კრისტალის ქალაქი "ილუმენი" (გზავნილი ჰანიმედიდან), კოსმოსური ოდისეა Options

[ანანდა...]

....65 მილიონი წლის წინ ორიონის თანავარსკვლავედიდან გამოფრენილი ჰუმანოიდების მცირე ჯგუფი დედამიწაზე ჩამოვიდა, ამ დროს მზის სისტემაში სხვა ცივილიზაციები არ არსებობდა.

ორიონიდან მოსულმა კოლონიებმა აქ შექმნეს მაღალ განვითარებული ცივილიზაცია, მაგრამ კოსმოსური კატასტროფის გამო, რომელმაც ეკოსისტემის განადგურება გამოიწვია, იძულებული გახდნენ პლანეტა დაეტოვებინათ.. .


გავიდა წლები..

ორიონიდან 80 000 წლის წინ დედამიწაზე ჩამოვიდა ახალი კოლონია, მათი მიზანი იყო, წარსულში აქ მყოფი ცივილიზაციის ნაშთები მოეძებნა.

აღმოჩნდა, რომ გადარჩენილ ცივილიზაციებს შორის მძიმე დამოკიდებულება იყო, მიმდინარეობდა ომები.

ორიონის დელეგაცია, მათ ცხოვრებაში არ ჩაერია და პლანეტაზე ბუნებრივი განვითარების პროცესი გაგრძელდა. ორიონელები დარჩნენ მზის სისტემაში და დასახლდნენ იუპიტერის ერთ-ერთ თანამგზავრ “ჰანიმედზე”.

“ორიონელების” დაბრუნება მზის სისტემაში, კონკრეტულ მიზნებს უკავშირდებოდა. მათ გადაწყვიტეს საფუძვლიანად შეესწავლათ იუპიტერის ეს თანამგზავრი და მასზე დიდი ხნით ცხოვრებისთვის საჭირო პირობები შეექმნათ.

პირველი ჯგუფი, რომელიც “ჰანიმედზე” ჩაფრინდა, 25 000 ჰუმანოიდისგან შედგებოდა. ისინი 200 წლის განმავლობაში ჰანიმედზე ცხოვრებისთვის საჭირო პირობებს ქმნიდნენ. აყალიბებდნენ ხელოვნურ კლიმატს და აშენებდნენ მიწისქვეშა ქალაქს.

-"ჰანიმედზე” არსებობდა ყველა საშუალება იმისთვის, რომ აქ ცხოვრება შემდგარიყო. მიუხედავად ჟანგბადის ნაკლებობისა, თანამგზავრზე ბევრი სასრგებლო წიაღისეული აღმოჩნდა.

ჰუმანოიდები ენერგეტიკულ ბაზად პლანეტის ატმოსფეროში არსებულ ინერტულ აირებს იყენებდნენ. საშენ მასალად კი მთის ბროლს, რომელიც დიდი რაოდენობით მოიპოვებოდა თანამგზავრზე.

იქ არსებული თითქმის ყველა შენობა, ამ მასალით იქნა აგებული. ამიტომაც იმ ქალაქს სადაც ისინი ცხოვრობენ, “კრისტალის ქალაქი” დაერქვა.

გუმბათოვანი ნაგებობები, ერთი შეხვედით ესკიმოსების ტრადიციულ საცხოვრებელ სახლს “იგლუს” წააგავს. ნახევრად გამჭვირვალე შენობებით დაფარული დასახლება, წარმოუდგენელ სილამაზეს ქმნის...



გაგრძელება იქნება

[ანანდა...]

. . . .რაც შეეხება დედამიწაზე მცხოვრებ “რჩეულ ადამიანებს” და დედამიწაზე, მხსნელის ან მესიის გამოჩენას. ეს პროექტი დიდი ხანია საერთო ძალებით მზადდებოდა. მესიის გამოჩენას ელოდნენ არ მარტო ებრაელები, არამედ დედამიწაზე მცხოვრები სხვა ერებიც, მათ რელიგიებში არსებობს ჩანაწერები სადაც აღნიშულია, რომ ღმერთს ხალხისთვის მიცემული ჰქონდა პირობა, რომ კაცობრიობას მხსნელს მოუვლენდა.

