მყავს სამი წლის ძმიშვილი, ბიჭი. მოკლედ ერთად არ ვცხოვრობთ, დღეს ჩემთან მინდოდა წამოყვანა და ქუჩაში რომ გამოვიყვანე ისტერიკაში ჩამივარდა. ყველანაირი მანქანის ეშინია, არადა ერთი კვირის წინ იგივე ნამდვილად არ სჭირდა და პირიქით ძალიან უყვარდა. შემეშინდა ისეტი ისტერიკა დაემარტა ტაქსში რომ ვჯდეოდი, იზულებული გავხდი ფეხით წამოვსულიყავი. ვერ მივხვდი როგორ მოვიქცე... დედამისს ვკითხე და სამი დღეა ასე დაიწყო და მიზიზი არც მან არ იცის. იქნებ ვინმემ მირჩიოს როგორ გამოვიყვანო ამ შიშიდან?

ვინ იცის რამ გამოიწვია, თუ ამბობ რომ ადრე არ ეშინოდა, მაშინ რამეზე მანქანის შეეშინდა, რაღაც მოხდა. ამას აქ ძნელად აგიხსნის ვინმე,–ჩემი აზრია ნუ დააძალებთ მანქანებთან სიახლოვეს, ცოტა დრო მიეცით და ასე ვთქვათ შორიდან აუხსენით... შეეცადეთ არ ჩასვათ მანქანაში ცოტა ხანი...

elli
მართალია ირმა, ძნელია ამ სიტუაციაზე რამის თქმა, უბრალოდ არ დააძალოთ და შეიძლება როგორც დაეწყო, ისე გადაუაროს კიდეც. დიდ ყურადღებას ნუ მიაქცევთ. ანუ არ გაუმძაფროთ, ამის თქმა მინდა, დაძალება არ შეიძლება

ირმა
მზეონა
გაიხარეთ, დიდი მადლობა... მარტო მანქანის შიშს ავიტანდი გუშინ მაგნიტოფონზეც უარესი დაემართა, არადა დაბადებიდან უსმენდა. ვერ ვხდები რა არის მიზეზი...

elli
ახლა უფრო გასაგებია, ე.ი. მანქანის კი არ ეშინია, ხმაურის. ალბათ უფრო სწორად, რომ ვთქვათ არ სიამოვნებს ხმაური. შეეცადეთ სიწყნარეში გყავდეთ და გირჩევდი ვინმეს აჩვენეთ ბავშვი, ვინმემ გასინჯოს.

ირმა
ჩემი ძმა და რძალი დაშორდნენ ორი კვირაა მე მეშინია მიზეზი ეს არ იყოს

elli

რათქმაუნდა, რათქმაუნდა ეს იქნება მიზეზი... ბავშვები ყველაფერს გრძნობენ. ასევე თუ დაშორებისას იჩხუბეს და ბავშვის წინაშე, ამან შეიძლება გამოიწვია შენი ძმისშვილის ასეთი რეაგირება. გირჩევდი სიწყნარეში გყავდეთ, მასთან ერთად არ ილაპარაკოთ არაფერ ცუდზე, ნუ გგონიათ რომ ვერ მიხვდება, მხოლოდ გაცინებული და მხიარული აჩვენეთ თქვენი თავი.
ვინ იცის რას ფიქრობს პაწია ანგელოზი((

elli
ეს იქნება მიზეზი, მართალია ირმა ,თუ ჩხუბით დაშორდნენ მითუმეტეს სრესი აქვს ბავსვს.. ეცადონ მშობლება ერთამნეთზე არაფერი ცუდი არ უთხრან და ბავშვის ხათრით ხშირად მინახულონ და გაატარონ მასთან დრო.. როგორც არ უნდა განაწყოს რომელიმე მშობელმა ბავშვი მეორეს მიმართ, ის იზრდება და ბოლოს თვიტონ აკეთებს დასკვნებს.. ამიტომ დაშორებულ მშობლებს ჯობია ცივილური ურთიერთობა ჰქონდეთ ხოლმე ერთმანეთთან, ნუ ბავშვის თანდასწრებით მაინც. მიუხედავად 3 წელი ბევრს ცოტა ჰგონია, სინამდვილეში ამ ასაკში ბავშვი ყველაფერს კარგად ხვდება და უფრო მეტად განიცდის ვიდრე ჩვენ შეიძლება წარმოვიდგინოთ..
შენ ეცადე რძალთან კარგი ურთერთობა შეინარჩუნო და ხშირად მოიყვანე მამიკოსთან პატარა.. ( ცუდია , როდესაც ოდესრაც მოსიყვარულე ადამიანები კარგავენ მაკავშირებელ ძაფს და შორდებიან.. (

