შრიმად-ბჰაგავატამი Options

[Atman]

ამ თემაში შემოგთავაზებთ "შრიმად-ბჰაგავატამის" ა.ჩ. ბჰაკტივედანტა სვამი შრილა პრაბჰუპადას თარგმანს თავისი განმარტებებით. დავიწყებ პირველი სიმღერით. შეძლებისდაგვარად ვეცდები მალ-მალე დავამატო ახალი ტექსტები...



ამ ლინკზე თითქმის მთლიანი ტექსტია (რუსულ ენაზე):

http://vyasa.ru/books/ShrimadBhagavatam/

აქ აუდიოწიგნებია შრიმად-ბჰაგავატამზე (ასევე რუსულად):

http://www.svirel.com/bhagavata_purana_tales/




დავიწყოთ პირველი სიმღერის ქართული თარგმანით:



შრიმად-ბჰაგავატამი
სიმღერა პირველი



ავტორისაგან



ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რაში მდგომარეობს თანამედროვე საზოგადოების მოთხოვნილება. რა სჭირდება მას? გეოგრაფიული საზღვრები უკვე აღარ ყოფს საზოგადოებას გარკვეულ ქვეყნებად ან ერთობებად. ის აღარ არის ისე ჩაკეტილი, როგორც შუა საუკუნეებში იყო და მსოფლიოში ერთიანი ქვეყნის ან ერთიანი საზოგადოების ჩამოყალიბების ტენდენტია შეიმჩნევა. “შრიმად-ბჰაგავატამის” თანახმად, სულიერი კომუნიზმის იდეალები მეტ-ნაკლებად ადამიანთა მთელი საზოგადოების ერთიანობაზე და, უფრო მეტიც, ყოველი ცოცხალი არსების ენერგიის ერთიანობაზეა დამყარებული. დიადი მოაზროვნეები ხვდებიან ამ იდეოლოგიის გავრცელების აუცილებლობას. “შრიმად-ბჰაგავატამს” შეუძლია კაცობრიობის ასეთი მოთხოვნილების დაკმაყოფილება. ამიტომ იგი იწყება ვედანტას ფილოსოფიის აფორიზმით ჯანმადი ასია იატიჰ, რომელიც ერთიანი პირველწყაროს იდეას ამკვიდრებს.

დღეისათვის ადამიანთა საზოგადოება აღარ იმყოფება უმეცრების წყვდიადში. მთელ მსოფლიოში სწრაფი პროგრესი იქნა მიღწეული მატერიალური კეთილდღეობის, განათლებისა და ეკონომიკური განვითარების სფეროებში. მაგრამ საზოგადოების სხეულში, სადღაც მცირედი გაღიზიანების წყარო არსებობს, ამიტომ უმნიშვნელო საკითხებზეც კი ფართომასშტაბიან კონფლიქტებს აქვს ადგილი. უნდა მოიძებნოს საერთო საქმით გაერთიანებული კაცობრიობის მშვიდობის, ძმობისა და კეთილდღეობის გზა. “შრიმად-ბჰაგავატამი” დააკმაყოფილებს ამ მოთხოვნილებას, რადგან იგი ადამიანთა მთელი საზოგადოების სულიერი აღორძინების კულტურულ პროგრამას წამოადგენს.

ადამიანთა საზოგადოების დემონური სახის შესაცვლელად “შრიმად-ბჰაგავატამის” შესწავლა სკოლებსა და უმაღლეს სასწავლებლებშიც უნდა იქნას შემოღებული, რადგან ამას გვირჩევს დიდი ერთგული მოსწავლე პრაჰლადა მაჰარაჯა.