სინამდვილეში პროექტის მიზანი ის იყო, რომ მხსნელის როლი თვითონ ადამიანს უნდა შეესრულებინა, ასეთი სუბიექტი რა თქმა უნდა თავისი ადამიანური მონაცემებით და შესაძლებლობებით გამორჩეული უნდა ყოფილიყო. მისი სახით, ხალხი უკეთესად იხილავდა, თუ განვითარების რა დონეს შეძლება მიაღწიოს ჩვეულებრივმა ადამიანმა, თუ იგი ცხოვრებაში უმაღლესი პრინციპებით იხელმძღვანელებს.

კაცობრიობისთვის დიდი პრობლემა იყო მრავალ ღმერთიანობის იდეის დაძლევა. პოლითეისტური მსოფლმხედველობა, ათეულობით ღმერთის არსებობის დაჯერება, ადამიანში ნეგატიური პროცესების წარმოქმნას უწყობდა ხელს. ამ მსოფლმხედველობის მიხედვით, ღმერთები ერთმანეთს ეწინააღმდეგებოდნენ ომობდნენ და უამრავ ღმერთისთვის უკადრის საქციელს სჩადიოდნენ.

მსგავსი წარმოდგენები ადამიანებს შორის უთანხმოებას, მტრობას და შუღლს თესავდა. ასეთი მახინჯი იდეა, რომ დაგვემარცხებინა, საჭირო გახდა შესაბამისი დროის და ადგილის შერჩევა.

პროექტის გასახორციელებლად შეირჩა ხალხთა ჯგუფი და კონკრეტული ოჯახები. ერთდროულად ავამოქმედეთ რამდენიმე ექსპერიმენტალური პროექტი, სხვადასხვა ერებიდან და ოჯახებიდან, ამოვარჩიეთ საუკეთესო ვარიანტები.

პირველი მნიშვნელოვანი პროექტი შუმერში დაიწყო, თუმცა იგი პირველსავე ეტაპზე კონტროლიდან გამოვიდა, შუმერები დროთა განმავლობაში თავიანთ წარმოდგენაში მრავალი ღმერთის ჩართვას იწყებდნენ.

ასეთი სინამდვილის გათვალისწინებით უკეთესად მივიჩნიეთ ისეთი ხალხთა ჯგუფის, ერის, პიროვნების მოძებნა, ვისაც უკვე ჩანასახოვანი საფუძველი გააჩნდა მონოთეიზმისა, ამ შემთხვევაში ალტერნატიული ინფორმაციის მიღება მის წარმოდგენებს ძლიერ არ შეარყევდა და მომავალშიც ამავე წარმოდგენების ერთგული დარჩებოდა და პიროვნებას ჩვენი მიწოდებული ცოდნით თავისი რელიგიური რწმენის დიამეტრალურად შეცვლა არ მოუხდებოდა.

ამ მიზნით, ისევ შუმერთა შორის შევარჩიეთ “თორი” და მისი ოჯახი. თორს დავუკავშირდით და ვურჩიეთ დაეტოვებინა “ური”-შუმერის დედაქალაქი. მას ჩვენი თავი ღმერთის წარგზავნილებად წარმოვუდგინეთ.

ასეთივე ვარიანტი განვახორციელეთ ისრაელშიც, სადაც დავეკონტაქტეთ აბრაამის ცოლს სარას. ჩვენი ვარაუდით, თუ ყველაფერი ისე მოხდებოდა როგორც გვინდოდა, ამ ხალხში დამკვიდრებული ახალი იდეები სხვა ერებზეც იმოქმედებდა, ინფორმაცია გავრცელდებოდა და ნაყოფიერ ნიადაგს შექმნიდა მონოთეისტური რწმენის განსამტკიცებლად. ყოველივე ამის შემდეგ კი უნდა განხორციელებულიყო მომდევნო პროექტი, ხალხში „რჩეულის“ გამოჩენა. ასეთი პიროვნების მოღვაწეობა გარემოში, სადაც უკვე ერთი ღმერთის რწმენა იყო, უფრო წარმატებული იქნებოდა

ამისთვის ჩვენ რამდენიმე პიროვნება შევარჩიეთ, ეს აუცილებელი იყო რათა ჩაფიქრებული პროექტი წარმატებით დასრულებულიყო. რჩეულთა შორის იყო სამუელის დედა, მან თავისი ცხოვრებით დიდი როლი ითამაშა ისტორიულ ცვლილებებში.

მსგავსი ვარიანტები სხვადასხვა კულტურებში პარალელურ რეჟიმში ხორციელდებოდა, მიღებული შედეგები ანალიზდებოდა და შესაბამისი დასკვნები კეთდებოდა.

