მეგობრებო, ეს ძალიან საინტერესო თემაა.
გუნები.
ვედების მიხედვით, მას შემდეგ რაც სული შემოდის მატერიალურ სამყაროში იგი აღმოჩნდება 3 სახის ენერგიის გავლენის ქვეშ, ესენია:
1. ტამასი (უმეცრება) 2. რაჯასი (ვნება), 3. სატვა (სათნოება)
სულის მისწრაფებების მიხედვით ადამიანი ექცევა ამ გუნების გავლენის ქვეშ. შეიძლება მის ცხოვრებაში სამივე გუნა სხვადასხვა დოზით იყოს გამოვლენილი.
ეს ენერგიები ცხოვრების ყველა ასპექტს შეეხება. ავიღოთ მაგ. დღის პერიოდები. დილა ეს არის სატვა-სათნოების დრო, მზის ამოსვლამდე ორი საათით ადრე და ორი საათის შემდეგ. ამ დროს შემოდის დედამიწაზე ნათელი,წმინდა ენერგიები. ამიტომ არის ადგომა ასეთ დროს ყველაზე სასარგებლო, ასევე ვარჯიშისთვის, მედიტაციისთვის.
შემდეგ გადავდივართ დღის შუა მონაკვეთში - ეს არის ვნების - რაჯასის პერიოდი, როცა მივდივართ სამსახურში, ვართ დაკავებული სხვადასხვა საქმიანობით, ფულს ვშოულობთ, ვხარჯავთ. ეს ყველაფერი არის ვნება, ხოლო მზის ჩასვლისას დგება ტამასის დრო, როცა ადამიანი უკვე დაღლილია და ძილისთვის ემზადება. ძილიც ეს არის ტამასი.

ვედები გვეუბნებიან უნდა იცხოვროთ სატვა-სათნოების გუნაში და ამით უფრო ნაკლებ ტანჯვას მივიღებთ, ვიდრე ტამასში-უმეცრება და რაჯაშში-ვნებაში ცხოვრებისას. თუ რაჯაში ან ტამასში ვიცხოვრებთ, ვიქცევით ბიომასად.
როგორ ცხოვრობს მაგ. ადამიანი ტამასში: გონების გამაბრუებელ საშუალებებზე დამოკიდებულება (ალკოჰოლი, ნარკოტიკი), თავდავიწყებაში ცხოვრება
რაჯაში მაცხოვრებელი ადამიანი ჩაციკლული ხდება მატერიაზე, ფულის შოვნაზე, კარიერაზე, შედეგზე, რასაც თავისი ქმედებებიდან, მატერიალურ სამყაროში მოღვაწეობიდან ელოდება.
სატვაში კი შემოდის გაცნობიერებულობა, დისციპლინა, სულიერი პრაქტიკები, თვითშემეცნება. ილუზორული ენერგია მაია უკან იხევს და უპირატესი ხდება სულიერი ენერგია და თანდათანობით ხდება ჩვენი ნამდვილი ბუნების გაცნობიერება. შემოდის ნამდვილი ბედნიერების შეგრძნება

ნამდვილი ბედნიერება კი არის შიგნით. სულიერი ცხოვრება ნიშნავს დააბრუნოს ცნობიერება პირველსაწყისებთან. ბედნიერება კი შიგნითაა, მაგრამ ილუზიის, მატერიალური ენერგიების გავლენით ჩვენი ცნობიერება ეჯაჭვება გარეგან ენერგიას. გარეგანი სამყაროდან მოდის ხმები, სურათები, სუნები, გემოები, შეხება და ცოცხალი არსება მთელი თავისი გრძნობებით და ჭკუით მიჯაჭვულია მატერიალურ სამყაროს. და ეს გვექაჩება ხან იქით ხან აქეთ.
გარკვეული კმაყოფილება შეგვიძლია მივიღოთ უმეცრების და ვნების გუნების დონეზე, მაგრამ სულის დონეზე არაფერი დადის. ეგო იტყვის მე გავერთე, მივიღე სიამოვნება, მაგრამ ღრმა დონეზე არსება დაუკმაყოფილებელი რჩება. რატომ ხდება ასე? იმიტომ, რომ ამ ყველაფერს გააჩნია გარეგანი ენერგია და შედის მხოლოდ ჭკუა-ეგოს დონემდე, სულამდე ვერ აღწევს. ამიტომ სულიერმა ცხოვრებამ ადამიანი უნდა გამოიყვანოს ამ მოჯადოებული წრიდან რათა მიიღოს შინაგანი კმაყოფილება.

