გამარჯობა

ერთი ესეთი პრობლემა მაქვს ფორუმელებო.. რაც არ უნდა დაღლილი ვიყო, მჭირდება უამრავი დრო რო დავიძინო. ხანდახან საათები ვწევარ და არ მეძინება. დილით ძლივს ვდგები საათები მჭირდება რომ გამოვფხიზლდე და წესიერად ვიფუნქციონირო..
ანუ პრობელმა არის ის რომ მიჭირს სიფხიზლიდან ძილში გადასვლა და პირიქით.
რა შეიძლება იყოს მიზეზი?

chemikerin
ეს არის აქტიური გონების ბრალი. ინვაზიური ფიქრები, რომლებიც შენს გონებაში შემოდიან დაწოლისას, არ გაძლევენ ძილის საშუალებას.
შინაგანი დიალოგი, ზენიტს აღწევს.
თუ დღის განმავლობაში ვერც კი ამჩნევდი, როგორ ესაუბრებოდი შენს თავს, ახლა უკვე გაცხარებული პოლემიკა მიმდინარეობს.
დაახლოებით ისე, ქართულ იდიოტურ თოქ შოუებში, რომ "კამათბენ" ქართველი "პოლიტიკოსები".
ეს არის შინაგანი დიალოგი. ყურადღება მიემართება ფიქრებისკენ და რელაქსაცია ჭირს.
ტვინი ვერ გადადის ბეტ ტალღებზე, რადგან გონებაში მთელი ორომტრიალია. აბა ხვლა რა ვქნა. იმას ეს რატო ვუთხარი. ასე უნდა მეთქვა. ეს ასე უნდა იყოს ამას ისე ვიზამ.
მოკლედ მთელი არმიაა ფიქრების, რომლებიც გაურკვეველი ადგილიდან მოდიან, და გაურკვეველ ადგილას მიდიან.
ვერც კი ხვდები, როდის დამთავრდა ერთი ფიქრი და როდის დაიწყო მეორე და შენ სად ხარ ამ ფიქრებს შორის.
ეს ბევრის პრობლემაა. მარა არიან ადამიანები, თავს დადებენ თუ არა 2 წუთში ძინავთ. მაგ. მამაჩემი, ჩემი ძმა, ჩემი ყოფილი.
მეც გვიან ვიძნებ. მაგრამ ბოლოს ვიძნებ. ძილის წინ არ უნდა დალიო ყავა ჩაი ან არ უნდა ჭამო შოკოლადი. ერთი სიტყვით აღმგზნები საშუალებები არ უნდა მიიღო.
საერთოდ გოგოებისთვის იდეალურია სხეულზე ფიქრი.
უბრალოდ დაწექი და იფიქრე სხეულზე. რომ ახლა, შენისხეული წევს საწოლში.
იმაზე არ იფიქრო ლამაზია კარგია, ის უნდა ეს უნდა. უბრალოდ როგორც არსებულ საგანზე ისე იფიქრე.
უბრლოდ არსებობს. ახლა და აქ. წევს, სუნთქვავს, სისხლის მიმოქცევას წარმართავს, მეტაბოლიზმს. ჰმ, რამდენ რამეს აკეთებს ჩემთვის?
მე კიდე ვიღაც იდიოტებზე და რაღაც იდიოტობებზე ვფიქრობ, როცა ეს მანქანა, სულ ჩართულია და სულ მემსახურება. შეიგრძენი შენი კიდურები. მოეშვი, კუნთები მოადუნე. თითქოს 500 კგ. გახდი. დაკრული ხარ საწოლზე, აგდიხარ. ნელ-ნელა ეს ბეტონის შემრევი მანქანა, ანუ გონება, შენელდება და დაიწყებს ერთ რომელიმე ფიქრის ფიქრს, რომელიც შენ შეიძლება ვერც კი გააცნობიერო და ბოლოს. წკაპ. და სიზმარში ხარ.
არ ეცადო შნაგანი დიალოგის გაჩერებას. ვერ გააჩერებ, პირიქით რაც უფრო ეცდები, მით უფრო გაძლიერდება. ეს გავს ცეცხლის ჩაქრობას ნავთით. მერე რა რომ ნავთია, წყალს გავს და სითხეა, დავასხამ წყალივით ცეცხლზე და ჩაქრება. ასხამ და ცეცხლი იმატებს. გონება ბეტონის შემრევ მანქანას გავს. სულ ტრიალებს რომ ბეტონი არ გამაგრდეს. ნუ ეცდები გააჩერო. ვერ გააჩერებ. იტრიალოს, უბრალოდ არ ჩაერიო. არცერთი ფიქრი არ გეკუთვნის შენ. ისინი შენგან დამოუკიდებლად მოდიან და მიდიან. არ გეკითხებიან ეს ფიქრი შეიძლება მოვიდეს? ან წავიდეს? ამიტომ ნუ ერევეი იმაში, რაც შენი კონტროლის ქვეშ არ არის. ეს არის აჰამკარა. ეგო. მკეთებელი. კონტროლიორი. ახლა უკვე ფიქრების კონტროლს აპირებს ძილის წინ.

