და ერთი შეკითხვაც მაქვს რამდენად კავშირშია ქართული სიტყვა სამოთხე სამადჰისთან? თუ უბრალო მსგავსებაა?

''აზრი არ აქვს'' სიტყვის მასალადაც ცუდი ფრაზაა მაგაში გეთანხმები. უბრალოდ შინაარსობრივად მივუხვდი რის თქმასაც ცდილობდა. ამ ფილმს ვუყურე სამადჰიზე https://www.youtube.com/watch?v=Bw9zSMsKcwk და შენი თემიდანაც რასაც წერ ბევრი რამე ერთი ერთში აჯდება.

მემგონი მივხვდი რაც ბრევალომ იგულისხმა თუ მეტყვი რომ ჭეშმარიტება არსებობს ამას გავიგებ და მეცოდინება რომ არსებობს მაგრამ თუ ამიხსნი როგორია ჭეშმარიტება ამას ვერ გავიგებ თუ თავად არ ვეზიარები . თუ ყველას გზა ერთია ეგრედწოდებულ ჭეშმარიტებამდე მაშინ გზასაც მასწავლი მაგრამ მე ვფიქრობ ყველას მიდგომა ინდივიდუალურია. და სავარაუდოდ ეს იგულისხმა რომ ჭეშმარიტების ახსნას აზრი არა აქვს მაგალითად დავით შენ რომ ამიხსნა ის ჭეშმარიტება რასაც ეზიარე ეს ხომ შენი ინტერპრეტაციები იქნება და მე შეიძლება არარეალური წარმოდგენები შემექმნას თუ ვცდები?

David Monny
ფორუმელები თუ იკრიბებით? ან რაიმე შეხვედრას თუ დავგეგმავთ უკეთესი იქნება პირადი საუბრები და გამცდილების გაზიარება თუ სურვილი გექნებათ რა თქმა უნდა და მსურველები თუ იქნებიან.

David Monny

ვკითხულობ თქვენ თემას და მეხმარება ბოლომდე მიღება მიჭირს რაღაც პარალელებს ვავლებ და აშკარად იგრძნობა ''სიმართლე'' თქვენ პოსტებში. ამ გამონათქვამზე რა აზრის ხარ? არსებობს საგნები თუ არ დაინახე ვერ იწამებ და ასევე არსებობს საგნები თუ არ იწამებ ვერ დაინახავ? იქნებ აქ გავიჭედე და არაფრის დაჯერება აღარ მინდა და შესაბამისად ხედვის არეალიც ვიწრო გამიხდა.

როგორ აძლევთ თავს უფლებას რომ ბოლოდმე ირწუმონოთ რაიმე? იქნებ ეგრედწოდებული სამადჰიც გონების რაღაც წერტილია და როგორ უნდა გასცდე საკუთარ გონებას? იქნებ ყველაფერი სიკვდილის შიშიდან გამომდინარეა და ზუსტად ეგოს გადარჩენისთვის უნდა მივმართოთ გონება? იქნებ ''განვითარების'' საფუძველიც ეგოა? ეგო აქციეთ არაფრად და მარადიულად? მეც ადამიანი ვარ როგორც თქვენ და ჩემთვისაც რთულია არსებობა მაგრამ არ მინდა თავის მოტყუება სად მიდიხართ ან სად მიხვედით? მითხარი კარგად ხარ? მასწავლე მეც როგორ ვიყო კარგად. თუ ეგოს მოკლავ ყველაფერს მოკლავ და ეს ყველა ფერი ჩემი ფერებია მწვანე ბავშობა წითელი აგრესია ლურჯი სიმშვიდე ვარდისფერი სიყვარული თეთრი სიკეთე შავი ბოროტება და ასე შემდეგ... ვინ ხარ? არავინ? და რატომ გახდი არავინ იქნებ გინდოდა და ისევ ვერ გაცდი სურვილებს? იქნებ თავს იტყუებ და ვერ ხვდები? შესაძლოა ''ჩაინიკური'' კითხვები მაქვს და თავს გაბეზრებთ მაგრამ მე არ დამეზარებოდა გაზიარება და თქვენც იგივეს მოგთხოვთ რასაც საკუთარ თავს. იქნებ ჩვენი პრობლემაც ესაა რომ ვერ ვღებულობთ მარადიულ სიკვდილს ყველანაირი სულის და მარადიული ენეერგიის მოკვდავებას. იქნებ ბევრად უკეთესს გარემოს შევქმნიდით რეალობისთვის რომ თვალი გაგვესწორებინა? იქნებ ჩვენ სუსტი ადმიანები ვართ რომლებსაც რეალური სიკვდილის მიღება არ გვინდა და თავს ვიტყუებთ და ყველაფერი ისევ ეგოშია სამადჰის ჩათვლით?