საჭიროებამ მოითხოვა და ცალკე თემა გავხსენი

ალბათ ბავშვის დედას აქვს გადაულახავი შიშები და სტრესები და ეს ბავშვზე გადადის. შიშებზე უნდა იმუშაოს არა ბავშვმა, არამედ დედამ.

თუ მისთვის მისაღები იქნება იოგას სტილის ვარჯიშები, შემიძლია დასაწყისისთვის ეს კურსი ვურჩიო --> http://www.esoteric.ge/forum/index.php?sho...ic=625&st=0

მაგრამ მხოლოდ ეს ცოტა იქნება. ვფიქრობ იქ ბევრი სამუშაოა...

გუშინ საინტერესო ლექციაზე ვიყავი. თემის ძირითადი შინაარსი ასე ჟღერდა - როგორ მივხვდეთ რომ ბავშვი სასკოლოდ მზადაა?.. და ამ აქტუალურმა საკითხმა საკმაოდ დაგვაფიქრა და ჩაგვაფიქრა უფროსები (ვფიქრობ უმეტესმა თავის ბავშვობასაც გადახედა და ამოიოხრა კიდეც )
იმედია იქ მყოფი მშობლები არ გაწირავენ თავიან შვილებს სკოლაში ადრე მიყვანით. იმიტომ რომ ბავშვის ადრე მიყვანა უფროსობაში 40 წლის მერე ძალიან ბევრ დაავადებებს იწვევს, იქამდე ჭარბ კომპლექსებზე რომ არაფერი ვთქვათ! (

Katabua


ვიფიქრე და გადავწყვიტე ცალკე თემა აღარ გავხსნა, აქვე ვიკითხავ...
რატომ უნდა გავაჩინო შვილი?
ბუნების კანონის გამო, ახალ სულს ვეხმარებით, გამრავლებისთვის?...
რამდენად ვართ მერე პასუხისმგებელი მასზე, მის სულიერ განვითარებაზე პირველ რიგში.
ამას გარდა რა საჭიროა ოჯახის სახით მატერიალური ტვირთის აკიდება, როცა სულის განვითარებას მთელი ცხოვრება უნდა დაუთმო ისედაც?

ყველას ვთხოვ აზრი გამოთქვას, არ დამაიგნოროთ

ეზოთერულად პირველ რიგში ახალ სულს ეხმარები რომ მატერიალურ სამყაროში მოვიდეს და თავისი მისია შეასრულოს.
ამ შემთხვევაში უნდა გრძნობდე პასუხისმგებლობას, რომ რაღაც ეტაპზე მას დაეხმარო.
შეიძლება ადამიანს უბრალოდ გამრავლების ინსტინქტი ჰქონდეს ძლიერი და ამიტომ უნდოდეს შვილი.
სამწუხაროდ პატრიარქალურმა საზოგადოებამ შექმნა სტერეოტიპი, სადაც შვილის ყოლის გარეშე ადამიანს აცხადებს არასრულყოფილად. რაც არის აბსურდი რა თქმა უნდა.
თუ ადამიანი არ გრძნობს მოთხოვნილებას და შვილის ყოლის აუცილებლობას, არ უნდა აყვეს საზოგადოების სტერეოტიპებს.
ჯობია იყო მართლა ბედნიერი, ვიდრე იმას ცდილობდე საზოგადოების თვალში ბედნიერი ჩანდე და სინამდვილეში იყო უბედური ))

