეზი რატომ იცინი? ესეც ხომ არ არის რაიმე განსაკუთრებული მოვლენა? მგონი ეს ყველას მოსვლია ერთხელ მაინც ცხოვრებაში.
ტვინი და ნერვული სისტემა, რომელსაც ამბობ რომ გვაქვს, მხოლოდ იმითაა დაკავებული, რომ ქმნის ისტორიებს რომელიც არ არსებობს, ანუ არის ილუზორული.
ახლა დავუბრუნდეთ ატომის შემადგენლობას, თუკი მისი შემადგენელი ნაწილი, 98 პროცენტი ცარიელია, მაშინ როგორღა აღვიქვამთ მყარ სამყაროს, საერთოდ სიმყარეს?
აი ამას აკეთებს ტვინი. ის დევნის, იგნორირებას უკეთებს ამ სიცარიელეს და ტოვებს მხოლოდ 2%, რის შედეგადაც ვამბობთ აი ეს ჩემი ტანია, ეს სხვისი ტანია, ხე, ბუჩქი, ქვა, ზღვა, ა.შ. ყველაფერი რაც მატერიალურია. ხოლო აი ამის მერე, როცა ტვინი და ნერვული სისტემა განდევნის ამ სიცარიელეს და ტოვებს 2%, ჩნდება მე ამ ადგილას და ამბობს, მე ვხედავ ჩემ ტანს, მე ვარ ეს, ის მე ვაკეთებ ამას, იმას.
სიკვდილის შემდეგ, დედამიწა, მტვარე, და გალაქტიკები არსებობს? ვინ არის ჩემი მშობელი იქ? სად არის ჩემი სახლი და ა.შ. როდესაც მე ქრება, ქრება სამყაროც. როდესაც მე ჩნდება, ჩნება სამყაროც. მაგრა ამ ეგოს, მეს, უნდა რომ იარსებობს მარადიულად და ამიტომაც ქმნის ამ კონცეფციებს და იდეებს რაც ასე უხვადაა სამყაროში.
რამანა მაჰარშისთან მივიდა ერთი პიროვნება, რომელსაც 20 წლიანი ძიების პროცესი ქონდა გამოვლილი, თუ ვინ ვარ მე. ამერიკელი იყო, მაგრამ სახელი არ მახსოვს. სად არ იყო ნამყოფი, რა არ ქონდა გამოცდილი და როცა მივიდა რამანასთან დაღლილმა და სასოწარკვეთილმა კითხა: ვინ ვარ მე? რამანამ უპასუხა: დაბრუნდი იქ, საიდანაც მოხვედი. მაშინდელი რამანას მოწაფეებმი გაგიჟდნენ, როგორ ეუბნები ამ კაცს დაბრუნდი საიდანაც მოხვედიო, კაცმა მთელი ევროპა და ამერიკა გამოიარა შენს სანახავადო. მაგრამ შემდეგ რამანამ განმარტა რადგან ვერ გაიგეს. მან მიმართა ცნობიერებას, რომელიც თავის თავს კითხვასთან ვინ ვარ მე აიგივებდა იმ წამს და მან უთხრა დაბრუნდი იქ, საიდანაც მოხვედი, ანუ დაბრუნდი იქ სადაც შენში ეს კითხვა გაჩნდა. ეს არის სათავე. ეს არის საიდანაც მოვედით. ანუ "მემ ", ჯერ ხო წარმოიშვა ქიმიური რეაქციის შედეგად, მერე გამოიარა სუბატომური ნაწილაკები, მოლეკულები, მიისაკუთრა ეს ქიმიური რეაქცია, ემოციები, განცდები, მერე გამოიარა სურვილები, ეს მინდა ეს არ მინდა, მერე გამოიარა შეგრძნება, ახლა კარგად ვგრძნობ თავს ან ცუდად, სულ ერთია და მერე თქვა სიტყვების ერთობლიობა კითხვითი ინტონაციით? ხოლო რამანამ უთხრა დაბრუნდი იქ, საიდანაც მოხვედი, მან უთხრა "მეს" რომელმაც ეს ყველაფერი გამოიარა. აი ამ პროცესში, როდესაც განიცდი, როგორ ბრუნდები უკან, ეს არ ვარ, ეს არ ვარ, ეს არ ვარ აღმოაჩენ, რომ შენც არ ხარ.
ბუდამ თქვა, არ არის აუცილებელი, რომ იცოდე რომ გასხივოსნებული ხარო, რადგან არ არის მე, ვინც ამას დაამოწმებს.
ამიტომ არსებობს ორი შემთხვევა, როცა არ ვიცით რომ გასივოსნებულები ვართ. პირველი, როცა მე არსებობს და მეორე როცა მე არ არსებობს.
პირველის შემთხვევაში, ანუ როცა მე არსებობს, არსებობს მთელისგან დამოუკიდებელი რაღაც მე, რომელიც ხედავს მე მევარ ის ის არის და ა.შ. ხოლო მეორის შემთხვევაში ეს მე არ არსებობს და არავინ ამოწმებს, რომ შენ გასხივოსნებული ხარ, თუმცა ეს ყოველთვის არ ხდება ასე. შეიძლება ცნობიერება გამოეყოს ცნობიერებას და დაინახოს რომ ის არსებობს, მაგრამ ეს მხოლოდ ნატარებას თუ მოგვრის მეტს ვერაფერს

Posted by: tikoroma Jun 3 2015, 10:48 AM

Posted by: ანნა Jun 3 2015, 03:35 PM

მადლობა, მშვენივრად ახსენი მე ლექსიკა შევცვალე არ ვამბობ ვფიქრობ, ვამობ : ჩემი ტვინი ფიქრობს ან ჩემს ხელს სტკივა. მაგრამ სასწარკვეთილებას არ ვგრძნობ არსებობის გამო, პირიქით ბედნიერი ვარ ერთიანობის შეგრძნებით და ამ ყველაფრის დაკვირვებით.. რაც უფრო ქრება რეალობა და მე, ჩნდება სინათლე და სიყვრაული რომელსაც ჩარჩოები არ აქვს და არც საზღვრები

Posted by: tikoroma Jun 3 2015, 03:56 PM

- თუ ეს ასე იყო, კიდევ არაუშავს რა. თუ რა თქმა უნდა ეს ასე იყო!
მაგრამ ვინაიდან ეს ასე არ არის, ესეიგი ეს ასე არ იყო!
http://www.radikal.ru

Posted by: David Monny Jun 3 2015, 04:29 PM

Remember m remember e, put them together, remember me

Posted by: ano Jun 4 2015, 05:07 PM

კარგი იყო რო მოინდომე და დაწერე, ახლა უფრო მეტ დროს ვუთმობ "მე" ზე ფიქრს,
ნუ რაღაც მიმართულება გავიგე, რაც არის პრიორიტეტული

Posted by: David Monny Jun 4 2015, 05:20 PM

ano

შეგიძლია მშვიდად იყო, სხვა არაფერია საჭირო. პირდაპირი მნიშვნელობით. არაფერი გაქ საფიქრალი სხვა. რომელი მედიტაცია ვაკეთო, როგორ პოზაში დავჯდე, ვის ლექციებს ვუსმინო, რომელი წიგნი წავიკითხო. ეს ყველაფრი აუცილებელი არ არის, თუმცა თუ გაინტერესებს ვინ მამაძაღლი, პირიქით, მაგრამ არ არსებობს მასწავლებელი "მე" ზე აღმატებული, არ არსებობს წიგნი "მე"ზე მეტი ინფორმაციის მომცემი, არ არსებობს უკეთესი მედიტაცია, ვიდრე "მე"ს მიგნებაა. ყველაფერი "მე ვარ" იდან მოდის, არა "მე ვარ ეს, ან მე ვარ ის, ან მე ვარ ასეთი, ან ისეთი, არამედ მხოლოდ მე ვარ და ეს მართალია არ არსებობს სხვა მე ვარ, არსებობს მხოლოდ ერთი მე ვარ. მხოლოდ მე ვარ. ეს არის საწყისი ფიქრი. გონების სათავე, ამის გაცნობიერება ადამიანს ათავისუფლებს ტანჯვისგან და იმედგაცრუებისგან, უბრუნდება რა ის მის კონსტიტუციურ მდგომარეობას, რომელიც არის ნეტარება. სიხარული თავად არის მე, არსებობა თავად არის ბედნიერება. არა ისე რომ ვიღაც არსებობს და ეს ვიღაც ბედნიერია, როგორც ვამბობთ ხოლმე ვინმეზე, არამედ ეს ვიღაც თავად არის ბედნიერება

Posted by: mata Jun 4 2015, 09:35 PM

David Monny
ძალიან საინტერესოდ საუბრობთ
ყურადღებით ვკითხულობ თქვენს პოსტებს...

კითხვებს არ დავსვამ.... რადგან არ მპასუხობთ და....
უბრალოდ ჩემი სიმპატია დავაფიქსირე...

Posted by: Existence Jun 4 2015, 10:10 PM

ადვაიტა პაპაჯი და ჯიგრები გასაგებია

მარა მე რა მაინტერსებს იცით, ყოველდღიურ ცხოვრებაში რო გეხებიან იქ რამდენჯერ ჩნდება თქვენს ,,არა მეს'' ადგილას ,,კი მე ''

ასე ფორუმზე ბევრი გვიფილოსოფია , აბა ცხოვრებაში გავანხეთ ვინა ხააააართ
რო ჩამოხვალთ ბატონოჩემო David Monny მოგვწერეთ და კაკლებში გაგასეირნებთ იქ გამოჩნდება რამდენად ავირეკლავთ ერთმანეთს ))

პატივისცემით, ეღზისტენსი

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 12:12 AM

Existence
✈✈✈ კითხვა ვერ გავიგე.
ჰა ჰაა, სასწაულებს არ ვახდენ, არც ლევიტაცია შემიძლია და არც აზრების კითხვა და არც გასხივოსნებული ვარ. (მრავალი სახელი აქ, ნირვანა, სასუფეველი, გათავისუფლება, გასხივოსნება, რეალიზება) რაც გაგიხარსებათ ის დაარქვით, მარა ის რაც პირადად განვიცადე იმაზე ვწერ. ისე რო ჩამოვალ გნახავთ რომ კბილი მომისინჯოთ აბა ერთი რა ბიჭი ვარ გონებაგახსნილ, მაძიებელ ხალხს ყოველთვის ჩემებად ვთვლი...
ფილოსოფიასთან კი ადვაიტას იმდენი აქ საერთო, რამდენიც ტერმინოლოგიას გამოიყენებ, ფილოსოფია კონცეფციაა, რომელიც 1000 კონცეფციას აერთიანებს და ილუზია, არსებობასთან და რეალობასთან არ აქვს კავშირი. არსებობა რეალობაა და არა კონცეფცია, თუმცა ახლა რასაც ვწერ ეს არ არის რწალობა და არსებობა.
საქართველოო ლამაზო, სხვა საქართველო სად არის?

Posted by: Existence Jun 5 2015, 10:43 AM

David Monny

არავითარ გამოცდილებას არ აქვს აზრი რაც ყოველდღიურ ცხოვრებაში არ ვლინდება მე ამაზე მქონდა ლაპარაკი
აქ უამრავი ეზოთერიკია რომელიც წლებია კითხულობს ათას რაღაცაც და აპრაქტიკებს კიდეც მარა ოდნავ რო გაჩხაპნო ისეთ დღეში ვარდებიან ან ( გამოხატულად ან გამოუხატავად ) რო მამა ნი გარუი თუ როგორც არის

ხოდა მე მგონია ამდენ წერას ფორუმზე ჯობია ბოლომდე გასხივოსნდე მაინც არაფერი დაგრჩება ბოლოს მაგაზე ფასეული



ისე რო არ დაგიმალო ზეოგიერთ შენ ნაწერში , აი საქართველო რო მიმიღებს ჩამოვალ და ეგეთები ნაღდად არ დამევასა მარა რესფექთ და ნასინგ ფერსონალ ))))))))))))

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 02:35 PM

ჩემი სულიერი პრაქტიკა ყოველდღიური ცხოვრების გაცნობიერებული ცხოივრებაა რა.. და ისეთებს სწავლობ ამ პრაქტიკისას შენში და შენ ტავზე რო წიგნში წაკითხულით და ნაფიქრითაც ვერც წარმოიდგენდი ))))

და ბატონი ეღზი მართალია, მარტო ფიქრით და ლაპარაკით თუ პრაქტიკულად არ იყენებ არაფერს ნიშნავს, ისევე როგორც მორფიუსმა თქვა: "იცოდე გზა და გაიარო ის სხვადასხვა რამეა". David Monny ანუ შენი ყოველდღიური პრაქტიკული ცხოვრება როგორია? ოჯახის წევრებთან, ქალებთან,საქმიან ურთიერთობაში და კონფლიქტურ სიტუაციებში?
ცხოვრება განა რამე ღირებულია, ბაზ არაა ილუზიაა მარა მაინც როგორ ცხოვრობ ეს არის გადამოწმედება იმის თუ რამდენად იზრდები რეალურად სულიერად

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 02:42 PM

მარტო როცა ხარ, შენს თავს დაუსვი კითხვა რა მაქვს რეალური განვლილი ცხოვრებიდან? მეგობრები ქრებიან, ყველა ადამიანი მოკვდება, ცოლი,ქმარი,შვილი, შენობები დაინგრევა,შენი შემოქმედებაც გაქრება და რეალურად ის რაც ნამდვილად შენია და არა სხვისგან აღებული, რა გაქვს?
ანუ რეალურად რა გაქვს, მარტო შენი, პირადი, ის რითაც შეგიძლია მარადისობის,სიკვდილის წინაშე დადგე.. მაგის გაცნობეირების გარეშე ვინმეზე ან რამეზე მიჯაჭვულობით თუ იმშვიდებ თავს ეგ დაიკარგება, თუნდაც ეს ფორუმი ან ფორუმელები.. ყველანი გაქრებიან და არც ამ ფორუმს და რაც ორუმელებს არ ვთვლი რომ ჩემთვის საყრდენია ან რამე. ანუ მიყვარან ძალიან, მაგრამ დროებითი ილუზიაა და მთავარია პირადად მე რა ვარდა რა ვიქნები სიკვდილის მომენტში, ფიქრის გარეშე თუ ვინ ვარ.. ცხოვრებისეული პრაქტიკული გაკეთილებით კი შინაგანდ ფართოვდები, იზრდები და თავისუფლდები და ეგ მხოლოდ შენი პირადია და მანდ, არც საქართველო, არც რუსეთი,არც გურუ არც სამადჰის მოცემულობა და არც არაფერია უკვე..

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 04:55 PM

ნიკა ნაგლი ხარ და ნაგლურად მოგწერ. და გასხივოსნებულიც რომ ვიყო იგივეს გავაკეთებდი. შენთვის არავის მოუცია კონსტიტუციური უფლება რომ ვინმე გაკაწრო და მაგიტომაც იღებ მასეთ შედეგებს. რამდენჯერაც ჩაყოფ ლომის ხახაში ხელს იმდენჯერ მოგაჭამს და ამას გასხივოსნება არ ჭირდება. მე ის მაოცებს შენში რომ ისევ ადამიანურობაზე, ზნეობაზე და ერთმანეთის გატანაზე უნდა გესაუბრო. გასხივოსნებული ადამიანის ყოველდღიური ცხოვრება არ განსხვავდება სხვისი ცხოვრებისგან, მაგრამ ის მხოლოდ მაშინ გიკბენს, როცა თავს იცავს. მე შენთვის არ შემომიტევია და არც არავის ვიტევ. ერთადერთი მოწინააღმდეგე ჩვენში არის დუალიზმის საწყისი. გონება, თუმცა გონებას სხვადასხვა ფუნქციები აქვს, მაგრამ მე მათ შორის ინტელექტზე და იდენტობაზე ვისაუბრებ ახლა შენთან. ინტელექტი დანაა რომელიც ჭრის, მაგრამ ცხოვრება სანამ გაჭრი მანამდე იყო იმაში რაც გაჭერი. კი, განვითარება და ცივილიზება კარგია, რაც ინტელექტის დამსახურებაა, მაგრამ 10 წლის ბავშვზე რომ მოწყენილ სახეს ვხედავ იმის გამო რო ვსიო, უკვე უველაფერი იცის. დედამიწა მობილურში აქ და დღის ბოლოს აზრს კარგავს ცხოვრება. ამას შვება ინტელექტი ეს მედლის მორე მხარეა. ასევე ის, რასაც შენ ყოველდღიურ ცხოვრებას ეძახი, ეს მხოლოდ შენ თავში არსებობს, რომელსაც შენვე არ ცემ პატივს. ყველას თავისი ყოველდღიური ცხოვრება აქვს რაც ილუზიაა სინამდვილეში. ამიტომ კი არ უნდა კაწრო და ჭრა, არამედ უნდა გააცნობიერო, ის ვისგანაც ეს ომპულსი მოდის. პირველი ფიქრი, რომელიც ქმნის ყველა სხვა ფიქრს.
კიდევ ეს უაზრო რჩევები რატომ წერ. რა შენი საქმეა რატო ვწერ. გშურს? გაღიზიანებს? გაწვალებს? არ მოგწონს? ეს შენი პრობლემებია. როგორც ახლა დახეული ბინძური ტანსაცმელი რო მოგცე არ ჩაიცმევ, ასე არ ვიღებ შენს ცინიკას, აგდებულ და შეურაცხმყოფელ პოსტებს. რაც შეეხება საქართველოს, სანამ ზნეობაზე მექნება საუბარი, მანამდე ცოტა ხნით დავრჩები ხოლმე მხოლოდ. და საქართველო რო მიმიღებს და ესეთი სისულელეები საიდან მოგაქვს? სად დავწერე?
ახლა კი შეეცადე თავი შეიკავო სანამ ჩამოვა და მერე პორადად გაგაგებინებ ვინ ვარ. აქ კი ჩემს პირად გამოცდილებას გაეცანი თუ სურვილი გაქ, თუ არა და შექმენი თემა დამპატიჟე და ვისაუბროთ. აგრესიაზე ჩემგან ყოველთვის აგრესიას მიიღებ. ყოველთვის.

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 05:32 PM

აგრესიაზე აგრესიით პასუხი არის არჩევანი და არა გასხივოსნებული ადამიანის ქცევა ძმაო..

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 05:48 PM

ანნა

ვის დანახვას ელით ქუჩაში? იესო ქრისტესი, რომელიც ხმას არ ამოიღებს როცა აფურთხებენ და აგინებენ? აჰა, ვიყავი მისი მოწაფე და გამოვედი ქუჩაში (ჩემი ყოველდღიური ცხოვრებიდან მარა ეს პორველია და უკანასკნელი რასაც ამ თემაში დავწერ) დავინახე 6 ბიჭი როგორ აგინებდა ერთს დედას. და სახეში ულაწუნებდნენ, მას კი ეშინოდა და გაქცევასაც არ აპირებდა. ფაქტიურად მოვკვდი შინაგანად, ესეთი რაღაცეები მკლავდა ბავშვობიდან და მერე ისევ ვცოცხლდებოდი და მიბრუნდებოდა აზროვნება. მივედი ჩავდექი შუაში ეს ამ ბიჭს ხელი ვკარი წრიდან გავაგდე და დანარჩენებს ვუთხარი, ამის მაგივრად მე მაგინეთ და მირტყით რამდენიც გაგიხარდებათ მეთქი და პასუხი უფრო შოკის მომგვრელი იყო ჩემთვის, ვიდრე ის რო მაგინებდნენ და მირტუავდნენ. შენო როგორ გვიბედავო ე.ი. არასწორები ვართო რო ვაგინბთო და მაგინეს, სახეში მაფურთზეს, პანჩურები მირტყეს, სახეში მირტყეს ბოლოს მობეზრდათ და წავიდნენ.
ვერ ნახავთ ქრისტეს ქუჩაში. ვინც მას ელოდება განსაკითხათ მოვა აწი და აღარ აიტანს დამცირებას.
ის რომ როცა მიწვევენ ვბრაზდები უფრო დიდი ტრაგედიაა, თუ ის რომ მიწვევენ? შტეფცელში თუ თითს შეყოფ დენი დაგარტყამს და მერე უხსენი რომ მეორე ლოყა უნდა მოებრუნებინა.
რაზე კარგავთ დროს? ეს ყველაფერი ილუზიაა. ვინ არის ის, ვინც რეალობაში დგას და არ ინძრევა, ვერ შეარხევ, ვერ შეცვლი, რადგან ის არის ცვლილება თვითონ. სანამ არ მიხვდები ვინ არ, მანამდე რაც არ უნდა გირტყან ვერ გაიგებ

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 06:02 PM

შენს ტვინს არ ეწყინოს და ჩემზეც პროექციით ილუზიები არ შეგექმნეას როგორი ვარ წყენის გამო ეხლა და მგონი ჩამოუყალიბებელი ხარ ბევრ რამეში..

Posted by: Existence Jun 5 2015, 06:05 PM

David Monny

კაი დამშვიდდი ეხლა და დააკვირდი შენ არა მეს და აქ ხალხს ნუ აბოლებ

შესანიშნავი სიტუაციაა შენ თავზე დასაკვირვებლად და ნუ იმუქრები კიდე შენიჭირემე

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 06:09 PM

David Monny

1. შენმა ტვინმა ილუზიაში ჩაგაგდო რომ ნიკა ნაგლია
2. შენში ამ ილუზიის გამო იგრძენი რაღაც ნეგატივი და პროექცია მოახდინე ნიკაში
3. ნიკაში დაინახე შენივე შიშები და ძველი გამოცდილებები
4. შენი ძველი რწმენის გამო, რომ აგრესიას პასუხით უნდა უპასუხო ახლა შენთვითონ მართლა აგრესიულად დაწერე

ანუ მეც ბევრჯერ მომსვლია ასე და იმიტომ გწერ, ეხლა მე შენც გაკვირდები და ჩემს დამოკიდებულებასაც ვაანალიზებ.
საინტერესო დააკვირდე თავს და გაანალიზო. ნიკა არ არსებობს ამ შემტხვევაში, პირობითი მოცემულობაა შენივე შექმნილი.

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 06:41 PM

Existence

რა არამეს რას უნდა დავაკვირდე? ვინ ხარ შენ?

ანნა




ილუზიაში ვარ ისედაც. ნეგატივს და პოზიტივს ისევე ვგრძნობ როგორც შენ და ნებისმიერი ადამიანი. მაგრამ ნეგატიურზე ნეგატიურით ვპასუხობ და დავწერე კოდეც რატომაც.
არავისში არაფერი არ დამინახია. ის, რომ საკუთარი ნებით მიდიხარ და დგები მგლების ხროვაში ეს შიშები და შიშინები კი არ არის, გაცნობიერებული საქციელია, რასაც შენი მასწავლებლის გამო და შენს გამო აკეთებ. გამოცდილებებს რა ან ვინ გაჰახსენებს სულ ერთია, ფაქტია ის რომ მახსოვრობა გონების მე3 ფუნქციაა. მახსოვრობა გასხივოსნების დროსაც გაქვს, მაგრამ მასთან არ აიგივებ თავს. თუმცა ვიმეორებ, გასხივოსნებულიც რომ ვიყო, იგივეს დაგიწერდი რასაც ახლა ვწერ. სიტყვებიც და ემოციებიც ილუზიის ნაწილია.



ისედაც სულელური დასკვნები გამოიტანე, მაგრამ აქ მაგარი აჭრილი ხარ. ამიხსენი ნორმალურად რას წერ აქ. მე არ ვამბობ რომ არ უნდა გამაკრიტიკო, რომ ეჭვის თვალით არ უნდა შემომხედო.5 მაგრამ ეს იმიტომ კი არ უნდა ქნა, რომ პროსტა ქნა, ამან პირველსაწყისამდე მისვლაში უნდა დაგეხმაროს. ვისგან წამოვიდა ეს სიტყვები? აი ახლა ამ წამს იგივე ხარ, რაც ამ სიტყვების დაწერისას იყავი? მოიცა ერთი წამი.. ჩემო კარგო, ჩემო საყვარელო, მაპატიე შენ მართალი იყავი. აი ამ სიტყვების წაკითხვის შემდეგ ვინ ხარ? ანუ შეიცვალე. აი ასე ვიცვლებით ყოველ წამს, იმიტომ რომ ამათუ იმ მდგომარეობასთან ვვიგივდებით. ის რომ აგრესიაზე აგრესიით ვპასუხობ ეს კი არ არის მნიშვნელოვანი, არამედ ის, ყოველ წამს ვიცვლებით და სხვადასხვა ემოციასთან ვვიგივდებით. არავის უნდა ცუდ ემოციასთან გაიგივება, მაგრამ ცუდიც და კარგიც ილუზიაა

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 06:50 PM

ამდენი ხანი სულ სამადჰიზე და სამყაროსთან ერთიანობაზე წერდი და ორი კრიტიკის მერე, უკვე აგრესიული გახდი და როგორც ჩანს შენ არ გაქვს გამომუშავებული დამკვირვებელი და არ იცი ეს პრაქტიკა, გასხივოსნებულობიდან აგრესიამდე შენთვის ერთი ნაბიჯია ხო? ვერ აჩერებ შენს თავს და ვერ აკვირდები ემოციებს, ანუ მოკლედ არ გაქვს ეს პრაქტიკა შენ და ავლენ კიდეც შენი რეაქციით ))) თუ არ გესმის რაც გიწერ, ე.ი ვერ აზროვნებ მაგ მხრივ და ეგ ჩემს კი არა, შენი~ს ნაკლზე მეტყველებს. აღიარე რომ რაღაც არ იციდა ვერ ხვდები, იმის მაგიერ სხვას სულელი უწოდო კაი?
შენ შეგიძლია სამადჰიზე ათი გვერიდ წერო, მაგრამ კონფლიქტურ სიტუაციაში კარგავ მეს და ეგ დაწერა ნიკამ, სხვა არაფერი

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 07:01 PM

ნიკა.

ხალხს აბოლებო მე მეუბნები, შენ დაბოლდი და საკუთარი გამოცდილებიდან ამბობ? რა გაქვს ამ სიტყვების საბუთად? რატომ ვაბოლებ ხალხს? მოტივი რა მაქვს? შენ ხალხზე ზრუნავ? გინდა ისინი ჩემი დაბოლებისგან დაიცვა? შენ სულ ფეხებზე გკიდია ხალხი. იმ ცნობიერებამ, რომელმაც ეს სიტყვები დაგაწერინა არ იცის ხალხი რა არის. ნუ აიგივებ შენს თავს მაგ ცნობიერებასთან. ნურაფერთან ნუ აიგივებ თავს. მოვიდეს და წავიდეს ნებისმიერი ცნობიერება. ის რასთანაც გაიგივება არ შეიძლება ხარ შენ და ვარ მე და არის ყველა, რადგან ეს უკვე ხარ. აი მაგალითად, სათვალე გიკეთია და ეძებ სათვალეს, იმდენად ახლოსაა სათვალე შენს თვალებთან, რომ ვერ ხედავ მას. სად არის? აი უთოა ათვალე. დანაა სათვალე. ჭიქაა სათვალე. სად არის სათვალე? და დამიჯერე სათვალეზე ახლოა ის რაც შენ ხარ, რადგან სათვალე მაგალითი იყო, რადგან სათვალე გაქ.4 ხოლო შენ ხარ. თუ ჩემს ემოციებს დაუწყებ თამაშს ისინიც დაგიწყებენ თამაშს. რამდენჯერაც გაარტყავ ლოყაში, იმდენჯერ გაგარტყამენ შენც. რამდენჯერაც არ გაარტყამ იმდენჯერ არ გაგარტყამენ, მაგრამ სანამ სხვას განიკითხავ, შენს ამ ცნობიერებას მიხედე. დაანებე თავი. რა გინდა? რატო ებღაუჭები ამ მსოფლიოს გადარჩენას? ვის არჩენ ვისგან... გაიგე ვინ ხარ და იქნებ გადარჩენილია ის ვინც ხარ უკვე? შეამოწმე? და ესე არ იყო? ნაგლებს ვერ ვიტან და როცა მენაგლებიან, ჩემს თავს ვაიგივებ ცნობიერებასთან სადაც ნაგლებს ვერ ვიტან. ნაგლებს ვერ ვიტან არის გაჩერება. და როცა მიბიძგებენ უბრალოდ აქ ვჩერდები. აი ახლასხვა ხარ ვიდრე 2 წუთის წინ. ამიტომ უნდა გიპოვოთ პირველი ფიქრი, რომლიდანაც ყველა ეს გაჩერება მომდინარეობს

Posted by: old_man Jun 5 2015, 07:20 PM

აქ მგონი ადამიანმა გაგვიზიარა თავისი გამოცდილება, რასაც ჰქვია სამადჰიში შესვლა
და რა შუაშია შენ იქ როგორი ხარ და აქ როგორი ხარ. და მოდი დაგტესტავ
და რას აქვს აზრი და რას არა ამას ყველა ინდივიდუალურად გადაწყვეტს

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 07:20 PM

ანნა
არა ანნა ცდები, მე სამადჰიზე როგორც ბუშტზე ან ჭაღზე კი არ ვწერ, არამედ ის რაც ხდება, და კონკრეტულად ვწერ ნირვიკალპა სამადჰიზე, რომელიც ერთხელ ხდება, მეტი უბრალოდ აღარ არის საჭირო. აი ახლა რაღაც გინდა... რავი რამე. სულელური დაწერეთქო და გეწყინა... ნგონება აღიგზნო, ახლა ეძებს რაიმე მყარს, მოწინააღმდეგეს, რომ დაუმტკიც, რომ ის სულელი არ არის. აი ასე გვტანჯავს გონება ყოველ დღე. ჩვენ კიდე აგრესიით ხელს ვიწყობთ. ვიმეორებ, რამდენჯერაც შეყოფ ხელს ლომის ხახაში იმდენჯერ გიკბენს. ჩემი გონება ლომის ხახაა, თუ რასაც ჩასძახებ იმას ამოგძახებს.
სურვილი არის სიხარულის ხსოვნა.
შიში არის ტკივილის ხსოვნა.
როცა რაღაცა გვსურს, რო დაიყვანო ძირამდე იქნება სურვილი. ხოლო როცა რაღაცის გვეშინია, გვახსოვს რაღაც ტკივილი. ეს არის გონების ნაყოფი. მას უნდა რომ იყოს მარადიულად ამიტომაც არ არის მარადიული. ის ვინც არის მარადიული, მან უბრალოდ ან არ იცის რომ მარადიულია, ან იცის რომ უკვე არის.
ერთი ლომი იყო პატარა და დედა და მამა მოუკვდა ადრეულ ასაკში. მარტო მოუწია ჯუნგლებში ყოფნა. ერთხელ დაინახა მინდორში ცხვრები ბალახს ძოვდნენ და მივიდა მათთან. ცხვრებმა მიიღეს და მათთან წავიდა სახლში. მათთაან ერთად გაიზარდა და ერთხელ ლომმარომელიც სანადიროდ იყო გამოსული დაინახა ცხვრეების ფარა გარბოდა, და უკან ლომი მიზდევდა. ჰმ. გული სიამაყით აევსო. მაგრამ ხედავს რომ ლომი დაეწია ცხვრებს და ახლა მათთან ერთად გარბის. ბოლოს გაჩერდა ყველა ერთად და დაიწყეს თამაში. ლომი გაგიჟდა მივიდა წამოიყვანა ლომი და მიიყვანა ტბასთან. ჩაახედა შიგნით. როცა ლომმა დაინახა თავისი ანარეკლი, მიხვდა რომ იგივე იყო როგორიც ლომი. შემობრუნდა და დაიღრიალა.
მას არ ჭირდებოდა 3 წელი მედიტაცია და ლოცვა, რომ მიმხვდარიყო რომ ლომია, ან როგორ დაეღრინა.
ასევეა ჩვენშიც, მხოლოდ ანარეკლის, ანუ "მე ფიქრის დანახვაა საჭირო, რომ მიხვდე ვინ ხარ. მანამდე კი ვისაუბროთ თუ გინდათ იმაზე, რა უაზრობებს ვწერ, როგორ ვიცვლები და ა.შ. სანამ ეს ტექსტი დავამთავრე 10 ჯერ შევიცვალე. რა გინხათ? რა გითხრათ? რით გაგახაროთ? რა გაგიხარდებთ მითხარით?

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 07:25 PM

უნდა ეწეროს " რო დაიყვანო ძირამდე იქნება სიხარული, ბედნიერება

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 07:40 PM

"აჰა, ესერა სძლო ლომმან, თესლისაგან იუდაისა, ძირმან დავითისმან, რომელმან აღაღოს წიგნი და შვიდი იგი ბეჭედნი მისნი.." იესო ქრისტეს ადარებს ლომს იოანე მოციქული. ლომი იუდაა, იაკობის 12 შვილთაგანი, საიდანაც იჩვა დავით მეფე, ხოლო დავითისგან იესო ქრისტე.
არ ვიცი რატო დავწერე ეს. ჰო, ადრე ლაზარეს აღდგინების საქმეში ვიყავითქო ჩაბმული რომ თითქოს ლაარე ქართული ენაა და ა.შ. სისულელეები..

