თითოეული ჩვენთაგანი უნიკალურნი და განუმეორებლები ვართ, როგორ ჩვენი ფიზიკური გონებრივი ემოციური და სულიერი ინტელექტი განხსვავებული და უკიდეგანოა, მაგრამ სადღაც მაინც არის თანხვედრა , რომელიღაც წერტილში რომელსაც სიყვარული ქვია და ალბათ დადგება ის დრო როგორც დიდმა ვაჯამ თვქვა
დაჰბეროს სიცოცხლის სიომ
მომაკვდავს არემარესა,
გაუათასდეს სინათლე
ცაზე მზესა და მთვარესა,
უხვადა სძღვნიდენ წყალობას
ამ ჩვენს დაჩაგრულს მხარესა.
ჩვენც, მსხვერპლნი ძალმომრეობის,
ცრემლს აღარ ვღვრიდეთ მწარესა.
ჩიტების ტკბილი გალობა
ისმოდეს ყოველ მხარესა
მაგრამ მანამდე როგორმე უნდა გამოვნახოთ საერთო ენა საკუთარ თავთან და გარშემომყოფებთან გავიაზროთ მიკრო და მაკრო სამყარო, შევთანხმდეთ ისეთ საკითხებში რომელიც
მშვიდობას და ჰარმონიას მოგვიტანს, მოვძებნოთ ისეთი ცხოვრების სტილი რომელიც იქნება ბაზა ჩვენი სულიერი და ფსიქიკური ჯანმრთელობის
და მოგვეცეს ხედვა სხვა ადამიანების გულისტკივილისა და ვეცადოთ მივუხვდეთ იმ დიდის ჩანაფიქს და გავცეთ ისეთ დიდ კითვას პასუხი თუ სად არის საწყისი საიდან დაიწყო ყველაფერი და უტუოთ მივაგნებთ, ხოლო ვინ ბოლოზე ფიქრობს ის განწირულია ხოლო სადაცაა საწყისი იქ სიცოცხლეა.