ანუ ჩვენი მიზანია ბედნიერი ვიყოთ?
საერთოდ რომ არ გავაჩინოთ შვილები, ანუ ახალი - გამოუცდელი სულები არ მოვავლინოთ, ვიზრუნოთ მხოლოდ საკუთარი სულის გადარჩენაზე, მერე ყველანი რომ განვვითარდებით და მაღალცნობიერებას მივაღწევთ სამოთხე დამკვიდრდება დედამიწაზე

ანუ ჩვენი მიზანია ბედნიერი ვიყოთ?
საერთოდ რომ არ გავაჩინოთ შვილები, ანუ ახალი - გამოუცდელი სულები არ მოვავლინოთ, ვიზრუნოთ მხოლოდ საკუთარი სულის გადარჩენაზე, მერე ყველანი რომ განვვითარდებით და მაღალცნობიერებას მივაღწევთ სამოთხე დამკვიდრდება დედამიწაზე

ჩვენი მიზანია პირველ რიგში სულიერად განვითარდეთ და ვიყოთ ბედნიერი
ახალი სულებს რას ერჩი? მათაც უნდათ განვითარება მატერიალური სამყაროს დახმარებით. )
რაღაც ეტაპზე თუ იგრძნობ რომ გინდა ასეთ სულს დაეხმარო დაბადებაში, ადამიანების ენაზე ერქმევა ამას შვილის ყოლის სურვილი.
სანამ ეს სურვილი იარსებებს ადამიანებში, ესეიგი საჭიროა რომ ახალი სულები იბადებოდნენ დედამიწაზე

ანუ ეს პროცესი არ უნდა დასრულდეს?

დასრულდება როცა იქნება ))) როცა პროექტი სახელად დედამიწა შეწყვეტს არსებობას. მაშინ სულთა ნაწილი უკვე დაბრუნებული იქნება თავის პირველსაწყისთან. ნაწილები სულები ისევ დაიბადებიან ოღონდ სხვა პლანეტებზე და გააგრძელებენ მოგზაურობას ............

old_man
და მერე იქ გავაგრძელებთ გზას უფრო მაღალ საფეხურზე ასასვლელად?

ოკ. შვილისთვის აღზრდისთვის, სწავლისთვის, ცხოვრების მოსაწყობად ყველაფერს ვაკეთებთ და მისი სულიერი განვითარებისთვის კი ბევრი არაფერის გაკეთება არ შეგვიძლია, არადა მთავარი ეგაა ჩემი აზრით

tikoroma
ამისთვის პირველ რიგში შენი სულიერი განვითარებისთვის უნდა გააკეთო რამე, რამე კი არა უნდა ცდილობდე სულიერად განვითარებას , როგორც კი შეიტყობ რომ ბავშვი გეყოლება, მას როგორც დამოუკიდებელ სულს ისე უნდა აღიქვამდე და პატივს სცემდე მას როგორც პიროვნებას. არ უნდა შეუშალო ხელი მის გაზრდას.. ანუ არ უნდა დაშტამპო იმ სტერეოტიპებით, რითიც თავის დროზე შენ გშტამპავდნენ. რთულია, მაგრამ არა შეუძლებელი, და კიდევ ერთი შვილის ქცევების დაკვირვებით დაინახავ საკუთარ თავს და მიხვდები სად გიცურდება ფეხი ყველაზე ხშირად..) შვილი მხოლოდ ახალი სულის დაბადებისათვის რა გვეძლევა , ისინი ჩვენ გვეხმარებიან საკუთარი თავის შეცნობაში და სულიერ ზრდაში.

td.........

გეთანხმები ყველაფეში ამის გარდა - და კიდევ ერთი შვილის ქცევების დაკვირვებით დაინახავ საკუთარ თავს და მიხვდები სად გიცურდება ფეხი ყველაზე ხშირად..) - ეს ვერ გავიგე და იმიტომ

old_man
td.........
ე.ი. გავაჩინო?

tikoroma თუ არ გეწყინება კითხვა-პასუხში გადავიტან შენ კშეითხვას და სხვების პასუხებს.. თემატურად იქ უფრო შეეფერება :*

ვფიქრობ შენს შეკითხვაზე უკეთ შვილიანი ფორუმელები გიპასუხებენ ამიტომ მე ჩუმად ვარ, თუმცა თდ-მ რაც დაწერა, ეგ მართალია, ბავშვი მშობლების სარკეა.. ის ყველაფერს მომენტალურად იწოვს ღრუბელივით, შენს ცუდსა თუ კარგს და აქედან გამომდინარე მასთან ყოველ წამს ფხიზლად და ფრთხილად უნდა იყო,.. თვითკონტროლია საჭირო.. შეგონება კი არა შენი ქმედება ზრდის, აქედანაა გამოთქმა კვიცი გვარზე ხტისო, ან იაბლოკა ოტ იაბლონი..

