მინდა ცოტა ვსიაუბროთ ადამიანის მართვაზე, რომ ვიცოდეთ პრიმიტული ხერხები მაინც რის გავლენის ქვეშ არ უდნა მოვექცეთ. მე ჩემი გამოცდილებიდან ვიცი ორი ხერხი.. რომელითაც მე მმართავნენ და ამდლობელი ვარ იმ ძაფებზე ჩამოკიდებულობის წლებისთვის, რადგან ახლა რომ ამხსენდება მეორე ხმიდან ძალიან ბევრ რამეს ვხდები.. მოკლედ ჩემი აზრით ყველაზე გავრცელებული მართვის ორი ხერხია, ადამიანის, ანუ ეგოსი. და მართავენ იმ ადამიანებს ვისაც თავის თავი ნაპოვნი არ აქვთ.. არც თავისი ზგა იციან
შიშით
აშინებენ ადამიანს, არწმუნებენ რომ ის ამრტოა, რომ მისი მტერია მთელი გაესამყარო და ყველას მისთვის ცუდი უნდა და არწმუნებენ რომ ერთადერთი შველა ის ადამიანია, ვინც ამ შიშ უნერგავს. ანუ სამაგგიეროდ მე შენთან ვარ კარაგდ იქები..
ქებით ანუ ხიბლში ჩაგდებით
ადამიანს რომელსაც არ აქვ ნაპოვნი თავი, ქებით, გამუდმებული ქებით და ილუზიის შექმნით რომ ის განსაკუთრებულია მართავენ.. რათქმაუნდა უჯერებ იამს ვიცნ გაქებს (რთულია გაუძლო ცდუნებს და არ დაეთანხმო))) უჯერებ უჯერებ და ის უკვე შენზე ძალას ფლობს, ამქებაში გაპარებს რაღაცეებს რაც თვითო აწყობს.
ვფიქრობ რელიგია ორივეს იყენებს, ჯოჯოხეთი და სამოთხე. ეს დაყოფაც ხომ არასწორია.. და ფრთხილად უნდა ვიყოთ ადამიანები. და როგორ ბანალურადაც არ უდან ჟღდეს, ბალანსი სიყვარულია, როდესაც ნამდვიალდ გიყვარს ადამიანი მაშინ არც ზედმეტი ქებაა საჭირო, არც შეშინება და არც ჰიპნოზი.. საინტერესო თემაა.
დაწერეთ თქვენ როგორი სისტემით თოჯინა ყოფილხართ.. თუ მოყვებით გაანალზიება და განთავისუფლება უფრო ამრტივია