ადამიანთა საზოგადოების დისჰარმონიის მიზეზი უღმერთო ცივილიზაციისათვის დამახასიათებელ უპრინციპობაში მდგომარეობს. არსებობს ღმერთი, ანუ ყოვლისშემძლე პიროვნება, რომლისგანაც ყველაფერი მომდინარეობს, რომელიც ყველაფერს უნარჩუნებს არსებობას და რომელშიც განსასვენებლად ყველაფერი შედის. სამყაროს თავდაპირველი წყაროს აღმოჩენისთვის მატერიალისტური მეცნიერების მიერ გაწეული მცდელობა საკმარისი არ აღმოჩნდა, მაგრამ ფაქტია, რომ არსებობს ყოველივე არსებულის ერთი თავდაპირველი წყარო. ეს თავდაპირველი წყარო ლოგიკურად და ავტორიტეტულად არის განმარტებული მშვენიერ ბჰაგავატამში”, ანუ “შრიმად-ბჰაგავატამში”.

“შრიმად-ბჰაგავატამი” ტრანსცენდენტული მეცნიერებაა, რომლითაც შეიძლება არა მხოლოდ ყველაფრის თავდაპირველი წყაროს, არამედ მასთან ჩვენი ურთიერთობის შეცნობაც. იგი გვასწავლის აგრეთვე ჩვენს მოვალეობას, სრულვქმნათ ადამიანთა საზოგადოება ამ სრულყოფილი ცოდნის საფუძველზე. ეს სანსკრიტზე დაწერილი ძლევამოსილი ნაწარმოებია და ამჯერად ზედმიწევნით წარმოდგენილია ინგლისურ ენაზეც, ისე, რომ უბრალოდ მისი კითხვითაც კი მკითხველი იმდენად სრულყოფილად შეიცნობს ღმერთს, რომ საკმარის განათლებას მიიღებს ათეისტების შემოტევებისგან თავდასაცავად. გარდა ამისა, მკითხველი ღმერთის რეალურობაში სხვების დარწმუნებას შეძლებს.

“შრიმად-ბჰაგავატამი” თავდაპირველი წყაროს განმარტებით იწყება. ეს “ვედანტა-სუტრს” ავტორიტეტული კომენტარია, დაწერილი იგივე ავტორის, შრილა ვიასადევას მიერ, იგი თანდათანობით ვითარდება ცხრა სიმღერის სახით, რასაც ადამიანი ღმერთის შემეცნების უმაღლეს საფეხურამდე მიჰყავს. ტრანსცენდენტული ცოდნის ამ დიადი წიგნის შესწავლისათვის საჭიროა მხოლოდ ის, რომ ადამიანმა თანმიმდევრულად, დაკვირვებით იკითხოს და არ გადახტეს ალალბედზე, როგორც უბრალო წიგნის კითხვისას. მისი თავები ერთი მეორის მიყოლებით უნდა იქნას შესწავლილი. წიგნი შედგება სანსკრიტული ორიგინალის ტექსტების, ინგლისური ტრანსლიტერაციის, სიტყვა-სიტყვითი მნიშვნელობების, თარგმანისა და განმარტებებისგან. და იგი ისეა აგებული, რომ პირველი ცხრა სიმღერის დასრულების შემდეგ მკითხველი აუცილებლად შეიცნობს ღმერთს.

მეათე სიმღერა განსხვავდება პირველი ცხრა სიმღერისგან, რადგან იგი უშუალოდ ღმრთეების პიროვნებას, შრი კრშნას ტრანსცენდენტულ საქმიანობებს ეხება. მეათე სიმღერის შინაარსს ვერ გაიგებს ის, ვისაც პირველი ცხრა სიმღერა არ წაუკითხავს. წიგნი შეიცავს თორმეტ სიმღერას, რომელთაგან თვითოეული დამოუკიდებელია, მაგრამ უმჯობესია მისი თანმიმდევრულად, პატარა ნაწილებად კითხვა.

