ამ თემაში მინდა ვისაუბროთ როგორ უყურებს ანთროპოსოფია სხვადასხვა საკითხს,
კითხვა-პასუხის რეჟიმში.
შეგიძლიათ დასვათ კითხვა. რას ფიქრობს შტაინერი ამ საკითხზე. ვინც იცის უპასუხებს და თუ არ ვიცით ვცდით მოძებნას.

მაგალითად, მაინტერესებს თუ იცით როგორ უყურებს შტაინერი ალკოჰოლს და მის გავლენას ადამიანზე.
ეს საკითხი მაინტერესებს ამჟამად. თუ ვინმემ იცის დაწეროს. თუ არავინ იცის, შემდეგ მე მოვძებნი და დავწერ აქ.

old_man

ალკოჰოლის საკითხი იქით თემაში იყო განხილული, აი დავაკოპირებ აქაც:



მე ტკბილეულზე მაინტერესებს, ანთროპოსოფია როგორ ხსნის მის ზემოქმედებას. და რამდენად არის მისი შეზღუდვა აუცილებელი.

chemikerin
მადლობა

და აი, მოვძებნე რას ამბობს ტკბილზე:

"შაქარი არის ის რაც, ადამიანს შინაგანად ხდის ძლიერს, თუ ორგანიზმში მისი მოხვედრა ხდება სწორად.
ის ხალხი, ვინც შაქარს დიდი ოდენობით მოიხმარს, გახდება უფრო თავდაჯერებული და ეგოისტური. ხოლო ვინც ცოტას მოიხმარს, გახდება არაეგოისტური და სუსტი"

სხვა ლექციაში საუბრობს, რომ შაქრის მოხმარების ზრდა ცივილიზაციის განვითარებას მიჰყვება. ძაან დაჩქარდა ცხოვრების ტემპი. ეს მოითხოვს უფრო დიდ ენერგიას. და შაქარი აძლიერებს ასევე აზროვნების ძალასო. მოკლედ ის დასკვნა გამოვიტანე, რომ კი ეგოიზმს აძლიერებს, მაგრამ რაღაც დოზით ბალანსისთვის მაინც საჭიროა, რომ ღრუბლებში არ გავფრინდეთო, მყარად ვიდგეთ მიწაზე და სოციუმში სრულფასოვნად ვიცხოვროთო.
მაგრამაო დამოკიდებული არ უნდა გავხდეთო მასზეო )

ორივე ცუდია



აღარ შემაწუხებს სინდისი

რადგან ამ თემებს შევეხეთ. საინტერესოა ადამიანის კვების საკითხები. ასევე ხორცის მოხმარება
როგორ აფასებს ამას შტაინერი

კვების საკითხებამდე ჯერ არ მივსულვარ. რაც მომხვდა თვალში ვეგეტარიანულ კვებას უწევს რეკომენდაციას, რადგან ხორცეული იწვევს ეთერული სხეულის "გამკვრივებასო", რაც არ არის კარგი.

ესეთი რამე მაინტერესებს. თუ იცით flashback-ებს რა იწვევს? უცებ სრულიად მივიწყებული და არათემატური კადრი რო ამოვარდება გონებაში წარსულიდან?
თან მარტო კადრი არ არის, მთელი თავისი შეგრძნებებით არის ხოლმე.

ანთროპოსოფიის "პრობლემა" ის მგონია, რომ ხანდახან გელაპარაკება ძალიან შორეულ პერსპექტივებზე. ეონის მერე რა იქნება, 4 ეონის იქით რა... და ანგელოზის დონე და ა.შ. ჩემი აზრით, ცოტა ზედმეტს გაფიქრებს უკიდურესად შორეულ პერსპექტივებზე. ეს ყველაფერი ადამიანის ამჟამინდელ გამოცდილებაში არ არის.. აზრზე არ არის ადამიანი ძალიან ბევრი რამის.. და შეიძლება ამ შორეულ პერპექტივებზე ფიქრმა, მთავარიდან ყურადღება გადაატანინოს ადამიანს.. ანუ იმის თქმა მინდა, რომ სიტყვაზე თუ ადამიანს სჯერა ისეთი რაღაცის რაც მის გამოცდილებაში არ არის (აბსოლუტური სიმართლეც რომ იყოს რისიც სჯერა), დოგამტიკოსია მაინც და "რაღაცისტი". ესე ხომ ფანატიკოსი მორწმუნეებიც ასრულებენ ბევრ წესს ბრმად. იმის თქმა მინდა, რომ ადამიანი დიდწილად თავის თავზე უნდა იყოს მინდობილი.. და არა რაიმე სწავლებაზე.. სწავლებიდან კი მხოლოდ ის აიღოს რაც ჯერჯერობით მის პირად გამოცდილებასთან/შეგრძნებებთან თანხმობაშია. რას ფიქრობთ ფორუმელებო ამასთან დაკავშირებით?
ანუ ამ შორეულ პერსპექტივებთან დაკავშირებით. ჩემი აზრით, ცოტა ზედმეტია...

