ციტატა(Shou @ 25th November 2009 - 02:30 PM)
ხალხო, ეს თემა ნოსტალგიამ გამახსნევინა.
მე კიდე ეს პოსტი დამაწერინა.. :|
თემა არ ამრევია..
ამბავინაცრისფერო მეზღვაურო, ისევ ისველებ თითებს გვირილის ნაყენში? იცით, როცა რძიან ჩაის ვსვამ, თქვენ მახსენდებით და ყელამდე ამოსულ ცრემლებს უკან ვაბრუნებ , თქვენს ამანათთან ერთად. ალბათ არ გაქხსოვთ, როდის ნახეთ ის ქერა ბიჭი საქანელაზე? არადა, მე ყოველ ღამე მესიზმრებიან შენი კაპიტანი და მზარეული , იმ გემიდან, აი, რა ერქვა, ,, ნეკი” ?? და ის ქალიშვილი, ერთად რომ გადმოცურეთ მთელი ხმელეთი. იმ ქალიშვილს, ხომ ეკეთა ლურჯი სათვალე მაქმანებით და თქვენც, ხომ საერთოდ არ ხართ ზღვისფერი? იცი, როგორ მწყინს, როცა რძიან ჩაის ვსვამ. შენი ფანჯრების ქვეშ დავდივარ ხშირად; თითქმის ყოველდღე, როცა გიგზავნი ამანათებს, შენივე ამანეთებს, თითო ნაჭერი შოკოლადის ნამცხვრით.
ხელჩაკიდებულები შემოცვივდით ქალაქში, ჩრდილების საზომზე მარტო სათველე და შენი ნაცრისფერი თითები დაფიქრირდნენ და ისევე გაქრით, ყველას ეგონა, რომ დავასრულე ტირილი. მერე რას ვიფიქრებდი, რომ ჩემი სახლი თქვენი გემის ღუზა აღმოჩნდებოდა , მე ზღვის ვარსკვლავი.
ნაცრისფერთითებიანო მეზღვაურო , თქვენ საერთოდ არ ყოფილხართ წყალში?? იცით, მე მახსოვს, როგორ მოგძვრათ პირველი თითი. და დააბრალეთ გვირილის ნაყენს, რაშიც იბანდით ხელებს. მე კი ვცდილობდი დამერწმუნებინეთ, რომ აჩრდილები აღარ იბადებიან. გოგონა, იმ ქალიშვილმა, ისევ აიხვია თვალები მაქმანებით და შეწყვიტა ხელ-პირის ბანა. აი, მეზღვაურო, თუ გახსოვს, როგორ ვაცხობდით შოკოლადის პეჩენიებს ქრისტესთვის, როცა პირველად დაიჯერეთ მოგონებების ? და მეოთხედ ფურცელზე ახლა უკვე რვა თითით წერდით პიესებს, უმოქმედოდ. თქვენს გოგონას, თანდათან გაუქრა თვალები და ბოლოს ხეზე დავასაფლავეთ, ისევ იპოვით, ოღონდ ხომ იცით,აჩრდილები არ იბადებიან. ნეტა რა მოხდა, იქნებ ოდესმე ამიხსნას ბიჭმა, ოქროსფერი საყელოთი?
თუ ახსოვს, როგორ დაგაპატიმრეს და სულ ორი თითიღა დაგრჩათ და დანარჩენი, ჩემთან ზარდახშაში იანეხებოდა.. შავი დღისათვის, როცა მე დავიწყებდი ჭამას და შენ ტირილს. ის ბიჭი, ხომ გრძნობს, რომ მე არ მინდოდა ასე და მთელი მანძილი , რაც გავცურეთ, მე არ ვჭამდი. თქვენ კი თვალები ისე გაგებერათ ცრემლებისგან, პირველივე ამანათი, რომელიც თქვენ გამომიგზავნეთ.. თქვენი თითი იყო, იქვე შევჭამე, ჩრდილების საზომთან.
