მყავს სამი წლის ძმიშვილი, ბიჭი. მოკლედ ერთად არ ვცხოვრობთ, დღეს ჩემთან მინდოდა წამოყვანა და ქუჩაში რომ გამოვიყვანე ისტერიკაში ჩამივარდა. ყველანაირი მანქანის ეშინია, არადა ერთი კვირის წინ იგივე ნამდვილად არ სჭირდა და პირიქით ძალიან უყვარდა. შემეშინდა ისეტი ისტერიკა დაემარტა ტაქსში რომ ვჯდეოდი, იზულებული გავხდი ფეხით წამოვსულიყავი. ვერ მივხვდი როგორ მოვიქცე... დედამისს ვკითხე და სამი დღეა ასე დაიწყო და მიზიზი არც მან არ იცის. იქნებ ვინმემ მირჩიოს როგორ გამოვიყვანო ამ შიშიდან?
ვინ იცის რამ გამოიწვია, თუ ამბობ რომ ადრე არ ეშინოდა, მაშინ რამეზე მანქანის შეეშინდა, რაღაც მოხდა. ამას აქ ძნელად აგიხსნის ვინმე,–ჩემი აზრია ნუ დააძალებთ მანქანებთან სიახლოვეს, ცოტა დრო მიეცით და ასე ვთქვათ შორიდან აუხსენით... შეეცადეთ არ ჩასვათ მანქანაში ცოტა ხანი...
elli
მართალია ირმა, ძნელია ამ სიტუაციაზე რამის თქმა, უბრალოდ არ დააძალოთ და შეიძლება როგორც დაეწყო, ისე გადაუაროს კიდეც. დიდ ყურადღებას ნუ მიაქცევთ. ანუ არ გაუმძაფროთ, ამის თქმა მინდა, დაძალება არ შეიძლება
ირმა
მზეონა
გაიხარეთ, დიდი მადლობა... მარტო მანქანის შიშს ავიტანდი გუშინ მაგნიტოფონზეც უარესი დაემართა, არადა დაბადებიდან უსმენდა. ვერ ვხდები რა არის მიზეზი...
elli
ახლა უფრო გასაგებია, ე.ი. მანქანის კი არ ეშინია, ხმაურის. ალბათ უფრო სწორად, რომ ვთქვათ არ სიამოვნებს ხმაური. შეეცადეთ სიწყნარეში გყავდეთ და გირჩევდი ვინმეს აჩვენეთ ბავშვი, ვინმემ გასინჯოს.
ირმა
ჩემი ძმა და რძალი დაშორდნენ ორი კვირაა მე მეშინია მიზეზი ეს არ იყოს
elli
elli
ეს იქნება მიზეზი, მართალია ირმა ,თუ ჩხუბით დაშორდნენ მითუმეტეს სრესი აქვს ბავსვს.. ეცადონ მშობლება ერთამნეთზე არაფერი ცუდი არ უთხრან და ბავშვის ხათრით ხშირად მინახულონ და გაატარონ მასთან დრო.. როგორც არ უნდა განაწყოს რომელიმე მშობელმა ბავშვი მეორეს მიმართ, ის იზრდება და ბოლოს თვიტონ აკეთებს დასკვნებს.. ამიტომ დაშორებულ მშობლებს ჯობია ცივილური ურთიერთობა ჰქონდეთ ხოლმე ერთმანეთთან, ნუ ბავშვის თანდასწრებით მაინც. მიუხედავად 3 წელი ბევრს ცოტა ჰგონია, სინამდვილეში ამ ასაკში ბავშვი ყველაფერს კარგად ხვდება და უფრო მეტად განიცდის ვიდრე ჩვენ შეიძლება წარმოვიდგინოთ..
შენ ეცადე რძალთან კარგი ურთერთობა შეინარჩუნო და ხშირად მოიყვანე მამიკოსთან პატარა.. ( ცუდია , როდესაც ოდესრაც მოსიყვარულე ადამიანები კარგავენ მაკავშირებელ ძაფს და შორდებიან.. (
საჭიროებამ მოითხოვა და ცალკე თემა გავხსენი
ალბათ ბავშვის დედას აქვს გადაულახავი შიშები და სტრესები და ეს ბავშვზე გადადის. შიშებზე უნდა იმუშაოს არა ბავშვმა, არამედ დედამ.
