ასტრალში vol.2, ვინ სად როდის და როგორ.... Options

[Zet]

ამ თემის პირველი ნაწილი დაიკარგა, და სანამ გამოჩნდება.. დავწეროთ ვინ სად როდის და როგორ....

[Zet]

მეც, რაც გავსულვარ ყოველთვის ბინაში ყოპნით შემოვპარგლულვარ))) მოძრაობა არ დამიმუღამებია უბრალოდ თორე რა გამაჩერებდა)))
საერთოდ ადამიანების 80 პროცენტი (თუ ასი არა) ნამყოფია ასტრალში ასაკის სხვადასხვა პერიოდებში უბრალოდ ამისთვის ყურადღება არ მიუქცევია..
ეს ხშირად ხდება როცა მაღალი სიცხეაქვს ადამინს მაგალითად პატარაობისას ან ისედაც, ეს გავს ნახევრად როგორც სიზმარს, იქედან გამომდინარე რო სხეულს გარეშე ადამიანს არააქვს არც თვალები და არც ტანი, გარემოს აღქმა სხვანაერია ამას ალბათ თავიდან როგორც ნახევრად სიბნელეში ყოფნას შევადარებ...
ესეეგი იღვიძებთ და თან ნახევრად გძინავთ თითქოს, ცდილობთ გაამოძრაოთ ხელი ან ფეხი და არანაერი შედეგი არარის ესეეგი ასტრალში ხართ სავარაუდოდ, მერე იწყება შიში და ფართხალი დაბრუნებაზე ჩალიჩი, ფართხალს არაფერი შედეგი არ მოაქვს.. მაგრამ ჩემი აზრით ეს შიში აბსოლუტურად გაუმართლებელია, უკან დაბრუნება ადამიანს გარანტირებულიაქვს იმაზე უფრო ვიდრე როცა სახლიდან გადის და უკან ბრუნდება... მანქანით მგზავრობა უფრო საშიში მგონია ვიდრე ასტრალში გადაადგილება მითუმეტეს თუ იცის ადამიანმა გადაადგილების პრინციპები და დაცვის საშვალებები.. ასტრალში გადაადგილებას და მხედველობას ადამიანი სწავლობს რაღაც ვარჯიშებით, როგორც დაუშვათ პატარა ბავშვი სწავლობს სიარულს, ოღონდ ასტრალის შემთხვევაში რათქმაუნდა უფრო ადვილია)) ხდება ხოლმე სხეულის გარეთ ყოფნის დროს შორს წაუსვლელადაც შეხვდეთ სხვადასხვა არსებებს, მაგალითად შედარებით დაბალ საფეხურზე მყოფ არსებებს, მემგონი მენტალიებს ეძახიან, რომლებიც ყოველდღიურ ცხოვრებაში ისედაც უთვალთვალებენ ხოლმე ადამიანებს, ოღონდ ჩვენ მათ ვერ ვხედავთ, ისინი ძირითადათ ხუმრობაზე ორიენტირებულები არიან და ზოგჯერ შეიძლება შეაშინონ ადამიანი ან გაეკაიფონ ან რამე ამდაგვარი, მე მაგალითად მქონია შემთხვევა როცა ასტრალში ყოფნის დროს ორი ეგეთი შუთნიკი დამადგა და ჩემ შეშინებას ცდილობდნენ) ლოგინზე აბაგუნებდნენ))
საერთოდ მოგზაურობების დროს როგორც ვიცი ყველაზე კაი ხერხი თავდასაცავათ არის მანტრები, იმიტომრომ მანტრებს დიდი ეგრეგორი აქვს...
და როგორც ვიცი ყველანაერ არსებებს თუ ენერგიებს რომლებიც ცოტა სხვანაერად არიან განწყობილები, შლის ან აგდებს ან აქრობს...
მხედველობის გავარჯიშების მერე ასტრალში შესაძლებელია ადამიანმა მთლიანად გარშემო ხედავდეს ყველაფერს, ანუ მარტო წინ კი არამედ გარშემო...
ხო კიდე სხეულში დაბრუნების ყველაზე მარტივი მეთოდი არის ის რომ პირველი უნდა ეცადოთ ამოძრაოთ ენა როცა ცდილობთ სხეულში დაბრუნებას...
კიდე ვენ რაიცით დაწერეთ)))

[რათა_ჰა?...]