ჰოდა რთულია შვილის გაჩენა და აღზრდა, თუმცა მას დიდი პლიუსებიც აქვს

უამრავი მიზეზის ჩამოთვლა შეიძლება, რატომ უნდა გააჩინო. უამრავი +ის -ის, პრობლემის, სიხარულის, მაგრამ მე მგონია რომ ამ ყველაფერზე პასუხი ძალიან მარტივია, უბრალოდ სიყვარული
თუ გრძნობ რომ უნდა გააჩნო, რომ მზად ხარ, თუ ეს მხოლოდ ინსტინქტი არ არის, არც იმიტომ რომ "სხვებს რომ ყავთ, მეც მინდა" მაშინ უნდა გააჩინო. რაღაც სიტყვა გაჩენა არ მომწონს, მოვლენა ჯობია

tikoroma

გარდა იმისა, რომ ბავშვი დამოუკიდებელი პიროვნებაა ის ხშირად ითვისებს იმ ქცევებს, რომელისახ ხედავს მის გარშემომყოფებში. კარგის გარდა ნეგატიურს უფრო ადვილად ითვისებს და შემდეგ ახდენს მის დემონსტრირებას საოგადოებაში. აი თუ ბავშვი წუწუნაა ან ყვირის, ან ალიან ხმამაღლა ლაპარაკობს, სასტიკია და დაუნდობელი,უნწია, მშიშარაა.. და ასე შემდეგ.. ეს ხშირად ის თვისებებია, რომელსაც მშობლებში ხედავს. ან გამოხატავს მშობლების დამოკიდებულებას მის მიმართ. მე პირადად მქონია ასეთი შემთხევვა, ბავშვის პრობლემაში ამოვიკითხე ჩემი შეცდომები და , საკუთარ თავე მუშაობით შევეცადე მათთან გამკლავებას. ხომ ამბობენ ბავშვი მშობლისთვის სარკეაო...



მე როგორც დედა გეტყვი, რომ ეს განუმეორებელი საოცრებაა ქალის ცხოვრებაში.
თუმცა არ ვეთანხმები იმ აზრს, რომ თუ ქალმა არ შვა ის თავის პირდაპირ დანიშნულებას არ ასრულებსო.. მზეზთა გამო ბევრ ქალს საერთოდ არ უჩნდება შვილი , მაგრამ ეს მათ სულაც არ უნდა აკნინებდეს. მაგრამ ჩვენი საზოგადოება სამწუხაროდ გარკვეული სტერეოტიპებით აზროვნებს.

ბავშვის გაჩენა ძალიან დიდი პასუხისმგბლობაა რომელსაც ბევრი ქალი გაურბის. კარგი იქენბა თუ ყველა მშობელი გაათვიცნობიერებს ამას და მთელი სერიოზულობით, მონდომებით შეუდგება ბავშვის აღზრდას.
უბრალოდ ჩაუღრმავდით სიტყვა მშობელს...

პასუხისმგებლობას არ გავურბი. მაგის გამო არ ვკითხულობ..
მატერიალური ინტერესები დაკარგული მაქვს საერთოდ, ფული, კარიერა, პრესტიჟი, რეპუტაცია, ოჯახისადმი ინტერესიც კი (ბინის მოწყობა, მეზობლებთან შეჯიბრი თავისმოწონება და ა.შ. ) მინიმუმადე მაქ ეს მოთხოვნილებები დაყვანილი, ყოველ შემთხვევაში რაც არის, თავისთავად არის და რაიმე მწვერვალების მისაღწევად არაფერს გავაკეთებ. შვილის გამო კი გაცილებით მეტის გაკეთება მომიწევს. ფინანსურ კეთილდღეობას არ ვპირდები, არაა ეგ საჭირო მაგრამ სკოლასა და უმაღლესში სწავლაც კი საკმაო ხარჯებთანაა უკვე დაკავშირებული ...