თუ მისთვის მისაღები იქნება იოგას სტილის ვარჯიშები, შემიძლია დასაწყისისთვის ეს კურსი ვურჩიო --> http://www.esoteric.ge/forum/index.php?showtopic=625&st=0
მაგრამ მხოლოდ ეს ცოტა იქნება. ვფიქრობ იქ ბევრი სამუშაოა...
გუშინ საინტერესო ლექციაზე ვიყავი. თემის ძირითადი შინაარსი ასე ჟღერდა - როგორ მივხვდეთ რომ ბავშვი სასკოლოდ მზადაა?.. და ამ აქტუალურმა საკითხმა საკმაოდ დაგვაფიქრა და ჩაგვაფიქრა უფროსები (ვფიქრობ უმეტესმა თავის ბავშვობასაც გადახედა და ამოიოხრა კიდეც )
იმედია იქ მყოფი მშობლები არ გაწირავენ თავიან შვილებს სკოლაში ადრე მიყვანით. იმიტომ რომ ბავშვის ადრე მიყვანა უფროსობაში 40 წლის მერე ძალიან ბევრ დაავადებებს იწვევს, იქამდე ჭარბ კომპლექსებზე რომ არაფერი ვთქვათ! (
Katabua
ანუ ჩვენი მიზანია ბედნიერი ვიყოთ?
საერთოდ რომ არ გავაჩინოთ შვილები, ანუ ახალი - გამოუცდელი სულები არ მოვავლინოთ, ვიზრუნოთ მხოლოდ საკუთარი სულის გადარჩენაზე, მერე ყველანი რომ განვვითარდებით და მაღალცნობიერებას მივაღწევთ სამოთხე დამკვიდრდება დედამიწაზე
ანუ ჩვენი მიზანია ბედნიერი ვიყოთ?
საერთოდ რომ არ გავაჩინოთ შვილები, ანუ ახალი - გამოუცდელი სულები არ მოვავლინოთ, ვიზრუნოთ მხოლოდ საკუთარი სულის გადარჩენაზე, მერე ყველანი რომ განვვითარდებით და მაღალცნობიერებას მივაღწევთ სამოთხე დამკვიდრდება დედამიწაზე
ანუ ეს პროცესი არ უნდა დასრულდეს?
დასრულდება როცა იქნება ))) როცა პროექტი სახელად დედამიწა შეწყვეტს არსებობას. მაშინ სულთა ნაწილი უკვე დაბრუნებული იქნება თავის პირველსაწყისთან. ნაწილები სულები ისევ დაიბადებიან ოღონდ სხვა პლანეტებზე და გააგრძელებენ მოგზაურობას ............
old_man
და მერე იქ გავაგრძელებთ გზას უფრო მაღალ საფეხურზე ასასვლელად?
ოკ. შვილისთვის აღზრდისთვის, სწავლისთვის, ცხოვრების მოსაწყობად ყველაფერს ვაკეთებთ და მისი სულიერი განვითარებისთვის კი ბევრი არაფერის გაკეთება არ შეგვიძლია, არადა მთავარი ეგაა ჩემი აზრით
td.........
tikoroma თუ არ გეწყინება კითხვა-პასუხში გადავიტან შენ კშეითხვას და სხვების პასუხებს.. თემატურად იქ უფრო შეეფერება :*
ვფიქრობ შენს შეკითხვაზე უკეთ შვილიანი ფორუმელები გიპასუხებენ ამიტომ მე ჩუმად ვარ, თუმცა თდ-მ რაც დაწერა, ეგ მართალია, ბავშვი მშობლების სარკეა.. ის ყველაფერს მომენტალურად იწოვს ღრუბელივით, შენს ცუდსა თუ კარგს და აქედან გამომდინარე მასთან ყოველ წამს ფხიზლად და ფრთხილად უნდა იყო,.. თვითკონტროლია საჭირო.. შეგონება კი არა შენი ქმედება ზრდის, აქედანაა გამოთქმა კვიცი გვარზე ხტისო, ან იაბლოკა ოტ იაბლონი..