რაც ეხება იმ პერსონას, რომლის სკულპტურული გამოსახულება პლანეტა აპუზე იხილეთ. ფაქტია, რომ თქვენ ამ ადამიანის იდენტიფიცირება მოახერხეთ. ამ პიროვნების მოღვაწეობა ერთ–ერთი პროექტის მნიშვნელოვანი ეტაპი იყო, ეს პროექტი ჯერ არ დამთავრებულა და რადგან სხვა რჩეულებისგან განსხვავებით ეს ადამიანი არ მომკვდარა, იგი ცოცხალია და ელოდება თავისი გამოჩენის დროს.

ამ სუბიექტს უნდა გადმოეცა, და ეჩვენებინა ის, რომ შესაძლებელია ადამიანის გარდასახვა, ცნობიერების გამოცვლა.

მას არაფერი არ თავისი ცხოვრების შესახებ. იგი მხოლოდ აღწერდა იმას, თუ როგორი უნდა ყოფილიყო მომავალი. მან დედამიწაზე დატოვა იგავებში და შარადებში ჩაწერილი ინფორმაცია. ამ ფორმით თქვენს მოსახლეობას დღესაც ეძლევა საშუალება, წაიკითხოს და ამოიცნოს მათში დამალული პასუხები. მისი სიცოცხლე და მოღვაწეობა იყო რუქა. ხოლო სიტყვები, ამ რუქაზე დატანილი ნიშნები და ამოცანები. ეს რუქა მათთვისაა განკუთვნილი, ვისაც თვალი და ყური აქვს, რადგან მხოლოდ ისინი დაინახავენ და შეისმენენ.

დღესაც, 2000 წლის შემდეგ იგივე პრობლემები გვაქვს, თუმცა ღრმად ფესვგამდგარი, ფაქტია რომ საუკუნეების მანძილზე არსებული პოლითეიზმის ბარიერი გადაილახა. ამჯერად პრობლემა მრავალ ღმერთიანობა კი არა, მრავალ სულიანობაა. პოლითეიზმის ნაცვლად გაჩნდა პოლისპირიტიზმი. ეს სამწუხარო რეალობა ჩვენსა და დედამიწელებს შორის კომუნიკაციას ხელს უშლის. ასევე ხელს გვიშლის თქვენში გავრცელებული პოპულარული ეზოთერული სწავლებები.

რელიგიურმა მოძღვრებებმა მნიშვნელოვნად დაამახინჯეს ჩვენი გადმოცემული ცნობები და ამიტომაც ხართ თქვენ ჩვენთან რომ ეს შეცდომები გამოასწოროდ.

კეთილი! სათქმელი უკვე გითხარით. მათ გარდა კიდევ ბევრი თქვენთვის საჭირო ინფორმაცია არსებობს, მაგრამ იგი გარკვეული დროის შემდეგ თქვენ თვითონ უნდა აღმოაჩინოთ.

ყოველ ნაყოფს თავისი სიმწიფის პერიოდი აქვს. ასევეა ადამიანიც. არცერთ ინდივიდს თავზე არ უნდა მოახვიო, ის რაც მასში თანდათან ბუნებრივად უნდა განვითარდეს.

დროა უკან დაბრუნდეთ. მალე გათენდება. ჩვენ ისევ შევხვდებით. ეს მოხდება მაშინ, როცა თეთრად მოსილი ადამიანისგან წიგნი მოგეწოდებათ და იგი დაგეხმარებათ განვითარებაში, ეს იქნება ნიშანი რომელიც დამალულია მოწოდებული ინფორმაციის ქვეტექსტში. ყოველთვის კარგად დააკვირდით მათ ვინც თქვენს გვერდზე იქნება.

ამ სიტყვების დამთავრებისთანავე იოაკიმე შებრუნდა და გამოქვაბულის სიღრმისკენ გაემართა. შუქმა ციმციმი დაიწყო, და უეცრად ჩაქრა თითქოს სადღაც მოკლე ჩართვა მოხდაო. ირგვლივ უკუნი სიბნელე ჩამოწვა.

ცოტა ხანში, უცნაური და მძიმე შეგრძნება გაგვიჩნდა, მძლავრი ჰაერის ტალღა თავისკენ გვითრევდა, წინააღმდეგობის გაწევა ვცადეთ, მაგრამ ამაოდ. ჰაერის მასამ სადღაც გაგვაქანა და ისევ უკან თავშესაფარში აღმოვჩნდით. ყველას ერთდროულად გამოგვეღვიძა. გონს მოსულებმა ერთმანეთს იოაკიმეს შესახებ მოუყევით. გამოქვაბულზე და მოხუცის შესახებ ყველას ერთი და იგივე გვახსოვდა. დავმშვიდდით. იოაკიმეს ნაამბობი და გამოქვაბულში მომხდარის შესახებ ყველა დეტალი გაგვახსენდა, ის თუ რას ვსაუბრობდით, როგორი სიტუაცია დაგვხვდა იქ, ისიც გვახსოვდა, რომ გამოქვაბულში ედუარდოს გარდა ყველა ვიყავით.