მაგ. მე უშუალოდ ვგრძნობ ხოლმე, რომ როდესაც შინაგანი დიალოგი მიმდინარეობს და რაღქც ფიქრი ამტკიცებს რომ ის არის ერთად ერთი ჭეშმარიტება,
ამ დროს მაგ. ფეხის კუნთი ან ხელის კუნთი იჭიმება. როგორც კი შეამჩნევ ამას, მოადუნე კუნთი. ვსიო, აღარ ხარ გაურკვეველ სივრცეში. აქ ხარ, საწოლში, სხეული წევს, სუნთქავს. ვინ სუნთქავს? მე ვსუნთქავ? არა. სუნთქვის პროცესი ჩემგან დამოუკიდებლად მიმდინარეობს. რა საინტერესოა. არ გაინტერესებს როგორ მიმდინარეობს? დააკვირდი სუნთქვას. კი არ ჩაერიო. მე ყველანაირი პრანაიამების, ანუ სუნთქვით ვარჯიშების წინააღმდეგი ვარ. სუნთქვა უნდა იყოს ბუნებრივი, ერთად ერთი რაც უნდა ქნა ჩაურევლად დააკვირდე. გადაბრუნდი, გადმობრუნდი. არ არსებობს რომ არ არსებობდეს პოზა, რომელშიც ყველაზე მოდუნებულია შენი კუნთები. გეცოდინება ეს პოზა. სხეულს მიყევი, როცა უნდა და როგორც უნდა ისე გადაბრუნდი. მე წინააღდეგი ვარ ასევე სხეულის დატანჯვის. საათობით რომ ზიან ან წვანან ერთ პოზაში გაუნძრევლად. იდიოტობაა.

ჩვენ გვაინტერესებს ერთმა იდიოტმა მეორე იდიოტს რა უთხრა დღის განმავლობაში, მაგრამ ისეთი საინტერესო პრცოცესი, როგორიც არის სუნთქვა, ფეხებზე გვკიდია.
ძილის წინ მაინც მივაქციოთ ყურადღება ამ პროცესს, იქნებ რას გვეუბნება?

მაგრამ გონებას ბეზრდება. რა სუნთქვა რის სუნთქვა, მოსაწყენია. კაი ჰა ვუსმენ, მერე? გონებას სულ მერე ჭირდება. ის უფრო ასწორებს ტო ექშენია. წავიდა იმან იმას ეს უთხრა, ნეტ არატო?
ა აი ამიტო. მარა მე რო ვყოფილიყავი აი ასე ვეტყოდი. მაიცა ხვალ ვნახო. მარა ვერ გავბედავ. და ა.შ. ექშენი ევასება გონებას. და როდესაც გონება ექშენშია, სხეული იძაბება და როგორ დაიძინებ?