ჰოდა რთულია შვილის გაჩენა და აღზრდა, თუმცა მას დიდი პლიუსებიც აქვს
ბავშვის გაჩენა ძალიან დიდი პასუხისმგბლობაა რომელსაც ბევრი ქალი გაურბის. კარგი იქენბა თუ ყველა მშობელი გაათვიცნობიერებს ამას და მთელი სერიოზულობით, მონდომებით შეუდგება ბავშვის აღზრდას.
უბრალოდ ჩაუღრმავდით სიტყვა მშობელს...
პასუხისმგებლობას არ გავურბი. მაგის გამო არ ვკითხულობ..
მატერიალური ინტერესები დაკარგული მაქვს საერთოდ, ფული, კარიერა, პრესტიჟი, რეპუტაცია, ოჯახისადმი ინტერესიც კი (ბინის მოწყობა, მეზობლებთან შეჯიბრი თავისმოწონება და ა.შ. ) მინიმუმადე მაქ ეს მოთხოვნილებები დაყვანილი, ყოველ შემთხვევაში რაც არის, თავისთავად არის და რაიმე მწვერვალების მისაღწევად არაფერს გავაკეთებ. შვილის გამო კი გაცილებით მეტის გაკეთება მომიწევს. ფინანსურ კეთილდღეობას არ ვპირდები, არაა ეგ საჭირო მაგრამ სკოლასა და უმაღლესში სწავლაც კი საკმაო ხარჯებთანაა უკვე დაკავშირებული ...
მგონი მე უფრო მუშაობა მეზარება
tikoroma
დედობრივი ინსტიქტი რა დონეზე გაქვს საინტერესოა. ეს ბევრ რამეს გაარკვევს.
აი სხვა ქალს რომ უყურებ პატარა შვილთან, რომ ეალერსება და კოცნის
ან ფეხმძიმე ქალს უყურებ რამე გრძნობა გიჩნდება?
გინდება იგივე?
David27
tikoroma
kate
უბრალოდ ყოველდღიურ საზრუნავში ჩაფვლა არ მინდა
ბავშვი კი მინდა, დიდი ხანია არ მიჩნდება მაგრამ არ მაშფოთებდა მაინცდამაინც, ახლა ავწრიალდი რაღაც
old_man
ბავშვები კი მიყვარს მოსაფერებლად და სათამაშოდ ჩემი ბიძაშვილები და მეზობლის ბავშვები სულ ჩემს კალთაზე იყვნენ მობმულები და ვიძახდი, იმდენი ბავშვი გამიზრდია დავისვენო ცოტა ხანი ბავშვებისაგან-მეთქი. მაგრამ ახლა საკუთარიც მომინდა ;D
tikoroma
თუ მოგინდა გეყოლება
ამ ბავშვებზე ჭკუა მეკეტება
http://www.youtube.com/watch?v=_JmA2ClUvUY
აი, აი არ ვიცი რაააა
http://www.radikal.ru
tikoroma
old_man
ანა
შენ შიშს დააკვირდი და მიხვდები, რომ რაც მეტად კვებავ შენი ყურადღებით მით უფრო იზრდება და უფრო ხატოვანი ხდება.. თორე ფანტაზია რას არ დაგიხატავს წარმოსახვაში... რომ აყვე შეიძლება ფსიქიატრიულში ამოყო თავი. აკონტროლე შენი შიში.
ანა
მე კი რატომგაც მგონია,რომ თუ გავთხოვდი ქამრი მომკლას
natuka
შენ "1001 ღამე" გაქვს ეტყობა წაკითხული ბავშობაში ))))) და პირიქით დაგამახსოვრდა :*
Qocho
ჩემთვის და სხვა ეჭვიანი დედებისთვის (და მომავალი დედებისთვის) ეს სტატია:
ერთი ისტორია: იაპონელმა დედამ მიწისძვრის დროს 3 თვის შვილი გადაარჩინა და სახსოვრად sms დაუტოვა
ლაშა ბერულავა
20:15 05.10.2011
იაპონიაში მომხდარი საშინელი მიწისძვრის შემდეგ, როცა მაშველები ერთი ახალგაზრდა ქალის სახლთან მივიდნენ, კედლების ნაპრალებიდან მათ ქალის უძრავი სხეული შენიშნეს. მისი პოზა ძალიან უცნაური იყო: მუხლებზე იდგა, როგორც მლოცველი, სხეული წინ იყო გადახრილი, ხელები ქვემოთ ჰქონდა ჩაშვებული და ოდნავ წინ გადაწეული. ყველაფრიდან ჩანდა, რომ ჩამონგრეული კედლები მას თავსა და ზურგში დასცემოდა.
