ძალიან დიდი მადლობა რომ მეხმარებით და ბოდიში ვერ შევძელი აქამდე ფორუმზე შემოსვლა.
Mata
არვიცი რამდენად ვცდილობ პოზიტივის დაგროვებას,უფრო მგონია რომ გავურბივარ პოზიტივსავ და ნეგატიურსაც,რაც ქაოსს იწვევს,უბრალოდ როგორ განწყობაზეც არ უნდა ვიყო თითქოს ამ განწყობისგან უფრო შორს მივდივარ,პოზიტიურიც მთრგუნავს და ნეგატიურიც,ეს ყველაფერი კი ალბათ ქაოსს იწვევს.
Marissa
კი,მიცდია,მაგრამ ეგ მხოლოდ იმ მომეენტში შეიძლება გაექცე,მერე ისევ ბრუნდება თან უფრო გაძლიერებული სახით და დღითიდღე უარესდება.ახლა უკვე შემიძლია ვთქვა,რომ იმდენად დავიღალე ამ ფიქრებისგან ,რომ როგორც კი მოდიან არაფერს არ ვცდილობ და მერე თავისით გადადის,რაც უფრო ვკონცენტრირდები უფრო იზრდება სიხშირე.
tty
არვიცი რატომ ,მაგრამ ფიქრს ვერ აღვიქვავ ჩემს გარეთ მყოფ მოხეტიალე ქარად,რადგან იმპულსი ჩემს ორგანიზმში აღმოცენდება,და საერთოდ გარე სამყარო თითქოს არ არსებობს,ჩვენ ვხედავთ ჩვენი გონებით,გვესმის გონებით, და შევიგრძნობთ გონებით,ანუ დაახლოებით რომ ვთქვათ მე ვარ ყოველივე რასაც ვხედავ,ვგრძნობ,მე ვარ ჩემი ფიქრები,წარსული და აწმყო.და ისევე როგორც ორგანიზმი ფიქრიც მატერიალურია,აღმოცემებული დენი,იმპულსი,რომელსაც გარკვეული სიხშირე გააჩნია,და თუ გაიზრდება სიხშირე და ტალღის სიგრძე რატომ არ Aრის შესაძლებელი რომ იმოქმედოს სხვა სხეულებზე,მიწისძვრის შედეგად წამოსულ ვიბრაციების ტალღებს ხომ შეუძლიათ,გამოიწვიონ ნგრევა.სწორედ ამიტომ მეშინია.რა არის შიში? ის რაც არ მინდა რომ Mოხდეს და რაც ჩემთვის უცნობია.ქაოსი კარგია როგორც ტიმოთი ლირი იტყოდა,მაგრამ ამისთვის უნდა იყო მზად,რომ მიიღო მრავალფეროვნება,მე კი არ ვარ ,უნდა შეგეძლოს გარჩევა ქაოსში,იმის ამორჩევა რაც გჭირდება,მე კი არ Mაქვს საკმარისი გამოცდილება Dა ინფორმაცია,ამიტომ მგონია რომ ვერ შევძლებ ჩავხედო ნეგატიურ ფიქრებს,უფრო შევტოპავ,ეგრე მგონია.

ვცადე რამდენჯერმე მაგრამ არ გამომდიოდა და შემდეგ თავი დავანებე,უფრო კი სამედიტაციო ადგილის პორბლემა მაქვს,სახლში მარტო ყოფნა ან რომ არ შემაწუხონ იშვიათად ხდება,მაგრამ აუცილებლად დავიწყებ ისევ,მადლობა რჩევისთვის.

ჰოო მაგას ვცდილობ მაგრამ როგორც კი ყურადღების გადატანას ვცდილობ უფრო მძაფრდება,მერ შეიძლება გამიაროს,მაგრამ ცოტა ხნის შემდეგ ისევ მკბრუნდება თავიდან