გასაგებია, დიდი მადლობა

David Monny

მივხვდი კარგად და გასაგებად აღწერე რას მირჩევ ამ ეტაპზე რამე ლიტერატურას თუ არაფერია საჭირო დათავისით მოვა ყველა საჭირო ინფორმაცია?

კარგი შედარება იყო. იქნებ ჩემი არჩევანით მოვედი და ჩემი არჩევანით შევიზღუდე ცნობიერება და დავიწყებას მივეცი იმიტომ რომ განცდები მომინდა პირველადი? რის საფუძველზე გამორიცხავ ამას?

მედიტაციით მხოლოდ ერთხელ მოხდა როცა დაახლოებით იმ მდგომარეობამდე მივედი რაც ძილში თავისით და სპონტანურად ხდება, თითქოს მართლა არ მაქვს არჩევანი არვიცი როგორც არ უნდა იყოს არ მხიბლავს დეტერმინირებული სამყარო და არც ქაოსური, რეალურად იქამდე მივდივარ რომ არც ერთს არ აქვს მნიშვნელობა და საერთოდ არაფერს არ აქვს მნიშველობა.

კარგი გავაგრძელებ მედიტაციებს იმედია ყველაფერი კარგად იქნება. მადლობა რჩევებისთვის კიდევ ერთხელ და გადავიკითხავ შენ თემებსაც.

მე არვიცი რაში მჭირდება, იმას ვწერ რასაც ვფიქრობ და სადაც არ უნდა წავიდე და როგორც არ უნდა გავნულდე საბოლოოდ მაინც მე ვარ და აქ ვბრუნდები თუმცა მაინც მოგყვება და რჩება ის რაღაც ''შეგრძნებები'' მაგრამ ყველაზე ''მყარი'' რეალობა მაინც ეს მაქვს. რა მინდა? ძალიან ბევრი რამ მინდა მაგრამ როცა იმ მდგომარეობაში ვარ არაფერი არ მინდა და არც არაფერს არ აქვს მნიშვნელობა. ხელოვნური ინტელექტი ვარ? რა აზრი აქვს ემოციების და ინდივიდის გარეშე არსებობას? ალბათ მეტყვი ეს ეგოა და ეგო ამას ვერ გაიგებს, ვერ გააცნობიერებს მაგრამ რატომ უნდა მოვკლა ეგო იმაზე ადრე ვიდრე რეალურად მოკვდება? ის მუდმივი არაფერი ხო ისედაც არის და ქინება.

იმედს დავიტოვებ რომ მაინც ყველაფერი მოგვარებადია. ყველას ჩვენი გზა და განცდები გვაქს, საბოლოოდ მაინც ძალიან ვგავართ ერთმანეთს და ყველა ერთ ქვაბში ვართ უხეშად რომ ვთქვა. იმედია მეტი თანაგრძნობა და უფრო მეტად გვერდში დგომა შეგვეძლება ადმიანებს, საბოლოოდ მაინც ბევრი კითხვის ნიშანია და ბევრი რამის გაანალიზებასაც ვერ სწვდება ცნობიერი. მაგრამ არის მდგომარეობა როცა ეს ყველაფერი მნიშვნელობას კარგავს და მე მესმის ეგოსიც ჩემი გადმოსახედიდან. მასაც სრულუფლებიანი არსებობის უფლება აქვს და მასაც უნდა სიცოცხლე მუდიმივი და არსებობა. საბოლოო ჯამში რეალური მე თუ უკვდავია და ილუზიური მე თუ უმნიშვნელოა რა მოხდება როცა რეალურმა მემ გაიგოს რომ ისიც მოკვდავია? ყველა არსებობისათვის ვიბრძვით. ბევრ კითხვაზე პასუხი არ გვაქვს და გონებას ეს არ აინტერესებს გონებას პასუხები ჭირდება თუ არადა ის ან პასუხებს მოიგონებს ან რამე შესაბამისს იწამებს. ზოგჯერ თითქოს ყველა ადამიანში საკუთAრ თავს ვხედავ და ძალიან მიყვარხართ იმიტყომ რომ ჩემი თსვიც ძალიან მიყვარს ჩვენი გადმოსახედიდან მიუღებელია ეს რეალობა და ყველა ჩვენი გზებით ვცდილობთ რომ მივიღოთ იმედია კავშირს და თანაგრძნობას არ დავკარგავთ მე ჩემ დემონებს მივხედავ.

chemikerin

გეთანხმები, მაგრამ ამდენი დამთხვევაც არ მგონია შემთხვევითი ფაქტია რომ თავიც დავაპროგრამე მაგ განწყობაზე.