ჩემი მედიტაციისადმი ინტერესიც მსგავსი რამეებით დაიწყო. მაგრამ, რამდენადაც არ ვცდილობდი, არაფერი გამოდიოდა. ასტრალს არ ვეძახდი, მაგრამ რაღაც განსხვავებულ ცნობიერებას. ამით რომ არაფერი გამოვიდა, ვსინჯე რამოდენიმეჯერ სალვია დივინორუმი-შამანაები იყენებდნენ ამ მცენარეს, როცა სულის მოგზაურობა იყო საჭირო. სალვია დივინორუმით მიღებული განცდა ძალიან ძნელია რაიმეს შეადარო: "ჯოჯხეთშიც" ვარ ნამყოფი ამ მცენარით, "სამოთხეშიც" და ცნობიერების რამოდენიმე სხვა მდგომარეობაც განმიცდია. მერე ამათ შევეშვი. ბოლო რამოდენიმე თვის მანძილზე ყოველდღიურად ვაკეთებ მედიტაციას, ოღონდ მედიტაციის ამ ტიპში არაფერს არ ცდილობ საერთოდ. არც მიზანი გაქვს რაიმეს მიაღწიო და არც მიზანი გაქვს რაიმეს არ მიაღწიო. მარტო დაკვირვება ხდება ყველაფრის. ღამე ყოველთვის ასე ვიძინებ და ბოლო 2 თვის განმავლობაში მქონდა რამოდენიმეჯერ გააზრებული სიზმარი. გააზრებული სიზმარი იწყება სიზმარში ყოფნის რეალიზაციით. როცა პირველად დამეწყო ეს განცდა (უფრო სწორად, გააზრებული სიზმრები ადრეც მქონია, მაგრამ ასეთი არასდროს), როგორც გეორგიუს-ასმოდეი ამბობს, შეუძლებელია მისი გადმოცემა. ერთი კი ვიცი, რომ ამ დროს სიზმრის კონტროლს საერთოდ არ ვცდილობ და ვცდილობ ზუსტად ისეთივე მედიტაცია გავაკეთო, რასაც ფხიზელი ვაკეთებ (პრინციპში დიდი განსხვავება არ არის სიფხიზლესა და სიზმარს შორის). ენით მართლა ძნელი გადმოსაცემი განცდაა-ასტრალი რა არის ვერ ვიტყვი, მაგრამ ამ განცდას უხეშად გადმოვცემ. არაფერს არ ვხედავდი, რაიმე ვიზუალური განცდა არ მქონია. მარტო არის დიდი სიამოვნების, შიშის და უსასრულო სივრცეში ვარდნის განცდა. მე ყოველთვის ვცდილობ, რომ უბრალოდ დავაკვირდე ამ ყველაფერს და არავითარი შინაარსი არ მივცე განცდებს. თუმცა, ეს ყოველთვის ადვილი არ არის. როცა შინაარს აძლევ რაღაცას, მერე ყველაფერი შინაარსის მიხედვით იცვლება. ამ შემთხვევაში, შიშის განცდა იყო ყოველთვის, მაგრამ თავიდან ამ შიშის განცდაზე დაკვირვება ხდება და ბოლოს შიში აღიქმება როგორც ჩემი. როგორც კი შიში აღიქმება როგორც ჩემი, მაშინვე მთავრდება ეს ყველაფერი. თანაც იცი ეს ყველაფერი წინა რამოდენიმე განცდის საფუძველზე. უფრო მეტიც, სიზმრის გააზრება იწყება თუ არა, მყისიერად იცი (არა როგორ "მე"-მ და ამის გადმოცემა და გაგება ძნელია-თუმცა არ არის საჭირო, ჩემი აზრით), ან რაღაცამ იცის, რაც მოხდება და ყველანაირი გრძნობა უცებ გეუფლება.

მედიტაციაზე ქადაგების შანსს არ დავკარგავ და აქვე ვიტყვი აუცილებლად საჭიროა მედიტაცია. თუ დილის საათებში ვერ შეძლებთ, როცა დასაწოლად წახვალთ, ნუ იფიქრებთ ნურაფერზე განზრახ. უბრალოდ ცნობიერი დარჩით ყველაფრის. გონებას მიეცით საშუალება სადაც უნდა წავიდეს. ამ დროს ფიქრიც იქნება თავში, მაგრამ ერთ რამეს ძალიან აშკარად დაინახავთ: როცა ნებით არ ვფიქრობთ, ეს ფიქრები თავისით ავტომატურად მიდიან და საერთო არ გვაწუხებენ. ყოველ ღამე ასე აკეთეთ და ჩაძინებაც გაცილებით მარტივია და საინტერესოც. ზოგჯერ, როცა ასეთი ცნობიერებით ვიძინებ (და როგორც ავღნიშნე, ბოლო რამოდენიმე თვეა აღარ დამიძინია ამის გარეშე საერთოდ და აღარც არის სურვილი), ძილშიც ცნობიერი შევდივარ. მაგალითად, პირველი სიზმრის ნაფლეთები შეიძლება გაჩნდეს. ან, ისეთ მდგომარეობაში შეხვიდე, რომ თან გძინავს და თან იცი რომ ძილის მდგომარეობაში ხარ, ოღონდ არც სიზმრებია და არც არაფერი-უბრალოდ იცი რომ რაღაც არის, შენი ცნობიერება არის და ყველაფერს აღიქვამს. მოკლედ, ბევრი ასეთი რამის აღწერა ძნელია, მაგრამ უმიზნო და უ-უმიზნო მედიტაციით ამ ყველაფრის მიღწევა შეიძლება მიზნის გარეშე.

P.S. დამავიწყდა ის მიმემატებინა, რომ როცა ეს გააზრებული სიზმარი იწყება ამ განცდების ერთობლიობით, არსებობს "წინათგრძნობა" (და ისევ, ეს "წინათგრძნობა არ აღიქმება როგორც ჩემი), რომ რაღაც უსასრულო და ენით აღუწერელი დგას ამის უკან და თუ ასე გააგრძელებ, ამ რაღაცას ნახავ. ჯერ ჯერობით არ ვაგრძელებ, მაგრმა არც ვწუხვარ ამის გამო