არისტოტელეს ეკუთვნის ესეთი ფრაზა, რომელიც მე ძალიან მომწონს "ადამიას არ შეუძლია არაფერი წარმოიდგინოს, რაც კი არ უნახავს"

‎"ადამიანი აქ არ მღერის იმას, რასაც ფიქრობს, ეს არის ქართველის უბედურება. სახლში ახლობლებში აგინებს, ამ სოციალურ პრობლემებზე ფიქრობს, მერე სცენაზე გამოდის და ვიღაც დებილი კომპოზიტორის სიმღერებს მღერის დათუნებზე და ხათუნებზე. გიჟია რა ტიპი ესე იგი... რასაც გრძნობს, იმას არ მღერის და ეგ არის ქართველის უბედურება. ანუ უკულტურობაა ეს ფაქტიურად" © ირაკლი ჩარკვიანი

"ზუსტად შინაგანი დიალოგი აწებებს ადამიანებს მიწასთან ყოველდღიურ ცხოვრებაში. სამყარო ჩვენთვის ასეთი და ისეთი იმიტომ არის, ჩვენ თვითონ ვეუბნებით ჩვენს თავს - ის ასეთია თუ ისეთი. შამანთა სამყაროში შესასვლელი მხოლოდ მას შემდეგ იხსნება, როდესაც მეომარი შეძლებს შეაჩეროს საკუთარი შინაგანი დიალოგი". (კარლოს კასტენადა "ზღაპრები ძალის შესახებ".

ლოგიკა მიგიყვანს ა-დან ბ-მდე, ხოლო წარმოსახვა - ყველგან.
აინშტაინი.

ჯობია მოკვდე ვიდრე იცხოვრო მექანიკურად სიცოცხლე რომელიც არის გამეორება აგამეორებების

D. H. Lawrence

ჩემთვის ვზივარ და მშვიდადა ვარ- სასაწაული მეტი რა გინდათ....

ძენის სიბრძნიდან.

ესეც ძენიდან:

Ръёкан:

Во мне не осталось ни капли честолюбия.
Я позволаю своей природе течь куда угодно.
В моей суме риса на десятъ дней.
У моего сердца лежит взянка хвороста
Кто болтает об иллюзии или нирване?
Я забываю о тлене как имени, так и богатства.
Я слушаю ночнои дождъ,
Который стучит по крыше моей хижини,
Я сижу спокойно, витянув обе ноги.

შეხედეთ ჩვენს თავს. ყველაფერი უკუღმაა და ყველაფერი ფეხებით თავშია. ექიმები ანადგურებენ ჯანმრთელობას, იურისტები ანადგურებენ სამართლიანობას, ფსიქიატრები ანადგურებენ გონებებს, მეცნიერები ანადგურებენ სიმართლეს, მასმედია ანადგურებს ინფორმაციას, რელიგია ანადგურებს სულიერებას და სახელმწიფო ანადგურებს თავისუფლებას.

მიშელ ელნერი.

თუკი თქვენ მოცემულ წამში ცხოვრობთ ტოტალურად, მომავალზე ზრუნვის საჭიროება ქრება. სწორად ნაცხოვრებ ბავშვობას სწორი, მომწიფებული სიჭაბუკე ოაქვს _ ენერგიის აყვავებული, ცოცხალი, ბობოქარი ოკეანე. სწორედ გატარებულ სიჭაბუკეს ძალზე მოწესრიგებულ, მყუდრო და მშვიდ ცხოვრება მოაქვს. მშვიდ და აუჩქარებელ ცხოვრებას რელიგიურ ძიებამდე მივყავართ: რა არის სიცოცხლე?უბრალოდ ცხოვრება საკმარისი არ არის _ ადამიანს საიდუმლოში შეღწევა ჭირდება. მშვიდ და აუჩქარებელ ცხოვრებას მედიტაციის მომენტებამდე მიყავხართ.

მედიტაციას მიყავხართ ყოველივე უნაყოფისგან _ ნაგავისგან განდგომამდე. მთელი ცხოვრება გამოუსადეგარ ხარახურად იქცევა; მხოლოდ ერთი რამ რჩება მუდამ ფასეული. ეს ერთირამ გაცნობიერებულობაა.


