ჰო, ახლა ვნახე ეგ ფილმი.. /What Dreams May Come /
რეჟისორზე განსაკუთრებული შთაბეჭდილება ბერძნულ-რომაულ მითოლოგიას მოუხდენია, - ამის დაგვირგვინებად არამარტო ფილმის საერთო მითოლოგიური ქარგა უნდა ჩაითვალოს,(ქვესკნელში ჩასვლა "მეორე ნახევრის" დასახსნელად, - თუნდაც ძველეგვიპტური მითი ოზირისზე და იზიდაზე გაიხსენეთ) - არამედ მწვერვალი, - წარწერა ჯოჯოხეთის შესასავლელთან, - "ცერბერი", რომლის დანახვაზე მართლაც რომ სიცილი ამიტყდა;
ფილმის ავტორებს ფანტაზია იმდენი არ გვეყო, რომ ქმარი და შვილები, - ერთნაირად ავტოკატასტროფაში არ დაგვეღუპა, რამე სხვა რომ მოგვეფიქრებინა, მაგ. მინიმუმ ავიაკატასტროფა, ბოლო-ბოლო
არ მითხრათ ასე იყო ჩაფიქრებულიო!..( რა სცენარი იყო ამისთანაა);
... და კიდევ, რეჟისორის ეზოთერულმა ვოიაჟმა მასთანვე შეუთანხმებლად ორი აღმოჩენა გააკეთა: -
1. თურმე სულები რასობრივ განსხვავებას არაფრად დაგიდევენ, - თეთრი შეიძლება აფრიკული წარმოშობის აღმოჩნდეს, ზოგჯერ კი მონგოლოიდური წარმოშობის..ნუ, ი ნახოდკაა!..
(აქ აშკარად გადაიჭრა აშშ-ის უდიდესი პრობლემები და ზანგმა და იაპონელმა ფილმის ყურებისას შვებით ამოისუნთქა);
2. რეჟისორის ფანტასტიკურმა ფანტაზიამ აღმოაჩინა რომ ნახატებსა და სხვადასხვა ვიზუალურ გამომსახველობით საშუალებებში "შეძრომა" შეიძლება!.. ან პირიქით, - მათი განსხეულება!.. რეჟისორი ამ აღმოჩენით იმდენად გაკვირვებული დარჩა, რომ ძირითადი დრამატურგიული ხაზი სულ მიივიწყაა.. და გაფრინდა სადღაც შორს, ფერიებთან..
რობინ უილიამსი კარგი მსახიობია, ადამიანურ-სიღრმით მგრძნობიარობების შესანიშნავი მხატვარი, - მაგრამ ბოლოს და ბოლოს მანაც აღარ იცის რა უნდა რეჟისორს მისგან!.. და დადის ასე თვალაცრემლებული!..
მეტს აღარ გავაგრძელებ, თორემ აღარ მოვრჩები!..არა, ცოტაც კიდე..
მთავარია "მატრიცის" ავტორივით ზუსტად გქონდეს ჩამოყალიბებული ხედვა, და არ დაბოდიალობდე ქრისტიანულ თუ ბერძნულ-ეგვიპტური საიქიო ცხოვრების ფრაგმენტებს შორის, რომლებისაც თვითონ არ გჯერა.. და მითოლოგიური ქარგის იმედითღა ხარ, - გმირი, - გზა, - წინააღმდეგობა,- ძლევა, - სიკეთის გამარჯვება!.. მაყურებლის ცრემლები!.. მთავარია მით. სქემა მუშაობს დაა.. დანარჩენიიი..
pardone per კრიტიკული სეანსი