აი მაგალითისთვის, ეკჰარტ ტოლე რომ ავიღოთ, ისეთი რაღაცეები უწერია რაც ეხლა არის საჭირო და აქტუალური. და მსგავსი პრაქტიკა ანთროპოსოფიაშიც არის მოცემული.. სამაგიეროდ საერთოდ არ გაფიქრებს შორეულ პერსპექტივებზე, რაც ჩემი აზრით, დიდად არც არის საჭირო.

"პრობლემა" იმიტომ დავწერე, რომ ეს მაინც ადამიანმა შეიძლება აქციოს პრობლემად და არა ის, რომ რეალურად პრობელმაა. ანუ ვიტყოდი რომ ბრმად დაჯერების "ცდუნება" მაინც არის ანთროპოსოფიაში, მაგრამ ეს ცდუნებაც ადამიანის პრობლემაა

დავიწყოთ აქედან: მიუხედავად იმისა, რომ ეკჰარტ ტოლეს ნორმალურად არ ვიცნობ, რაც ვიცი მის შესახებ ისაა, რომ ეს ადამიანი ასწავლის იმას, რომ ბევრი აზროვნება საჭირო არ არის. (თუ არასწორად მახსოვს რამე მითხარით). ხოდა ამას რომ ამბობს ადამიანი უკვე ცრუ მასწავლებელია.

ეხლა რაც შეეხება უშუალო პრობლემას: გარკვეულ წილად გეთანხმებით, უფრო სწორად კი მესმის კარგად რასაც ამბობთ, რადგან ზუსტად ამას ვამბობდი მეც თავის დროზე, კერძოდ კი აი ამას: "რა დროს მზის სულებზე და მეორე იერარქიის არსებებზე ლაპარაკია, როდესაც ამდენი პრაქტიკული პრობლემებია ადამიანის ცხოვრებაში გადასაჭრელი?" - ზუსტად ეს განწყობა მქონდა ხოლმე დასაწყისში. მაგრამ რაც მეტს ვსწავლობ ვხვდები, რომ ყველა პრაქტიკული პრობლემის რეალურად, ნამდვილად, არსობრივად და ცნობიერად გადაწყვეტას სწორედ ამდენი ცოდნა სჭირდება. სხვანაირად შეგვიძლია მივაკითხოთ სხვა და სხვა მასწავლებლებს, რომლებსაც მივუტანთ პრობლემას და კონკრეტულ რეცეპტს გამოგვიწერენ, მაგრამ პრობლემების ეს მარტივი გადაჭრის გზები არ გვაძლევს პრობლემის რეალური წვდომის შესაძლებლობას და ამდენად ამ პრობლემის არსობრივად გადალახვის ნაცვლად მეტწილად დროებითი მიჩუმება ხდება იმ მეთოდებით, რომლის მუშობის სიღრმისეულ პრინციპებსაც მეტწილად თავად ვერ ხვდება ადამიანი (ვერც მასწავლებელი და ვერც მოსწავლე). უფრო ხშირად ასეთი პრაქტიკები ერთ პრობლემას ცოტა ხნით აყუჩებს, მაგრამ დიდ მასშტაბებში აღმოჩნდება, რომ სხვა რამის დაზიანების ხარჯზე აკეთებენ ამას.

თანაც ეს შორეული საკითხები მნიშვნელოვანია, რადგან სწორედ მათშია ის ცოდნა, რომელიც შესაძლებლობას გვაძლევს რეალურად გავიგოთ რა ხდება ადამიანისა და კაცობრიობის თავს. ანუ ობიექტურად გვეხება ჩვენ ის შორეული რეალურობები მიუხედავად იმისა, ვიცით თუ არა მათ შესახებ. პირდაპირ პრაქტიკა თეორიული ღრმა ცოდნის გარეშე კრახისთვისაა განწირული. და ბოლოს - რა თქმა უნდა აბსოლიტურ აუცილებლობას არ წარმოადგენს, რომ ყველა სულიერებით დაინტერესებული ადამიანი ამ შორეულ რეალობებზე ფიქრში ჩაეფლოს, რადგან თავად ადამიანმა უნდა გადაწყვიტოს როდის რისი სწავლა ღირს. იმიტომ რომ ნამდვილად არ შეიძლება ყველა ადამიანს ურჩიო, განურჩევლად მისი მოცემულობისა, ახლავე ჩაეფლოს ასეთ საკითხებში.

პრაქტიკული პრობლემების გადაჭრის შესაძლებლობას ანთროპოსოფია იძლევა, რა თქმა უნდა. მაგრამ ამის მისაღწევად მაინც ბევრი რამის შესწავლა გიწევს.