უნდა ვაღიარო, რომ შრიმად-ბჰაგავატამის” წინამდებარე გამოცემას ნაკლოვანებები ახასიათებს, მაგრამ მაინც ვიმედოვნებ, რომ “შრიმად-ბჰაგავატამის” (1.5.11) შემდეგი განცხადების საფუძველზე საზოგადოების მოაზროვნენი და ლიდერები კარგად მიიღებენ მას:

“მეორეს მხრივ, ნაწარმოები, რომელიც უსაზღვრო უზენაესი უფლის სახელის, დიდების, ფორმისა და გართობების ტრანსცენდენტული ქება-დიდებით არის აღსავსე, წარმოადგენს ტრანსცენდენტულ თხზულებას, რომელიც გზააბნეული ცივილიზაციის ბიწიერ ცხოვრებაში გადატრიალების მოსახდენად არის განკუთვნილი. არასწორადაც რომ იყოს შედგენილი, ასეთ ტრანსცენდენტულ ნაწარმოებს ისმენენ, მღერიან და აღიარებენ განსპეტაკებული ადამიანები, რომლებიც სრულიად პატიოსნები არიან.”

ომ ტატ სატ

ა.ჩ. ბჰაკტივედანტა სვამი

დელი 1962 წ. 15 დეკემბერი

[Atman]

ტექსტი 37

პარო 'პი აპატიამ ჰიტა-კრიდ იათჰაუშადჰამ
სვა-დეჰაჯო 'პი ამაიავატ სუტო 'ჰიტაჰ
ჩჰინდიატ ტად ანგამ იად უტატმანო 'ჰიტამ
შეშამ სუქჰამ ჯივატი იად-ვივარჯანატ

პარაჰ – იგივე ჯგუფს ან ოჯახს არ მიეკუთვნება; აპი – თუმცა; აპატიამ – ბავშვი; ჰიტა-კრიტ – ვინც სიკეთის მომტანია; იათჰა – ისევე როგორც; აუშადჰამ – სამკურნალო ბალახი; სვა-დეჰა-ჯაჰ – მისი საკუთარი სხეულიდან შობილი; აპი – თუმცა; ამაია-ვატ – ავადმყოფობის მსგავსი; სუტაჰ – შვილი; აჰიტაჰ – ვინც
კეთილისმსურველი არ არის; ჩჰინდიატ – უნდა ჩამოიჭრას; ტატ – ეს; ანგამ – სხეულის ნაწილი; იატ – რაც; უტა – უთუოდ; ატმანაჰ – სხეულისათვის; აჰიტამ – არ არის სასიკეთო; შეშამ – წონასწორობა; სუქჰამ – ბედნიერად; ჯივატი – ცხოვრობს; იატ – რომელშიც; ვივარჯანატ – ჩამოჭრით.

სამკურნალო ბალახი ადამიანთა ოჯახს როდი მიეკუთვნება, იგი ტყეშია შობილი, მაგრამ როცა ის სასიკეთოა, მას ფრთხილად ინახავენ. ამის მსგავსად, თუკი გარეშე პირი კეთილადაა განწყობილი ოჯახის მიმართ, ამ ოჯახის წევრებმა იგი შვილივით უნდა დაიცვან. მეორეს მხრივ, თუკი საკუთარი სხეულის რომელიმე კიდური დასნებოვნებულია, იგი მოკვეთილ უნდა იქნეს, რათა მომავალში მთელმა სხეულმა უშფოთველად იცხოვროს. ამის მსგავსად, საკუთარი შვილიც კი, თუკი ის უვარგისია, უნდა მოიკვეთოს ოჯახიდან, მიუხედავად იმისა, რომ საკუთარი სისხლი და ხორცია.