Posted by: ichi Jun 5 2015, 07:51 PM

Existence

თქვენ რას იყენევთ ყოველდღიურობაში?


არასწორა გგონია, იმიტომ რომ ბევრს წაადგება ჩემი აზრით ეს თემა.

ეს არ მგონია სწორი.

დაიძაბა თემა მეგობრებო, არ მოველოდი მოვლენების ასეთ განვითარებას მაგრამ პატივი ვცეთ ერთმანეთს, აფერისტის ძახება ამ ადამიანზე უსამართლო მგონია, მე ბევრი საჭირო რამ დავიჭირე მის საუბარში. ნამასტე მეგობრებო და არ გვინდა შეურაწყოფები. ვისაც ეს თემა არაფრისმომცემი გონია შეუძლია აღარ შემოვიდეს. მადლობელი


ანნა
რას შეისწავლით ამ ეტაპზე?

Posted by: Atm@n Jun 5 2015, 07:57 PM

Existence

ადექვატური პასუხი როგორი უნდა ყოფილიყო გასხივოსნებული ადამიანისგან?

Posted by: tikoroma Jun 5 2015, 08:30 PM

ეგზი და ანიჩკა

ახლა ვერ ვახერხებ ასე კარგად ჩამოვაყალიბო აზრები, როგორ თქვენ, მაგრამ არ მიმაჩნია ამ ადამიანის პოსტები ვინმეს აბოლებდეს.
მე მომწონს რასაც წერს და ვეთანხმები, მიუხედავად იმისა რო არც გასხივოსნების და არც მისი წინაპირობების და რომელიმე მსგავსი მდგომარეობის გამოცდილება არ მაქვს. მაგრამ რისი გამოცდილებაც მაქვს, დაკვირვებით და გონებით მსგავს დასკვნებამდე მივსულვარ. იმიტომ მომწონს დავეთანხმები, რომ რაღაც საკუთარიც მოსაზრებების ანარეკლი დავინახე მის ნაწერში. თქვენ იმიტომ არ ეთანხმებით, რომ ეს არ დაგინახავთ და იქით წახვალთ, საითაც დაინახავთ.

საერთო ჯამში, ეს კამათი მხოლოდ იმას ამტკიცებს, რომ არცერთი არ ვართ საკმარისად მაღლა, საკმარისად თავისუფალი და ა.შ.

და ფორუმი იმისთვისაა, რომ ვწეროთ საკუთარი აზრები, რომ ვესაუბროთ ერთმანეთს.
ამიტომ ვინმესთვის რჩევა - "ამდენ წერას სჯობს ის აკეთო, ეს აკეთო" - უდრის ფორუმის ღალატს

მინდა ყველა დამშვიდდეს და უბრალოდ ვისაუბროთ

დალიე ფანტა იყავი ბამბუჩა და ა.შ.

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 08:38 PM

ichi

ამ ეტაპზე, სხვა ადამიანების რეალობის გაგებას შევისწავლი..

მოკლედ ბავშვებო, ჩვენ ყველას ჩვენი განსხვავებული რეალობები და გამოცდილებები გაქვს. დავითს და ნიკას არ დაესიზმრებათ ჩემი გამოცდილებები, მე ვერ წარმოვიდგენ ეგენი როგორ გრძნობენ და ხედავენ რეალობას შიგნიდან ხო? თავის თავს ანუ რეალობას და დროის კარგვაა საუბარი ორი განსხვავებული პირადი რუკის მქონდა ნაწილობრივ გამოფხზლებული ადამიანების, რომლებსაც თავისი ტვინით განვლილი აქვთ წიგნების კიტხვის, საკუთარი გამოცდილებების ანალიზის ინდვიდუალური გზა

David Monny

ჩემს დასკვნებს სულელური რომ უწოდე ამისთვის ბოდიში მომიხადე, და აღიარე რომ აგრესიის ფონზე თქვი ეგ ან ვერ გაიგე და არ გაქვს იმდენი ცოდნა გაიგგო რას გიხსნი
აბა სცადე თუ აღიარებ.. ჰო და აგრესიაზე რასაც წერ ეგ არაა ჯანსაღი. სამაჰის მდგომარეობა და საერთოდაც სულიერად განვიტარებული ადამიანები იმიტომ კი არ არ არიან მშვიდები რომ ესეა სწორი, სულიერი გახსნა ნერვიულ სისტემას ამშვიდებს, და უბრალოდ ვეღარ ბრაზდებიან.
ბევრ კონფლიქტურ სიტუაციაში აბსოლიტური სიშვიდე შემინარჩუნებია და არაა აგრესიაზე აგრესიით პასუხი სწორი. ანუ ენერგეტიკულად და მთელი სხეულით და გონებით მაღალი სულიერი მდგომარეობა, ბიოლოგიურად გამორიცხავს აგრესიას
და ცხოვრებაშ ერთხელ თუ გამოგიცდია რაღაც ეგ არ ნშნავს რამეს, ერთხელ ყველას გამოუცდია. საკუთარ ტავზე მშაობა სულაა საჭიროა
და კიდევ ერთხელ იმის თქმას, ვერ გაიგე რას წერ ამიხსენიო.. აღიარე რომ არ გესმის ამდენიდა ეგოსაც მოუხდება

Posted by: old_man Jun 5 2015, 08:51 PM

ეუფ ანა თუ ჩაირთო, რაღა გამორთავს

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 08:53 PM

ანნა
შენთვის ბოდიში არ მომიხდია. ეგ სიტყვები მაგალითისთვის დაგიწერე და იქვე დავწერე რომ მაგალითისთვის დავწერე. მე არ მაქვს არანაირი ცოდნა, შენი კი არა საკუთარი თავის არ მესმის. როგორც თევზი, ხან საით მივცურავ ხან საით. მაგრამ ის ვიცი, რომ ეს მე არ ვარ, ნებისმიერი მიმართულება არსებობს და ამ მიმართულებასთან ვაიგივებ თავს ყოველ დღე. ახლაც და სულ. გილოცავ თუ ბევრ კონფლიქტურ სიტუაციაში სიმშვიდე შეგინარჩუნებია. ის რასაც ინარჩუნებ რეალური არ არის. რეალური არის. ვეღარ ბრაზდებიანზე გამეცინა.. წადი და უსმინე მასეთ ადამიანებს მე თავი დამანებე. მე ვბრაზდები. ჩემ ეგოს თავი დაანებე, რადგან რასაც ჩასძახებ იმას ამოგძახებს. იმუშავე, რამდენიც გინდა იმუშავე, რაც გინდა ის აკეთე, მაგრამ მე თავი დამანებე. ანდა თუ არ გინდა დანებება ნუ დამანებებ. მოკლედ მე ნუ მეკითხები რა ქნა. შენ ჩემზე მეტი იცი და ამბობ ვიციო, ამიტომ ისიც იცი რა უნდა ქნა. ხოდა ქენი

Posted by: Atm@n Jun 5 2015, 09:01 PM

David Monny

მეგობარო, სასიამოვნოა შენი გამოჩენა ფორუმზე, და გმადლობ საინტერესო თემისთვის, მაგრამ რაც შენ განიცადე ჩემი აზრით სამადჰი ჯერ არაა. ესაა ეტაპი, როცა უბრალოდ აცნობიერებ, რომ გონება არ ხარ, მაგრამ ეს ვერ განთავისუფლებს გონების მარწუხებისგან. ამაზე არც შენ გაქვს პრეტენზია როგორც მივხვდი. მაგრამ სამადჰი როგორც მე მახსოვს, ესაა მდგომარეობა, როცა გონება (შინაგანი დიალოგი) იმდენხანსაა გაჩერებული, როამდენ ხანსაც ადამიანს სურს. ეგ, რაც შენ განიცადე, ცოტა სხვა ფორმით და ნაკლები ხანგრძლივობით მეც განვიცადე ადრე, მაგრამ სამადჰიმდე ბევრი მიკლდა მაშინაც და ახლაც (და ვფიქრობ აქ სხვებსაც განუცდიათ).

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 09:11 PM

სულიერი განვითარება არ არის სიტყვიერი კონცეფცია და არც რაიმე ემოციების განცდა. სხვა ადამიანის აღქმა და მიმღებლობა იცვლება, სხეული იცვლება, ნერვული სისტემა იცვლება, დნმ და საერთოდაც ყველაფერი იცვლება და გასხივოსნებული ადამიანები ვერ ბრაზდებიან რადგან ყველაფერი სასაცილოა რეალურად

ერთხელ შესვლა რაღაც მდგაომრეობაში არაა საკმარისი რეალური წინსვლისთვის, ყოველდღიურ პრაქტიკაში თუ არ სწავლობ და იმ ერთს იხსენებ ეგ არაფერს ცვლის... ხო და როცა იმ დონემდე ვერ აკონტროლებ შენ ტვინს რო ფორუმელებში ხედავ აგრესიას, რომელიც არ არსებობს და შენივე პორქციაა, მაგ ერთ გამოცდილებას დიდი აზრი არ აქვს რა მოკლედ.. წერე თუ გინდა ათი გვერდი, მარა თუ საკუთარ ტავზე დაკვირვება არ დაიწყე, არაფერი შეიცვლება,
კაი წავალ მე

Posted by: tikoroma Jun 5 2015, 09:13 PM

თუ იმას ხვდები, რომ ყველაფერი ილუზიაა, ე.ი. იმასაც ხვდები, რომ ყველაფერი ილუზიაა. ყველაფერი გულისხმობს აგრესიასაც, აგრესიის შეფასებასაც, ხარისხსაც, ყოველდღიურ ცხოვრებასაც და საკონცენტრაციო ბანაკსაც. ოღონდ ერთი პრობლემაა - შენ არ უნდა იჯდე იმ ბანაკში. ;დ

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 09:21 PM

Atm@n

და ვინ თქვა, რომ სამადჰი ათავისუფლებს გონების მარწუხებისგან? სამადჰი გონების მდგომარეობაა. არსებობს უამრავი სახეობის სამადჰი და იგივე სამადჰი სხვადასხვა წყაროებში სხვანაირია. ნირვიკალპა სამადჰი, რომელზეც მე ვსაუბრობ ერთხელ ხდება, ხოლო შენ რაზეც საუბრობ, ეს არის იოგები როცა გამიზბლნულად შედიან სამადჰიში. და რომელ სამადჰიში ამას თვითონ ირჩევენ. თუ სახელი არ მოგწონს რაც გინდა ის დაარქვი, მაგრამ ამ მდგომარეობიდან გამოსვლის შემდეგ გრძნობა "ჩემია" ქრება. ამიტომაც ხდება ის ერთხელ. ხშირ შემთხვევაში ადამიანს უნდა, რომ განიცადოს ის გამოცდილება, რაც ადრე ქონდა, მაგრამ ამ სამადჰიდან გამოსვლის შემდეგ, აღარ გინდება მისი განცდა. მეხსიერება გრჩება. მეხსიერება რომ არ დამრჩენოდა ვერც მოვყვებოდი მის შესახებ, მაგრამ შეგრძნება, რომ ეს ჩემი განცდა იყო, რომ მე ეს კიდე მინდა განვიცადო აღარ მაქვს. "მე" რჩება, ყველაფერი ისევ რჩება, მაგრამ განცდა ჩემია ქრება. სურვილები ისევ მოიტანენ სიხარულის მახსოვრობას, ნეტარების განცდას რაც მაშინ მქონდა, მაგრამ გავაცნობიერე, რომ ეს "მეს" მდგომარეობა არ არის, თუმცღა მე არის ის ვისაც ეს ემართება, ანუ ვინც ამას განიცდის.
ის სამადჰი, რომელზეც მე ვწერ, გათავისუფლებს გრძნობა ჩემიასგან. მაგრამ მე, ანუ გონება ისევ რჩება.
ამ სამადჰიმდე არ იცი რამდენი გიკლია. ის შეიძლება ნებისმიერ დროს განიცადო, რადგან ის მე რომელმაც ჩემში ეს განიცადა ზუსტად იგივე პრინციპით არის მე შენშიც. ანუ ფიქრების კვლევას მიყავხარ საწყის ფიქრამდე. მემდე. არ ვიცი გათავისუფლებაში რას გულისხმობ, მაგრამ გათავისუფლებაში მე "ჩემიას" გაქრობას ვგულისხმობ. ხოლო როდესაც ჩემია კი არა არამედ "მე" ქრება, ამას ქვია გასხივოსნება, ან რაც გინდა ის დაარქვით. არი, მოწმედება, საუბარიც, მაგრამ ის რომ მე ვსაუბრობ, მე ვმოქმედებ, აღარ არის. უბრალოდ არის საუბარი. ამას ეძახიან ადვაიტას, როცა დამკვირვებელიც, ანუ მეც და დაკვირვების ობიექტიც ერთია. 2 ხდება ერთი, რწალურად არაფერი არ ხდება, ეს ახლაც ასეა, მაგრამ მაშინ ამას აცნობიერებ. არ არის განსხვავება, არსებობასა და შენს შორის. არ არის მეორე მე, ამიტომაც არ არის არც პირველი მე. ამიტომ ვამბობ რომ მე ქრებათქო

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 09:31 PM

იმ ერთ გამოცდილებაზე მიჯაჭვულობით და ათი გვერდი წერით არაფერი შეიცვლება ცხოვრებაში... ყოველდღიური პრაქტიკის გარეშე აზრი არ აქვს არაფერს, დარჩები რობოტი და რომც იცოდე რომ რობოტი არ უნდა იყო, მაინც იქნები. ნიკამ ეგ გითხრა რომ პრაქიკაა საჭირო და სხვა არაფერი, მეც იგივეს გეუბნები და არ გესმის და ისევ წერ შენს ერთ გამცოდილებაზე. და არ დაიღალე წერით? ნუ წერე კაი მარა, ეგრე უფრო აირევი და ტკეპნე ერთი ადგილი...

Posted by: tikoroma Jun 5 2015, 09:35 PM

ხალხო, თემის შესახებ ვისაუბროთ.
დავიდმა გაარკვიოს თვითონ, რას გააკეთებს, უნდა ადგილს დატკეპნის და უნდა ფანჯრიდან გადახტება.

ასე რთულია, ამის გაგება? მე და სხვა მკითხველებს, უფრო მეტი გვაინტერესებს, ვიდრე თქვენი პირადი აზრი დავიდზე, ეზგიზე, ანაზე, ოშოზე, ქრისტეზე და ჯონი დეპზე (ვახსენებ, ვისზე ნაკლებია )

Posted by: old_man Jun 5 2015, 09:38 PM

ანნა
ბანი გინდა?

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 09:41 PM

ანნა

😆😂 . გასხივოსნებული ადამიანები ვერ ბრაზდებიან ხო და სულ იცინიან კიდე. სულ იცინია რა გიჟები არიან? ან შენ რა იცი გასხივოსნებული ადამიანები რომ ყველანი ერთნაირად იქცევიან. თუ იტყვი, რომ გასხივოსნებული ადამიანები ვერ ბრაზდებიან, ე.ი. ეს იგივეა ზღვაში ქვა ჩააგდო, და ტალღები არ წამოიშვას. ტალღები წარმოიშვება და ამას ვწერ ამდენი ანია, მაგრამ ზღვა რჩება ფონად. ზღვა შეიძლება გაიგივდეს ტალღასთან და აცნობიერებდეს რომ ზღვა არის. არავინ იცის რა მოხდება წინასწარ, რადგან არავინ და არაფერი არ არის წინ. არის ის რაც ახლა ხდება. არის ის რაც არის. ყველაფერი არის ცნობიერებაში გონებაც და ბრაზიც.
მაგრამ მე არ ვარ გასხივოსნებული, მაგრამ რომც ვიყო ზუსტად ასეთივე პასუხს გაგცემდი.
მე ვხედავ აგრესიას, მე ბრმა არ ვარ. რა მნიშვნელობა აქვს ფორუმელია თუ ტანკისტი? თუ ძაღლი მომსდევს მე არ დავდგები .შვიდად და მოდი მიკბინეთქო არ ვეტყვი. შენს წარმოსახვაში არსებული გასხივოსნებული ადამიანები კი დადგებიან. არავინ იცის რა მოხდება. თუ ვინმე შენობიდან გადახტიო მეტყვის არ გადავხტები და არც სიმშვიდეს შევინარჩუნებ. თუ გამაბრაზებს და მე გავბრაზდი, უკვე გავბრაზდი და გაბრაზება არის ახლა. მე არ ვადგენ ნორმებს ასე ვიზამ.ისე ვიზამ. რაც მოხება მოდება.
რამდენ გვერდსაც მინდა იმდენს დავწერ. შენ ვინ გკითხა? გკითხე რომ მირჩევ? შეგაწუხე რო მაწუხებ?
რომელ საკუთარ თავზე უნდა დავიწყო დაკვირვება?

Posted by: Existence Jun 5 2015, 09:41 PM

ყველა ერთმანეთის ნაწილებივართ ასე რომ მართალია თიკო , მოდი ხელი არ შევუშალოთ თემას

ანა მოდი გოგო აქ , წამოდი , მოგშივდებოდა !


https://www.youtube.com/watch?v=bBZAccgvp8M

Posted by: mata Jun 5 2015, 09:49 PM

ვინც მოსაკვდომია მოკვდეს!

Posted by: old_man Jun 5 2015, 10:12 PM

ბრავო მატა! დააგვირგვინე

Posted by: ანნა Jun 5 2015, 10:17 PM

old_man

ადამიანს ვეხმარები რომ წინ წავიდეს და ერთი ადგილი არ ტკეპნოს მადლობის მაგიერია ხო?
ჯერ ერთი ბანის დასადებს რას ვაკეთებ?

ჩემ ცოდნას ვავლენ ისევე როგორც სხვები, სულიერი განვიტარება სხეულზეც აისახება და ნერვულ სისტემაზე, რეალური ეგეთია. ყველაფერი კავშირშია, და რეალობა იცვლება და ვეღარ ბრაზდები იმიტომ რომ ხედავ იმ ადამიანის სახეს, ხედავ როგორ მივიდა მაგ აზრამდე და რას გრძნობს და ბავშობა როა და გაუცნობეირებლობით როა ეგრე, 3 წლის ბავშვზეე როგორც ვერ ბრაზდები ისე ვეღარ ბრაზდები რა, ბიოლოგიურად და ყველამხრივ იცვლება ადამიანითქო, მარტო სამდჰიზე ლაპარაკით წინ ვერ წავა ვერც დავითი და ვერც ჩვენ,
რეალური ცოდნა თუ არ უნდა და თავის ერთ გამოცდილებაში ჩარჩენა თუ უნდა იყოს ბატონო. არ მინდა ბანი, მეტს აღარ დავწერ მარა არაა ეგ საკმარისი და არაფრის მომცემია თუ ხვალაც იგივენაირი იქნება როგორიც დღეს იყო, ეს ყველას ეხება
ამის გამო მადებ ბანს კაცო?

Existence

http://www.radikal.ru

ჰო კაი, წავალ თავისუფალში ვიცანცარებ :ფერადიბუშტები:

Posted by: David Monny Jun 5 2015, 10:27 PM

ანნა
მე არანაირი ცოდნა არ მინდა და არც წინ წასვლა. არ არსებობს წინ და უკან არის ერთი ადგილი, რომელსაც ვტკეპნი და ვტკეპნი მანამე, სანამ ეს ადგილი არ გახდება წინაც და უკანაც. რადგან ის რაც წინ არის უკან იქნება და რაც უკან არის წინ. იესოზე არავის უთქვამს იცინოდაო, ტირილით კი ატირდა ლაზარეს სიკვდილის გამო. შენფსიქიურად და ნერვულად დაავადებული ადამიანები გეშლება გასხივოსნებულ ადამიანებში. 3 წლის ბავშვზეც შეიძლება გაბრაზდე, და ერთი წლისაზეც და ვინ თქვა, რომ გასხივოსნებული ადამიანი, როგორც ბავშვებს ესე უყურებს ზრდასრულებს? ზოგი თუ არ დაეჯახა კედელს ვერ ხვდება რომ არსებობს, ზოგისთვის ეს არ არის აუცილებელი. ვინ იცის რა მოხდება ან როგორი უნდა იყოს ვინმე? შეენ? როგორი უნდა იყოს მითხარი და არ ვიქნები ისეთი. ის რაც შეიძლება რომ არ იყოს ისეთი როგორიც შენბგინდა, არ არის არსებობა და რეალობა, არამედ შენი ფერადი ბუშტებია

Posted by: tikoroma Jun 6 2015, 01:48 PM

David Monny

ცოტა პესიმისტურია, არჩევანს არ გიტოვებს ეს აზრი. და საშიშიც იმიტომაა, რომ სრული გაურკვევლობაა ;დ
მარა ლოგიკასთანაც რო ახლოა, რა უნდა ქნა (ეს საკუთარ თავს).

ცხადი ისაა, რომ თუ "მე", "ჩემია" და საერთოდ ეგოს შეგრძნება, აღქმა ქრება - ყველაფერი ქრება - ეს იგივე სიკვდილია, რაც ასე გვაშინებს. და ვერ წარმოგვიდგენია, მის შემდეგ რა იწყება, ან რამე იწყება თუ არა ;დ და არ გვინდა რო ეს მოხდეს. ამიტომაც გვიწევს ტვინი წინააღმდეგობას, ყალყზე დგება და ათას მიზეზს მოიგონებს რომ ეს არ დავიჯეროთ ;დ


ამჟამად როგორ ვვაზროვნებთ?
ეს ჩემი სხეულია და უნდა მოვუარო, ვმართო, გამოვაჯანმრთელო და ა.შ.
ეს ჩემი სულია და უნდა განვიწმინდო...
ეს ჩემი ცნობიერებააა და უნდა გავაფართოვო....
ეს ჩემი აზრებია, ეს ჩემი აღმოჩენებია, ეს ჩემი...

ამ დროს ქრება ეს "ჩემი", არაფერი არაა "ჩემი" ;დ
ძნელი წარმოსადგენია თუ არ გამოცდი

ერთი დირიჟორი რომ გვყავდა - კომუნისტებს უთხრა - ჩემი გული მუსიკას ეკუთვნის თუ სამშობლოს (სკლეროზი მაქ) , სული ღმერთს და სხეულს რაც გინდათ ის უქენითო ესეც უკვე წინ გადადგმული ნაბიჯია. ;დ

Posted by: ანნა Jun 6 2015, 02:02 PM

მოკლედ არის ესეთი საფეხური, როდესაც ადამიანი ცდება თავის ეგოს და შეიგრძნობს სამყაროს ერთიანად და აქვს ამის გამოცდილება. ვიღაც იყო კიდევ ფორუმზე დამავიწყდა ნიკი იმავეს გაიძახოდა, ერთ ახლო მეგობარსაც სჭირდა, ეხლაც აქვს ერთ მეგობარს ეგ პროცესი. ანუ შეიცნობს რომ ეს რეალობა ილუზიაა და თავისი ტვინის შექმნილი რეალობა ილუზიაა. ამის შემდეგ ხდება მიჯაჭვული იმ გამოცდილებაზე და შეიძლება იძახოს თვეები არაფერი არსებობსო და დაბნეულიდა გაურკვეველი ვარო. მე არ ვარსებობო, არც თქვენ არსებობთო.. თუმცა რეალურად მაინც მოუწევს ყველას ამ რეალობაში და ამ ადამიანურ ცნობიერებაში დაბრუნება და იმის გაცნობეირება რომ ეგოიზმიდან არაფრამდე გზა მაინც თავის გასავლელია
შენი პირადი ეგოს ცრუ რეალობიდან განტავისუფლების შემდეგ უკვე იწყებ ხედვას რომ ყველა ადამიანი ასეა და ამის მერე კიდევ დედამიწაზე არის შრეები, კაცობრიობის საერთო ცნობეირება და ა.შ.. დედამიწის ერთიანობის შეგრძნება რეებიც გასავლელია.. ადრე თუ გვიან ყველა ბრუნდება თავის სხეულშიდა რაც არის რეალურად აფასებს და მერე დამოუკიდებლად აგრძელებს მშაობას. რაღაც პონტში ასწორებს და უფრო ადვილია იძახო არაფერი არსებობსო, მაგრამ ყველას თავის პირადი გზა რაც აქვს თუ არ გაიარა ისე ვერ გავა.. იმიტომ რომ ათი წლის წინ რომ გახვედი, ეხლა აქ ხარ და ლაპარაკობ ამ რეალობაში, სხვა არაფერს აკეთებ იმის გარდა ათი წლის წინანდელს იხსენებ. ის ყოველდღიური სამშაოდა შემეცნების გზა რაცაა, ყველას გასავლელია და ადრე თუ გვიან ყველა გამოვა ილუზიიდან და გააგრძელებს მუშაობას

Posted by: tikoroma Jun 6 2015, 02:15 PM

ანნა
საბოლოო ჯამში, ვერც შენ იტყვი რა არი სწორი და რა არა... რას ქვიას წორია, რატოა სწორი, ვინ გაასწორა, ვინ საზღვრავს? ანა? ღმერთი? კაცობრიობა?

დავდივართ კინგის კიბოურჩხულებივით და კითხვებს ვსვამთ: დიდ-ა-ჩოქ? დად-ა-ჩუმ? დუდ-ა-ჩეკ? და რაც წინ შემოგვხვდება ვსანსლავთ. მხოლოდ ორი რამ შეგვიძლია - თავდაცვა და საკვების მოპოვება (ახლა გონების და სულის გამოსაკვები პროდუქტიც რომ საკვებია არ მედავოთ მაგზე ;დ) კითხვებს ვსვამთ, მაგრამ ისეთივე გაუგებრად და გაუზარებლად როგორც ეს კიბოურჩხულები... (რა მაგრად ავხსენი, თურმე ჩვენ ვართ ეს ურჩხულები,მეც არა ვთქვი რატო შემიყვარდნენ )

Posted by: ანნა Jun 6 2015, 02:25 PM

tikoroma

გემოტრიულად და მათემატიკურადაა მოწყობილი სამყარო. არსებობს სამყაროს კანონზომიერება და ეს იგრძნობა, (შენ არ გრძნობ? ) სულიერი განვითარებისას ამ კანონზომიერების მიხედვით რაღაცეები იცვლება ცხოვრებაშიც, მსოფლმხედველობაშიც, აღქმაშიც და სხეულშიც, ნერვულ სისტემაშიც და გარეგნობაზეც აისახება.

ერთხელ გამოსცადე რაღაც და იამზე ილაპარაკო ათი წელი, იძახო რომ არაფერი არსებობს არის ერთი ადგილის ტკეპნა.
გამოსცადო რაღაც და ამ გამოცდილების მიხედვით ყოვედღიურად გაფართოვდე შინაგანდ (შინაგანად გაფართოვება გიგრძვნია?) და გაიზარდო ყოველდღიურ პრაქტიკაში არის გზის გაგრძელება.

Posted by: David Monny Jun 6 2015, 03:17 PM

tikoroma

რავი თიკო იესოს ნათქვამი თუ პესიმისტურია კაცი სიცოცხლეზე ლაპარაკობდა და სიკვდილიდან აღდგომაზე. მეტი რა დავწერო? ეს მე არ მომიგონებია, რომ მხოლოდ ერთი ადგილია. ყველგან ასეა. ნირვანა, სასუფეველი, შამბალა, შანგრილა, ვალჰალლა, ატმან, რავი რაც გინდათ ის დაარქვით, თუ გინდა კაკლები დასრქვით. ისე რას ნიშნავს კაკლები? 😊


საქმეც მაგაშია, რომ თუ მიწაში ჩაგდებული თესლი არ მოკვდა ხე ვერ წარმოიშობა. სისულელე არ არის თესლად დარჩე? როცა ხეს ყოფნის შანსს კარგავ? არა თუ გინდა დარჩი, პრობლემა არ არის ამაში. და ხან წინ წადი ხან უკან, ვიღაცას უთხარი მე შენზე მაღალი ვარ, მაგრამ ვერ გაცდები მიწის ზედაპირს, რა დღესაც გახდები მზე გაგახმობს და მოკვდები. ლომი რომ მიზდევდა ლომს, ეს სიკვდილია და სწორედ სიკვდილმა ჩაახედა ტბაში. არ არის აუცილებელი ფიზიკურად მოკვდე, მაგრამ თუ არ მოკვდი, სიცოცხლე არ დაიწყება. ჩვენ გვგონია, რომ ახლა ვცხოვრობთ, რომ თუ რამეს მივაღწევთ.. თუ ჯანმრთელები ვიქნებით ეს არის ცხოვრება. ანუ ვგეგმავთ და მერე ამ გეგმის მიღწევას ვეძახით ცხოვრებას. იმას, რაც ამ გზაზე ხელს გვიშლის პრობლემას ვეძახით. შეიძლებანეს პრობლემა იმხელა აღმოჩნდეს, რომ საერთოდ არ მივაღწიოთ მიზანს. მაგრამ მე ვამბობ, რომ არ არსებობს პრობლემები. უკვე მისული ხარ ყველგან და უკვე გადაწყვეტილია ყველა პრობლემა. ღმერთმა წინასწარ ყველა პრობლემა გადაჭრა, მაგრამ ჩვენ ამის არ გვჯერა და უკვე გადაჭრილ პრობლემას, პრობლემად ვისახავთ და მერე მოს გამოსწორებას ვცდილობთ. არ არსებობს გონება პრობლემის გარეშე. თუ არ არის პრობლემა, არ არის გონება. პრობლემა ეს არისნის კედელი რომელსაც ეჯახება, რომ სიცოცხლე და არსებობა შეიგრძნოს. თუ არ დაეჯახა ისე ვერ გრძნობს.

Posted by: David Monny Jun 6 2015, 03:30 PM

ანნა
რაიმეს გაძლევს ეს თემა? პასუხობს იმ კითხვებზე, რაც შენს განვითარებას ეხება?

რას ეძებ?
ვინ ხარ?

Posted by: David Monny Jun 6 2015, 03:45 PM

გასხივისნებული ადამიანები სულ არ იცინიან და არც სულ ტირიან. არ არსებობს, განსხვავება ჩვეულებრივ ადამიანსა და გასხივოსნებულ ადამიანს შორის.

ერთი მასწავლებელი იყო და მივიდა კაცი და ეკითხება, რა არის გასხივოსნება? ამან მოკიდა ხელი და მე-2 სართულის ფანჯრიდან გადააგდო და თან გადაყვა. რო დაეცნენ აიყვანა ხელში და კითხა: აბა, მიხვდი რა არის გასხივოსნება?
მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ თუ ვინმე შეგეკითხებათ მსგავს კითხვას ყველა ვარიანტში ფანჯრიდან უნდა გადააგდოთ. სიცოცხლე სპონტანურია. არ იცი რა მოხდება. ვინმემ იცით რა მოხდება? როგორ ვიცხოვრო ვინმე მეტყვით?

Posted by: tikoroma Jun 6 2015, 04:05 PM

David Monny

კაკლები არის ადგილი, კუს ტბის ზემოთ ტყეში,სადაც ბევრი კაკლის ხე მწვანე ბაალხი და სუფთა ჰაერია ;დ და სადა ფორუმელები ავდივართ ხოლმე შეკრებებზე.



მე ვამბობ, რომ ჭკუისთვის, გონებისთვისაა პესიმისტური, ის მის სიკვდილს ნიშნავს-მეთქი საერთოდ, ჩემი სულიერი გზა ამ კითხვით დაიწყო - აჯანყებად ქრისტიანული სწავლებისადმი - "რას ნიშNავს თავისუფლება თუ მხოლოდ ერთი არჩევანი მაქვს, სამოთხე ან ჯოჯოხეთი?" "სულაც არ მინდა იმ თქვენს სამოთხეში, ნირვანაში, ვალჰალასა და სასუფეველში"... იმიტომ ვსვამდი ამ კითხვას, რომ ვერ წარმომედგინა ეს რა იყო, ჭკუა ვერ სწვდებოდა და ვერ იზიდავდა. მას მერე შევიცვალე, მაგრამ მაინც უსამართლობა მგონია - იყო აქ ამ რეალობაში, გინდ ილუზიური იყოს და გინდ ნამდვილი, ან გახვიდე მის მიღმა - რაღაც უცხო ნირვანა-სასუფეველში, რაც არ იცი რა არის ;დ ;დ მოკლედ. კიდევ მჭირდება ცნობიერების გაფართოება რომ კი არ შევეგუო ამ ამბავს, გავიგო კიდეც ;დ

Posted by: David Monny Jun 6 2015, 04:31 PM

tikoroma
ვარაკაიადგილი. ☺👽 ყოფილა

კი გონებისთვის, რადგან გონებისვე მოგონილია პესიმისტური ოპტიმისტური. ყვავილი პესიმისტია თუ ოპტიმისტი?