ანთროპოსოფიის ჭეშმარიტებაში დასარწმუნებლად ადამიანი იმდენად მეტ მიზეზს პოულობს, რამდენადაც მეტი ზოგადი განათლება აქვს მას, რამდენადაც კარგად აზროვნებს და რამდენადაც სწორად გრძნობს. მე რაშიც ვერკვევი ზოგადად იმაზე შტაინერი ისეთ ახსნებს იძლევა, რომ მე სრულიად დარწმუნებით შემიძლია ვუთხრა საკუთარ თავს, რომ სხვანაირად შეუძლებელია იყოს. ანუ ყველას თავისი საბაზისო ცოდნიდან შეუძლია დასკვნა გააკეთოს. ხოლო ვისაც საბაზისო ცოდნა არ აქვს ზოგადი განათლების სახით იმას ძალიან გაუჭირდება გარჩევის უნარის გამომუშავება. ეს ერთის მხრივ, ხოლო მეორეს მხრივ - თუ შტაინერმა იმ რამოდენიმე სფეროში, რაშიც ერკვევი ისეთი ზუსტი ახსნა მოგცა, რომ ფიქრობ, რომ სხვანაირად შეუძლებელია იყოს, იმ სფეროების მიმართაც გიჩნდება ნდობა რომელშიც ვერ ერკვევი. ანუ მე ეკონომიკაში ვერ ვერკვევი, მაგრამ გარკვეული ლოგიკური ნდობა მაქვს, რომ შტაინერის ეკონომიკური იდეები ძალიან დიდი ალბათობით უკიდურესად ჯანსაღი და პრაქტიკული იდეები იქნება. მოკლედ ძალიან ბევრი არგუმენტი და მიზეზია იმისათვის, რომ ადამიანს არ დასჭირდეს ბრმად ნდობა. და თუ მაინც ბრმა მიდგომას ირჩევს ვინმე ეს უკვე მისი პრობლემაა.

შორეული საკითხების დაწერის გზით შტაიერმა შეძლოს ისეთი მემკვიდრეობის დატოვება, რომელიც ადამიანის წინაშე დასმულ თითქმის ყველა კითხვაზე პასუხის გაცემის საშუალებას იძლევა, და ასევე შესაძლებლობას აძლევს მთელს კაცობრიობას, რომ სწორი მიმართულებით განვითარდეს. ეს კიდევ შეუძლებელი იქნებოდა უბრალოდ მარტივი რეცეპტები, რომ ეწერა შტაინერს.

არაა, ასე არ იძახის. ტვინურ აზროვნებაზეა ლაპარაკი. ე.წ. mind-ს რასაც ეძახიან..



გეთანხმებით, ყველამ თავად უნდა გადაწყვიტოს, სწავლებიდან რომელ ნაწილზე გაამახვილოს მეტი ყურადღება და რომელზე ნაკლები.. ანუ ვიგულისხმე რომ ეონების მერე რა იქნება იმის გარკვევვას (თუმცა ზომიერი ცოდნა აქაც საჭიროა), მეტი ყურადღება გამახვილდეს პრაქტიკაზე..

პრაქტიკასაც გააჩნია, თუ აქ ცნობიერების განვითარების პრაქტიკებზეა ლაპარაკი შეიძლება, მაგრამ თუ ნათელხილვის გამომუშავებას გულისხმობთ, ამ შემთხვევაში - არა. რადგან თუ ადამიანმა ასეთ ცოდნას ვერ გაართქვა თავი სულიერ სამყაროებთან უშუალო შეხებას მით უმეტეს.

კი, ცნობიერების განვითარების პრაქტიკას ვგულისხმობდი..

რაც შეეხება ეკჰარტ ტოლეს. პირველ რიგში ეს (სათაურიც საკმარისია):
https://www.youtube.com/watch?v=5Y2yOZGgHuY

ანუ აქედან ის ჩანს, რომ მოხიბლულია კრიშნამურტის ფილოსოფიით. ეს ფაქტი მოვინიშნოთ გონებაში, რადგან კრიშნამურტიზე, ახლა უკვე როგორც ფილოსოფოსზე, ახლო მომავალში დავდებ სტატიას...

ტოლეზე, ვიკიპედიიდან:

One night in 1977, at the age of 29, after having suffered from long periods of depression, Tolle says he experienced an "inner transformation".[5] That night he awakened from his sleep, suffering from feelings of depression that were "almost unbearable," but then experienced a life-changing epiphany.[13] Recounting the experience, he says:

"I couldn’t live with myself any longer. And in this a question arose without an answer: who is the ‘I’ that cannot live with the self? What is the self? I felt drawn into a void! I didn’t know at the time that what really happened was the mind-made self, with its heaviness, its problems, that lives between the unsatisfying past and the fearful future, collapsed. It dissolved. The next morning I woke up and everything was so peaceful. The peace was there because there was no self. Just a sense of presence or "beingness," just observing and watching."[15]