ირონიული არ არის, რომ გუშინ ღამით მთელი ვატერლოოს ბრძოლა გქონდა გამართული გონებაში და დილით ვერც ერთ ფიქრს ვერ იხსენებ რაზე ფიქრობდი ძილის წინ. სასაცილოა :დდდ

youtubze დევს ესეთი ვიდეოები ASMR ქვია მოუსმინე ნაუშნიკებში და დაგამშვიდებს

David Monny
ეს მეც დამიფიქსირებია, რაღაც ფიქრი იწყება და რომელიღაც კუნთი იჭიმება..


მე მახსოვს ხოლმე

კი, ყველაზე მარტივად მაშინ მეძინება როდესაც მივუშვებ გონებას, ის თავისვის ფიქრობს, მე არ ვერევი და მეძინება მარტივად.. მაგრამ სამწუხაროდ როცა გონება ძალიან აქტიურია არ გამომგდის ფიქრების "მიშვება"
ფიქრების გაჩერება საშინლებაა.. 5-10 წამი გააჩერებ და მერე ისევ ბახხხხხ..



რაღაცეებს რო ჩურჩულებენ და აჩხაკუნებენ, ვიცი ეს

ეგ როგორ აწყნარებს ხალხს?! მე ნერვებს მიშლის.

chemikerin
ოთახში მარტო გძინავს? თუ არის რაიმე გამაღიზიანებელი ფაქტორი? ხმაური შემოდის ქუჩიდან, ვინმე ხვრინავს, ან ღამით ლაპარაკობს. მე და ჩემ ძმას რომ გვეძინა ერთად მაშინ ვიყავი შარში.
იმას რა უჭირდა, 2 წუთში ეძინა და მე ვერ ვიძინებდი. მერე იწყებდა ლაპარაკს ღამე გაურკვეველს.
ვერცერთხელ ვერ დავიმახსოვრე რას ლაპარაკობდა და ძლივს ჩაძინებულს მეღვიძებოდა.
მოკლედ თუ რაიმე გამაღიზიანებელი ფაქტორია გარედან, ყურის სილიკონის დამცავები გაიკეთე. ძალიან ეფექტურია. 2.20 ლარი ღირს psp აფთიაქებში. ავერსშიც არის, მაგრამ არ იყიდო, უხეშია და ყურებს გატკენს.
არ ეცადო ფიქრების გაჩერებას. ამაზე მიდის უამრავი ყურადღება და გავს მდინარეში იდგე და პეშვით აგუბებდე წყალს. რამდენს და რამდენი ხნით დააგუბებ? გონება გავს მდინარეს.
ის მიჯაჭვულია სუნთქვაზე და ფიზიკურ სხეულზე.
სანამ გაქვს ფიზიკური სხეული, მანამდე ფიქრები იქნება გონებაში.
ფიქრები კი არ უნდა შეაჩერო, არამედ უნდა შეანელო. მაგრამ შენ კი არ უნდა შეანელო, არამედ თავისით შენელდება.
როდესაც აკვირდები მათ და არ სჯი, მაშინ ნელდებიან.
იზრდება პაუზა ფიქრიდან ფიქრში გადასვლის. შესამჩნევი ხდება ერთი ფიქრი როგორ მთავრდება და როდის იწყება მეორე.
ეს პაუზები თავიდან ერთი წამი იქნება. და გაიზრდება.
ეს პირადად მაქვს გამოცდილი, მაგრამ შეცვლილი ცნობიერების პირობებში.
ადამიანი დღის განმავლობაში იმყოფება ცნობიერების 3 მდგომარეობაში:
1. ღვიძილი. 2. სიზმრებიანი ძილი. 3. ღრმა ძილი.
შენი ცნობიერება აქტიურია პირლელ მდგომარეობაში. მას უჭირს სიზმრებიანი ძილის მდგომარეობაში გადასვლა.
მაგრამ აღმოსავლურ ტრადიციებში ცნობილია ცნობიერების მე-4 მდგომარეობა, რომელსაც ტურიას უწოდებენ.
მე 2004 წლის აპრილში, 3 დღის განმავლობაში ვიმყოფებოდი ტურიის მდგომარეობაში.
ეს არის ცნობიერების მდგომარეობა, სადაც განსხვავება ქრება დანარჩენ სამ მდგომარეობებს შორის.
არაფერი იცვლება როდესაც ღვიძილიდან სიზმრებიან ძილში გადადიხად და არც ღრმა ძილში გადასვლით იცვლება რამე.
ეს არის მდგომარეობა, როდესაც აცნობიერებ, როგორ იწყება სიზმარი, როგორ იწყება ღრმა ძილი.
ეს არის სავიკალპა სამადჰის მდგომარეობა, სადაც აბსოლუტური ჭეშმარიტების ყველანაირი ფორმების და სახელების გამოვლინება ცნობიერედება.
ამ დროს, ყველა კუნთი მოდუნებულია. უაზროთ არც ერთი კუნთი არ იჭიმება. სხეულმა ყველაფერი ზუსტად იცის სად როდის რომელი კუნთი დაჭიმოს.
როდესაც მას აჰამკარა, ანუ ეგო არ აკონტროლებს, ის ბედნიერია და ფუნქციონირებს წარმატებულად.
ამიტომ, არ შეეეცადო ფიქრების გაჩერებას, არამედ მოადუნე სხეული, თითქოს აგდიხარ საწოლზე.