შინა-არსი: შრი ჩაიტანია მაჰაპრაბჰუ უფლის ყველა ერთგულს ასწავლიდა ბალახზე თავმდაბალნი და ხეებზე მომთმენნი ყოფილიყვნენ; წინააღმდეგ შემთხვევაში, მათ ერთგულ სამსახურში ყოველთვის უსიამოვნებები შეხვდებოდათ. აქ ნათელი მაგალითია იმისა თუ როგორ უსიამოვნებას აყენებს არაერთგული ერთგულს, თუმცა არაერთგული მოსიყვარულე მამაა. მატერიალური სამყარო ისეთია, რომ მოსიყვარულე მამა ერთგული შვილის მტერი ხდება. როცა საკუთარ შვილის მოკვლა გადაწყვიტა, ჰირანიაკაშიპუმ მაგალითად მოიყვანა სხეულის დაზიანებული კიდურის მოკვეთა, რომელიც დაჩირქებულია და ამიტომ მთელ სხეულს საშიშროებას უქადდა. ცხადია, ეს მაგალითი არაერთგულებსაც ეხება. ჩანაკია პანდიტი გვირჩევს: ტიაჯა დურჯანა-სამსარგამ ბჰაჯა სადჰუ-სამაგამამ. ერთგულებმა, რომელთაც სერიოზულად სურთ წინსვლა სულიერ ცხოვრებაში, არაერთგულთა წრე უნდა მიატოვონ და ყოველთვის ერთგულებთან იქონიონ ურთიერთობა. მატერიალურ ყოფიერებაზე მიჯაჭვულობა უმეცრებაა, ვინაიდან მატერიალური ყოფიერება დროებითია და გაჭირვებით აღსავსე. ამიტომ ერთგულებმა, რომლეთაც საკუთარი "მეს” შესაცნობად ტაპასიას (ეპითიმიებისა და ასკეტიზმის) შესრულება მტკიცედა აქვთ გადაწყვეტილი, უნდა გაწყვიტონ უღმერთო არაერთგულების წრე. პრაჰლადა მაჰარაჯა მამამისის, ჰირანიაკაშიპუს ფილოსოფოსიას სრულიად არ უჭერდა მხარს, მაგრამ მაინც მომთმენი და თავმდაბალი იყო. ხოლო რადგან ჰირანიაკაშიპუ არაერთგული გახლდათ, იგი იმდენად წაბილწული გონების პატრონი იყო, რომ საკუთარი შვილიც კი სასიკვდილოდ გასწირა. ეს მან ამპუტაციის ლოგიკის მოშველიებით გაამართლა.

ტექსტი 38

სარვაირ უპაიაირ ჰანტავიაჰსამბჰოჯა-შაიანასანაიჰ
სუჰრილ-ლინგა-დჰარაჰ შატრურმუნერ დუშ‡ამ ივენდრიიამ

სარვაიჰ – ყველა; უპაიაიჰ – ხერხით; ჰანტავიაჰ – უნდა მოიკლას; სამბჰოჯა – ჭამისას; შაიანა – წოლისას; ასანაიჰ – ჯდომისას; სუჰრიტ-ლინგა-დჰარაჰ – ვინც მეგობრის სახე მიიღო; შატრუჰ – მტერი; მუნეჰ – დიდი ბრძენის; დუშ‡ამ – უმართავი; ივა – მსგავსად; ინდრიიამ – გრძნობების.

სწორედ ისევე, როგორც უმართავი გრძნობები სულიერ ცხოვრებაში წინსვლით დაკავებული ყოველგვარი იოგის მტრებია, პრაჰლადა, რომელიც მეგობრად გვეჩვენება, მტერია, ვინაიდან მე მისი მართვის უნარი არ შემწევს. ამიტომ არა აქვს მნიშვნელობა რას აკეთებს ეს მტერი: ჭამს, ზის, თუ სძინავს, ყოველი საშუალებით უნდა განადგურდეს.

შინა-არსი: ჰირანიაკაშიპუმ აქტიურად წარმოიწყო პრაჰლადა მაჰარაჯას მოსაკლავ საშუალებათა მთელი ციკლი. ის შეეცდება მისი შვილის მოკვლას იმით, რომ ჭამისას საწამლავს მისცემს მას, ადუღებულ ზეთში ჩაადგებს, ან მწოლიარეს სპილოების ფეხებქვეშ ისვრის. ამრიგად, ჰირანიაკაშიპუმ უმანკო, მხოლოდ ხუთი წლის ბავშვის მოკვლა გადაწყვიტა, მხოლოდ იმიტომ, რომ ბავშვი უფლის ერთგული გახდა. ასეთი დამოკიდებულება აქვთ არაერთგულებს ერთგულების მიმართ.