არ არსებობს მეთოდი, პრაქტიკა ან რავი სხვა რამ. ცნობიერებას არ ჭირდება გაფართოვება, ცნობიერება უკვე გაფართოვებულია. ეს გონებას, რომელსაც მეთოდები და პრაქტიკები ჭირდება, სჭირდება გაფართოება. გონება თავისი გაფართოვებიანა არსებობს ცნობიერებაში.
ის ანრგდოტია კაი 😊
ძაღლს მიიყვანს ექიმთან კაცი და აი ცუდად არიო უშველეო.
წადი, ეს ქენი ეს ბალახი იმას შეურიე, ის ამას გადაურიე გადმოური. ხუთი წუთი ადუღე და დაალევინეო.
კაიო
მეორე დღეს მივიდა და არ უშველაო. მაშინო აი ეს გაურიე იმ ბალახს, მერე ურიე, ურიე, ურიეო, 5 წუთი და დაალევინეო.
წავიდა დაალევინა არ უშველა.
მესამე დღეს მივიდა არ უშველაო. კაი მაშინო, აი ესე, ესე ესეო.

ბოლოს მივიდა ისევ ექი.თან. ექიმი ეკითხება:
როგორ არის შენი ცუგაო?
მოკვდაო.
ეჰ, კიდე რამდენი რამის შემოთავაზება მინდოდაო :დდ

Posted by: tikoroma Jun 6 2015, 04:37 PM

Posted by: mata Jun 6 2015, 04:44 PM

ვახ თემა გაიხსნა..... ისევ გულავია? იქნება კიდე რამე კაი გარტყმა გამორტყმები.... თუ დაიღალეთ
მიდით რა... არ დაინდოთ ერთმანეთი....
ილუზიაა
წინ

Posted by: ano Jun 6 2015, 07:43 PM

ოდაო


ეჰ ცუგააა

Posted by: ანნა Jun 6 2015, 08:21 PM

მე ვიცი ვინ ვარ ძმაო, კითხვებიც აღარ მაქვს და არც გაურკვევლობები.. ეხლა მხოლოდ სხვა ადამიანების ეგოებს და ილუზიებს ვეცნობი :დდ ვიმახსოვრებ განსხვავევებს და მერე გამოვიყენებ ჩემი გენიალური მეჟდუპრანტრასტვენნავრემენო�
� შედევრებისთვის :დდდ

Posted by: David Monny Jun 6 2015, 08:53 PM

მე შენი ძმა არ ვარ. რატო მეძახი ძმას?
შეაგროვე დაიმახაოვრე, მშვენიერია. ძალიან საინტერესოა.
აქამდე სულ რჩევებს მაძლევდი. ახლა თქვი რომ კითხვები აღარ მაქვსო, შენ კითხვები არც დაგისვია და არც გქონია ჩემთან.
ახლა მე გაძლევ ერთ რჩევას და ამის მეტს რჩევას აღარასდროს მოგცემ.
როცა მოიცლი წადი ზოოპარკში და ნახე ნავის საქანელა, არ ვიცი არის კოდევ. მოკლედ თბილისში სადმე იპოვე პატარა ნავები როა რო გააქანებ აქეთ იქით. მიდი ამ ნავთან დაიჭირე ერთი მხარე და გეჭიროს. ანუ მიაწექი ერთ მხარეს და შეინარჩუნე. თუ ფიზიკურად არ გააკეთებ, წარმოიდგინე.

Posted by: ანნა Jun 6 2015, 09:18 PM

კი ჩემი ძმა ხარ, მხოლოდ ჯერ არ იცი ))
კითხვები ზოგადად სამყაროს მიმართ აღარ მაქვს. აჰა საინტერესოა ნავზე, გავაკეთებ.. :დდ

Posted by: David Monny Jun 7 2015, 01:18 AM

.

Posted by: David Monny Jun 7 2015, 01:19 AM

tikoroma

არ აქვს მნიშვნელობა, რომელი სოციალური წრის, ან რასის წარმომადგენელი ხარ. მოსემ კი გამოიყვანა ხალხი ტყვეობიდან, მაგრამ ქრისტეს ტყვეობიდან და რომაელების ჩაგვრიდან არ გამოუყვანია ებრაელები. ის რომაელსაც და ებრაელსაც ერთნაირად კურნავდა. ის ვინც მტერია დღეს შეიძლება მოყვარე გაგიხდეს და ვინც შენი მეგობარია მტერი. პავლე იესოს მტერი იყო და მერე იცი რაც მოხდა, ხოლო იუდა იესოს მეგობარი და მერე იცი რაც მოხდა. შენ გეჩვენება რომ რაც იყო არასწორი იყო, როგორ უნდა იყოს? შენ იცი როგორ უნდა იყოს მოწყობილი ცხოვრება? ჩემი მტრები დღეს ჩემი მეგობრები არიან ბევრნი, როგორც სხვისთვისაც და ჩემი ბევრი მეგობარი ჩემი მტერია. ამას ფიქრით ვერ გადაჭრი. იფიქრე რამდენიც გინდა ვიჯექი ნავში და წვიმდა. რამდენიც არ უნდა იფიქრო, რატო წვიმს მასველებს, ეს არასწორია, წვიმს. ფაქტია. ფაქტია, რომ მონები იყვნენ. მაგრამ ვინ იყო მონა? ის ვინც ხარ, ის სრც მონაა და არც ბატონი. ვინ ვარ მე? აი ეს არის კითხვა მონობაშიც და თავისუფლებაშიც. ვინ ვარ, მონობაში? ვინ ვარ თავისუფლებაში.
სხვაგან იოანე ნათლისმცემელი ამბობს. არ ვიცი სახარებიდან რატომ გწერ, მონობა რომ ახსენე. მონამ კითხა, ჩვენ რა ვქნათ? დაემორჩილეთ ბატონსო. მევხშეს უთხრა ნუ აიღებ იმაზე მეტს რაც საჭიროა. ჯარისკაცსს არ მახსოვს რა უთხრა.
მონა ხარ თუ ჯარისკაცი ვინ ხარ? ვინ არის მონა? ვინ არიდ ჯარისკაცი?

Posted by: mata Jun 7 2015, 04:28 AM

David Monny

რა იწვევს ამ შენს შინაგან სიჩუმეს
რაიმეს ამბობ და სიჩუმე დგება
?

Posted by: David Monny Jun 7 2015, 06:12 AM

tikoroma

მე 2 წლის წინ წარმოუდგენელი შინაგანი დავა მქონდა. ქრისტიანობა ებრძოდა ადვაიტას. ქრისტე ამბობს. სამოთხე ან ჯოჯოხეთი და უბედურება ის რის, რომ ერთიც და მეორეც მარადიულია. კარგი სამოთხე კარგია მარადისობისთვის და ჯოჯოხეთი? შენ უბრალოდ წარმოიდგინე მარადიული ცეცზლი, მატლი, წამება და ა.შ. ხაზს ვუსვამ მ ა რ ა დ ი უ ლ ი. და მხოლოდ იმის გამო, რომ ღმერთმა შეგვქმნა და ჩვენ ცოდვების მონანიება ვერ მოვასწარით 70 წლის განმავლობაში. 70 წელის შემდეგ შეიძლება ჯოჯოხეთში წავიდე. ეს იცი რა დონეზე განვიცადე? ანუ კვირაობით და თვეობით ვფიქრობდი. მაკანკალებდა ამის წარმოდგენა. არსებობს 3 ძირითადი რელიგია, რომელიც ერთი ძირიდან მოდის. იუდაიზმი, ქრისტიანობა და ისლამი და სამივეგან იგივე ჯოჯოხეთია.
სამივეგან ღმერთმა შექმნა ადამიანი. ანუ დუალიზმი. თიხისგან ხო? მარა თიხა როსგან? კითხე წმიდა მამებს და აპოლოგეტებს გეტყვიან არაფრისგან. ანუ არაფრისგან შექმნა ღმერთმა ადამიანი.
და შთაბერა სული. მაგრამ ეს სული არ არის ღმერთის სული. ვინც არ იცით მართადიდებლური კომენტარები წმიდა წერილის წმიდა მამებისვე, მე ვიცი და გეუბნებით. გადაამოწმეთ, წყაროებს არ ვდებ, მოსაძებნია და მენდეთ. თუ არ მენდობით წყაროებს დავდებ.
ანუ ადამიანში რო სულია, ეს ღმერთის სული არ არის. ეს სულიც არაფრისგან შექმნა. ანუ შთაბერა და გამოსახა. შთაბერა არ ნიშნავს, რომ თავისი სული ქონდა პირში და შეუბერა ნესტოებში, არა. შთაბერა ანუ შეუშვა ეს არაფრისგან შექმნილი სული არაფრისგან გამოსახულ სხეულში. აჰა ახლა ვიცით ჭეშმარიტება, რომ ღმერთის სული სხვა არის, რომელიც მარადიულია და ადამიანის სული სხვა, რადგან ღმერთი ჯოჯოხეთში არ დაიტანჯება და ადამიანების დიდი ნაწილი კი. და ამას მეორე სიკვდილი ქვია გამოცხადებაში. ანუ პირველად ხო კვდები, და მერე განკითხვისას მეორედ კვდები ჯოჯოხეთში.
აი ამ ყველაფრის გაცნობიერება. პროსტა გააცნობიერე. მაგ პერიოდში ადამიანებს ვუსვამდი კითხვას. აი ვინმეს მოკვლა გინდა? ზოგი ხუმრობად იღებდა. მერე ვეუბნებოდი, რომ სერიოზულად თქო. ყველა მეუბნებოდა არავისიო. მე კი ვეუბნებოდი მე მინდა. თავიდან შოკს იწვევდა და იასნია მეკითხებოდნენ ვისი? ეშმაკის.
ეშმაკის, სატანის, ძველი გველის. აი ამის მოკვლა მინდათქო და ზოგი იცინოდა ზოგი მეთანხმებოდა. თუ არ იქნება ეშმაკი არ იქნება ადამიანის შემცდენელითქო და ჯოჯოხეთშიც არავინ მოხვდებთქო. კაი სერიული მკვლელიც რო აიღო. ყველაფერს აქვს საზღვარი ტანჯე 100 000 წელი, მოკალი და გააცოცხლე 100 000 თუ გინდა მარა არა მარადიულად. ბოლოს გამოუშვი. გესმის რაზე ვწერ საერთოდ?
ადვაიტა ერთიანობას ასწაცლის. ის სული რაც ჩვენშია იგივე ღმერთის სულია და უფრო მეტიც. არ არსებობს ჩემი შენი სული. სული ერთია. წარმოიდგინე ბუშტი. ეს ბუშტი რო ამბობდეს რო ჩემში რაც ჰაერია, ჩემი ჰაერია, კაცმა რო თქვას ჩემში რაც სულია, ჩემი სულია. ხოდა ეს ბუშტი რო სკდება. სად არის ეს ჰაერი? სად არი შენი ჰაერი? ჰაერში? მანამდე სად იყო? ბუშტში? და ბუშტი სად არი? ან რა არი ბუშტი? რეზინა თუ ჰაერი? თუ რეზინა რომელიც ჰაერს დროებით აკავებს. ხოდა ჰაერი ბრუნდეება ჰაერში. ეს არის ადვაიტა.
მე მამაო მყავს. მამა გიორგი სხირტლაძე. 2012 წელს აღდგომის მარხვა დავიცავი. ხშირად ვეზიარებოდი. ამას აფიშირებას კი არ ვუკეთებ. მინდა ყველაფერი იცოდეთ ჩემს შესახებ.
აი ეს კითხვები არ მასვენებდა უკვე 3 წელია. და დღეს გამიჩნდა ასეთი აზრი.
ღმერთმაო რო გაგვაჩინაო, თავისუფალი ნება მოგვცაო. კითხეთ მამაოს ვინმეს კოთხეთ. ყველა გეტყვით, რომ ანგელოზებს თავისუფალი ნება არ აქვთ, ხოლო ადამიანებს კი. ანუ ადამმა კეთილი და ბოროტი შეიცნო ხის ნაყოფის ჭამით და ანგელოებს არ უჭამიათ ეგ. და იცოდეთ კიდევ ერთი. არ დაიჯეროთ, რომ ლუციფერი, სატანა, ეშმაკი ანგელოზი იყო თავიდან.
ამას წინათ ტაქსისტს ვკითხე რომელიც მუსლიმანი იყო. კიმარა რო ამბობ ადამიანებს თავისუფალი ნება აქვს და ანგელოზებს არათქო და რასაც ღმერთი ამბობს იმას აკეთებენთქო. აბა შაიტანმა როგორ აირჩია არა ღმერთითქო. ანუ არ დაემორჩილათქო.
შენო ვინ გითხრაო რო სატანა ანგელოზი იყოო. ესე წერია ბიბლიაშითქო. ყურანში ეგრე არ წერიაო და დაიწყო:
დედამიწაზე გამრავლდნენ ურჩხულები, ეშმაკეები. ხოდა ალლაჰმა გაგზავნა ანგელოები რო ეშმაკებიო ხალხს აწვალებენო და დახოცეთ ყველაო. კაიო. და ჩამოვიდნენ და დახოცეს ყველა. იყო ერთი ურჩხული და ერქვა შაიტან. და ტანად იყო ძაან პატარა. სხვები იყვნენ გიგანტები. და ანგელოზებმა არ მოკლეს. ყველა დახოცეს ამის გარდაა. და წაიყვანეს ცაში. ღმერთმა იკითხა რატო არ მოკალითო? პატარა იყოო და არ მომკლათო გვითხრაო და ამოვიყვანეთ და განახეთ და თუ გინდა ახლა მოვკლავთო. ალლაჰმა არაო. იყოსო არ მოკლათო. ხოდა გაიზარდა სატანა მათთან. ვაიმე შემეშალა. ჯერ ადამიანი არ იყო გაჩენილი. პროსტა ცუდები იყვნენ რა. ღმერთის არ ჯეროდათ. ხოდა მოკლედ ალლჰმა შექმნა ადამი და ევა და აჩვენა ანგელოზებს და უთხრა ქედი მოიხარეთ მათ წინაშეო. მათაც ქედი მოიხარეს იმიტო რო თავისუფალი ნების ანუ თავის ხარად შექმნა. ანგელოზები თავის ხატად არ შეუქმნია. ანგელოზებმა აღიარეს ადამიანი ხოლო ეშმაკმა, მეო ყველაზე მაგარს და ყველაზე ლამაზსო. ძაან მაგარი გახდა ის. როგორ ვაღიარო ეს თიხაო და ღმერთმა მაშინო შენი ადგილი არ არი აქო და გააძევა. მერე სატანამ აცდუნა ადამიანი და ა.შ.
ადამიანირად მითხარით, ეს უფრო ლოგიკური ახსნა არ არის?
ახლა გადავუხვიე და დავუბრუნდები ისევ.

ხოდა ღმერთმა გაგვაჩინა და მოგვცა თავისუფალი ნება ჯოჯოხეთი ან სამოთხე. შუაში არაფერია. ტყუილა ნუ გაქვთ იმედი. 8 წელი ვეძებე ეს შუა ქრისტიანობაში. და პასუხად მივიღე. ქრისტე ამბობს ერთ ერთი ეკლესიის ანგელოსის მიმართ გამოხადებაში. რადგან არც ცივი ხარ და არც ცხელი, ამიტომ ამოგაფურთხებ ჩემი პირიდან.

ანუ წახვალ ჯოჯოხეთშიო. ანუ თუ შუაში ხარო. - ჯოჯოხეთშიო!
ბუდას გასხივოსნების ძირი კი მისი პირველი გამონათება იყო: ჭეშმარიტება შუაშიაო. ე.ი. ბუდა და ბუდისტები ჯოჯოხეთში!
ამუ მოგვცა თავისუფალი ნება.


აი რანაირად მომცა თავისუფალი ნება. მკითხა რო მქმნიდა არაფრისგან? აი სად დევს ნაღმი. მკითხა? მკითხა რო მაჩენდა? თუ თავისუფალი ნება მაქვს ახლა ვეუბნები ღმერთს.



არ მინდა არც სამოთხე და არც ჯოჯოხეთი!

გააკეთე არაფრისგან ადამიანის საწინააღმდეგო მოქმედება ჩემთვის, გთხოვ, და აი ამ ადამიანისგან გააქრე არაფერში. თუ როგორ ვთქვა. არაფრისგან ხო შემქმნა, ხოდა დამაბრუნოს არაფერში!!!

Posted by: ანნა Jun 7 2015, 12:03 PM

ჯოჯოხეთი ჩემთვის ცნობეირების მდგომრეობაა, ის ყველაფერი რაც შენს გონებაში და სხეულშია, არაცნობეირი შიშები, სურვილები და ა.შ.. ყველაფერი თუ დავუშვათ ხვალ მოკვდი და სიკვდილის მდგაომრეობისას შიშში იქნები, შენი სული ამ ყველაფერში დარჩება რაც ეხლა შენშია და მერე ისევ დაიბადება სული სხეულში რომ გაიაროს გაკვეთილები და განთავისუფლდე.
სამოთხეც და ჯოჯოხეთიც გეომეტრიული სიზუსტით კანონზომიერად ხდება შენივე შინაგან სამყაროში ქმედებების მიხედვით, ყველაფერი კავშირშია და რა ადგილას მოხვდები შენზე დამოკიდებული. იმ სამადჰიში რომ მოხვდე რაც არწერე, ამისთვის შენი გონება მუდამ უნდა წმინდოდა და გაანთავისუფლო ყველაფრისგან რომ ეგ მდგაომრეობა ყოველდრიური შინაგანი რეალობა იყოს და ცხოვრებდე მატერიაში როგორც თამაშში.. ან წინ მიდიხარ ან უკან.
ქრისტეს ქადაგეგებები სამყაროს გემოტრიული ენერგეტიკული კანონზომიერებების სიტყვიერი გადმოცემაა უბრალოდ.

რა ბავშვი ხარ

Posted by: tikoroma Jun 7 2015, 12:21 PM

David Monny
ჩემი დაწერილი მეგონა

Posted by: David Monny Jun 7 2015, 12:31 PM

tikoroma
ნაღდათ რა. არ მინდა. მინდა დამაბრუნოს სრაფერში. კაი, შექმ ამდე ვთქვათ არ მქონდა თავისუფალი ნება ახლა ხო მომცა? ხოდა აი ეს მინდა. 😊 არაფერი მინდა.
ეხლა არ მითხრას, რომ იმდენი რამე შექმნა ამ არაფრისგან, რო ეს არაფერი აღარ არსებობს. კაით რა 😤
Radikal.ruზე ბევრი კოდევია რომელი უნდა ჩავწერო ფოტო რო გამოჩნდეს?😊

Posted by: tikoroma Jun 7 2015, 12:43 PM

მე-8 კოდი დააკოპირე
მეც ეგრე ვამბობდი ზუსტად, 15 წელია მაგას გავიძახი. დავიღალე. ;დ ახლა ამოვქექე რაღაც სურვილი ჩემს თავში და გავერთობი, ვეცდები ავისრულო, თუ ასრულდა ხო კარგი თუ არა და ხო კარგი

Posted by: mata Jun 7 2015, 02:16 PM

David Monny

დაგაბრუნებს! გარანტიას გაძლევ !!!

Posted by: ichi Jun 7 2015, 05:19 PM

თემა საინტერესო იყო და ამ კამათმა გააფუჭა ჩემი აზრით.

თან როგორ მხატვრულად და დაწვრილებით არ უნდა ახსნას ადამიანმა მდგომარეობა, მგონია სიტყვები უძლურია, ვერ გაიგებს ადამიანი თU არ განიცადა თვითონ.

Posted by: David Monny Jun 7 2015, 06:32 PM

ichi

არაუშავს
თემა შეიძლება გააფუჭო, მაგრამ ის, რაზეც თემაა, იმას ვერ გააფუჭებ, რადგან არ არსებობს.



სიტყვები მინიშნებაა. თუ თითს უყურებ, მთვარეს ვერ ხედავ. თუ სიტყვებს ჩაკირკიტებ, ის რაზეც ისინი მიანიშნებენ იმას ვერ ხედავ. მაგრამ საკმარისია გააცნობიერო რომ მინიშნებაა, და დაინახავ რაზეც მიანიშნებს

Posted by: tikoroma Jun 8 2015, 07:14 PM

ადვაიტა ეს რას ნიშნავს საერთოდ იქნებ ვინმემ თემა გახსნას და განმარტოს ;დ
და კიდევ, სამადჰის მეორე თემა ახსენეთ, და იქნებ ლინკი მომცე სად არის, რომელ განყოფილებაში. მე ვერ ვიპოვნე.

და David Monny
ეს განცდა მანამ გქონდა, სანამ პრაქტიკებს დაიწყებდი ხო?

Posted by: David Monny Jun 8 2015, 07:28 PM

tikoroma

მე ვახსენე , არ მახსოვს? არ ვიცი


ადვაიტა სანსკრიტული სიტყვაა და ნიშნავს არა ორს. მისი ომონიმია დვაიტა და ნიშნავს ორს. სხვათაშორის სანსკრიტსა და სლავინურ ანუ რუსულ ენას ბევრი საერთო აქვთ. ესეც რუსულად დვა ნიშნავს ორს.

არა. პრაქტიკები დავიწყე 9 წლისამ და მოვრჩი 17 წლისამ. 2 წელი არაფერი არ გამიკეთებია, ნაშრომები დავწვი და ა.შ. და 19 წლის ასაკში 23 ნოებერს განვიცადე სამადჰი, რომელიც გაგრძელდა 3 დღე.

Posted by: tikoroma Jun 8 2015, 07:36 PM

9 წლისამ? ვაუ

Posted by: David Monny Jun 8 2015, 07:53 PM

tikoroma

კი ანუ, დავიწყე კარატის შესწავლა და გავხდი კარატეისტი. კარატის წრეზე სიარული დავიწყე 6 წლისამ, მაგრამ შემდეგ ინსტრუქტორი გამოვიცვალე. სტილი იგივე შოტოკან კარატე დო. დღეს თუ გაგიგიათ კახა ბასილია არის პრეზიდენტი. ვიყავი საქართველოს ნაკრებში, 3 ჯერ ვარ საქართველოს ჩემპიონი და 6 ჯერ მე-3 ადგილის მფლობელი. ჩემი ინსტრუქტორი, სენსეი იყო ოშოს მოწაფე. ვაკეთებდით უამრავ მედიტაციებს, ჯგუფურს ინდივიდუალურს. ტანტრას. პირველად სექსი მქონდა 11 წლის ასაკში ტანტრის მედიტაციისას, სექსი მნიშვნელოვანი თემა იყო, რადგან ოშო ტანტრაში მაგრად იყო შესული სექსუალური ენერგიის ტრანსფორმირება, კუნდალინის გულის ჩაკრამდე და შემდეგ საჰასრარამდე აღმართვა და ა.შ. ანუ ამით დავიწყე, ბოლო იყო, ბჰაქტი იოგა: კრაშს ცნობიერებაში შესვლა. ჩემი ჯგუფის დრამერი, იყო მღვდელი კრშნას ტაძარში, გლდანულაშია თუ არ ვცდები. დავდიოდი ხოლმე მასთან ერთად, პრასადს მივირთმევდი, ძაან გემრიელი კერძები ქონდათ და ა.შ. ეს იყო ბოლო პრაქტიკა. მანამდე ვერ ჩამოვთვლი ნაღდად აქ. მაგიის გარდა. არასდროს გამიკეთებია მაგიური რიტუალები თუ სხვა მაგიასთან დაკავშირებული რამეები.
ჩემი ყოფილი ინსტრუქტორი კი ახლა მაგიითაა დაკავებული

Posted by: tikoroma Jun 8 2015, 08:02 PM

ხალხი კიდე იძახის, თბილისში ეზოთერული არაფერი ხდებაო ;დ

Posted by: David Monny Jun 8 2015, 08:12 PM

tikoroma

ჰმ, ქართული ეზოთერია არ არსებობს რო? "ქართული ეზოთერია". მაგ 'ეზოთერიკოს' გივი ალაზნისპირელს რო კითხოთ, - ეზოთერია - ქართული სიტყვაა და ნიშნავს ეზოს - თ - ერს. ანუ ეზოს თეთრ ერს. სოლომონის ტაძარს ქონდა 2 ეზო. შიდა წმიდათა წმიდამდე და გარე. აი ამ ეზოზეა საუბარიო. სასწაულები პირდაპირ სასწაულები. ეს იბერიონთა საძმო გლიჯავდა რა. იმენა სპაიდერმენები ყვნენ

Posted by: tikoroma Jun 8 2015, 08:14 PM

კი არსებობს, მაგრამ რაც წამიკითხავს, ზალიან ღრუბლებში დაფრინავენ, ალასზნისპირელი ჩამოიტოვეს უკან სხვებმა ;დ

Posted by: David Monny Jun 8 2015, 08:15 PM

tikoroma

მაგას ვინ ჩამოიტოვებს თიკო სინათლის სიჩქარით დაფრინავს

Posted by: ichi Jun 8 2015, 11:25 PM

https://www.youtube.com/watch?v=MSPEgCFGjuA

რაღაც მხრივ თემას ეხმიანება ეს სიმღერა.

Posted by: David Monny Jun 8 2015, 11:53 PM

დიახ ის. პირდაპირ კავშირშია.

Posted by: David Monny Jun 8 2015, 11:54 PM

ვინ აგრძელებს სუნთქვას ღამით, როცა ჩვენ გვძინავს. ჩვენ აღარ ვართ. ვინ სუნთქავს?

Posted by: tikoroma Jun 9 2015, 12:03 AM

მე მხოლოდ ის შევამჩნიე, რომ სუნთქვა ხელს მიშლის კონცენტრირებაში. როცა რაიმეს ვაკვირდები, სუნთქვას ვიკრავ. მედიტაციისას აზრების შენელებას ან შეჩერებას რომ ვცდილობ სუნთქვას ვიკრავ და რამდენიმე წამს ვიჭერ მათ. ;დ მოკლედ ხელს მიშლის. როგორც კი გავაგრძელებ სუნტქვას, მორბიან ისევ აზრებიც ;დ

Posted by: David Monny Jun 9 2015, 12:08 AM

tikoroma
სუნთქვით ვარჯიშებს აკეთებ?

Posted by: earth Jun 9 2015, 12:10 AM

აუ, ვერასოდეს შევძელი სუნთქვითი ვარჯიშები, მეც მაბნევს სუნთქვაზე ფიქრი.

Posted by: tikoroma Jun 9 2015, 12:13 AM

ვაკეთებ და თან არა ;დ ისე ცოტა ხანს ვაკეთებ და წესების დარღვევით, ვერ ვიტყვი რომ ვაკეთებ
პრანაიამას ვაკეთებდი ერთი თვე.

Posted by: David Monny Jun 9 2015, 12:22 AM

.

Posted by: David Monny Jun 9 2015, 12:27 AM

tikoroma

ჰა ჰა. მეც ვაკეთებდი პრანაიმას 2 წელი ოშოს მიხედვით, მერე ტანტრას, აქტიურ და პასიურ მედიტაციებს.
სუნთქვა არის ფიქრი "მე"_ ფიზიკური გამოხატულება. მისი ვარჯიშმა შეიძლება მიგიყვანოს "მე" დე მაგრამ მასთან დარჩები მანამ სანამ ამ ვარჯიშს აკეთებ. მერე ისევ მოშორდები. ეს გინდა?

Posted by: tikoroma Jun 9 2015, 12:30 AM

რა ვიცი რა მინდა

Posted by: David Monny Jun 9 2015, 12:39 AM

tikoroma
ვაიმე რა ტყუილად კარგავ დროს სუნთქვას რათ უნდა ვარჯიში? ეს არის გონების მახე. გამზადებული უზრუნველი მოგვ3ცა და ახლა პრაქტიკად ვაქციე. აუ როგორ ვერ ვიტან ამ ინდოელ იოგებს ვინც მაგას აკეთებს. ოხ ერთი ეგენი მაცემინა

Posted by: tty_ Jun 14 2015, 07:09 PM

იმის გამო, რომ თემა ქაოტური გახდა, ადმინისტრაციამ გადაწყვიტა ორ ნაწილად გაეყო - 1. ,,საუბრები სამადჰიზე''(რომელიც მიმდინარე თემა გახლავთ); 2. ,,სამადჰი [2], კითხვები და პასუხები''http://www.esoteric.ge/forum/index.php?showtopic=2263.

დაიცავით წესრიგი და თემატიკა სწორედ შეარჩიეთ.

პატივისცემით
tty_

Posted by: starscream Nov 8 2015, 10:13 PM

მეც გაგიზიარებთ ჩემს გამოცდილებას ესეიგი ჩემთვის ვიჯექი და დამეუფლა დიდი სულიერი სიტკბოების და სიყვარულის განცდა და შეგრძნება არამარტო ჩემს გულში ასევე მთელ სხეულში ეს ისეთი ენით აღუწერელი სიტკბოება და სიყვარული იყო რომ მთელი ჩემი გონება მისით იყო დაკავებული ამიტომ შინაგანი დიალოგი მთქლიანად გაქრა მეტიც ვერაფერს ვფიქრობდი ადამიანები მიყვარდა როგორც ჩემი და და ძმა ხოლო როცა უფრო გაძლიერდა ეს სიყვარული მე ისინი მიყვარდა როგორც მამას უყვარს შვილი ჩემი თვალები სიყვარულს ანათებდა და ყველაფერს უფრო მკაფიოდ და ფერებში ვხედავდი ეს გრძელდებოდა 15 წუთი და ისეთი რაღაც არის რომ ყველაფერს მივცემდი რომ განმეორდეს ამ მოვლენის გვერდით ყველაფერი ფერმკრთალია და ადამიანი რომელიც ამას განიცდისსამუდამოდ შეიცვლება და ყველაფერს გააკეთებს რომ როგორღაც ისევ იმ მდგომარეობაში შევიდეს. ფაქტიურად ამის მერე ადამიანს ცხოვრების აზრი ეკარგება და ხვდება რა ტრაკში ცხოვრობს .

Posted by: David Monny Nov 8 2015, 11:00 PM

starscream

ძალიან საინტერესო გამოცდილებაა. ასევე, ზემოთ ციტირებული აზრის პირველ ნაწილში გეთანხმები აბსოლუტურად, რომ ადამიანი ამის მერე იცვლება, რომ ჩვეულებრივი რაღაცეები რაც ადრე სიამოვნბას ანიჭებდა რათქმაუნდა ისევ ანიჭებს სიამოვნებას, მაგრამ გემო აქვს დაკარგული. ანუ როდესაც გასინჯავ უფრო გემრიელს, შემდეგ მასზე ნაკლებად გემრიელი ისევ რჩება გემრიელად, მაგრამ ნაკლებად. ახლა რაც შეეხება მეორე ნაწილს. ამ მდგომარებას, რომელიც განიცადე იაპონელები უწოდებენ სატორის. ეს არის, უეცარი, სპონტანური, გასხივოსნება, რომელიც გრძელდება რამოდენიმე წუთი და ეს მდგომარეობა, ისევე როგორც სხვა მსგავსი მდგომარეობებიც შემდგომში იწვევენ დამოკიდებლებას. ანუ ისევ გინდება რომ ამ მდგომარეობაში შეხვიდე; ასევეა სამადჰის სახეობებიც. არსებობს სამადჰები, რომლებშიც ადამიანები გამოზნულად შედიან და გარკვეული დროით რჩებიან ამ მდგომარეობაში, მაგრამ ამ მდგომარეობიდან გამოსვლის შემდეგ ისევ უჩნდებათ სურვილი, რომ ამ მდგომარეობას დაუბრუნდნენ. მ ა გ რ ა მ სამადჰი, რომელზეც მე ვსაუბრობ, აბსოლუტურად განსხვავებული მდგომარეობაა. ნირვიკალპა სამადჰიდან გამოსვლის შემდეგ, აღარ გიჩნდება სურვილი, რომ ამ მდგომარეობაში დაბრუნდე, თუმცა ეს არ არის გასხივოსნება, ანუ საბოლოო დანიშნულების ადგილი. ნირვიკალპა სამადჰის მდგომარეობაში ქრება შეგრძნება "ჩემია", მაგრამ გამომდინარე იქიდან, რომ ეს არის გონების მდგომარეობა, "მე" რჩება. "ჩემია" ქრება მაგრამ "მე", რომ რაღაც დამოუკიდებელი სუბსტანცია არსებობს, რომელიც სეპარატირებულია გარე სამყაროსგან, მაგრამ კავშირშია მასთან, ისევ რჩება. როდესაც ეს გრძნობაც ქრება, ანუ როდესაც ქრება "მე", ეს არის გასხივოსნება.