ოშო

თავისუფლებას არ გააჩნია რაიმე საზომი ადამიანის საკუთარი ცნობიერების გარეთ და მთელ პასუხისმგებლობას თავის თავშივე ატარებს. თავისუფლება იმას ნიშნავს, რომ ადამიანს შეუძლია მეტად აღარასოდეს მიიღოს დახმარება. ამას ლაპარაკობს "ტაიფუნში" ჯოზეფ კონრად: ჯგუფის სიმარტოვე იმაში მდგომარეობს, რომ არავითარ დახმარებას არ უნდა ელოდოს მიწიდან თუ ციდანო. მე ეს გამოცდილი მაქვს ერთადერთ, გადამწყვეტ წამში, რომელშიც ვერავინ დამეხმარებოდა, ყველაფერი მე თვითონ უნდა გამეკეთებინა თანადგომისა თუ რჩევის გარეშე. ეს იყო გარშემოუწერელი სიმარტოვე, აბსოლუტური მარტოობის წამი მიწასა და ვარსკვლავებს შორის. დღეს მესმის, რომ ეს იყო თავისუფლების მომენტის პირველი ჩემეული გამოცდილება, რომლისთვისაც ხელის ჩავლება ვერ გავბედე. ეს ამოცნობის მომენტი იყო. იმ წამიდან მოყოლებული, შემეძლო გზა მარტო გამეგრძელებინა, თავისუფლებაში. თავისუფლება ნიშნავს, რომ უნდა ამოირჩიო შენთვის ყოველი წამი და რომ, ციდან თუ მიწიდან, ვერავინ ვერაფერში დაგეხმარება.

იენს ბიორნბო - თავისუფლების მომენტი

О молитве

МИРДАД: Молитвы ваши тщетны, когда вы молитесь любым другим богам, но не себе.

Ведь сила, что притянет, она же оттолкнет. И эта сила в вас. И все, что к вам придет, и все, что вас покинет — находится ни где-нибудь, а в вас.
Уменье получить — отдать уменье.

Где голод, там и пища. Там, где пища, должен быть и голод. Страдать от голода же значит наслаждаться блаженством наполненья.

Да, в желании таится исполнение желанья.

Разве ключ не подтверждение тому, что где-то есть замок? А если есть замок, так значит, где-то есть и ключ? Поскольку же и то есть, и другое, то где-то рядом дверь.

И если ключ вы где-то потеряли, не торопитесь к мастеру бежать. Свою однажды сделал он работу, и сделал хорошо. Зачем просить его об одолженьи проделать вновь работу ту? Оставьте мастера, займитесь сами делом. Теперь же занят он. Освободите память от зловония и мусора, и вы найдете ключ.
Когда неописуемый, невыразимый словами Бог вас выразил, вас создал, то выразил Себя он в вас. Поэтому и вас словами невозможно описать.

И не частицей Бога своей он наградил вас — ведь нельзя делить Его на части — всего себя он в вас вложил. Чего же большего хотелось вам в наследство? И кто иль что вам сможет помешать вступить в права? Лишь только трусость ваша да слепота.

И все же, не желая благодарить за данное наследство, не ведая, как способ тот найти, чтобы вступить в его права, слепые люди — о неблагодарные! — его смешать готовы с грязью, в него сливают все зубные боли и боли в животе, все неудачи в торговле и в семье, все свои ссоры, желанья отомстить, свою бессонницу и скуку.

Другие же считают Его шкатулкой, где полно сокровищ, откуда можно вынуть любую безделушку, лишь только захоти.

В ранг счетовода Его возводят третьи. Им кажется, что должен он вести подсчет не только их долгам, учитывать не только тех, кто должен им, но также собирать долги, отчет предоставляя богатый и приятный.

Сколько разных податей на Бога налагают люди. Но мало кто подумает о том, что если б Бог и вправду был так занят, то он, скорей всего, все делал сам бы и не нуждался в том, чтоб подгоняли или напоминали о заданьи.

Вы что, напоминаете Ему о том, что солнцу уж пора вставать, и что луне пора исчезнуть?

Напоминаете ли вы Ему о зернышке, растущем в иоле?
А может, вы напомните Ему о пауке, что мастерски плетет себе приют?
Иль о птенцах в гнезде напомните Ему?

Напоминаете ль Ему вы о бессчетном количестве вещей, что наполняют бескрайнюю вселенную?

Зачем тогда вы память засоряете Ему своими нуждами пустыми? К чему навязывать себя Ему? Иль думаете вы, что Он вас меньше любит, чем зернышко, птенцов и паука? И почему своих даров не ждете вы спокойно, как это делают они, смиренно не идете по делам, без суеты, коленопреклоненья, не возводя вверх рук и не заглядывая в завтра с содроганьем?

И где ваш Бог, которому кричите вы в ухо ваши прихоти, желанья, хваля иль жалуясь? Не в вас ли Он и не о вас ли Он? Разве Его ухо не ближе к устам вашим, чем язык ваш к нёбу?

От Бога вам дана Его божественность, она в вас семенем заключена. И если б Бог, вложив в вас это семя, заботился бы только о божественности, а не о вас, чего б вы стоили тогда? И в чем была бы вашей жизни цель? А если бы не нужно было исполнять вам миссию, за вас ее исполнил Бог, чего бы стоила тогда вся ваша жизнь? Зачем, скажите, вам тогда молиться?

