„ანასტასიას“ ქართული თარგმანი Options

[Antia]

ხალხნო და ჯამაათნო, მოგმართავთ თანამოაზრეთა ვიწრო წრეს, თუმცა, ფართო წრისთვისაც არ მენანება სათქმელად ის, რასაც ჯერ თქვენ გაიგებთ აქ!
მაგრამ, ვიფიქრე, ჯერ თქვენი აზრი გამეგო ამ საკითხთან დაკავშირებით:

მე ვთარგმნე და გამოვეცი ვლადიმერ მეგრეს პირველი წიგნი – „ანასტასია“.

ამ თარგმანის ისტორია გრძელია. „ანასტასიას“ თარგმნა დავიწყე ჯარიდან დაბრუნებისთანავე, 2001-ში და იმ წელსვე დავასრულე. თარგმანის წიგნად გამოცემა კი მხოლოდ 2005-ში შევძელი.

ვაწარმოე მოლაპარაკებები ქ. ვლადიმერის ფონდ „ანასტასიასთან“, ავტორის წარმომადგენელთან. და ხელი მოვაწერე საავტორო ხელშეკრულებას 1000 ცალი წიგნის გამოცემაზე.

გამოვეცი 300 ცალი. აქედან გაყიდული არ არის 100 ცალიც.

ვინაიდან და რადგანაც დრო არ ითმენს და შვილების ყოლის სურვილი (შვილებს კი სამოთხის სადარი გარემო ესაჭიროებათ, რომელსაც მშობლების თანამოაზრეებიც დაიცავენ) პირადი წარმავალი სიამოვნების სურვილებს სჭარბობს უკვე, არ მინდა ველოდო მომენტს, როცა მექნება საშუალება თვითონ გავუკეთო „რასკრუტკა“ ამ წიგნებს, ისევ თვითონ გამოვცე და მარტომ მივიღო მოგება, და გთავაზობთ: მოდით, შევიკრიბოთ, ერთად დავამზადოთ, გამოვცეთ „რუსეთის წკრიალა კედრები“-ს სერიის 9-ვე წიგნის ქართული თარგმანი, ერთად „დავარასკრუტკოთ“ და ერთადვე მივიღოთ მოგება მათი რეალიზაციიდან. თუ გავექაჩებით, შეიძლება მთელს ამიერკავკასიაში ვიყოთ ამ წიგნების გამომცემელ-გამავრცელებლები.

[ano]

ამ ფორუმზე დიდი ინტერესით განიხილავდნენ ანასტასიას, ვიფიქრე რამ გადარია ეს ხალხი ერთი მეც წავიკითხავ თქო, წიგნის სახელმა ვერ დამაინტერესა რაღაც რომანი მეგონა, თურმე ეს არის ყველაფრის კრებული რაც მაინტერესებს მარტივი ენით ადამიანურად...
მოკლედ დავიწყე გაცნობა ახლახანს დაახლოებით ასე 10 დღეში მოვუსმინე აუდიო წიგნებს მეშვიდე თავამდე არის აუდიო ვერსიები

ვისაც აინტერესებს ონლაინ მოსმენა არის მე 7 თავამდე http://www.audioknigi-online.com/anastasia-2.html
აქედან გადმოწერაა შესაძლებელი მე 7 თავამდე http://soznanie.info/megre_audio.html

დანარჩენის წაკითხვა მომიწევს ახლა მერვე თავი გადმოვიწერე ინტერნეტიდან და თან თარგმნაც მივაყოლე I თავის, თქვენც გაგიზიარებთ