Posted by: ichi Nov 10 2015, 04:38 AM

და რატომ ქრება მე?
კრიშნამურტის იცნობ? იცი რას ამბობს, მე არის ილუზია დროში, რეალურად მე ვარ არავინ და ამავედროულად ყველაფერი. რას ფიქრობ ამაზე? მე ვარ ფიქრით შექმნილი, ჩემივე ფიქრით, დროში შექმნილი ჩემს მიერვე.
ქართველი-ქრისტიანი-გვარი,სახელი და ა.შ. დაყოფა...დაყოფა.... არადა დასაყოფი მემგონი არაფერია იმიტომ რომ ჩვენ ყველა ერთი ძალის ნაწილი ვართ.
David Monny

Posted by: David Monny Nov 10 2015, 02:47 PM

ichi

ქრება ისე, როგორც ადამიანის ანარეკლი ქრება სარკეში, როდესაც ის მოშორდება მას. ეს ბევრნაირად შეიძლება ვთქვათ, მათ შორის ისეც, რომ "მე" არც არასდდროს არსებობს რეალურად, არამედ ის არის მირაჟი. მირაჟი არ არსებობს. რპგპრც მატრიცაშია, კოვზი არ არსებობს. ამის გაცნობიერება, მიხვედრაა გასხივოსნება, რომ არც არასდროს არსებობდა "მე", ეს არის მეს აბსოლუტური ანიჰილაცია, კოლაფსი, რომლისგანაც ის ვეღარასოდეს აღსდგება. ფლუიდების ისეთი დანაწევრება, როცა ისინი ვეღარ ახერხებენ ისე კონცენტრირდნენ

Posted by: ichi Nov 11 2015, 02:07 AM

გაიხარე მეგობარო, ნამდვილად გეთანხმები.. უბრალოდ კაცობრიობა ბავშობიდანვე პროგრამირდება და ყველაზე რთულია ბავშობაში ჩადებული ნაგვის და ტყუილის გაცნობიერება.

Posted by: David Monny Nov 11 2015, 11:26 AM

ichi

სამყაროში არ არსებობს სეპარატირებული სუბიექტი, ერთეული მსგავსი ადამიანის "მე"_სი. გარდა ამ "მე"_სი ყველაფერი ერთი მთლიანია. ქვა, ყვავილი, წყალი და ა.შ. ადამიანის "მე", არის ცნობიერების გვერდითი მოვლნა. წარმოიდგინე, რომ ინფორმაციის მოცულობაა 2 მილიარდი მეგაბაიტი და აქედან აღიქვამ მხოლოდ 2000 მეგაბაიტს. სწორედ ასე მუშაობს ჩვენი ტვინი და "მე"_ც ამ 2000 მეგაბაიტი ინფორმაციის მიღების დროს იქმნება. "მე" არის ტვინში არსებული ძაბვის შედეგი. რაც უფრო მაღალია ძაბვა ანუ V (ვოლტაჟი) მით უფრო მაღალია "მეს" სიხშირე და არსებობის ხანგრძლივობა, მაგრამ ისევე როგორც წრედის ანუ ფაზის გარეშე ძაბვა არ არსებობს, ასევე მილევადია "მეს" არსებობაში ყოფნის დრო. ის ქრება ძილის დროს და გადადის დაბალი ძაბვის ფაზაში. არსბობს ღრმა ძილი სადაც საერთოდ ქრება და ა.შ. როდესაც ეს ქრება, რჩება ის, რაც მანამდეც იყო, უბრალოდ ეს მე ისაკუთრებდა. რჩება 2 მილიარდი მეგაბაიტი ინფორმაცია. სამყარო როგორც მთლიანობა, სადაც ნაწილი და მთელი ორივე მთელია. სადაც ნაწილი მთელია და მთელი ნაწილი.

Posted by: torski Nov 18 2015, 09:52 PM

და აი ვიპოვე ჩემნაირი = )) დევიდ, შენგან განსხვავებით მე გაჭირვებამ შემიყვანა სამადჰიში. ინდუიზმზე და ბუდიზმზე ბევრი მსმენია, მაგრამ მე ცოტა სხვა ისტორია მქონდა. ჰიპერაქტიულობა ბავშვობიდან მახასიათებდა და მოგეხსენებათ ეს აზროვნებაზეც მოქმედებს. 3 წლიდან ვცდილობდი ყველაფრის ახსნას, ანუ დუალიზმში ძალიან ვიტანჯებოდი. 23 ის რომ გავხდი უნივერსიტეტი დავამთავრე და ნერვების დასაწყნარებლად მედიტაცია დავიწყე. მედიტაციამ იქამდე მიმიყვანა რომ ძალიან ამისწრაფდა აზროვნება, უფრო მეტად დავიწყე ტანჯვა. მაგ დროს გტანჯავს რატო არსებობს ღმერთი, რატო კვდება კარგი ადამიანი, რატო აქვს ყველაფერს ორი საწყისი. რატო არსებობს მარჯვენა და მარცხენა, ცა და დედამიწა, რატო ვმუშაობთ კომპიუტერებივით ადამიანები ხან კარგად ვართ ხან ცუდად, მოკლედ აზროვნებამ იქამდე მიმიყვანა რომ სახში ჩავიკეტე.. თვეები ცოცხალმკვდარს ვგავდი, მეგონა გავრეკე... ფსიქიატრთან მივედი და იუნგით და ფსიქოანალიზით დამიწყო თერაპიების ჩატარება მაგრამ ვერ მიშველა. ერთხელაც მივდივარ ჩემთვის ქუჩაში და რას ვგრძნობ.. მე ვარ დამკვირვებელი და ჩემი სხეული თავისით მიდის, ძმაკაცს ელაპარაკება, სუნთქავს, ემოციებს განიცდის და ა.შ დავაკვირდი ამ მდგომარეობას და ვერანაირად ვერ შევაფასე. ძალიან შემეშინდა რადგან ისეთი მდგომარეობაა თითქოს შენ ის არ ხარ რაც სინამდვილეში იყავი ამდენი წელი. ეს გამოვლინება ენერგიის სახით აღვიქვი, თავიდან მეშინოდა მაგრამ მერე ყელში ამომივიდა მეთქი რა არის ასეთი რო მაშინებს. ფოკუსირება გავუკეთე და როგორც მედიტაციის დროს შეგიძლია რამეზე ფოკუსირება ისე გამომივიდა მეც და ვუალა... ჩემს ტვინში მოხდა აფეთქება, ძმაკაცი გვერდზე მყავდა და ეგონა რომ გავრეკე. მიწაზე დავჯექი გავუცინე და როცა ავდექი რა მოგივიდაო რომ მითხრა მაგ მომენტში მივხვდი რომ ჩემი ძმაკაციც მე ვიყავი და ყველაფერი გარშემო მე ვიყავი. ამ დროს ჩარევა არ შეგიძლია, უბრალოდ გონება ხარ სუფთა ფიქრის გარეშე... და "მემ" უპასუხა ასეთი რაღაცა: მაგარი მსახიობი ვყოფილვარ, ნეტავ ადრე მცოდნოდა ჩემი ბუნება... 3 დღე გავატარე იმ მდგომარეობაში როდესაც ღმერთს ელაპარაკები მაგრამ ხვდები რომ ღმერთი ყველაფერშია და უბრალოდ დედაშენი რომ შემოდის ოთახში და შვილო საჭმელი მზადაა გეუბნება ხვდები რომ შენ ხარ დედაშენიც და დაჟე შენი ძაღლიც და დაჟე ეზოში რომ ვიღაც ნარკომანია იმის ბუნებაც კი გესმის და მოკლედ რომ ვთქვა ეს იყო ჩემი პირველი "შესვლა". არ ვიცი რა დონეზე ვიყავი, მაგრამ კარმის მუშაობის პრინციპი გავიგე, ასევე იმ მომენტში დევიდის განსხვავებით მარტო სიზმრები არ მაწუხებდა. წინასწარ ვიცოდი რას მეტყოდა ადამიანი, რას გრძნობდა ადამიანი, მოკლედ ექსტრასენსორული თვისებები გამიჩნდა... სადღაც 1 თვე შოკში ვიყავი ამ ყველაფრისგან, ფაქტიურად გარდავიცვალე იმიტომ რომ "მე" ანუ ეგო გამიქრა. ამ მდგომარეობაში სურვილები ისევ გაქვს, მაგრამ ხვდები რომ რაც არ უნდა მოინდომო თუ არ გეკუთვნის, ვერ მიიღებ. ვისაც ეს არ განუცდია ამას ვერ აგიხსნით, იმიტომ რომ აქ შენთვის ღმერთის ცნება ქრება, ქრება კარგის და ცუდის აღქმის უნარი, იმიტომ რომ არცერთს არ განიცდი. ემოციების და ფიქრების წარმოშობის წყაროს ხედავ ( გრძნობ ) და ყვლაფრის ახსნა გაქვს საერთოდ... ერთადერთი სადაც არ უნდა შეცდეს მანდ ადამიანი, მაგ დროს "სიდხები" ანუ რაღაც ნიჭი მოდის ზოგს მომავლის ხედვის, ზოგს კიდე რაღაც და მაგასთან ცოტა ფრთხილად უნდა იყო ხშირად ეს ნიჭი ერევათ თავისი ეგოს "მოდი იქნებ მართლა შემიძლია აზრების კითხვაში" რამაც შეიძლება გამოიწვიოს შიზოფრენია, რადგან ამ ფაზაში შეიძლება ჩარჩეს ადამიანი. მოკლედ მივხვდი რომ იქიდან უნდა გამოვსულიყავი, იმიტომ რომ ჩემი ჰიპერაქტიულობის გამო მთელი 1 თვე ნარკომანივით "მეფიქრებოდა" ყვრლაფერზე, წარმოიდგინეთ მდგომარეობა სადაც ყველაფერზე პასუხი გაქვს, სადაც ჩათვალეთ ღმერთი გელაპარაკება ანგელოზით ან შენი მეორე მეთი ან რა მნიშვნელობა აქვს მოკლედ თავი მაგარი ტიპი გგონია, მაგრამ ხვდები რომ თუ ამ მდგომარეობიდან არ გამოხვალ შენი "კაი ტიპობა" არასდროს მორჩება და ტვინი გადაგეწვება. იმის გამო რომ გავერთე მაგ სამადჰიში მიღებული პრაქტიკით 1 თვე ძალიან ცუდად მეძინა და მივედი ისეთ მდგომარეობამდე როცა ექიმთან მივედი და ლამის ტირილით ვთხოვე დამაძინეთ მეთქი თორე ვკვდები. სადღაც 2 კვირა ნემსებით ვიძინებდი და სიზმარშიც ისე ვაზროვნებდი როგორც ლაივში. მოკლედ ამ 1 თვის განმავლობაში მაგარი სამსახურიც ვიშოვე, ინტელექტის დონე ავიმაღლე, იუმორი გამიხდა რაღაც სასწაული, ისეთი რომ ჩემი თავის მიკვირს, ვერაფერზე ვბრაზდები ( იმიტომ რომ ყველაფერს ტვინი აკეთებს, შენ უბრალოდ დამკვირვებელი ხარ). წარმოიდგინეთ მდგომარეობა სადაც შენთვის ცუდი და კარგი ერთმანეთს ავსებს, სუპერმენი ხარ ოღონდ თავმდაბალი სუპერმენი, თავში ვერ გივარდება შენი შინაგანი სამყაროს სრულყოფილება =)) ატეისტი ვიყავი ამ მომენტამდე, მაგრამ ეხლა მართლმადიდებელი გავხდი. ოღონდ მაღტლმადიდებელი რელიგიით კი არა, მართლის მდიდებელი. მე რელიგია არ გამაჩნია, რელიგიაც არ არსებობს, არსებობს მხოლოდ მამა-ღმერთი, ძე-შენი ეგო ანუ მაგალითად ვიღაც გიორგი რომელსაც გონია რომ გიორგია, და სული წმინდა ( როცა ხვდები რომ მთელი სამყარო შენ ხარ) , მოკლედ ეს ისეთი მდგომარეობაა სადაც ღმერთიც, შენი თავიც და სული წმინდაც შენშია, და შენთვის აღარ არსებობს არანაირი ჩარჩო ამ ქვეყანაზე. ყველას გისურვებთ ამის განცდას, 50 ჯერ რომ იცხოვრო და 50 ჯერ რომ მილიარდერათ მოევლინო ამ პლანეტაზე მაინც ვერ იკაიფებ ისე როგორც თვითშემეცნებულ ადამიანს შეუძლია.

Posted by: old_man Nov 18 2015, 10:13 PM

torski
აი ძაან, ძაან კარგად გადმოეცი, წარმომადგენინე, თითქოს მაგ მდგომარეობაში შევედი! ))
იმაზე მეცინება ადამიანი უამრავი ცხოვრება თავს ურტყამს რელიგიებს და ათას სწავლებას რაღაცის შესაცნობად, არადა 1 დღით რომ შევიდეს სამადჰიში როგორ გაეცინება თავისი ეგოდან მომდინარე წარმოდგენებზე. ყველაფერზე სამყაროზე და ღმერთზე

Posted by: torski Nov 18 2015, 10:36 PM

ჭეშმარიტება ისეთი რამეა მაგას ვერასდროს მიაღწევ, სანამ შენთვის ეს მიზანია. ყველაზე დიდი რელიგია არის - "ვინ ვარ მე". ქრისტიანი ვიყავი მაგრამ ვერ ვხვდებოდი რა იყო ქრისტიანობა, ამიტომაც მეორე უკიდურესობაში გადავვარდი , მაგრამ ადამიანის ტვინი ისეა მოწყობილი ხან ერთის გჯერავს ხან მეორის. ხან გჯერა ღმერთის , ხან გეპარება ეჭვი ( ეს ბუნებრივი მოვლენაა სანამ დუალიზმით ცხოვრობ ). ყველაზე დიდი ცოდვა კი ფარისევლების ტვინის ბურღია, რომლებზეც კსტაწე იესო აფრთხილებდა ხალხს. ღმერთით რომ აშინებენ ხალხს ეს დებილები რომელი დადგება მართალ გზაზე ძალიან მაინტერესებს. იესოშია მარტო ხსნა- იესოს მაგალითია, მაგრამ იესო არ უთქვამს რომ მე თუ არ გადაგარჩინეთ დაიღუპებით. ქრისტიანობამ კარმის ცნება, რეინკარნაცია და სამადჰის ცნება იმიტომ მოხსნა დღის წესრიგიდან კრებაზე, რომ გამოდიოდა რომ ხალხს შეეძლო თვითონ ეზრუნა თავის ცოდვებზე და ეცხოვრა ჭეშმარიტების ძიებაში. ამ შემთხვევაში იესოს ეკარგებოდა რელიგიურ-პოლიტიკური ძალა როგორც "ეგოცენტრულ" (ერთადერთ მხსნელს ) ადამიანს. ამას ხვდებოდნენ პოლიტ-მამაოები, ხვდებოდნენ იმას, რომ ამ შემთხვევაში ღმერთით ვეღარ შეაშინებდნენ მასებს და შესაბამისად პოლიტიკურ ძალასაც დაკარგავდნენ. შესაბამისად მიდის ბიბლიის გამოყენება თავის სასარგებლოდ. თორე ჭეშმარიტებას ბევრნი აღწევნდნე ყველა ეპოქაში, და როგორც ბუდდამ თქვა: არ დაუჯეროთ იმას რასაც გეუბნებიან, არ დაუჯეროთ ტრადიციებს, არ დაუჯეროთ იმას რასაც ბავშვობიდან გასწავლიან , არაფერს არ დაუჯეროთ სანამ თქვენ ამაში ეჭვი გეპარებათ. სანამ დუალიზმში მოქმედებ ეჭვში ხარ, როგორც კი შენს ტვინს ჩააგდებ ხაფანგში და ის ვეღარ გიპასუხებს ალტერნატიულ გზას არ განახებს, აი მაშინ იჩითება რაღაც "ისეთი" რომელიც ყველანაირ საზღვრებს წაგიშლის )) ოღონდ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, დუალიზმიდან გასვლა ხშირად გავს სიგიჟეს, მაგრამ სამწუხაროდ გიჟი გიჟად დარჩება, სამადჰიდან კიდე გამოდიხარ, აგრძელებ ცხოვრებას, მაგრამ აღარ იტანჯები, უბრალოდ კაიფობ, ასე რომ ხალხნო არა აქვს მნიშვნელობა როგორ მიაღწევთ ჭეშმარიტებას, მთავარია რწმენა გქონდეთ ღმერთის, თქვენი თავის და დანარჩენი თავისით მოვა. ათეისტი ამტკიცებს ღმერთის არარსებობას, მორწმუნე მის არსებობას, ორივე იდეაა, ანუ უტოპია, სანამ ერთ-ერთის მხარეს ხარ = )

Posted by: ichi Nov 19 2015, 12:10 AM

torski
ანუ პირდაპირ აცნობიერებ მოვლენებს? ინტერპრეტაზია და ფიქრი არ ფიგურირებს? თავისუფალი ხა მაგ დრო თU არსებობს რაღაც მიჭაჭვულობები, დაუშვათ სიამოვნებებისკენ სწაფვა ან რამე მაგდაგვარი? და რა შთაბეჭდილება დაგრჩა ვინ ხარ?

Posted by: torski Nov 19 2015, 01:04 AM

პირდაპირში რას გულისხმობ არ ვიცი რას გულისხმობ, მაგრამ როგორ აგიხსნა ძალიან ძნელია. წარმოიდგინე სულ ხარ ერთ ტალღაზე, ანუ ყველაფერს აცნობიერებ ავტომატურად, რა სად როგორ რანაირად ხდება, არ გიჩნდება ნეგატიური ან პოზიტიური დამოკიდებულება რამის მიმართ თუ ეს არ გინდა. სამადჰიში ისეთები გაქვს ნანახი რომ არ გავიწყდება და იცი, რომ ნებისმიერი რაღაც რაც ზედმეტად დიდ ყურადღებას მოითხოვს შენი საქმე არ არის. რაც კი ნეგატივი მქონდა მთელი ცხოვრების განმავლობაში ყველაფერი დამეწვა, არ ვიცი ეს იმის ბრალია რომ კუნდალინი ამ დროს ზემოთ ავიდა და კარმა გაასუფთავა, თუ რისი ბრალია, მაგრამ სუ საკაიფოდ გრძნობ თავს ( კარგად არა, საკაიფოდ ), ანუ რა ემოცია შეიძლება დაარქვა არ ვიცი, პროსტა ხარ და ვსო, ისე ხარ რომ კარგი ემოცია არ გჭირდება. იცი რომ კარგი ემოცია ადამიანში ჩნდება იმისათვის რომ ცუდი დაფაროს, მაგრამ იმასაც აცნობიერებ რომ კარგის მერე ცუდი მოდის და ამის გამო კარგს არ დაეძებ იმისათვის რომ ცუდს არ გადაეყარო. ამ რეჟიმში რომ ხარ ყველაფერი თავისით ხდება. კარგს ირგებ ათმაგად იმიტომ რომ არ ელოდები არაფრისგან კარგს ეს ძალიან ძნელია თავიდან მეგონა რომ მატერიალური ინტერესი გამიქრა, მაგრამ პირიქით, დამიბალანსდა ლტოლვები. ასე ვთქვათ ტვინი შენს ხელშია და როცა გინდა მოთოკავ, როცა გინდა ტვინის ნაწილი ხდები ( ანუ მე- ჩვეულებრივი გაგებიტ), როცა გინდა მიუშვებ ( ამას ვეძახი დასვენების სტადიას ) ანუ ტვინი თავისთვის რაღაცას მეტყველებს, ფიქრები ჩვეულებრივად მოდის, მაგრამ შენ არ ერთვები , იმიტომ რომ ხვდები რომ ტვინი შენი ინსტრუმენტია, და ყველაფერი ფონად თავისით ლაგდება ტვინში. ანუ ნეგატივს ვერ ვიჭერ რა რომც მინდოდეს ვერ ვბრაზდები ( იმიტომ , რომ იმდენად განვითარებული გაქვს ინტუიცია რომ ხვდები რომ ადამიანი ბრაზდება როცა თავის სისუსტეს ავლენს, ამიტომაც გაბრაზების მაგივრად მოქმედებ, ან ამბობ რამეს მოკლედ ყოველთვის ხარ მოგებაში იმის გამო, რომ შენში შენს ეგოს თიშავ. შენს ეგოს თიშავ, მაგრამ საუბრისას, კამათისას, ან ნებისმიერი მოქმედების დროს შენი ეგო ყველანაირად იგებს, იმიტომ რომ ავტო რეჟიმზე ინტელექტს იყენებს ემოციების გარეშე. ანუ მოკლედ როგორ აგიხნა მეგობარო, ემოციების მართვა შეგიძლია. სწრაფვები ყველაფრის მიმართ შემეცვალა. ანუ მაგალითად ადამიანი ხო თვლის რომ უბედურია იმის გამო რომ რაღაც უნდა და არ აქვს. სამადჰიში ისეთ სტადიებს გადიხარ, სადაც წარმოიდგინე 15 დღე მარტო პოზიტიურად გავატარე, კინაღამ გავაფრინე , წარმოიდგინე ცხოვრება ნეგატივის გარეშე ეს საშინელებაა. მთელი ცხოვრება სიამოვნებისკენ მივისწრაფოდი და უცბად ჩავვარდი იქ, სადაც ყველაფერი გსიამოვნებს. 15 დღის მერე ნელ-ნელა დავიწყე ყველაფერში ცუდის ძიება, იმიტომ რომ არ არსებობს იმაზე დიდი ჯოჯოხეთი, ვიდრე ცხოვრება ნეგატივის გარეშე. ისე ხუმრობით აქვთ ნათქვამი: სამოთხე გაწელილი ჯოჯოხეთიაო. )) მოკლედ ეხლა ვარ სრულიად თავისუფალი.. როგორი პონტია იცი, დრო არ არსებობს შენთვის ( მაგრამ არსებობს სხვებისთვის ) , ვეღარ აღიქვამ შენს თავს "მედ" ანუ ხშირად მიწევს თქმა ჩემი თავისთვის ( ოთო, წადი იქ და გააკეთე ეს, ოთო წამოდი 10 წუთში უნდა იყო იქ ), სიამოვნებისკენ სწრაფვა რა თქმა უნდა გაქვს, იმიტომ რომ ეს რეჟიმი გულისხმობს ეგოს ჩართვა-გამორთვას მონაცვლეობით. აბა ეგო თუ აღარ გაქვს ხო გაფრინდი სხვა განზომილებაში და ეგაა )) ხო, კიდე როცა დადიხარ შეგიძLია პასტაიანად მედიტაციაში იყო და ამავდროულად ისაუბრო, აკეთო რამე მოკლედ ძალიან ძნელი ასახსნელია. შთაბეჭდილებას ვერასდროს აგიხსნი სანამ იქ არ შეყოფ თავს, აუხსნელია, სულ რომ 20 წიგნი დაიწეროს ამაზე მაინც ვერ გაიგებს ტვინი. შთაბეჭდილებასთან დაკავშირებით იმას გეტყვი, რომ მაგარ სამყაროში ვცხოვრობთ, უბრალოდ ცივილიზაცია ისეთ დაბალ დონეზეა რომ გეცინება. ხვდები რა ტყუილად ხარჯავს ხალხი დროს რელიგიებზე, პოლიტიკურ დებატებზე, ვინ მართალია , ვინ მტყუანი, იმან ესეთი სახლი შეიძინა, იმან ისეთი, ის იქ წავიდა ეს აქ მოვიდა. ანუ სამადჰიში ნანახი გაქვს რამხელა ძალაა შენი სიცოცხლის 1 წამში, და ეხლა ვხვდები რომ ადამიანების უმრავლესობა რაღაც სისულელეებში ხარჯავს მთელ თავის ცხოვრებას. მე მაგალითად მომავლის და წარსული აღქმის უნარი შემეცვალა. ანუ მომავაზე ისევ ვფიქრობ ( მაგალითად კარიერაზე ), მაგრამ ტვინს ვერ ვიჭყლეტ, ცხოვრობ მაქსიმალურად ყოველთვის ერთი წამით. როგორ აგიხსნა მეგობარო, იმაზეც კი კაიფობ როცა ხელებს იბან, იმ ხელების დაბანაშიც მუღამი გიჭირავს ( გიჟურად ჟღერს მაგრამ რა ვქნა აბა როგორ აგიხსნა). რამეს კარგს როცა გააკეთებ გინდა შენთვის გინდ სხვისთვის ისევე სწრაფად გავიწყდება როგორც რამე ცუდი რომ ხდება. მოკლედ რომ გითხრა ტვინის ფუნქციონირების ფაზები გაქვს შესწავლილი შიგნიდან. შეგიძლია დააკვირდე საიდან მოგივიდა აზრი, ანუ მაგალითად მოგივიდა რაღაც ფიქრი და გინდა რომ აფორიაქდე, ამ ფორიაქის მაგივრად წამის მეასედში შედიხარ ავტომატურ მედიტაციაში და ეს ფიქრი რომელ ემოციას გამოყვა იმას ხედავ. მერე გაინტერესებს ეს ემოცია რამ მოიტანა? ისევ წამის მეასედით ამ ემოციას აკვირდები და ბოლოს ტვინში გეჩითება ის ფიქრი , სურათი, ადამიანი ან ნივთი რამაც გამოიწვია ეს ჯაჭვი. შენი თავი იმდენად კარგად იცი, რომ არ გაქვს კომპლექსები, რეალიზებული ხარ, წყნარად ხარ. რამეზე ნერვიულობა რომ მოგინდეს ვერ ინერვიულებ რა ცოტა მოსაწყენია, მაგრამ შეჩვევა გჭირდება. ჩემი აზრით ტვინში ძალიან დიდი ცვლილებები მიდის როცა ამ რაღაცას კიდებ ხელს, იმიტომ რომ როგორ აგიხსნა, შენთვის არ არსებობს ზღვარი, არ არსებობს ავტორიტეტი, არ არსებობს შეუძლებელი ( ანუ თუ რამეს ვერ ცვლი იცი რომ არ შეიძლება ამის შეცვლა, იმიტომ რომ გამოიწვევს ამას ამას და ამას ). შთაბეჭდილებაა ის, რომ გინდა რომ შენს გარშემო ყველა ადამიანი კაკ მინიმუმ ბედნიერი იყოს, განვითარებული, არ უჭირდეს და ყველგან იყოს ფიქიკური და სულიერი განვითარება. მაგრამ პარადოქსი ისაა, რომ სამადჰის მერე ხვდები, რომ ხშირად არ შეიძლება იმის კეთება რაც გინდა ( შესაბამისად არაღც აკეთებ) , იმიტომ რომ ჭადრაკის დაფასავით ნათელია რა მოხდება. ეს გარკვეულწილად უკვე ექსტრასენსორულ ინტუიციაში გადადის, მაგრამ მაქსიმალურად ვცდილობ არ შევყვე ეგეთ რაღაცას, იმიტომ რომ რასაც შენს ტვინს ერთხელ ასწავლი, ის ყოველთვის იქ რჩება და შესაბამისად მირჩევნია წყნარი , სკუჩნი მაგრამ ამავდროულად მაგარი საინტერესო ცხოვრება მქონდეს. და კიდე ერთ რაღაცას დავამატებ, ადამიანის ეგოცენტრიზმი ცალკე რომ დავდოთ ცხოველურია, რაღაც სიამოვნების მიღება რომ მინდა იმას ვიღებ თუ რამე ცუდი არ მოყვება და ამისგან 100მაგად ვკაიფობ. ღმერთის შექმნილია ( თუ ამ სამყაროს არაილუზიურად და რეალურად აღვიქვამთ ისევე როგორც ღმერთს) ეს სამყარო და შესაბამისად ცუდიც და კარგიც, სიამოვნებაც და უბედურებაც საჭიროა, თორე მტრისას თუ ერთI მეორეს არ ავსებს, არავის ვურჩევდი ეგეთ განზომილებაში ჩარჩენას, ძაან არასასიამოვნოა როცა ყველაფერი ზედმეტად კარგადაა შენს გარშემო, საზიზღრობაა, ცხოვრება აღარ მოგინდება ისეთი საზიზღრობაა. მთავარია ბალანსი ყველაფერში, თორე სამადჰის როგორ მიაღწევ ტანტრული სექსით, ლოცვებით, მედიტაციით, ავარიაში მოყოლით თU სხვა რაღაცით, ამას მნიშვნელობა არ აქვს.

Posted by: David Monny Nov 19 2015, 01:38 PM

torski
ძალიან გამიხარდა, შენი ისტორიის წაკითხვა. ეს ნამდვილად სამადჰის გამოცდილების ისტორიაა, თუმცა რომელი სამადჰი იყო ზუსტად ვერ გეტყვი; აქ მე ვხედავ სხვადასხვა ტაპებს სამადჰისა. მას ფაზებიც შეგვიძლია ვუწოდოთ. იმის განცდა, რომ ყველა და ყველაფერი შენ ხარ, ეს არის ტურია. ერთიანობის, ანუ დუალიზმიდან მთლიანობაში დაბრუნების განცდა, რაც ყველანაირ დუალისტურ ასპექტს აქრობს.

ყველას მინდა ვითხრა, რომ ეს მომენტი კარგად გადმოსცა torski _მ. ფიქრებისგან გამოყოფა გაძლევს საშუალებას მათ დააკვირდე და გაიგო საიდან მოდიან. ნებისმიერი ფიქრი მოდის პირველი ფიქრიდან და ეს ფიქრი არის ფიქრი "მე". ეს არის ყველა ფიქრის და გრძნობის სათავე. სწორედ ამ სათავეს ხედავ გამუდმებით და მასთან ახლოს ყოფნა ავტომატური ნეტარებაა. შენ ბევრჯერ თქვი, რომ ეს "მე" გაქრა შენი სამადჰის მდგომარეობის დროს. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. უნდა გამოვარკვიოთ გაქრა მე თუ გრძნობა "ჩემია", რადგან ეს ორი სხვადასხვა რამაა. ჩემს შემთხვევაში გრძNობა "ჩემია " გაქრა, მაგრამ "მე" ისევ არსებობდა. იყო მომენტები, როდესაც ამ მეს განცდაც ქრება, მაგრამ შემდეგ ისევ ბრუნდება. "მე"ს გაქრობა სამუდამოდ, არის გასხივოსნება, ანუ უმაღლესი წერტილი, ამის იქით აღარაფერი რჩება. ამიტომ სამადჰი ჯერ კიდევ არ არის საბოლოო წერტილი, ყოველშემთხვევაში ნირვიკალპა სამადჰი, რომელიც მე განვიცადე, არ არის საბოლოო წერტილი. მას ახლავს ენით აღუწერელი ნეტარება, მაგრამ როდესაც გამოდიხარ, იგივეს განცდის სურვილი აღარ გიჩნდება. შენ შემთხვევაში როგორ იყო ეს?