Не Богу доверяйте вы свои бессчетные заботы и надежды. Его вы умоляйте не открывать те двери, от которых он вручил вам ключ. Простор ищите в сердце вы своем. Ведь в сердца широте и есть тот ключ, что отомкнет любую дверь. И в широте же сердца есть все то, что вашу жажду утолит: добро и зло.

Могущественный Мастер придет на помощь к вам, как только его вы призовете, он выполнит любую вашу прихоть. Если вы дадите инструменты, проявите вы мудрость в обучении его, приказ без страха отдадите, то сможет он и вечности достичь, и смыть преграды все и все барьеры. А если инструменты плохи те, и не приручен он, и с робостью приказ вы отдаете, то либо будет попусту кружиться он в облаках, либо суетно отступит пред первым испытаньем, потянет за собою шлейф полнейших неудач.

И нет другого Мастера, монахи, чем маленькие красные тельца, бегущие стремительно по венам, и каждое из них полно чудесной силой, и каждое вернейший есть отчет всей вашей жизни и вообще всей Жизни, ее всех сокровенных проявлений.

И в вашем сердце Мастер тот живет, из сердца же он действует. Вот почему так сердце воспевают. Оно исторгнет слезы радости и горя. В нем прячутся все страхи Смерти, все страхи Жизни в нем живут.

Ваши желанья и мечты — то инструменты Мастера. Ваш Ум следит за дисциплиной, приказы ваша Воля отдает.

Когда ж научитесь снабжать свою вы кровь одним Желаньем, которое затмит все остальные, доверитесь одной лишь Мысли, не отвлекаясь на другие, и в едином порыве Воли отдадите вы приказ, тогда Желанье точно воплотится.
Как достигает святости святой? Ничем иным, как только кровь очистив от мыслей и желаний, со святостью не связанных, направив их неколебимой волей искать лишь только святости одной.

Я говорю вам, каждое желание святое и каждая святая мысль, и каждый святой порыв волеизъявленья, с Адама и до наших дней, спешит на помощь человеку, который жаждет святости достичь. Всегда так было, что воды ищут моря, луч света ищет солнца.

Как же убийца совершит убийство, коль не наполнит кровь свою он жаждой смерти, не выстроит он клетки крови плотными рядами перед плетью мысли, убийственно настроенной, и не отдаст приказ он волей, что жалости не знает, приказ произвести тот выстрел роковой?

Я говорю вам, что любой убийца, от Каина до наших дней, стремится сам упрочить ряды той армии людей, что так опьянены убийства жаждой. Всегда так было, что вороны друг друга ищут, гиены тоже стаями живут.

Молиться — это значит наполнять одним Желаньем кровь, одною Мыслью и единой Волей. Это значит себя настроить, быть в гармонии полнейшей с тем, о чем вы молитесь.

Планета эта, во всех подробностях запечатленная в сердцах ваших, вздымается волнами изменчивых воспоминаний обо всем, что видела она со дня рожденья.
Ни слова одного нет или дела, ни одного желанья или вздоха, нет ни одной сиюминутной мысли иль мимолетного виденья, ни выдоха, ни тени, ни иллюзии, которых не включало б ваше сердце уже, и там они пребудут до скончания времен. Настройте сердце вы на что хотите, и тут же исполнение желанья на струнах его бросится играть.

Не нужен рот или язык, чтобы молиться. Вам нужно сердце тихое, что бодрствует, вам нужно лишь одно Желанье, Мысль одна и Воля, что на миг не усомнится. В словах нет пользы, если в каждом слоге нет сердца пробужденного. Коль сердце присутствует и бодрствует, то языку бы лучше поспать иль за устами схорониться.

И храмы не нужны вам, чтоб молиться.
Не может кто храм в сердце отыскать, не сможет обнаружить сердце в храме, куда бы ни пошел он.

Но большинство людей еще покуда брошены на произвол судьбы. Им хочется молиться, но они не знают как. Они молиться могут лишь словами, но сами их они найти не могут, и молятся они словами теми, что вы даете им. Они теряются, приходят в ужас перед простором сердца своего. Поэтому нужны им стены храма и толпы тех, что им во всем подобны, лишь так они спокойствие обрящут.

Пусть возводят они храмы. Пусть молитвы распевают.

Но вы, и те, кому откроюсь я, молитесь вы о Пониманье. Ведь только жажда Пониманья утолится. Все остальное не наполнит вас.

Запомните, что к Жизни ключ есть Слово Творящее. Оно же открывается Любовью. Любовь приходит с Пониманьем. Наполните вы сердце свое этим.