დიდი წვალების შემდეგ მაშველთა ჯგუფის უფროსმა ხელი კედლების ნაპრალებში გაჰყო, რათა ქალის სხეულს შეხებოდა და დაედგინა, იყო თუ არა ის ცოცხალი. ქალის გაცივებულმა სხეულმა მაშველს საიმედო ვერაფერი უთხრა და, რადგან თავდაპირველად ცოცხლებს უნდა მიხმარებოდნენ, სახლი სქემაზე მონიშნა, მერე კი ჯგუფთან ერთად სხვა სახლის ნანგრევებისკენ გაეშურა.
როგორც შემდეგ მაშველთა ჯგუფის ხელმძღვანელი იხსენებდა, ფეხები უკან რჩებოდა და უხილავი ძალა სახლისკენ ეწეოდა. მას ადრეც ჰქონია მსგავსი შემთხვევა და უნანია, რომ შინაგან ხმას არ მოუსმინა, ამიტომ უყოყმანოდ მიბრუნდა, სახლის ნანგრევებთან მივიდა, ჯერ დაიჩოქა და ისე გაიჭყიტა ნაპრალებში, შემდეგ გაწვა, ცოტა ხნის შემდეგ ჭუჭრუტანა იპოვა და თვალებგაფართოებულს ხმამაღლა აღმოხდა: „ბავშვი! იქ ბავშვია!!!“.
მაშველების ჯგუფი ფრთხილად, მაგრამ აჩქარებით შლიდა კედლებს, აწყობდა ნაშალ ქვებს, თხრიდა მიწას, რათა როგორმე ჩაეღწიათ სანახევროდ მიწაში ჩაფლულ ბავშვამდე, თუმცა, ბავშვს ჯერ ვერავინ ხედავდა და არც ის იცოდნენ, ცოცხალი იყო თუ გარდაცვლილი.
როცა გარდაცვლილ ქალს მიწა და კედლების ნაშალი საბოლოოდ შემოაცალეს, ფერად პლედში გახვეული 3 თვის ბიჭუნა იპოვეს. ცხადი იყო, რომ დედამ თავი გაწირა, რათა შვილი გადაერჩინა. როგორც ჩანს, პირველი მიწისქვეშა ბიძგებისთანავე ქალმა შვილი პლედში გაახვია და ყველაზე მყარი სკამის ქვეშ შეაცურა ისე, რომ ზემოდან საკუთარი სხეულით გადაეფარა.
პატარას ჯერაც მშვიდად ეძინა, როცა მაშველთა ჯგუფის უფროსმა იგი ხელში აიყვანა. ექიმი სწრაფად მოვიდა, რათა ჩვილის ჯანმრთელობის მდგომარეობა გამოეკვლია. როცა მან პლედი გახსნა, მობილური ტელეფონი იპოვა. ეკრანზე, ტექსტური შეტყობინების მენიუში ჩანდა აკრეფილი ტექსტი, რომელიც არცერთ ნომერზე არ იყო გაგზავნილი: „თუ შენ გადარჩი, გახსოვდეს, რომ ძალიან მიყვარდი...“
tikoroma
დედუცუნა... არადა მე რა ნერვებს ვუშლი ხოლმე
დედაჩემსაც უნდა პატარა არსება. არა ერთი შვილი უნდა გყავდეს რა სალხში, მართლა )) ჯერ ხომ ათასი შერავათი გაქვს თუ 10 წლამდე შვილი გყავს, მერე დედაშენი კმაყოფილია და ზრდის ბავშვს და ყველლა ზოგადა ბედნერია პატარა არსებით სალხში. იქნებ საიდანმე მოვიყვანო.. წეროებს მოყავდეთ ნეტადაკვეთით
ანა
ახალგაზრდა იქნება დედაშენი და უთხარი გააჩინოს ტუ არადა აგერ ერთ კნუტს გაჩუქებთ
td.........