მგონი მე უფრო მუშაობა მეზარება

tikoroma
დედობრივი ინსტიქტი რა დონეზე გაქვს საინტერესოა. ეს ბევრ რამეს გაარკვევს.
აი სხვა ქალს რომ უყურებ პატარა შვილთან, რომ ეალერსება და კოცნის
ან ფეხმძიმე ქალს უყურებ რამე გრძნობა გიჩნდება?
გინდება იგივე?

David27


მე ვიტყოდი კაცები უფრო გაურბიან..)) თუმცა ამას დიდი მნიშვნელობა არ აქვს, ბავშვი თუ ამის ობიექტური მეზეზები არ არსებობს, ორივე მსჰობელმა უნდა გაზარდოს.

ბა ვშვი

tikoroma

მე მგონი უფრო გეშინია პასუხისმგებლობის, რაც შვილთან ერთად მოდის , და ამ შიშს სხვა სახელებით ნიღბავ, და ისიც მგონია მზად ხარ დედობისთვის, არა გამრავლების ბუნებრივი ინსტიქტით, რაც უფრო ხშირია ქალებში ვიდრე შეგნებული დედობა, არამედ უკვე შეგნებულად. ხოლო ის, თუ რა მომავალი ექნება შენს შვილს, რა მოხდება და არ მოხდება და სად მოუწევს ცხოვრება, ან მოუწევს საერთოდ, იმ სულის არჩევანია, რომელიც შვილად მოგევლინება . საბოლოო გადაწყვტილების მიღებას ვერავინ გირჩევს, იმას კი გპირდები როგორც კი პატარას ხელში დაიჭერ, მიხვდები რომ სწორი გადაწყვეტილება მიგიღია

kate
უბრალოდ ყოველდღიურ საზრუნავში ჩაფვლა არ მინდა

ბავშვი კი მინდა, დიდი ხანია არ მიჩნდება მაგრამ არ მაშფოთებდა მაინცდამაინც, ახლა ავწრიალდი რაღაც

old_man
ბავშვები კი მიყვარს მოსაფერებლად და სათამაშოდ ჩემი ბიძაშვილები და მეზობლის ბავშვები სულ ჩემს კალთაზე იყვნენ მობმულები და ვიძახდი, იმდენი ბავშვი გამიზრდია დავისვენო ცოტა ხანი ბავშვებისაგან-მეთქი. მაგრამ ახლა საკუთარიც მომინდა ;D

tikoroma
თუ მოგინდა გეყოლება

ამ ბავშვებზე ჭკუა მეკეტება
http://www.youtube.com/watch?v=_JmA2ClUvUY

აი, აი არ ვიცი რაააა

tikoroma


შენს მშობლებს რომ ასე ეფიქრათ?
აუცილებელი ნამდვილად არ არის ბავშვის ყოლა, მაგრამ ჩვენი დონის სულებისთვის აუცილებელია ფიზიკური სხეული. ვინ უნდა მისცეს თუ არა ჩვენ?
თუმცა სიჩქარე არ ღირს, ჯობია ადამიანმა კარგად გაიაზროს რამხელა პასუხისმგებლობაა ეს.

old_man



ფსიქოლოგი სიზმებს მირჩევდა და დამდგინა დედობსი შში, ორსულობის და დედობის შიში. საიდან არ ვიცი.. ალბათ წინა ცხოვრებიდან მომდევს. დარწმუნებული ვარ რომ შვილი მომიკვდება და ვერ გაზრდი ადამიანს, არ ვიცი რატომ ვთვლი ასე

ანა
შენ შიშს დააკვირდი და მიხვდები, რომ რაც მეტად კვებავ შენი ყურადღებით მით უფრო იზრდება და უფრო ხატოვანი ხდება.. თორე ფანტაზია რას არ დაგიხატავს წარმოსახვაში... რომ აყვე შეიძლება ფსიქიატრიულში ამოყო თავი. აკონტროლე შენი შიში.