Не утруждайте свой язык словами. Снимите с себя груз молитв. Освободите себя от рабства всех богов, которые пленили вас дарами; которые ласкают вас одной рукой, другой же вас терзают; которые довольны и добры, когда им молятся и восхваляют, но гневаются и жаждут мщенья, когда их осуждают; что не слышат, если не взывать к ним, и не дают, коль не попросите; а наградив вас чем-то, об этом же жалеют; чей ладан — ваши слезы, чья слава — то ваш стыд.
Освободите сердце от таких богов, чтоб одного найти в нем. Того, кто вас Собой наполнил. И станете тогда и вы полны.

Михаил Найми - "Книга Мирдада"

Atm@n

გევასაა ? . ისე მართლა, როგორია ?

მეც მევასა...

Existence

მაგარია ძაან! ზოგი რაღაც ზედმეტია ჩემთვის (ინფორმაციულად), ზოგს უბრალოდ ვერ ვგებულობ, მაგრამ ხნდახან ისეთ სიმაღლეებს ურტყამს რომ...

ვერ იგებ ზოგს თან ისეთ სიმაღლეებს...... ინწირესნო

ვააა ჰმ გადავდო რასელი? ))

Existence

კი უნდა წაიკითხო ერთხელ.

Психические объекты восприятия сумасшедших
как таковые – почти такие же, как у других людей; единственное возражение против этого
состоит в том, что, поскольку их контекст необычен, они способны повлечь за собой ложные
выводы.

поскольку их контекст необычен ვახ რა კაცია ტო

ბერტრან რასელი

პირველი რაც უნდა ვიცოდეთ ადამიანზე არის ის, რომ ადამიანი ჯერ კიდევ არაა.ის შესაძლებლობაა, პოტენციალი. ადამიანი შეიძლება იყოს ადამიანი- ეს პირობაა. ძაღლი არის,ქვა არის, მზე არის, მაგრამ ადამიანი შეიძლება იყოს.
ოშო(სასიცოცხლო ენერგიის შვიდი ცენტრი-ჩაკრების სწავლება)

ნუ დავივიწყებთ, რომ არაფერი გვემართება ისეთი, რაც თვით ჩვენივე ზნისა თუ ბუნების არ არის. თავს გადახდენილი მთელი თავგადასავალი ჩვენს სულს ჩვეულებრივი აზრების სახით წარმოუდგება. და გმირული საქციელის ჩადენის არანაირი შანსი არ ეძლევა იმას, ვინც ჩუმი და უცნობი გმირი არ არის ხანგრძლივი წლების განმავლობაში.
აცოცდით მთაზე, ან ჩადით სოფელში, მიაღწიეთ ქვეყნიერების კიდეს ან სახლს შემოუარეთ: - შემთხვევის ბილიკებზე თქვენ ისევ და ისევ თქვენს თავს შეხვდებით. თუ ამ საღამოს იუდა სახლიდან გავა, ის ყველგან იუდას გადაეყრება და ღალატის შანსი მიეცემა. თუ თავისი სახლის კარს სოკრატე შეაღებს, ზღურბლზე კვლავ ჩაძინებული სოკრატე დახვდება და ბრძენკაცად ყოფნის შანსი მიეცემა.
ჩვენი თავგადასავლები ისევე დაგვფარფატებენ თავზე, როგორც ფუტკრები დასტრიალებენ სკას ნაყრის გამოსვლის წინ. ეს თავგადასავლები ჩვენი სულიდან დედა-იდეის გამოსვლას ელიან და როდესაც იგი გამოდის, ყველანი ზედ ეხუნძლებიან.
იცრუეთ - და ტყუილები უცებ მოგროვდებიან.
შეიყვარეთ - და თავგადასავლების მტევანი სიყვარულით ათრთოლდება. თითქოს ყველაფერი მხოლოდ შჳნაგან სიგნალს ელოდება. და თუ ჩვენი მეგობარი მოსაღამოვებასთან ერთად უფრო ბრძენდება, მას უფრო ბრძენი უბედურებაც ჩაუსაფრდება.
მორის მეტერლინკი
”სიბრძნე და ბედისწერა”