მას შემდეგ რაც შთაბეჭდილებებმა იკლო და დავწყნარდით, ირგვლივ მიმოვიხედეთ და შევამჩნიეთ, რომ ქოხის კარი ღია იყო, ხოლო ჩვენს მიერ კართან მოგროვილი ბარგი მოშორებით ელაგა.

ვის უნდა გაეკეთებინა ეს? განცვიფრებული და დაბნეული ვიყავით. რა მოხდა ჩვენს თავს? რა იყო ეს სიზმარი? ქსენდრა? ასტრალური მოგზაურობა? თუ კიდევ სხვა რამ?

ამ ფენომენის ახსნა ჩვენ არ შეგვეძლო. მაგრამ ერთ რამეში ნამდვილად დარწმუნებული ვიყავით, რომ ჩვენ ისევ ძველ ადგილზე, „მარაკოხუასის პლატოზე“ დოქტორ რუსოს მიერ აშენებულ ქოხში ვიყავით.

მაგრამ როგორ გადავადგილდით სივრცეში კორდილიერების მთაზე? ეს იყო საკითხავი. ყველაფერი ალბათ კარგად იყო დაგეგმილი და ორგანიზებული უცხოპლანეტელების მიერ, ის კი არა–ედუარდოს ჩვენს რიგებში არ ყოფნაც არ აღმოჩნდა შემთხვევითი მოვლენა. რაც შემდგომში დადასტურდა, იმით რომ ოჯახური პირობების გამო, იგი ჯგუფს ჩამოშორდა და ჩვენთან თანამშრომლობა ვეღარ გააგრძელა.

იმავე დღეს ლიმაში უნდა დავბრუნებულიყავით, ამიტომ გადავწყვიტე, წასვლამდე ბუნების პეიზაჟებისთვის ფოტოები გადამეღო. ბარგი შევკარით და გასამგზავრებლად მოვემზადე. შუადღისთვის უკვე გზას უნდა გავდგომოდით.

მე ცოტა ხნით ჯგუფი დავტოვე და კამერით ხელში მთებისკენ წავედი. ერთ–ერთი გორაკისკენ გავწიე. აქედან, ქვევით დარჩენილი სოფლის საინტერესო ხედი იშლებოდა. კამერა მოვიმარჯვე და წმინდა პეტრეს სახელობის ტაძრისკენ მივმართე.

ედუარდო მთის ძირში დავტოვე, რომ ამ ფონზე გამოჩენილიყო. კამერით დავაფიქსირე ეს კადრი, შევარდენის კამარა ცაზე, აკვედუკები, ვეებერთელა მთის მასივები, იმ წუთას ისევ გამოქვაბულში ნანახი ადამიანი მედგა თვალწინ.

უცბად კამერის ობიექტივში უზარმაზარი საფრენი აპარატი გამოჩნდა, იგი ხრამის თავზე ნელა მოძრაობდა. კამერა ძირს დავაგდე და ჯგუფისკენ გავიქეცი თან რაც ძალი და ღონე მქონდა ვყვიროდი, რომ ბიჭების ყურადღება როგორმე ობიექტისაკენ მიმექცია.

ედუარდოსაც ვუხმობდი, იგი პლატოს ძირას იყო, რადგან ჰაერის სიმცირის გამო მას სიმაღლეზე ამოსვლა უჭირდა. (იგი ხომ ჩვენ შორის ყველაზე უფროსი 40 წლამდე იყო.)

გზა გავაგრძელე, როგორც კი “მასმას” კლდოვან კონსტრუქციებს მივაღწიე, ხომალდი მოახლოვდა. იგი უჩვეულო, ლენტისებური ფორმის იყო, ზედ აღმართული თაღით. ხომალდის ერთი ნაწილი ვერცხლისფერი იყო, ნახევარი კი რუხი.

25-30 მეტრის დიამეტრის ობიექტი უხმაუროდ მოძრაობდა. უცნობ საფრენ აპარატს და მის მანევრებს შეშინებული და განცვიფრებული ვუცქერდი, მე ხომ კოსმიურ ხომალდს დღის შუქზე პირველად ვხედავდი.

