ჯერ ამ ინფორმაციას გაეცანით, რაც ქათული ფოლკლორული მასალებიდან ამოვკრიფე:
სამცხე-ჯავახეთში ადგილობრივი მოსახლეობის მონათხრობის მიხედვით, თებერვალში იცოდნენ ხიდრიელა . ხიდრიელა ხუთ დღეს გრძელდებოდა ორშაბათიდან პარასკევამდე. ხიდრიელას უქმობდნენ სხვადასხვა მიზნით. უქმობდნენ ერთი, სამი ან ხუთი დღე. გასათხოვარი ქალი, რომელსაც ჭრა-კერვის შესწავლა სურდა, ხუთი დღე ”დაიჭერდა ხიდრიელას”. იგი დილით შეჭამდა ცოტა პურს, საღამოთიც ცოტა უნდა ეჭამა, ისე რომ არ გამძღარიყო. ასე უნდა გაეტარებინა ხუთი დღე. მეხუთე დღეს საღამოს გამოაცხობდა მტუტე მარილის კვერს, შეჭამდა და დაწვებოდა დასაძინებლად. თავქვეშ სასთუმალთან დაიწყობდა: მაკრატელს, ფერად ნაჭრებს, ნემმს, ძაფს, საქარგავს. ღამე მას სიზმარში გამოეცხადებოდნენ ანგელოზები და ასწავლიდნენ ჭრა-კერვას.
თუ ახალგარზდა გაუთხოვარ ქალს სურდა თავისი ბედის გაგება, ის თავქვეშ დაიდებდა სარკეს, სავარცხელს და მაშრაფით წყალს. ვისაც იგი სიზმარში იხილავდა, ის იქნებოდა მისი საბოლოო ბედი. ასევე იქცეოდნენ ბიჭები. ახალგაზრდა კაცი სიზმარში ვისაც დაალევინებდა წყალს, ის იქნებოდა მისი ბედი.
ხიდრიელას უფრო ახალგაზრდები იჭერდნენ - 15 წლიდან 30 წლამდე, საცოლშვილო ხალხი და ისინი, ვისაც რაიმე ხელობის შესწავლა აინტერესებდა მოკლე ხანში.
თუშეთში ყველიერის ორშაბათს უქმობდნენ. ახალგაზრდები მთელი დღე პონილაობდნენ, ანუ შიმშილობდნენ. საღამოს გათხოვილი ქალი ”ცეფისკვერს” გამოუცხობდათ. ცერით 9-ჯერ დაფქულ მარილს და ფქვილს აზელდა, კვერს გამოაცხობდა. პონილა ძილის წინ შეჭამდა კვერს, რომ თავისი საბედო ენახა.
კახეთში დიდმარხვის პირველ ორშაბათს ახალგაზრდები მთელი დღე იშიმშილებენ. ბედისკვერებს დედ-მამიანს გამოაცხობინებდნენ. ცერა თითით სამჯერ აიღებდნენ ფქვილს, მარილს აურევდნენ და გამოაცხობდნენ. დაწოლის წინ, ჯვარედინ გზაზე გავიდოდნენ და კვერს უმძრახად შეჭამდნენ. ასევე უმძრახად ბრუნდებოდნენ სახლში და დაიძინებდნენ. ამ მარხვას და შემდეგ კვერის შეჭმას ზოგჯერ წუმის შენახვას ეძახდნენ. ხევშიც ჭამდნენ მარილის კვერს მკითხაობის მიზნით და მას ზოგან ქმრის მარხვა ეწოდებოდა.
მე "ხიდრიელას" ვარიანტი მომეწონა
ერთად შევასრულოთ, ხვალიდან (ორშაბათიდან) პარასკევამდე ვიმარხულოთ, პარასკევ საღამოს კი ბედის კვერებს დავაცხობთ და სურვილებს ჩავიფიქრებთ, ვისაც რაიმეს სწავლა გვინდა სწავლაზე, და ვისაც ბედის ნახვა უნდა - თავის ბედს ნახავს.
მარხვაში მხოლოდ ხორცის და ყველის აკრძალვას და სამარხვო სასუნავებზე გადასვლას არ ვგულისხმობ
, მნიშვნელოვანია ეს ფრაზა "დილით შეჭამდა ცოტა პურს, საღამოთიც ცოტა უნდა ეჭამა, ისე რომ არ გამძღარიყო"; უარი ვთქვათ სასურველ კერძებზე ჩვენი სურვილების შესრულების სასარგებლოდ.
შემეხმიანეთ თუ შემომიერთდებით :დ
წარმატებები ყველას :*