****
ყველაფერი, რაც ჩვენს არსებობას აკეთილშობილებს, რასაც თვითონვე ვცემთ პატივს ჩვენს არსებაში, ჩვენი სათნოების მოტივები და ის სენტიმენტალური საზღვრები, რომლებსაც ყველა ადამიანი თვითონვე უდგენს საკუთარ მანკიერებებსა და თვით დანაშაულებს, - ეს ყველაფერი ჩვენი გონების გადასახედიდან, მართლაცდა, მცირე რამედ ჩანს. მიუხედავად ამისა, სწორედ აქედან მოდის თითოეული ჩვენგანის სასიცოცხლო ორიენტირები. და რომელი ადამიანი იარსებებს ისე, რომ არ იხელმძღვანელოს რამდენიმე ჭეშმარიტებით, რომლებიც არ ექვემდებარებიან გონებას? თვით ყველაზე საბრალოებიც კი ემორჩილებიან ამ ჭეშმარიტებათაგან რომელიმეს. რაც უფრო დიდია მის ცხოვრებაში ასეთ ჭეშმარიტებათა რიცხვი, მით ნაკლებად საბრალოა ადამიანი. ის, ვისაც კაცი მოუკლავს, გეტყვით: ”მართალია, მე ვკლავ, მაგრამ არ ვქურდობ”. ვინც ქურდობს, სამაგიეროდ არ ღალატობს. ვინც ღალატობს, საკუთარ ძმას მაინც არ ღალატობს. ამრიგად, თითოეული მათგანის თავშესაფარი უკანასკნელი გადარჩენილი ზნეობრივი ღირებულებაა. ადამიანთაგან ყველაზე დაცემულსაც კი აქვს საკრალური ადგილი, ერთგვარი გასახიზნი საკუთარ სულში, რომელშიც ცოტაოდენ სუფთა წყალსა და ცხოვრების გასაგრძელებელ ძალას პოულობს. გონება არც ამ შემთხვევაშია ნუგეშისმცემელი და ამიტომაც უნდა შეჩერდეს ქურდის თუ მოღალატის ბოლო თავშესაფრის ზღურბლზე, ისევე როგორც ჩერდება ანტიგონეს მიერ გაღებული მსხვერპლის, იობისეული მორჩილებისა თუ მარკუს ავრელიუსისეული სიყვარულის ზღურბლზე. ჩერდება, თავის თავს ანგარიშს აღარ უწევს, აღარაფერს ამტკიცებს, გრძნობს: ახლა რომ აჯანყდეს, მაშინ იმ სინათლეს აუჯანყდება, რომლის მარტოოდენ ხილულ ჩრდილსაც თვითონ წარმოადგენს, რადგან ისევე დგას ამ ყველაფრის შუაში, როგორც მზის გულზე გასული კაცი. დგას და ხედავს მიწაზე განრთხმულ საკუთარ ჩრდილს, რომელიც შეუძლია აამოძრაოს და კონტურებიც შეუცვალოს ჩაჯდომა-ადგომით. ეს ჩრდილი ერთადერთი რამაა, რასაც ის ფლობს, რაზეც მეუფებს და რომელსაც შეუძლია ბრძანებები აძლიოს მზის დამაბრმავებელ სინათლეში. ასე მანიპულირებს ჩვენი გონება აღმატებულ ნათელში. მის მიერ დაფენილი ჩრდილი არ ზემოქმედებს გარემომცველ უძრავ ბრწყინვალებაზე. მარკუს ავრელიუსი და მავანი მოღალატე - ესოდენ ურთიერთდაშორებული არსებებიც კი - მისტიკურ წყალს ერთსა და იმავე წყაროდან ეწაფებიან, წყაროდან, რომელიც მათივე აზროვნებაში არ ჩქეფს.


####
ბედნიერება თუ უბედურება - თუნდაც გარედან მოსული - მხოლოდ ჩვენში არსებობს. ყოველივე გარემომცველი ან ანგელოზად იქცევა ან დემონად ჩვენი გულის მდგომარეობის მიხედვით. ჟანა დ’არკს წმინდანების ხმა ესმის, მაკბეტს - კუდიანების, და ეს ყოველთვის ერთი და იგივე ხმაა. ბედისწერა, რომელზე ჩივილიც ასე გვსიამოვნებს, შეიძლება არ იყოს ის, რაც წამის წინ გვეგონა. მას მხოლოდ ის იარაღები აქვს, რომლებსაც ჩვენ თვითონვე ვუწვდით. ის არც სამართლიანია, არც უსამართლო და არასოდეს გამოაქვს განაჩენი. ის, რასაც ღმერთად მივიჩნევთ, მხოლოდ და მხოლოდ შენიღბული მაცნეა. ჩვენი ცხოვრების ზოგიერთ დღეს იგი უბრალოდ გვაფრთხილებს, რომ ახლოვდება საათი, როცა ჩვენი თავი ჩვენვე უნდა განვსაჯოთ.
####
ისიც სიმართლეა, რომ მეორე რანგის ადამიანები თავიანთ თავს თვითონვე არ განსჯიან. ნამდვილად ასეა, რადგან ისინი უარს ამბობენ იმაზე, რომ შემთხვევამ განსაჯოს. ასეთები თითქმის უცვლელ ბედისწერას ექვემდებარებიან. ეს უკანასკნელი ხომ მხოლოდ მას შემდეგ იცვლება, როცა ადამიანი საკუთარი თავის განსჯას იწყებს. იმის ნაცვლად, რომ შეცვალონ გზად შემოყრილი მოვლენა, ამ უკანასკნელთან პირველივე შეხება მათ თვითონვე ცვლის. მეყსეულად იღებენ იმ უბედურების სახეს, რომელზეც თავად გოდებენ, ყოვლად საბრალო და ყოვლად ცვეულებრივ სახეს. ყველაფერს, რაც ემართებათ, ბედისწერის სუნი უდის.