Однажды ночью в 1977 году, в возрасте 29 лет, после длительных периодов депрессии, Толле говорит, что пережил «внутреннюю трансформацию». [5] Той ночью он проснулся от сна, страдая от чувства депрессии, которые были «почти невыносимыми», но затем испытали изменяющее жизнь прозрение. [13] Рассказывая об опыте, он говорит:

Я не мог больше жить с собой. И в этом вопросе возник вопрос без ответа: кто такое «я», которое не может жить с самим собой? Что такое я? Я чувствовал себя втянутым в пустоту! В то время я не знал, что на самом деле произошло умственное «я» с его тяжестью, своими проблемами, которое живет между неудовлетворительным прошлым и страшным будущим. Это распалось. На следующее утро я проснулся, и все было так мирно. Мир был там, потому что не было себя. Просто ощущение присутствия или «бытия», просто наблюдение и наблюдение. [15] [გუგლ თრანსლეითით, ავტომატური თარგმანი].

ესაა ის რამოდენიმე წინადადება რაც ამჟამად მომხვდა თვალში. ანუ რაღაც გამონათება ჰქონდა ესეიგი, და შევიდა იმ მდგომარეობაში, როცა "მე"-ს განცდა არ დაკარგა და ამან მოიტანა სიმშვიდის შეგრძნება. აქ პირველ რიგში რაც საგანგაშო ფაქტია, ესაა ის, რომ აქ სპონტანურ რაღაც გასხივოსნებაზე არის ლაპარაკი (მისი აზრით გასხივოსნებაზე), რაღაც ისეთზე რაც ჯიმ ქერისაც მოუვიდა, როგორც ჩანს. და მეორე საგანგაშო ფაქტი: ამ გასხივოსნებამ "მე" ცნობიერების გაქრობა მოუტანა. შემდეგ კი მოხდა ეს:

After this period, former Cambridge students and people he had met by chance began to ask Tolle about his beliefs. He began working as a counsellor and spiritual teacher.[5] Students continued to come to him over the next five years.

После этого периода бывшие кембриджские студенты и люди, с которыми он случайно встретился, начали расспрашивать Толле о своих убеждениях. Он начал работать в качестве советника и духовного учителя. [5] Студенты продолжали приходить к нему в течение следующих пяти лет.

ანუ აქ არავითარ რეალურ სულიერ წვდომაზე არ არის ლაპარაკი. აქ ლაპარაკია იმაზე, რომ ღრმა დეპრესიიდან ადამიანს გაუნათა, მე ცნობიერების დაკარგვის შეგრძნებამ სიმშვიდის გრძნობა მოუტანა (ასეთ სიმშვიდეს რა თქმა უნდა მოიტანს "მე"-ც ცნობიერების დაბინდვა, რადგან ამ დროს ყველა ადამიანური პრობლემა ქრება, და ადამიანი უბრალოდ სამყაროს დამკვირვებელი ხდება, ისე როგორც ცხოველია დამკვირვებელი, რადგან მასაც არ გააჩნია "მე"). შემდეგ კი ეს ადამიანი, რადგან როგორც ჩანს გარკვეული განათლება და აზროვნების უნარი აქვს, საინტერესოდ გადასცემდა თავის შეხედულებებს სხვა ადამიანებს, და ხალხიც დაინტერესდა მისით. ანუ აქ ერთი ადამიანის პირად შეხედულებებზეა ლაპარაკი, როგორც ჩანს, რომელიც ამ "გამონათებაზეა" დაფუძნებული.

ჩემი აზრით, აქ self-ში გულისხმობს, ქვედა, დაბალ, პიროვნულ "მე"-ს. იმიტომ რომ:



ხოლო "I" არის მაღალი "მე"..
აქ ტერმინოლოგიაზეა მგონი უფრო, ყველა სხვადასხვანაირად არქმევს.. ანუ "self" რო გაქრაო "I" დარჩაო. ანუ აქედან გამომდინარე ვერ ვიტყვი რომ ადგილი ჰქონდა "მე" ცნობიერების დაბინდვას.

ჩვენმა ეპოქამ, რადგან ცნობიერი სამშვინველის ეპოქაა თან მოიტანა ახალი შესაძლებლობები: ცნობიერი სამშვინველის განვითარებისა ერთის მხრივ, და მეორეს მხრივ მოიტანა "მე" ცნობიერების პრობლემები, რადგან რაც ვითარდება ის ექვემდებარება ასევე ხარვეზებს. ამდენად სულ უფრო და უფრო მეტ ადამიანში გაიღვიძებს გარკვეული მიმართებები საკუთარ მე ცნობიერებასთან დაკავშირებით, რადგან ეს სფერო აქტიური გახდა ევოლუციის თვალსაზრისით. ბევრ ადამიანს ეგონება, რომ "მე"- ცნობიერების დაბინდვის პრობლემა, რადგან ამან შეიძლება კომფორტული შინაგანი მდგომარეობაც კი გამოიწვიოს, სულიერი გამოღვიძების ტოლფასია - რაც სინამდვილეში რეალობის სრული საპირისპიროა, რადგან მე ცნობიერებამ წინ უნდა წამოიწიოს პირიქით. "მე" ცნობიერების პრობლემებს ეჯახება ადამიანი, და ამ პრობლემების სწორად გადაწყვეტის ნაცვლად ადამიანები პირიქით "მე"-სგან გამიჯვნას ირჩევენ, აზროვნებას ახშობენ და სხვა უამრავ მეთოდს იყენებენ. ამ გზით რეალურად უკან მივდივართ წარსულისკენ, იმ მდგომარეობისკენ, როდესაც ადამიანს თვითცნობიერება არ ჰქონდა გამოკვეთილი.