chemikerin

ეს ფაქტია. ნებისმიერი ფიქრი, მოქმედებაა. უმოქმედობაზე ფიქრიც, მოქმედებაა, ამიტომ ის მოქედებს იმ სხეულზე, რომელშიც მიმდინარეობს ესა თუ ის ფიქრი.
ეს ე.წ. Muscle memory-ის ფენომენია. კუნთის მახსოვრობა. ასეთნაირად სწავლობს ბავშვი სიარულს. მისი კუნთები, "იმახსოვრებენ" იმ დაწოლას და დაძაბულობას, რომელიც ნაბიჯის დროს უნდა განიცადონ და დიდნხანს რეპეტირების შემდგომ, ეს იქკვე ჩვევაში ყალიბდება. ჩვენ კი ვამბობთ, რომ ბავშვმა სიარული იწავლა :დ

ყურადღებით წაიკითე რასაც დავწერ. ფიქრების "მიშვება" იმიტომ არ გამოგდის, რომ ცდილობ ფიქრების "მიშვებას". დაკვირვება ნიშნავს არაფრის ცდას. ნურაფერს ცდილობ.
დაკვირვებასაც არ ეცადო. არ დაკვირვებასაც არ ეცადო. დაკვრივება ნიშნავს, როცა არაფერს ცდილობ, მაგრამ თუ დაიჭირე ფიქრი, რომელიც ფიქრობს, რომ შენ ახლა არაფერს ცდილობ,
იცოდე, რომ ეს გონების ხრიკია და ესეც ცდაა. არც ესაა პრობლემა, ვთქვათ გააცნობიერე ესეც. ახლა იმაზე არ იფიქრო, რომ ეს მოიშორო.
არის კიდევ გავრცელებული შეცდომა, როდესაც ცდილობენ კარგ რამეზე იფიქრონ და არა ცუდზე. ცუდი ფიქრები ცუდია კარგი ფიქრები კარგია. ნებისმიერი ფიქრი, ფიქრია. არც კარგია და არც ცუდია.
ეს სხვა განზომილებაა. აქ ცუდი და კარგიც, ფიქრია. გონებაში არაფერია ფიქრების გარდა. არც არასდროს არაფერი იქნება. ეს უნდა დაიჯერო თუ არ გჯერა, ხოლო თუ გჯერა, გაიღრმავე რწმენა, რომ გონებაში არასდროს არაფერი შევა გარდა ფიქრებისა. ის შეფასებაც, რომ რაღაც ფიქრი კარგია და რაღაც ცუდი, ან ის, რომ შენ არ გამოგდის ფიქრების "მიშვება", ეს ორივე, ფიქრია. შენ ვერასდროს ვერაფერს იპოვნი გონებაში ფიქრის გარდა. გონება თავად არის ფიქრების ფიქრის პროცესი.

chemikerin
David Monny

მართალია

ხშირად მინდა შიფთ დელეითი მივცე მეც მაგრამ არ გამომდის.