რით იღებს ადამიანი ამ შინაგან კმაყოფილებას? - თავისი ბუნებით. და ეს ბუნებაა სატ-ჩიტ-ანანდა (ცოდნა-მარადისობა-ნეტარება). ეს არის სულის თვისებები, ხოლო მატერიალურ სამყაროში ეს სამი თვისება ვერ რეალიზდება. მატერიალური სამყარო სულის ბუნების ცოდნის ნაცვლად გვთავაზობს ცოდნას იმის შესახებ თუ როგორ ვიშოვნოთ ფული, როგორ დავიკმაყოფილოთ ადამიანური მოთხოვნილებები, მივიღოთ გრძნობებით ტკბობა გარეგანი ობიექტებისგან. ასეთი ცოდნა კი ვერ ახარებს სულს. ადამიანი მუდამ დაუკმაყოფილებელია. მატერიალურ სამყაროს ბედნიერებას წარმოგვიდგენენ გრძნობების გარე დაკმაყოფილების სახით, რაც არის ძალზე ზედაპირული დონე.
რეალურად ცოცხალი არსება ნამდვილ ტკბობას იღებს თავისი ბუნებით, როცა ეს ბუნება სუფთაა. მაგ: იოგი შევიდა სამადხიში და გახდა ბედნიერი. ეს როგორ ხდება? იმიტომ, რომ ეკონტაქტება არა გარეგან სამყაროს, არამედ პარამატმას-ზესულს. და ამ დროს განიცდის მრავალფეროვან ემოციებს. ეს ტკბობა შეუდარებელია იმ საცოდავ ტკბობასთან, რასაც ჩვენ აქ გრძნობის ორგანოებით ვიღებთ.
ეს უკვე აღარაა გრძნობითი ტკბობა, იმიტომ რომ გრძნობები ასეთ დროს გათიშულია და ადამიანი თავისი სულის ცნობიერებით წვდება უმაღლეს სულს და ამაშია ნამდვილი ბედნიერება.

სატვაში (სათნოება) ცხოვრება ნიშნავს, რომ ადამიანს ჭკუა, გონება, ფიქრები, ემოციები დაქვემდებარებული აქვს მის უმაღლეს მე-ს. აცნობიერებს რომ ცხოვრობს მატერიალური ენერგიების, ილუზიების-მაიას სამყაროში. თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ მატერიალური ცხოვრება არ აინტერესებს. იგი ასრულებს თავის მოვალეობებს, თუმცა მისი მატერიალური მოღვაწეობის ნაყოფები არ არის ეგოისტური. მაგრამ სატვაშიც ცხოვრებაც კი არ არის უმაღლესი სრულყოფილება, ესეც გარკვეული საზღვრებია.
ადამიანის ცნობიერების განვითარების, ევოლუციის თანმიმდევრობა ასეთია: ტამასი-რაჯასი-სატვა

შეგიძლიათ დააკვირდეთ ადამიანებს და დაინახოთ მათში რა დონით არის წარმოდგენილი 3 გუნა.
ეს ძალზე მარტივია, თუ დავაკვირდებით მათი ცხოვრების, წესს, მსოფლმხედველობას, დღის რეჟიმს.
შეგვიძლია ეს ქვეყნებზეც გავავრცელოთ.
საქართველო ყოველთვის წარმომიდგებოდა ტამასში. თუმცა ვფიქრობ, რომ ახლა ნელ-ნელა რაჯაშში გადავდივართ.
ამერიკა ეს არის ტიპიური რაჯასის ქვეყანა.
სატვას ქვეყნები ალბათ თითზე ჩამოსათვლელი იქნება. შეიძლება ინდოეთი (ტამასის ელემენტებით)... ტიბეტი და ა.შ.

