„ანასტასიას“ ქართული თარგმანი Options

[Antia]

ხალხნო და ჯამაათნო, მოგმართავთ თანამოაზრეთა ვიწრო წრეს, თუმცა, ფართო წრისთვისაც არ მენანება სათქმელად ის, რასაც ჯერ თქვენ გაიგებთ აქ!
მაგრამ, ვიფიქრე, ჯერ თქვენი აზრი გამეგო ამ საკითხთან დაკავშირებით:

მე ვთარგმნე და გამოვეცი ვლადიმერ მეგრეს პირველი წიგნი – „ანასტასია“.

ამ თარგმანის ისტორია გრძელია. „ანასტასიას“ თარგმნა დავიწყე ჯარიდან დაბრუნებისთანავე, 2001-ში და იმ წელსვე დავასრულე. თარგმანის წიგნად გამოცემა კი მხოლოდ 2005-ში შევძელი.

ვაწარმოე მოლაპარაკებები ქ. ვლადიმერის ფონდ „ანასტასიასთან“, ავტორის წარმომადგენელთან. და ხელი მოვაწერე საავტორო ხელშეკრულებას 1000 ცალი წიგნის გამოცემაზე.

გამოვეცი 300 ცალი. აქედან გაყიდული არ არის 100 ცალიც.

ვინაიდან და რადგანაც დრო არ ითმენს და შვილების ყოლის სურვილი (შვილებს კი სამოთხის სადარი გარემო ესაჭიროებათ, რომელსაც მშობლების თანამოაზრეებიც დაიცავენ) პირადი წარმავალი სიამოვნების სურვილებს სჭარბობს უკვე, არ მინდა ველოდო მომენტს, როცა მექნება საშუალება თვითონ გავუკეთო „რასკრუტკა“ ამ წიგნებს, ისევ თვითონ გამოვცე და მარტომ მივიღო მოგება, და გთავაზობთ: მოდით, შევიკრიბოთ, ერთად დავამზადოთ, გამოვცეთ „რუსეთის წკრიალა კედრები“-ს სერიის 9-ვე წიგნის ქართული თარგმანი, ერთად „დავარასკრუტკოთ“ და ერთადვე მივიღოთ მოგება მათი რეალიზაციიდან. თუ გავექაჩებით, შეიძლება მთელს ამიერკავკასიაში ვიყოთ ამ წიგნების გამომცემელ-გამავრცელებლები.

[ano]