საკუთარ სუნთქვას დაუკვირდე და იმედიტირო სუნთქვაზე მგონი შველის

David Monny

არაფერი გამაღიზიანებელი ფაქტორი არ არის, ზოგადად ბავშვობიდანვე მაქვს საკმაოდ ფხიზელი ძილი, იშვიათად რო გავითიშო და ღრმად მეძინოს.. საცობები ისედაც მიკეთია, მიუხედავად იმისა რომ სიჩუმეა
ჩემი პრობლემა მთლიანად ჩემი აქტიური გონების ბრალია..
ალბათ მარტო კონკრეტულად ძილის გამოსწორება არ მომცემს შედეგს, თუ სიფხიზლეში არ გამოვასწორე რაღაცეები..


ეს არის რეალურად პრობლემა..

ზოგადად ისეთი ტიპი ვარ რომ ყველა წვრილმანს ძალიან ვგეგმავ.. ესეთი ხასიათი მაქვს.. და მერე შევყვები ხოლმე არასაჭირო დეტალებს და ემოციურად ვერთვები მასში.

ანუ მე ზედმეტს ვფიქრობ და ნაკლებს ვმოქმედებ, როგორც კი ფიქრი გადამყავს მოქმედებაში ჩვეულებრივად არის ყველაფერი. ეს არის რასაც დავაკვირდი ბოლო პერიოდში..

chemikerin

ვის შენი? ვინ არის ვინც ამბობს "ჩემი პრობლემა აქტიური გონების ბრალია"?! ვინ არის ის, ვინც გონებას აცალკევებს თავისი თავისგან?! არათუ გონებაა პრობლემა, არამე ის, ვინც გონებისგან აცალკევებს თავს.
ეს არის ეგო. აღოსავლურ ტრადიციებში, მას აჰამკარა ქვია. ის გავს უნაყოფო ქალის შვილს. ახლა, როცა შენ ამ წინადადებას წაიკითხავ,
დაიწყებ უნაყოფო ქალის შვილის შექმნას. უნაყოფო ქალს, შვილი არ ყავს, მაგრამ გონება მაინც ცდილობს ამის წარმოდგენას.
ეს უტოპიაა. ის, ვინც ამბობს "მე", თავადვე არის გონება. გონება ანუ ფიქრი. "მე", ფიქრია. ფიქრი -სურვილი. სურვილი - ემოცია. ემოცია - შეგრძნება. შეგრძნება - წარსული.
ანუ ჩვენ, ვცხოვრობთ წარუულში, როდესაც როდესაც ვფიქრობთ. მომავალი წარსულია, ოღონდ ჯერ უფიქრებელი.
წარსული, ნაგავია. ჩვენ გამუდმებით ნაგავში ვიქექებით და ვგეგმავთ შემდგომი დღის ნაგავში ქექვას.
შენი პრობლემა ისაა, ვინც ამბობს რომ მას აქვს პრობლემა. ეს არის აჰამკარა. ის ვინც ცდილობს აკონტროლოს თავისი ცხოვრება, არათუ ცხოვრება, გარემოცავაც.
მეტიც, ის ცდილობს სამყაროს კონტროლს. რომ კითხო, ბევრ რამეს შეცვლიდა. რა საჭიროა ამდენი ომები, ან ეს უაზრო ჯარი, არმია, (სიტყვაზე ვამბობ). მას ყველაფერზე თავისი აზრი აქვს და შესწორება. ის ვერასდროს ვერაფერს გამოასწორებს, რადგა რეალობაში, ყველაფერი თავის ადგილზეა. ერთადერთი რამ, რაც თავის ადგილზე არ არის, არის ჩვენი "მე", აჰამკარა. ეს არის თავად პრობლემა.