Posted by: torski Nov 19 2015, 03:47 PM

იცი რა არის მეგობარო, მე გითხარი მეგობართან ერთად ვიყავი როცა ეს დამემართა და მაგ დროს აი რა მოხდა. ჯერ შოკში ჩავვარდი როდესაც მე და ჩემი ძმაკაცი ქუჩაში მივდიოდით უცბად ჩემი გონება გაიყო და დავიწყე ორი სხეულით აზროვნება და ვერ ვარკვევდი როგორ შეიძლებოდა თან ჩემს თავში ყოფნა თან ჩემს ძმაკაცშიც ყოფნა. მას დიდი პრობლემები ჰქონდა , ძაან სანერვიულო რაღაცეები გადაიტანა და რატომღაც მისი პრობლემები ჩემი პრობლემები გახდა. ეგრევე მივიღე ინფორმაცია რა როგორ უნდა გამეკეთებინა, მოკლედ სანამ 2 დღე თბილისში არ მოვუგვარე საქმეები ( ამ დროს მისი სხეულით ვმოქმედებდი, ანუ ჩემი სხეული დაყვებოდა იმისას, მაგრამ მოკლედ ჩემი ძმაკაცი ვიყავი ის ორი დღე) როგორც კი მოვაგვარე ეს საქმე, დავუბრუნდი ჩემს თავს. ძმაკაცმა ვერ გაიგო რატომ ვიარეთ, რა გავაკეთეთ, მოკლედ როგორც კი დავანებე თავი ძაან უცნაურად იგრძნო თავი და უფრო დააინტერესა იმ ფაქტმა რომ რაღაცეებს თან ხვდებოდა თან ვერა. მერე ანალოგიურად მივხვდი რომ 1 ადამიანის ცხოვრების შეცვლა კი არა შენს გარშემო ვინც არის ყველას ცხოვრების შეცვლა შეგიძლია თუ იმ მომენტში რომელიმე ხარ. ეს შოკი თან დამდევდა, დუალიზმში იმის წარმოდგენა რომ შენ და შენი ძმაკაცი ერთი გონება ხართ მაგარი რთულია, თავის ტკივილები, შიშები მოკლედ ყველაფერი იქამდე მივიდა რომ ცუდად გავხდი. ქალაქში ჩამოვჯექი და უცბად მოვიდა ასეთი ფიქრი: ყველაფერი დამთავრდება 5 წამში: 5,4,3,2,1, ( ამ ათვლის დროს ვერაფერი ვქენი, ვერც შევაჩერე ეს ფიქრი, ვერც რამე მოვიმოქმედე ) და უცბად ტვინში წკაპ და რას ვხედავ: მე ვარ ამ სხეულში, მე ვარ ჩემი ძმაკაცის სხეულში, მე ვარ ფრინველიც, მე ვარ ეს ქალაქიც, ქვეყანაც, დედამიწაც, მთელი სამყარო მე ვარ, მერე წამოვიდა ფიქრები ჩემია ეს სხეული, ჩემია ეს ძმაკაცის სხეულიც, ფრინველიც, ქალაქიც, ქვეყანაც დედამიწაჩ.. ქვეყალფერი მე ვარ და ყველაფერი ჩემია. ის ნეტარება რაც განვიცადე, არამგონია ამის იქეთ რამე იყოს.. ამ ნეტარებაში ვიყავი, რომ უცბად ძმაკაცი ( ანუ მეორე მე ) მოვიდა და წამო გვიანიაო, სახლში დედაშენი ( მესამე მე ) გელოდებაო. ამ მომენტის მერე მიდის ჩემი მე სახლში, გზაზე გადადის, ხედავს ადამიანებს, ანუ მოკლედ ხვდები რომ ეს ყველაფერი შენი შექმნილია ისევ შენთვის .( ეხლა ვინმე ფსიქოლოგი რომ გვისმენდეს წარმომიდგენია რას იფიქრებდა ) ამ ნეტარებაში ვერ გეტყვი ზუსტად რამდენი ხანი გავატარე, მაგრამ როცა ვიძინებდი მეგონა რომ ეხლა გამეღვიძებოდა, რადგან შენი რეალობა იქცა სიზმრად, მაგრამ თან არ გინდა რომ გაგეღვიძოს. მოკლედ მეორე დღეს რომ გამეღვიძა ასეთი რაღაც გავითავისე: ამ ნეტარებაში ჩარჩენა ფუფუნების საგანია, რადგან შენ ფაქტიურად წყვეტ საზოგადოებას აღარ ემსახურები, ანუ მთელი ცხოვრება სიზმარი ხდება და შეგიძლია დაიკიდო ყველაფერი მატერიალური და მიენდო სამყაროს. სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ "მეს" ძალიან ბევრი პრობლემა ჰქონდა, ფინანსურიც, ოჯახშიც, მეგობრებსაც ბევრი პრობლემა ჰქონდათ, მოკლედ მივხვდი რომ ჩემი კარმა ისეთი არაა, რომ უფლება მქონდეს ამ ნეტარებაში ჩარჩენის, ამას უბრალოდ ვერ გავაკეტებდი რომც მდომებოდა, იმიტომ რომ სასწრაფოდ მჭირდებოდა ნორმალურ მდგომარეობაში დაბრუნება, რადგან "მეს" გარშემო ყველაფერი ინგრეოდა და დაინგრეოდა მე რომ "განსხივოსნებაზე" მეფიქრა. მე უფრო ინტელექტუალური ტიპი ვარ, ანუ მისტიკა, სულიერება არასდროს მდომებია, უბრალოდ "მომეცა". ჩემი ეგოდან გამომდინარე მირჩევნია ხალხში ვიყო გარეული და ვიყო უბრალოდ ჩემთვის და ვიცოდე ის რაც სხვამ არ იცის. ხანდახან გამოჩნდებიან ადამიანები ვინც ამისკენ ისწრაფვიან(ბევრი კითხვა აწუხებთ, მაგრამ ხვდები რომ კითხვა შობს კითხვას, ამიტომაც სისულელეა მათთან ამაზე საუბარი) მაგრამ უკვე აღარ ვერევი სხვის ცხოვრებაში, იმიტომ რომ მაგათ კარმას ვხედავ. ისე სამადჰიში დო ი პოსლე სიტუაციებში რამოდენიმეჯერ ეჭვი შემეპარა ამ ყველაფერში, რადგან ვთვლიდი რომ რაღაც ფსიქიკური გადახრა დამეწყო. მაგრამ რაღაცამ მიკარნახა : თუ გინდა შეამოწმეო და დარწმუნდები რომ შენი უცნაურობა შენი სულის ევოლუციააო. 1 საათის განმავლობაში მედიტაციას ვაკეთებდი ერთ გოგოზე რომელიც მაშინ ბათუმში იმყოფებოდა. მედიტაციიდან გამომიყვანა ტელეფონის ზარმა ( გამოიცანით ვინ დარეკა ), ეს გოგო აღელვებული ხმით მეუბნება: ოთო ხომ კარგად ხარო ? იმას რისი შეეშინდა იცი? ეგონა რომ რაღაც არანორმალური სჭირს, რადგან თავისი აზრები ეუცხოვა და მითხრა დაძალებით შენზე მეფიქრებაო. როგორ ავხსენი ეს ფენომენი იცი? ანუ ტვინში ხომ მიდის ცვლილებები ამ სამადჰობანას დროს, ხოდა ეტყობა აღზნებული როცა იყო ტვინი გაქაჩა ეს პატარა ტელეპატია. ეს მომენტი გოგოსთან იყო ჩემთვის საწყისი წერტილი, და ამან დამარწმუნა რომ სრულიად ჯამრთელი ვარ, უბრალოდ ჩემში მოხდა გარდატეხა, ჩემი მე-ს რეკონსტრქუცია, სწორედ ამიტომ ვიყავი შეშინებული ამ ყველაფრისგან. მოკლედ ამ ყველა ექსპერიმენტს შევეშვი, რადგან ჩემთვის ყველაფერი რაც ოდესმე მაინტერესებდა ნათელია )) სიმართლე გითხრა არც დავინტერესებულვარ როგორ სამადჰიში ვიყავი.)

Posted by: David Monny Nov 19 2015, 04:46 PM

torski
მაგას მნიშვნელობა არ აქვს რა სახელს დაარქმევ, მთავარია რა იგულისხმება. სართოდ კი, ნებისმიერი პრაქტიკა იწვევს დამოკიდებულებას. ნირვიკალპა სამათჰი, რომელიც მე განვიცადე, არ იწვევს დამოკიდებლებას და ეს არის არსებითი განსხვავება. არსებობს პრაქტიკები, განცდები და გამოცდილებები, სამადჰიც მათ შორის. მე სხვა გამოცდილებებიც მქონია, სხვადასხვა მედიტაციების დროს, რომლებსაც ასევე ახლდა ნეტარება, მაგრამ ნებისმიერი პრაქტიკის შემდეგ მაში დაბრუნების განცდა ყოველთვის მქონდა. გასხივოსნება კი არ არის მდგომარეობა ან პრაქტიკა ან სამადჰი. არანაირ მდგომარეობაში არ შიდიხარ და გამოდიხარ. ყველაფერი ისევ ისე რჩება, როგორც იყო ნირვიკალპა სამადჰის დროს, მაგრამ ნეტარება ქრება და ნეტარებასთან ერთად ქრება "მე". ნეტარებას სწორედ ეს მე განიცდის სამადჰიში, რადგან სამადჰი, გონების მდგომარეობაა. ხოლო როდესაც ქრება მე, მასთან ერთად ქრება ნეტარებაც. ყველა ინდივიდუალურად აღწერს თავის განცდებს. ის, რომ შენ შენი ძმაკაცი იყავი, ეს არის სწორედ გათავისუფლების დასაწყისი, როდესაც "ჩემიია" განცდა ქრება, ანუ, რომ ეს სხეული კი არ არის ჩემი, რომელიც ახლა მაქვს, არამედ ისიც, ისიც და ისიც, ანუ ყველა შენია თუ არცერთი არ არის შენი ეს ერთი და იგივე რამაა. სიდჰები და შესაძლებლობებიც ინდივიდუალურია, მაგრამ ამას გასხივოსნებასთან არანაირი კავშირი არ აქვს. ეს ნიჭები ყველა ადამიანს სხვადასხვა აქვს.
ნირვიკალპა სამადჰი, არის გასხივოსნების წინა პირობა. რა ტერმინებს ვიხმართ, ამას არ აქვს მნიშვნელობა. მაგრამ სანამ სეპარატირებული "მე" არსებობს ჩვენში, რომელიც ყველაფერში ერევა და აკონტროლებს, მანამდე ჩვენ შეიძლება განვიცადოთ სამადჰი. რადგან სამადჰი სწორედ ამ "მე"_ს როგორიღაცა მდგომარეობაა. მაგრამ როდესაც ეს მე ქრება, ეს არის გათავისუფლება ანუ გასხივოსნება. შენ რომ გამოხვედი სამადჰიდან ეს მე გაქრა?

Posted by: torski Nov 19 2015, 05:05 PM

მაგას გწერდი ზუსტადაც რომ დამიბრუნდათქო. ვხვდები რაზეც მწერ მაგრამ მე იმ მდგომარეობიდან შენ რაც აღწერე გამოვედი, ვერ დავრჩი. ამის მერე ნელ-ნელა "მე" დამიბრუნდა, მაგრამ რა თქმა უნდა პერიოდულად ეს მე ქრება, და ვიცი რომ სიცოცხლის ბოლომდე ასე ვიქნები.

Posted by: David Monny Nov 19 2015, 05:23 PM

torski

აი როგორც ცხადი, ისე ვხედავ შენს ნაწერებს. ბევრი რამ, ზუსტად მასე მქონდა მეც. ამის მერე იცვლები, აღარასდროს აღარ იქნები იგივე, რაც სამადჰის განცდამდე იყავი. და დამიჯერე, რასაც მდგომარეობა ქვია, ყველას აქვს საწყისი და დასასრული. ნებისმიერ სამადჰის, ის რაც შენ განიცადე და ის რაც მე განვიცადე, არის დროებითი მდგომარეობა, რომელიც სხვადასხვა დროის პერიოდებს მოიცამს და ხანგრძლივობები სხვა აქვთ. მაგრამ ყველა ვარიანტში გამოდიხარ. შენ რომც გდომებოდა დარჩნა, 30-40 დღეზე მეტ ხანს არამგონია რომ დარჩენილიყავი. ეს უკვე იქნებოდა სამადჰიში გამიზნულად ყოფნა. მაგრამ ნირვიკალპა სამადჰი, რომელიც განვიცადე მე, დაიწყო სპონტნურად და ჩემდავე დაუკითხავად მორჩა. დაწყების მომენტი ზუსტად მახსოვს, მაგრამ გამოსვლის ზუსტად არა. ამიტომ მინდა გითხრა, რომ პირიქით, ყველაფერი კარგად არის და სამადჰიდან რომ გამოხვედი ეს არის ბუნებრივი, მაგრამ არის გაგება გასხივოსნების, რომელიც სწორედ ამ "მეს"_ს სამუდამო გაქრობით ხასიათდება. ჩვენ განციცადეთ ეს სამადჰიში, მაგრამ სამადჰი წარმავალია, გასხივოსნება კი არა. რადგან რაც წარმავალი იყო გამქრალია უკვე, ანუ "მე". ჩვენ შემთხვევაში კი მე დარჩა, მაგრამ ეს მე აღარასდროს იქნება ისეთი როგოიც იყო სამადჰმდე. და არასდროს ვიცით შენ და მე, როდის გაქრება ის. ეს შეიძლება ნებისმიერ დროს მოხდეს, რადგან მასთან დაკავშირებული სხვა ყველა კითხვა უკვე ცნობილია შენთვის. ეხლა მისი გაქრობაღა დარჩა

Posted by: torski Nov 19 2015, 05:28 PM

ეხლა გადავიკითხე და А в нирвикальпа самадхи нет ума, только бесконечный покой и блаженство. Там останавливается танец природы, и познающий и познаваемый становятся одним. ანუ ამ მდგომარეობაში ვიყავი და რაღაც მომენტში ვარ კიდეც რომ მკითხო, მაგრამ ჩვეულებრივად ყველაფერს ვაკეთებ. ჩემთვის ტერმინი "გამოსვლაც" უცნაურია, რადგან კი არ "გამოვედი" უფრო "შევეჩვიე" .

Posted by: David Monny Nov 19 2015, 05:39 PM

torski

ნამდვილად, გამოსვილის კონკრეტული მომენტი არ მახსოვს არც მე, მაგრამ ფაქტია, რომ ის ნეტარება და ის მდგომარეობა 3 დღე იყო მეტი არა. ბევრი ნირვიკალპა სამადჰის უწოდებს გასხივოსნებას. ამიტომ ვამბობ, ტერმინებს არ აქვს მნიშვნლობა, მთავარია რომ გესმის რაზეც ვლაპარაკობ და მესმის რაზე ლაპარაკობ

Posted by: torski Nov 19 2015, 05:53 PM

ხო ვიცი რომ შენი მე იცვლება. პარადოქსია, მაგრამ შენ ხდები მინიმალისტი და ამავდროულად იზიდავ ყველაფერს. შენი მე გაქრება როდესაც კარმით დაგროვებული შენი სურვილები ( ამაში სიამოვნების მობეზრებაც შედის და ნეგატივის გამოსწორების მობეზრებაც ) გაქრება. მე სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ 23 წლის განმავლობაში ( ნუ თუ წინა ცხოვრებებზე არ ვილაპარაკებთ და არც განვიხილავთ) იმდენი და ისეთი სურვილები დავიგროვე, რომ სანამ ჩემი ეგო უარს არ იტყვის ან არ აისრულებს იქნება და იქნება )) მოკლედ ამ დუალიზმით ტვინი რომ არ ვიტკინოთ მეგობარო, ჯობია ამ ერთი წამით ვიცხოვროთ, ამის ახსნა შენთვის არ მჭირდება, ხო იცი რამხელა მუღამია ამაში. "განსხივოსნებისკენ" სწრაფვა თვითონ სწრაფვა ფსიქიკისთვის დაძალებაა, რამაც გადახრები შეიძლება გამოიწვიოს, ამიტომაც თუ მიიღე ის რაც ეხლა შენ გაქვს და მე უფრო სწორად დაიბრუნე, შეირგე ეგ. ეგოს გაქრობა ფსიქიკისთვის ძალიან დიდი ზეწოლაა, ფაქტიურად ძალიან დიდ დატვირთვას უნდა გაუძლო, მაგ დროს ხომ ყველაფერი ათმაგად გესმის და გრძნობ. ფსიქიკის ევოლუცია სულ მიდის. ადამიანის ევოლუცია ჩემი აზრით არის "მეს" გაქრობა, ევოლუციის დაჩქარება შეუძლებელია, ასე რომ უნდა შეირგო ის რაც გაქვს, და თუ გაგიმართლა ( არა მამენტ გამართლებაც აღარ გჭირდება, უკვე გაგიმართლა ამ გზაზე რომ ხარ) შენი მე ოდესმე გაქრება. რა მნიშვნელობა აქვს ამ ცხოვრებაში თუ შემდეგში? )) მაინც მაშინ განთავისუფლდები როცა დრო მოვა, შენ არავინ შეგეკითხება )) სრული გათავისუფლება თუ არა ამ ცხოვრებაში უკვე მივიღეთ დიდი საჩუქარი- თავისუფლება. თავისუფლებაა სწორედ ის რასაც ყოველდღე ხედავ და გიხარია ჩუმად და ვერავის აუხსნი. თავისუფლებაა ის რომ რაც გინდა იმას აკეთებ, და რაც არ გინდა იმას არ აკეთებ.

Posted by: David Monny Nov 19 2015, 07:15 PM

torski

კარგად თქვი. რაც ფრო მეტი მიხვდება მასე, როგორც შენ მიხვდი, უფრო მშვიდობა და სიყვარული დაისადგურებს საზოგადოებაში. ბვრს გონია, რომ გასხივოსნებ არის მიზანი, რომელსაც უნდა მივაღწიოთ ამა თუ იმ საშუალებით, ვაკეთოთ ასანები, იოგას პრაქტიკები, მედიტაციები და ა.შ. მაგრამ შეუძლებელია გათავისფულებული ხელახლა გათავისუფლდეს. თავისუფლი როგორღა გათავისუფლდება? ნამდვილად, ხვალემ იზრუნოს ხვალისა და წარსულიც და მომავალიც თვითონ მხედავს თავს. ჩვენ ნამდვილად არაავინ გვეკითხება, უბრლოდ საქმე ამის მიხვედრაში და გაგებაშია. კარგი იქნებოდა თუნდაც მხოლოდ ინტექლექტუალურ დონეზ, ანუ ინფორმაციულად მაინც ხვდებოდეს ამას მაძიებელი, რომ რასაც ეძებს იმას იმმიტომ კი არ იპოვი, რომ ეძებს, არამდ იმიტომ, რომ როდესაც დაიღლება ძებნით, მაშინ იპოვის იმას რაც სულ ისედაც მასთან იყო და არც არასდროს წასულა მისგან

Posted by: ichi Nov 19 2015, 08:28 PM

ერთადერთი ვერ ვხვდები მაქედან გამოსვლა რატომ გინდებათ? თუ ხარ ნეტარებაში და ყველაფერი კარგად არის, რატომ გინდათ უკან დაბრუნება?

Posted by: torski Nov 19 2015, 08:31 PM

რა დროს მშვიდობა და სიყვარულია, შეხედე რას გავს დედამიწა, სასაცილოა ჯერჯერობით ამ ცივილიზაციის დონე. ცივილიზაცია, სადაც ადამიანებს ერთმანეთისთვის რაღაცის დამტკიცება ჭირდებათ იმისათვის რომ კარგად დაიძინონ მაღალ ინტელექტზე ნაღდად არ მეტყველებს. კალი-იუგა არის ეხლა, ანუ ყველაზე დებილი არსებების ეპოქაა. ევოლუცია-დევოლუცია ერთი ჩორტია გასაგებია, მაგრამ დღევანდელი ადამიანი აზროვნებს ტვინის 3-10% ით. რაც ნიშნავს იმას, რომ როცა რამე პრობლემა აქვს, ან აგრესიას ავლენს ან დეპრესიაში ვარდება ( დაბალი ინტელექტის მაჩვენებელი) . ამიტომ ხდება ომები, ამიტომ დადის ამდენი შურიანი, ბოღმიანი, და ათასი ამდაგვარი. რაც უფრო განვითარებულია ადამიანი, მით უფრო ნაკლებად აწუხებს მას კომპლექსები და უფრო მშვიდი და სიყვარულით აღსავსეა. სამწუხაროდ სანამ ამ კალი - იუგაში ვართ გაჭედილები "სასწაული" იქნება ყველაფერი ამოუხსნელი, იმიტომ რომ ტვინი უბრალოდ ვერ ქაჩავს ამის გაგებას , რესურსი არ ყოფნის. სამადჰი ძნელი მისაღწევი რომ გახდა სწორედ ეგ არის კაცობრიობის პრობლემა, თორე იყო დრო და იქნება როცა ადამიანისთვის იქ "შესვლა" არ იქნება საჭირო, იმიტომ რომ დაბადებიდანვე განვითარებული ექნება გონება(ვედებიდან) და არა ჩვენსავით, რომ მოვევლინებით ამ პატარა ტვინებით და ვაი და მოვარტყით სამადჰის იმ მომენტს სადაც ყველაფერი ნათელია და გვიხარია ე.ი "განსაკუთრებული ვარ" )) იმედია ინდიგო ბავშვები ოდესმე უმრავლესობაში იქნებიან ზუსტად ისე, როგორც თანამედროვე ადამიანი გახდა უმრავლესობა ნეანდერტალურ ადამიანებში. მაგრამ ყველაფერს აქვს დასაწყისი და დასასრული, სადაც ვართ იქ უნდა ვიყოთ ე.ი დავიმსახურეთ აქ ყოფნა. ნუ რა თქმა უნდა მიმიხვდი ინტელექტთან ერთად ინტუიცია და ზოგადად მთლიანად ადამიანის (თავისი ბიოსფეროთი) განვითარებას ვგულისხმობდი. ყველაფერი ერთი მეორიდან გამომდინარეობს.

Posted by: David Monny Nov 19 2015, 08:48 PM

ichi

ბევრჯერ გავიმეორე და კიდევ უნდა გავიმეორო, რომ არსებობს სამადჰის მრავალგვარი სახეობა. არის ისეთებიც, სადაც , იოგები ან დაინტერესებული პირები გამინულად შედიან ამ მდგომარეობაში და ჰყოფენ იქ გარკვეულ ხანს, ხოლო შემდეგ ისევე გამიზნულად გამოდიან. მაგრამ ნირვიკალპა სამადჰი, რომელიც მე შემმემთხვა, არ იყო გამიზნული. ის იყო სპონტანური, ჩემდა დაუკითხვად შევედი ამ მდგომარეობაში და ასევე ჩემდა დაუკითხვად გამოვედი ამ მდგომარეობიდან. თითქოს შენივე გონების გამოყენებით გესაუბრება აბსოლუტი დავარქვათ ღმერთი, არსებობა ვისაც რა გაგიხარდებათ და მოგწონთ ის დაარქვით, მაგრამ ნირვიკალოა სამადჰის დროს, შენსავე გონებას იყენებს ღმერთი შენთვის და ის აკონტროლებს და არა შენ. შენ უკვე აღარაფერს აკონტროლებ. ადგილებს ცვლით. ღმერთი აკონტროლებს შენს გონებას, ანო ის მოქმედებს და შენ უმოქმედოდ მხოლოდ აკვირდები თუ რას აკეთებს ღმერთი შენივე გონებაში. ეს ხდება შენს გონებაში. კიდევ ვიმეორებ სამადჰი არის გონების მდგომარეობა. ეს ყველაფერი ემართება გონების ცენტრს ანუ "მე"_ს. ის ხდება დამკვირვებელი პროცესებისა, რომელიც მიმდინარეობს მასში ღმერთის მიერ. ამიტომ ზუსტად როდის გამოდიხარ არ იცი. ასე ვთქვათ ღმერთი განახებს, მის მდგომარეობას, თუ რა მდგომარეობაში იმყოფება თვითონ. ანუ, ეს ასე ხდება, თითქოს და დიალოგის სახით: კარგი, მივხვდი რომ მე ვარ ეს. ანუ ეს სხეული და ეს ფიქრები და ა.შ. ანუ ეს არის ჩემი მდგომარეობა, ამას განივცდი მე დავით ჩხენკელი და რას განიცდის ღმერთი? და ამ დროს პასუხი მოდის არა წერილობითი ან ინფორმაციული არამედ განცდითი. პირდაპირი მნიშვნელობით განიცდი ღმერთის მდგომარეობას. რა მდგომარეობაშიც იმყოფება ღმერთი იგივეში გაყენებს შენ. ანუ განიცდი, ყოვლისგამჭოლობას, რომ ყველასა და ყველაფერში ხარ, რომ შენს გარდა არც არავინაა და შენ ხარ თუ არა ხარ აღარც ამას აქვს მნიშვნელობა. ამის განცდას ავტმატურად ახლავს ნეტარება, მესთვის. მე ამის განცდის დროს ექსტაზში და ნეტარებაში ვარდება. მე ვერ ვუძლებდი. იყო მომენტები, როდესაც მინდოდა რომ ეს ყველაფერი მორჩენილიყო, იმდენად ინტენსიური განცდაა. პირდაპირი მნიშვნელობით განიცდი ცხოველს. კატას. ანუ ხდები კატა. ძაღლს. ხდები ძაღლი. ანუ ღმერთისთვის ყველაფერი ცოცხალია. მასში არაცოცხალი არ არსებობს. ცოცხალიც არ ქვია ამას. ანუ ეს მდგომარეობა სიცოცხლეს და სიკვდილს მიღმა დგას. დუალიზმის მიღმაა, მაგრამ შემდეგ ამ მდგომარეობიდან გამოდიხარ, შენ გინდა თუ არა ამისდა მიუხედავად. რადგან ეს შენი ბუნებრივი მდგომარეობა არ არის.

Posted by: torski Nov 19 2015, 09:12 PM

მოდი ასე გეტყვი, მარტო უცოდველს შეუძლია იქ დარჩენა. ცოდვა არის ეგოცენტრიზმის ნებისმიერი გამოვლინება. ეს კომპლექსი ეგოცენტრიზმს გამორიცხავს, არათავსებადია )) წარმოიდგინე შენი ცხოვრება ფორმულა 1 ის ტრასაა. შენი მიზანია მაქსიმალურად მინიმალური დროის ჩვენება წრეზე ვთქვათ 40 წამის. მიდიხარ ამ ტრასაზე და გახსენდება რომ მაგალითად შვილი მოგიკლა ვიღაც გიორგიმ. განიცდი შვილის სიკვდილს და ვერ პატიობ გიორგის. ამ შემთხვევაში შენი ეგოცენტრიზმის გამოვლინებაა არ შეგუება შვილის სიკვდილთან , ანუ გინდა რომ რაღაც შეიცვალოს ან მკვლელის სიკვდილზე გეფიქრება ან დასჯაზე მოკლედ შენი ტვინი პატიების მაგივრად ეგოცენტრულად აზროვნებს და ცდილობს ისეთი სიტუაცია შექმნას სადაც შენ დაწყნარდები. ამ ფიქრებით გართულს შეიძლება 5 წამი დაგაგვიანდეს და რაღა აზრი აქვს რბოლას, წაგებული გაქვს რბოლა. ადამიანი ცოდვილი იბადება და კვდება, მანდ დარჩენა მარტო მაშინაა შესაძლებელი როცა უცოდველი ხდები. ანუ იმისათვის რომ იქ დარჩეს შენი გონება მუდმივად, რაღაც გაგებით უნდა გარდაიცვალო. გარდაცვალებაში იგულისხმება შენი მეს სიკვდილი ( ანუ ამას შევადარებდი ამას: "ღმერთი" არჩევანს გაძლევს: მოდი ჩემთან დარჩი მუდმივად, მაგრამ თუ ერთხელ მაინც გაგიჩნდება სურვილი უკან დაბრუნების მაშინ დაბრუნდები და მორჩა სკაზკა. შენ რა თქმა უნდა ირჩევ ნეტარებაშI ყოფნას, გგონია რომ სულ იქნები, და აი მოდის ეგოცენტრული ფიქრი- მოიცა, სულ ეს არის? სულ ესე უნდა ვიცხოვრო ამ მდგომარეობაში? კითხვები კითხვები და მოკლედ შენი ძველი "მე" იმდენად ცოდვილია ( ანუ სურვილები აქვს ) რომ ბოლო ბოლო იმდენს გაბურღავს ტვინს ( ჩემს შემთხვევაში ღამეები არ დამაძინა სანამ არ ჩავჯექი ძველ მე-ში) რომ ირჩევ ან ნეტარებას ან "მედ" ყოფნას, ანუ მაგ სამადჰიში ყოფნას ან დაბრუნებას, ორივე თავსებადი ვეღარ არის. მერე ცდილობ დაბრუნდე მაგ ნეტარებაში, მაგრამ ძალით რომ ეცადო გააფრენ, ამიტომაც არის რომ დუალიზმიდან ვართ ამოვარდნილები და მხოლოდ ის შეგვიძლია რომ ჩვენს "მეს" გავუკეთოთ რეკონსტრუქცია და ვიცხოვროთ ასე, "დაბრუნებულებმა". სამადჰიში ყველაფერი ერთიანია. ამას ვერ აგიხსნი თუ არ განიცდი. ჩემი 23 წლის განმავლობაში დაგროვებული ეგოთი ეს ნეტარება მოსაბეზრებელი აღმოჩნდა მაგიტომაც დავბრუნდი. აღარ უნდოდა გონებას მანდ ყოფნა. წარმოიდგინე სამოთხეში ხარ, ოღონდ იმდენად იდეალურია ყველაფერი რომ გინდა რაღაცა ნეგატიური ნახო რომ გონება გაართო, მაგრამ არა სუ ნეტარებაა სუ ნეტარებაა სუ ნეტარებაა და მთელი ცხოვრება ამისკენ თუ არ მიილტვი შეიძლება შეიშალო თუ უკან არ მობრუნდი, მაგრამ სწორედ ეგ არის ჭეშმარიტება რომ არჩევანის უფლება ყველას აქვს და ყოველთვის შეგიძლია აირჩიო. მე იქ ყოფნა არ ავირჩიე იმიტომ რომ არ იყო ჩემი ადგილი იქ. ეხლა ცხოვრების ისეთ მუღამში ვარ, რომ ნაღდად მეზარება მთელი ცხოვრება ასკეტურად(ყველაფერზე ვთქვა უარი ) ვიცხოვრო და ისევ იქ ჩავრჩე, არც ვიცი გამომივა თუ არა და არც მაინტერესებს ))

Posted by: torski Nov 19 2015, 09:20 PM

მოკლედ რომ გითხრათ ვთქვათ გინდათ მაგარი მანქანა და დგახართ პორშესთან. როგორც კი დაიწყებთ ღმერთო ნეტავ მეც ეს მქონდეს, ეგრევე მოვა ფიქრი : ისწავლე, იმუშავე, ერთი ადგილი გაანძრიე და მოგეცემა, თუ არ მოგეცა ე.ი ან არ იმსახურებ ან ერთი ადგილი არ გაქვს. არ გაქვს იმიტომ რომ ესა და ეს, ესა და ეს, მოკლედ იმ პაუზას ვეღარ იპოვით სადაც ღმერთს რაღაცას სთხოვთ და ელოდებით. სხვათაშორის სამადჰიში ნამყოფები ცდილობენ ფრთხილად იხმარონ სიტყვა ღმერთი, იმიტომ რომ ბევრმა შეიძლება მკრეხელობაში ჩაგითვალოს. იესო მაგალითად "მამას" ეძახდა, სხვა იქ "ჩარჩენილები" სხვანაირად და ა.შ )

Posted by: David Monny Nov 19 2015, 10:08 PM

torski

100%_ით გეთანხმები. პატივისემით უნდა მოვეკიდოთ ადამიანების რწმენას და შეხედულებებს. ამიტომ ვამბობ, ვისაც როგორ ესმის აბსოლუტი იმ სიტყვით გამოვთქვათ. ზოგს ღმერთის, როგორც რელიგიური სწავლებების ცენტრალური ფიგურის არ ჯერა. არიან ათეისტებიც, რომელთაც ომეგა პოინთის ანუ სუპერ სიმეტრიის და სხვადასხვა თეორიების ჯერათ. არის კლასიკური და ფუნდამეტური მეცნიერებებიც, სადაც სამყარო განიხილება როგორც კვანტური ნაწილაკების ერთობლიობა და გრავიტაციის ძალა. ამიტომ ვისაც როგორ სურს, როგორც ესმის და როგორც უნდა რომ გაიგოს, ისე უნდა გაიგოს. მე პირადად რაიმენაირი პიროვნული კონტაქტი არ მქონია როგორიღაცა განპიროებულ არსებასთან, რსაც შეიძლება ვუწოდოთ ღმერთი, მამა ღმერთი. ეს იყო რაღაც ან ვიღაც სხვა, ეს მე არ ვიყავი, რომელიც აკონტროლებლად ჩემს გონებას, მე მხოლოდ ამის თქმა შემიძლია, ის რომ ეს მე არ ვიყავი იქიდან ვიცი, რომ ვიცოდი მე ვინ ვიყავი, ხოლო ის იყო ყველაფერი, რაც მე არ ვიყავი. ნეტარების განცდას ტანჯვიდან გათავისუფლება იწვევს. უფრო სწორად ასე იწყება. შემდეგში ეს გრძნობა ნელ ნელა ცივდებოდა. ანუ აცნობიერებ, რომ იმ განზომილებაში ხარ, სადაც არანაირი ტანჯვა არ გეხება. ყველაფერს განიცდი გესმის ხედავ, მაგრამ შენ არაფერი აღარ გაკონტროლებს და არ გაიგივებს თავის თავთან. ვერაფერი ვერ გაიგივებს მასთან. ყვლა ფიქრი თუ გრძნობა შემოდის და გადის შენში, ისე, რომ შენზ კვალს აღარ ტოვებს. სწორად თქვა torski_მ. ანუ ვეღარ ნერვიულობ. ან თუნდაც რო ნერვიულობდე, აცნობიერებ რომ სადღაც ხარ და ნერვიულობ, ანუ გარედან უყურებ ამ პროცესს და ეს გათავისუფლებს ამ ნერვიულობისგან. ეს გავს კინოთეატრში ყოფნას. როცა ფილმს უყურებ შენზე, სადაც ფილმში ნერვიულობ. შენ ამ დროს ზიხარ აუდიტორიაში და უყურებ ფილმს, შეიძლება განიცადო რომ ფილმში ნერვიულობ, მაგრამ იმის შეგრნება არ გტოვებს, რომ შენ აქ ხარ რეალურად აუდიტორიაში და იქ კი ეკრანზე ფილმი გადის და ეს განცდა გათავისუფლებს ნერვიულობისგან და ტანჯვისგან