სამწუხაროდ, ამ სანახაობას ჩემი მეგობრები ვერ დაესწრნენ.

ხომალდმა მოძრაობა შეწყვიტა, დაბლა ჩამოეშვა და განსაზღვრული მდებარეობა მიიღო. საფრენი აპარატის კორპუსზე ლუქი გაიღო და ადამიანი გადმოვიდა. იგი მაღალი იყო, სწორი სახის ნაკვთებით.. გრძელი ქერა თმა უკან კეფისკენ ჰქონდა გადავარცხნილი, ხოლო ტანთ ცნობილი უცხოპლანეტელების კომბინეზონი ემოსა.

იგი ნელი ნაბიჯით ჩემსკენ გამოემართა, ხელი აღმართა და მტევანი გაშალა. ტელეპატიურად მივიღე შეტყობინება:

”მე ვარ აშტარ შერანი, ნუ გეშინია! მე მოვედი შენთან და შენს მეგობრებთან, რათა გაცნობოთ, ის რაც თქვენ უნდა გააკეთოთ..

როცა შინ დაბრუნდებით. თქვენთვის საინფორმაციო საშუალებები გაიხსნება და მოგეცემათ საშუალება ყველას შეატყობინოთ, რაც აქ მარაკოხუასის პლატოზე იხილეთ და გაიგონეთ.

ჩვენ ხელს შეგიწყობთ ამ საქმის აღსრულებაში. ეს დახმარება იქამდე გასტანს რამდენიც საჭიროა კაცობრიობის სასარგებლოდ განხორციელებული პატიოსანი და ღირსეული საქმისთვის.

ნუ შედრკებით! დაბრუნდით უკან თქვენს საზოგადოებაში და მთელს მსოფლიოს აცნობეთ, ის რაც ამ თვეების განმავლობაში თავს გადაგხდათ.

დღეის შემდეგ, თქვენი სამყაროსთვის გამოღვიძების ახალი ეტაპი იწყება. დაიმახსოვრეთ, ჩვენ იქამდე ვიქნებით თქვენს გვერდით, ვიდრე თქვენი ჯგუფი სამყაროს უნივერსალური პრინციპების ერთგული დარჩება.

ყველანაირ დახმარებას გაგიწევთ იმისთვის, რომ მსოფლიოს ხალხს დაანახოთ ის გზა, რომელიც მათ, საკუთარი ხელით შექმნილი კოშმარიდან გამოიყვანს.“

ამ სიტყვების დამთავრების შემდეგ აშტარ შერანი ხომალდში დაბრუნდა, ლუქი ავტომატურად დაიხურა და ობიექტი დიდი სისწრაფით სივრცეში გაუჩინარდა. განცვიფრებული ვიდექი, ამ შეხვედრისთვის მზად არ ვიყავი, არც კი მეგონა რომ ასეთი რამ შესაძლებელი იყო

ამ ფანტასტიკურმა მოვლენამ პარადოქსალურ მდგომარეობაში ჩამაგდო, ვერ გამეგო ის რაც ვნახე, სიზმარი იყო, თუ ცხადი.

ჯგუფში დავბრუნდი და ბიჭებს ყველაფერი მოუყევი. ჩემი გონება სავსე იყო ეჭვებით და შიშით. აღმოჩნდა რომ აშტარ შერანის მოწოდებული დავალების შესასრულებლა არცერთი ჩვენგანი არ იყო მზად.

ყველა ხვდებოდა იმას რომ ჩვენი ამბის გაცხადება საკმაოდ რთული იქნებოდა. იმან რაც ამ ბოლო დღეს მოხდა ყველა ჩააფიქრა. გადაღებები დავასრულეთ, აქ დამთავრდა ჩვენი მოგზაურობაც.

მიუხედავად იმისა რომ მომხდარით აღტაცებულნი ვიყავითისიც გაცნობიერებული გვქონდა თუ რა მძიმე საქმე გველოდა მომავალში, ჩვენ ხომ წინ, უამრავი პრობლემებით სავსე რეალობა დაგვიხვდებოდა, თავისი გამოცდებითა და სიცრუით, ცივი და სკეპტიკურად განწყობილი, შეუბრალებელი, დესტრუქციული გარემო.

სამყარო, რომელიც არაფერს არ გპატიობს, სადზოგადოება, რომელსაც არანაირად არ სურს შეცვლა და დაინტერესებულია, მ