პატარა ესე 7 წლის რომ ვიყავი სკოლაში გვაჩუქეს ფუმფულა სათამაშოები მე დრაკონი შემხვდა მოკლედ ეს დრაკონი ძალიან მიყვარდა და ლოგინში ვიწვენდი ყოველ ღამეს ცოტა ხნის მერე დაიწყო კოშმარები სულ გამოვიფიტე და ძალას ვკარგავდი ეს გრძელდებოდა კოშმარები 4 5 თვე ყოველ დგე ეს დრკონი რეალობაში აშკარად ერთ ადგილას დავდებდი აი არც მე და არც არავის რომ არ გადაუადგილებია სხვაგან მხვდებოდა მოკლედ და რომც ვხედავდი აგარ მსიამოვნებდა უკვე. მივხვდი რაში იყო საქმე და ავიღე ნაკურთხი წყალი ლოცვები ამ დრაკონს წავუკითხე ეს ლოცვები ნაკურთხი წყალი ვასხი და მერე დანით დავჩეხე და ბუნკერში გადავაგდე ესე იყო ეს ამბავი იმის მერე ძალიან კარგად ვიძინებდი. და ენერგიაც აღმიდგა.

ეს რა ვამპირი თოჯინა გყოლია

TeO
ენერგიის მჭამელი ეგა გამიბლატავდა და აქეთ იქით დამიწყო გადაადგილება ისე 1 წელში ვაბშე რეებს გააკეთებდა წარმომიდგენია

საინტერესო თემაა ეს ჩემთვის,ყველა მხრივ.მე ვერ ვიტყვი რა ვარ ვინ ვარ და რატომ ვარ....მაგრამ ამასთანავე ყოველთვის დაბადებიდან მაქ შეგრძნება რომ ჩემი აქ ყოფნა ყველაზე გამართლებულია.ანუ ეხლა კონკრეტულად : ბავშვობიდან განსხვავებული ვიყავი,აბსოლიტურად სხვა ხედვა,სხვა აღქმა სულყველაფრის.სანამ პატარა ვიყავი ეს მტანჯავდა და ვმალავდი,ვერ ვეგუებოდი ჩემხელებს და მაღიზიანებდა როცა დიდები პატარას მეძახდნენ,იმიტომ რომ ყოველთვის ჩემზე გაცილებით დიდებთან შედარებით კარგად ვგრძნობდი თავს.ბევრჯერ უთქვამთ შენ ასაკთან შედარებით ძალიან ბევრს ხვდები გრძნობ და აზროვნებო.მიუხედავად ამისა დიდებშიც ბევრი რამ მაღიზიანებდა,ვერ ვიტანდი როგორი ჩარჩოებითაც ცხოვრობდნენ და რა პრიორიტეტებიც ქონდათ ცხოვრებაში.განსაკუთრებით ბავშვობიდან მიყვარდა ფსიქოლიგია,ჩEმთვის ეს იყო ყველაზე დიდი გართობა.ვაკვირდებოდი ყველა სიტუაციას ყველა ემოციას,მიმიკას,ადამიანებს.ს�
�ბოლოოდ ჩამომიყალიბდა ადამიანთა რაღაც დანაყოფები.ანუ ადამიანთა ტიპები დახარისხებული მყავდა და ესა თუ ის ადამიანი 10 წუთიანი ლაპარაკის შემდეგ ვხვდებოდი როგორ ტის მიეკუთვნებოდა და ა.შ ბევრჟერ თავიანთ თავზე მომიყოლია შენ ესეთი ხარ ესეთი თქო და გაოცებულები მიყურებდნენ საიდანო ))) ჩემს მხატვრობასაც ატყვია ეს ადამიანების ფსიქოლოგიისადმი ინტერესი.ანუ ძირითადად ყველაზე დიდ სიამოვნებას ადამიანი,მიმიკა ემოცია მანიჭებს ხატვის დროს.ამ პერიოდში როცა ფსიქოლოგიის დამუღამებით ვიყავი დაინტერესებული მქონდა გააზრებული სიზმრები და ყოველი ღამე ჩემთვის ბედნიერება იყო რადგან ვიცოდი რო რამე დამესიზმრებოდა და იმას გავაკეთებდი სიზმარში რაც მინდოდა,თამაშივით იყო ჩემი სიზმრები,ყოველთვის ვიცოდი რო მეძინა და ეს სიზმარი იყო და ვაკეთებდი იმას რაც მინდოდა.18-19 წლიდან შევეშვი ფიქრს,და კვლევას,და გავაზარმაცე საშინლად ტვინი.ვეღარც სიზმრებს ვხედავდი მას შემდეგ.მოკლედ დღეს 23 ვარ და მყავს ბევრი მეგობარი,მაგრამ იგივე სიტუაციაა რაც ადრე.ანუ სულ სხვა რაღაც აინტერესებსთ,სხვა იზიდავთ,და ვერ ხვდებიან რატო არ ვარ მე ისე როგორც ეგენი )))ის შეგძნება კი დღემდე მაქ,რო რაღაც ხდება რაღაც უნდა მოხდეს და მე საჭირო ვარ ხალხისთვის. ხო დამავიწყდა მეთქვა რო საშინელი ჰუმანისტი ვარ ))) არ ყოფილა დედამიწაზე ადამიანი არასდროს რომელსაც ვერ ვიტანდი და მეზიზღებოდა ან რამე.პირიქით ))) ...

