თემა ცოტა განსხვავებულია, იმასაც ვითვლისწინებ, რო თქვენთვის შეიძლება საინტერესოც არ იყოს! უბრალოდ იმ მარტივი მიზეზის გამო, რო არა მგონია, ეს თემა ვინმესთვის რამის მომცემი იყოს... მხოლოდ ერთი რამ შეიძლება: ამ თემაზე დაფიქრება და მეტი ყურადღების გამახვილება!......
დავიწყებ იმით, რო ყველამ იცით პლაგიატიზმი, გაგიგონიათ ის, თუ არ შეგხებიათ მაინც!
პლაგიატიზმი ეწოდება სხვისი ნაშრომის მითვისებას, ასევე უცოდინრობის შემთხვევაში მის გადაკეთებასა და შეჯამებას. პლაგიატიზმი ეწოდება ლიტერატურული ან სხვა ნაწარმოების მითვისებას, თავის ნაშრომში სხვისი აზრის გამოყენებას ავტორის დაუსახელებლად.
მაგრამ ამით არ ამოიწურება ის, აზროვრივი პლაგიატიზმი უფრო ღრმა მოვლენაა და ის ზედაპირზე არ დევს, როგორც იტყვიან, ტექსტში არ ამოიკითხება, თუ აზრობრივი პარალელი არ გაავლე, ხოდა როცა აზრობრივ პარალელს ავლებ და აფიქსირებ, რო იდენტური, ან მსგავსი რამ სხვასაც აქვს გამოთქმული, მაშინ ჩვენ აზრობრივ პლაგიატიზმამდე მივდივართ.
დღეს კი გადავწყვიტე ჩემი აზრი გამეზიარებინა თქვენთვის. თუმცა იმის გათვალისწინებით, რო ეს არაა არც შემეცნებითი და არც ინფორმაციის მომცემი თემა. დღევანდელმა შემთხვევამ გადამაწყვეტინა დამეწერა ის, რასაც ვფიქრობდი..... დღეს მოვუსმინე ლექციას ერთ-ერთ ეზოთერიკულ საკითხზე, რომლის დროსაც იგივე აზრი გამახსენა: ყველა მოძღვრება და თუნდაც აზრი, რაღაც წინამორბედს ეფუძნება, ის ახალი აღარაა და რაღაც ძველის განმეორებას, ინტერპრეტაციასა, თუ განახლებულ ვარიანტს წარმოადგენს და ასე დაუსრულებლად. ალბათ, იმიტო რო ადამიანს სჭირდება, მე მჭირდება, შენ გჭირდება, მას.... , რომ რაღაცით ვიხელმძღვანელოთ, რაღაც ვცნოთ ავტორიტეტად და მას უპირატესობა მივანიჭოთ! მაგრამ იმაზე აღარ ვფიქრობთ, ან ყურადღებას აღარც ვაქცევთ, რო ის, რაც ასე მივიღეთ, უბრალოდ, ან ძველის ახლებური ვარიანტია, ან ყველაზე ცუდ შემთხვევაში თავისებურ "გადამღერებაა", უხეშად რო ვთქვათ. ლექციის მოსმენისას, ვფიქრობდი, რო რამდენი რამ იყო აქედან აღებული და იგივე აზრი გატარებული, რაც იმ მოძღვრებაში იყო .....
დაბოლოს შესავალი პოსტის დასასრულს ფრიდრიხ ნიცშეს სიტყვებს გავიხსენებ წიგნიდან "ესე იტყოდა ზარატუსტრა" (წიგნი ყველასათვის და არავისთვის): "რელიგია გემოვნების საქმეა!" რა თქმა უნდა მას მე თემასთან მიმართებით მხოლოდ გადატანითი მნიშვნელობით ვამბობ: მე საუბარი მაქვს იმაზე, რო ჩვენ ჩვენს გზას სხვადასხვა პრაქტიკებში და მასწავლებლის არჩევის კუთხით, ვნახულობთ გემოვნების დონეზე, გემოვნების და სხვა რამეების გათვალისწინებიტაც, ბუნებრივია...... მაგრამ ამაზე აქ არ შევჩერდები. გემოვნება კი ისაა, რაც ადამიანს უბიძგებს აირჩიოს სულიერი ცოდნის ესა თუ ის სფერო, გამოხატვის ესა თუ ის ფორმა, ის კონკრეტული, რაც მის სულთან ახლოსაა და მის აზრებთანაც. ხანდახან კი ისეც ხდება ხოლმე, რო ეს აზრები იმდენადა ახლობელია შენთან, რომ ფიქრობ: "ასეთი რამ მეც მომსვლია თავში და აი ამა და ამ ადამიანმა კი ზუსტად გამოთქვა"-ო ( ან უკეთესადაც კი
)ასე და ამგვარად კი ჩვენ მივდივართ აზრობრივ ბრაგიატიზმამდე.... თავისი სხვადასხვა რანგის ხარისხით
პირადად მე ამას დიდ ყურადღებას ვაქცევ, რადგან წერა მეც მიწევს (მიყვარს ძაან), ვწერ სტატიებს და ყველაფერს სასწორზე ვწონი, რასაც ჰქვია, რადგან ის მაქსიმალურად ჩემი ინტელექტუალური საკუთრება უნდა იყოს.....
ისიცაა, რო რასაც წერს ადამიანი თუ 30% მაინც მისია საკუთარი, ეს უკვე აღარაა პლაგიატიზმი...... თუმცა ეს ცოტა იმაზეცაა დამოკიდებული რა სახის ტექსტს წერ: სტატიას, რაიმე აზრს აყალიბებ, თუ სხვის მოძღვრებას ავითარებ, უბრალოდ გადმოსცემ.....
მოკლედ, მადლობას გადაგიხდით, თუ "დაინახავთ" ჩემს სათქმელს, დაინახავთ თვალებით და გონებით
დეტალურად კი ადგილზე აგიხსნით და იმედი მაქვს საინტერესო გამოვა 