ცოდნა რომელსაც ვკარგავთ
ჩევნ წავედით, ვალოდია წინ მიდიოდა. ის რაღაცნაირად შეიცვალა: მოაზროვნე და მობილიზებული, გადაიქცა მხიარულ-აღფრთოვანებულად. ზოგჯერ ტრიალებდა, ხტუნაობდა და ჩქარა საუბრობდა:
_კურდღლებს არ ვუვლიდი მამა, სხვა საქმეს ვაკეთებდი. როგორ ვთქვა, დავბადე... არ შეეფერება. შევქმენი? არც ეს შეესაბამება, ხო გამხსენდა თქვენთან ამას კვერცხის გამოჩეკვა ეწოდება, ესეიგი მე კვერცხი გამოვჩეკე.
როგორ თუ გამოჩეკე? კვერცხს ჩეკავს კრუხი ან რაიმე ფრინველი.
_კი ვიცი. მაგრამ მე დამჭირდა რომ თავად გამომეჩეკა.
_რატომ?
_მე ბაბუას ვთხოვე ჩემთვის მოეძებნა იხვის და გარეული ბატის კვერცხები, ბაბუამ თავიდან ცოტა იწუწუნა, მაგრამ 3 დღის შემდეგ მომიტანა 4 დიდი ბატის და 5 მომცრო იხვის კვერცხი, შემდეგ ამოვთხარე პატარა ორმო, დავფარე ირმის ნაკელი და მშრალი ბალახი ზემოდან დავაწყვე ბაბუას მოტანილი ყველა კვერცხი.
_ ნაკელი რაში დაგჭირდა?
_ის სითბოს გამოჰყოფს, რაც კვერცხს გამოსაჩეკად სჭირდება და ზემოდანაც სითბოა საჭირო, ზემოდან ზოგჯერ მე ვწვებოდი, როცა ციოდა ან წვიმდა დათვს ვაწვენდი.
_დათვი კვერცხებს არ ტეხავდა?
_დათვი დიდია ორმო კი პატარა, ის იწვა ორმოს ზემოდან, კვერცხები კი ორმოში, ხან მგელი ყარაულობდა ხან მე სანამ არ გამოიჩეკენ, 9 კვერცხიდან გამოვიდა 2 ბატი და 3 იხვი, მათ მე ვკვებავდი და ამ დროს სხვა ცხოველებსაც ვიხმობდი რომლებიც ჩვენს ტერიტორიაზე ცხოვრობენ.
_რატომ?
_რომ ენახათ როგორ ვუვლი, გაეგოთ რომ მათი შეხება არ შეიძლება, არამედ პირიქით უნდა დაიცვან.
(მოკლედ ამ ფრინველებს უვლიდა და სხვა ცხოველებსაც იხმარდა მათ მოვლაში, შემდეგ ზამთრის მოახლოებისას ფრინველები გაფრინდნენ თბილ ქვეყნებში, მაგრამ გაზაფხულზე კვლავ დაბრუნდნენ, ვალოდიას ძალიან გაუხარდა მათი დაბრუნება რომ მათ თავისი სამშობლო არ დაავიწყდათ და შთამომავლობაც მისცეს, ეს ფრინველები სასარგებლონი არიან, არ საჭიროებენ ბევრ მოვლას თავის თავს თავად უვლიან, ადამიანს კვერცხს აძლევენ, ზამთარში კი როდესაც ნაკლები საკვებია ადამიანს ტვირთად რომ არ დააწვეს მათი მოვლა ისინი თბილ ქვეყნებში მიდიან, ლოგიკური აზროვნებით ვალოდია ცდილობს დაარწმუნოს მამა რომ ეს ბევრად უფრო ეფექტურია ვიდრე დღეს არსებული ფრიველების ფერმები ხელოვნურად გაზრდილი ქათმები და მათი კვერცხი, ასევე ის პოზიტიური დიდი ენერგია, სიხარული რომელიც მოაქვს თბილი ქვეყნებიდან ჩამოსულ ფრინველს დიდი სარგებელი მოაქვს ადამიანისათვის...)
დამაჯერებელი არგუმენტების შემდეგ ვლადიმირი ეუბნება თავის შვილს რომ ის შესაძლოა ბევრ რამეში მართალიც არის
_ შვილო მითხარი შენ აქ სხვადასხვა პრობლემებს წყვიტავ, თამაშობ, და შენ პირადად რაიმე პრობლემა ხომ არ გაქვს?
_ვალოდიამ ღრმად ამოისუნთქა და თქვა:
_კი მამა მაქვს ერთი დიდი პრობლემა. და მხოლოდ შენ შეგიძლია მისი გადაწყვეტა
ვალოდია იყო მოწყენილი, მე კი პირიქით გამიხარდა, რომ ის საჭიროებსე ჩემს დახმარებას.
_რაში მდგომარეობას შენი პრობლემა?
პრობლემა
_ გახსოვს, მამა, მე გიყვებოდი წინა მოსვლაზე, როგორ ვემზადები თქვენს სამყაროში მოსასვლელად როდესაც გავიზრდები?
_კი მახსოვს ამბობდი მოხვალ ჩვენს სამყაროში, ნახავ შენს სამყარო გოგოს, რომ გახადო ის ბედნიერი, მასთან ერთად გააშენებ მამულს, არზრდით ბავშვებს, მახსოვს როგორ ამბობდი, და უარი არ გითქვამს შენს იდეაზე?
_ არ გადამითვამს და ხშირად ვფიქრობ მომავალზე, ჩემს გოგონაზე და მამულზე, დეტალურად მაქვს წარმოდგენილ როგორ ვიცხოვრებთ ერთად და როგორ მოხვალთ შენ და დედა სტუმრად.
_პრობლემა რაში მდგომარეობს? გეშინია რომ შენს გოგოს ვერ იპოვი?
_პრობლემა ეს არ არის, გოგოს მოვძებნი და ვიპოვი. წამოდი გაჩვენებ კიდვ ერთ ადგილს, და მიხვდები პრობლემის არსს.
ჩევნ წავედით სხვა ნაკვეთზე რომელიც ანასტასიას ნაკვეთის გვერდით მდებარეობდა, როდესაც ნაკვეთის შუაში გავჩერდით, ვალოდიამ შემომთავაზა დაჯდომა, თავად კი ხელები მოიმარჯვა და ხმამაღლა დაიძახა „ა-ა-ა.“
