• ადამიანია იგი, ვინც თავი შეიცნო.
  (ამბა პიმენი)
  
• საკუთარი თავის ცოდნა - ყველაზე ძნელი და ყველაზე სასარგებლო ცოდნაა
  (წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი)
  
  
• ვინც თავს რაიმედ მიიჩნევს, იგი სინამდვილეში არაფერია, თუმცა თვითონ ასე არ ფიქრობს.
  (წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი)

გსურს თუ არა ღვთის შეცნობა? თავდაპირველად საკუთარი თავი შეიცან
(ამბა ევაგრე)

საკმაოდ კარგად ადარებს ერთი ეკლესიის მასწავლებელი ჩვენს სულს ჩვეულებრივ ხრამს, სადაც, მზის შუქი არ აღწევს, ყველაფერი სუფთა და სრულიად უმტვერო გვეჩვენება; მაგრამ გააღეთ ფანჯარა, შემოუსვით მზის სხივი და დაინახავთ მთელ გროვა მტვერს, რომელიც მზის შუქის მიმართულებით მიდის. ჩვენი მზაკვარი თავმოყვარეობისთვის ჩვენს სულშიც ყველაფერი სუფთა, ნათელი და მორთული გვეჩვენება, მაგრამ გავუხსნათ გული უფლის მადლის სხივს; დაე, შუქმა გაანათოს ჩვენი სულის ფარული სიღრმეები:რამდენი მტვერია ფიქრებში, რამდენი ჭუჭყია საგონებელში, რამდენ სამარცხვინოს დაინახავს თავის საქმეში თითოეული.
(წმიდა ტიხონ ზადონელი)

რას მოგიტანს შენს მიღმა ბევრი იცოდე, შენი საკუთარი თავი კი - არა?
(წმიდა პეტრე დამასკელი)


საკუთარი თავის შეცნობა გამოიმუშავებს სწორ შეხედულებას არა მარტო საკუთარ თავზე, არამედ - ახლობლებზეც და განსაზღვრავს, როგორი უნდა იყოს ჩვენი ქმედებები არა მარტო საკუთარ თავთან და ახლობლებთამ მიმართულებაში, არამედ - უფალთანაც.

ჩემს ქვეცნობიერ" მე "-ს და ზეცნობიერ "მე"-ს შორის რადიკალური სხვაობა, ალბათ ამიტომაცაა გაუთVალისწინებელ ხაფანგებში რომ ვეგები , ხაფანგებში რომელსაც მევე ვუგებ ჩემს თAვს...
და ზუსტად ვიცი რომ გატკაცუნდება!
ქვეცნობიერი მე -მუდამ მოითხოვს ....საკავებს , საზრდოს ჩემგან. და თუ ვერ ვაწვდი უკვე ის იწყებს ჩემს მართვას...
მე მიმორჩილებს...ეს სი მდგომარეობაა როცა მე ვიხსნები...ეს ნამდვილი "მე"-ა...
რომელსაც არ აქვს ჩარჩოები, შეზღუდვები, ლოგიკა, დოგმა...ის თავისუფალია ჩემგან დამოუკიდებლად არსებობს ჩემში...
მაგრამ....
არსებობს მეორე "მე"- ზე ცნობიერი...მე რომელიც ჩამომიყალიბა ოჯახმა, და გარესამყარომ!
რომელსაც მე გარეგნულ ნიღაბს დავარქმევდი...იმიტომ რომ ეს არის "როგორი უნდა ვიყო მე" და არა
ის...რაც ვარ !
მაგრამ ორივე ჩემია და რაღAცნარიდა ვიწყებ ერთმანეთან შეთავსებას ამ ორი "მე" სი...რადგან სხვანაირად არ გამოდის...
ხან ერთი უსწრებს წინ ხან მეორე...მაინც ვერ ვახერხება ბოლომდე ლავირებას...
ორი ცხენი ერთდროულად რომ გავაჭენო ამ პროცესს გავს...
და მაინც ვკარგავ სიმშვიდეს...მაინც ვირევი...მაინც ვუშვებ შეცდომებს..მაინც...
მაინც..რაღAცა ყოველთVის არაა ისე როგორც მე მინდა!
ალბათ იმის ბრალიცაა რომ გადაფასებული მაქვს ძალიან ფასეულობები ....
უფრო ღრმად ვარ ჩასული საკუთარ თAვში ...
მერე გარშემო აწყდები უზარმაზარ ზედაპურულ საზოგადოებას....რომლებიც აბსოლიტურად სხვა კრიტერიუმებით საზღვრავენ ყველაფერს....
ბევრჯერ მიგრძვნია თავი "უცხოპლანეტელად..."...
კიდევ ...ყველა თამაშობს....
გარყვნილები უმანკოებს თამაშობენ, ხალხს კი გარეგნული "სახის" ჯერა...
აი აქ გიტყდება ადამიანს....
ისევ უბრუმდები შენს თAვს და...აგძელებ დიალოგს...