შემდეგი რაც უნდა ითქვას არის ის, რომ უბრალოდ ასე ადამიანს "გაუნათოს" და სულიერი მასწავლებელი გახდეს (მით უმეტეს გაუნათოს არა ნათელხილვის გამოღვიძების გაგებით, რასაც შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს რეალურად, არამედ ფსიქოლოგიური ცვლილების გაგებით), უბრალოდ ძალიან არასერიოზულს ხდის ამ ადამიანის სწავლებას - ეზოთერული თვალსაზრისით. თუ ადამიანი სულიერებაზე ლაპარაკობს ობიექტური ნათელხილვის გარეშე მისი აზრების სანდოობა ძალიან საეჭვოა. იგივე შეიძლება ითქვას კრიშნამურტიზეც - ეს თვითნაბადი აზრებით ხალხის მწყემსვა რეალურად ბოროტებაა, რადგან ჭეშმარიტებას შეუძლებელია ასე მოემსახურო.

შესაძლებელია ასეც იყოს საქმე. მე ეხლა ვეცნობი ტოლეს, და აქ თქვენთან ერთად გავდივარ ასე ვთქვათ, ვნახულობ რაღაცას და ვწერ რაც მნიშვნელოვნად მომეჩვენა. საბოლოვოდ შეიძლება სხვა დასკვნამდე მივიდე. უბრალოდ ეხლა ავირჩიე, რომ შეხედულებების ჩამოყალიბების პროცესი თქვენთან ერთად გამევლო, რაც იმასაც გულისხმობს, რომ არასწორი შთაბეჭდილების მოხდენის შესაძლებლობა დიდია, შედარებით იმასთან რომ მენახა ყველაფერი რაც საჭიროა და მერე დამეწერა აზრი. თანაც წინააღეგობა რომ მხვდება თქვენი სახით, ესეც კარგია, რადგან უფრო მეტად ჩაძიების საჭიროებას აჩენს.

თუმცა - სადმე გინახავთ ტოლე, რომ დაბალ და მაღალ "მე"-ს მიჯნავდეს ერთმანეთისგან? შეგიძლიათ დადოთ? იმიტომ, რომ ამას კრიშნამურტი თუ ძალიან მოსწონს, კრიშნამურტი ამბობდა, მაღალი და დაბალი მე ადამიანების გამოგონებული კატეგორიებიაო... ანუ გარკვეულწილად ლოგიკურ ჩიხამდე მივდივართ მაინც...

და თანაც სულ რომ მაღალ მეზე ჰქონდეს ლაპარაკი, საიდან მოვიდა ეს ყველაფერი, რა ვიცით, რომ ეს რასაც მაღალ "მე"-ს არქმევს ის ნამდვილად მაღალი მეა? რის საფუძველზე უნდა დავუჯეროთ მას? იმის საფუძველზე, რომ გაუნათა?

https://www.youtube.com/watch?v=a2gtEjtXCTo

აი კონკრეტულად 4:13 ზე ამბობს, deeper level "I" - ზე.
მეც არ მაქვს ბევრი ვიდეო მისი ნანახი.. თუმცა ნამდვილად არ დამრჩენია იმის შთაბეჭდილება რომ იდენტობის გაქრობა და "ცუდი სიცარიელე" დგება. პირიქით სულ მოუწოდებს ქვედა "ტვინური" ფიქრების გაჩერებას, და ამის პარალელურად რაღაც შიდას წამოწევას, რომელსაც presence-ს უწოდებს.

ზოგადი შთაბეჭდილებისთვის კარგი ვიდეოა რაც ზემოთ დავდე.