დედაჩემი 54 წლისაა და კატებს ვერ იტანს.
old_man
შეღავათები გაქვს სულ როცა "დედა" ხარ )))) სამხურშიც, ეხლა საგამოცდო ცენტრში ვისაც შვილი ყავს თბილისში დარჩებითო და ვისაც არა შეიძლება გამოცდაზე ჭოპორტში გავიშვან. ბავშვი რომ გიჭირავს ავტობუსში ადგილს გითმობ, უფრო მეტი პატივისცემით გექცევიან, ლექტორები თუნდაც ) სასრგებლო რამე შვილი :დდ
td.........
ახალგაზრდა არაა ანუ, ძმას ან დას ვერმიყიდის ))) გადსარევი დედიკო მყავს, ძალიან კარგიი. თალეს შონიაზეც იმდენი რამე მომიყვა :დდ ერთი ნაკლი აქვს კატებს ვერ იტანს და მეორე ბავშვები უყვარს. რა ვუყო მე )))
ანა
ანა
tikoroma
ხო ეგ გადაქცევები მაგარი რამეა ))) ერთხელ ჩემი შვილი ვაშლად გადაიქცა და შევჭამე.
თუ ბიჭი გეყოლება დაერხა მის ცოლს და შენს რძალს...D:D:D
tikoroma
საოცარი სტატიაა... ეს არის ნამდვილი დედის სიყვარული... თუ რა გრძნობაა დედობა და რამხელა ბედნიერება მოაქვს, ადმინისტრაცია თუ არ გამიბრაზდება, შემიძლია გირჩიო თბილისის ფორუმზე არის მშობელთა კლუბი და თემა მშობიარობის მოგონებები, სადაც გოგონები თავის ნამდვილ ამბებს წერენ, ბევრს ცრემლის გარეშე ვერ წაიკითხავ, პირველად რომ წავიკითხე მაშინ მივხვდი დედობრივ სიყვარულს და დედიკოს დაურეკე მაშინვე.
ისე თუ არ გრძნობ რომ დედა გინდა გახდე, ჯობია ტყუილად არც გააჩინო შვილი, რადგან შვილს მზრუნველი და მოსიყვარულე დედა სჭირდება
Ninukala
tikoroma
ააა.. გასაგებია, მე სხვანაირად გავიგე ,
ალბათ ჩვენი სულის გაზრდა-განვითარებასაც ემსახურება პატარა არსების აღზრდა...
ჩემი ღრმა რწმენით, ბავშვის აღზრა შეუძლებელია, იმ მარტივი და ამავე დროს, კარდინალური მიზეზის გამო, რომ შინაგანი აქტი ძალზე ინტიმური, პირადი პროცესია.
შესაძლოა, როგორც მატერიალურად, ისე შინაგანად ბავშვისთვის ხელსაყრელი, ადეკვატური პირობები შევქმნათ, რაც შესაძლოა, ხელის შემწყობი ფაქტორი იქნას, თუმცა არამც და არამც მქნადი.
ამასთან, არ უნდა დაგვავიწყდეს შემდეგი, ზოგჯერ ხელის არ შეწყობა, უნებურად, მეტად აღმოჩნდება ხოლმე შეწყობა, ვიდრე ამას თავად შეწყობა იზავდა, თუმცა ამას სპეციფიკური გარემოებანი უნდა ზდევდეს თან, რაც იშვიათობაა ხოლმე.
ვეთანხმები გაჟღერებულ მოსაზრებას, რომ ბავშვის ყოლით, მოვლით, სწავლებით, შესაძლებია, ისეთი რაღაცების აღმოცენება საკუთარ თავში, რაც ჯერ არ არსებულა.
ასევე, მხოლოდ და მხოლოდ დაკვირვებით, არანაკლები მიიღწევა, ვგონებ, თუმცა, როგორც წინა შემთხვევაში, ეგეთი სრულმქნილი არა.
Powered by Invision Power Board (/)
© Invision Power Services (/)