Posted by: torski Nov 19 2015, 10:52 PM

ისე ჩემი დიდი თხოვნა იქნებოდა მაინცდამაინც მედიტაციის დროს ვინც კუნდალინის გაღვიძებას შეეცდება ფრთხილად იყოს. იმიტომ, რომ კუნდალინი რომ წამოვა, თუ მზად არ იყავით და "მოგინდათ' სამადჰობანა, არავინ იცის რაში გადაიზრდება ეს. ვიცნობდი ერთ ტიპს, რომელსაც ფსიქიკურ აშლილობაში გადაეზარდა. დაიწყო ყვირილი ღმერთი ვარ, წმინდანი ვარ, მოკლედ მისი გონება ამისთვის მზად არ იყო და დააძალა ფსიქიკას. ტვინის ფუნქციონირება იცვლება. წარმოიდგინეთ ეხლა სამადჰიში მოგივიდა აზრი "ღმერთი ვარ" და ამ დროს აანალიზებ რომ შენ არ თქვი ეს შინაგანად, ვიღაც სხვა გეუბნება. ზოგისთვის ეს შეიძლება ისეთი შოკი აღმოჩნდეს რომ მთელი ცხოვრება დარჩება "ღმერთი ვარ"-ის ძახილში და დაინგრევს ყველაფერს, სინამდვილეში სამადჰის კი არ ნახავს, ნახავს ტანჯვას იმიტომ რომ ტვინში გამოუსწორებელი პროცესები წავა. ფსიქიკის დაზიანება ძალიან ადვილია, აღდგენაზე კიდე რა მოგახსენოთ... ბევრს გინახავთ "ყოფილი" შიზოფრენიკი? მე არცერთი. სამადჰიში შესვლა თუ გინდათ, უნდა დაიკიდოთ ყველანაირი ფიზიკური იოგა ეს არის "პაპსა". უნდა აირჩიოთ ის რომელიც გონებაზე მუშაობს. მაგალითად რაჯა იოგა და საერთოდ კაი იქნებოდა ვინმე გურუს თუ მოძებნიდით. დევიდი როგორც ვატყობ კარგად ემზადებოდა და ნელ-ნელა მივიდა იქამდე . მე მაგალითად არაფერი წესი დამიცვია, არც დიდად დავინტერესებულვარ ტექნიკებით, არც კარგი ქცევით დავიკვეხნი თავს. უბრალოდ ძალიან რისკიანი ვარ და იქნებ გამოვიდეს მეთქი და მაგ "იქნებ გამოვიდეთი" 6 თვე ძილის წინ ვცდილობდი , ვცდილობდი ვცდილობდი მაგრამ ამაოდ. მერე უბრალოდ "დამეცა" თავზე და კიდე კაი გავუძელი. თქვენ ვერ წარმოიდგენთ რამხელა ენერგიაა, ამ ენერგიამ შეიძლება არასწორად იმოქმედოს ფსიქიკაზე და ჩათვალეთ რომ დაღუპულები ხართ(ბევრი გავიცანი ინტერნეტში სამადჰის ძიებით მიღებული გადახრები რომ გაუჩნდათ და 1-2 გაგიჟებულს ვიცნობდი ლაივში. არ გაშინებთ, უბრალოდ არ მინდა რომ ჩემნაირად ვინმემ გარისკოს და ათამაშოს ეს კუნდალინი უცოდინრობით ( თორე მედიტაციით ვის რა უნდა დაუშავდეს ) . ამას ჯობია ვინმე გურუ მოძებნოთ თბილისში. ნუ გეშნიათ სულიერი ზრდის, თუ თქვენ ამის გეშინიათ იმიტომ რომ გგონიათ რომ მატერიალურ სამყაროზე უარის თქმა მოგიწევთ ძალიან ცდებით, პირიქით თუ მატერიალისტი ხარ სამადჰის მერე 100 ჯერ მეტი შანსი გაქვთ რამის მიღწევის, იმიტომ რომ სუფთად მაგრამ ამავდროულად კრიტიკულად აზროვნებ. სიტუაციის ღმერთი ხარ, შეგიძლია შენი ემოცია გადადო და ცივი გონებით წარმოუდგენელი რაღაცეები გააკეთო. თან ამავდროულად ფანატურად ვეღარაფერს შეიყვარებ, ვერცერთ იდეას ვეღარ გააღმერთებ, შენთვის აღარ არსებობს ავტორიტეტი, შენც კი არ ხარ შენი თავისთვის ავტორიტეტი. მთელი სამყარო შენ "გემორჩილება" და შენთვის მუშაობს, ერთადერთი რაც არის საჭირო ამის განცდაა, თორე გაგებით ბევრჯერ გაგიგიათ და გაიგებთ

Posted by: ichi Nov 20 2015, 11:07 AM

კითხვის დასმა მინდა მაგრამ სადღაც აზრი არ აქვს, ეს თუ არ გამოცადე ვერ გაიგებ ვერანაირი ახსნებით, ზღვარი იშლება ჩემსა და ჩემს კატას შორის, ცოტა რთული აღსაქმელია ;დ

Posted by: ichi Nov 20 2015, 11:21 AM

პრობლემები ქრება და რავი, ჩავრჩებოდი სიამოვნებით. უცოდველი უნდა იყო რას ნიშნავს?
რა არის ცოდვა შენი გადმოსახედიდან და რა არის თავისუფლება?
torski

Posted by: David Monny Nov 20 2015, 12:40 PM

torski
სამადჰის სხვადასხვა სახეობები არსებობს და არის მდგომარეობები, რომლებიც გავს სამადჰის მაგალითად ექსტაზის განცდით, მაგრამ არ არის ის. ამიტომ ვინ რას განიცდის და რას მიხვდება, ეს მხოლოდ იმან იცის. იმაში მართალიხ არ, რომ ე.წ. კუნდალინის ენერგია აღიმართება მთლს ენდოკრინულ სისტემაში სამადჰის დროს. მე მაგალითად სიმხურვალევგრძნობდი თავის არეში, პირი მქონდა გამშრალი აი სწორედ როგორც შაქრის დონის მომატების დროს ემართება ადამიანს და ა.შ. ფიზიკური და ფსიკიური მაჩვენებლები იცვლება, მაგრამ ამას არ აქვს მნიშვნელობა. ამტომ ვამბობ, მდგომარეობები, რომლებიც მხოლოდ სიამოვნების გამო უნდა ადამიანს, იწვევს მასზე დამოკიდებულებას, სწორედ ისე, როგორც სიგარეტის მოწევა. ნირვიკალპა სამადჰი გაძლევს კითხვაზე პასუხს თუ ვინ ხარ. ეს არის მთავარი მესიჯი ჩემი. და არა ის სპეცეფექტები რაც მას თან ახლავს და ასევე კიდევ მრავალ მდგომარეობას, რომელშიც გამიზნულად შიძლება შევდეს ესა თუ ის პიროვნება. ეს სპეცეფექტები, გაფრომებები, რღაც ძალები, ეს ყველაფერი ილუზიაა. გონბის თამაში და სპეკულაცია. ნებისმიერი ფიქრი მოდის და მიდის, მათ შორის ის ფიქრიც, რომ ღმერთი ვარ, იეჰოველი ვარ, ის ვარ ეს ვარ, ეს ყველა ფიქრი როგორც მოდის ისე მიდის სამადჰის მმდგომარეობაში. ისევე როგორც ჩვეულებრივ მდგოამრეობაში, ასევე სამადჰის მდგომარეობაშიც შეიძლება მოგივიდეს ნებისმიერი სახის ფიქრი, ამგრამ მნიშვნელობა იმას კი არ აქვს, რა სახის ფიქრი მოგდის, არამედ იმას, რომ შენ აღარ აიგივებ შენს იდენტობას ამ ფიქრებთან. ეს არის მთავარი მესიჯი და არა ის, რომ წინასწარმეტყველური ნიჭები იხსნება და ა.შ.



ichi

ანუ კატა და მე ეს არის ფორმა და სახელები. ფორმაში იგულისხმება სხეული და სახელებში მენტალური პროექცია ამ სხეულის. აი ეს იშლება. ამ ყვლაფრის მიღმა დგას უფორმო უსახელო ცნობიერება. უფორმოც არ არის, რადგან თუ იტყვი, რომ უფორმოა, მაშინ ფორმას უარყობ, არადა ფორმაც აქვს და უფორმოც არის. მაგრამ გაგება, მიდგომა იცველბა. საზღვრები იშლება ფორმებს შორის. ეს იმას კი არ ნიშნავს, რომ ფიზიკურად ჩემი ან კატის სხეული იშლება, არამედ ცნობიერად იშლება სუბატომურ ნაწილაკებად. რეალობა გადადის კვანტურ სიბრტყეში. ყველაფერი შედგება სუბატომური ნაწილაკებისგან მეც და კატაც. ხოლო განსხვავება ჩემსა და კატას შორის არის ჩემი "მე". სწორედ ეს მე განიცდის უფორმობას და ამიტომ ვარდება ნეტარებაში. ამის განცდა ავტომატურად ნეტარებას იწვევს. იმდენად გრანდიოზული განცდა და შეგრძნებაა, რომ რაღაც მომენტში მინდოდა შეწყვეტილიყო ეს ყველაფერი. ერთი ორჯერ ხმამაღლაც კი ვთქვი, ღმერთო გეხვეწები ისევ ისე დამაბრუნე მეთქი. მაგრამ ამის თქმა იყო და ისეთი ნეტარება დამეუფლა, რომელსაც ენით ვერ აღწერ. ანუ ეს იყო პასუხი, რომ არსად დასაბრუნებელი არ ვარ. ყველა და ყველაფერი უკვე თვის ადგილზეა. არ არსებობს მიზანი რომელსაც უნდა მივაღწიო. უკვე ველა მიზანი მიღწეულია. აი ასეთნაირად შეიძლება კატის და "მეს"_ს ფენომენის გაგება. ეს არისს სახელების და ფორმების სამყარო. ხოლო სამადჰიში "მე" განიცდის უსახელობას და უფორმობას, რომელიც ფიზიკურადაც და არსობრივადაც მთლიანია. ანუ უფორმობა არის მთლიანი, ხოლო ფორმა დანაწევრებული.

Posted by: torski Nov 20 2015, 01:59 PM

samadhis mere codvis ( anu cudis ) agar geshinia, ubralod gkidia es aris tavisufleba )) taviauflebaa is rom veraferi vee shegipyrobs, anu survili kargi tu cudi rom mova tu moitxovs tvinis chyletas modi ese gavaketeb modi ise gavaketeb mokles ro xvdebi erti an ori wami gekargeba da uazrobaa ikideb da agarx gaxsovs. tvini kuntivitaa, samadhis mere iseti dakuntulia rom rame sisulele tavshi rom modis ( xodva tqventvis davwere tore me codvad vegar agvikvav ) egreve *wasi sheni* rejimi gaqvs da gansxvavebit im droisgan roca rame azei momividoda da sheidzleba menerviula dgeebi, agar gibrundeba es fiqri. su ro gindodes nerviuloba ver inerviuleb, mudmivad xar fokusirebuli realobaze. exla cxovrob, gushin da xval erti 3 tvea chemtvis agar arsebobs )) imitom rom tvins gatavisebuli aqvs rom warsulit da momavlit cxovreba magari sisulelea imitom rom am moments kargav. roca am momentit daiwyeb azrovnebas, codvas da siketes azri ekargeba. ai samadhis mere shuri rom shuria magasac ver ganicdi imdenad magari superego giyalibdeba ))

Posted by: ichi Nov 20 2015, 03:32 PM

ეს კაი ამბავი დაგემართა მეგობარო, მე რამდენი ხანია ვცდილობ, მომენტებში გამომდის კიდევაც მაგრამ ეგრევე ფიქრები შემოდის.......ხვალ ეს უნდა ვქნა......ზეგ ეს.....გუშინ ჯობდა ესე მექნა და ა.შ.

Posted by: torski Nov 20 2015, 03:59 PM

ეხლანდელი მომენტით როცა ცხოვრობ, რამე კარგი როცა ხდება შენ გარშემო 10 მაგად გიხარია რადგან არ ელოდები. როცა ელოდები და ხდება, მერე სევდა გიპყრობს "ეჰ ნეტავ კიდე მოხდეს რამე კარგი" ამაშია განსხვავება. პოტენციურად ყველა ადამიანს შეუძლია გარდაქმნას თავისი ფსიქიკა, უბრალოდ მთავარი ღობე არის " ნეტავ მალე მოხდეს" ანუ პარადოქსი ისაა რომ თუ გინდა სამადჰი, უნდა აკეთო მედიტაციები ( მე ძილის წინ ვაკეთებდი 1 საათი ) უნდა აკეთო და არ ელოდებოდე, მედიტაცია უნდა აკეთო ისე რომ არაფერს ელოდებოდე. ზოგმა შეიძლება 50 წელი აკეთოს, ზოგმა მთელი ცხოვრება მაგრამ ვერ მიაღწიოს იმის გამო რომ უნდა მიღწევა. უსასყიდლოდ უნდა აკეთო, მერე ნელა-ნელა ცხოვრებაშიც გადაგივა მედიტაციის სურვილი, ანუ ნელა-ნელა ტვინი ეჩვევა ავტომატურ მედიტაციას, და შენდა დაუკითხავად სადმე რომ იქნები ( შეიძლება მედიტაციაშიც) ტვინი გაჭედავს, და ისეთ განზომილებაში გადავარდები შენს თავზე გაბრაზდები რა ტყუილად დაკარგე ამდენი წელი )) აუცილებელი არაა სუფთა ცხოვრებით ცხოვრობდე. მე მაგალითად ისეთები მაქვს ცხოვრებაში გაკეთებული, რომ მოვყვე ხალხს თმები ყალყზე დაუდგება, მაგრამ აჰა, ვცხოვრობ ამ განზომილებაში და ჩემზე ბედნიერი კაცი დედამიწაზე არ დაიარება ))) სამადჰი ძალიან გავს კლინიკურ სიკვდილს ( ანუ ტვინში თითქმის ერთი და იგივე ხდება ), ამიტომაც არის რომ სამადჰის მერე სიკვდილის ვეღარ გეშინია, იმიტომ რომ შენზე კარგად არავინ იცის რა ხდება როცა შენ აღარ არსებობ )) სავიკალპა სამადჰიში როცა გავიჩითე მეგონა თავიდან ვერ მივხვდი რა იყო, მაგრამ როცა ტვინში წვიდა ათვლა: 5,4,3,2,1 წავიქეცი, სუნთქვა შევწყვიტე და ყველაფერი დამთავრდა, სხეული დავკარგესავით. მაგრამ დამთავრდა მარტო სხეულისთვის, ჩემთვის მარტო მაშინ დაიწყო ნამდვილი ცხოვრება )) მედიტაცია მეგობარო, მედიტაციით ოღონდ უსასყიდლო მედიტაციით, განა რამეზე, მარტო შენს სუბიექტზე გქონდეს მედიტაცია ( შენს სუბიექტს დაინახავ ხოლმე მარტო მაშინ, როდესაც ყველა ფიქრი შენელდება და თითქმის გაქრება კითხვა დასვი ვინ ხარ შენ ) ეს მომენტი უნდა დაამუშავო ძალიან ბევრჯერ ამ მომენტში ტვინი ცდილობს დაამსხვრიოს ზღვარი, მაგრამ ან ფიქრი, ან შიში ან კიდე რამე სხვა გაბრუნებს უკან. თუ გაგიმართლა ერთხელაც არაფერი შემოგაბრუნებს. მაგიტომ ვეძახი ამას ერთგვარ სიკვდილს, იმიტომ რომ შენი მე კვდება, ილუზიური სამყაროდან გადიხარ, და ნამდვილს ხედავ, ეს ცხოვრება სიზმარივით მოგეჩვენება და გაგეცინება, მაგრამ ნუ შეგეშინდება ისევ დაუბრუნდები ამ სიზმარს თუ მოისურვე. თუ ათეისტი ხარ "მე უნდა დავბრუნდე" იქნება შენი სურვილი, თუ მორწმუნე ხარ "ღმერთო დამაბრუნე" იქნება შენი სურვილი, მოკლედ შენი რწმენიდან გამომდინარე იმუშავებს შენი ტვინი, არ დაგაზარალებს იმიტომ რომ შენს გონებას შენზე მეტად არავინ არ უყვარს, რადგან სადაც სიყვარული არაა იქ სიკვდილია, და იმ მდგომარეობაში სადაც იქნები გონება ინსტიქტურად ყველაფერს გაგაკეთებინებს რომ სამუდამოდ გაღმა არ გახვიდე, იმიტომ რომ თვითგადარჩენის ინსტიქტი გენეტიკურია, ამის ნუ გეშინია

Posted by: ichi Nov 21 2015, 12:19 PM

რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი,
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული,
მე ვარ მრუში და წმინდანი,
მე ვარ ცოლი და ქალწული ,
მე ვარ დედა და შვილი ,
მე ჩემი დედის ხელები ვარ .
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს ,
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი ,
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს მოგვცემს შთამომავლობას,
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს.
მე ვარ ქმარი და ცოლი და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი,
მე მამაჩემის დედა ვარ,
მე ჩემი ქმრის და ვარ.
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვანი.

შენი საუბრიდან გამომდინარე ეს გამახსენდა.
ეს არის ჰიმნი ისიდასადმი, ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ან IV საუკუნეში
იქნებ იგივე ნახა იმანაც....... რას ფიქრობთ?

Posted by: ichi Nov 21 2015, 12:31 PM

სიკვდილი სხვას რას შვება თუარა ამ ფსევდო "მე"-ს აქრობს.....
ყველანაირ მიჯაჭვულობას....დამოკიდებულებ�
��ს...წესებს და ტრადიციებს.......უბრალოდ ადამიანს აქვს უცნობის შიში, რაც არ იცი ყველაზე მეტად იმის გეშინია....
ერთ-ერთი გამონათქვამია, რომ სიკვდილზე ფიქრები გაცილები უფრო სასტიკია ვიდრე თვითონ სიკვდილი.

Posted by: torski Nov 21 2015, 01:41 PM

martali xar yvelaferis ehinia adamians rac ar icis. samadhis mere samotxis da jojoxetis aesebobazec gecineba, imitom rom arcerts agar ekitvni. shen xar mesame mdgomareobashi, damkvirvebeli xae sheni cxovrebis da wynarad xar, mugamit xar mteli cxovreba da ase vtqvat agar gaqvs is iluziebi risix geshinoda. ise vedebshi weria rom arsebobs samotxis da jojoxetis planetebis sistema da isic weria rom dedamiwa am 14 sistemidan neshvidea, anu shuashia. jojoxetur planetebze demonebi teknologiurad arian dzalian gamvitarebulebi da suliereba aqvt 0. samotxis planetebze piriqit, sulierebaa da teqnologia ae xhiedebat. ragac dros dedamiwa ert ertis zemoqmedebis qvesh xdeba kosmosuri energiis wyalobit. exla radganac kali iugaa axsnilia rato midis sazogadoeba *mes* da aea namdvili mes ganvitarebisken. es brma morwmuneoba romelic sufevs, rac ufro ganvitardeba civilizacia mit ufro wava ateizmisken. ateizmshi rom icxovrebs yvela da mobezrdeba( yvela ideologia mosabezrebelia ) ai mashin daiwyeben namdvili mes dziebas. mokled yvelaferi kanonzomieria,roca tamashis wesebi ici agarafeeze neeviulob )) ise eac davwere ki weria vedebshi, magram romc ar iyos simartle samadhishi is netareba eoca samotxeshi ggonia tavi da imis iqet agaraferia chemtvis dzaan warmoudgenlad gawelili da mosabezrebeli agmochnda chemi miwierebis gamo. albat amitom aris rom roca ganvitarebul planetebze suliereba bezrdebat aq an ufro dabali donis planetebze modian, sadac materia ufro *cvetshia*))

Posted by: David Monny Nov 21 2015, 02:00 PM

დავაზუტებ რა ეტაპები გავიარე სამადჰის. მე სულ თავიდანვე ვთქვი, რომ უშუალოდ პროცესში, ანუ 2004 წელს, როდესაც 3 დღე ვიმყოფებდი სამადჰის მდგომარეობაში, მე წარმოდგენაც კი არ მქონდა რომ ეს იყო სამადჰი, მითუმეტეს როგორი სახის. ეს მოგვიანებით 2011 წელს გამოვარკვიე. კიდევ ვიმეორებ, რომ სამადჰის მრავალი სახეობა არსებობს, მაგრამ ვისაუბრებთ მხოლოდ 2_ზე. ეს ორი სამადჰია ყველაზე მნიშვნელოვანი და განსაკუთრებით კი მეორე, ანუ ნირვიკალპა სამადჰი. ყველას, ვინს აკეთებს მედიტაციებს და სახვადასხვა პრაქტიკებს, გამოცდილი ექნება სხვადასხვა მდგომარეობები. მაგრამ ეს მდგომარეობები უკვალოდ ქრება და ერთადერთი რასაც იწვევს არის მათზე დამოკიდებულება. პიროვენებას ისვ უჩნდება დიდი სურვილი, რომ იმ მდგომარეობაში შევიდეს და ამისათვის უფრო მეტ მედიტაციებს და პრაქტიკებს აკეთებს. ეს ფიზიკურ ვარჯიშს გავს. თუ კრგად ივარჯიშებ, მაშინ კარგ ტანს დაიყენებ და კარგ ფორმაში იქნები. მაგრამ ცნობიერებას არ ჭირდება ვარჯიში. მისი ვარჯიში შეიძლება, მაგრამ იმისათვის რომ მიხვდე ვინ ხარ, ამას არ უდა ვარჯიში. ამ პრაქტიკებით, ცნობიერება ვარდება გარკვეულ ტრანსში და ექსტაზში, ნეტარებაში და შემდეგ, უკვე ისევ ცდილობს რომ რაღაც მედიტაციებით იგივე მდგომარეობაში ჩავარდეს. ეს ასე არ არის. ცნობიერების პიველივე გამოვლინება არის ავტომატური ნეტარება და სიხარული. ამას არ ჭირდება მედიტაცია. ამიტომაც არის, რომ ყველა ადამიანს უნდა რომ რაღაც სიამოვნებდეს, ანუ კომფორტულ ზონაში იყოს და არა არაკომფორტულში -, ან ტკივილს განიცდიდეს და ტანვას. დაფიქრდით, რატომ უნდა ყველა ადამიანს სიამოვნება და არა ტანჯვა. პასუხი კი მარტივია, რადგან ადამიანის ბუნებრივი, თავდაპირველი მდგომარეობაა სიამოვნების განცდა. და არა ადამიანის, არამედ ცნობიერების. როდესაც ცნობიერება ვლინდება, პირველი რაშიც ვლინდება სიხარული, სიყვარული და ნეტარებაა. "მე ვარ", ანუ ეგზისტენციალიზმის განცდა განუყოფელია ნეტარებისგან.
მე ახლა არ ვისაუბრებ სამადჰის მდგომარეობაში გამიზნულ შესვლაზე, ამაზე მან ისაუბროს, ვინც გამიზნულად შესულა ან შედის ამ მდგომარეობაში. მე ვსაუბრობ იმაზე, რაც მე განვიცადე პირადად. ეს კი იწყება სავიკალპა სამადჰის მდგომარეობით. სავიკალპა სამადჰი არის აბსოლუტის სამყაროსეული ფორმის გამოვლინება. აი სწორედ ზემოთ რო ვსაუბრობდით კატაზე. ნებისმიერი ფორმა არის აბსოლუტის აბსოლუტური გამოვლინება. და სწორედსავიკალპა სამადჰის დროს განიცდი ამას. განა ინტელექტუალურად ხვდები, არამედ განიცდი. თითქოს შენი გონებით ვიღაც გელაპარაკება და გეუბნება, მე ვარ კატა, მე ვარ ქვა, მე ვარ კედელი, მა ვარ კაცი და ა.შ. და როდესაც ვტქვათ გეუბნება რომ მე ვარ კატა, შენ განიცდი როგორია იყო კატა. მაგრამ უშალოდ კატის სხეულს არ იძენ. შენ, შენივე სხეულით რჩები, ეს პროცესი მიმდინარეობს გონებაში. ეს არ ვიცი რამდენ ხანს გრძელდებოდა. მაგრამ იყო პერიოდები, როდესაც გამოდიხარ ამ მდგომარეობიდან და იმდენად გრანდიოზული მოვლენაა, რომ მერე იწყებ ფიქრს ეს რა იყო. მანამდე ფიქრის კონტროლი დაკარგული გაქვს. ეს არის აბსოლუტის ყველა ფორმის განცდა. ეს მეცნიერულადაც დადასტურებულია, რომ სამყარო შედგება უმცირესი ნაწილაკებისაგნ. ყველაფერი რაც არსებობს, გრავიტირებს. ის რაც არ გრავიტირებს, შესაბამისად არც არსებობს. ანუ ყველაფერი შედგება ერთი და იგივე სახის უმცირესი ნაწილაკებისგან. აი ამის განცდა ხდება სავიკალპა სამადჰიში. იშლება განკითხვა, რომ ვიღაც ძლიერია ვიღაც სუსტი, ან ვიღაც მდიდარია ვიღაც ღარიბი, ან ვიღაც ლამაზია ვიღაც მახინჯი. ამ დუალიზმამდელ მდგომარეობაში გადადიხარ. ვიმეორებ, ამას კი არ ხვდეი, არამედ განიცდი. ეს რადიკალურად განსხვავებილი რამეებია. რაც შეეხება პიროვნებას, "მეს", ეს რჩება, მაგრამ ხდება მორჩილი, კეთილი, მიმტევებელი. ანუ ეგოცენტრულობა ქრება, იმის შემხედვარე, რასაც აბსოლუტი განახებს, რომ ქვიშის მაცვალიც კი არ ხარ იმასთან შედარებით რაც ის არის. ამის მიხვედრა კი არა განცდა ხდება. ანუ აბსოლუტი გაყენებს თავის მდგომარეობაში ისე, რომ შენი პიროვნება რჩება. ანუ შენს პიროვნებას აყენებს თავის ადგილას. ანუ ადგილებს გიცვლის, ის ხდება შენი პიროვნება და შენ ხდები ის. ეს განცდა რადიკალურად გცვლის. ცვლილება ცალსახაა: მხოლოდ ზნეობრივი პრინციპების მიმართულებით. იმის შემხედვარე და განმცდელი, თუ რა არის აბსოლუტი, შენი პიროვნება აბსოლუტურად იცვლება. შენ აქამდე იცოდი თუ რა და ვინ ხარ შენ, ანუ ვინ არის შენი პიროვნება, ახლა კი ხედავ აბსოლუტს. მას პიროვნებას ვერ უწოდებ. სავიკალპა სამადჰის შემდეგ მოდის ნირვიკალპა სამადჰი, რომლიდანაც გამოსვლას მოსდევს მდგომარეობა რომელსაც ქვია ტურია. ეს არის მეოთხე განზომილებაში მყოფობის მდგომარეობა. პიროვნება ანუ "მე" ისევ რჩება, მაგრამ საკუთარ თავს აკვირდება გარედან. სიზმარშიც ცხადშიც. აი ჩვეულებრივ დროს, ღვიძილსა და ძილს შორის არის არაცნობიერეი მონაკვეთები, როდესაც ცნობიერება ითიშება და არ ვიცით რა ხდება. მაგ: როდის დაიწყო სიზმარი? და ა.შ. ტურიაში მყოფობის დროს, ნარჩნდება ცნობიერების უწყვეტობა. ეს რუდოლფ შტაინერას აქვს აღწერილი და ამისი მიღწევის გზებზეც ლაპარაკობს, მაგრამ მე კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ ეს მხოლოდ ერთი ეტაპია და ეს ყველაფერი ხდება პიროვნებისთვის, რომ ის შეიცვაოს. ეს ემართება გონებას. მას უყვარს სპეცეფექტები და სწორედ ამ სპეცეფექტების ენაზე ესაუბრება აბსოლუტი.
ანუ, ნირვიკალპა სამადჰის გარეშე, ტურია, ანუ მე-4 მდგომარეობა არ მოდის. ანუ უწყვეტი ცნობიერების მდგომარეობას იწვევს ნირვიკალპა სამადჰი, რადგან ეს უკვე გაცილებით ინტენსიური და ღრმა მდგომარეობაა, ვიდრე სავიკალპა სამადჰი. ეს არის, არა ფორმის და სახელების სამყარო, არამედ უფორმობის და პირველადი, ანუ არსობრივი, ის რაც ფორმამდე იყო სამყარო. ეს სამადჰი, სწორედ ამ არსობრივ სიბრტყეში მიმდინარეობს, ანუ ეხება უფრო ნატიფ სიბრტყეს, ვიდრე მატერიალური სხეულები და ფორმებია. ეს მდგომარეობა გათავისუფლებს ტანჯვისგან. ანუ ნირვიკაპლა სამადჰიში არ არის ტანჯვა. ეს გავს სარკეში ანარეკლს: როგორც ადამიანი არ იმყოფება სარკეში, არმედ სარკის წინ დგას და სარკეში მხოლოდ მისი ანარეკლი "იმყოფება", ასევე არ იმყოფება შენი პიროვნება სამყაროში. აიტომ მას არ ეხება არანაირი ტანჯვა რაც შეიძლება არებობდეს. მაგრამ ამ მდგომარეობაშიც კი, პიროვნება რჩება. ანუ ისევ არსებობ შენ და არსებობს სამყარო. ანუ დუალუზმი რჩება, მაგრამ ტანჯვის გარეშე. თავისუფლება ნიშნავს ტანჯვისგან გათავისუფლებას.

ახლა ორიოდ სიტყვას ვიტყვი საჰაჯა სამადჰიზე, რომელიც მიიჩნევა სამადჰის უმაღლეს ფორმად. ბევრს შეცდომით გონია, რომ ეს არის გასხივოსნება, ანუ რეალიზება. საჰაჯა სამადჰი, მოსდევს ნირვიკალპა სამადჰის და ხასიათდება სწორედ მე-4 მდგომარეობით, რომელსაც ეწოდება ტურია. მე-4 მდგომარეობა ლიტონს სიტყვებად რომ არ დარჩეს, ავხსნი დეტალურად. ჩვენ ვიცით ადამიანის 3 მდგომარეობა.