დიდი ხანია რაც მაწუხებს ჩემი ფიქრების negative power-ი,ძალაუნებურად მეფიქრება ხოლმე ისეთ რამეებზე,რაც არ მსიამოვნებს,და რაც ყველაზე უარესია ამ ფიქრებს თითქოს გააჩნია ძალა,მაგალითად შეიძლება უცებ გავიფიქრო რომ ნაცნობი ან ნათესავი მოკვდება,მიიხედავად იმისა რომ ამაზე ფიქრი მე არ მსურს და მთელი ძალით ვცდილობ ყურადღება სხვა რამეზე გადავიტანო,რამდენჯერმე ამიხდა კიდეც და მგონია რომ მეთვითონ ვკლავ ადამიანებს,ამის მერე კი სულ შიშები მავს ვინმე რომ არ მოკვდეს.ისე რამდენჯერმე სკზმარიც ამხდა ნათესავების და ახლობლების სიკვდილზე,ჩემი სკოლელი სანამ დაიღუპებოდა მთელი ღამე არ მეძინა,მერე სულ მესკზმრებოდა და დილით რომ გავიღვიძე მეგობარმა მითხრა მისი გარდაცვალების შესახებ.ეგრე ამიხდა ბაბუჩემზეც,მოკლედ შარში ვარ,ამის გარდა ეგ ნეგატიური ფიქრები თითქოს ძალით შემოდიან ჩემს გონბაში და ვფიქრობ ძალიან ცუდ რამეებზე,თან უკვე დავპანიკდი და ვეღარ ვაკონტროლებ,ყოველი ახალი ბგერა ჩემს გონებაში თითქოს მიზანმიმართულად განსაძღვრავს რომ ცუდი რაღაც მოხდება და უკვე დავიღალე,არ მინდა ჩემს გამო ვნმეს რამე მოუვიდეს,იქნებ არც არაფერი ხდება,მაგრამ ეს ფიქრები ძალიან მაწუხებს.ვინმემ ხომ არიცით როგორ გავთავისუფლდე უარყფოთი ენერგიისგან? ანროგორ შევწყვიტო ეს ყველაფერი (

