შტაინერის ლექციებიდან, სხვადასხვა Options

[old_man]

ამ თემაში დავდებ შტაინერის ლექციებიდან გარკვეულ მონაკვეთებს, რაც მნიშვნელოვნად ჩავთვალე. შედარებით მცირეს, რომ შეძლოთ წაკითხვა და კარგად აღქმა.
ამჯერად ვდებ წიგნიდან "ცხოვრება გარდაცვალებიდან ხელახალ დაბადებამდე". გვ. 91-93.
შეგვიძლია ამონარიდები განვიხილოთ, ან დაფიქისირდეთ მაინც, რომ ვიცოდე, რომ ვიღაც კითხულობს .

"თეორიული მატერიალიზმის გაფურჩქვნის ხანაში, იყო ასეთი აზრიც, რომ ადამიანები, რომელთაც არ სურთ საიქიო ცხოვრების ხელაღებით უარყოფა და მზად არიან დათმობაზე წავიდნენ და აღიარონ იგი, ასეთნაირად სჯიან: რა აუცილებლობას წარმოადგენს მიწიერი ცხოვრების პერიოდშივე ჩავეძიოთ იმას, რაც თავისთავად გაირკვევა გარდაცვალების შემდეგ. მოვა დრო და გავიგებთ კიდეც არსებობს თუ არა საიქიო ცხოვრება და რა შეიძლება მან შეგვძინოს. ერთი შეხედვით ამგვარი მსჯელობა სავსებით ლოგიკურია და მისაღები, მაგრამ რეალურად, მთლიანად ეწინააღმდეგება ფაქტებს, რომლებიც სულიერი კვლევის შედეგად ცხადდება, ანუ იმ ფაქტებს, რომელთაც ადგილი აქვთ გარდაცვალებასა და ხელახალ დაბადებას შორის.
გაივლის რა სიკვდილის კარიბჭეს, ადამიანი უმაღლეს იერარქიათა სხვადასხვა ძალებთან და არსებებთან ამყარებს ურთიერთობას. შემდგომ, დედამიწაზე კვლავ დაბადებისას, იგი მთელი თავისი სხეულებრიობისა და ასევე, მთელი თავისი ბედის თვითაღმდგგენელად გვევლინება. დიახ, გარკვეულ ფარგლებში ადამიანი მთელ თავის სხეულს - ტვინის ხვეულების ჩათვლით - წარმოქმნის და აშენებს იმ ძალთა მეშვეობით, რომლებიც სულიერი სამყაროდან ფიზიკურ ყოფიერებაში შემოსვლისას მოაქვს თან. ფიზიკური არსებობისას მთელი ჩვენი ცხოვრება დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორია ჩვენი ფიზიკური სხეულის ფორმები, რომელთა მეშვეობით ჩვენ შეგვიძლია კონტაქტი დავამყაროთ გარე სამყაროსთან, ვიყოთ ქმედითი, ვიაზროვნოთ. ჩვენ მხოლოდ მაშინ შევესაბამებით ფიზიკურ ყოფიერებას, როდესაც სულიერი სამყაროდან მოგვაქვს სათანადო ძალები, რომლებიც შესაძლებლობას გვანიჭებს ავაშენოთ ისეთი სხეული, ფიზიკური სამყაროს ყველა მოთხოვნას რომ აკმაყოფილებს. ადამიანი გარდაცვალებასა და ხელახალ დაბადებას შორის ნაბიჯ-ნაბიჯ უნდა მიეახლოს შესაბამის სულიერ არსებებს, რომლებიც დაამწყალობებენ მას, შთაუნერგავენ მომავალი ფიზიკური არსებობისთვის საჭირო ძალებს. გარდაცვალებასა და ხელახალ დაბადებას შორის, ერთ შემთხვევაში ადამიანი ისე ჩაუვლის ამ არსებებს, რომ შეიცნობს და გააცნაურებს კიდეც მათი ხასიათის ნიშანდობლიობებს. ამ დროს მას საშუალება ეძლევა აღიქვას, ან თუნდაც იხილოს ის, რაც ამ არსებებს ძალუძთ მიმადლონ მას და რაც აუცილებელია მომავალი მიწიერი ცხოვრებისათვის, მაგრამ სხვა შემთხვევაში ადამიანმა შესაძლოა ისე ჩაუაროს მათ, რომ ვერ კი შენიშნოს ისინი, ვერ აღიქვას ის სასიცოცხლოდ აუცილებელი ძალები, რაც მან უმაღლეს იერარქიათა არსთაგან უნდა მიიღოს, რადგანაც სულიერ სამყაროში, სულიერების თვალსაზრისით იგი წყვდიადითაა მოცული.