1. ღვიძილი
2. სიზმრებიანი ძილი (REM sleep)
3. ღრმა ძილი (Deep sleep, უსიზმრებო ძილი, კომა. იგივე მდგომარეობა, რომელშიც ვიმყოფებით ნარკოზის დროს, ვისაც გამოცდილი აქვს ეცოდინება)

და ტურია არის სწორედ მე-4 მდგომარეობა. როდესაც დანარჩენ 3 მდგომარეობას შორის საზღვრები იშლება. ანუ გძინავს თუ გღვიძავს სულ ერთია, არაფერი იცვლება. ცნობიერბა არასდროს წყდებ, სულ აცნობიერებ ყველას და ყოველგვარ მდგომარეობას. ამ მდგომარეობას ეწოდება საჰაჯა სამადჰი. სამადჰი იმიტომ ეწოდება, რომ მომენტებში ნეტარების შეგრძნება ისეთ პიკს აღწევს, რომ ადამიანი სუნთქვას წყვეტს დიდი ხნით, ჭამა სმაზე ზედმეტია საუბარი. ასეთ მდგომარობაში, ანუ საჰაჯა სამათჰიში ერთეულებია ცნობილი, რომელბიც წლობით იყვნენ.
მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, დუალიზმი აქაც რჩება, ანუ ეს არ არის გასხივოსნება.[size="2"][/size]

Posted by: torski Nov 22 2015, 01:57 PM

ზუსტად ასე ვიყავი მეც, უბრალოდ მე მალე მივხვდი, 1 თვეში დავალაგე ყველაფერი. რადიკალურად განსხვავებული ადამიანი ვარ ეხლა. 2 თვეა ვეგუები ახალ ცხოვრებას, არც სამადჰის ვეძახი არც სხვა რამეს. ჩემთვის ეს ყველაფერი უბრალო ჭეშმარიტებაა, რომელსაც ვერავის ავუხსნი, და მემგონი არც მინდა, იმიტომ რომ უმეტესობა ვერასდროს გაგიგებს, მამენტ ეგეც ხომ არ გაინტერესებს ))

Posted by: David Monny Nov 22 2015, 02:04 PM

torski
დამეთანხმები, რომ მნიშვნელოვანი მესიჯი, რომელიც სამადჰიდან შეიძლება გამოიტანო არის ის, რომ ყველაფერი შეიძლება მოხდეს: სასწაულიც, ჩვეულებრივი მოვლენებიც და, რომ არ არსებობს სქემა, რომელიც მოერგება კონცეფციას, თუ როგორ უნდა მოვიქცეთ, ვიცხოვროთ ამა თუ იმ სიტუაციაში. დაკიდევ მნიშვნელოვანია არა თვითონ სამადჰის მდგომარეობაში ყოფნა, არამედ ის მიდგომა ცხოვრებისადმი, რასაც ისგან გამოსვლის შემდეგ იძენ

Posted by: old_man Nov 22 2015, 03:10 PM

ეს ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან უმეტესობა დაბადებიდან ვარსებობთ სოციუმის ცნობიერების ძალიან ზედაპირულ შრეზე... ცხოვრების შაბლონურ დონეზე, თავისი გვაროვნულ-ტომობრივი წარმოდგენებით და ვერ ვცდებით მას. ცნობიერების განსხვავებულ მდგომარეობაში აღმოჩენა გადაგაფასებინებს ცხოვრების უფრო სწორად არსებობის ამ საცოდავ მოდელს.
ამ ეტაპზე მე იმდენად არ მაინტერესებს შორს გასვლა ამ პლანებზე რამდენადაც შევუთავსო ის მცირედი გამოცდილება რაც მქონია ჩემს ფიზიკურ არსებობას. და ისიც მართალია რომ მას შემდეგ უფრო უჭერ მუღამს ამ ცხოვრებას და უფრო სავსე ხდება ის. თავგადასავალივით აღიქვამ. მე მქონია გარკვეული გამოცდილება მედიტაციების დროს, ამიტომ რაც აქ დაწერეთ თქვენ ორმა ეს ჩემთვის ცარიელი თეორია აღარ არის, შემივსო აღქმა...

Posted by: David Monny Nov 22 2015, 03:55 PM

old_man

ძალიან სასიხარულოა, რომ ხართ ადამიანები, ვისაც გაინტერესებთ თვითშემეცნება. თავდაპირველად, ყველაფერი ინტერესით და დიდი სურვილით იწყება, მაგრამ შემდეგ, ეს სურვილი უნდა გავუშვათ. როგორც სახლთან მისვლის დროს გადმოვდივარ მანქანიდან და სახლში ისე შევდივართ, რომ მანქანას გარეთ ვტოვებთ, ასევეა ესეც. არავინ შედის მანქანით თავის ბინაში. მოდის დრო, როდესაც სურვილები უნდა დავტოვოთ "ავტოფარეხში" და სახლში ისე შევიდეთ. მე ეს თემა გავხსენი იმისთვის, რომ გამეზიარებინა ჩემი გამოცდილება; ამას იმიტომ ვამბობ, რომ თუ დააკვირდებით, მთელი იმ ხნის განმავლობაში, რაც აქ ვპოსტავ, არანაირი პრაქტიკის, მედიტაციის ან სხვა რომელიმე დისციპლინის შემოთავაზება არ გამიკეთებია, პირიქით, მიმაჩნია, რომ ყველანაირი პრაქტიკა მასზე დამიკიდებულებას იწვევს. მაგ: ვაკეთებთ მედიტაციებს და სულ ის შეგრძნება გვაქვს, რომ აი მივაღწიეთ რაღაც მდგომარეობას, ი უკვე გავიზარდეთ, ის აღარ ვართ რაც გუშინ ვიყავით. წინ მივიწევთ, ვვითარდებით, მაგრამ რეალურად კი სულ უკმაყოფილო და სულ მოლოდინშI ვართ, რომ აი ცოტაცდა გავსხივოსნდები. ცოტაღა დარჩა და დამთავდება ტანჯვა. არადა ის ისევ ბრუნდება. ამიტომ ვამბობ, ეს არასდროს დამთავრდება. მედიტაციების კეთება რაიმე შედეგის მისაღებად ნონსენსია. კი, მიიღებთ შედეგს, მაგრამ მერე ამ შდეგის შენარჩუნებაზე დაიწყებთ მედიტირებას. შემდეგ ეს შდეგი ისევ დაგისხლტებათ ხელიდან. შემდეგ ახლიდან დაიწყებთ სხვა პრაქტიკას და ასე დაუსრულებლად. ის რაც მიდის, არც არასდროს ყოფილა თქვენი. ის მდგომარეობა, რომელსაც შენარჩუნება ჭირდება, არ არის ჩვენი ჭეშმარიტი მდგომარეობა. არც სამადჰია ჩვენი ჭეშმარიტი მდგომარეობა და ამიტომაც გამოვდივართ. არიან ადამიანები, რომლებიც გამიზნულად შედიან და იხანგრძლივებენ სამადჰის სხვადასხვა სახეობებში შესვლას და დარჩენას, მაგრამ ეს ააფრით არ გასნხვავდება სხვა უამრავი პრაქტიკებისგან და მედიტაციებისგან. მე სამადჰიდან გასმოვლის შემდეგ მივხვდი, რომ სანამ "მე" ვარ, მანამდე ყოველთვის რაღაც წავა და რაღაც მოვა, მაგრამ არის თუ შეიძლება ამას ეწოდოს მდგომარეობა, რომელშიც თვითონ მდგომარეობაც კი არ არსებობს, სადაც არაფერი არ მიდის და არ მოდის, რადგან "მე" აღარ ვარ. ხოლო ის, რაც არის, არის თუ არ არის, ამას აღარ აქვს მნიშვნელობა. აღარ არის მეორე. ამიტომ ღმერთი, ვერაფერს ვერ ხედავს გარდა ღმერთისა, ხოლო ადამინს კი უნდა გახდეს ღმერთი, მისი ადგილი დაიკავოს, რომ სხვებზე ამაღლდეს, ანუ თვითონ იყოს ღმერთი და სხვა ყველა მასზე დაბლა მდგომი არსებები. ეს განსხვავებაა.

Posted by: David Monny Jan 19 2016, 08:29 PM

სრულიად სპონტანურად დღეს, ნათლისღებას დედაჩემს ვესაუბრებოდი მამა გაბრიელზე და ისეთი რამ წამაკითხა, რამაც გამაოცა. სიტყვა სიტყვით ემთხვევა სამადჰის მდგომარეობის ახსნას, ის, რასაც მამა გაბრიელი "განღმრთობის" მდგომარეობად აღწერს; ეს მოუყვა ერთ პიროვნებას, რომელიც ახლა დეკანოზია.

აი რას ამბობს ის:

"გონება ჩერდება, აზრები, თავიდან, სრულიად ქრებიან და უჩინარდებიან, აღარც არაფერს ფიქრობს (ანუ ადამიანი ვინც ამ მდგომარეობაშია) არამედ მხოლოდ ღმერთს ჭვრეტს და რასაც ღვთისაგან ხედავს მას აკეთებს და ამბობს. განღმრთობილი ფლობს სიბრძნეს დასაბამიდან უკუნისამდე, ხოლო ვინ იყო განღმრთობილი ეს ჩვენი საქმე არაა (ეს, რა თქმა უნდა ჩემთვის თქვა) ერთი კი ვიცით იოანე ღმრთისმეტყველი."

გაოგნებაში მოვედი მოსმენილისგან, რადგან ეს ყოველივე საოცრება იყო. მკაფიოდ რომ არ გამეგო ეს სიტყვები, ალბათ მოჩვენებას მივაწერდი. ვფიქრობდი ჩემთვის: - როგორ, გონება ჩერდება, აზრები ქრება... ეს ხომ შეუძლებელია ?!

- ბოდიში მამაო, როგორ, გონება ჩერდება, აზრები ქრება და არაფერს ფიქრობს, ნუთუ ასეთი რამ შესაძლებელია?
- კი. უნდა დამიჯერო მოყვასო, კაცთაგან შეუძლებელი, ღმერთისგან შესაძლებელია. ეს არის გარდაუვალი მოქმედება სულიწმიდისა ადამიანზ, რათა განაღმრთოს ანუ სათნოებათა უზენაესი, ყოვლის გვირგვინი - სიყვარული მიანიჭოს.

Posted by: ichi Jan 21 2016, 09:06 PM

იქნებ იყო, იქნებ არც იყო? რატომ ეყრდნობიან ასე მთლიანად მოძღვრები სხვის მონათხრობს მე ვერ ვხვდები. მემგონი სიმართლეზე მეტი სიცრუე და მოგონილია რელიგიურ წიგნებში, ყოველ შემთხვევაში მე ვფიქრობ როდესაც წიგნს აქვს მრავალი წყარო და შესაძლოა ბევრჯერ გადაიწერა, იქ ეჭვი მაქვს რომ არაერთ ტყუილს გადაეყრება ადამიანი.

Posted by: ano Jan 22 2016, 01:31 PM

ანუ სახელები სხვადასხვა რელიგიებში სხვადასხვა აქვს და აღწერილობა ემთხვევა?
სამადჰი-განღმრთობა, წმინდანი_გასხივოსნებული?


ისე ამ თემას კიდევ გადავიკითხავ მერე, ბევრი რამე ალბათ უყურადღებოდ გამომრჩა

Posted by: David Monny Jan 22 2016, 05:18 PM

ano

ფაქტია, რომ ანალოგიურ მდგომარეობას აღწერს, მაგრამ წმიდანებს ეკლესია რაცხავს თავისი წესების მიხედვით. ყველა რელიგიას აქვს დოგმები, მაგრამ სიმართლე ერთია. რელიგიები ერთმანეთს გამორიცხავენ, არ არსებობს, რომ არსებობდეს რამოდენიმე აბსოლუტი. აბსოლუტი ერთია. ან ყველა რელიგია ცდება, ან რომელიმეა სწორი.

Posted by: ano Jan 25 2016, 07:11 PM

კი აღწერა ემთხვევა,
რელიგიები ერთმანეთს მიტომ გამორიცხავენ რომ ადამიანის ტვინია მასე მოწყობილი, ურთიერტსაწინააღმდეგო აზრების ჭიდილით,
თუ ვინმე მისნაირად არ ფიქრობს ე.ი. მოწინააღმდეგეა.
ნუ ზოგი რელიგიური მიმდინარეობა შედარებით უფრო წინააღმდეგობრივია, ზოგი შედარებით ჰარმონიული.

Posted by: ano Jan 25 2016, 07:28 PM

დიდი მადლობა რომ გაგვიზიარე გამოცდილება, ძალიან საინტერესოდ აღწერ ყველაფერს,
გადავიკითხე პოსტები თავისებურად ჩემი გონებაც ჩაერთო ამბავში, ლოგიკის ძიების და ამოხსნის, გაანალიზების მიზნით

მაინც ყველაფერთან ერთად, მედიტაცია, კუნდალინი, ფსიქოლოგის კონსულტაცია, ხომ შეიძლება კომბინაციის შედეგი იყოს ეს სამადჰის მდგომარეობა?
ანუ რატომ გამორიცხავ რომ ფსიქოლოგმა ვერ გიშველა? თუ იუნგის მეთოდით მიდიოდით, ანუ როგორც ვვარაუდობ ქვეცნობიერის წმენდა მოხდა ფსიქოთერაპიით, შემდეგ მედიტაციით გონების დამშვიდება, ხოლო კუნდალინ იოგებით ჩაკრების გახსნა და ენერგიის შეუფერხებელი მოძრაობა სხეულში, ხოლო პირადი თვისება ჰიპერაქტიურობა დიდი ენერგიის წყარო პიროვნებაში.

Posted by: torski Feb 7 2016, 11:27 PM

1) მედიტაციებით იმიტომ ვიყავი დაკავებული, რომ მარტო ამ მდგომარეობაში შემეძლო ენერგიის შეკავება ( ანუ გაიგივებას აღარ ვახდენდი მასთან )
2) ფსიქოლოგმა ქვეცნობიერს ჩხრეკა დაუწყო და ერთ-ერთI ასეთი ჩხრეკის დროს ძაან ცუდად გავხდი იმის გამო, რომ არ დამიჯერა და მითხრა დაიკიდე ეგ ენერგია და აითვისეო, დააკვირდიო. დავუჯერე და ისეთი შეტევა მქონდა რამოდენიმე დღე ვცახცახებდი შიშისგან.
3) ბოლოს უკვე სასოწარკვეთილი ვაკეთებდი მედიტაციებს, დაკვირვების დროს ამ ენერგიას როცა ვაწყდებოდი უკვე ვეღარ ვიგერიებდი და შეტევების რიცხვა იმატა. ანუ ადრე თუ ჩხრეკა მჭირდებოდა ახლა უკვე გაიზარდასავით. ნელ-ნელა მედიტაციის გარეშე ყოველდღიურობაშ მაწუხებდა, თავიდან იყო 1 წუთი, მერე 5, მერე 1 საათი, მოკლედ როცა საქმე იქამდე მივიდა რომ მთელს სხეულში გაათასმაგდა კი დამემართა ის რასაც მე "აფეთქებას" ვეძახი. ამ ენერგიის მოძრაობა დიდ შიშებთან იყო დაკავშIრებული, იმიტომ რომ ხვდები რომ რაღაცას ვერ აკონტროლებ. ჯერ ქვემოდან წამოვიდა ყველაფერი დამეწვა შიგნით. ამოვიდა გულში. გულში ამოსვლის მერე ზემოთ იქაჩებოდა,მაგრამ მეშინოდა გაშვების რადგან ბევრი მაქვს წაკითხული რომ ვინც კუნდალინი ზემოთ მოუმზადებლად აუშვა აიკიდეს სხვადასხვა დაავადებები. მთელი ძალით ვაკავებდი გულის არეში ამ ენერგიას სანამ შემეძლო , მაგრამ წინაღOბა უფრო აძლიერებს ერთI ამას მივხვდი. ბოლოს ძალა აღარ მქონდა და რაც იქნება იქნება მეთქი და თავში რომ ამოვიდა ჯერ თვალებშუა გაჩერდა, შემდეგ უფრო ზემოთ ავიდა ( მარცხენა ნახევარსფეროს წინა მხარეს გაჩერდა ) კი დამეკარგა ჩემი "მე"-ს აღქმა და შევედი, შევედი და გამოსვლა აღარ მინდოდა ))

შემიძლია თამამად ვთქვა, ფსიქოლოგისგან სარგებელი 0 მქონდა (არაერთისგან). სამადჰიში შესვლა არ შესვლა მარტო ზემოდან წყდება (ათეისტისთვის შემთხვევითობით, მორწმუნისთვის ღმერთის ნებით ( კარმულია, ამას ვერ ახსნი სიტყვებით, მარტო იქ ნამყოფ ადამიანს შეუძლია გაიგოს რაზე მაქვს საუბარი ) ვიმეორებ, შეიძლება 50 წელი გაატარო მედიტაციაში და ეძებო და ვერაფერი ნახო და შეიძება ვიღაცა ბოლო დონის ნაძირალამ განიცადოს. წარმოიდგინე კარი, რომელიც მარტო მაშინ იღება როცა ხედავ მას , მაგრამ არ გინდება მისი გაღება ( ანუ იცი რომ სადღაცაა, დიდი სიამოვნებით ნახავდი რა არის იქ, მაგრამ არ გაინტერესებს ნახავ თუ არა) . ნებისმიერი ფიქრი ( მინდა შევიდე ამ კარში ) მომენტალურად გაკარგვინებს კარს. კაცს ვიცნობ ვინც დუალიზმიდან ტკბილად გავიდა, ტკბილად ნახა ყველაფერი, ტკბილად გააგრძელა ცხოვრება . მე სამწუხაროდ ძალიან დიდი ტანჯვით გავიარე ეს პროცესი . მალე ნახევარი წელი სრულდება რაც ეს დამემართა და ყვლაფერი იდეალურად მაქვს. )

Posted by: ano Feb 8 2016, 01:11 PM

მადლობა რომ ცდილობ ახსნა, მე ყველაფერს კარგად ვერ ვხვდები, ვცდილობ ჩავწვდე სიღრმეში სიტუაციას, მიუხედავად იმისა სწორად ვიქცევი თუ არა, ფსიქოლოგმა, ქვეცნობიერი გაგიხსნა და მერე გითხრა რომ დაიკიდეო? კარგი მაგას ახლა თავს დავანებებ,

მედიტაციის დროს შენს ენერგიას აკვირდებოდი მხოლოდ? სხვა რას აკეთებდი, მარტო აკვირდებოდი, და მეტი არაფერი? ენერგიასთან არ აიგივებდი საკუთარ თავს ანუ. და იმდენედ აღარ გაწუხებდა

შემდეგ ჩხრეკა არ გჭირდებოდა ის თავისით მოდიოდა, უბრალოდ კარი გაუღე თავიდან და მან მოძრაობა დაიწყო, ქვემოდან ზემოთ
დაწვას რაც შეეხება დავითმაც ახსენა რომ იწვები მაგ დროს, და უფლებას თუ მიცემ ნელნელა მთლიანად დაწვავს შენს ეგოს, ანუ თუ არ შეგეშინდება და დანებდები,

სამადშიში შესვლა ზემოდან წყდებაო რომ თქვი საინტერესო ფაქტია, და კარმის ამბავიც, ოშოს აქვს ნახსენები ზუსტად აზრს ვერ ვაყალიბებ რომ ათეისტები წინა ცხოვრებაში ძალიან ახლოს იყვნენ გასხივოსნებასთან, და ისე შეეშინდათ რომ ამ ცხოვრებაში რადიკალიზმში გადაიჭრნენო. ანუ ოშოსაც აქვს ნახსენები წინა ცხოვრების გავლენა,

მეც დაკვირვებული ვარ ათეისტებს ძალიან აინტერესებთ რაღაც აზრები უტრიალებთ, თითქოს სწორ გზაზე არიან, ოღონდ რაღაცნაირად სირაქლემას პოზიციაში მეჩვენებიან. (ნუ ეს ჩემი აზრია უბრალოდ)

ეს ძალიან მნიშვნელოვან მომენტად მეჩვენება, კარგია რომ ახსენე.

მოკლედ ათეისტის ახსნილი ძალიან საინტერესოა,

Posted by: ano Feb 8 2016, 01:48 PM

სამადჰის პირდაპირ არ ეხება მაგრამ,
ვთქვათ მე უარვყოფ ინკარნაციის არსებობას, მაშინ ვერანაირი ლოგიკით ვეღარ ვხსნი ამდენი განსხვავებული ადამიანის თანაარსებობის ფაქტს, ანუ ყველა სხვადასხვა დონეზეა, და ეს ასაკობრივი სხვაობით საერთოდ არ არის გამოწვეული, არც აღზრდის შედეგია დიდად, იმიტომ რომ დედმამიშვილებიც რადიკალურად განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან,
ვთქვათ რაღაც ასეთ თემებზე დავიწყებ საუბარს თან მე მგონია რომ ძან მაგარი საინტერესო საკითხია, ამ დროს ჩემს ირგვლივ თითქმის არავის არ აწუხებს ასეთი აზრები, გადავრთავ ვთქვათ არხზე სადაც არის საუბარი პირამიდებზე ან ამოუცნობ საკითხებზე თან კომენტარებს ვაკეთებ ნახე რა თქვა რა საინტერესოა თქო, მოკლედ მაგნიტივით მიზიდავს ეს შეუცნობელი საკითხები, საოცრად მაინტერესებს მაშინ როცა სხვისთვის ეს არის არაფერი უბრალოდ დროის კარგვა.
მეც მათი ზეგავლენით ვფიქრობ რომ მართლაც რატო ვუთმობ ამდენ დროს, რაში მჭირდება, ხელს ჩავიქნევ, მაგრამ მერე ისევ რაღაც ხდება ისევ ვუბრუნდები, ვერ ვშორდები. ვერ ვხვდები რატო მაინტერესებს. თან ვიცი რომ ამაზე ვფიქრობ ბევრს, ჩაანაცვლა სხვა ინტერესები და გეგმები. თითქოს რაღაც უნდა ამოვხსნა

Posted by: torski Feb 8 2016, 02:12 PM

უბრალოდ მე ძალით მომნათლეს ბავშვობაში და ამან ცუდად იმოქმედა ჩემზე ( 16 წლის ვიყავი როდესაც პირველად შემხვდა ვუნდერკინდი. ეს იყო ადამიანი რომელიც გავაწამე კითხვებით და ბოლოს როცა ვკითხე საიდან იცი ისეთი რაღაცეები შენს ასაკში ასეთი რაღაც მიპასუხა:" ყველას პრობლემა ის არის, რომ პრაქტიკა არავის აინტერესებს, მარტო თეორია, თეორია და კიდევ ერთხელ თეორიაო ) ზედმეტად ანალიტიკური აზროვნების ადამიანი ვარ თან ცხოვრებაში იმდენი ცუდი რამე გადავიტანე რომ ყველაფერში მიზეზის ძიება დავიწყე. მოგეხსენება როცა აღარ გაკმაყოფილებს "ღმერთის ნებაა" იწყებ ძიებას. ბიბლია გადავიკითხე და როცა შევადარე ვედების ტექსტებს მივხვდი რომ ამდენი ტექსტი იმიტომ იწერებოდა, რომ ადამიანური გონებით ამ ყველაფრის გაგება დუალიზმში შეუძლებელია. არ შემიძლია ვთქვა რომ ათეისტი სულით და ხორცი|თ ვიყავი. მორწმუნე თავის თავს მუდამ ახსენებს რომ ღმერთი არსებობს . ათეისტი მუდამ იმას ახსენებს თავს რომ ღმერთI არ არსებობს, არსებობს მხოლოდ შენი "მე". მერე ფსიქოლოგიის შესწავლა დავიწყე, მივხვდი რომ ყველა ერთი და იგივეს წერდა, სადღაც ახლოს იყვნენ მაგრამ ბევრმა იმიტომ გაუბერა რომ დუალიზმში ცდილობდა იმის ახსნას რაც მის გარეთ არის. შემდეგ " მამა ძე და სულიწმინდა" << ეს იყო ჩემთვის ყველაზე დიდი "ზაგადკა" როგორ შეიძლება სამივე ერთი იყოს. ბოლოს ყველა ეს თეორია არსებობის-არ არსებობის შესახებ გადავიყვანე მედიტაციაში. ეს ეხლა ვამბობ რომ ათეისტურად ვიყავი განწყობილი, მაგრამ სინამდვილეში რწმენა/ ურწმუნოებაზე გაცილებით მეტი მაინტერესებდა. ათეისტებზე და მორწმუნეებზე გაცილებით უბედურები არიან მესამე ტიპის ხალხი. ვისთვისაც ღმერთის არსებობა-არარსებობაზე მეტი აინტერესებს. ამავდროულად ყველა მორწმუნეს აწუხებს კითხვა, მაგრამ რიტუალის სახით იხსენებს ღმერთს რათა ერთმა კითხვამ მეორე არ შვას.
ამიტომ არის თვითშემეცნება ყველაზე დიდი "რელიგია". რაც არ უნდა ითქვას მაინც მართლმადიდებლად შემიძლია ჩემი თავი ჩავთვალო თუ მკითხავენ, რადგან იესოს პიროვნება დამეხმარა ამ ყველაფრის გარკვევაში ) მაგრამ ყველა ჭეშმარიტებას ვაღიარებ ( ოღონდ იმას არა რასაც ჩვენ ქუჩაში და ტელევიზორში ვხედავთ ) რაც შეეხება სწორ აზრებს. იცი რა მომენტში იჭედება ტვინი? როცა აზრის სისწორეს აღარ აქვს მნიშვნელობა. რაც შეეხება შიშს.. კი არის ეგმომენტი, მე იმიტომ მეშIნოდა ამ ენერგიის, რადგან მთელი ჩემი ფსიქიკის გარდაქმნის (სფაქტიურად სიკვდილის) საშიშროებას ვხედავდი. წარმოიდგინე ერთ მომენტში რომ გითხრან რომ ყველაფერი რაც 20 წელზე მეტი იფიქრე აბსურდია და ამავდროულად როცა გაგიჩნდება კითხვა" აბა რა არ არის აბსურდი " იჩითები პოზიციაში: რომელსაც ავღწერდი ასე: ყოფნა არ ყოფნა ( სხვათაშორის შექსპირიც კაი ნაგულავები ყოფილა ). დანებებით იმიტომ დავნებდი ამ პროცესს, რომ რომ არ დავნებებულიყავი ვგრძნობდი რომ რაღაცა ცუდში გადაიზრდებოდა ( რაიმე ფსიქიკურ გადახრაში ალბათ ).
მედიტაციის დროს ენერგიას, აზრებს, ემოციებს, მეს, ყველაფერს ვაკვირდებოდი, მარტო დაკვირვების დროს ვიყავი მშვიდი, როგორც კი გაიგივებას ვახდენდი ტანჯვას ვიწყებდი. ენერგიას არ აქვს კარგი და ცუდი მხარე, ის აბსოლუტია, სხვა საქმეა შენ რანაირად აღიქვამ იმ ენერგიას, რომელ კალაპოტში ჩასვამ ცუდი ფიქრების კალაპოტში თუ კარგი ფიქრების. მაგრამ კარმიდან გამომდინარე ენერგია იმ კალაპოტით წავა რომელიც შენ შენი ცხოვრებით უკვე ააშენე.
მორწმუნე ვარ, ჭეშმარიტების მჯერა)) გინდა ღმერთი დავარქვათ, გინდა უღმერთობა, და რავი კიდე რა ეს ხომ ყველაფერი სიტყვებია და მეტი არაფერი ))

Posted by: torski Feb 8 2016, 02:36 PM

რა თქმა უნდა უარყოფ, შენ ხომ დასავლურ ცივილიზაციას ეკუთვნი. გითხრა რატო უარყოფ ინკარნაციას? იმიტომ რომ რეინკარნაცია რომ ყოფილიყო იესო არ იქნებოდა ერთადერთი მხსნელი, შესაბამისად ქრისტიანობა ცენტრალიზებული რელიგია აღარ იქნებოდა, დაეკარგებოდა იერარქიული ბიზნეს-წყობა. რომელ ევანგელეში წერია რომ რეინკარნაცია არ არსებობს? მართალია, იქ არაფერი არ წერია, მაგრამ როცა რაღაც არ წერია ეს იმას ხომ არ აღნიშნავს რომ ის არ არსებობს )) წარმოიდგინე სიტუაცია სადაც მართლმადიდებელი ლამარა უცბად იგებს, რომ იმისათვის რომ ცოდვისგან თავი იხსნას ის უნდა დააკვირდეს ცოდვას ( წინ ნუ აღუდგები ბოროტს- ბიბლიიდან არის ) და გაატაროს და გააგრძელოს თავისი საქმე. ან ის ფაქტი სასაცილოდ არ გეჩვენება მაგალითად 80 წელი თუ კარგად იცოცხლე სამუდამოდ სამოთხეში იქნები. საიდან ამდენი ამბიცია? )) თუ გჯერა სიკვდილის მერე რამის არსებობის მაშინ იმაზეც უნდა დაფიქრდე რომ იქ იმდენ დროს გაატარებ რამდენიც კარმულად გეკუთვნის. ის ავაზაკიც იმდენ ხანს დაჰყოფს "ჯოჯოხეთში" სანამ მისი ცუდი კარმა არ დაიწვება. ის ისევ მოევლინება ამ ქვეყნად . სამოთხე გაწელილი ჯოჯოხეთიაო ამბობენ. შენი კარმა ყოველთვის მუშაობს, ყოველთვის )) ქრისტიანობაშ როგორ არის? ერთხელ ცხოვრობ, მერე 2 გზაა მარცხნივ, მარჯვნივ. ცდილობ კაი ტიპი იყო რომ მარჯვენა მხარეს მოხვდე, მაგრამ კარგად ცხოვრება ხომ ყველას უნდა? შესაბამისად ცდილობ მაქსიმალურად მატერიალისტი გახდე და რამეს მიაღწიო, რადგან იცი რომ იქ ასეთი რაღაც აღარ არის. ამიტომ არის რომ დასავლური ცივილიზაცია ინტელექტუალურად მოწინავეა, ყველა ცდილობს მოასწროს აქ ცხოვრება, სხვა ხომ აღარ იქნება )) დუალიზმი კარგადაა გამოყენებული ზვარის დასაწესებლად, შესაბამისად კარგი დამჯერი ელემენტი ხარ საზოგადოებისთვის. ამიტომ არის აბრაამული რელიგიები ასეთი აგრესიულები რომ არიან. ( ნუ ქრისტიანობა ათეიზმში გადავიდა და ერთმა იდეამ მეორე ჩაანაცვლა რა მნიშვნელობა აქვს ) . რაც შეეხება დაინტერესებას, ხალხს ვიცნობდი მთელი ცხოვრება კითხულობდნენ ამ ყველაფერზე, მაგრამ დღესაც კითხულობენ და შენ თუ გგონია კითხვით და ინფორმაციის მოძიებით შორს წახვალ ძალიან ცდები. დუალიზმში ამ ყველაფერს მისტიკის სახე აქვს, მისტიკა კიდე გიზიდავს რადგან კითხვა კითხვას წარმოშობს. ამის გამო შენი ყოველდღიური ცხოვრება ჩვეულ სახეს კარგავს და გადადიხარ მარაზმში. შენ დასავლური საზოგადოების წევრი ხარ, შესაბამისად უნდა დაემორჩილო წესებს და მიხედო შენს ცხოვრებას. როცა გაინტერესებს ასეთი კითხვები მე რას გირჩევდი იცი? გადადე ეს ყველაფერი მედიტაციამდე. 1-2 საათი გამოყავი მედიტაციისთვის და სისტემატიური სახე მიეცი. ნუ ელოდები რამეს ამ მედიტაციებისგან, უბრალოდ აკეთე უსასყიდლოდ. ძირითადად დაინტერესდი იმით ვინ ხარ შენ, სადაც არ უნდა წაგიყვანონ ფიქრებმა არ მოკიდო ხელი, სანამ ყველაფერი არ გაჩერდება და არ გაქრება და შენც არ გაქრები.

როგორც დევიდმა თქვა " გონება ჩერდება, აზრები, თავიდან, სრულიად ქრებიან და უჩინარდებიან, აღარც არაფერს ფიქრობს (ანუ ადამიანი ვინც ამ მდგომარეობაშია) არამედ მხოლოდ ღმერთს ჭვრეტს " რაღაც შიშები თუ მოგერია მაგ მდგომარეობაში არ აყვე, გაატარე, ეს შენი ტვინის დამცავი რეაქცია იქნება, ის ხომ ყველაფერს გააკეთებს რომ შენი გონება ჩვეულ რითმში დააბრუნოს, შენ კიდევ მარტო დაკვირვებით შეგიძლია გაარღვიო მის მიერ დაწესებული ზღვრები, უნდა დააშოშმინო და დაარწმუნო რომ არაფრის შეცვლას არ აპირებ, უბრალოდ გაინტერესებს. დრო მოვა და მოტყუვდება და გაუსხლტები დუალიზმიდან და მერე პირამიდებზე კი არ იფიქრებ, მილიონჯერ უფრო მეტს იფიქრებ ოღონდ ეს არანაირად არ იმოქმედებს შენს ყოველდღიურობაზე, რადგან ძირითადად პასუხები გექნება ყველაფერზე, კითხვების 99% ადამიანს ისედაც დასმული აქვს ამ მდგომარეობაში შესვლამდე . ლავირება უნდა გააკეთო, ისეთ ეპოქაში ცხოვრობ ვერ გაექცევი ამ რითმს, აკეთე შენი საქმე და უბრალოდ აკეთე ამავდროულად მედიტაცია და შეიძლება გაგიმართლოს. მედიტაციით შენი გონება თითქოს იკუნთება ( დაკუნთულ ადამიანს უფრო მეტის აწევა შეუძლია ) ასევეა გონება უფრო ღრმა ანალიზის გაკეთებას შეძლებ.