ტექსტები 39-40

ნაირრიტას ტე სამადიშ‡აბჰარტრა ვაი შულა-პანაიაჰ
ტიგმა-დამშ‡რა-კარალასიასტამრა-შმაშრუ-შირორუჰაჰ

ნადანტო ბჰაირავამ ნადამჩჰინდჰი ბჰინდჰიტი ვადინაჰ
ასინამ ჩაჰანან შულაიჰპრაჰრადამ სარვა-მარმასუ

ნაირრიტაჰ – დემონები; ტე – მათ; სამადიშ‡აჰ – დარიგება მიიღეს; ბჰარტრა – მათი ბატონისაგან; ვაი – უთუოდ; შულა-პანაიაჰ – ხელებში სამკაპები ეჭირათ; ტიგმა – ბასრი; დამშ‡რა – კბილები; კარალა – და საშიში; ასიაჰ – სახეები; ტამრა-შმაშრუ – სპილენძისფერი ულვაშები; შირორუჰაჰ – და თმები თავზე; ნადანტაჰ – გამოსცემდნენ; ბჰაირავამ – საშიშ; ნადამ – ხმას; ჩჰინდჰი – აკუწეთ; ბჰინდჰი – ნაწილებად; იტი – ასე; ვადინაჰ – ამბობდა; ასინამ – ვინც უხმოდ იჯდა; ჩა – და; აჰანან – თავს დაესხნენ; შულაიჰ – მათი სამკაპებით; პრაჰრადამ – პრაჰლადა მაჰარაჯას; სარვა-მარმასუ – სხეულის ნაზ ნაწილებზე.

დემონებმა [რაკშასებმა], ჰირანიაკაშიპუს მსახურებმა, მათი სამკაპებით პრაჰლადა მაჰარაჯას სხეულის ნაზი ნაწილების ცემა დაიწყეს. დემონებს საშიში სახეები, ბასრი კბილები მოწითალო, სპილენძისფერი წვერები და თმები ჰქონდათ, და ისინი უდიდეს შიშს აღძრავდნენ. გამოსცემდნენ საზარელ ხმას, და ყვიროდნენ: "აკუწეთ! განგმირეთ!”, მათ ცემა დაუწყეს პრაჰლადა მაჰარაჯას, ის კი უხმოდ იჯდა და მედიტაციას ახდენდა ღმრთეების უზენაეს პიროვნებაზე.

ტექსტი 41

პარე ბრაჰმანი ანირდეშიებჰაგავატი აქჰილატმანი
იუკტატმანი აფჰალა ასანნაპუნიასიევა სატ-კრიიაჰ

პარე – უზენაესში; ბრაჰმანი – აბსოლუტური; ანირდეშიე – ვინც გრძნობებით არ აღიქმევა; ბჰაგავატი – ღმრთეების უზენაესი პიროვნება; აქჰილა-ატმანი – ყველას ზესული; იუკტა-ატმანი – მასზე, ვისი ჭკუაც დაკავებული იყო (პრაჰლადა); აფჰალაჰ – უშედეგოდ; ასან – იყო; აპუნიასია – მისი, ვისაც ღვთისმოსავ საქმეთა მარაგი არ გააჩნია; ივა – მსგავსად; სატ-კრიიაჰ – კარმი საქმეები (მსხვერპლშეწირვების შესრულების ან ასკეტიზმის მაგვარი რამ).

თუმცა ის პიროვნება, რომელსაც არავითარი ღვთისმოსავი საქმის მარაგი არა აქვს, კარგს საქმეს ასრულებს, ამას კარგი შედეგი არ მოჰყვება. ამდენად, დემონების იარაღებმა ვერაფერი დააკლეს პრაჰლადა მაჰარაჯას, ვინაიდან იგი ისეთი ერთგული იყო, რომ მატერიალურ პირობებს წონასწორობიდან ვერ გამოჰყავდა და მიუხედავად წამებისა, მთლიანად ღმრთეების უზენაეს პიროვნებაზე მედიტაციასა და მის მსახურებაში იყო ჩაფლული. მასთან იყო ის, ვინც უცვლელია, ვისი შეცნობაც მატერიალური გრძნობებით შეუძლებელია და ვინც მთელი სამყაროს სულია.