ვლადიმირ მეგრე
ახალი ცივილიზაცია
წიგნი 8. ნაწილი 1.
განთიადის გრძნობები
ანასტასიას ჯერ კიდევ ეძინა, ციმბირის უკიდეგანო ტაიგას თავზე ცა ნათდებოდა, ამჯერად პირველმა მე გავიღვიძე, მაგრამ ჩუმად წოლა გავაგრძელე ჩემს საძილე ტომარაზე, ვტკბებოდი მისი გარინდული ლამაზი სახით და ფიგურის რბილი გადასვლებით.
თანდათან დილის შუქი მატულობდა, კარგია რომ ამჯერად საძინებელი მან ღია ცის ქვეშ გამართა, ალბათ იცოდა რომ თბილი და წყნარი ღამე იქნებოდა. ლამაზად გამოიყურებოდა თავის თხელ მუხლებამდე კაბაში, რომელიც მე მას მოვუტანე მკითხველისაგან საჩუქრად, შესაძლოა მან ეს ჩემთვის ჩაიცვა, ისე კი შეეძლო შიშველსაც დაეძინა.
რაც უფრო ცივა ტყეში მით მეტი მშრალი ბალახის დაფენა შეიძლება _ თივაში ხომ ზამთარშიც არ შეგცივდება, უბრალო ადამიანსაც კი, თივაში წოლა ჩაუცმელსაც არ შეგცივდება. მე მომისინჯავს, მაგრამ ამჯერად საძილე ტომარაში ვიწექი, ვიწექი და ვუყურებდი მძინარე ანასტასიას თან წარმოვიდგინე ეს სიუჟეტი მხატვრულ ფილმში.
განთიადის სიჩუმეს ზოგჯერ თუ დაარღვევდა კედარის ხეების წვეროების შრიალი. მანამდე არასოდეს მინახავს მძინარე ანასტასია ყოველთვის ის იღვიძებდა პირველი ამჯერად კი...
მე ჩავფიქრდი და დავიწყე ჩემთვის :
„შენ ისევ მშვენიერი ხარ, მალე 10 წელი გახდება მას შემდეგ რაც გაგიცანი, მე რა თქმა უნდა დავბერდი ამ დროის განმავლობაში, შენ კი თითქმის არ შეცვლილხარ, მხოლოდ ერთი ჭაღარა შემოგრევია ალბათ ამ დროს რაღაც უჩვეულო შეგემთხვა
თუ ჩავთვლით იმ მასშტაბურ კამპანიას რომელიც გაიმართა შენი იდეების საწინააღმდეგოდ, რომლებიც გამოითქვა პრესაში და ჩინოვნიკების მიერ, რარაც ხდება ბნელების ბანაკში, ისინი ჩემს ჩაძირვას ცდილობენ, შენ კი სიამოვნებით მოგწვდებოდნენ, თუმცა ეტყობა მოკლე ხელები აქვთ... მხოლოდ ჭაღარა ზოლი გამოგერია, მაგრამ ეს არ აფუჭებს შენს სილამაზეს, იცი? ახლა მოდაშია სხვადასხვა ფერით თმების ტონირება, შენ კი სალონში მისვლაც არ დაგჭირდა..
შენ წევხარ შენს სამყაროში, ხოლო ჩვენს სამყაროში ძალიან მნიშვნელოვაბი ამბები ხდება, მას მკვლევარები „ინფორმაციულ რევოლუციას“ უწოდებენ. შესაძლოა შენი წყალობით ჩვენმა ტექნოგენურმა სამყარომ დაიწყოს ტავისი საგვარეულო მამულების შექმნა, დაამუშაონ მიწა, მიიღეს მათ მთელი სულით ეს შენი სტილი, ლამაზი მომავლის, ქვეყნის სახე, და შესაძლოა მთელი მსოფლიოწყობა, მათ გაიგეს და ტავად ქმნიან ლამაზ მომავალს.
და მეც ვცდილობ გავიგო როგორაც შემიძლია, თუმცა ჯერ კიდევ ბოლომდე ვერ გავიგე. წიგნების წერა მასწავლე, შვილი გამიჩინე, ცნობილი გამხადე, ჩემი ქალიშვილის პატივისცემა დამიბრუნე, მაგრამ ეს არ არის მთავარი, მთავარი რაღაც სხვაა, რაღაც რაც ღრმად იმყოფება. იცი?არასოდეს მისაუბრია შენთან დამოკიდებულების შესახებ და საერთოდ ცხოვრებაში არცერთი ქალისათვის არ მითქვამს: მე შენ მიყვარხარ.
არ მითქვამს არა იმიტომ რომ უგრძნობი ვარ, არამედ იმიტომ რომ ეს სიტყვები უაზრობად მეჩვენება, თუ ადამიან უყვარს ადამიანი, მაშინ ამ სიყვარულს გამოხატავს მოქმედებაში და ურთიერთობაში, მოქმედება ხომ მთავარი სიტყვაა.“
...ანასტასია ოდნავ შეინძრა, ღრმად ჩაისუნთქა მაგრამ არ გაუღვიძია, და მე გავაგრძელე ისევ:
„მე არასოდეს მისაუბრია შენთან სიყვარულის შესახებ. მაგრამ შენ რომ ციდან ვარსკვლავის მოწყვეტა გეთხოვა, ყველაზე მაღალ ხეზე ავიდოდი და იქედან შევეცდებოდი მის მოწყვედას , თუ დავეცემოოდი ისევ ავიდოდი კენწეროზე და ისევ ავხტებოდი მის დასაჭერად...
შენ არ გითხოვია ვარსკვლავი, შენ მხოლოდ წიგნის დაწერა მთხოვე და მე მათ ვწერ, ყოველთვის კარგად არ გამომდის, ზოგჯერ ძირს ვეცემი, მაგრამ მე მათი წერა ჯერ არ დამისრულებია, ბოლო წიგნი ჯერ არ დამიწერია შევეცდები რომ მოგეწონოს.“
ანასტასიას წამწამები შეირხა, ლოყები შეუფერადდა და გაახილა თვალები, ალერსით შემომხედა, ღმერთო რა სითბოს ასხივებს ყოველთვის მისი თვალები, განსაკუთრებით როდესც ასე ახლოსაა.
ის ჩუმად მიყურებდა მისი თვალები ბრწყინავდა.
_დილა მშვიდობისა ანასტასია! შენ ალბათ პირველად გეძინა ასე დიდხანს, ადრე ყოველთვის შენ იღვიძებდი ადრე.
_ და შენ დილა მშვიდობისა, ვლადიმირ, ჩუმად მითხრა, მე კიდევ ცოტათი მეძინება
_ ესეიგი ვერ გამოიძინე?
_ძალიან კარგად გამოვიძინე მაგრამ განთიადის სიზმარი ისეთი მშვენიერი იყო..
_როგორი სიზმარი იყო? რის შესახებ?
_ დამესიზმრა როგორ მესაუბრებოდი, მაღალ ხეზე და ვარსკვლავზე, ძირს დაცემაზე და ისევ ზემოთ ასვლის მისწრაფებაზე. თითქოს სიტყვა სიყვარულიც იყო ნახსენები.
_სიზმრებში ყოველთვის გაუგებრობებია, რა კავშირი უნდა ჰქონდეს ხეს სიყვარულთან?
_კავშირი ყველაფერთან შეიძლება იყოს და დიდი აზრიც. აქ გრძნობებია მთავარი, და არა სიტყვები, გამთენიას ჩემთან გრძნობა მოვიდა უჩვეულო, წავალ მასთან მივესალმები და ჩავეხუტები მას.
_ ვის მას?
_მშვენიერ დღეს, რომელმაც ლამაზი საჩუქარი მომიტანა.
ანასტასია ნელა ადგა, წინ წავიდა, და როგორც ყოველთვის დილაობით თავისებურ განტვირთვას, გაშალა ხელები და შემდეგ მაღლა, ცოტახანს ზემოთ იყურა და დატრიალდა. შემდეგ გაიქცა და გააკეთა ტავისი დაუჯერებელი ნახტომი (სალტო).
ისევ დატრიალდა, მე კი ვფიქრობდი „ხედავ, უკვე გოგო აღრაა რა ჩქარა, ლამაზად და ენერგიულად მოძრაობს, როგორც ახალგაზრდა ტანმოვარჯიშე, და როგორ იგრძნო რას ვფიქრობდი როდესაც ეძინა? იქნებ ტყუილად არ გავუმხილე?“
და ვიყვირე:
_ანასტასია შენ უბრალოდ სიზმარი არ გინახავს
ის უცებ გაჩერდა, უცებ აღმოჩნდა გვერდით, უცებ დაჯდა ბალახზე და მხიარულად თქვა:
_ არა უბრალოდ სიზმარი? სასწრაფოდ დაწვრილებით მითხარი.
_იცი, მე ვფიქრობდი იმ ხეზე და ვარსკვლავზე.
_სად არის მითხარი ასეთი სიტყვები? და რა ბადებს ასეთ სიტყვებს?
_ბადებს გრძნობები შესაძლოა?
ჩვენი საუბარი დაარღვია ანასტასიას ბაბუის ყვირილმა
ანასტასია! ანასტასია, სასწრაფოდ გამაგონე
ანასტასია წამოდგა...