ანა
მე კი რატომგაც მგონია,რომ თუ გავთხოვდი ქამრი მომკლას

natuka

შენ "1001 ღამე" გაქვს ეტყობა წაკითხული ბავშობაში ))))) და პირიქით დაგამახსოვრდა :*

Qocho

ცოტა ხნის წინ მადლობას ვეტყოდი ახლა აღარ ვიცი

ჩემთვის და სხვა ეჭვიანი დედებისთვის (და მომავალი დედებისთვის) ეს სტატია:

ერთი ისტორია: იაპონელმა დედამ მიწისძვრის დროს 3 თვის შვილი გადაარჩინა და სახსოვრად sms დაუტოვა


ლაშა ბერულავა
20:15 05.10.2011

იაპონიაში მომხდარი საშინელი მიწისძვრის შემდეგ, როცა მაშველები ერთი ახალგაზრდა ქალის სახლთან მივიდნენ, კედლების ნაპრალებიდან მათ ქალის უძრავი სხეული შენიშნეს. მისი პოზა ძალიან უცნაური იყო: მუხლებზე იდგა, როგორც მლოცველი, სხეული წინ იყო გადახრილი, ხელები ქვემოთ ჰქონდა ჩაშვებული და ოდნავ წინ გადაწეული. ყველაფრიდან ჩანდა, რომ ჩამონგრეული კედლები მას თავსა და ზურგში დასცემოდა.

დიდი წვალების შემდეგ მაშველთა ჯგუფის უფროსმა ხელი კედლების ნაპრალებში გაჰყო, რათა ქალის სხეულს შეხებოდა და დაედგინა, იყო თუ არა ის ცოცხალი. ქალის გაცივებულმა სხეულმა მაშველს საიმედო ვერაფერი უთხრა და, რადგან თავდაპირველად ცოცხლებს უნდა მიხმარებოდნენ, სახლი სქემაზე მონიშნა, მერე კი ჯგუფთან ერთად სხვა სახლის ნანგრევებისკენ გაეშურა.

როგორც შემდეგ მაშველთა ჯგუფის ხელმძღვანელი იხსენებდა, ფეხები უკან რჩებოდა და უხილავი ძალა სახლისკენ ეწეოდა. მას ადრეც ჰქონია მსგავსი შემთხვევა და უნანია, რომ შინაგან ხმას არ მოუსმინა, ამიტომ უყოყმანოდ მიბრუნდა, სახლის ნანგრევებთან მივიდა, ჯერ დაიჩოქა და ისე გაიჭყიტა ნაპრალებში, შემდეგ გაწვა, ცოტა ხნის შემდეგ ჭუჭრუტანა იპოვა და თვალებგაფართოებულს ხმამაღლა აღმოხდა: „ბავშვი! იქ ბავშვია!!!“.

მაშველების ჯგუფი ფრთხილად, მაგრამ აჩქარებით შლიდა კედლებს, აწყობდა ნაშალ ქვებს, თხრიდა მიწას, რათა როგორმე ჩაეღწიათ სანახევროდ მიწაში ჩაფლულ ბავშვამდე, თუმცა, ბავშვს ჯერ ვერავინ ხედავდა და არც ის იცოდნენ, ცოცხალი იყო თუ გარდაცვლილი.

როცა გარდაცვლილ ქალს მიწა და კედლების ნაშალი საბოლოოდ შემოაცალეს, ფერად პლედში გახვეული 3 თვის ბიჭუნა იპოვეს. ცხადი იყო, რომ დედამ თავი გაწირა, რათა შვილი გადაერჩინა. როგორც ჩანს, პირველი მიწისქვეშა ბიძგებისთანავე ქალმა შვილი პლედში გაახვია და ყველაზე მყარი სკამის ქვეშ შეაცურა ისე, რომ ზემოდან საკუთარი სხეულით გადაეფარა.