ამის მიხედვით სტანდარტულად ადამიანის ცხოვრებაც შეგვიძლია 3 ეტაპად დავყოთ.
I ეტაპი იგი არის ტამასის გუნაში. ბავშვი/მოზარდი ბევრს ვერაფერს აცნობიერებს, ცხოვრობს უმეცრებაში
II ეტაპი. შემდეგ იზრდება გადადდის რაჯაშში. მასში შემოდის ვნების ენერგიები, იწყებს თავის გამოვლინებას სამყაროში
III ეტაპი როცა ყველაფერი ნახა ცხოვრებაში, დარწმუნდა რომ გრძნობებით მიღებული სიამოვნება, მატერიალური მოღვაწეობის შედეგები არაფერია, წარმავალია და ამ დროს გადადის სატვაში, შედის სიბრძნეში

თუმცა ესეც ინდივიდუალურია რა თქმა უნდა. მოწიფული სული შეიძლება ბავშვობიდან პირდაპირ სატვაში შევიდეს
და ასაკოვანი ადამიანი ისევ ტამასში ცხოვრობდეს.

სული შემოდის მატერიალურ სამყაროში, რომ მიიღოს გამოცდილება აქ, დატკბეს აქაური გრძნობებით და შთაბეჭდილებებით
ამიტომ არ შეიძლება ხელოვნურად დათრგუნოს ტამასის და რაჯასის ენერგიებისკენ სწრაფვა, მხოლოდ იმიტომ, რომ ვეუბნებით რომ ეს ყველაფერი წარმავალია და ილუზორულია
ის თვითონ უნდა მიხვდეს ამას, როცა გულს იჯერებს და მობეზრდება მატერიაში ტკობა, მაგრამ ამას შეიძლება ათასობით ცხოვრება დასჭირდეს
და აქ საფრთხეც იმალება. შეიძლება სული ჩარჩეს აქ სამუდამოდ და დეგრადირდეს
როცა დედამიწაზე იბადება, ფაქტიურად ბეწვის ხიდზე გავლა უწევს

ტამასში (უმეცრება) ცხოვრების ერთ-ერთი მაგალითია, როცა ადამიანი მატერიალურ ცხოვრებას უყურებს მძიმედ და იტანჯება, სულ დეპრესიაშია, მაგრამ რეალურად იტანჯება იმიტომ, რომ ვერ ახერხებს მატერიალური ენერგიებით ტკბობას და ჰგონია, რომ მეორედ აქ აღარ დაიბადება. მაგრამ როცა კვდება, მისი ცნობიერება არ არის მზად სხვა, მაღალ სფეროებში გადასასვლელად. სული დაისვენებს, აღიდგენს ძალებს და ისევ მოენატრება განსხეულება. ისევ დაიბადება და ასე დაუსრულებლად...
ასე რომ ის, ვინც ამბობს მე აქ აღარ დავიბადები იმიტომ, რომ ცხოვრება მძიმეა ის იმყოფება ტამასში და სავარაუდოდ კიდევ მრავალჯერ დაიბადება. სულის ცნობიერებით უნდა მომწიფდეს იმისთვის რომ აქ აღარ დაიბადოს და არა იმიტომ რომ გაუჭირდა დედამიწაზე ცხოვრება

old_man
მაგარი თემაა, ჩავიკითხე და მომეწონა.


ინტერნეტ-თამაშებიც, ალბათ დაუსრულებელი სერიალებიც...


მაგას ვგრძნობ, ბეწვის ხიდია მართლაც...