Enter the void

ასტრალში გასვლა მგონი მქონდა რამდენჯერმე,ოღონდ არ ვიცი ზუსტად ასტრალი იყო თუ გააზრებული სიზმარი.სანამ ეს მოხდებოდა ძალიან მინდოდა ასტრალში გასვლა და ვკითხულობდი ამის შესახებ ძალიან ბევრს,უფორ ხშირად კი სხვების experiencebs,მაგრამ ვარჯიში არ დამიწყია და არც მცდელობა მქონდა,რადგან მეშინოდა,რომ უკან ვეღარ დავბრუნდებოდი,უფრო მეტად კი Iმის მეშინოდა,რომ იქ ვიღაც დამხვდებოდა და ბნელ ძალებთან მექნებოდა კავშირი,ჩემთვის რომ ეგზორციზმი ჩაეტარებინათ ნამდვილად არ მინდოდა,ხოლო თუ საინტერესო თრიფი იქნებოდა აღარც უკან დავბრუნდებოდი.მოკლედ გასვლა არასოდეს მიცდია და არც მინდოდა სანამ ბოლომდე არგავიგებდი ყველაფერს ასტრალის შესახებ,ყვეკაფრის გაგება შეუძლებელია, მაგრამ იმაში მანც უნდა დავრწმუნებუვიყავი რომ გასვლის შემდეგ ჩემს ცარიელ სხეულში არავინ შემოსახლდებოდა :დ რა თქმა უნდა ვერაფერში ვერ დავრწმუნდი. ერთ ღამეს კი როდესაც მეძინა მქონდა გააზრებული სიზმარი.ვიყავი სადღაც ხის ქოხში,სადაც იყო party.ხო და კიდევ ბევრი ხალხი იყო,რომლებსაც ვიცნობდი,უცებ გავიგე კაკუნის ხმა,ნელნელა ძლიერდებოდა და გამახსენდა რომ ეს ყველაფერი სიზმარი იყო,მაგრამ ყვეკაფერს ისევ რეალურად აღვიქვამდი,.რატომღაც ყოველთვის ,როდესაც გააზრებული სიზმარი მაქვს ვერასოდეს ვაკონტროლებ მას,ანუ ისევ სხვები წარმართავენ პროცესებს.ახლაც ხმა რომ გაძლიერდა მივხვდი რომ ეს გულისცემის ხმა იყო,იქ მყოფმა ხალხმა კი Gადაწყვიტა რომ ერთ ოთახში უნდა შევსულვიყავი,საიდანაც ასტრალში გავიდოდი.მეც შევედი და უცებ ყველაფერი აირია და დატრიალდა,გულისცემაც კიდევ გაძლიერდა და ვიბრაციების მსგავსი შეგრძნება მქონდა,და ამ დროს აღვმოჩნდი ბნელ სივრცეში,თითქოს ზურგზე ვიღაც მექაჩებოდა და ჩემი ასტრალური სხეულის გამოყვანას ცდილობდა.ძალიან შემეშინდა თან გამახსენდა მაგ მომენტში ყველაფერი რაცასტრალზე ვიცოდი,მაგრამ უცნაური შეგრძნება იყო,სიზმარში ფხიზელი ხარ და რაც ხდება იმას რეალობად აღიქვამ,რეალურ მატერიალურ სამყაროს კი სიზმრად,და უცებ შემეშინდა რომ ამ მდგომარეობაში ჩავრჩებოდი.ამ ბნელ სივრცეში ვნახე როგორ აიწია სული სხეულისგან ოდნავ მაღლა,ანუ რაღაც გაურკვეველი მომენტი იყო,ჩემი ცნობიერება რომ Gარედან უყურებდა ამ პროცესს,არადა ვიცოდი რომ ეგ სული მე ვიყავი ,რადგან ვგრძნობდი სივრცეში გასვლას,თითქოს გრავიტაციას ეწინააღმდეგები,მძიმდები მაგრამ ვიცოდი რომ რაღაც ან ვიღაც მექაჩებოდა,და ეგ გრავიტაციის ძალა ,რომელიც სხეულთან მაკავშირებდა ჩემი სურვილი იყო.და უცებ ისევ გარედან ვუყურებდ ყველაფერს თან ისევ მე ვიყავი და რაც დავინახე ,ძალიან შემაშინა,ასტრალური სხეული ან სული იყო არეული,ბნელი,გაწელილივით,შემ�
�არავი,სახეზე ბნელი თვალებით,უფროსწორედ სადაც თვალი უნდა ყოფილიყო იქ ბნელი ფოსოებივით იყო,დაახლოებით მთვარის სახის მსგავსი გამომეტყველება( ზოდიაქოს მიხედვით ჩემი მმართველი პლანეტა მთვარეა და ამიტომ ხანდახან მგონია რომ შეიძება მეხსიერეიდან ყოფილიყო ამ ფრაგმენტის ჩართვა) ძალიან შემეშინდა და სხეულში დაბრუნება მომინდა,უცებ ეს ყვეკაფერი შეწჰდა და ვგრძნობდი და კარგად აღვიქვამდი,როგორ ვბრუნდებოდი რეალობაში,მსგავსი შეგრდზნება მქონია ბევრჯერ გღვიძების მომენტში მაგრამ სიზმრიდან რეალობაში დაბრუნება სწრაფად ხდებოდა ხოლმე,ეხლა კი ძალიან გაგრძელდა.და როM გავიღვიძე გულისცემა მქონდა აჩქარებული და ზუსტად იმ პოზაში ვიწექი,როგორც ეგ ასტრალში გასვლის დროს იყო,ანუ იმ სივრცეში.თუმცა არ ვიცი Eს ჰალუცინაცია იყო,სიზმარი თუ ასტრალი.მთელი დღე შეშინებული ვიყავი და შემდეგ ღამეს ძლივს დავიძინე .
რამდენიმე კვირის შემდეგ დავიწყე ვარჯიში,მაგრამ არაფერი გამოდიოდა,რომ შევწყვიტე სწორედ მაშინ,ერთ ღამეს დამესიზმა რომ გავიღვიძე სიზმარში და იყო დილა.ჩემი საწოლის ზემოთ დავდიოდი ჰაერში და ძალიან მომწონდა,ოღონდ საწოლზე არავინ იწვა,ანუ როგორც ამბობენ ხოლმე რომ ფიზიკურ სხეულსუყურებნ ეგ მომენტი არ მქონია,მგონი არც დამიხედავს ქვემოთ.მერე უცებ შემეშინდა ,არვიცი რატომ და უცებ 'ჩავცურდი' სხეულში და გავიგვიძე.
და უკვე მესამედ და ბოლოჯერ მქონდა რამდენიმე თვის შემდეგ,ეს იყო გააზრებული სიზმარი,ვიყავი სამზარეულოში მეგობრებთან ერთად და გამახსენდა რომ ეს სიზმარი იყო,მერე ისევ გავიგე გულისცემის ხმა,ოღონდ უკვე აღარ იყო ძლიერი,უფრო საათივით.ეს სიზმარი იმით განსხვავდებოდა დანარჩენებისგან,რომ შავთეთრად ვხედავდი,ნაცრისფერი სივრცე იყო.შემდეგ ჩემს ოთახში შევედი(სივრცეშინგადაადგილებ�
�� სწრაფად მოხდა)და დავწექი იქ სადაც ჩემს ფიზიკურ სხეულს ეძინა,უცებ გავიხედე მაგიდისკენ და დავინახე ბავშვი,ისევ შავთეთრად ვხედავდი,შავი თმა ჰქონდა და medieval ფუშფუშა თეთრიკაბა ეცვა.მხრებამდე ჰქნდა მგონი თმა,უცებ ჩემსკენ შემოტრიალდა,და ძალიან გამიკვირდა როცა ვნახე რომ ჰქონდა მოხუცის სახე და ისეთი გამომეტყველებით მიბღვერდა რომ უკან დაბრუნება მომინდა და გავიღვიძე.ესეთ დროს როცა ვიღვიძებ ყოველთვის ვგრძნობ რომ სხეულში რაღაც ცხელი სითხე იღვრება,რამდენიმე წამის (შეიძლება მიკროწამის,რადგან იმ მომენტში დრო ისევ გამრუდებულია და ნელა გადის) შემდეგ კი გადადის.აც ეს ვიცი იყო თუ არა ასტრალი, შეიძება vivid dream იყო.სულ ეს არის ჩემი გამცდილება ასტრალზე ან უბრალოდ ჰალუცინცებზე. ისე მგონია,რომ გააზრებული სიზმარი ასტრალია,ან სიზმარს როცა ვხედავთ სხვა ფენებში,planebshi გადავდივართ.