პატარას ჯერაც მშვიდად ეძინა, როცა მაშველთა ჯგუფის უფროსმა იგი ხელში აიყვანა. ექიმი სწრაფად მოვიდა, რათა ჩვილის ჯანმრთელობის მდგომარეობა გამოეკვლია. როცა მან პლედი გახსნა, მობილური ტელეფონი იპოვა. ეკრანზე, ტექსტური შეტყობინების მენიუში ჩანდა აკრეფილი ტექსტი, რომელიც არცერთ ნომერზე არ იყო გაგზავნილი: „თუ შენ გადარჩი, გახსოვდეს, რომ ძალიან მიყვარდი...“

tikoroma
დედუცუნა... არადა მე რა ნერვებს ვუშლი ხოლმე

დედაჩემსაც უნდა პატარა არსება. არა ერთი შვილი უნდა გყავდეს რა სალხში, მართლა )) ჯერ ხომ ათასი შერავათი გაქვს თუ 10 წლამდე შვილი გყავს, მერე დედაშენი კმაყოფილია და ზრდის ბავშვს და ყველლა ზოგადა ბედნერია პატარა არსებით სალხში. იქნებ საიდანმე მოვიყვანო.. წეროებს მოყავდეთ ნეტადაკვეთით

ანა
ახალგაზრდა იქნება დედაშენი და უთხარი გააჩინოს ტუ არადა აგერ ერთ კნუტს გაჩუქებთ

ეს რას ნიშნავს? რა შეღავათი?

td.........

დედაჩემი 54 წლისაა და კატებს ვერ იტანს.


old_man

შეღავათები გაქვს სულ როცა "დედა" ხარ )))) სამხურშიც, ეხლა საგამოცდო ცენტრში ვისაც შვილი ყავს თბილისში დარჩებითო და ვისაც არა შეიძლება გამოცდაზე ჭოპორტში გავიშვან. ბავშვი რომ გიჭირავს ავტობუსში ადგილს გითმობ, უფრო მეტი პატივისცემით გექცევიან, ლექტორები თუნდაც ) სასრგებლო რამე შვილი :დდ

ანა
სპირვა გააჩინე, მერე გავარი!

სამსახურში ის შეღავათი მაქვს , რომ გაქაფული მიწევს აქეთ-იქით სირბილი თუ რამე მნიშვნელოვანი შეხვედრაა ან სემინარი ან მოხსენება, კონფერენციის დროს ხო საერთოდ.. უნდა მოვასწრო გახანგრძლივებულში გავვარდე, ბავშვით მოვვარდე და გაღიმებული კვლავ საქმიანი იერით შევუდგე სამსახურეობრივ მოვალეობებს.. გამოცდებზე კი ვინც გადის ყველას რაიონი ურჩევნია, რადგან თბილისში სიქას აძრობენ, ჭოპორტში კი პატივში და დაფასებაში არიან, თანაც რაიონულ სკოლებში ბევრად ნაკლები კონტინგენტია და შესაბამიად ნაკლები სამქეც, თანხა კი მეტი

ავტობუსში კი დიდი ხანია არავინ არ გითმობს ადგილს, ისევ ძველი თაობის ხალხი თუ ადგება და დაგსვამს ასე რომ ბავშვი შეღავტი კი არაა ცხოვრების საჩუქარია და ვარიანტი საკუთარ თავის შEსაცნობად.

ანა
54 წელი კატასტროფა ნამდვილად არ არის.. აი კატებს რომ ვერ იტანს ცუდია

td.........

ახალგაზრდა არაა ანუ, ძმას ან დას ვერმიყიდის ))) გადსარევი დედიკო მყავს, ძალიან კარგიი. თალეს შონიაზეც იმდენი რამე მომიყვა :დდ ერთი ნაკლი აქვს კატებს ვერ იტანს და მეორე ბავშვები უყვარს. რა ვუყო მე )))



კარგი, გეთანხმები ყველაფერში უკან მიმაქვს სიტყვები... მაგ მხრივ არ შემიხედავს. უკაცრავად

ანა

არ არის აუცილებელი დედა ვიყო, რომ ვხვდებოდე როგორი ბედნიერებაა ბავშვი პატარას დანახვა ძალიან დიდ სიხარულს მანიჭებს.