Simulated

ასე მგონია რომ ჩემ თავზე ლაპარაკობ... ეხლა მე ვარ შენნაირად მე შევეშვი ეგრე ყველაფერს თუმცა მაქვს ხოლმე რაღაც ზე გამოვლინებები მაგრამ ისე აღარ როგორც ადრე.. რაც ბევრი მეგობარი გავიჩინე და მათთნაირი გავხდი იმის მერე..ეგეთი სიზმრები აღარ მაქვს. და ეხლა ვცდილობ რომ, დავიბრუნო და აღვიდგინო ის ყველაფერი რასაც მანამდე ვაკეთებდი.. ხოლო მისიას რაც შეეხება.. ალბათ უფრო ბევრ რამეს ვხვდები ვიდრე უნდა ვიცოდე..მართლა მეგონა რომ ყველაფერი ჩემზე დაწერე..

Simulated
ვა, რა მაგარი ისტორიაა

შეგიძლია დაწერო რამდენ და როგორ ტიპებად დაყავი ადამიანები?

ძნელია ამის დაწერა,ანუ ეს ჩემშია იყო მე ვიცი ვინ როგორ ტიპს მიკეუთვნებოდა თითოეული ))თუ ოდესმე წიგნი დავწერე შევეცდები იქ ყველაფერი გადმოვცე მაგრამ ხშირ შემთხვევაში,სიტყვები არ უდგება ამ განცდებს და შეგრძნებებს .....

Simulated
ჩემთვის საინტერესოა შენი ნახატების(პორტრეტების) ნახვა
მართლაც, ძალიან საინტერესოა ადამიანების ჟესტებსა და მიმიკებზე დაკვირვებით მისი შინაგანი ბუნების, ხასიათის ამოკითხვა ეს მე ყოველთვის მომწონდა.. მაგრამ მანდ კიდევ ერთი მომენტია - ჩემი დაკვირვებიდან, მაგ: გააჩნია ვინ ხატავს და რა კუთხიდან აშუქებს.. ყველაფერი მაინც სუბიექტურია! როდესაც პორტრეტი ჯგუფში იხატება, მანდ აშკარად ჩანს, რომ ერთი კონკრეტული ადამიანი - ბევრია.. ))))))

ფსიქოლოგია მეტად საინტერესო დარგია...ჩამთრევი ))

სიზარმაცე თამაშს აფერხებს! არ გირჩევთ, არც ჩემს თავს არ ვურჩევ

TeO
მე არ მითქვამს რო პორტრეტისტი ვარ ან ხშირად ვხატავ პორტრეტებს )) მე უბრალოდ ამის ხატვა მანიჭებს დიდ სიამოვნებას )) ხშირად კი იმიტომ არ ვხატავ რო ფაქტიურად სულ აღარ ვხატავდი ეს 1 წელი....დიდი ჩავარდნა მქონდა,ჩემი თავი ვერ ვიპოვე,ეხლა კი უკვე ვატყობ ის პერიოდი მოდის რო დავიწყებ ისევ ხატვას,ახალი იდეები მაქ ბევრი ))) ერთერთ ბოლო ნახატს დავდებ,ესეც ნახევრად ეხპერიმენტი იყო.....თუმზა ამ ნახატმა ამახელინა თვალები და მივხვდი თუ რა მასალით მსიამოვნებს ხატვა ))



P.S . ოFF ისთვის მაპატიეთ ))

Simulated მეც გაოფება გამომივა, მაგრამ მაინც დავწერ )
ვაუ, როგორ დაემთხვა, მეც 1 წელი თითს ვერ ვანძრევდი რომ დამეხატა და ახლა უკვე ნელნელა დამიბრუნდა ხატვის სურვილი..
მასალას რაც შეეხება ამაშიც მსგავასად - მეც შემეცვალა გემოვნება, ზეთებისკენ აღარ მინდა გახედვა და საერთოდ ვგრძნობ, რომ მე უფრო მინიატურული ზომები მიზიდავს

ძალიან დიდი განცდებია შენს ნახატზე გადმოცემული..ამის გავრცობა აქ არ ღირს ))

პ.ს. ამ თემაზე ბევრი სალაპარაკო გვექნება მაგრამ სხვაგან აჯობებს )
აი, ეს განყოფილება ნახე >> ART >> http://www.esoteric.ge/forum/index.php?showforum=24 მანდ ფორუმელთა შემოქმედებაც დევს..

