ამ ფორუმზე, ალბათ რამდენიც ვართ იმდენი გაგება და ახსნა იქნება ეზოთერიკისა, ეს ერთგვარი თავისუფლებაა, თავისუფლება, რომელიც ადამიანის სულს დიდი ხანია სჭირდება. ეს პირველი ნაბიჯებია და დარწმუნებული ვარ ადამიანის შესაძლებლობების გამოვლენა მხოლოდ იწყება. მრავალი ცოდნა დაკარგული და დავიწყებულია, მაგრამ მრავალი ჯერ წინ არის რომ აღმოვაჩინოთ.
სახელის დარქმევა, შეიძლება მაგიტომაც არ მოეწონა აქ ბევრს, რადგან სახელი, ჩარჩოში გაქცევს ისევ და ეს ისევ გაშორებს თავისუფლებას.
თუმცა მართლაც უფრო უბრალოდ რომ ვუპასუხოთ ამ თემის კითხვას ვთქვათ, რატომ და როდის დავინტერესდით ეზოთერიკით.
საინტერესო იქნებოდა თემა თუ მართლაც ამ მხრით გავაგრძელებდით...
მე ეზოთერიკით(თუმცა ამ სიტყვას მხოლოდ ბოლო წლები ვხმარობ) დავინტერესდი ალბათ დაწყებითი კლასიდან
თუმცა მაშინ არ ვიცოდი ეს ყველაფერი რა იყო, არ ვიცოდი რას ვეძებდი, არ ვიცოდი რას ვხედავდი, მეგონა რომ სკოლაში მასწავლიდა ვინმე რომელიმე გაკვეთილზე მოვისმენდი, რომ ადამიანს აქვს აურა, ყველა საგნის ველს ვხედავდი... მაგრამ არავინ არაფერი მასწავლა
მაშინ ცოტა არ იყოს ვთქვი ჩემ თავზე, რომ რაღაცას ვურევ მეთქი და შეგნებულად დავანებე თავი ნივთების დაკვირვებას და მრავალი წელი არანაირი ფიქრი არ გამივლია ამ საკითხებზე.
22 წლისა რომ გავხდი, თბილისში ჩამოვიდა მოსკოვის სკოლა ექსრასენსორიკაზე, რომელიც ექსტრასენსობას და კიდევ მრავალ სხვა საკითხს ასწავლიდა. ყოველთვის შინაგანად ვიცოდი რომ სხვანაირი ვიყავი. მახსოვს ტელევიზორში რეკლამა იყო სკოლის თაობაზე და გამოიყვანეს ხალხი, რომლებიც ხელებზე კოვზებს იკრავდნენ.
ავიღე კოვზი, დავიდე ხელზე და ვფიქრობდი, როგორ ... შინაგანი ცოდნა მქონდა მაგრამ ეს მაშინ არ ვიცოდი... პირველ ცდაზევე მიმეკრა კოვზი ხელის გული გავშალე და ავწიე ნელა. ნუ ის კურსები დავამთავრე. ბევრი საინტერესო ვისწავლე, მადლობა ღმერთს და ჩემს მშობლებს, ხელი შემიწყეს
მას შემდეგ სულ ვსწავლობ, ახლაც ვსწავლობ, მიყვარს ეს საკითხები, მიზიდავს ძიება.