შინაგანი დიალოგი არ არის პრობლემა. შინაგანი დიალოგი სულ იქნება, სანამ ფიზიკური სხეული გვაქვს. პრობლემაა, როდესაც ჩვენ ვვიგივდებით ამ დიალოგთან.
რეალურად არც შენ, არც მე და არც არავინ არაფერს არ ფიქრობს. ფიქრის პროცესი თავისთავად მიმდინარეობს გონებაში. ის, ვინც ამბობს, რომ ფიქრობს, თავად არის ფიქრი. ფიქრი, რომელიც ამბობს, რომ ფიქრობს. მეტი არაფერი. ფიქრი ვერასდროს ვერაფერი სხვა ვერ იქნება, გარდა ფიქრისა. ამიტომ რატომ გავვიგივდე ფიქრთან? ფიქრი არის, როცა მე ვაცნობიერებ მას. ე.ი. მე უფრო მეტი ვარ ვიდრე ფიქრი. აი ეს არის გათავისუფლება. რეალური დამკვირვებელი. დაკვირვების და აღქმნის პროცესი, ყოველთვის აქ და ახლა ხდება, ხოლო ფიქრი, ან წარსულშია ან მომავალში.

სასაცილოა: წარსულში ვეძებთ სურვილებს. მომავალში ვგეგმავთ ჩვენს თავს. აწმყოში, გვძინავს.
არადა ყველაფერი, რასაც ვეძებთ, აწმყოშია.
ღმერთიც კი, რომელსაც ასე ეძებს ადამიანი, აწმყოშია.
იესომაც კი ეს თქვა, როცა ებრაელებმა ჰკითხეს 50 წლისაც არ ხარ და აბრაამი როგორ გინახავსო, ისეო უპასუხა:
"ვიდრე აბრაამი იქნებოდა, მე ვარ.
მას არ უთქვამს მე ვიყავი, ან ვიქნები, არამედ თქვა: მე ვარ.
აღმოსავლურ ტრადიციებში, გასხივოსნება, აქ არის. ნირვანა, აქ არის და არა ჰიმალაის მთებში.
იესომ თქვა, რომ ცათა სასუფეველი თქვენშიაო, მაგრამ ვინ ჩვენში? ვინ არის ის, ვისშიც არის ეს სასუფეველი? სხეულში? - არა. გონებაში? - არა. სულში?- დიახ.
მაგრამ რა არის ეს სული? სული ეს არის ადამიანის "მე". მეშია სასუფეველი.
წარსულზე ფიქრს, არაფერი მოაქვს ტანჯვის მეტი. მომავალში ჩვენი თავის დაგეგვმასაც არაფერიმოაქვს შფოთის გარდა.
მშვიდობა და თავისუფლება, აქ არის. ქრისტე არ არის ცაში ან ჰიმალაის მთებში. ის არ წასულა არსად. ის სულ აქ არის. სულ არის. ქრისტე, ატმანია, რომელიც ყველას გულშია.

chemikerin
მახსოვს ადრე მეც ვერ ვიძინებდი. მერე როცა რელაქსაცია ვისწავლე, ეს დამეხმარა. რელაქსაცია ისეთი რამეა, რომ გინდაც არ დაგეძინოს, საკმაოდ გასვენებს. მთავარია სწორად გააკეთო. წოლით მდგომარეობაში გაკეთებული რელაქსაცია უმეტეს შემთხვევაში ძილში გადადის.
მე ახლა დავწვები თუ არა მძინავს და დილით ადრე მეღვიძება. თითქოს შევეჩვიე.