მადლობა ყველას გამოხმაურებისათვის

David Monny

ვიპოვი გადავხედავ და წავიკითხავ მადლობა. არ დაგიმალავ და თითქოს ცუდი ტონი გაქვს და ძალიან დარწმუნებით საუბრობ და რაღაც არ მომეწონა ან მაგ სიმართლის მიღება არ მინდა რაც დაწერე და იმიტომ არ მომეწონა არვიცი.

ზუსტად აღწერე ჩემი მდგომარეობა იმ საკითხში რომ ეგო მეუბნება ეს ცუდი ზუსტად ამიტომ ხდება და უფრო ცუდი მოხდება თუ ასე გავაგრძელებ და ფიზიკურ სამყაროს დავკარგავ საკუთარ თავს დავკარგავ იმიტომ რომ მე აღარ ვიქნები.

მადლობა რჩევისთვის, ბალანსის დაჭერამდე ჯერ ეგო უნდა დავძლიო, მაგრამ ვერ ვდგავ ამ ნაბიჯს და რომც გადავდგა არაა მარტივი. მნიშვნელოვანია ჩემთვის ფიზიკური სამყარო და გარშემომყოფი ადამიანები, მეშინია რომ ეგოს ბევრი ტრამვა მიადგება და არ მინდა შემდეგ განცდები. ვხედავ როგორც ინდივიდი როგორ მესაუბრება ეგო.

David Monny
როცა იმ მდგომარეობაში ვიმყოფები მე არ ვარ. გამოსვლის დროს ძალიან დიდი სიცარიელის გრძნობა მეუფლება და ვიცი რომ ეს მე ვარ და ამ მეს დატოვება არ მინდა როცა მე ვარ. ჩემი პრობლემა სხვა რამეში მდგომარეობს. საფუძვლიანი შიში მაქვს რომ თუ ამ მგომარეობამდე ჩემით გზის გაკვალვას გავაგრძელებ ცუდი რამ მოხდება ჩემს გარშემო და მჭირდება დახმარება იმ ადამიანისგან ვისთვისაც ნაცნობია ეს სიტუაცია თუ რა თქმა უნდა არის ასეთი ამ ფორუმზე.

მადლობა გამოხმაურებისათვის.

გამარჯობა, შევეცდები მოკლედ დავწერო.

ბოლო ერთი წელია როცა თვით შემეცნებით ვკავდები სულ ხელი მეშლება, სულ რაღაც ხდება და იმდენად იპყრობს ყურადღებას ეს მიზეზები სხვას ვერაფერს ვეღარ ვაკეთებ. ასევე ჩემი დაკვირვებიდან გამომდინარე რაც უფრო პროგრესი მაქვს მით უფრო ცუდი რამ ხდება და გამიჩნდა შიშები რომ თუ საკუთAრი თავის შეცნობით დავკავდები ცუდი მოხდება. მაგალითად მოვიყვან ბოლო ისტორიას სიფხიზლეში შევძელი მივახლოვებულიყავი იმ ინფორმაციის წყაროს რაც უკვე შეგრძნებებით დიდი ხანია ჩემთვის ნაცნობია სიზმრებიდან და დაიჭირეს ჩემი ძმა რომელიც ძალკიან წესიერი ადამიანია და მოკლედ რომ ვთქვა რაღაც გაუჩალიჩა პარტნიორმა. ძალიან დიდი სტრესი იყო ჩემთვის სრულიად გადმოვერთე ადვოკატები, მშობლების დაწყნარება ძმიშვილების მიხედვა, ციხეში სიარული და სამ თვეში შევძელი მისი უდანაშაულობის დამტკიცება. ამ ეტაპზე კი თითქოს ვიცი რომ თუ გავაგრძელებ მომიწევს ბევრ რაღაცაზე უარის თქმა მატერიალურ სამყაროში რისი დათმობაც არ შემიძლია.