პირველ თხუთმეტ წუთს მოვუსმინე. კიდევ ვნახე რაღაცეები. რომ ვთქვა ძალიან ნეგატიური შთაბეჭდილება დატოვა მეთქი, ასე არაა. თუმცა სულიერ მასწავლებლად საერთოდ არ ღირს ამ ადამიანის განხილვა, ჩემი აზრით. ფილოსოფოსი უფროა ვიდრე სულიერი მასწავლებელი. კიდევ ის შემიძლია ვთქვა, რომ მაინც და მაინც შინაარსით დატვირთული არ არის მისი ლაპარაკი, მეტწილად ერთსა და იმავეს ატრიალებს. საინტერესო არაა ჩემთვის. ამ ადამიანს აქვს უფლება თავისი შეხედულებები ილაპარაკოს, მაგრამ ხალხი, რომ მას მასტერად აღიქვავს, გასხივოსნებულად, გამოღვიძებულად ან რამე ამის მსგავსი აი აქ უკვე დიდი პრობლემაა. თავისთავად მას კი აქვს უფლება ილაპარაკოს თავისი შეხედულებები, მაგრამ მისი ამ ქმედების შედეგი ძალიან ნეგატიურია, რადგან უკიდურესად პოპულარული გახდა ეს ადამიანი ბოლო ხანებში. რაც იმას ნიშნავს, რომ ჭეშმარიტების რეალური შემეცნებიდან ყურადღებას სხვა რამეზე ატანინებს ხალხს, იმაზე რაც ნამდვილად ვერანაირად ვერ იქნება ჭეშმარიტი სწავლება. შემიძლია უფრო ღრმად ჩავუყვე და დეტალური არგუმენტები მოვიყვანო, მაგრამ ეს იმ დროს და ენერგიას წაიღებს, რისი უფრო ნაყოფიერად გამოყენებაც შეიძლება ჩემი მხრიდან. ამიტომ აქ გავჩერდები.

ზემოთ რაც დავწერე მე-ზე, შეიძლება ტოლეს იდეოლოგიის მთლად ზუსტად გაგებიდან არ გამომდინარეობდა, მაგრამ რაც ვნახე საფუძველი მქონდა ასე მეფიქრა. კონკრეტულად კი, გარდა ვიკიპედიის ზემორე ციტატისა, აი აქედანაც გავაკეთე დასკვნა: https://youtu.be/CR2bwQUc090?t=78 აქ ტოლე ამბობს, რომ კრიშნამურტი საკუთარ თავზე ლაპარაკისას არ ახსენებს "მე"-ს, არამედ მესამე პირში ლაპარაკობს... ტოლეც ეთანხმება ამგვარი მიდგომას, როგორც ჩანს. ასევე შემდეგ არის ის სიტყვები სადაც კრიშნამურტი ამბობს, რომ მისი ტვინი იყო ფხიზელი, და ტოლე ამბობს, რომ ტვინის ნაცვლად შეეძლო ეთქვა გონება, ან ცნობიერებაო. - სხვაგან შეიძლება არ დაეთანხმოს იმას, რომ გონება ტვინიდან მოდის, მაგრამ მისთვის აშკარად დიდ პრობლემას არ წარმოადგენს (და მით უმეტეს კრიშნამურტისთვის), თუ გონებისა და ცნობიერების ნაცვლად ტვინს იტყვის ადამიანი. ეს კი ბევრ რამეზე მეტყველებს.

ამ თემასთან დაკავშირებით მომავალში დავდებ სტატიას.

https://blavatskytheosophy.com/krishnamurti-and-theosophy/

ეს სტატია მქონდა მხედველობაში.

მე პირადად, ტოლეს პრაქტიკიდან არასდროს არ დამრჩენია რაიმე ნეგატიური. ალბათ ეს მაინც ადამიანზეა დამოკიდებული, თუ არასწორად გააკეთებს შეიძლება მართლაც ჰქონდეს ნეგატიური ეფექტი.. თუმცა მისი ახსნილიდან გამომდინარე, არა მგონია ეს მოხდეს.

მე ნამდვილად ვერავის ვურჩევდი ენდოს იმ ადამიანის სწავლებასა და სულიერ პრაქტიკებს, რომელსაც უბრალოდ ერთ დღეს გაუნათა და "მიხვდა", და რომელიც ვერანაირად ვერ აღიქვავს მეტაფიზიკურ რეალობებს. საიტერესო მოსაუბრე ან საინტერესო მოაზროვნე კიბატონო, მაგრამ ჭეშმარიტი სულიერი მასწავლებელი არანაირად. ჯერ ჯიდუ კრიშნამურტი რა არის, როგორც სულიერი მასწავლებელი, და ახლა მეორე მასწავლებელი, რომელიც მისით საზრდოობს. აქედან კარგი რა შეიძლება გამოვიდეს არ ვიცი.

მაგრამ ჩვენ მაინც არ ვიცით ვის რა ხედვა აქვს. ვინც ხედავს ის არ იტყვის რომ "ხალხნო მეტაფიზიკურ რეალობას აღვიქვამ"
კრიშნამურტიზე გეთანხმებით, მგონი ათეისტია საერთოდ
თუმცა ადამიანს მაინც აქვს უფლება სწავლებებიდან აიღოს ის რაც მისთვის მნიშვნელოვანია.. მაინც მგონია რომ ყველა ადამიანის გამოცდილებაში შეიძლება რაიმე ძვირფასის პოვნა.. ანუ იმის გამო რომ ვიღაც შეიძლება სულაც ათეისტია, შეიძლება რაღაც საკითხებში ეზოთერიკზე უკეთ ერკვეოდეს.