###
და თუ სიმართლეა ის, რომ ზოგჯერ სხეული საკუთარი ძალა-უნარის ზღვარს აღწევს, სულს ხომ მაინც ყოველთვის შეუძლია დამატებითი ძალის გამოძებნა? გულდასმით ჩავუკვირდეთ: ადამიანთა უმეტესობისთვის წარმოსადგენია ერთადერთი რეალური ბედისწერა, - ის, რომელიც იტყოდა: ”დღეიდან დაწყებული, შენი სულ ვეღარ მომაგრდება და ვეღარ გაიზრდება”. მაგრამ არსებობს კი ბედისწერა, რომელსაც ჩვენთან ასეთი ლაპარაკის უფლება ჰქონდეს?

მორის მეტერლინკი
”სიბრძნე და ბედისწერა”

,,ყოველი დაბადება კოსმოსიდან მოწყვეტასა და გამიჯვნას, ღმერთისგან გამოცალკევებას, ტანჯვის ხელახლა ქმნადობას ნიშნავს იმისთვის, რომ კოსმოსში დაბრუნდე, უარი თქვა სავალალო განკერძოებაზე და ღმერთად იქცე. ისე უნდა გააფართოვო საკუთარი სული, რომ მან ხელახლა ჩაიტიოს მთელი სამყარო''.

ჰერმან ჰესე - ,,ტრამალის მგელი''

შეზიზღება იოლი საქმეა, უფრო ძნელია გაგება. ჭეშმარიტი ბრძენის შემთხვევაში, ზიზღს ადრე თუ გვიან გაგება ენაცვლება. ყველა ის აზრი, რომელიც ზიზღით გადაუფრენს მიწაზე დარჩენილთა მრავალრიცხოვან უენო ჯგუფს და რომელიც არ ცნობს ამ ჯგუფში ჩაძინებულ ათასობით და-ძმას, ხშირად სხვა არაფერია, თუ არა ბედნავსი ან უნაყოფო ოცნება. კარგი იქნებოდა, დროდადრო გაგვხსენებოდა, რომ სულიერ ატმოსფეროში, ისევე როგორც გარეგან-ზედაპირულში, ალბათ, სუნთქვის გასაგრძელებლად ჟანგბადზე უფრო მეტად აზოტი გვჭირდება ხოლმე.

მორის მეტერლინკი ”სიბრძნე და ბედისწერა”

«Чудо» — проявление в этом
мире законов другого мира

გ.გურჯიევი

«У человека есть возможность постепенно освободиться от механи-
ческих законов».

გიყვარდეთ ერთმანეთი.

- ქრისტე

nicSem ki Tqva adamianebic cnobierebaSi mokvda RmerTio da xalxma sxvanairad gaigo, mara mainc kai posteria ^^

Anima Gemella

ყველაზე სულელური გამოთქმაა რაც ზევით დაწერე და ხაზს უსვავს ადამიანის გარტყმაში არ ყოფნას ნიცშესთან მიმართებაში.
რა განმარტებაც მიეცი კიდე ეგ არის ქრისტიანი მკითხველების ინტერპრეტირება ნიცშეს სიტყვების და ნათლად აჩვენებს რომ დაკაპსულირებულ ცნობიერებას ყველაფრის სათავისოთ მორგება შეუძლია

სამწუხაროდ .

Existence



დაიკიდე რა
ნიცშე მართლა არ მაქვს წაკითხული და არც მესმის ეს რატომ თქვა, ხვალ სხვა რამეს დავწერ მარა ეგ შენ მაგრად უნდა გეკიდოს.. ეგ არის ერთი აზრი და ვსო. თან ვაბშე ვიღაც სხვა ადამიანის. ანუ ეგ რო "არ გკიდია" უკვე რაღაც ნიტოა, ქრისტიანობის არაფერი მესმის და არც ნიცშესი ))))))) მაგრამ რაც მესმის ვიცი, დაიკიდე ჩემიც და ვინც რასაც იტყვის. ტრუხა 'სადარდებელია' ეგ, ამდენი სიტყვები არ უნდა დაახარჯო. თუ დაფიქრდები მიხვდები რატომაც გეუბნებიდა გაანტავისუფლე თავი "ცნობიერების ბანძ დონეებზე" დარდისგან. არაფრისმომცემია, წინ უნდა იყურო სულ. მერე იტყვი მეოთხეში ვერ გადავდივართქო როცა ასეთ წვრილმანს აქცევ ყურადრებას..



ჩემი სიბრძნეები:


"რასაც გგონია რომ სჭირდები, შენ გჭირდება არსებობის გასამართლებლად.."