სხვა თემებშიც დავწერე, მაგრამ აქაც კიდევ დავწერ, როგორ გავაკეთოთ რელაქსაცია ძილის წინ:
დაწექი სწორად, ხერხემალი სწორად. დაიწყე სხეულის მოდუნება. ფეხის თითების წვერებიდან, ხელის თითების წვერებიდან. იგრძენი როგორ დუნდება ნელნელა ხელები, ფეხები. ერთგვარ სიმძიმეს იგრძნობ. ეს შეგრძნება ნელ-ნელა მთელ სხეულს იპყრობს. დააკვირდი ბოლოს სახის კუნთების მოდუნებას. ბოლოს შინაგანი მზერით დაათვალიერე მთელი სხეული, ნახე რა ადგილი არ მოდუნებულა და მოადუნე. ასეთ მდგომარეობაში 15 წუთი, ორი საათის ძილს უდრის.

არ არსებობს რომ არ დაგეძინოს და საერთოდ ძალიან კარგად მოქმედებს. მე ამ ყველაფერს მრავალი წლის პირადი გამოცდილებით და კარგი შედეგით გადმოვცემ.

წარმატებები

ბიბლიის კითხვა დაიწყეთ ხოლმე, ლოგინში ჩაწოლილებმა და ჩაგეძინებათ.. ეს ირონია არაა. გამოცდილი მეთოდია

საშას ჩენელინგების გადამეორებისას მეძინება ტკბილად დღის ნებისმიერ მონაკვეთში, იმდენი ენერგია გადმოდის ;დ

თუმცა, როგორც გავდიოდი, მსგავსი ეტაპები გავიარე, რაც აღწერილი აქვს. ოღონდ გაცილებით ძნელად დასამახსოვრებელი იყო. ყოველ შემთხვევაში, "მასწავლებელმა ჩაიცინა", "თვალი ჩამიკრა" და ასეთი მომენტები არ მახსობს. ძალიან ზოგადი ინფორმაცია მრჩებოდა იქიდან, რასაც მასწავლიდნენ.

earth
აღარ მაქვს ეს პრობლემა, მაგრამ ვცდი მაინც მაგ მოდუნებას. მადლობა

td.........
კი ეგეც კარგია

chemikerin
რა კარგია რომ დაძლიე. ცხოვრებაში სულ რამდენჯერმე მაქვს გამოცდილი უძილობა და მსგავსი ტანჯვა ცოტა გამომიცდია

chemikerin

td.........
earth



კიი, გეთანხმები, თან ჩემზე განსაკუთრებულად მოქმედებს უძილობა. ერთი საათით ნაკლებიც რომ მეძინოს, მთელი დღე უენერგიოდ ვარ, არადა სხვები 6 საათის ძილით ჩვეულებრივად რო დაკუნტრუშობენ მიკვირს რანაირად ახერხებენ

არადა ძალიან კარგია ცოტა ძილი როცა ყოფნის ადამიანს...

წესით 8 საათიანი ძილია კარგი, მაგრამ 7 საათიც შეიძლება...6 საათიანი ძილი კი აუცილებლად რელაქსაციასთან ერთად უნდა მოხდეს რომ გეყოს.
მე ვაკეთებდი ერთ პერიოდში ყოველ ღამე რელაქსაციას, ასე ვიძინებდი, რომ ვიღვიძებდი მართლაც 6 საათიანი ძილი მყოფნიდა.

კიდევ ერთი მაგარი რამ, ვემზადებოდი უნივერსიტეტის გამოცდებისათვის ძველ ეპოქაში 1987 წელს... მაშინ არაფერი ეს ცოდნა მე არ მქონდა. ხან წიგნებზე ღამის გათევება მიხდებოდა. მოვდიოდი სკოლიდან, ლექტორთან გავრბოდი. თან დავალებები უამრავი. მაშინ იყო, რომ სკამზე როგორც ვიჯექი ვიტყოდი ხოლმე, მაქვს 5 წუთი დრო, რომ დავიძინო. მაგიდაზე დავდებდი თავს მეძინა ტკბილად და სასწაული, ჩემით მეღვიძებოდა ზუსტად 5 წუთში. ისე მასვენებდა ეს 5 წუთი, სასწაულად. ასე ჩავაბარე