ტოლეს რაც შეეხება, კიდევ ერთი რამ, რაც შეიძლება ითქვას არის ის, რომ, ჩემი აზრით, მარტივი ეზოთერიკა ცრუ ეზოთერიკაა. ყოველ შემთხვევაში მე არ შემხვედრია არცერთი წიგნი თუ ავტორი, რომელიც მარტივ რამეებს ლაპარაკობს და ეს სწავლება სიცრუეზე არ იყოს დაფუძნებული.

სულიერი შემეცნება ყოველთვის რთულ რამეებს ეხება, ამიტომაც იყო, რომ ამ სირთულის დატევა აზროვნებაში ძალიან უჭირდათ ნათელმხილველებს და სიმბოლოებს იყენებდნენ. ხოლო ჩვენს ეპოქაში უკვე საკმარისად განვითარდა ადამიანის აზროვნება, რომ ლოგიკურად შეძლოს მან სულიერი სამყაროების შესახებ ცნობების გააზრება (არა აღმოჩენა, არამედ ხელდასხმულის აღმოჩენილისა და გადმოცემულის გააზრება).

შეიძლება ბევრს დარჩა ისეთი შთაბეჭდილება, რომ შტაინერის გარდა არავის არ ვაღიარებ, ან რამე ამის მსგავსი. ნუ ამ დებულების მცდარობა იქიდანაც ადვილად ჩანს, რომ ბლავატსკაიას სწავლებაზეც ვწერ და ვდებ სტატიებს, მაგრამ ადვილად შემიძლია სხვა მრავალი ადამიანის დასახელება, რომლებიც ნამდვილი ხელდასხმულები იყვნენ. მაგრამ ეს ყველანი ან ისევ ბლავატსკაიას და შტაინერის გარემოცვას ეკუთვნიან ან კიდევ განეკუთვნებიან 1875 წლამდელ პერიოდს. ანუ შორეული წარსულიდან ამ დრომდე უამრავი ნამდვილი ხელდასხმული იყო და ათასობით წიგნია მათ მიერ დატოვებული, მაგრამ მათი სწავლება ძველ ეპოქას, ძველ ცნობიერებას განეკუთვნება.

""მაგრამ ჩვენ მაინც არ ვიცით ვის რა ხედვა აქვს. ვინც ხედავს ის არ იტყვის რომ "ხალხნო მეტაფიზიკურ რეალობას აღვიქვამ"""

კი, ასე მხოლოდ ცრუ მასწავლებლები იქცევიან. მაგრამ უნდა ჩანდეს სადმე. ტოლეს რასაც ვუსმენ თავის პირად შეხედულებებს და აზრებს ლაპარაკობს. მე ვერ დავინახე, რომ რაიმე ობიექტური სულიერი საფუძველი ჰქონდეს მის სწავლებას.

""კრიშნამურტიზე გეთანხმებით, მგონი ათეისტია საერთოდ biggrin.gif""

მაშინ ტოლეზეც უნდა დამეთანხმოთ, რადგან ძალიან გავს მისი იდეები კრიშნამურტის იდეებს (მე რაც ვნახე), და რაც მთავარია ძალიან აღფრთოვანებული უკითავდა ხალხს. და აქ ჩნდება კითხვა, ჩვენთვის თუ გასაგებია, რომ კრიშნამურტი დიდი ვერაფერი მასწავლებელი ვერაა, იმ ადამიანს უფრო არ უნდა ესმოდეს ეს, ვისაც ათასობით და მილიონობით ადამიანი მასტერად და გასხივოსნებულად მიიჩნევს? ჩვენ თუ რაღაცას ვხვდებით, რასაც ტოლე ვერ ხვდება, ისე ხომ არ არის საქმე, რომ რაღაცით უკვე ჩვენზე ნაკლებია? მაშინ სადღა ჩანს მისი გასხივოსნება?

""თუმცა ადამიანს მაინც აქვს უფლება სწავლებებიდან აიღოს ის რაც მისთვის მნიშვნელოვანია.. ""

კი ამის უფლება ნამდვილად აქვს ყველას.

""მაინც მგონია რომ ყველა ადამიანის გამოცდილებაში შეიძლება რაიმე ძვირფასის პოვნა.. ანუ იმის გამო რომ ვიღაც შეიძლება სულაც ათეისტია, შეიძლება რაღაც საკითხებში ეზოთერიკზე უკეთ ერკვეოდეს.""