ვინც ჯერ არ გაცნობიხართ არ იფიქროთ რომ ეს წიგნი არის რომანი. ანასტასია განიხილავს სამყაროს მოწყობას, მის ურთიერთქმედებას ადამიანზე, ფიქრების ძალას, თუ რა პრინციპით და როგორ მოქმედებს ის, ბუნებასთან ადამიანის კავშირის აუცილებლობას, რათა მიხვდეს იმ საიდუმლოს რაც დამალულია და შეუძლია საკუთარ თავში მოძებნოს.
ხოლო სამყარო რომელიც მივიყვანეთ დეგრადაციამდე როგორიც არის დღეს შეიძლება შევცვალოთ თავად ნელნელა უკეთესობისაკენ, და ამისთვის მას აქვს კონკრეტული ქმედითი გეგმა, რითაც შესაძლებელია კატასტროფის თავიდან აცილება, ყოველ შემთხვევაში მას ჯერავს და მე ჩემი ფიქრებით არ მინდა ხელი შევუშალო, ნუ ფიქრს თავს ვერ დავუშლი და აქ არ დავწერ მაინც ხელისშემშლელ კრიტიკულ ჯერ ჩამოუყალიბებელ აზრებს ამ თემაზე, მერე ვნახოთ იქნებ გავაანალიზო მეტად...