თავისი თავისა და სურვილების დაძლევა ომში გამარჯვებაზე უფრო უდიდესი გამარჯვებაა
ბუდა

ბერვჯერ ჩავვარდნილვარ ზღვრულ სიტუაციში და რაც აღმოვაჩინე ყველაზე მთავარი ესაა არასდროს არ ვნებდები....


კლდეზე ასვლისას ვენდობი მხოლოდ,
საკუთAრ თAვს და განგების ნებას!
კლდიდან ვარდნისას არ ვნანობ მაინც,
ამხელა ჟინი ძვირად რომ დამიჯდა.

ვარდნისას სისხლში იწევა წნევა....................................
იქ იბადება ის აღმაფრენა,
რასაც ტილოზე გადმოვცემ
ისევ....
კლდის ძირში.........
ისევ განვაგრძობ ხატვას,
ვიშუშებ მუხლებს, ხელებს და ტრამვას,
და კვლავ მიბიძგებს რაღAცა ძალა,
ისევ............
მივიდე დავიწყო ასვლა......................

მასაც არ ასვენებს ჩემი სურვილი,
შორსაც არ მიშვებს მელის დუმილით
უხმოდ ეცინება ჩემს ველურ ჟინზე,
ათAსჯერ დამტვრეულს რომ მხედავს,
ისევ.........................

მასთAნ ბრძოლისას ვყოფილვა სუსტი,
უმისამართო, ურჩი და ურცხვი...
ვყოფილვარ ზოგჯერ ზედმეტად ღია
და ამის გამო არ წამიგია...........................

არსებობს რწმენა და აღამფრენა,
კიდევ არსებობს მშიშრების ველი,
არსებობს ბრძოლა, მარცხი, წაგება
და არ არსებობს დაკარგვა რწმენის.

მე თუ მეტკინა ვარდნისას გული,
ისევ ........................
ტკივილი მიღვიძებს სურვილს,
მივდივარ კლდესთან ვენდობი, ვუვლი..
ვიწყებ თAვიდან უტეხი სულით.

მინდა დავკარგო შეგძნება შიშის,
და ამ მიზნამდე ბოლომდე ვივლი,
დადგება დილა და დაღლილი ბრძოლით,
მზეს დავინახავ კლდის თAვზე მდგომი.

ბათუმი.2007. 6 აპრილი.
თინა.

თავის შეცნობა ეტაპობრივად ხდება ალბათ, , ბავშვობიდან მოგვყავს, და ჩვენთან ერთად იზრდება. მე ამ ეტაპზე ვიცი როგორი ვიყავი 5, 10, ან 15 წლის ასაკში, მაგრამ არ ვიცი როგორი ვარ ეხლა, ეს მეცოდინება გარკვეული პერიოდის მერე. შესაბამისად ეს არის უწყვეტი პროცესი რომელიც გვინდა არ გვინდა, ქვეცნობიერად მუშაობს და ილექება ტვინის რომელიმე უჯრედში. მიზანმიმართულად არასოდეს მიფიქრია თავის შეცნობაზე მაგრამ ფაქტია რომ ,,უზენაესი მეს'' პროექცია არის ცნობიერი ,,მე''
nosce te ipsum...
და რა დაემართება ჩემს ადგილს უჩემოდ?

ყველაფერი მალე მინდა და ესე მალე რომ არ ხდება ეგეც რომ ვიცი?!

მიუკერძოებელნი (ობიექტურები) ვიყოთ საკუთარი თავისადმი, რათა სამართლიანად მოვექცეთ სხვებს.

პერიოდი მაქვს ახლა ცხოვრებაში ძიების...
თვითონ არ ვიცი რას ვეძებ, უფრო სწორად ვიცი, მაგრამ...

...ხო, ჩემს თავს ვეძებ!.. და რა ძნელია...
ოქროს მონეტა რომ გადაგიგდონ ზღვაში - მისი მოძებნა ალბად უფრო ადვილია, ვიდრე საკუთარი თავის შეცნობა?!.......
მოსვენება მაქვს დაკარგული,..... ყველას ირგვლივ ვაწუხებ!..
მაპატიეთ ხალხნო შეწუხებისთვის!!!!!!!...... და ამიტანეთ რა????......