კი, გეთანხმებით, მაგრამ როცა სულიერ მასწავლებლად მიგიჩნევს ხალხი და შენ სხვებს უკითხავ კრიშნამურტის ტექსტებს ასეთი აღფრთოვანებით, აქ ორი აზრი არაა, რომ ერთის მხრივ ეთანხმები მას, და მეორეს მხრივ პასუხისმგებლობას იღებ მის სწავლებაზე, რადგან ამ სხვა მასწავლებლის ავტორიტეტს უმყარებ შენს მსმენელებს.

გამარჯობათ მოკლედ რამოდენიმე შეკითხვა მაქვს:

1. შტაინერის და ანტროპოსოფიის აზრი მაინტერესებს ლოცვაზე "ღვთისმშობელო ქალწულო გიხაროდენ" მისი ნაშრომი წანაკითხი მაქვს მამაო ჩვენოზე მაგრამ ჩემში სულიერ შეგრძნებებს უფრო ეს ლოცვა აღსძრავს და ამ მხრივ მაინტერესებს.
2. ეს შეკითხვა ეხება სხეულიდან გასვლას რასაც ეძახიან ანუ მე მაგალითად ვაძლევ ბრძანებას რომ სხეულიდან გასვლა მინდა და დღის განმავლობაში ამის ვიზუალიზაციას ვაკეთებ რომ მაგალითად ჩემს ოთახში ვარ. ღამე როცა ვიძინებ შემდეგ 2 საათი მძინავს შემდეგ კი უცებ ჩემს ცნობიერებას ეღვიძება სხეულს კი ძინავს და ამ დროს გამოვდივარ სხეულიდან ჩემი საწოლიდან და ვარ ჩემს ოთახში ოღონდ ეს ოთახი რათქმაუნდა არ არის ჩემი რეალური ოთახი არამედ ჩემი ოთახია ასტრალურ სივრცეში და ჩემი კორპუსიც და უბანიც ასტრალური სივრცეში მყოფია შემდეგ თუ მინდა სულიერ სამყაროში გადასვლა სადაც სხვა არსებები არიან უნდა ავიდე ჰაერში და გავეცალო დედამიწურ რეალობას. ესეთი სხეულიდან გასვლა თუ არის ნორმალური?

უბრალოდ შტაინერის წიგნებს რომ ვკითხულობ ვერ ვხვდები როგორია მისი აზრით სხეულიდან გასვლა.

ასევე ვიბნეს თუ წაუკითხავს მარტინუსის წიგნები>?

ასე წერია შტაინერის ლექციების კურსში რომ ჭორაობა (უმიზნო ლაპარაკი) და ფუჭი ცნობისმოყვარეობა (რაღაცის გაგება მხოლოდ ცნობისმოყვარეობის დასაკმაყოფილებლად) ფანტავს სამშვინველის ძალებს..

სოციალურ ქსელებს (fb და ა.შ.) თითქოს აქვს რაღაც რაც მართლაც ფანტავს გარკვეულ ძალებს ადამიანში...

კი ასეა
ადრე უფრო მეტად ტელევიზორი იყო
ახლა მისი ფუნქცია სმარტფონმა/კომპიუტერმა აიღო

ეს კომპ. ტექნოლოგიები და სოციალური ქსელები არის ძაან საინტერესო არიმანულ-ლუციფერული გამოვლინება,
დააკვირდით. უაღრესად განვითარებული პროგრამული ტექნოლოგიებით, მოწყობილობებით (არიმანული) შევდივართ არარსებულ, ილუზორულ სამყაროში (ლუციფერული) და ვცხოვრობთ იქ.
ეს არის არიმანულ-ლუციფერული ნეგატიური გავლენა, როცა ადამიანი მიეჯაჭვება ნარკოტიკივით და ხშირ შემთხვევაშიც ასე ხდება... გადაეშვება და კარგავს თავს
მაგრამ პოზიტიური მომენტებიც არსებობს რაღა თქმა უნდა, როცა მაგ. ამ ტექნოლოგიებით ვიღებთ ისეთ ინფორმაციას, რაზეც ადრე ხელი არ მიგვიწვდებოდა. ეზოთერიკას ვგულისხმობ ჩვენს შემთხვევაში

კი, რა თქმა უნდა პოზიტიურიც აქვს...



ძალიან საინტერესო აღწერაა.. არ მიფიქრია ამ კუთხით..

chemikerin

ეგ მეც წამიკითხია და ხშირად ვაკეთებ დაკვირვებას საკუთარ თავზე. ბოლო დროს უფრო სიტყვაძუნწი ვხდები ამას ვატყობ ჩემს თავს, თუმცა ხშირად მეც ისევ ვეშვები ლაყბობაში და ეს ლაყბობა ვგრძნობ მცლის, ვგრძნობ თითქოს მანადგურებს. ეს ეხება ასევე ფორუმსაც... შეიძლება ღვთიური სიტყვები თქვა, გულიდან გამოსული და შეიძლება უბრალო არაფერი... რაც ასევე გცლის...

earth
კიი გეთანხმები, მეც ძალიან მღლის ფუჭი ლაპარაკები....