"დაიკიდე შენი აზრები და სხვებიც აზრებიც, უბრალოდ გიყვარდეს და იცხოვრე. (გიყვარდეს პირველ რიგში)"

"შენ რაც ხარ, აქ ხარ და ახლა, სარკეში რასაც ხედავ ის ხარ და მორჩა. მოიშორე ილუზიები უმაღლეს მეზე და ზე არსებობაზე"

"ყვავილების მრავალფეროვნება მარწმუნებს რომ ადამიანს სშეუძლია გახდეს სასწაული"


"მზის მტვერია ადამიანი მარადისობაში"

"ლოცვა საუკეთესო სულიერი პრაქტიკაა თუ გულწრფელია და მიყვები ბოლომდე"


"მე როცა სისტემიდან გავედი, მივხდი რომ სხვა ადამინებთან არაფერი მესაქმება გარდა სიაყვრულის მიცემისა"


"ჩადი შენივე თავის ჯოჯოხეთში, (რომელიც გაქვს და გაურბიხარ!) მიიღე და შეიყვარე ის. ასე დაეხმარები სხვა ადამიანებს საუკეთესოდ"

ხო გუშინ ვწუხდი მაგ პოსტზე

არ უდნა ჩაიციკლო ამაზე მარა, მაინც გაითვალისწინო ჯობია..

„ადამიანს, რომელსაც გულში თუნდაც მცირედი გაღიზიანებისა და სიძულვილის მარცვალი აქვს, ვისდამიც არ უნდა იყოს, არავითარი ურთიერთობა არ აქვს უფალთან და ბუნებრივია მას არ შეუძლია ლოცვა!“

ბერი ერმოლაოსი

თუ რაიმეს კეთება გაღიზიანებს, ესეიგი ჯერ კიდევ გძინავს

ოშო

"როცა შენ ხილულ დედას შეურაცხყოფ, როცა შენ შენს ხილულ დედას აგინებ, არსებობს კი იმის შესაძლებლობა, რომ უხილავი დედა შეიცნო, რომელიც შეიძლება მარად უხილავი დარჩეს შენთვის შენი უღირსების გამო. შეიძლება მისი პატივისმცემელი იყო, მის წინაშე ღირსეულად იცხოვრო, მისი ღმრთაებრივი ძის ერთგული გახდე!“

როდესაც მოდიან ჩემთან ადამიანები, მე ვეკითხები მათ – ვინ ხარ შენ?, ისინი მპასუხობენ, მე მქვია ესა და ეს. დავამთავრე ესა და ეს სასწავლებელი, მე ვარ ინჟინერი, მე ვარ ჟურნალისტი და ა.შ. მე ვპასუხობ, ეს ყველაფერი არის შენი მეხსიერება, რომელსაც ინახავს გონება. წარმოიდგინე რომ არ არსებობს წარსული, დაივიწყე ის !, მაშ ეხლა მიპასუხე, ვინ ხარ შენ?. ამაზე ისინი ვერ მპასუხობენ რადგან მათ არ გააჩნიათ მათი პიროვნების ცენტრი. ისინი არსებობენ წარსულსა და მომავალში რომელთა ცხოვრებაც არ განსხვავდება სიზმრისგან.. გონებამ არ იცის რა არის აწმყო. აწმყო შეიცნობა გონების გარეთ.

ოშო – წიგნიდან "გაცნობიერება".

რაც სხვისგან გინდა, უნდა თავად მისცე. გინდა შაქარი?- მიეცი შაქარი, გინდა სიაყვრული?-გაეცი მიეცი სიაყვარული, გინდა ფული?-მიეცი ფული. და მიხვდები სამყაროს კანონებს.

- მე

ციფრები მხოლოდ "დიდებს" აინტერესებთ, დიდიებს ანუ სისტემის მსხვერპლებს და რობოტებს.. რადგან ციფრებით საზღვრავენ ცხოვრებას. რაც მთავარია ციფრებით არ იზომება

- მე, პატარა უფლისწული, ანტუან სენტ ეგზუპერი.

ყველაზე დიდი სისულელეა მისცე სხვა ადამიანს უფლება ოცნებები შეგიზღუდოს, რომელიც ამას სიამოვნებით და არგუმენტებით აკეთებს. რამდენჯერ შეგიცოდავს თურმე საკუთარი თავის წინაშე.

- მე

გონება ისეთ სიმშვიდეში და ისეთ მდგომარეობაში უნდა ამყოფო, თითქოს იქ შენთვის სამყაროში უძვირფასესი ვინმე ცხოვრობდეს.

- მე

"ერთხელ განცდილი ფრენის შეგრძნება შეცვლის შენს ცხოვრებას სამუდამოდ, რამეთუ სიარულის დროს შენი თვალები ცისკენ იქნება მიმართული..."