შინა-არსი: პრაჰლადა მაჰარაჯა განუწყვეტლივ და მთლიანად ღმრთეების უზენაეს პიროვნებაზე ფიქრით იყო დაკავებული. როგორც ნათქვამია: გოვინდა-პარირამბჰიტაჰ. პრაჰლადა მაჰარაჯა ყოველთვის მედიტაციით იყო დაკავებული და ამდენად, გოვინდა იცავდა მას. ისევე როგორც მამის ან დედის კალთაში მყოფი პატარა ბავშვი ყოველთვის დაცულია, ერთგულს ყოველ ვითარებაში იცავს უზენაესი უფალი. ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ როდესაც პრაჰლადა მაჰარაჯას დემონები, რაკშასები თავს დაესხნენ, დემონები გოვინდასაც ესხმოდნენ თავს? ეს შეუძლებელია. დემონებს ბევრჯერ უცდიათ ღმრთეების უზენაესი პიროვნების ვნება ან მოკვლა, მაგრამ მას ვერავითარი მატერიალური საშუალება ვერ ავნებს, ვინაიდან იგი ყოველთვის ტრანსცენდენტურ მდგომარეობაშია. ამიტომ აქ ნახმარია სიტყვები პარე ბრაჰმანი. დემონებს, რაკშასებს, უზენაესი უფლის არც დანახვა და არც შეხება არ შეუძლიათ, თუმცა შეცდომით ფიქრობენ, თითქოს უფლის ტრანსცენდენტურ სხეულს თავიანთ მატერიალურ იარაღებს სცემენ. ამ ლექსში ღმრთეების უზენაესი პიროვნება აღწერილია როგორც ანირდეშიე. ჩვენ არ შეგვიძლია წარმოვიდგინოთ, თუ როგორ იმყოფება ის ერთ გარკვეულ ადგილას, ვინაიდან იგი ყოვლისგამჭოლია. უფრო მეტიც, იგია აქჰილატმა, აქტიური პრინციპი ყოვლისა, თვით მატერიალური იარაღებისაც კი. ისინი, ვისაც უფლის დგომარეობის გაგება არ ძალუძს, უიღბლონი არიან. მათ შეუძლიათ იფიქრონ, რომ ღმრთეების უზენაესი პიროვნებისა და მისი ერთგულის მოკვლა შეუძლიათ, მაგრამ მათი ყველა მცდელობა ფუჭია. უფალმა იცის როგორ უნდა მოექცეს მათ.

ტექსტი 42

პრაიასე 'პაჰატე ტასმინდაიტიენდრაჰ პარიშანკიტაჰ
ჩაკარა ტად-ვადჰოპაიანნირბანდჰენა იუდჰიშთჰირა

პრაიასე – როდესაც მცდელობა; აპაჰატე – ფუჭი; ტასმინ – ეს; დაიტია-ინდრაჰ – დემონების მეფე, ჰირანიაკაშიპუ; პარიშანკიტაჰ – ძლიერ შეშინდა (ფიქრობდა რა იმაზე, თუ როგორ იყო ბიჭი დაცული); ჩაკარა – შეასრულა; ტატ-ვადჰა-უპაიან – მისი მოკვლის სხვადასხვა ხერხები; ნირბანდჰენა – შეუპოვრად; იუდჰიშთჰირა – ო მეფეო იუდჰიშთჰირა.

ჩემო ძვირფასო მეფე იუდჰიშთჰირა, როდესაც დემონების პრაჰლადა
მაჰარაჯას მოსაკლავად მიმართული ყველა მცდელობა ფუჭი აღმოჩნდა, დემონების მეფემ, ჰირანიაკაშიპუმ, რომელიც ძლიერ შეშინდა, მისი მოკვლის სხვა ხერხების მოგონება დაიწყო.