არჩევანს წინდაწინვე განსაზღვრავს ადამიანის ადრინდელი მიწიერი ცხოვრების ნიშანდობლიობანი. სახელდობრ, ის, ვინც უკანასკნელ მიწიერ ცხოვრებაში გულგრილად ეკიდებოდა ზეგრძნობადი სამყაროს მოვლენათა შემეცნებისთვის აუცილებელ აზრებს და იდეებს, გარდაცვალებასა და დაბადებას შორის ცხოვრების მოვლენებს წყვდიადით მოცული განლევს. მან რომ შეიცნოს სულიერი არსებანი, გაიგოს თუ რას უბოძებენ ისინი მას მომავალი მიწიერი ცხოვრებისთვის, ამისათვის აუცილებელია სულიერი სინათლე, მაგრამ ზეგრძნობად სამყაროში ამ სულიერ ნათელს ვერ მივიღებთ, იგი აქ დედამიწაზე ცხოვრებისას უნდა მოვიპოვოთ, რათა შემდგომში გავივლით რა სიკვდილის კარიბჭეს, ჩვენი იდეები და ცნებები სულიერ სამყაროში, სულიერ ყოფიერებაში შევიტანოთ. აქედან ცხადდება, თუ რაოდენ მცდარია ის აზრი, რომ სიკვდილის შემდეგ, სულიერ სამყაროში, მაშინაც კი, თუკი ადამიანმა მიწიერი ცხოვრების პერიოდში უგულვებელყო სათანადო მომზადება, ყოველივე თავისთავად მოგვემადლება. ყველა სამყაროს თავისი საკუთარი მისია აკისრია და ვერც ერთ სხვა სამყაროში ვერ მიიღებს ადამიანი იმას, რაც ფიზიკურ სხეულებრიობაში მიწიერი ცხოვრების დროს უნდა მიიღოს".

[old_man]

რუდოლფ შტაინერი დაავადებების შესახებ:

"თუ გვსურს, ინფორმირებული ვიყოთ ჯანმრთელობასა და ავადმყოფობაზე, უნდა დავფიქრდეთ, რამდენი რამ მოქმედებს აქ ერთდროულად, ავადმყოფობა არ არის მხოლოდ ინდივიდუალური კარმა, ავადმყოფობასთან მიმართებით არსებობს ასევე ხალხის კარმა.

სულიერ ცხოვრებაში თავისებური კავშირების საინტერესო მაგალითია ჰუნებისა და მონღოლური ტომების შემოსევა. აზიიდან დასავლეთისკენ მომთაბარე ეს მონღოლები ატლანტიდელთა შთამომავლები იყვნენ. იმ დროს, როცა ინდოელები, გერმანელები და სხვები ვითარდებოდნენ, მათი ძმები მონღოლები ერთ-ერთ საფეხურზე ჩამორჩნენ. ზუსტად ისე, როგორც ადამიანის განვითარების გზაზე მას გამოეყო ცხოველები, ასევე გამოეყოფიან დაბალგანვითარებული ხალხები და რასები მაღალგანვითარებულთ. ეს ხალხები, მონღოლები, იყვნენ ჩამორჩენილი ატლანტიდელები, რომლებმაც ფიზიკური დეგრადაცია განიცადეს. ასე დეგრადირებულ ადამიანთა ასტრალურ სხეულში ჩანს დიდი რაოდენობით ხრწნადი ასტრალური მატერია. მონღოლები დაეჯახნენ გერმანელებსა და სხვა შუა ევროპელ ხალხებს, რომელთაც შიში და ძრწოლა დაეუფლათ. შიში და ძრწოლა კი ასტრალური სხეულის თვისებებია. ამ თვისებებში ყვავის ასტრალური ხრწნადი ნივთიერებები. ასე დაინფიცირდა ევროპული ასტრალური სხეულები და ეს ინფექცია შემდგომ თაობებში გადავიდა ფიზიკურ სხეულზე, მაგრამ არა ინდივიდებზე, არამედ ხალხებზე. ეს იყო კეთრი, საშინელი დაავადება, რომელმაც შუა საუკუნეებში წარმოუდგენელი გაპარტახება გამოიწვია. ეს ავადმყოფობა არის ასტრალურ სხეულზე ზემოქმედების ფიზიკური შედეგი.

ამდენად, ხალხთა ავადმყოფობებს თავისი საფუძვლები აქვთ. ძველ დროებში ეს ჯერ კიდევ იცოდნენ და ბიბლიამ ის ასახა, როგორც ჭეშმარიტება, რომელსაც ხშირად მცდარად განმარტავენ: "მამების ცოდვები მესამე და მეოთხე თაობამდე გადადის". ვინაიდან ამაში იგულისხმება არა ერთმანეთის მომდევნო ინდივიდუალური ინკარნაციები, არამედ თაობები, გარკვეული სახის ხალხის კარმა. როგორც მრავალი ბიბლიური გამონათქვამები ესეც სიტყვასიტყვით უნდა გავიგოთ.

ზემოთქმულიდან ჩანს, თუ როგორ ვლინდება ფიზიკურ ცხოვრებაში ის, რაც ადრე სულიერ ცხოვრებაში გრძნობებსა და ჩვევებში იყო. აქედან შესაძლებელია მივიღოთ ძალზე მნიშვნელოვანი პრაქტიკული დებულება: თუ ადამიანთა ჩვევებზე კეთილად ზრუნავენ, მაშინ აუმჯობესებენ არა მხოლოდ ზნეობრივ, არამედ მთელი თაობების, მთელი ხალხის ჯანმრთელ ცხოვრებას და პირიქით. სწორედ ეს იქცევა ხალხის კარმად".