ბედნიერები არიან ის ადამიანები, რომელთაც გადალახეს და გაიარეს ეს გზა.....

ეხ, სურვილი შეიძლება გქონდეს, მაგრამ... ახდება კი?...

უნდა გავუმკლავდე სულსწრაფობას.....
და გადავეჩვიო მარკერით ხაზების გასმას ყველაფერ იმაზე რაც ისედაც ჩანს ....
სანამ ვინმე აღმოაჩენს ჩემით ვცდილობ Cemi TAvi გამოვამზეურო...
საქმეში ეს კარგია...
ურთიერთობებში კი ...ზედმეტია ....

Как мне подружиться с собой?
Познав, Кто Ты Есть в Действительности. И ясно поняв, кем ты не являешься.
Мне казалось, что я дружу с собой. Я себя очень люблю! Может быть, даже слишком. Как я сказал, если у меня были какие-либо проблемы личного плана, это было мое эго.
Раздутое эго не признак того, что человек любит себя, но как раз наоборот.
Если люди много «хвастаются» и «рисуются», возникает вопрос, что им так в себе не нравится, что им приходится в качестве компенсации заставлять других любить себя?
Эй, это почти больно.
Болезненное замечание почти всегда правдиво. У тебя усиливается боль, сын Мой. Это хорошо.
Значит, Ты хочешь сказать, что на самом деле я не так уж сильно люблю себя и пытаюсь компенсировать недостаток любви к себе любовью других ко мне?
Только ты можешь это знать. Однако ты сказал, что у тебя проблемы с твоим эго. Настоящая любовь к себе растворяет эго, а не увеличивает его. Говоря иначе, чем больше ты понимаешь, Кто Ты Есть в Действительности, тем меньше твое эго.
Когда ты полностью узнаешь, Кто Ты Есть в Действительности, твое эго полностью исчезнет.
Но разве эго — это не ощущение себя?
Нет. Твое эго — это то, кем ты себя считаешь. Оно не имеет ничего общего с тем, Кто Ты Есть в Действительности.
Разве это не противоречит более раннему утверждению, что иметь эго хорошо?
Иметь свое эго хорошо. Фактически, очень хорошо, потому что эго необходимо тебе, чтобы получить опыт, который ты сейчас переживаешь —твое представление о себе как об отдельной сущности в мире относительности.
Ну, теперь я совершенно запутался.
Так и должно быть. Замешательство — первый шаг на пути к мудрости. Глупо полагать, что у тебя есть все ответы.
დონალდ უოლში

ნამდვილი ცხოვრება მაშინ იწყება როცა ადამიანი საკუთარ თავს შეიცნობს.

გასხივოსნებულ ადამიანებს ყველაზე მაგრად ეცინებათ ამ ფრაზაზე : მე ვეძებ საკუთარ თავს

))

თავისი თავისა და სურვილების დაძლევა ომში გამარჯვებაზე უფრო უდიდესი გამარჯვებაა
ბუდა

ისე ბუდდა მაგრად მიყვარს. ეს გამოთქმა კი ძალიან ღრმა და საინტერესოაა.

ისე მართლა მგონი აჯობებს იცოდე საკუთარი თავი ვიდრე ყველაფერი საკუთარი თავის გარდა.

))

გეთანხმები!

ე.ი. ადამიანების 95% (+-) არ ცხოვრობს?!
და მათ რიცხვს მეც მივეკუთვნები? არასახარბიელო ფაქტია..

ჩემი აზრით ჩემში არის რამდენიმე "მე"...
მე - ცნობიერი
მე - ქვეცნობიერი
მე - როგორიც ვარ ოჯახთან
მე - როგორიც ვარ სხვებთან

მარა მიუხედავად იმისა რასაც გავიგებ ჩემ თავზე მაინ მუდმივ ძიებაში ვარ

kargia, momewona

სხვადასხვა სიტუაციაში უნდა ჩააყენო თავი, უკეთ შეცნობისთვის, სულ ეს არის
რაც შეეხება სურვილის ახდენას... შეუპოვრად მიზნისკენ სიარული აახდენს მხოლოდ შენს სურვილს

მადლობა ბლანკა პასუხისთვის, მაგრამ ეს პოსტი ერთი წლის წინ დავწერე და ახლა სულ სხვანაერად ვგრძნობ,..თუმცა მიზანი ჯერ არ მაქვს – ვერ ვიპოვე!:)

ვინც ეძებს პოულობს კიდეც.
ვფიქრობ რომ უკვე ნაპოვნი გაქვს.
უბრალოდ განაგრძე სწალა.კარგ გზაზე ხარ და ნუ დაიზარებ.
ძალაც გაქვს.ღმერთმა მოგცეს

ჩემი თავის პოვნამდე კიდევ დიდი გზაა წინ, მაგრამ უკვე ისე აღარ მიჭირს!
მადლობა კეთილი სიტყვისთვის

( ირმა პმ–ში მოგწერე და ნახე.. )

ძალიან მომეწონა.