თქვენ სულ რძიან კაკაოს მაგონებთ.სხვათაშორის, ჩვენთან კაკაო ოქროსფერია და ზოგ ქალიშვილს, რომლებიც არ ხმარობენ ფქვილს და წყალს, თითები ოქროსფერი აქვთ. ახლა მახსენდება... იგულისხმეთ, რომ იმ საქანელას, ოქროსფერი ბიჭით, არ დაცემია მეხი. თქვენც წერთ პიესებს ოქროსფერი სილუეტებისთვის? მე კი ყოველდღე მავიწყდება გამოვტოვო ლიანდაგები და სულ სხვა ქუჩაზე მიწევს საუზმობა. არც სიტყვებს შორის ვაკეთებ ამოსუნთქვებს და ჩემი ტრაგედია.. (რა ბევრის სამი წერთილი სამყაროსთვის და რა ცოტა სამყარო, იმისთვის, რომ სამმა წერტილმა გამოხატოს. ) ოქროსფერსაყელოიანო ბიჭო, უკვე გითხარით, რომ კაკაოს მაგონებთ და ის რა დაგაქვთ?? ნუთუ საჭეა იმ ხომალდისთვის? იქნებ, ისევ ჩამოკიდოთ საქანელა იმ ხის მაგივრად, თორემ დავიღალე დგომით.
იცით, გუშინ პირველად შევიდა მეზღაური ცრემლებში და მიეშველეთ, რომ არ დაიხრჩოს, მაგრამ თქვენ თავად... ნუთუU ეგ ბარგი კიბეა, ჩემი მოთმინებით შეკრული და იმ ხომალდის საჭით აწყობილი? და ის მაქმანები??? ის ბიჭიც? თქვენ დაათრევთ ამხელა ტვირთს?
ის კარს ვერ აღებს, მომეცით ტვირთი, მხოლოდ, თქვენ იგრძნობთ, რა მსუბუქია რკინის კარი თქვენი გუდის მერე.
ოქროსფერ ბიჭს ყოველთვის ემახსოვრება , როგორ ვიფშვნეტ თვალებს, ორი წუთია ბაქანზე გელოდებით .
მივდივარ ისტერიულ სიბრმავემდე , ყოველთვის მემახსოვრება ხეზე დასაფლავებულუ შენი ქალიშვილი, სადილები, რომლებსაც მარტო შევექცეოდი და შენი თითები.
ოქროსფერსაყელოიანო ბიჭო, იქნებ ფურცლებზე სეირნობა ისწავლე? შენ ყოველთვის ბევრს ტიროდი
მეზღვაურო, ნაცრისფერი ხელებით, წვდები ფანჯარას? ვიცი, ვერ დამინახავ. შენ ყოველთვის ბევრი უნდა გეტირა.
ისევ ვდგავარ ბაქანზე, თქვენ ხელს გიქნევთ, ცისკენ smile.gif
კენ
შეიძლება არაეზოთერიულია, არც დრო და არც მანძილი არ არსებობს მაგრამ ვინ ვართ ჩვენ მეგობრების გარეშე? რა თქმა უნდა მეგობრების შეძენა ყოველდღე შეიძლება, ცხოვრება გრძელდება და თუ ადამიანი ხარ, შეუძლებელია ისე დაიკეტო არავინ და არაფერი ახალი არ შემოუშვა შენს ცხოვრებაში მაგრამ ის ხალხი ვისთანაც მრავალი წელი გაკავშირებს, ვისაც ისეთი ახსოვხარ გუშინ რომ იყავი და შენც ისინი ისეთი გახსოვს გუშინ რომ იყვნენ, ვისაც თვალდახუჭული ენდობი, ვინც ოდესღაც აირჩიე და გაიზიარეთ, მაინც სულ სხვაა.
მგუდავს და ვერც ხვდება 
რაც მთავარია არ ხარ მოწყენილი ვით ზამთარში ნაზი ბეღურა
:l