ლეონარდო და ვინჩი

"ერთ მდინარეში ორჯერ ვერ შეხვალ"

ჰერაკლიტე

ქართველი კაცი დალევს ჯერ იმდენს რამდენიც სურს,
მერე იმდენს რამდენიც შეუძლია
და ბოლოს იმას რაც დარჩა...

აუ ამ თემეში არასოდეს შემომიხედავს არადა რა კარგი თემა ყოფილა
ვთხოვ მოდერატორს ქართულად დააწეროს სათაური ლათინური შრიფტით დაწერილებს საერთოდ არ ვკითხულობ ხოლმე რაღაცნაირად მეზარება, ხოდა ჩემნაირი ზარმაცები ალბათ კიდე ბევრია ...

სიკვდილის შიში

არ უნდა გეშინოდეთ სიკვდილის. სიკვდილი მოვა - ეს ერთადერთი რამაა ადამიანის ცხოვრებაში, რაც განსაზღვრულია. დანარჩენი ყვალაფერი განუსაზღვრელია. რატომ უნდა ინერვიულოთ იმ ერთადერთზე, რაც განსაზღვრულია ცხოვრებაში?

სიკვდილი აბსოლიტურად განსაზღვრულია. ასიდან, კვდება ასივე ადამიანი - არა ოთხმოცდა ცხრამეტი მთელი - ოთხმოცდა ცხრამეტი მეასედი პროცენტი, არამედეი ასივე. არანაირი მეცნიერული წინსვლები და მიღწევები არ ცვლიან ვითარებას სიკვდილთან მიმართებაში. ასი პროცენტი ადამიანების კვდებიან, ისევე როგორც კვდებოდნენ ათასი წლის წინად. ყველა ვინც დაიბადა, მოკვდება გამონაკლისები არ არსებობენ.

ამგვარად, ჩვენ შეგვიძლია არ დავკავდეთ სიკვდილზე ზრუნვით. ის მოხდება და როცა მოხდება, როდესაც არ უნდა იყოს, ეს იქნება მისაღები. რა მნიშვნელობა აქვს იმას თუ როგორ მოხდება ეს - დაიღუპებით ავარიაში თუ მშვიდად მოკვდებით ლოგინზე? თუ თქვენ ხედავთ რომ სიკვდილი განსაზღვრულია, რჩება მხოლოდ ფორმალობები - როგორ მოკვდებით და როდის მოკვდებით...
ერთადერთი რასაც აქვს მნიშვნელობა, ისაა რომ ადამიანი კვდება. თანდათანობით თქვენ მიიღებთ ამ ფაქტს. სიკვდილი უნდა იყოს მიღებული. არ აქვს აზრის მის უარყოფას; არავის და არასდროს შესძლებია მისი თავიდან აცილება. მოდუნდით! სანამ ცოცხლები ხართ, მთელი არსებით იმხიარულეთ სიცოცხლით; ხოლო როცა მოვა სიკვდილი, სიხარულით მიიღეთ იგი.

ოშო

"უფრო ბევრ დედ-მამისათვის გონიერი ყმაწვილი იგია, ვისაც თოჯინასავით უჭირავს თავი:ხელი აქვს-არ უნდა გასძრას, ფეხი აქვს-არ უნდა ირბინოს, ენა აქვს-ხმას არ უნდა იღებდეს, მისმა მბრწყინავმა თვალებმაც კი არ უნდა აღიბეჭდონ რაიმე სურვილი… ბევრი დედ-მამა ზრდის შვილს თავისთვის და არა იმისთვის, რომ შვილი ბედნიერ ჰყონ სამერმისოდ. ჭეშმარიტი გაზრდა შვილისა უნდა იყოს უანგარო. ბავშვი უნდა იზრდებოდეს თავისი თავისთვის, სამშობლოსათვის, კაცობრიობისათვის."
— გუიო

"ხელოვნება გულის სისხლს მოითხოვს საფასად, თუ მთელი ჯანი არ შეალიე ამ სასტიკ ბომონს, არაფერი გამოგივა ხელიდან". იტყოდა ხოლმე არსაკიძე.

კონსტანტინე გამსახურდია __"დიდოსტატის მარჯვენა"

ისე კონსტანტინეს ძალიან ბევრი საინტერესო რაღაც მიგნებები აქვს თავის ნაწარმოებებში.

მე ხშირად მიგვრძნია, რომ ცხოვრება ხშირად ითხოვს მსხვერპლშეწირვებს და ამას ნებით თუ არ აკეთებ ძალით გაგაკეთებინებს, სხვადასხვა სახით ისე, რომ ვერც კი მიხვდე თუ რა ხდება.

We can not honor the god and goddess in each being, and also take their power away by doing everything for them.

Нашедший себя подобен солнцу.