თავიდან ერთი მიმართულებით ყვიროდა, შემდეგ სხვა, დაახლოებით 2-3 წუთში დაიწყო ხეების წვეროებმა მოძრავი ციყვები ხტებოდნენ 1 ხიდან მეორეზე ისინი მოგროვდნენ 1 კედარზე დასხდნენ ტოტზე და გვიყურებდნენ უფრო მოუსვენრები კი კვლავაც ხტოდნენ ტოტებზე
კიდევ რამოდენიმე წუთში ბუჩქებიდან გამოიქცა 3 მგელი ისინიც ახლოს დაჯდნენ და გვიყურებდნენ.
(მოკლედ აღვწერ: მოგროვდნენ სხვადასხვა ჯიშის ცხოველები რომლებიც ვალოდიას ყავდა მოშინაურებული, ისინი მის მითითებებს ასრულებდნენ თანაც სიხარულით სანაცვლოდ ისინი მხოლოდ ვალოდიას სიყვარულს იღებდნენ, ანუ ცხოველები გრძნობენ და ხედავენ იმ უხილავ ენერგიას რასაც ადამიანი ფლობს და მათ ეს ისე ათბობს, მოსწონთ და სჭირდებათ როგორც მაგალითად მზე, მაგრამ ეს ცხოველები მხოლოდ ვალოდიასთან არიან მიჩვეული...)
_არა ერთი წელია მათთან ვარ, ისინი მომეჩვიენ, ისინი ელოდებიან ურთიერთობას, ალერსი უნდათ, და როდესაც წამოვალ შენს სამყაროში, ისინი მოიწყენენ, რომ მათთან არ მივა ადამიანი, რომ მათ აღარ მოუხმობს თავისთან და არაფერს სთხოვს, მე ვიგრძენი_ადამიანთან ურთიერთობა და მომსახურება გახდა მათი ცხოვრების მთვარი აზრი.
_ნუთუ მათ ანასტასიასთან რთიერთობა არ შეუძლიათ?
_დედას ტავისი წრე ყავს, თავისი ცხოველები, რომლებთანაც მეგობრობს, თანაც ის დაკავებულია და ყველაფრისატვის დრო არ ჰყოფნის. ესენი კი მაჩვენა ძველებურად მჯდომარე ცხოველები, მე თავად შევარჩიე და მხოლოდ მე ვურთიერთობდი რამოდენიმე წელი, აი უკვე სამი თვეა რაც ვთხოვე ბაბუას, რომ დავალებებისას ჩემთან ყოფილიყო მათ დასანახად, ბაბუა კი წუწუნებს მაგრამ ყოველთვის ჩემს გვერდით იყო, ხოლო რამოდენიმე ხნის წინ განმიცხადა, რომ ვერ შემცვლის.
_რატომ?
_“მე არ მაქვს ისეთი ინტერესი წვრთნისადმი, როგორც შენ“_მითხრა ბაბუამ. და კიდევ დაიწყო საყვედურები, რომ არ იყო საჭირო ამდენი წვრთნა სათითაულოდ ყველა ცხოველთან. და რომ ბევრი ალერსიც არ იყო საჭირო. და კიდევ ეს ცხოველები მთვლიან თავიანთ მეთაურად და ასევე ბავშვადაც, იმიტომ რომ მათმა უფროსებმა მე მნახეს პატარა და ძიძობას მიწევდნენ, მოკლედ რაღაც შეცდომა დავუშვი, ახლა მისი გამოსწორება აუცილებელია. ოღონდ მხოლოდ მე მის გამოსწორებას ვერ შევძლებ.
მე ვუყურებდი ძველებურად მჯდომარე ცხოველებს და ელოდებოდნენ ვალოდიასგან რაღაც მითითებას ან დავალებას. წარმოვიდგინე როგორ მოიწყენენ ისინი, გამახსენდა ჩემი ძაღლი როგორ იწყენს როდესაც მოვდივარ ქალაქგარე სახლიდან, მე მას არ ვაბამ რომ ტავისუფლად იყოს მეზობელს ნაირნაირ საჭმელებს ვუტოვებ მისთვის, მაგრამ მეზობელი მეუბნება: „იწყენს ის უთქვენოდ ვლადიმირ, ხშირად ზის შემოსასვლელში და გზას უყურებს, რომლითც თქვენ მოდიხართ ხოლმე , и скулит иногда».როდეაც მოვდივარ ის სიხარულით მეგებება, ზოგჯერ გადამეტებული გრძნობისაგან, გულზე მახტება და სახეს მილოკავს, და ვერაფრით ვასწავლე რომ უფრო თავშეკავებულად გამოხატოს გრძნობები.
მაგრამ ეს მდელოზე მჯდომარე ცხოველები... ისინი ჩუმად და შინაგანად თავშეკავებულად გვიყურებდნენ ჩვენ სანამ ვსაუბრობდით. რა უნდათ მათ? ვერავინ ვერ აიძულებთ მათ რომ ასე იჯდნენ და ელოდონ თუ როდის მისცემს მათ ადამიანი რაიმე ბრძანებას... ღმერთო ჩემო...გამიელვა აზრმა. არა მხოლოდ ეს ცხოველები... არამედ ყველა ცხოველს დედამიწაზე აქვს თავისი დანიშნულება და ელოდება პლანეტის უმაღლეს არსება _ ადამიანთან ურთიერთობას. ისიი ამისთვის არიან შექმნილი, რომ დაეხმარონ ადამიანს თავისი უმაღლესი მისიის.
ვუყურებდი ამ მჯდომარე ცხოველებს და მივხვდი, ჩემს შვილს ნამდვილად პრობლემა შეექმნა, მას არ შეუძლია უბრალოდ ასე მიატოვოს ეს ცხოველები და ამასტანავე ვერ დაშორდება თავის ოცნებას გოგოსთან დაკავშირებით რომელთანაც შექმნის თავის მამულს.
_კი ვალოდია ეს ნამდვილად პრობლემაა, და როგორც ჩანს ვერ გადაწყდება, გამოსავალი არ არის.
_ერთი გამოსავალი არის მამა, მაგრამ ის ჩემზე არ არის დამოკიდებული.
_მხოლოდ შენ შეგიძლია ამ პრობლემის გადაწყვეტა, მამა.
_მე? როგორ? აქ მე ვერაფერს გავხდები შვილო.