ტექსტები 43-44

დიგ-გაჯაირ დანდაშუკენდრაირაბჰიჩარავაპ�
�ტანაიჰ
მაიაბჰიჰ სანნიროდჰაიშ ჩაგარა-დანაირ აბჰოჯანაიჰ

ჰიმა-ვაივ-აგნი-სალილაიჰპარვატაკრამანაირ აპი
ნა შაშაკა იადა ჰანტუმაპაპამ ასურაჰ სუტამ
ჩინტამ დირგჰატამამ პრაპტასტატ-კარტუმ ნაბჰიაპადიატა

დიკ-გაჯაიჰ – დიდი სპილოების მიერ, რომლებიც ისე იყვნენ გაწვრთნილნი, რომ ფეხქვეშ ყველაფერს თელავდნენ; დანდა-შუკა-ინდრაიჰ – მეფის
შხამიანი გველების ნაკბენებით; აბჰიჩარა – გამანადგურებელი ჯადოებით; ავაპატანაიჰ – მთის წვეროდან გადმოგდებით; მაიაბჰიჰ – ოინების ჩვენებით; სანნიროდჰაიჰ – დაპატიმრებით; ჩა – აგრეთვე; გარა-დანაიჰ – მოწამვლით; აბჰოჯანაიჰ – შიმშილობით; ჰიმა – სიცივით; ვაიუ – ქარი; აგნი – ცეცხლი; სალილაიჰ – და წყალი; პარვატა-აკრამანაიჰ – დიდი ლოდებითა და გორებით ჩაქოლვით; აპი – და აგრეთვე; ნა შაშაკა – ვერ შეძლეს; იადა – როდესაც; ჰანტუმ – მოკვლა; აპაპამ – ვინც სრულიად არ იყო ცოდვილი; ასურაჰ – დემონი (ჰირანიაკაშიპუ); სუტამ – მისი შვილი; ჩინტამ – მღელვარება; დირგჰა-ტამამ – ხანგრძლივი; პრაპტაჰ – მოიპოვა; ტატ-კარტუმ – ამის გაკეთება; ნა – არ; აბჰიაპადიატა – მიაღწია.

ჰირანიაკაშიპუმ თავისი შვილი ვერ მოკლა ვერც დიდი სპილოების ფეხქვეშ დაგდებით, ვერც უზარმაზარ, საშიშ გველებთან ჩაგდებით, გამანადგურებელი ჯადოების გამოყენებით, თუ მთის მწვერვალიდან გადმოგდებით, მაგიური ოინების ჩვენებით, მოწამვლით, შიმშილობით, მკაცრ სიცივეში, ქარში, ცეცხლსა და წყალში წამებითა თუ დიდი ლოდებით ჩაქოლვით. როდესაც ჰირანიაკაშიპუმ იხილა, რომ უმწიკვლო პრაჰლადას ვერანაირ ზიანს ვერ აყენებდა, იგი დიდმა მღელვარებამ შეიპყრო და აღარ იცოდა რა ექნა.

ტექსტი 45

ეშა მე ბაჰვ-ასადჰუკტოვადჰოპაიაშ ჩა ნირმიტაჰ
ტაის ტაირ დროჰაირ ასად-დჰარმაირმუკტაჰ სვენაივა ტეჯასა

ეშაჰ – ეს; მე – ჩემი; ბაჰუ – მრავალი; ასადჰუ-უკტაჰ – ცუდი სახელი; ვადჰა-უპაიაჰ – მისი მოკვლის სხვადასხვა ხერხები; ჩა – და; ნირმიტაჰ – გამოვიგონე; ტაიჰ – ამით; ტაიჰ – ამით; დროჰაიჰ – მოღალატეობა; ასატ-დჰარმაიჰ – საძაგელი საქმენი; მუკტაჰ – განთავისუფლებული; სვენა – მისი საკუთარი; ევა – უთუოდ; ტეჯასა – ძალით.

ჰირანიაკაშიპუმ იფიქრა: მე მრავალი სალანძღავი სიტყვა ვუწოდე ამ ბიჭს და მრავალი ხერხიც გამოვიგონე მის მოსაკლავად, მაგრამ ყველა ჩემი მცდელობის მიუხედავად, მისი მოკვლა ვერ მოხერხდა. მან საკუთარი ძალებით გადაირჩინა თავი, ისე რომ ეს საძაგელი საქმეები სრულიად არ შეხებია მას.