ძალიან მომეწონა ყველაფერი რაც ამ თემაში დაწერე Apachi. განსაკუთრებით ლექსი. არა, მომეწონა არასწორი სიტყვაა. ის რაც დაწერე ძალიან ჩემია, ძალიან ნაცნობი და ნაგრძნობი.

მგონია რომ ადამიანური სიმხდალე ყველაზე დიდი ბოროტებაა, უფრო სწორად ყველა ბოროტების სათავე. ჩემს ცხოვრებას რომ ვუყურებ, არ ვნანობ არაფერს რაც ჩამიდენია, მხოლოდ იმას ვნანობ სადაც შემშინებია, შევყოვნებულვარ და მომენტი გაპარულა. სიმხდალეს გამოვყავარ მდგომარეობიდან და ალბათ ეს ადამიანებში იმიტომ მაწუხებს რომ ჩემში ბუდობს, ჩემიც არის. რაც შენში არ არის ალბათ ის არ გძაგს, არ გაწუხებს. "მე ვცხოვრობ", ჩემთვის ნიშნავს საკუთარ სიმხდალეს ვებრძვი, არ ვნებდები, რწმენას არ ვკარგავ და მიუხედავად ყველაფრისა ვცდილობ ჩემი მისია შევასრულო. მგონია რომ სიცოცხლე გვეძლევა არა მარტო იმისათვის რომ გამოცდილება შევიძინოთ და შთაბეჭდილებები დავაგროვოთ, არამედ ჩვენი არსებობა ჯაჭვურად არის გადაბმული უამრავი ადამიანის ცხოვრებასთან და თუ ერთი ნებდება ამას შეიძლება მოყვეს სხვა ბევრის დანებება და თუ ერთი მაინც არ ნებდება ეს შეიძლება გადამდები იყოს უამრავისთვის და ამან ბევრი კარგი საქმე გააკეთოს აქ დედამიწაზე. ამიტომ, როცა საკუთარი თავის შეცოდების ფაზა მიახლოვდება, ყოველთვის ვცდილობ სილა გავულაწუნო საკუთარ თავს და აზრზე მოვიყვანო რომ მე მარტო არ ვარ და რომ ამ მთაზე ასასვლელად უამრავია ჩაბმული და ერთი თუ ჩამოვარდა სხვებიც შეიძლება ჩაიყოლოს. ეს კი დანაშაულია. ამის უფლება არ გვაქვს.

ვიღაც გამახსენდა

და ისა.. სხვამ რო შეგიცნოს არაა? ან სხვა რომ დაგეხმაროს შენი თავის შეცნობაში

საკუთარი თავის შესაცნიობად თვითდაკვირვებაა საჭირო...

დააკვირდე საკუთარ თავს სათქმელად არის ადვილი, შესასრულებლად კი ურთულესი, თუმცა შესაძლებელი.

რა ნაცნობი სიტუაციაა : ))

asklipiodota

ჰა ჰა, იმ პოსტიდან უკე 2 წელი გასულა (+-6დღე) ..და განცდები ისეთი მძარფი აღარ მაქვს, მაგრამ ძიება კი გრძელდება

ყვ�#8221;ლაზ�#8221; რთული საკუთარ თავთან ბრძოლა კი არ არის რთული ის არის რომ მიხვ�#8220;�#8221; საკუთარი თავთან ბრძოლა საჭირო არ არის - �#8220;რაკულას ბიძაშვილი

ჩ�#8221;მი მ�#8221;გობრის ბრძნული აზრია


da mere xSirad vsaubrob sxvebTan am temebze magram bolos aRmoCdebaxolme rom me rasac vfiqrobdi bolos im azramde mivdivar.. ravici ravici

Who Am I, Poem By Rumi
What is to be done, O Moslems?

for I do not recognize myself.
I am neither Christian, nor Jew, nor Gabr [Magian], nor Moslem.
I am not of the East, nor of the West, nor of the land, nor of the sea;
I am not of Nature's mint, nor of the circling heavens.
I am not of earth, nor of water, nor of air, nor of fire;
I am not of the empyrean, nor of the dust, nor of existence, nor of entity.
I am not of India, nor of China, nor of Bulghar, nor of Saqsin;
I am not of the kingdom of 'Iraqain, nor of the country of Khurasan.
I am not of this world, nor of the next, nor of Paradise, nor of Hell;
I am not of Adam, nor of Eve, nor of Eden and Rizwan.
My place is the Placeless, my trace is the Traceless;
'Tis neither body nor soul, for I belong to the soul of the Beloved.
I have put duality away, I have seen that the two worlds are one;
One I seek, One I know, One I see, One I call.