თვითმკვლელები, სწორედ მსგავს სიმებზე არიან, ისევ და ისევ იბადებიანო, რომ გადალახონ ისევ და ისევ იგივე პრობლემა.

earth

კი, ესენიც ტამასის გუნაში შედის

წარსული-აწმყო-მომავალი

წარსული ეს არის ტამასი-უმეცრება. როდესაც ადამიანი წარსულში ცხოვრობს და სულ იძახის, აი რა კარგი იყო მაშინ ცხოვრება, ნეტა იმ დროში დამაბრუნა, ეს რა დრო დადგა, ასეთი ადამიანი ცხოვრობს ტამასში. (საქართველო იმიტომაც არის ტამასში, რომ სულ მივსტირით წარსულ დიდებას, ნიკოფსიიდან-დარუბანდამდე)

აწმყო ეს არის სატვა-სათნოება. ადამიანი, რომელიც არ არის ჩარჩენილი წარსულში, ცხოვრობს აქ და ახლა, არ იყურება მომავალში, იღებს კარგს და ცუდს ერთნაირად აუღელვებლად, ის არის სათნოებაში.

მომავალი ეს არის რაჯასი-ვნება. ადამიანი, რომელიც მომავალში ცხოვრობს, არ აკმაყოფილებს აწმყო, ერთი სული აქვს, რომ ხვალინდელი დღე დადგეს, რომელიც უკეთესი იქნება დღევანდელზე, რადგან გეგმავს, რომ გააკეთებს იმას, გააკეთებს ამას, იშოვნის უკეთეს სამსახურს, დაიწყებს ბიზნესს და გახდება ბედნიერი, ის არის ვნების გუნაში.

ორივე - წარსულში და მომავალში მცხოვრებ ადამიანს ელოდება საბოლოოდ დიდი იმედგაცრუება, ხოლო აწმყოში მცხოვრები ადამიანი იქნება ყოველთვის თვითკმარი და ბედნიერი

old_man
მაგარია!!!
იგივეს ამბობს რონდა მპერნი, ფილმი სიქრეთის შემქმნელი. მანაც ასევე შეისწავლა მრავალი აღმოსავლური სწავლება და ისე მოგვაწოდა ეს ცოდნა. მართლაც ეს ცოდნა საუკუნეების წინ არსებობდა.


აქ და ახლა!!!!

earth

earth
თავიდან მოვიხიბლე ამ ფილმით მახსოვს. ახლა რომ ვაკვირდები, მთელი ინდუსტრია შეიქმნა მსგავსი მამრთულებების, სამწუხაროდ ესეც ადამიანების ერთ-ერთი ხაფანგი და სატყუარაა

რახან ვედებში ვართ, ბარემ აქვე ვიტყვი. ამ ფილმზე შეეკითხნენ , ჩემი აზრით ვედების ერთ-ერთ საუკეთესო მცოდნეს და განმმარტებელს, ვასილი ტუშკინს
და მან უპასუხა რომ ამ ფილმში არ არის გათვალისწინებული სამყაროს მოწყობის ერთ-ერთი მთავარი პრინციპი რაც არის კარმა. თუ კარმით არ გერგება რაც არ უნდა აკეთო ვიზუალიზაციები და იცხოვრო პოზიტივში, იმას მაინც ვერ მიიღებო

td.........

მართლაც ბევრმა აიტაცა და გამოსცა მრავალი წიგნი და გადათარგმნა თავის ენაზე და გამოთქვა თავისი სიტყვებით...ამიტომაც ერთგვარად დაიკარგა ძალა პირველსიტყვისა.
თუმცა ყველაფერი ისეა, რომელი კუთხიდანაც შეხედავ. როგორც დაინახავ.


old_man

ესეც კარგია, მაგრამ ღირს რომ ეცადო და კარმაც კი შეცვალო. ღირს რომ გჯეროდეს შენი ძალების.

old_man


კი, უფრო მეტიც, როცა კარმასთან გათვალისწინებულ ამბებთან ჭიდაობას იწყებ, უარესი ხდება ხოლმე, ანუ მწვავდება, ან უარესი სიუჟეტებით გიხდება მისი გავლა, თუ მოასწარი, ხო კაი...