მე ვარ ინდიგო

cerBERus კეთილი იყოს შენი გამოჩენა

В наше время рождается много детей. Они слишком малы, чтобы противостоять катаклизмам, которые произойдут до того, как они достигнут подросткового возраста, не говоря уже о зрелости. Для чего это было нужно? Ведь, как кажется, такие дети вероятно будут в состоянии шока, брошенные и, конечно же, не способные вести за собой других... В противоположность человеческому пониманию эти дети – особые, и они находятся в оптимальном положении для того, чтобы быть лидерами. Как такое может быть? Дети - души, воплощающиеся в молодых, не несут на себе того бремени предвзятых мнений и социальных условностей, который взваливают на себя взрослые. Дети открыты и говорят о том, что на их взгляд является реальностью, без того подавления, навязываемого обществом, что становится у взрослых автоматическим и принимается ими, чтобы можно было действовать в обществе. Подобно этому дети обладают выносливостью и здоровьем, так как человеческое тело действительно сильнее всего в возрасте приблизительно до 20 лет, после чего начинается спад.

Поэтому, группы выживших будут ошеломлены произошедшим, находясь в отчаянии от того, что их бросило и обмануло правительство; в шоке от изменений, что произошли по сравнению с их прошлой жизнью, и в депрессии от того, как им теперь приспособиться. Их поведут дети, которые будут видеть ресурсы и средства, незаметные для их родителей и опекунов. Дети найдут друг друга и будут общаться, создадут связи между группами, о которых взрослые и не подозревали. Они будут провидцами будущего среди групп выживших – до такой степени, что сейчас они могли бы ошеломить своих родителей. Таким образом, "ведомые детьми" - фраза, которая станет реальностью в ближайшем будущем. Их количество сейчас увеличивается, чтобы помогать во время сдвига, когда большая часть человечества будет находится в замешательстве и страданиях, ощущая недостаток руководства, и с плачем призывая выйти вперед прирожденных лидеров. Конечно, дети будут не единственными лидерами, так как есть много прирожденных лидеров и среди взрослых. Но у детей больше гибкости. Например, взрослые могут сопротивляться другим взрослым, чтобы доказать свою правоту, но зато они примут детское предложение – просто так. У детей есть способы воздействовать на старших, на которые старшие едва ли обращают внимание, но анализ процесса показывает, что ведут дети. აი რა დანიშნულება აქვთ ინდიგოებს თურმე

"ახალი" ამბავი

ჰმ, ალბათ ტრივიალური ვიქნები, მაგრამ რა ვქნა ასე მგონია ჩემზეა საუბარი ზუსტად ეგრე ვარ მეც, ალბათ ბევრ ადამიანშია ეგ გრძნობა, რადგანაც ბევრი გამოცმაურება მოყვა შენს პოსტს ისე კი პატარა ასაკში ადამიანი უფრო ემოციური და მგრძნობიარეა, მერე ასაკის მატებასთან ერთად თითქოს იკარგება ეს შეგძნებები, თუმცა ის რომ განსხვავებული ვარ და სულ სხვა ინტერესები და მისწრაფებები მაქვს ვიდრე ჩემს თანატოლებს, ეს ახლაც ასეა, საერთოდ ჩვენი ტიპის ადამიანებს ძალიან უჭირთ მეგობრების შეძენა(მე ასე მგონია ყოველ შემთხვევაში) ალბათ იმიტომ რომ სხვანაირები ვართ, მე არ ვგულისხმობ რომ სხვებზე უკეთესები ან უარესები ვართ, უბრალოდ სხვანაირები რაა, ხანდახან მგონია რომ სხვა დროში უნდა დავბადებულიყავი.

lebidor
კეთილი იყოს შენი გამოჩენა

ეგ შეგრძნება მეც მქონდა!.. ახლა თითქოს შევეჩვიე "ამ" დროს, რადგან ჩემნაერები ვიპოვე ))

ოუ მაი გაააა....
აი თურმე რაში ყოფილა საქმე


ამ თემაში ბევრი ჩემთვის საინტერესო და ნაცნობი ვიპოვე,
მაგრამ ოჰ ... არ ვიცი რა ...

mata

ეხლაც არ მესმის რა მინდა აქ დედამიწაზე კიდე არ მესმის ბევრი რამე აი მაგალითად რატო უნდა გავაკეთო მათემატიკა?
კიდე მგონია რომ მძინავს ტოესწ ინერტულდ ვარ დედაჩემიც სულ მაგას მეუბნება აქ არ ხარ ამ ქვეყანაზეო ვაბშე არ აზროვნებოო
მერე დრო? დროს საერთოდ არ ვაქცევ ყურადღებას.. საათი ჩემ ხელზე არასდროს ყოფილა და ვაგონობით თავისუფალ დროს ვხარჯავ

აი ეს გრძნობა მქონდა ყოველთვის ადრე მეც. ახლა მიხარია მეც, რომ ჩემნაირები ვიპოვე

moonbayer
ირმა


დაახლოებით მეც ეგრე ვარ... თავს ძაან უცნაურად ვგრძნობ...
ხან საერთოდ ზედმეტად ამ ქვეყანაზე... და ხან პირიქით..