....RUMI.

ვინ ვარ მე?-რუმის პოემა

რა არის გასაკეთებელე მუსლიმანო?

რამეთუ ვერ ვცნობ თავს:
არც ქრისტიანი ვარ, არც იუდეველი, არც მაგი და არც მუსლიმანი.
არც აღმოსავლეთის ვარ, არც დასავლეთის, არც მიწის და არც ზღვის;
არც ბუნების ვარ და არც ზეცის;
არც მიწის ვარ, არც წყლის, არც ჰაერის და არც ცეცხლის;
არც ზეციური ვარ, არც მტვრის, არც არსებული ვარ და არც რაიმე ვარ;
არც ინდოელი ვარ, არც ჩინელი, არც ბულგარი ვარ და არც საქსინელი;
არც ერაყის სამეფოს ვეკუთვნი და არც ქურაზანს;
არც ამ სამყაროსი ვარ და არც მომდევნოსი, არც სამოთხის და არც ჯოჯოხეთის;
არც ადამის ვარ და არც ევასი, არც ედენის და არც რიზვანის;
ჩემი ადგილი უადგილოა, ჩემი გზა უგზოა;
არც სხეული ვარ და არც სული, რამეთუ მე ვეკუთვნი სიყვარულის* (საყვარელის) სულს.
მე დავასრულე დუალობა; მე დავინახე ორი სამყარო როგორც ერთი;
ერთს ვეძებ, ერთი ვიცი, ერთს ვხედავ და ერთს ვამბობ.

უდიდესი სუფი პოეტი და ბრძენი-ჯალალუდინ რუმი.

*Beloved-ს სუფის მიმდევრები ეძახდნენ აბსოლუტს, ყველფრის არსთა არსს, ღმერთს

იცი უფრო ძნელი მომდევნო ნაბიჯია. დაკვირვება ეს ბუდაა, ხოლო მხსნელი ეს ქრისტეა. მე დავკვირვებულვარ ჩემ თავს. მიგრძვნია რომ არც ეს უხეში ფიზიკური სხეული ვარ და არც გონება, და არც ის აზრები რომელიც თავში მომდიან, არამედ რაღაც სხვა. ამათგან დამოუკიდებელი. დაკვირვება, ყურადღება ეს მედიტაციააა. ხოლო ჭეშმარიტების ძებნის გზაზე მდგომს მხსნელი თუ გაათავისუფლებს მატერიალური მოდუსებისგან.

მე პირადად ვიყავი თჳთ მხილველი იმისა როცა ”დაათ” -ი საკუთარი თავის დაკვირვებაშჳ იმყოფებოდა...... ამას ჭეშმარიტების მაძიებლის მეტი ვერავინ მიხვდება რა წირდა მაშინ მას......ის აკვირდებოდა შიგნით და მე ვაკვირდებოდი გარედან გვერდიდან..... ესეც საკმაოდ ძნელი პროცესია.... მე დავაკვირდი სხვას და დავაკვირდი იმას როგორ დავაკვირდი სხვას.....

დაკვირვება არ ნიშნავს დაკვირვების გაცნობიერებას....იმას რასაც აკვირდები უნდა გააცნობიერო......

მაგალითდ მე დავაკვირდი როგორ ავდექი ფეხზე და როგორ გავიარე ....მაშინ როცა მე ვიჯექი და საერთოდ არ ავმდგარვარ სკამიდან მაგარამ ამ დროს შენ იმასაც აკვირდები და აცნობიერებ რომ ისიც გაიაზრე სკამიდან რომ არ ამდგარხარ......


თქმა იმისა რომ შეიცან თავი შენი . არ ნიშნავს რომ მხოლოდ შენს თავს დააკვირდე......დაიწყე მარტივიდან და ეტაპობრივად ავტომატურად მიხვალ შენი თავის დაკვირვებამდე....... მაგრამ ეს ყველაფერი უნდა გააცნობიერო რომ ამას აკეთებ... სხვანაირად ფუჭი შრომა გამოდის........