Posted by: David Monny Feb 8 2016, 07:23 PM

torski

კარგია. მერე ჩამოვწერ იმ წინადადებებს რაც სუპერია რა )) ერთი რამეა რასაც მე არავის ვურჩევ, ეს არის პრაქტიკები და მედიტაციები იმ მიზნით, რომ გასხივოსნდეთ. ეს სწორედ ის მომენტია, რომელიც კარის დანახვას გაკარგვინებს. ნებისმიერი პრაქტიკა და მედიტაცია ისეთივე დამოკიდებულებას იწვევს, როგორსაც სიგარეტის მოწევა

Posted by: ano Feb 8 2016, 10:12 PM

კარგია ყველაფერი ყოჩაღ რა კარგად საუბრობთ, აი ძან მნიშვნელოვანი მომენტები დავიჭირე, მეც ჩამოვაყალიბებ მერე ჩემ აზრს
ანუ რაც მე ძალიან დამეხმარა თქვენი ნათქვამებიდან,

Posted by: ano Feb 9 2016, 01:32 PM

აი ეს მომენტი მომეწონა რაც, ახსენე ახლა. რაც შეეხება კითხვების წარმოშობას მნიშვნელოვანი მომენტი მგონია ადამიანში, და როდესაც ადამიანი იძახის მე ღმერთი არ მწამს, ან მეორე უკიდურესობა როცა იძახის მე ესა და ეს ღმერთი მწამს ყველა ვარიანტში მასეთი ადამიანი უბრალოდ ცდილობს წაუყრუოს შინაგან ხმას, რომელიც ამ მნიშვნელოვან კითხვებს უგზავნის რომელზეც პასუხები არ აქვს, რომელზეც საჭიროა დაფიქრება ყურადღების მიქცევა თუ საიდან მოდის ეს, რატო აწუხებს და ძან რო შეიყოლიებს ეს ფიქრები მერე მოუნდება ალბათ ადამიანს, მოუსმინოს, დააკვირდეს ამ ფიქრებს არ ჩაახშოს, რაღაც სტერეოტიპული ვიღაცეების მიერ მოხვეული აზრებით, მაგალითად ასეთებით "შენ ადამიანი ხარ და მაინც ვერ გაიგებ" ....

კარგად გაქვს დაკვირვების მომენტი აღწერილი.



საინტერესოა



ჩამოწერე სუპერები მაინტერესებს,
ანუ პრაქტიკა არ უნდა იყოს მიზნის მისაღწევად თუ სწორად მივხვდი.

Posted by: David Monny Feb 9 2016, 03:37 PM

თავიდან ყველაფერი იწყება სურვილით და მონდომებით, შემდეგ კი ეს ორივე უნდა გადააგდო. ბანანის ქერქი ინახავს ბანანს, რომ ის ჩვენ სუფთად მივირთვათ, მაგრამ შემდეგ ბანანს ქერქი უნდა მოვაცალოთ და გადავაგდოთ, ბანანი კი დავაგემოვნოთ. ასევეა საკუტარი თავის ძიებაც: თავიდან სურვილით იწყება ყველაფერი, შემდეგ კი სურვილები რჩება, მაგრამ მათ რაიმე მიზანი აღარ აქვთ, რადგან ყველა მიზანი უკვე მიღწეულია. ყველაფერი რიგზეა უკვე. არანაირი პრობლემა არ არსებობს.

ყველა რელიგიაში დევს სიყვარული, ეს არის ღმერთი.
ღმერთი არის ყველაფერი რაც არსებობს და ფორმა აქვს და ის რაც არ არსბობს და უფორმოა, მაგრამ იმ განსხვავებით, რომ არაფერი არსებობს ამ ერთი როგორირაცა არსბის გარდა. არ არსებობს მეორე არსება. ყველაფერი ერთია. თან არც არის ერთი, რადგან ერთი უკვე ნიშნავს მეორესაც, ამიტომ არც ერთია.

Posted by: ano Feb 9 2016, 09:01 PM

გასაგებია,


ახლა ცოტა ამერია თავში ყველაფერი, მარა მერე დავალაგებ

Posted by: David Monny Feb 9 2016, 10:07 PM

ano

ანუ დავარქვათ ღმერთი, ზოგი ეძახის აბსოლუტს, ომეგა ფოინთს, ომნიპოტენტურ არსებას, ცხოვრებას, ცნობიერებას, ზეცნობიერებას და ა.შ. ეს რაღაც, არის მხოლოდ ის, რაც არსებობს და რაც არ არსებობს. შენ და მეც, ეს რაღაც ვართ და ქვა და რკინაც. ეს მისი განსხვავებული ფორმებია, როდესაც ფორმით ვლინდება. გონება არის სეპარატირების იმპულსი.
მას არ შეუძლია უნისონში იყოს რამესთან. ის არის ყოველთვის მე-2. მისთვის სრული, ერთი. არ არსებობს. გონება არის ორობითი სისტემის მატრიცა. მასში არ არის ცნება ერთი. და როცა არის, იქვე არის ორიც. ღმერთში კი არ არის ცნება ორი. ამიტომ ვერიდები ვთქვა, რომ ღმერთი არსებობს, რადგან მაშინ ადამიანებს გონიათ, რომ ის ცალკე არსებული რამაა. ეს შეცდომაა. ის არ არსებობს. ღმერთი არ არსებობს.

Posted by: ichi Feb 10 2016, 05:44 PM

ძალიან კარგი თემაა, მაგრამ ერთ რამეში კიდევ დავრწმუნდი, აღწერილობა არასოდეს არ არის აღწერილი ფენომენი, იმიტომ რომ სიტყვებით ვერ გადმოსცემ, ამიტომ მთელი ცხოვრება რომ ყვებოდნენ სხვადასვა ადმაიანები ისაიტის შესახებ, აღწერილობა არასოდეს არ იქნება ინსაიტი. მემგონი მთელი სილამაზეც ესაა რომ გარედან ვერანაირად ვერ სიმოვა ეს გზა, შიგნიდან უნდა გახსნა.

Posted by: ano Feb 11 2016, 01:37 PM

ზედა და ამ ტექსტის აღქმა გამიჭირდა და კიდე რამოდენიმეჯერ გადავიკითხე,
იმედია სწორად გავიგე და ჩემებური ინტერპრეტაციებით არ ავურევ,
მადლობა რომ დაიხარჯე და შეეცადე ახსნას

Posted by: ichi Aug 23 2016, 11:31 AM

David Monny
როგორ ხარ აბა რას შვები?
ეს თემა საკმაოდ ბევრჯერ მაქვს წაკითხული, ინტერნეტსივრცეში ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო რამეები დაიწერა ყოველშემთხვევაში ჩემთვის.
რამე ახალი ინსაიტები ან გარღვევები?

Posted by: ichi Aug 23 2016, 11:31 AM

David Monny
როგორ ხარ აბა რას შვები?
ეს თემა საკმაოდ ბევრჯერ მაქვს წაკითხული, ინტერნეტსივრცეში ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო რამეები დაიწერა ყოველშემთხვევაში ჩემთვის.
რამე ახალი ინსაიტები ან გარღვევები?

Posted by: David Monny Aug 24 2016, 12:45 PM

ichi

კარგად, გმადლობ მოკითხვისთვის, გამიხარდა, შენ როგორ ხარ? როგორ მიდის საქმეები ?

პირველ რიგში, რადგან ეს თემა ჩემი გამოცდილების შესახებაა და დასაწყისში თარიღიც კი მივუთითე, მინდა გითხრათ, რომ თარიღი შემეშალა; ამას არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს, უბრალოდ ახლა ზუსტად გავიხსენე პერიოდი და სიმართლისთვის დავწერ. სამადჰის მდგომარეობაში ვიყავი 2004 წლის აღდგომის მე-2 დღეს, ანუ ორშაბათს, ან შემდეგ დღეს, რადგან ისნის მეტროში ჩავედი და როდესაც ვაგონში შევედი, ჩემდა გასაკვირად ვაგონში ელ. ენერგია გამორთული იყო მთლიანად, სამაგიეროდ ვაგონში მყოფთა უმრავლესობას ხელში ანთებული სანთელი ეჭირა. მივხვდი, რომ "აღდგომის ცეცხლი" (იერუსალიმში აღდგომისას ცეცხლი ინთება თუ ანთებენ მართლამდიდებლურ ეკლესიაში და შემდეგ თვითმფრინავით ჩამოაქვთ ეს ცეცხლი საქართველოში) მიქონდათ სახლში. ეს ვიცი 100%. ხოლო 23 ნოემბერი, გიორგობა რომ მეწერა, ამ დღეს ჩემი ჯგუფელი მოკლეს, ბუტა რობაქიძე, (რა დამთხვევაა, დღეს არის მისი დაბადების დღე ) პატრულმა მოკლა და ეს ყველაფერი ამერია ერთმანეთში 10 წლის წინანდელ ამბავს ვიხსენებდი და ამ წელს იმდენი რამ მოხდა, რომ თარიღები ამერია. ახლა კი ყველაფერი დალაგდა. სამადჰის მდგომარეობაში ვიმყოფებოდი აპრილის შუა რიცხვებში, რადგან 2004 წელს აღდგომა იყო 11 აპრილს. 9 აპრილს კი ჩემი ძმის დაბადების დრე იყო.

ეს რაც შეეხება სიმართლეს და დასზუსტებას. ვიმეორებ, არავითარი არსებითი მნიშვნელობა ამას არ აქვს, უბრალოდ გულში მაინც რაღაც უსიამოვნო შეგრძნება მქონდა, რომ თარიღები ამერია, ახლა მომეშვა ))

რაც შეეხება ახალ განცდებს. სამადჰის მდგომარეობაში იმის მერე მე არ ვყოფილვარ. ეს იყო სპონტანური გამოცდილება. უკვე მრავალჯერ აღვნიშნეთ, რომ სამადჰის მრავალი სახეობა არსებობს, სხვადასხვა წყაროებში. სახელები შეიძლება ერთი იყოს, მაგრამ სხვა და სხვა მდგომარეობაზე მიუთითებდეს.
ის რაც მე შემემთხვა, იყო გათავისუფლების დასაწყისი. ანუ დავარქვათ ღმერთი, რომელიც გაჩვენებს, რომ "აი ეს ხარ შენ, მთელი შენი სხეულით, აზრებით, ფიქრებით და ემოციებით, ხოლო აი ეს ვარ მე" და რიგ რიგობიოთ განგაცდევინებს ყველაფერს რისი ფორმაც აქვს, ხოლო მას აქვს ყველაფრის ფორმა რისი ფორმაც არსებობს. ანუ უფრო გასაგებად რომ ვთქვათ, ყველა ატომი და სუბ ატომური ნაწილაკი, ასევე 4 ურთიერთობის გადამტანი ნაწილაკებიც მისი ფორმებია, რომელსაც ჩვენ სახელებს ვარქმევთ.
მაგრამ "შენ", ანუ "მე"_ს განცდა შენში, ისევ რჩება, ოღონდ არა უშუალოდ სამადჰის დროს, მერე, ანუ როცა გამოდიხარ. ანუ უშუალოდ განცდისას ყველანაირი კონტროლი დაკარგული გაქვს გონებაზე. აბსოლუტურად არაფერს არარ აკონტროლებ, არც დროს არც ქცევას. მხოლოდ გამოსვლის მერე ხვდები, რომ შენ ისევ ხარ. :დდ ახლა გამეცინა, რაღაცეებს ვიწერდი ხოლმე, მეთქი ხალხს ვუთხრა, არ დამავიწყდესთქო, მაგრამ უკვე 12 წელი გავიდა, ის ნაწერები დიდი ხნის წინ დავწვსი სხვა ნაწერებთან ერთად, მაგრამ არაფერიც არ დამავიწყდა, ანუ ასეთი მოვლენა გვერდს ვერ აგივლის, ანუ წარმოუდგენელია სამადჰიში იყო, შემდეგ ნორმალურ მდგომარეობას დაუბრუნდე და ვერ მიხვდე, რომ სამადჰიში იყავი. შეიძლება სიტყვა სამადჰი გაგონილიც არ გქონდეს. მე გაგონილიც მქონდა მანამდე და გამიზნულად შესვლაც მიცდია სხვადასხვა მედიტაციებით, მაგრამ უშედეგოდ. ხოლო როცა 3 დღე ვიყავი სამადჰიში მე ვერ მივხვდი ეს რა იყო. 6 წლის მერე მივხვდი, რომ ეს იყო სავიკალპა და ნირვიკალპა სამადჰი. ანუ სახელს არ აქვს მნიშვნელობა რას დაარქმევ. მაგრამ ვიმეორებ, "მე" რჩება. დუალიზმი რჩება მაინც. აი როდესაც "მე" მთლიანად ქრება, აი მაგალითად, საუბრობ, დადიხარ, გესმის საკუთარი ხმა, გრძნობ ფეხებს და ტაბნს, მაგრამ არ არის არავინ, ვინც ამბობს შენს გონებაში, რომ ეს რაღაცეები ჩემია ან უფრო მეტი მე ვარ ეს რაღაცეები. ანუ ხუმრობით რომ ვთქვათ "არავინაა სახლში" :დდდ ეს არის გასხივოსნება, გათავისუფლება, ვიმეორებ რაც გინდათ ის უწოდეთ, ტერმინებს არ აქვს მნიშვნელობა არანაირი.

Posted by: ichi Aug 24 2016, 01:43 PM

David Monny
ხო, თარიღს დიდი მნიშვნელობა არ აქვს.

'მე'-ს რა ქმნის ჩვენს გონებაში? ეს ფიქრებია ძირითადად ხომ? როგორ ფიქრობ?

კინოთეატრზე და ცხოვრებაზე კარგად დაწერე, აი 'გარედან' უყურებ სხეულის მოძრაობას, მის რეაქციებს, ხასიათის ცვლილებას, ემოციებს, წარმატება-წარუმატებლობას, მე მგონია ეს შეიძლება გააკეთო მხოლოდ მაშინ თუ ზუსტად იცი რომ არ ხარ ზემოთ ჩამოთვლილი.
ვინ აფასებს მოვლენებს? ცუდი/კარგი, ლამაზი/მახინჯი, მომწონს/არ მომწონს. იქნებ ის ხელოვნურად წარმოქნილი მე?

Posted by: ichi Aug 24 2016, 01:45 PM

გურჯიევი მე ვფიქრობ ასე განიხილავდა ადამიანს, აი მანქანა თავისი რეაქციებით, ემოციებით, მოძრაობებით, მიმიკებით, შიშებით და ა.შ. რეალურად ჩვენ არ ვართ ეს ყველაფერი, მაგრამ თუ ფაქტობრივად(ფაქტობრივად) არ ნახავ ამას ისე გონებით არამგონია მივიდეს ვინმე, უშუალოდ უნდა გახდე მოწმე ამ ყველაფრის შენს გარშემო, ფიქრი ხომ არ ვართ ჩვენ.

Posted by: ichi Aug 24 2016, 01:51 PM

პრაქტიკის დონეზე რას ფიქრობ, რა შეიძლება იყოს სასარგებლო თავისუფლების ძიებისთვის?

Posted by: David Monny Aug 24 2016, 02:08 PM

ichi

ახლა შენი კითვები ვნახოთ რიგ რიგობით

1. 'მე'-ს რა ქმნის ჩვენს გონებაში? ეს ფიქრებია ძირითადად ხომ? როგორ ფიქრობ?

პირელ რიგში, გავარკვიოთ, თუ რა არის "მე" და შემდეგ გავარკვიოთ რა ქმნის მას.
ჩვენ, "მე"_ს ხშირად განვიცდით.
დღის განმავლობაში არის მომენტები როცა განვიცდით და როცა ვერ განვიცდით. აი ახლა, როდესაც შენ ეს კითხვა დაწერე, ყურადღება მომართული იყო ჩემი "მე"_სკენ და ამიტომ ახლა, "მე" ვრეაგირებ. ასევეა, როდესაც ვინმე სახელით მოგმართავს ვთქვათ ICHI შენ მიიხედები. ვიღაცამ სახელიც რომ არ დაგიძახოს, არამედ უბრალოდ "ეეეე", ან "მეგობარო", ან "უკაცრავად" ან "ჩემი ძმა" დდდ (ნეგატიური ემოციის აღმძვრელი მიმართვაა საქართველოში) ანუ ყველა ამ დაძახებაზე რეაგირებ, ანუ გრძნობ, რომ შენ "მე"_ს ეხებიან. ფიზიკურად არანაირ შეხებას არ გრძნობ, ხმა გესმის, მაგრამ ეს ხმა "ეხება" შენს "მე"_ს.
აი ამ "მე"_ზეა საუბარი; ეს მე განსაზღვრარვს ყველაფერს ჩვენში, ყოველ შემთხვევაში ასე გონია მას, ანუ ამ "მე"_ს. მას ბერძნულად ქვია "ეგო", აქედან მოდის სიტყვა ეგოისტი ანუ ქართულად იქნება "მეისტი", ანუ თავსი თავზე მზრუნავი პიროვნება, ვისაც სხვა არაფერი აინტერესებს და სხვ.
აქვე მოგვიანებით დავწერ და მივამაგრებ ილუსტრაციას, სადაც ნაჩვენები იქნება, თუ სხეულის რომელ ნაწილში განვიცდით ჩვენ ამ "მე"_ს.
ანუ გავარკვიეთ, თუ რას ვგულისხმობთ "მე"_ში, ახლა ვნახოთ რა ქმნის მას. პირველ რიგში უნდა აღვნიშნოთ, რომ ეს "მე" დაახლოებით 2 წლის ასაკში წარმოიშობა ბავშვში. ზუსტად დროს არ აქმს მნიშვნელობა, პლიუს მინუს, მაგრამ ადრეულ ასაკშივე წარმოიშობა. მას ქმნის, ადამიანის 5 შეგრძნების შესაძლებლობა. სმენა, ხედვა, ყნოსვა, გემოვნება და შეხება. მოგვიანებით კი ამ შეგრძნებების გაცნობიერებისათვის სახელების დარქმევის, შეფასების, განკითხვის (ზოგი რო მოგწონს ზოგი არა) მოკლედ სახელების დარქმევის პროცესი, ანუ ფიქრი, უკვე ამყარებს ამ "მე"_ს. ანუ ახლა მარტო შეგრძნებებით კი არ გრძნობ, არამედ სხვადასხვა იდენტიფიკაციის საშუალებით. მაგ: მე ვარ ქართველი, მე ვარ მწერალი, მე ვარ მამა/დედა, მე ვარ ქრისტიანი/მუსლიმანი და სხვ. ანუ 5 შეგრძნება და ფიქრები ქმნიან "მე"_ს.

რაც შეეხება კინოთეატრის ანალოგიას; მართალი ხარ, მხოლოდ როცა განიცდი, რომ არცერთი ზემოთჩამოთვლილი არ ხარ, მხოლოდ მაშინ აღარ მოქმედებს შენზე, წარმატება, წარუმატებლობა, კარგი, ცუდი და სხვ. ანუ რაც გაქვს, არ ხარ შენ, ხოლო რწმენით და მჯერა არ მჯერას თამაშით შეიძლება ყველაფრის გწამდეს და გჯეროდეს. ნებისმიერი ვარაუდის, თეორისს, კონცეფციის, დოქტრინის და პრაქტიკის. ანუ აქ დაჯერებაზე არ არის საუბარი, არამედ განცდაზე. როცა წყალს სვამ, იცი რომ წყალია. როცა ლიმონათს სვამ, იცი რომ ლიმონათია. შეგიძლია რისი გემოვნებითაა ისიც გამოარკვიო თუ ძაან არ იწვალეს გამკეთებლებმა, რო ურევენ ხოლმე და ვერ გაიგებ რას სვამ :დდ აი ამ დონეზე ხვდები.

2. "ვინ აფასებს მოვლენებს? ცუდი/კარგი, ლამაზი/მახინჯი, მომწონს/არ მომწონს. იქნებ ის ხელოვნურად წარმოქნილი მე?"

რა თქმა უნდა. სწორედ ეს "მე", რაზეც ჩვენ ზემოთ ვისაუბრე, აფასებს ასეთი პრიციპით. მას შეგვიძლია დავარქვათ ორობითი მატრიცა, სწორედ ისე, როგორც კომპიუტერული პროგრამა. 0 და 1, "true and false"

Posted by: David Monny Aug 24 2016, 02:52 PM

ichi

მე არავითარ პრაქტიკას არ გირჩევ. მე არ ვეწევეი არავითარი პრაქტიკის არც პროპაგანდას დ არც აგიტაციას აქ. პირადად მე, მიმაჩნია, რომ რაქტიკები იწვევს დამოკიდებულებას.
ყველა პრაქტიკა იწვევს როგორირაც განცდებს. თუ ეს განცდები კარგია, შემდეგ ვცდილობთ პრაქტიკები ჩავატაროთ ამ განცდების შესანარჩუნებლად. ეს არის მედიტაცია რასაც აკეთებენ. უამრავ ადამიანს ვიცნობ ვინც აკეთებდა სულიერ პრაქტიკებს (მათ შორის ჩემ თავსაც, 9 წლის ასაკიდან ვაკეთებდი პრაქტიკებს), მაგრამ არავინ გასხივოსნებულა. თერაპიისთვის და განტვირთვისთვის ყველაფერი კარგია რაც გაგიხარდება. მე პირადად არ ვაკეთებ არანაირ პრაქტიკას სამადჰის მდგომარეობის შემდეგ.
მე შემიძლია გირჩიო ის, რასაც მე ვეძახი გულწრფელობას. ანუ ნამდვილად უნდა გინდოდეს ის რაც გინდა, ვთქვათ გათავისუფლება. უნდა მოიძიო ყველა ინფორმაცია რასაც კი შეძლება ამ თემაზე, მაგრამ არ უნდა შიქმნა კონცეფცია. ანუ თუ უკვე ყველაფერი გადაწყვეტილი გაქვს და ინფორმაციას იმიტომ ეძებ, რომ დაგიმოწმონ, მაშინ დაგიმოწმებენ წარმატებით, მაგრამ ამითი ვერ გათავისუფლდები.
ანუ ერთი ძალიან მნიშვნელოვანი მომენტია გასათვალისწინებელი. გასხივოსნება არ არის რამ, რასაც იძენ, ანუ სიტყვა გათავისუფლება თვითონ გვეუბნება, რომ რაღაც უკვე არის და ის რაღაც უნდა გათავისუფლდეს. მაგრამ 95% შემთხვევაში თავისფულლება გონიათ "ეგოს გათავისუფლება" ეს ტყუილია. თავისუფლება არის "ეგოსგან გათავისუფლება".
ანუ ის რაც 2 წლის ბაშვამდე ვიყავით ახლაც ვართ, უბრალოდ "ეგო"_მ გადაფარა. ფოტო აპარატს რომ ლინზა გაუკეთო. ლინზა არის ეგო. ის თავის ლინზაში ატარებს იმას, რაც უკვე იყო. მის წარმოქმნდამდე იყო.
აი ამ ყველაფერზე უბრალოდ ფიქრი. გაანალიზება, გულწრფელად გამორკვევა. არა რარაც სუნთქვები და ასანები. ამის დრო აღარ გვაქვს. ცხოვრება არის ის, რასაც ჩვენ ყოველდღიურად ვაკეთებთ. ჩემი პრაქტია არის ცხოვრების ყოველი დღე.

Posted by: David Monny Aug 24 2016, 03:18 PM

ანუ ეს როგორი რღაცაა იცი. როცა ვამბობ "რაღაც უკვე არის", ვგულისხმობ, რომ სანამ დავიბადებოდით, უკვე ყველაფერი არსებობდა, ყველაფერი იყო ჩვენს გარდა. ანუ როცა ვამბობ, რომ გასხივოსნება არ არის რაღაც, რასაც იძენ, ვხულისხმობ, რომ "ის რაც უკვე არის" როგორღა შეიძენ? ანუ ვერ შეიძენ იმას რაც უკვე არის. ანუ გასხივოსნების დროს კი არ იძენ რამეს, არამედ პირიქით, კარგავ. და რას კარგავ? კარგავ "მე"_ს, "ეგოს". როგორც კი ამას კარგავ, აცნობიერებ იმას, რაც უკვე არის და რაც იყო ამ ეგოს შექმნამდე. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ჩვენ ეგოს დავამატებთ ახალ თვისებებს და შესაძლებლობებს, ამითი უფრო გავაძლიერებთ. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ თუ ვინმეს უნდა იყოს ხელოვანი, მეცნიერი, პოლიტიკოსი ან კიდევს სხვა ვინმე, ამისათვის არაფერი აკეთოს, პირიქით, მე ვამბობ, რომ უნდა აკეთოს. უნდა აკეთოს ის, რაც უნდა.
გათავისუფლება ამავე დროს გამარტივებასაც ნიშნავს. ჩვენი "მე" ყევალფერს ართულებს. ეგოს სირთულეების გარეშე არ შეუძლია არსებობა. პირდაპირ გეტყვით, არ არის პრობლემა, არ არის ეგო. ნარკომანი, როდესაც ჰეროინის დროს კარგავს "მე"_ს, ის ბედნიერია, მაგრამ გაივლის წამლის ზემოქმედება და მას ისევ უბრუნდება "მე"_ს განცდა. არის უამრავი პრაქტიკები სამადჰიში გამიზნულად შესვლისთვის. შეგიძლია ცადო, მაგრამ "მე" მაინც დაბრუნდება.
კიდევ არის ერთი ჭეშმარიტება. სანამ ადამიანს აქვს სხეული, გათავისუფლების შემდეგაც რჩება ეგო, ოღონდ როგორც ფიტული. ის ვეღარ ამრუდებს სიმართლის განცდას. ანუ უსუსური, ძალაგამოცლილი ეგო რჩება, მისგან საბოლოო გატავისუფლება ხდება როცა სხეულს ვტოვებთ, ანუ სიკვდილს რომ ვეძახით. რეალურად სიკვდილი არ არსებობს.

Posted by: ichi Aug 24 2016, 07:17 PM

მადლობა მეგობარო....

Posted by: David Monny Aug 24 2016, 07:22 PM

ichi

არაფრის, პირიქით დიდი მადლობა კითხვებისთვის და აზრებისთვის

Posted by: ichi Aug 25 2016, 09:55 PM

რა ამ თემის პასუხია და ვაკავშირებ ბევრ რამეს უბრალოდ.
https://www.youtube.com/watch?v=lW96eZsR710

ზუსტად იგივე მიდგომა აქვს პრაქტიკაზე და ბოლოში საუბრობს ყურადღებაზე რომელიც სიზმარშიც არსებობს.
თუ დრო გექნება მოუსმინე და მითხარი რას ფიქრობ, მე მგონია ამ ერთი საათით არავინ წააგებს.

Posted by: Existence Aug 25 2016, 11:06 PM

David Monny

გამარჯობა მეგობარო ) მახსოვს აქ ადრე შევკამათდით თუმცა გამოხდა ხანი და ამ ხანმა მომცა ის ხედვა რაც ადრე არ მქონდა, ეხლა რო ვუყურებ შენს მთელ თავგადასავალს ვხვდები რა ფასეულ გამოცდილებაზე წერ ( წერდი ) ამ ყველაფრის გათვალისწინებით მინდა ბოდიში მოგიხდო - სიბნელის გადმოსახედიდან განგსაჯე ))

აქ კიდე რასაც წერ ეს არის ის რაც შენ გამოცდილების სიღრმეს ყველაზე კარგად ასახავს

Posted by: David Monny Aug 26 2016, 12:23 AM

ichi

ახლა მოვედი და ჩავრთავ კრიშნამურტის მრავალი ინტერვიუ მაქვს ნანახი, ეს არ მაქვს ნანახი. ვუყურებ და გეტყვი ჩემს აზრს

Posted by: David Monny Aug 26 2016, 12:32 AM

Existence

დიდი მადლობა პირიქით მე გიხდი ბოდიშს, თუ რაიმე საწყენი გითხარი. მე ძალიან მიხარია, რომ შენ პირადად ხვდები ეს რას ნიშნავს და სხვებიც ხვდებიან. ეს შეიძლება ნებისმიერს მოუვიდეს და საშიშ აქ არაფერია, პირიქით, ჩვენი ეგო საბოლოოდ მიხვდება ბევრ რამეს. სულ ბოლო მიზანი კი მისგან გათავისუფლებაა.
ახლა, ამ ეტაპზე კარგად უნდა გავაცნობიერო, გავაანალიზო და სათითაოდ დავშალო მარტივ მამრავლებად, ანუ საფუძვლიანად გამოვიკვლიო კუნდალინის ენერგია. ზუსტად ვიცი, რომ სამადჰის დროს ერთისაც და მეორისაც, კუნდალინის ენერგია თავამდე იყო ასული. ამაზე თიქოს არ მინდოდა მიმექცია ყურადღება. (ადრე 2004 წლამდე, ბავშვობის ასაკში ვაკეთებდი უამრავ პრაქტიკას, მათ შორის ტანტრას კუნდალინი შაქტიზე, მაგრამ მაშინ არ გააქტიურებულა) ამის უგულებელყოფა არ შემიძლია, საკუთარ თავსაც მოვატყუებ.
თითქოს მრავალი ნემსი ჭაგარჭვესო თავში, ასეთ ჩხვლეტებს ვგრძნობდი პირველ წამებში. ეს მნიშვნელოვანია ძალიან. 2 კვირაა კუნდალინის სხვადასხვა პრაქტიკებს ვაანალიზებ.

Posted by: David Monny Aug 26 2016, 01:45 AM

ichi

ვუყურე ინტერვიუს. ზოგადად კრიშნამურტი კოლექტიური ცნობიერების ანალიზსს აკეთებდა ხოლმე, თუმცა ინდივიდუალური გამოცდილებებით. ის სახალხო სპიკერი იყო და მისი ინტერვიუები ძირიტადად მონოლოგებია, ემოციური გამოსვლებით. ძალიან ემოციურად მოსაუბრე იყო. პირადად მე დიალოგი მირჩევნია, ანუ ძველი ბერძენი ფილოსოფოსებისკენ ვიხრები რასაც მედიტაციაზე ამბობს, მნიშვნელოვანია, რადგან საუბრობს გულწრფელობაზე, რომ ადამიანმა უნდა იცოდეს რა უნდა, რატომ აკეთებს მედიტაციას, რისი მიღწევა უნდა? უნდა რომ ნეგატიური ფიქრებისგან განიტვირთოს? კიბატონო. უნდა დადებითი ემციები შეიქმნას? კიბატონო. მაგრამ მაგალითად მე, ამისთვის არ გავაკეთებ მედიტაციას, არამედ საკუთარი თავის ძიებისთვის. ისე კი არა, თითქოს ჩემი თავი სადღაც დამეკარგა, არამედ გავაცნობიერო, ვინ, რა ვარ მე?! ამიტომ ისიც ამას ამბობს, რომ მედიტაციები სათამაშო არ არის. მე ამიტომ ვამბობ ხოლმე, რომ მიჩვევა იცის. ადამიანი მიაღწევს რაღაც მდგომარეობას, მაგალითად ინდური ტერმინოლოგია რომ ვიხმაროთ, პრანა დაბალანსდება იდა და პინგალაში და შემდეგ დაიწყებს სუშუმნაში მოძრაობას, ასვლას და ჩამოსვლას. ეს მდგომარეობა ავტომატურად იწვევს გონების დამორჩილებას, გონება მიემართება შიგნით. ასეთი მდგომარეობიდან ერთი ნაბიჯიღაა სამადჰიმდე. არის კიდევ უამრავი სხვადასხვა მდგომარეობები: სხვა და სხვა ჩაკრების აქტივობა, გახსნა დახურვა და ა.შ. მაგრამ ვინ არის ის, ვინც ამ ყველა პროცესს აკვირდება? ვინ არის ის უძრავი ათვლის წერტილი? მას ინდოელები ეძახიან შივას. ნეირობიოლოგები ცნობიერებას, ადვაიტას მიმდევრებიც ასევე ცნობიერებას, სხვები სულს, აბსოლუტს, ომეგა ფოინთს, ატმანს , ჯივას, ჭეშმარიტებას, გასხივოსნებას და ა.შ.
რაც არ უნდა დაარქვა, მოიაზრება ერთი და იგივე რამ, ანუ ის, რაც უცვლელია, ანუ ის, რომლის დაკვირვებაც შეუძლებელია. იმის იქით აღარაფერია. აი რომ ავიღოთ რუსული "მატრიოშკა" (ხის სათამაშო თოჯინა, რომელიც შედგება რამოდენიმე თოჯინისაგან, ზომით უფრო დიდში ჩასმულია შედარებით მომცრო, იმ მომცროში კიდევ უფრო პატარა, იმაში კდევ უფრო პატარა და ა.შ. ბოლო ყველაზე პატარა თოჯინამდე) და დავშალოთ, უკანასკნელი "მატრიოშკაა". ის აღარ იშლება, ამიტომ უწოდებენ აბსოლუტს.
ასევე ადრე მახსოვს ასეთი კითხვა? თუ რატომ არის აბსოლუტის განცდა ნეტარება და სიამოვნების უაღლესი დონე? იმიტომ, რომ აბსოლუტის უფორმო გამოუვლენელი აღუწერელი, შემოუწერელი ასპეტქტი ნებისმიერ შემოწერილ, გამოვლენილ ანუ ფორმის და სახელის მქონე ასპექტთან შეხებისას, ანუ მისი განცდისას, პირველი რასაც განიცდის არის ნეტარება.