რა ჰქვია შენს მეგობარს რომელიც ამ უცნაურ სახლში ცხოვრობს?

ჩემი აზრით დაჟავიუ არის ის დრო,როდესაც ჩვენი ქვეცნობიერი "გვიკავშირდება".ალბათ,ზოგადად ადამიანის ქვეცნობიერი წინასწარ განსაზღვრაცს რა მოხდება მის მომავალში და დეჟავიუსა და სიზმრების სახით გარკვეულ მონაკვეთს გვანახებს.ალბათ, ზოგიერთ თქვენგანს დასიზმრებია ის რაც შემდეგ ჩხადში ანუ რეალობაში ასრულებულა.მე მაგალითად ერთხელ დამესიზმრა რომ ჩემს ოთახში მაგიდასთან ახლოს ვიდექი და მიწისძვრა მოხდა,2 დღის შემდეგ კი მართლა იყო მიწისძვრა და ზუსტად იმ მაგიდასთან ვიყავი,განსხვაავება მხოლოდ ის იყო რომ სკამზე ვიჯექი.ალბათ ჩემმა ქვეცნობიერმა საიდანღაც გაიგო ამის შესახებ და სიზმრის სახით მამცნო,ან შეიძლება მან ჩვენი მთელი ცხოვრების გზა იცის და ამიტომაც დეჟავიუს დროს რაღაც დროის მონაკვეთი ჩვენთვის ცნობილია,ქვეცნობიერი ხომ ისევ ჩვენ ვართ,ორივეს გვაქვს ჩვენი მომავალი ნანახი,განსხვავება მხოლოდ იმაშია რომ ქვეცნობიერს იგი ახსოვს,ჩვენ კი არა.
არვიცი ზუსტად რა არის ქვეცნობიერი,მაგრამ დარწმუნებული ვარ რომ მას დიდი როლი მიუძღვის ჩვენს ცხოვრებაში,წინათგრძობაც ალბათ მასზეა დამოკიდებული.
P.S. ეს საიტი ახლახან აღმოვაჩინე,ეზოთერიკა ძალიან მაინტერესებს და მოხარული ვარ რომ თქვენნაირი ადამიანები ვიპოვე.თუ შეგიძლიათ მითხარით რომელიმე წიგნის სათაური რომელიც ეზოთერიკას ან მეტაფიზიკას შეეხება.